Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Extra emotioneel sinds "corona-tijd"
maandag 11 januari 2021 01:54
Ik herken het wel. Vooral de onzekerheid. Te veel tijd om na te denken, denk ik. Sowieso is mijn 'specialiteit' om alles vanuit alle mogelijke perspectieven te bekijken en daar conclusies aan te verbinden.
Zelf vind ik het wel wat vervelend. Denk in principe om dezelfde reden als jij, ik kan me niet meer voorstoppen, dus moet het aan. Ik had nog niet bedacht dat ik nu misschien wel eerlijker tegenover mezelf ben..
Zelf vind ik het wel wat vervelend. Denk in principe om dezelfde reden als jij, ik kan me niet meer voorstoppen, dus moet het aan. Ik had nog niet bedacht dat ik nu misschien wel eerlijker tegenover mezelf ben..
maandag 11 januari 2021 06:46
maandag 11 januari 2021 07:31
Ik herken het wel.
Sowieso bepaalde ''issues'' waar je sneller overheen stapt in het normale leven (door afleiding etc) die soms worden opgeblazen tot enorme olifanten, omdat je thuis werkt, de wereld ''ver weg'' lijkt en er weinig afleiding is.
Bij mij ging het eigenlijk goed tot zo'n beetje halverwege mei afgelopen jaar. Daarvoor ervaarde ik de lockdown en alles wat daarover op TV was toch vooral als interessant en spannend. Maar vanaf dat moment begon ik een beetje ''golvende'' emoties te beleven. Dingen die ik de ene dag makkelijk opzij kon schuiven of kon relativeren, waren de volgende dag opeens weer gigantisch groot. Maar inderdaad opeens ook met tranen zitten als ik denk aan de sterfelijkheid van m'n ouders, dat soort dingen.
Sowieso bepaalde ''issues'' waar je sneller overheen stapt in het normale leven (door afleiding etc) die soms worden opgeblazen tot enorme olifanten, omdat je thuis werkt, de wereld ''ver weg'' lijkt en er weinig afleiding is.
Bij mij ging het eigenlijk goed tot zo'n beetje halverwege mei afgelopen jaar. Daarvoor ervaarde ik de lockdown en alles wat daarover op TV was toch vooral als interessant en spannend. Maar vanaf dat moment begon ik een beetje ''golvende'' emoties te beleven. Dingen die ik de ene dag makkelijk opzij kon schuiven of kon relativeren, waren de volgende dag opeens weer gigantisch groot. Maar inderdaad opeens ook met tranen zitten als ik denk aan de sterfelijkheid van m'n ouders, dat soort dingen.
maandag 11 januari 2021 08:00
Ja ook herkenbaar, maar daardoor heb ik ook knopen doorgehakt in zaken die maar bleven slepen.
Heb ook veel tijd om over mezelf na te denken, ben ik nog wel gelukkig waar ik nu ben, komt mijn werk onderhand niet mijn strot uit.
Maar het meest pieker ik over mijn kind die in de eindexamen klas zit, hoe moet het nu verder als hij zijn diploma haalt, met het vervolg onderwijs.
Gelukkig slaap ik wel wel weer sinds twee weken, dat scheelt ook met mijn lontje dat steeds korter werd.
Heb ook veel tijd om over mezelf na te denken, ben ik nog wel gelukkig waar ik nu ben, komt mijn werk onderhand niet mijn strot uit.
Maar het meest pieker ik over mijn kind die in de eindexamen klas zit, hoe moet het nu verder als hij zijn diploma haalt, met het vervolg onderwijs.
