Manisch-depressief (bipolaire stoornis)

28-09-2011 17:56 44 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dag dames,



Dit is m'n eerste bericht maar ben een doorgewinterde lezeres van het forum. Anyhow, onlangs heb ik mijn diagnose gekregen van de psychiater; MDS (magisch-depressieve stoornis) en aangezien 1 op de 100 mensen deze stoornis hebben, vond ik het tijd voor een topic.

Dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een account gemaakt.



Dit topic is bedoeld voor mensen met MDS, familie/vrienden of gewoon geïnteresseerden.

Heb op dit moment geen medicatie, maar wil daar graag ervaringsverhalen over horen, maar ook over alledaagse dingen. In de volgende post zal ik me voorstellen.

Ik ben opzoek naar lotgenoten
Hier een geinteresseerde. Hoe ben je erachter gekomen dat je het hebt? Beinvloed het je leven erg?
Alle reacties Link kopieren
Welkom op het forum Tedje!

Ik weet al een tijdje dat ik een bipolaire stoornis type 2 heb. Ik heb een tijdje lithium geslikt maar ben daarmee gestopt. Binnenkort heb ik een afspraak bij mijn psychiater om te kijken of ik weer met medicatie zal beginnen maar ik heb heb daar eigenlijk niet veel behoefte aan. Ik ben bang voor de bijwerkingen en voel me nu redelijk stabiel.
Alle reacties Link kopieren
quote:ashley1983 schreef op 28 september 2011 @ 18:15:

Hier een geinteresseerde. Hoe ben je erachter gekomen dat je het hebt? Beinvloed het je leven erg?

Hai Ashley,

Ik ben er achter gekomen doordat ik vorig jaar zomer depressief geworden ben, kwam in een zwart donker gat terecht waar ik niet meer uitkwam. Uiteindelijk met de jaarwisseling besloten dat er wat moest veranderen, want ii hield het niet veel langer meer vol, ik zat er helemaal doorheen.

Toen ben ik een lang traject ingegaan, wat begon bij de huisarts, toen naar de soc. psych. verpleegkundige, naar een cursus om de tijd op te vullen tot uiteindelijk de psychiater. Daar is uiteindelijk de diagnose bipolaire stoornis type II gesteld, wat inhoudt dat de manische episode bij mij minder heftig verlopen (hypomanie ipv manie)

Psych begon meteen over medicatie, maar daar wil ik pas mee beginnen alan het echt slecht met me gaat, nu ben ik redelijk stabiel al hoor ik van mensen om me heen dat ik wel best druk ben, maar die periodes vind ik nooit zo erg. Ik krijg nog geen therapie omdat ik 40 u/pw werk en de avond therapie begint als het goed is met het nieuwe jaar. Wel 1x p/m afspraak met m'n vaste psychiater.
Alle reacties Link kopieren
quote:fossiel schreef op 28 september 2011 @ 19:37:

Welkom op het forum Tedje!

Ik weet al een tijdje dat ik een bipolaire stoornis type 2 heb. Ik heb een tijdje lithium geslikt maar ben daarmee gestopt. Binnenkort heb ik een afspraak bij mijn psychiater om te kijken of ik weer met medicatie zal beginnen maar ik heb heb daar eigenlijk niet veel behoefte aan. Ik ben bang voor de bijwerkingen en voel me nu redelijk stabiel.



Ha, wat leuk dat je reageert op dit topic! Ja de psych heeft me het liefst ook aan de pillen, depakine, lithium.. hoe beviel die laatste je? Naar wat ik las, zitten er idd zoveel bijwerkingen aan alle die pillen.. heb wel slaapmedicatie, temazepam, want ik slaap soms nachten achter elkaar te slecht. Vind dat al heel wat, moet aan de rest nog niet denken.



Hoe is bij jou de diagnose gesteld en vinden mensen om je heen je ook zo vervelend als je hypomaan bent?
Alle reacties Link kopieren
Up?
Alle reacties Link kopieren
quote:tedjepletje schreef op 29 september 2011 @ 08:08:

[...]





