Hoe gaan jullie om met angst?

Omgaan met angst is iets waar ik normaal al veel moeite mee heb. Ik ben gediagnosticeerd met ziektevrees (geen klassieke hypochondrie) en een extreme angst om dood te gaan door ziekte. Ik ben hiervoor in behandeling. Momenteel telefonisch en online gezien het coronagebeuren.

Toch merk ik dat ik mijn angsten maar heel moeilijk de baas kan. Het is heerlijk weer, ik voel me goed, heb zin om van alles te doen en verheug me op de aankomende zomer. Met dat verheugende gevoel komt een continu knagend gevoel dat ik voor de zomer misschien wel dood ben. Elk positief ding heeft een angstige bijgedachte. Het begint me echt op te breken. Ik pas alle technieken die ik inmiddels geleerd heb toe maar het helpt niet.

Mijn "normale" angsten vind ik makkelijker weg te relativeren, dan kan ik kijken naar mensen om me heen die helemaal niet bang zijn en dat helpt. Als ik nu om me heen kijk is zo ongeveer iedereen bang.

Ik probeer niet alle nieuwsberichten omtrent corona te lezen en zeker niet de hele dag door. Toch blijven de dingen die ik wel gelezen en/of gehoord heb enorm hangen en zorgt voor nog meer gepieker.

Als je dan leest dat gezonde jonge mensen overlijden, een kind van 12, een puber van 16, een verpleegster van 30... Het doet me happen naar adem.

Helaas rook ik nog steeds en ben ik iets te dik. Volgens de huidige nieuwsberichten ben je dan bijna ten dode opgeschreven. Of in elk geval, zo komt het bij mij binnen.

Aan de psycholoog heb ik niet heel veel, mij word aangeraden om de adviezen van van RIVM op te volgen. Verder vindt de psycholoog het zelf ook eng heb ik het idee. Uiteraard luister ik naar het rivm maar.. de angst blijft. Ik ben me ervan bewust dat dat voor veel mensen geldt en dat ik niet de enige ben maar ik vraag me wel af wat jullie doen om te relativeren.