Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Vriendin wel érg negatief en klagerig, hoe mee omgaan?
maandag 3 augustus 2020 23:49
Een goede vriendin die ik al 20 jaar ken en soms wat vaker zie en soms wat minder, klaagt erg veel over hoe vreselijk ze haar leven vindt nu met de coronacrisis. Zelf vind ik het erg buiten proportie, omdat ze naar mijn idee juist in een van de gelukkigste situaties zit die je nu kan hebben: in een stabiel huwelijk, ze heeft zelf een vast inkomen en haar partner ook, een koophuis, (bewust) geen kinderen dus geen thuisonderwijs hoeven geven, ze kent niemand die door corona ziek is geweest of overleden. Een hoop mensen zouden een moord doen voor die situatie nu!
Ik vind het lastig om met haar geklaag om te gaan en merk dat ik minder zin krijg om met haar af te spreken.
Ik vind dat ik als single in theorie meer te klagen heb dan zij, ik heb in het begin 2 maanden lang geen enkel mens aangeraakt! Zij heeft in ieder geval nog haar partner voor het broodnodige fysieke contact. (Ik heb inmiddels 1 knuffelbuddy.)
Zelf heb ik na een paar moeilijke weken de situatie geaccepteerd, begin april. Ik volg alleen nog het hoognodige nieuws, en richt ik me vooral op wat er wél nog / weer kan. Vergeleken met echte oorlogen valt de situatie voor ons met vaste inkomens allemaal best mee. Ik heb ook mijn dipjes maar blijf niet eindeloos tegen mensen klagen.
Iedereen die ik verder ken, klaagt ook wel een beetje over de crisis maar noemt ook de dingen waar ze zich gelukkig mee prijzen in deze tijden, en praat dan weer over andere dingen.
Die vriendin klaagt over het thuiswerken, over dat ze haar lievelingsdingen zoals concerten niet meer kan doen, dat ze niks leuks meer heeft in haar leven, over hoe mensen zich gedragen, over de politiek, over dat ze in nieuws ook alleen maar alles ziet verslechteren...
Als ik wijs op de dingen die ze allemaal nog wel kan doen (ze houdt bv van wandelen) en dat we gelukkig geen lockdown zoals Italië hebben gehad, gaat ze alleen maar harder klagen. Als ik bevestig dat ze zich natuurlijk rot mag voelen, gaat ze ook harder klagen. Als ik haar aanraad om minder nieuws te volgen, zegt ze dat ze dat niet kan en klaagt ze verder. Een beetje geklaag snap ik maar zij heeft het nergens anders meer over.
Hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Kan ik haar erop aanspreken dat haar negatieve houding ervoor zorgt dat ik minder zin heb om af te spreken? Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis? Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft? En dan maar minder met haar afspreken?
Ik ben bang dat het de vriendschap schaadt want ze is wel (over)gevoelig. Ze is me wel heel dierbaar (en volgens mij is dat wederzijds), ze is lief, ze heeft humor, voor corona konden we over van alles en nog wat kletsen en muziektips uitwisselen enzo.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Ik vind het lastig om met haar geklaag om te gaan en merk dat ik minder zin krijg om met haar af te spreken.
Ik vind dat ik als single in theorie meer te klagen heb dan zij, ik heb in het begin 2 maanden lang geen enkel mens aangeraakt! Zij heeft in ieder geval nog haar partner voor het broodnodige fysieke contact. (Ik heb inmiddels 1 knuffelbuddy.)
Zelf heb ik na een paar moeilijke weken de situatie geaccepteerd, begin april. Ik volg alleen nog het hoognodige nieuws, en richt ik me vooral op wat er wél nog / weer kan. Vergeleken met echte oorlogen valt de situatie voor ons met vaste inkomens allemaal best mee. Ik heb ook mijn dipjes maar blijf niet eindeloos tegen mensen klagen.
Iedereen die ik verder ken, klaagt ook wel een beetje over de crisis maar noemt ook de dingen waar ze zich gelukkig mee prijzen in deze tijden, en praat dan weer over andere dingen.