Gelukkig slaap ik wel wel weer sinds twee weken, dat scheelt ook met mijn lontje dat steeds korter werd.
maandag 11 januari 2021 08:35
Ik merk dat er bij mij veel sneller boosheid is. Gisteren nog enorm boos geworden omdat een hond tegen mij opspringt en de baasjes dat blijkbaar heel normaal vonden want dan moet je maar niet in een losloopgebied gaan lopen. En hoewel het natuurlijk onzin is dat honden in een losloopgebied maar mensen lastig moeten kunnen vallen zonder dat de baasjes dat iets aan doen word ik normaal gesproken niet zo kwaad. Ik vraag me echt af waar die woede daadwerkelijk over gaat.
maandag 11 januari 2021 08:51
Ik merk het ook, niet zozeer dat ik geïrriteerd wordt richting mijn omgeving gelukkig. Ik denk vooral na over keuzes uit het verleden en hoe die mijn leven op dit moment nog beïnvloeden. En over hoe al die keuzes eigenlijk ingegeven werden door angst. Het is ook een soort melancholisch gevoel. Wat ik als tip wil geven is om toch andere bezigheden en hobbies te zoeken. Van op de bank zitten wordt je al helemaal niet gelukkiger.
maandag 11 januari 2021 08:55
Anna, ik herken die woede wel. Voor mij is het een soort onmacht.
Ik begin nu echt te merken dat ik te veel alleen thuis zit ook. De wandelingen door de stad heb ik nu ook wel gezien en ik merk dat ik verdrietig word van de leegte en de stilte. Mijn lontje is gewoon heel kort en de dingen waar ik normaal energie van krijg die kan ik momenteel niet doen.
Normaal gesproken vind ik de winter altijd wel fijn en knus maar ik kijk nu echt uit naar warmere temperaturen, wat zon en langere dagen.
Ik begin nu echt te merken dat ik te veel alleen thuis zit ook. De wandelingen door de stad heb ik nu ook wel gezien en ik merk dat ik verdrietig word van de leegte en de stilte. Mijn lontje is gewoon heel kort en de dingen waar ik normaal energie van krijg die kan ik momenteel niet doen.
Normaal gesproken vind ik de winter altijd wel fijn en knus maar ik kijk nu echt uit naar warmere temperaturen, wat zon en langere dagen.
maandag 11 januari 2021 09:07
Ik vind zelf de woede van andere mensen juist weer lastig.
In beginsel ben ik juist erg vriendelijk, maar je hebt inderdaad sneller te maken met geirriteerde mensen. En als ik met zo'n reactie te maken krijg, raak ik zelf weer geirriteerd. Dan denk ik : jezus, doe even normaal.
Het valt me ook op dat, ondanks dat het stukken rustiger is op de weg en ik weinig meer in de auto rijd, ik echt telkens als ik wél op de weg ben, meteen een auto op mijn bumper heb zitten. Of dat als ik voorrang heb op een rotonde, mensen nog niet niet met hun hele neus van de auto alvast de rotonde op rijden. Weinig respect en ruimte meer.
Terwijl ik als introvert juist helemaal tot rust kom in deze periode. De angst gaat ook steeds meer weg, want bijvoorbeeld in september was ik nog bang voor de ''coronawinter''. Maar nu het eenmaal winter is, merk ik dat ik er beter mee deal dan ik had verwacht.
In beginsel ben ik juist erg vriendelijk, maar je hebt inderdaad sneller te maken met geirriteerde mensen. En als ik met zo'n reactie te maken krijg, raak ik zelf weer geirriteerd. Dan denk ik : jezus, doe even normaal.
Het valt me ook op dat, ondanks dat het stukken rustiger is op de weg en ik weinig meer in de auto rijd, ik echt telkens als ik wél op de weg ben, meteen een auto op mijn bumper heb zitten. Of dat als ik voorrang heb op een rotonde, mensen nog niet niet met hun hele neus van de auto alvast de rotonde op rijden. Weinig respect en ruimte meer.