Ha, wat leuk dat je reageert op dit topic! Ja de psych heeft me het liefst ook aan de pillen, depakine, lithium.. hoe beviel die laatste je? Naar wat ik las, zitten er idd zoveel bijwerkingen aan alle die pillen.. heb wel slaapmedicatie, temazepam, want ik slaap soms nachten achter elkaar te slecht. Vind dat al heel wat, moet aan de rest nog niet denken.



Hoe is bij jou de diagnose gesteld en vinden mensen om je heen je ook zo vervelend als je hypomaan bent?



Niet veel mensen in mijn omgeving weten van mijn diagnose. Ik denk dat de meeste mensen zich niet ergeren aan mijn hypomane gedrag maar dat ze me gewoon een beetje een raar mens vinden.

Toen ik lithium slikte was ik vrij helder en kon ik betere keuzes maken maar ik voelde me helemaal niet mezelf. Het is alsof je altijd in een achtbaan zit en dan opeens in de draaimolen moet. Ik voelde me afgesloten van mijn eigen gevoelens. Al mijn creativiteit en motivatie waren weg.

In manische staat heb ik dingen gedaan waar ik me rot over voel. Toen ik medicatie ging slikken werd ik daarmee geconfronteerd. Ik kreeg veel last van angst. Mijn verleden en mijn omgeving kwamen opeens heel 'dichtbij'. '

Uiteindelijk kon ik al die gevoelens niet meer handelen en ben ik gestopt met mijn medicatie.

Toen kwam alles weer terug en erger dan eerst.... Dat is wel iets waar je rekening mee moet houden als je medicatie gaat slikken. Je kunt er niet zomaar mee stoppen.

Verder ben ik ook aangekomen door mijn medicatie.

Ik wil je niet afraden om medicatie te slikken. Veel mensen hebben er baat bij en kunnen erdoor functioneren. Voor mij werd de confrontatie met de werkelijkheid me teveel. Daarom zou ik je aanraden om je medicatie (als je die gaat slikken) te combineren met therapie.

Zorg dat je je prettig voelt bij je psycholoog en psychiater voordat je het 'gevecht' aangaat.

Krijg je een beetje steun uit je omgeving?
Alle reacties Link kopieren
hmm..dit topic ga ik volgen. Heb waarschijnlijk niet al te veel te melden. Maar ik heb een neef met een zeer vergelijkbare stoornis, en ik zelf heb ook wel last van schommelingen alleen zijn het bij mij gewone "depressies", die soms terugkomen, maar ik heb niet echt last van manie of hypomanie.
Alle reacties Link kopieren
Welk gedrag kan jij tomen dan Ted als je hypomaan bent? Weten de mensen die je kent dat inmiddels?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,



Bij mij is sinds kort geconstateerd dat ik MDS heb, ik ben 27.

Ik werd zwanger en ik kreeg depressieve klachten, na mijn zwangerschap rolde ik zo een post natale depressie in.

Na hard knokken bleef er iets achter wat ik niet snapte dus ben ik verder gaan zoeken. Ik kwam terecht bij een topic over MDS en dacht dat BigBrother ons had gevolgd, zo herkende ik het. Toen heb ik bij de huisarts een doorverwijzing gekregen en e voila.

Sinds anderhalve week slik ik lithium en ik ben benieuwd.



Ik lees hier een paar keer van het missen van de hypomane periode, hiervoor huiver ik ook wel, maar eerlijk ben ik blij als ik de rest wel "kwijt" ben.

Al sinds mijn pubertijd heb ik symptomen gehad, maar ach ik was gewoon onvoorspelbaar, leuk toch. Maar na mijn zwangerschap, wat schijnbaar een bekende trigger is, ben ik een stuk heftiger geworden.



Hoe is jullie ervaring met je partner? Kan die er mee om gaan?
Alle reacties Link kopieren
Hoi hoi,



Oke de laatste reactie is van oktober maar kwam hem toevallig tegen.