Die vriendin klaagt over het thuiswerken, over dat ze haar lievelingsdingen zoals concerten niet meer kan doen, dat ze niks leuks meer heeft in haar leven, over hoe mensen zich gedragen, over de politiek, over dat ze in nieuws ook alleen maar alles ziet verslechteren...
Als ik wijs op de dingen die ze allemaal nog wel kan doen (ze houdt bv van wandelen) en dat we gelukkig geen lockdown zoals Italië hebben gehad, gaat ze alleen maar harder klagen. Als ik bevestig dat ze zich natuurlijk rot mag voelen, gaat ze ook harder klagen. Als ik haar aanraad om minder nieuws te volgen, zegt ze dat ze dat niet kan en klaagt ze verder. Een beetje geklaag snap ik maar zij heeft het nergens anders meer over.
Hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Kan ik haar erop aanspreken dat haar negatieve houding ervoor zorgt dat ik minder zin heb om af te spreken? Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis? Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft? En dan maar minder met haar afspreken?
Ik ben bang dat het de vriendschap schaadt want ze is wel (over)gevoelig. Ze is me wel heel dierbaar (en volgens mij is dat wederzijds), ze is lief, ze heeft humor, voor corona konden we over van alles en nog wat kletsen en muziektips uitwisselen enzo.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 00:02
Wat ik denk ik zou doen is vijf tot tien minuutjes meeveren in de klaagmodus, gezamenlijk concluderen dat het balen is allemaal en dan subtiel van onderwerp veranderen.
Relativeren werkt volgens mij niet omdat de ander zich dan niet gehoord voelt. Ik denk dat als ze het kwijt is en het gevoel heeft dat jij het herkent, het makkelijker is om om te schakelen.
Relativeren werkt volgens mij niet omdat de ander zich dan niet gehoord voelt. Ik denk dat als ze het kwijt is en het gevoel heeft dat jij het herkent, het makkelijker is om om te schakelen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 4 augustus 2020 00:03
Op het viva-forum staat vaak advies om het er met haar over te hebben.
Dat werkt niet. Als mensen konden reflecteren op hun gedrag zouden ze het niet vertonen.
Het erover hebben komt dus over als een directe persoonlijke aanval en werkt gewoon niet.
Je hebt al een paar dingen geprobeerd.
Misschien moet je gewoon eens spiegelen en overdrijven. Dan dwing je een ander om de absurdheid van zijn gejammer in te zien.
Dus bijvoorbeeld: Volgens mij heb jij een enorm gelukkig leven.
Zij: Wat? Hoor je me niet jammeren en klagen?
Jij: Precies. In Spanje leven ze met de hele familie in lockdown. Een collega van mij in India ging op weekendbezoek bij haar zwager en zit daar nu al 4 maanden vast in huis. In Italië leven ze met 5 generaties in één huis en zien ze mensen sterven.
In Amerika opperde een professor dat koelwagens wel eens het symbool van corona kunnen worden - omdat er niet voldoende capaciteit is om de doden te begraven.
En jij jammert over een concertje - dan heb je een heel gelukkig leven.
Als je dat doet is het plezier dat ze bij jou krijgt uit haar geklaag meteen afgelopen.
Ze doet het omdat het lekker is en omdat jij het juiste - gewenste - tegengas geeft.
Als je zoiets confronterents doet is het fijne eraf. Dan is het bij jou niet lekker meer om te klagen.
Dat werkt niet. Als mensen konden reflecteren op hun gedrag zouden ze het niet vertonen.
Het erover hebben komt dus over als een directe persoonlijke aanval en werkt gewoon niet.
Je hebt al een paar dingen geprobeerd.
Misschien moet je gewoon eens spiegelen en overdrijven. Dan dwing je een ander om de absurdheid van zijn gejammer in te zien.
Dus bijvoorbeeld: Volgens mij heb jij een enorm gelukkig leven.
Zij: Wat? Hoor je me niet jammeren en klagen?
