Psyche
alle pijlers
Ben ik autistisch ofzo?
zondag 25 december 2011 21:07
Ik heb een groot probleem met sociale contacten. Moeilijk uit te leggen maar probeer het.
Ik ben jaren werkloos geweest. Als kind ben ik heel erg gepest en was ook altijd een einzelganger en buitenbeentje. Nu moet over twee weken werken en ben nu al doodsnerveus. Vind groepen heel eng, ben me heel erg bewust van hoe ik overkom en vooral het pleasen word soms misselijk van mezelf. Alsof ik schreeuw aub vind me leuk. Meestal gaan mensen me tegen me keren en vinden me raar en ben ik weer alleen.
Hoe kom ik op mijn nieuw werk als een normaal mens over? Hoe kan ik me ontspannen en gewoon een gesprek met iemand aangaan zonder die druk te voelen en na te denken voor er een woord uit mijn mond komt??
Ik ben jaren werkloos geweest. Als kind ben ik heel erg gepest en was ook altijd een einzelganger en buitenbeentje. Nu moet over twee weken werken en ben nu al doodsnerveus. Vind groepen heel eng, ben me heel erg bewust van hoe ik overkom en vooral het pleasen word soms misselijk van mezelf. Alsof ik schreeuw aub vind me leuk. Meestal gaan mensen me tegen me keren en vinden me raar en ben ik weer alleen.
Hoe kom ik op mijn nieuw werk als een normaal mens over? Hoe kan ik me ontspannen en gewoon een gesprek met iemand aangaan zonder die druk te voelen en na te denken voor er een woord uit mijn mond komt??
zondag 25 december 2011 21:32
quote:MEFS schreef op 25 december 2011 @ 21:27:
Autisme is trouwens veel meer dan alleen moeite met sociale contacten. Het is een manier van denken en het is een manier van de wereld waarnemen. Het probleem van iemand met autisme is verbanden leggen en overgevoeligheid.Heb het gegoogeld en herken er eigenlijk weinig in denk dat het ook te maken heeft met pestverleden, mijn onzekerheid want dat ben ik heel erg. Ben me altijd bewust van mijn uiterlijk. En ik heb een jaar lang een periode gehad dat ik het huis niet uitdurfde behalve met een pet op. Ik had toen echt problemen met mijn hoge voorhoofd. In combinatie met dat ik introvert en een einzelganger ben.
Autisme is trouwens veel meer dan alleen moeite met sociale contacten. Het is een manier van denken en het is een manier van de wereld waarnemen. Het probleem van iemand met autisme is verbanden leggen en overgevoeligheid.Heb het gegoogeld en herken er eigenlijk weinig in denk dat het ook te maken heeft met pestverleden, mijn onzekerheid want dat ben ik heel erg. Ben me altijd bewust van mijn uiterlijk. En ik heb een jaar lang een periode gehad dat ik het huis niet uitdurfde behalve met een pet op. Ik had toen echt problemen met mijn hoge voorhoofd. In combinatie met dat ik introvert en een einzelganger ben.
zondag 25 december 2011 21:35
quote:sam666 schreef op 25 december 2011 @ 21:18:
[...]
Nee ik heb nooit hulp gehad maar wil ik ook niet, wil het graag zelf oplossen.
dat oplossen is helemaal zo makkelijk niet hoor. Leren om hulp tebvragen en hulp te accepteren is daar oa een onderdeel van. Ik zou toch eens verder kijken. En als je via een huisarts bijv een doorverwijzing krijgt, kun je altijd kijken of je verzekering dat dekt. Of probeer via het uwv een cursus te gaan doen. Allemaal in het belang van de arbeidsintegratie, dus zij zouden daar best een steentje aan bij kunnen dragen. Denk breder en probeer kansen te zien ipv alles af te doen met een 'ik wil,dit liever niet'.
En een nieuwe baan is het niet hoor de uwv is me zat omdat niemand me aanneemt en stuurt me naar een sociale werkplein.[/quote]
[...]