Ook ik heb MDS (ook wel Bipolar genoemd) en heb daar medicatie voor. Veel mensen hoor ik over Lithium en dat heb ik bewust niet gekregen van mijn Psych i.v.m. de bijwerkingen. Ik krijg Lamotrigine en moet zegen dat het op langer termijn mij goed bevalt. De "pieken" zijn wat afgetopt waardoor alles wat handelbaarder is. Daarnaast slik ook al ruim een half jaar anti depressiva`s (Cymbalta) wat weer heel erg helpt tegen mijn agressieve buien. Ook volg ik een training (VERS) omdat ik ook borderliner ben, o ja en heb ook nog een PTSS... Jippie..... Dit alles is pas na 43 jaar geconstateerd dus ben nog wel even bezig om alles een plek te gaan geven en mijn draai in het leven weer te hervatten.

Ik herken veel van de verhalen en het doet me goed deze te delen/lezen met anderen die het "begrijpen", iets wat in deze maatschappij nogal moeilijk is.

Misschien kunnen we op deze manier elkaar wat steunen?



Grtz,



Margrete enne fijne jaarwisseling.
Alle reacties Link kopieren
Tedjepletje en Margrete ook, allereerst wil ik even zeggen hoe vervelend ik dit voor jullie vind. Jammer genoeg begrijpen maar al te veel mensen niet goed hoe naar het is om (manisch) depressief te zijn.

Zelf heb ik zo'n 20 jaar geleden in die situatie gezeten. Er is altijd een trigger. Voor mij was dat waarschijnlijk dat ik te veel werkte, te veel van mezelf eiste. Ik heb toen Aurorix gehad, een medicijn wat op zich hielp, maar waar ik erg agressief van werd. Na een paar maanden hiermee gestopt omdat het niet samen ging met de malaria tabletten die ik moest slikken voor een vakantie. Deze intensieve vakantie heeft mijn leven veranderd. Daarna ben ik toen o.a. van baan gewisseld, verhuisd. Kortom, mijn leven veranderd. Ik kwam in een opgaande spiraal en voelde me steeds beter. Sindsdien let ik heel erg op wat ik eet: ik heb boeken gelezen over relatie tussen voeding en hormonen, neurotransmissie, bijnieruitputting, en eet gezond en bewust volgens de aanwijzingen die ik in deze boeken vond. Ik sport regelmatig en daarnaast heb ik ruimte in mijn leven gemaakt voor mindfulness-oefeningen. Dit alles bij elkaar heeft mij erovereengeholpen en van mij een ander persoon gemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Interessant Alzon, wat je schrijft over de relatie voeding en hormonen.

In de reguliere psychiatrie hoor ik nooit iemand over voeding. Zelf twijfel ik niet dat er een verband is tussen voeding en stemmingen maar vind het moeilijk om zonder begeleiding hiermee aan de slag te gaan.



Hallo, trouwens.

Ik heb ook bipolaire stoornis en heb hier een beetje meegelezen. Maar er zijn al vaak topics geweest over dit onderwerp, waar ik meegeschreven heb. Ben daarom niet meteen actief.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
@ moonlight: wat mij helpt is niet teveel suiker eten. Gewoon veel groenten, vlees en gezonde koolhydraten.
Alle reacties Link kopieren
ik vind het wel heel makkelijk klinken, een beetje gezond eten en dan is het weer goed.



ik heb trouwens ook BPS, na een postpartempsychose vastgesteld. ik heb 1 psychose en enkele depressies gehad, maar ik heb niet het idee dat ik door de juiste voeding dat had kunnen voorkomen of eerder genezen. ik eet trouwens gezond en slik lithium en lamotrigine (als AD) en functioneer verder normaal, zoals voor de BPS (werk, gezin, familie, vrienden, etc.)
Alle reacties Link kopieren
Hee allemaal, hier nog een! Ook postpartum psychose- achtig iets gehad, later herlabeld als manische periode. Toen jaar Lithium gebruikt, onder andere Bij geboorte van tweede stabiel gebleven, maar 2 jaar geleden terugval gehad. Toen geen opname, heb het op Risperdal en temazepam gered.