Jij: Precies. In Spanje leven ze met de hele familie in lockdown. Een collega van mij in India ging op weekendbezoek bij haar zwager en zit daar nu al 4 maanden vast in huis. In Italië leven ze met 5 generaties in één huis en zien ze mensen sterven.
In Amerika opperde een professor dat koelwagens wel eens het symbool van corona kunnen worden - omdat er niet voldoende capaciteit is om de doden te begraven.
En jij jammert over een concertje - dan heb je een heel gelukkig leven.
Als je dat doet is het plezier dat ze bij jou krijgt uit haar geklaag meteen afgelopen.
Ze doet het omdat het lekker is en omdat jij het juiste - gewenste - tegengas geeft.
Als je zoiets confronterents doet is het fijne eraf. Dan is het bij jou niet lekker meer om te klagen.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
dinsdag 4 augustus 2020 00:04
Ik zou het ook niet weten, ik erger me ook dood aan die mensen die maar blijven roepen dat men de vrijheid kwijt is. Dan bedenk ik me ook van besef je wel hoe goed je het in Nederland hebt?!
Ik zou minder met haar afspreken als ze zo negatief blijft doen. Of ik zou haar aanraden om professionele hulp te gaan zoeken want ze klinkt wel erg down.
Ik zou minder met haar afspreken als ze zo negatief blijft doen. Of ik zou haar aanraden om professionele hulp te gaan zoeken want ze klinkt wel erg down.
dinsdag 4 augustus 2020 00:05
dinsdag 4 augustus 2020 00:08
Ik denk dat ik in veel opzichten ook nog bof en toch kan ik niet wachten tot het voorbij is, gewoon omdat ik de hele situatie zo beklemmend vind, alles is zo raar en anders nu, het beheerst het nieuws, je hoort er de hele dag over, niemand weet hoe het gaat lopen en wanneer de wereld weer een beetje normaal is. Misschien heeft zij daar ook wel gewoon moeite mee (ik denk heel veel mensen) maar uit ze dat door te klagen over concrete dingen die ze mist.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 4 augustus 2020 00:19
@SteunEndeToeverlaat, ik denk dat je wel gelijk hebt met dat gewenste tegengas en dat ze daardoor graag door klaagt. Ik dacht eerst dat je met dat spiegelen bedoelde dat ik dan zelf over mijn eigen situatie (overdreven) mee zou gaan klagen, zodat zij ziet hoe overdreven het is. Maar ik wil niet in een neerwaartse spiraal belanden samen. Ik ben van mezelf al pessimistisch genoeg ingesteld, voor mij helpt het juist om me bewust te richten op de volle helft van het glas.
Jouw voorstel over die andere landen, dat gaat ook niet werken bij haar en vind ik ook niet zo passend in deze situatie.
@Susan, dat luisteren en beamen dat ik snap hoe vervelend zij het vindt, zo begin ik telkens, maar helaas houdt ze daarna niet op met klagen. En lukt het ook niet om het over iets anders te hebben, zij komt dan toch telkens weer uit op corona.
@TsumTsum, ja dat heb ik ook. In het begin te veel zelfs hoor, toen bagatelliseerde ik mijn eigen spanningen omdat ik het immers beter had dan Syrische vluchtelingen. Toen ik wel even toegaf aan mijn verwarring en verdriet, kon ik opeens wel de situatie accepteren. Maar om nou al 5 maanden lang te blijven hangen in "ik mag helemaal niks meer".... dat is gewoon niet eens waar.
Jouw voorstel over die andere landen, dat gaat ook niet werken bij haar en vind ik ook niet zo passend in deze situatie.
@Susan, dat luisteren en beamen dat ik snap hoe vervelend zij het vindt, zo begin ik telkens, maar helaas houdt ze daarna niet op met klagen. En lukt het ook niet om het over iets anders te hebben, zij komt dan toch telkens weer uit op corona.
@TsumTsum, ja dat heb ik ook. In het begin te veel zelfs hoor, toen bagatelliseerde ik mijn eigen spanningen omdat ik het immers beter had dan Syrische vluchtelingen. Toen ik wel even toegaf aan mijn verwarring en verdriet, kon ik opeens wel de situatie accepteren. Maar om nou al 5 maanden lang te blijven hangen in "ik mag helemaal niks meer".... dat is gewoon niet eens waar.