Nee ik heb nooit hulp gehad maar wil ik ook niet, wil het graag zelf oplossen.
dat oplossen is helemaal zo makkelijk niet hoor. Leren om hulp tebvragen en hulp te accepteren is daar oa een onderdeel van. Ik zou toch eens verder kijken. En als je via een huisarts bijv een doorverwijzing krijgt, kun je altijd kijken of je verzekering dat dekt. Of probeer via het uwv een cursus te gaan doen. Allemaal in het belang van de arbeidsintegratie, dus zij zouden daar best een steentje aan bij kunnen dragen. Denk breder en probeer kansen te zien ipv alles af te doen met een 'ik wil,dit liever niet'.
En een nieuwe baan is het niet hoor de uwv is me zat omdat niemand me aanneemt en stuurt me naar een sociale werkplein.[/quote]
zondag 25 december 2011 21:36
Sam, ten eerste: het is heel gewoon dat je na jaren van werkloosheid nerveus wordt bij de gedachte weer aan het werk te gaan en te moeten deelnemen aan een sociale kring waar je jaren geen deel van hebt uitgemaakt en dus niet kent. Probeer iets minder hard te zijn voor jezelf, iedereen heeft angst voor nieuwe situaties. Veel mensen hebben last van een soort sociale angst als ze van werk wisselen.
Daarnaast sleep je issues mee uit je verleden, die je nog niet hebt verwerkt. Ben je daar al eens mee aan de slag gegaan?
Wat goed trouwens dat je in deze tijd een baan hebt gevonden! Daar mag je best trots op zijn.
Probeer je nieuwe omgeving met open vizier tegemoet te treden. Jouw collega's zullen je graag willen helpen om jou zo snel mogelijk op je gemak te stellen. Des te sneller heb jij immers je werkzaamheden onder de knie!
Succes! Ik hoop dat je het snel naar je zin zult hebben.
EDIT: sorry, gedeeltelijk mosterd. Toch denk ik dat je hulp moet zoeken voor je pestverleden, zeker nu ik lees dat je ook ernstige pleinvrees hebt gehad.
Daarnaast sleep je issues mee uit je verleden, die je nog niet hebt verwerkt. Ben je daar al eens mee aan de slag gegaan?
Wat goed trouwens dat je in deze tijd een baan hebt gevonden! Daar mag je best trots op zijn.
Probeer je nieuwe omgeving met open vizier tegemoet te treden. Jouw collega's zullen je graag willen helpen om jou zo snel mogelijk op je gemak te stellen. Des te sneller heb jij immers je werkzaamheden onder de knie!
Succes! Ik hoop dat je het snel naar je zin zult hebben.
EDIT: sorry, gedeeltelijk mosterd. Toch denk ik dat je hulp moet zoeken voor je pestverleden, zeker nu ik lees dat je ook ernstige pleinvrees hebt gehad.
zondag 25 december 2011 21:46
Je vraagt hoe je je moet gedragen. Het is lastig om daar iets van te zeggen. Ik zie jou gedrag niet (ja, ik zie wat je typt op een forum, maar dat is toch wat anders dan irl gedrag) dus ik kan ook moeilijke zeggen wat er goed gaat en wat niet...
Zelfvertrouwen is sowieso heel belangrijk bij sociaal contact.
Zelfvertrouwen is sowieso heel belangrijk bij sociaal contact.
zondag 25 december 2011 21:59
Wat zou een 'diagnose' of 'etiketje' met autisme voor jou betekenen? Zou je het alleen in dát geval nodig vinden om hulp te zoeken? Zijn er meer redenen waarom je denkt dat je misschien autistisch bent?
Je schrijft over een pestverleden en dat kan een heel heftige impact hebben, zoals anderen ook al aangeven.
Heb je mensen in je omgeving met wie je dit kunt bespreken (ik bedoel dan dat je met hen kunt bespreken waaróm mensen zich tegen je lijken te keren zoals je zelf schrijft)? Misschien dat zij tips kunnen geven?
Er zijn al wat goede tips voorbij gekomen om minder onzeker over te komen, misschien is een assertiviteitstraining nog iets voor je?
Je geeft zelf nog aan of een zelfhulp boek iets voor je is, heb je al eens in de bieb gekeken, daar zal een hoop te vinden zijn!
Bedenk verder ook: je hoeft niet met iedereen vrienden te worden. Met sommigen heb je nu eenmaal meer een klik dan met anderen. Willen ze niet meer, jammer dan, hun verlies!