Nu gaat het goed, beetje bejaardentempo aanhouden en af en toe preventief wat medicatie. Werk en functioneer normaal (ook in de ogen van anderen, haha)

Zware depressie ken ik eigenlijk niet echt, manisch zijn des te beter. Ach ja; allways look on the brightside, zeg maar;)



Inmiddels is vastgesteld dat ook adhd nij niet vreemd is dus rotzooi ik wat aan met Ritalin, nog altijd niet met veel succes vind ik zelf.



Ben wel benieuwd naar jullie verhalen, heb het er eigenlijk nooit meer over. Maar blijft wel altijd hangen als een zwarte wolk ergens boven mijn hoofd... Nu is het droog maar voor je hetwwet breekt het onweer los, zoiets . Herkenbaar?
Alle reacties Link kopieren
Bambi_007 in "Diagnose bipolaire stoornis II - en nu?"



In dit topic staan wat verhalen. Ook over mij, dat scheelt me weer typen



Bejaardentempo vind ik een mooie woordkeus

Ik leef ook in een bejaardentempo maar ben het soms zo beu. Ik denk dat er wel weer wat meer power in zou kunnen maar ik ben zo snel bang weer uit de bocht te vliegen...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
Hallo meiden,



Herkenbaar hier alle verhalen!

Vorig jaar ben ik vanaf half november tot aug ziek geweest. 1 augustus weer helemaal begonnen.

Zat thuis voor een burnout met depressieve klachten, wat later een depressie bleek en wat in de loop van de tijd op een bipolaire stoornis ging lijken (ook gezien dat ik in het verleden toch wel duidelijk hypomane periodes heb gehad).

Al die tijd loop ik al bij een psycholoog wat goed klikt, maar toch is het moeilijk de juiste diagnose te stellen.

Ik heb het daar toch wel moeilijk mee, want na al die tijd heb ik behoefte aan duidelijkheid. Vanaf mijn puberteit achteraf gezien al klachten gehad vooral met depressies/depressieve klachten.

Ook slaat mijn stemming soms alle kanten op en zit er dus toch aan te denken medicatie te gebruiken. Dit zal ik de eerst volgende keer ook met mijn psycholoog bespreken. Ik word namelijk zo moe van mezelf. Van somber naar redelijk euforisch en denken ik kan alles aan, vol plannen over wat ik in mijn werk nog wil bereiken, 20 dinge op een dag doen enz. Dan weer terug naar somber/depressief (duurt dan niet 2 weken), waarin ik denk dat niemand me mag, ik niks kan, vaak super geirriteerd ben enz.Pfff...

Het geeft me echt steun te lezen hoe anderen hiermee omgaan.

Moonlight ik heb het forum wat je aangaf nog niet heel goed gelezen, maar slik je nu dan medicatie..?



Groetje S
Alle reacties Link kopieren
**
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
Moonlight, ik kan me zo goed voorstellen, dat je ondanks de bijwerkingen er toch voor kiest medicatie te slikken.

Het idee van bij een tegenslag idd in een zwart gat te vallen is heel herkenbaar. En het kost dan zoveel moeite er weer bovenop te komen en dan elke keer weer.

Toch is die medicatie geen kattepis, de bijwerkignen zijn niet mis zeg. Heb je behalve (lijkt me wel genoeg daar niet van) je gewicht en je haren nog meer bijwerkingen..?

Heb je ook wel eens andere med gebruikt, lamotrigine (omdat je vooral last hebt van de onderkant zeg maar)?

groetjeS
Alle reacties Link kopieren
Een vrraagje zo'n depressieve periode hoe lang duurt of kan het duren? Weet iemand of er toevallig een minimum tijdsduur aan vast zit.