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 00:26
Ja dat heb ik natuurlijk ook, en ik denk 99% van de mensen. (Ik ken er ook een paar die het juist heerlijk vinden dat ze nu gelegitimeerd elke dag thuis mogen werken en weinig met mensen te maken te hoeven hebben.) Het kan inderdaad dat zij het op deze manier uit, maar het zuigt wel alle energie uit me. Zoals ik al zei gaan alle andere mensen die ik ken er meer relativerend mee om. Zelfs de mensen die hun inkomen hebben zien wegvallen, kunnen nog lichtpuntjes zien en over heel andere dingen kletsen (zoals over sport of wederzijdse bekenden).Susan schreef: ↑04-08-2020 00:08Ik denk dat ik in veel opzichten ook nog bof en toch kan ik niet wachten tot het voorbij is, gewoon omdat ik de hele situatie zo beklemmend vind, alles is zo raar en anders nu, het beheerst het nieuws, je hoort er de hele dag over, niemand weet hoe het gaat lopen en wanneer de wereld weer een beetje normaal is. Misschien heeft zij daar ook wel gewoon moeite mee (ik denk heel veel mensen) maar uit ze dat door te klagen over concrete dingen die ze mist.
Ik denk dat ze inderdaad hulp nodig heeft. Ik heb haar partner al een tijdje niet gesproken, maar ik kan me voorstellen dat het geduld bij diegene ook op een gegeven moment op is (die is wel erg meegaand, liefdevol en geduldig maar die heeft natuurlijk ook grenzen).
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 01:02
Ze is je duidelijk wel dierbaar, dus ik zou toch luchtig proberen duidelijk te maken hoe je het wel graag ziet als je samen bent. Kun je bv eerlijk zeggen dat je het fijn vindt om soms een tijdje niet over corona te klagen? Dat je bv afspreekt om eerst even 10 minuten alles eruit te gooien en daarna het onderwerp te vermijden? Misschien even gek maar wellicht helpt het om de focus op andere onderwerpen te krijgen.
dinsdag 4 augustus 2020 01:07
Het is puur verwend gedrag. En maar klagen. Bah. We hebben het hier zo goed, een dak boven ons hoofd, genoeg te eten, en een overheid die iedereen financieel wil steunen.
We kunnen bijna alles weer doen, als we die 1,5 meter maar aanhouden.
Ik zou er heel gauw klaar mee zijn.
We kunnen bijna alles weer doen, als we die 1,5 meter maar aanhouden.
Ik zou er heel gauw klaar mee zijn.
ik geef mn bek ook maar een douw
dinsdag 4 augustus 2020 06:46
Het zou voor mij dan een periode worden om haar wat minder te zien.
Afspreken met haar, gaat hoe dan ook over corona. Want je wordt er de hele tijd mee geconfronteerd door alle maatregelen.
Over iets anders praten werkt blijkbaar ook niet. Dan zou ik duidelijk aangegeven, dat ik het er (na 10 minuten ofzo) niet meer over wil hebben. En als zij dat niet wil of kan accepteren, dan zou ik weggaan, telefoon ophangen of niet meer reageren op de app. Als het over dit onderwerp blijft gaan.
Afspreken met haar, gaat hoe dan ook over corona. Want je wordt er de hele tijd mee geconfronteerd door alle maatregelen.
Over iets anders praten werkt blijkbaar ook niet. Dan zou ik duidelijk aangegeven, dat ik het er (na 10 minuten ofzo) niet meer over wil hebben. En als zij dat niet wil of kan accepteren, dan zou ik weggaan, telefoon ophangen of niet meer reageren op de app. Als het over dit onderwerp blijft gaan.
dinsdag 4 augustus 2020 07:22
Ik zou haar eens vragen: waar is die lieve, vrolijke vriendin van eerder gebleven? Wat is er met je gebeurd dat je zo veranderd ben?