Je schrijft over een pestverleden en dat kan een heel heftige impact hebben, zoals anderen ook al aangeven.
Heb je mensen in je omgeving met wie je dit kunt bespreken (ik bedoel dan dat je met hen kunt bespreken waaróm mensen zich tegen je lijken te keren zoals je zelf schrijft)? Misschien dat zij tips kunnen geven?
Er zijn al wat goede tips voorbij gekomen om minder onzeker over te komen, misschien is een assertiviteitstraining nog iets voor je?
Je geeft zelf nog aan of een zelfhulp boek iets voor je is, heb je al eens in de bieb gekeken, daar zal een hoop te vinden zijn!
Bedenk verder ook: je hoeft niet met iedereen vrienden te worden. Met sommigen heb je nu eenmaal meer een klik dan met anderen. Willen ze niet meer, jammer dan, hun verlies!
zondag 25 december 2011 22:00
Het klinkt alsof je je pestverleden nog niet verwerkt hebt en je daardoor gewoon niet op je gemak voelt bij andere mensen...
Zou je hier niet eens met iemand over praten?
Leer van jezelf te houden
en ook proberen jezelf aardig genoeg te vinden zodat je niet meer afhankelijk bent van wat anderen wel of niet van je denken...
Ga dingen doen waar je zelfvertrouwen van krijgt en sterk en weerbaar van wordt
Probeer zelfvertrouwen te creeren door dingen te doen waar je blij van word en een goed gevoel van over jezelf krijgt...
Zou je hier niet eens met iemand over praten?
Leer van jezelf te houden
en ook proberen jezelf aardig genoeg te vinden zodat je niet meer afhankelijk bent van wat anderen wel of niet van je denken...
Ga dingen doen waar je zelfvertrouwen van krijgt en sterk en weerbaar van wordt
Probeer zelfvertrouwen te creeren door dingen te doen waar je blij van word en een goed gevoel van over jezelf krijgt...
zondag 25 december 2011 22:02
zondag 25 december 2011 22:06
Lieve TO, herken wel wat je schrijft over jouw gevoel in groepen. Wat bij mij helpt is me te realiseren dat ik zelf echt niet iedereen aardig vindt en dan dus omgekeerd ook niet kan verwachten dat iedereen mij aardig vindt ook al zou ik me een slag in de rondte pleasen. Heeft geen zin. Concentreer je in het begin op je werk en observeer de relatie tussen de collega's onderling. Hoe is de werkcultuur? Hoe gaan mensen met elkaar om? Daar kun je een hoop uit afleiden als je goed kijkt. Je kunt zonder je eigen autheniticiteit kwijt te raken wel zorgen dat je met de anderen door 1 deur kunt. Je kunt het! Veel sterkte en bedenk je dat jij echt prima bent zoals je bent!
maandag 26 december 2011 00:01
@Sam666: dat zelf willen oplossen is een nobel streven van je, maar kost je zoveel jaren meer.. jaren waarin je veel eerder bepaalde belemmeringen kwijt kan zijn of mee kan leren omgaan, zodat dat niet langer in jouw weg zit.
En dat is zonde: voor jouzelf!! En voor alle moeite die het extra kost, het leven misschien onnodig veel langer moeizaam maken. Dus waarom zou je daarvoor kiezen? Omdat je dan een excuus voor jezelf hebt, waarom het tijd kost, waarom je nog niet klaar bent om uit jezelf te kunnen halen wat er wel in zit? Omdat je dan tegen jezelf kan zeggen dat dat tijd nodig heeft en je niks van jezelf kan verwachten logischerwijs, zolang dat niet "gefixt" is?
Als dingen je werkelijk in de weg zitten, zoals verlegenheid en moeite met groepen, met (bij jou passend) werk vinden, met zelfverzekerdheid, met lekker in je vel zitten voor zover mogelijk, zou het dan niet fijn zijn als je er bewust mee aan de slag gaat, je je beperkingen leert te overstijgen, jezelf uitdagen meer uit het leven te halen voor jouzelf (niet voor uwv dus, maar omdat je jezelf een aangenamer en makkelijker leven gunt)?