Terwijl ik als introvert juist helemaal tot rust kom in deze periode. De angst gaat ook steeds meer weg, want bijvoorbeeld in september was ik nog bang voor de ''coronawinter''. Maar nu het eenmaal winter is, merk ik dat ik er beter mee deal dan ik had verwacht.
maandag 11 januari 2021 09:16
Ik merk het vooral online. Als ik hier even naar de bakker of de kaaswinkel ga vind ik het eigenlijk wel gemoedelijk. Het is meer dat als ik op FB de comments lees dat ik gek word. Een aantal wappies heb ik verwijderd maar gisteren zag ik een anti-vaxx/QAnon betoog van een collega die ik heel anders ingeschat had. Ik merk dat ik dat minder makkelijk los kan laten. Waar ik eerder nog even moest lachen en gewoon weer doorging heb ik nu een oordeel over die persoon.
maandag 11 januari 2021 09:54
Een spontane actie van een jonge hond. De eigenaar zou je wel de reiniging van je kleding moeten vergoeden vind ik. Voortaan moet je je duidelijk afwenden van zo'n hond als hij op je toekomt. Kijken naar hem lokt zo'n reactie uit. Hij ziet dat als belangstelling. In het wild letten dieren nooit op elkaar.Anna2208 schreef: ↑11-01-2021 08:35Ik merk dat er bij mij veel sneller boosheid is. Gisteren nog enorm boos geworden omdat een hond tegen mij opspringt en de baasjes dat blijkbaar heel normaal vonden want dan moet je maar niet in een losloopgebied gaan lopen. En hoewel het natuurlijk onzin is dat honden in een losloopgebied maar mensen lastig moeten kunnen vallen zonder dat de baasjes dat iets aan doen word ik normaal gesproken niet zo kwaad. Ik vraag me echt af waar die woede daadwerkelijk over gaat.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 11 januari 2021 10:03
Ik heb dit ook. Vorig jaar, ook tijdens de corona crisis, een therapie jaar afgerond en voelde ik me heel sterk. Nu ben soms gewoon down, angstig. Is mijn lontje kort, ik ben snel boos, dat merk ik aan het sneller boos worden op mijn kinderen. Zij zijn ook een beetje van slag door de schoolsluiting, we zitten elkaar eigenlijk in de weg en dat resulteert in veel gezeur thuis. Ik wil de knop graag omzetten, mis positiviteit en energie. Maar weet even niet hoe, ik word gek van het thuiswerken en zo weinig mensen zien of spreken. Ik voel me eenzaam, ondanks dat ik een gezin heb.
Dus ja, ik herken wat je schrijft!
Dus ja, ik herken wat je schrijft!
maandag 11 januari 2021 10:15
Mijn man zei gisteren nog, je bent zo snel boos op iedereen!Anna2208 schreef: ↑11-01-2021 08:35Ik merk dat er bij mij veel sneller boosheid is. Gisteren nog enorm boos geworden omdat een hond tegen mij opspringt en de baasjes dat blijkbaar heel normaal vonden want dan moet je maar niet in een losloopgebied gaan lopen. En hoewel het natuurlijk onzin is dat honden in een losloopgebied maar mensen lastig moeten kunnen vallen zonder dat de baasjes dat iets aan doen word ik normaal gesproken niet zo kwaad. Ik vraag me echt af waar die woede daadwerkelijk over gaat.
maandag 11 januari 2021 10:29
Heel herkenbaar. Deels met reden (situatie rondom mijn oma, verlies van een vriendin, stress op werk), maar deels begrijp ik er weinig van. Ik ben vrij labiel momenteel (gelukkig ook wel met pieken), terwijl ik normaal gesproken juist erg stabiel ben.
Te weinig afleiding denk ik, en te weinig perspectief. 3 cursussen die ik zou doen gaan niet door, ontspanning als sauna en massage kan niet, yoga gaat niet door.
Te weinig afleiding denk ik, en te weinig perspectief. 3 cursussen die ik zou doen gaan niet door, ontspanning als sauna en massage kan niet, yoga gaat niet door.
maandag 11 januari 2021 11:15
Heb het zelf niet in de zin van dat ik er somber van word. Ik heb juist een beetje het tegenovergestelde, wat met name mijn thuissituatie betreft;
Nu we meer op onszelf zijn thuis, ben ik me nog meer bewust geworden van hoe fijn we het samen eigenlijk hebben. Natuurlijk is er weleens gedoe en is thuisscholen met 4 kinderen wel een ding, we hebben het meestal heel fijn.