En eerlijk aangeven dat je tegenwoordig er wat tegen op ziet om af te spreken, omdat ze zo negatief is geworden.
De meeste mensen zullen hier van schrikken en bij zichzelf te rade gaan. Het kan natuurlijk dat ze in de verdediging gaat of nog meer klaagt, maar ik weet bijna zeker dat als ze er in alle rust over nadenkt, dat ze er toch iets van moet herkennen. Jij bent dan in elk geval iemand die eerlijk is geweest.
Zij heeft iemand nodig die haar laat weten dat ze aan het veranderen is.
En anders: mag je best eens zeggen dat je geen zin in haar negativiteit hebt.
En eerlijk aangeven dat je tegenwoordig er wat tegen op ziet om af te spreken, omdat ze zo negatief is geworden.
De meeste mensen zullen hier van schrikken en bij zichzelf te rade gaan. Het kan natuurlijk dat ze in de verdediging gaat of nog meer klaagt, maar ik weet bijna zeker dat als ze er in alle rust over nadenkt, dat ze er toch iets van moet herkennen. Jij bent dan in elk geval iemand die eerlijk is geweest.
Zij heeft iemand nodig die haar laat weten dat ze aan het veranderen is.
En anders: mag je best eens zeggen dat je geen zin in haar negativiteit hebt.
dinsdag 4 augustus 2020 07:24
Oh, dat zou ik ook heel lastig vinden.
Misschien inderdaad even haar een klaagmomentje geven en dan uiteindelijk zeggen: "Ja, soms best lastig allemaal maar gelukkig zijn er ook nog goede dingen (eventueel opnoemen, wat jij hier ook opnoemt) en zullen we het nu over wat anders hebben? Anders blijf ik ook zo in het gevoel hangen en ik wil er toch wat gezelligs van maken in deze tijd."
Misschien inderdaad even haar een klaagmomentje geven en dan uiteindelijk zeggen: "Ja, soms best lastig allemaal maar gelukkig zijn er ook nog goede dingen (eventueel opnoemen, wat jij hier ook opnoemt) en zullen we het nu over wat anders hebben? Anders blijf ik ook zo in het gevoel hangen en ik wil er toch wat gezelligs van maken in deze tijd."
dinsdag 4 augustus 2020 07:50
In de kern heeft je vriendin natuurlijk gelijk. Het is niet leuk in de wereld momenteel. En we zijn de controle over ons eigen leven goeddeels kwijt omdat alles door corona onzeker is geworden. Mensen kunnen vaak beter omgaan met een concreet gevaar want dan kun je iets doen, dan met onzekerheid en machteloosheid.
Ik zou proberen uit te leggen wat jouw aanpak is en hoe jij omgaat met deze ellendige situatie (door je kop in het zand te steken
). En dat jij het nodig hebt om dat zo te doen, omdat je het anders niet trekt. Vragen of ze rekening wil houden met jou, en je niet in een depressie praten. Dus het probleem bij jezelf leggen.
Ik denk dat vriendin zelf het best geholpen zou zijn met een bezigheid die haar het gevoel geeft te kunnen terugvechten en niet alles maar over zich heen te hoeven laten komen. Praat eens met elkaar over dingen die je (eventueel zelfs samen) zou kunnen doen om in deze tijd bv. wat voor anderen te betekenen?
En dan nog even over wie van jullie meer is kwijtgeraakt: Dat is zij, denk ik. Want jij had nooit alles, en was altijd al gewend om als single compromissen te moeten sluiten.
En misschien is haar relatie helemaal niet zo perfect in deze tijden, omdat ze haar ei kennelijk niet voldoende kwijt kan bij haar man. Geen idee hoor, ik speculeer, want ik ken je vriendin niet. Maar je zou er ook eens voorzichtig naar kunnen vragen als jullie daarvoor goed genoeg bevriend zijn.