Er zijn gewoon dingen waar je zelf "niet bij kan", hartsaangelegenheden, afwijzing, negatieve ervaringen, en dat is alleen al omdat je een ingebouwd zelfbeschermingsmechanisme hebt, zoals iedereen, die je beschermt tegen al te intense gevoelens (van vroeger bijv, toen je jong en machteloos was). Maar nu ben je (neem ik aan) volwassen en wel opgewassen tegen eea.
Iemand die met afstand naar dezelfde issues kijkt (zonder eigen emoties daarbij) kan vaak veel eerder doordringen tot de kern van die dingen, dan je zelf kan (onbewust of bewust). Hulp van buitenaf maakt het gewoon makkelijker, niet moeilijker. Veel mensen zijn bang dat therapie lastig is, veel omhoog haalt, zwaar is. Vaak is het tegendeel waar: het bevrijdt je, maakt je bewust van dingen, en inzicht in jezelf en je patronen. Je kan het zien als een cadeautje aan jezelf, zodat je niet alles alleen hoeft te doen! Het is fijn als iemand je begeleidt en stimuleert, als je onzeker bent over dingen in jezelf en/of het leven!
Gun jezelf dat, te weten wie je bent zonder al die belemmeringen en twijfels!
Succes!
En dat is zonde: voor jouzelf!! En voor alle moeite die het extra kost, het leven misschien onnodig veel langer moeizaam maken. Dus waarom zou je daarvoor kiezen? Omdat je dan een excuus voor jezelf hebt, waarom het tijd kost, waarom je nog niet klaar bent om uit jezelf te kunnen halen wat er wel in zit? Omdat je dan tegen jezelf kan zeggen dat dat tijd nodig heeft en je niks van jezelf kan verwachten logischerwijs, zolang dat niet "gefixt" is?
Als dingen je werkelijk in de weg zitten, zoals verlegenheid en moeite met groepen, met (bij jou passend) werk vinden, met zelfverzekerdheid, met lekker in je vel zitten voor zover mogelijk, zou het dan niet fijn zijn als je er bewust mee aan de slag gaat, je je beperkingen leert te overstijgen, jezelf uitdagen meer uit het leven te halen voor jouzelf (niet voor uwv dus, maar omdat je jezelf een aangenamer en makkelijker leven gunt)?
Er zijn gewoon dingen waar je zelf "niet bij kan", hartsaangelegenheden, afwijzing, negatieve ervaringen, en dat is alleen al omdat je een ingebouwd zelfbeschermingsmechanisme hebt, zoals iedereen, die je beschermt tegen al te intense gevoelens (van vroeger bijv, toen je jong en machteloos was). Maar nu ben je (neem ik aan) volwassen en wel opgewassen tegen eea.
Iemand die met afstand naar dezelfde issues kijkt (zonder eigen emoties daarbij) kan vaak veel eerder doordringen tot de kern van die dingen, dan je zelf kan (onbewust of bewust). Hulp van buitenaf maakt het gewoon makkelijker, niet moeilijker. Veel mensen zijn bang dat therapie lastig is, veel omhoog haalt, zwaar is. Vaak is het tegendeel waar: het bevrijdt je, maakt je bewust van dingen, en inzicht in jezelf en je patronen. Je kan het zien als een cadeautje aan jezelf, zodat je niet alles alleen hoeft te doen! Het is fijn als iemand je begeleidt en stimuleert, als je onzeker bent over dingen in jezelf en/of het leven!
Gun jezelf dat, te weten wie je bent zonder al die belemmeringen en twijfels!
Succes!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 26 december 2011 01:37
Je bent doorgestuurd via het UWV naar een afdeling vanuit de gemeente bij de Sociale Werkplaats.
In dat gedeelte zitten meerdere mensen die door allerlei redenen langdurig werkloos zijn geweest, en vrijwel iedereen van die mensen hebben vaak net zoveel moeite om mee te draaien in de maatschappij en/of groepen als jij. Hou dat in je hoofd!
De druk is niet hoog, en je zal daar een begeleider hebben waar je, mocht het nodig zijn, aan de bel kan trekken.
Kijk rustig de kat uit de boom, die ruimte krijg je daar ook.
Het werk op zich stelt niks voor, en geloof het of niet, de sfeer kan leuk zijn, want iedereen zit zowat in hetzelfde schuitje. En het zijn redelijk kleine groepen.
Ik heb zelf ook enkele jaren terug een zeer korte tijd dit traject moeten volgen, en wegens diverse omstandigheden kon ik dit niet voldoen.
Intussen werk ik nu als vrijwilliger en daar ben ik meer op mijn plaats..ook qua werk, maar dat is een heel ander verhaal.
Enfin, laat het op je afkomen. Mocht het echt niet lukken wordt dat echt wel opgemerkt..en je mag/moet ook niet over je eigen psychische grenzen heengaan. Voel je dat wel, vraag dan een gesprek met je contactpersoon aan van de gemeente. Vaak gaat dat samen met je begeleider van het Sociale Werkplein, want diegene observeert je ook.
En ik zou als ik jou was, toch eens kijken wat de GGZ voor jou kan betekenen. Niet alles kun je alleen oplossen. Ook niet met zelfhulpboeken. Dit zit te diep ben ik bang..
Succes en blijf vooral jezelf!!!
In dat gedeelte zitten meerdere mensen die door allerlei redenen langdurig werkloos zijn geweest, en vrijwel iedereen van die mensen hebben vaak net zoveel moeite om mee te draaien in de maatschappij en/of groepen als jij. Hou dat in je hoofd!
De druk is niet hoog, en je zal daar een begeleider hebben waar je, mocht het nodig zijn, aan de bel kan trekken.
Kijk rustig de kat uit de boom, die ruimte krijg je daar ook.
Het werk op zich stelt niks voor, en geloof het of niet, de sfeer kan leuk zijn, want iedereen zit zowat in hetzelfde schuitje. En het zijn redelijk kleine groepen.
Ik heb zelf ook enkele jaren terug een zeer korte tijd dit traject moeten volgen, en wegens diverse omstandigheden kon ik dit niet voldoen.
Intussen werk ik nu als vrijwilliger en daar ben ik meer op mijn plaats..ook qua werk, maar dat is een heel ander verhaal.
Enfin, laat het op je afkomen. Mocht het echt niet lukken wordt dat echt wel opgemerkt..en je mag/moet ook niet over je eigen psychische grenzen heengaan. Voel je dat wel, vraag dan een gesprek met je contactpersoon aan van de gemeente. Vaak gaat dat samen met je begeleider van het Sociale Werkplein, want diegene observeert je ook.
En ik zou als ik jou was, toch eens kijken wat de GGZ voor jou kan betekenen. Niet alles kun je alleen oplossen. Ook niet met zelfhulpboeken. Dit zit te diep ben ik bang..
Succes en blijf vooral jezelf!!!
maandag 26 december 2011 09:33
maandag 26 december 2011 09:59
TO, ik vind niet dat je jezelf het label autistisch moet gaan opplakken terwijl het helemaal niet duidelijk is of je dat inderdaad ook bent.. Je hebt het niet makkelijk gehad in het verleden met pestverleden etc, daardoor niet de kans gehad om zelfvertrouwen te krijgen en je pestverleden beinvloedt duidelijk nog je doen en laten en dat is begrijpelijk maar is mbt goede hulp wel wat aan te doen.
Je verleden kan je niet veranderen maar je kan wel leren om het een plek te geven. Allereerst knap en goed van je dat je werk heb gevonden, ook al zie je er tegenop het is wel weer een stap voorruit en probeer dat ook zo te zien! en probeer er niet zoveel mee bezig te zijn, moeilijk want je ziet er tegenop en je wilt graag dat het allemaal anders gaat, maar mbt goede therapeut gaat het vast en zeker goed komen!
Dat je hier een topic over opent en werk hebt gevonden betekent dat je het allemaal anders wilt en dat is een stap in de goede richting. En je bent de moeite waard, vergeet dat niet.
Je verleden kan je niet veranderen maar je kan wel leren om het een plek te geven. Allereerst knap en goed van je dat je werk heb gevonden, ook al zie je er tegenop het is wel weer een stap voorruit en probeer dat ook zo te zien! en probeer er niet zoveel mee bezig te zijn, moeilijk want je ziet er tegenop en je wilt graag dat het allemaal anders gaat, maar mbt goede therapeut gaat het vast en zeker goed komen!
Dat je hier een topic over opent en werk hebt gevonden betekent dat je het allemaal anders wilt en dat is een stap in de goede richting. En je bent de moeite waard, vergeet dat niet.