Maar dit is natuurlijk erg persoonlijk. Hangt van zoveel dingen af.
Mijn moeder bijv, is alleen. Ook geen werk buitenshuis (afgekeurd). Dus ze zit er zo langzamerhand wel een beetje doorheen... heb elke dag contact met haar en spreken elke week zeker 3 keer af. Ik ga even bij haar koffiedrinken met de kinderen of ze komt hier en eet mee en kijken nog een leuke film.
Ze is vrijwel ook de enige met wie we nog afspreken de laatste tijd, in lockdown...
Heb haar ook gevraagd of ze tijdelijk hier wil komen 'wonen' maar tot nu toe vind ze het nog net te doen.
Nu we meer op onszelf zijn thuis, ben ik me nog meer bewust geworden van hoe fijn we het samen eigenlijk hebben. Natuurlijk is er weleens gedoe en is thuisscholen met 4 kinderen wel een ding, we hebben het meestal heel fijn.
Maar dit is natuurlijk erg persoonlijk. Hangt van zoveel dingen af.
Mijn moeder bijv, is alleen. Ook geen werk buitenshuis (afgekeurd). Dus ze zit er zo langzamerhand wel een beetje doorheen... heb elke dag contact met haar en spreken elke week zeker 3 keer af. Ik ga even bij haar koffiedrinken met de kinderen of ze komt hier en eet mee en kijken nog een leuke film.
Ze is vrijwel ook de enige met wie we nog afspreken de laatste tijd, in lockdown...
Heb haar ook gevraagd of ze tijdelijk hier wil komen 'wonen' maar tot nu toe vind ze het nog net te doen.
maandag 11 januari 2021 11:22
Ik denk dat als iedereen gevaccineerd is alles weer als vanouds wordt. Voor je het weet sta je weer te dansen en dan ben je het vergeten. Zo gaat het immers altijd. Je houdt er slechts een vage herinnering aan over. En nou maar hopen dat de regering geleerd heeft en dat ziekenhuiscapaciteit weer wat mag kosten.
Ik had liever gehad dat ze de kosten doorberekend hadden in de premie. En ook dat ze de verantwoordelijkheid voor hun gezondheid vooral zouden leggen bij degenen die daar problemen mee hebben. En niet bij iedereen. Want je kan niet tot in de eeuwen der eeuwen weer dezelfde maatregel uit de kast blijven trekken als er weer een infectie dreigt. Ik vrees dat ze dat heel normaal vinden maar dat is het niet.
En natuurlijk mag men intussen best doorgaan met het uitvinden van remedies tegen ziekten. Ik zie het als een extraatje en niet als de manier om een dergelijk probleem voortaan altijd op te lossen.
Ik had liever gehad dat ze de kosten doorberekend hadden in de premie. En ook dat ze de verantwoordelijkheid voor hun gezondheid vooral zouden leggen bij degenen die daar problemen mee hebben. En niet bij iedereen. Want je kan niet tot in de eeuwen der eeuwen weer dezelfde maatregel uit de kast blijven trekken als er weer een infectie dreigt. Ik vrees dat ze dat heel normaal vinden maar dat is het niet.
En natuurlijk mag men intussen best doorgaan met het uitvinden van remedies tegen ziekten. Ik zie het als een extraatje en niet als de manier om een dergelijk probleem voortaan altijd op te lossen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 11 januari 2021 11:37
Wat goed! Daar zou ik ook heel blij van worden.Sjaantje37 schreef: ↑11-01-2021 11:33Het sinds kort een oppashond waar ik mee ga lopen, dat helpt enorm om de donkere wolken in mijn hoofd te verdrijven,
maandag 11 januari 2021 12:18
maandag 11 januari 2021 12:19
Ik ook.Ellerlilalinne schreef: ↑11-01-2021 11:27Ben er ook helemaal klaar mee.
Wil mijn ons oude leuke leven terug!
voor iedereen hier!