Ik zou proberen uit te leggen wat jouw aanpak is en hoe jij omgaat met deze ellendige situatie (door je kop in het zand te steken
). En dat jij het nodig hebt om dat zo te doen, omdat je het anders niet trekt. Vragen of ze rekening wil houden met jou, en je niet in een depressie praten. Dus het probleem bij jezelf leggen.Ik denk dat vriendin zelf het best geholpen zou zijn met een bezigheid die haar het gevoel geeft te kunnen terugvechten en niet alles maar over zich heen te hoeven laten komen. Praat eens met elkaar over dingen die je (eventueel zelfs samen) zou kunnen doen om in deze tijd bv. wat voor anderen te betekenen?
En dan nog even over wie van jullie meer is kwijtgeraakt: Dat is zij, denk ik. Want jij had nooit alles, en was altijd al gewend om als single compromissen te moeten sluiten.
En misschien is haar relatie helemaal niet zo perfect in deze tijden, omdat ze haar ei kennelijk niet voldoende kwijt kan bij haar man. Geen idee hoor, ik speculeer, want ik ken je vriendin niet. Maar je zou er ook eens voorzichtig naar kunnen vragen als jullie daarvoor goed genoeg bevriend zijn.
óu sont les neiges d'antan
dinsdag 4 augustus 2020 07:57
Ik zou zo jouw vriendin kunnen zijn in bepaalde opzichten. Ik heb van maart t/m juli thuisgewerkt en heb haast niks kunnen doen van wat ik normaliter graag doe. Immens deprimerend vond ik. Tel daar bovenop dat de kans aanwezig is dat mijn weekje vakantie dit jaar niet doorgaat en ik daarmee sinds vorig jaar maart geen vakantie meer heb gehad - toen vond ik mezelf heel erg zielig.
Maar er staat tegenover dat ik mijn baan nog heb, geen salaris heb hoeven inleveren, zelfs geen vakantiedagen heb hoeven inleveren, gezond ben, een vriend heb, niemand in mijn omgeving ziek is geworden en ik geen kinderen heb die ik thuisonderwijs heb moeten geven.
Dan valt het allemaal wel weer mee, op zich. Dus ik probeer m'n zegeningen te tellen en als het me echt te hoog zit bel ik m'n moeder even, die alles aanhoort en daarna zegt "Zo, weer opgelucht?"
Mensen moeten tot zelfinzicht komen, maar besef je ook dat men alles bekijkt vanuit het eigen kader. Dat maakt het moeilijk om voor een ander in te schatten hoe erg iets is. Praat er eens over met haar, of kies je momenten dat je met haar afspreekt specifieker en stel je in op een hoop geklaag. Sowieso is het heel vervelend om met mensen die alleen maar kunnen klagen om te gaan.
Maar er staat tegenover dat ik mijn baan nog heb, geen salaris heb hoeven inleveren, zelfs geen vakantiedagen heb hoeven inleveren, gezond ben, een vriend heb, niemand in mijn omgeving ziek is geworden en ik geen kinderen heb die ik thuisonderwijs heb moeten geven.
Dan valt het allemaal wel weer mee, op zich. Dus ik probeer m'n zegeningen te tellen en als het me echt te hoog zit bel ik m'n moeder even, die alles aanhoort en daarna zegt "Zo, weer opgelucht?"
Mensen moeten tot zelfinzicht komen, maar besef je ook dat men alles bekijkt vanuit het eigen kader. Dat maakt het moeilijk om voor een ander in te schatten hoe erg iets is. Praat er eens over met haar, of kies je momenten dat je met haar afspreekt specifieker en stel je in op een hoop geklaag. Sowieso is het heel vervelend om met mensen die alleen maar kunnen klagen om te gaan.
dinsdag 4 augustus 2020 08:21
Grappig dat je jezelf veel zieliger vindt. Misschien reflecteer/spiegel je een heel klein beetje?
Dat je jezelf in haar gedrag in terugziet zeg maar?
Ik zou gewoon zeggen dat ik het nu wel gehoord heb en ze mag stoppen met piepen.
Maar goed, ik ben dan ook extreem duidelijk en de mensen met wie ik omga weten dat.
Dat je jezelf in haar gedrag in terugziet zeg maar?
Ik zou gewoon zeggen dat ik het nu wel gehoord heb en ze mag stoppen met piepen.
Maar goed, ik ben dan ook extreem duidelijk en de mensen met wie ik omga weten dat.
...
dinsdag 4 augustus 2020 08:27
Dat je vriendin in een van de gelukkigste situaties zit, wil niet zeggen dat ze dan ook maar gelukkig moet zijn. Ik herken het namelijk zelf ook wel, ik heb me behoorlijk down gevoeld door dit alles, terwijl ik het voor de buitenwereld ook vast goed heb. En misschien is je vriendin helemaal niet zo blij met haar baan of koophuis, of is haar relatie helemaal niet hoe jij die ziet.
Uiteraard is het dan nog maar net hoe ze ermee omgaat, op iemand die alleen maar klaagt zit natuurlijk niemand te wachten, maar het kan best zijn dat ze het psychisch zwaar heeft. Dat andere mensen het slechter hebben, heeft daar helemaal niets mee te maken.
Je kunt haar ideeen geven om haar leven weer wat leuker te maken, misschien samen met haar dingen ondernemen waar ze vrolijk van wordt (en jij ook). Ga haar niet in haar gezicht zeggen dat je gek wordt van haar geklaag en ga ook niet zeggen dat zij het beter heeft dan anderen, maar probeer zelf positief te zijn en haar daarin mee te krijgen. Meer kun je niet doen.
Bedenk: als ze vóór corona niet zo was, dan is er dus iets aan de hand en is ze niet zomaar een zeurpiet.
Uiteraard is het dan nog maar net hoe ze ermee omgaat, op iemand die alleen maar klaagt zit natuurlijk niemand te wachten, maar het kan best zijn dat ze het psychisch zwaar heeft. Dat andere mensen het slechter hebben, heeft daar helemaal niets mee te maken.
Je kunt haar ideeen geven om haar leven weer wat leuker te maken, misschien samen met haar dingen ondernemen waar ze vrolijk van wordt (en jij ook). Ga haar niet in haar gezicht zeggen dat je gek wordt van haar geklaag en ga ook niet zeggen dat zij het beter heeft dan anderen, maar probeer zelf positief te zijn en haar daarin mee te krijgen. Meer kun je niet doen.
Bedenk: als ze vóór corona niet zo was, dan is er dus iets aan de hand en is ze niet zomaar een zeurpiet.
dinsdag 4 augustus 2020 08:36
Ze heeft het er blijkbaar moeilijk mee. Dat mag.
Maar een hele date erover klagen, dat is minder. Gewoon zo'n tijdslimiet instellen. Met een ik-boodschap: 'ik word zo depri als we het er de hele tijd over hebben, laten we het hebben over dingen waar we blij van worden'.
En bedenk dat het gras altijd groener is bij de buren. Ik als single kon flink jaloers zijn op gezinnen in die begintijd. Die waren dan weer jaloers op mij, dat ik tenminste in alle rust en stilte thuis kon werken, geen kinderen non-stop om me heen had, etc.
En de een heeft 'alles eromheen' meer nodig dan de ander. Het helpt niet om te denken 'ik ben zieliger dan jij'. Voor de meeste mensen was het een erg nare tijd en is het nog steeds vervelend.
Maar een hele date erover klagen, dat is minder. Gewoon zo'n tijdslimiet instellen. Met een ik-boodschap: 'ik word zo depri als we het er de hele tijd over hebben, laten we het hebben over dingen waar we blij van worden'.
En bedenk dat het gras altijd groener is bij de buren. Ik als single kon flink jaloers zijn op gezinnen in die begintijd. Die waren dan weer jaloers op mij, dat ik tenminste in alle rust en stilte thuis kon werken, geen kinderen non-stop om me heen had, etc.
En de een heeft 'alles eromheen' meer nodig dan de ander. Het helpt niet om te denken 'ik ben zieliger dan jij'. Voor de meeste mensen was het een erg nare tijd en is het nog steeds vervelend.