Want ik ben regelmatig down/depressief maar soms is het maar een dag en soms duurt het bijv. 1 week..
Alle reacties Link kopieren
strawberry, ik denk dat het heel persoonlijk is. Mijn ervaring is dat ik na max 4 maanden er weer uit 'schiet'.

En hoewel men zegt dat je er hard aan moet werken etc.... ik ervaar het soms meer als wachten. Wachten tot het overgaat dus.



Ik zal eens uitzoeken of er iets te doen is tegen die haaruitval. Mogelijk kan ik iets slikken waardoor het minder wordt (vitamines oid), daar heb ik me niet zo in verdiept. Ik heb nu vooral heel veel korte plukken rond mijn gezicht. Met een beetje styling-spul valt het niet op, maar na het wassen zie je het wel.



Sofie, ik heb een paar AD geprobeerd. Nadeel is dat AD ook te sterk kan zijn en dat je dan vanuit de depressie in een manie kan komen. Volgens mijn arts zijn er maar een paar soorten geschikt.

Heb ook wel eens gehad dat AD goed beviel en dat ik moest stoppen van hem. Omdat het anders misschien té goed zou gaan.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
Strawberry, een echte depressie duurt officieel minimaal 2 weken waarin je je elke dag of bijna elke dag depressief/somber voelt. Volgens de DSM dan.

Je kunt dan verschijnselen in meer of mindere mate hebben, licht, matig of ernstig.

Er zijn vormen van mds waarin je tegelijkertijd somber en manisch bent (met veel energie). Of waarbij je elke paar dagen wisselt, maar dan zijn de klachten minder heftig. Een echte depressie of manie is meestal oplopend in klachten. Als ik het niet goed heb moet iemand me gewoon verbeteren hoor!

Je hebt ook een vorm van depressiviteit waarin de klachten mild blijven, maar wel steeds voortduren. Zonder afwisseling van (hypo)manie dan.



Moonlight bij jou wisselen of wisselden de klachten niet zo snel toch? Heb of had je dan ook echt langere periodes waarin het goed ging?

Ik heb trouwens ook wel eens het idee ik zit het wel weer uit die buien. Maar volgens de psycholoog heeft het toch ok erg met aanleidingen te maken om erin of eruit te schieten. Maar ik denk dat er altijd wel een reden is om je somber te voelen in het dagelijkse leven of om supervrolijk (lees hypomanisch) te worden.



Tedjepletje hoe gaat het nu met jou? Ga jij ook zonder medicatie regelmatig naar een psychiater of psycholoog? Op welke momenten twijfel jij aan medicatie?

Soms denk ik nou ja het gaat ook eigenlijk wel, maar op andere momenten denk ik nou dit kan zo niet (als ik heel somber ben of juist erg geirriteerd) ik moet gewoon medicatie hebben want ik kan het niet alleen.



Hoe is met de andere meiden hier?



grS
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de antwoorden allemaal.

Als ik het zo lees zit in idd in een depressie, al iets langere tijd maar nu echt hevig. terwijl het hiervoor wel goed ging. En zon periode zoals nu heb ik volgens mij wel 2x eerder gehad...en ik kom er altijd wel weer uit.. En dat is vooral te merken op school.



En mijn moeder is ook manisch depressief als ik me niet vergis alleen merk ik er echt niks van
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel lange periodes dat ik stabiel ben, in de zin dat ik geen manie of depressie heb.

Maar binnen die periodes blijft het wel een beetje zoeken. Ben onlangs een weekend weg geweest bijvoorbeeld en dan gaat het tijdens dat weekend heel goed en de thuiskomst ook nog. En daarna stort ik min of meer in omdat ik tijdens het weekend kennelijk toch wat hyper geweest ben.



Dus zonder enorme uitschieters maar toch niet helemaal stabiel.

Als vriendinnen dan meteen de volgende dag weer aan het werk gaan baal ik wel een beetje dat ik nog de hele week uit mijn doen ben.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven