Zeer vroeg gaan samenwonen, nu wil ik niet meer

31-01-2016 15:20 57 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik zit met een probleem. Ik wordt in mei 25. Toen ik 19 was kreeg ik mijn eerste vriend. Toen ik 21/22 was zijn we gaan samenwonen in een kleine dorp waar we weinig mensen kennen. Wij waren echt super verliefd, heel close en ondanks dat mijn familie onze relatie niet accepteerde door cultuurverschillen hebben we wel altijd gekozen voor elkaar (nu accepteren ze hem wel)



Ik houd erg veel van mijn vriend echt waar, maar ik ben niet meer tevreden met het samenwonen. Hij is een schatje en ik wil hem helemaal niet kwijt, maar ik voel me echt een oude huisvrouw geworden. Alsof mijn leven alleen draait om werken en het huishouden doen.



Ik ben zo jong maar nog niet lang meer en er zijn veel dingen die ik nog wil doen. Ik wil heel graag in het buitenland werken en wonen na mijn studie. Hij wilt natuurlijk niet mee en als je een vriend hebt en je woont samen omdat je werkt aan een toekomst samen dan lijken die dromen erg ver weg. Als we samen blijven ben ik bang dat de rest van mijn leven hetzelfde zal zijn: na werk of school samen chillen op de bank, hij blowt en gamet en ik zit erbij of ik ga muziek luisteren.



Ik wil ook niet meer in dit saaie dorpje blijven, ik ken hier wel leuke mensen maar voor de rest heb ik niets meer. Mijn werk is in Utrecht, mijn school is straks ook in een andere stad (ik ga aan een nieuwe opleiding beginnen want heb geen diploma) en mijn familie woont ook ergens anders. Ik heb alleen mijn vriend hier.

Hij heeft hier wel zijn werk, echt een goede baan, maar verder ook niets (ja mij alleen). Maar hij zegt altijd, ik werk hier omdat ik wil werken aan onze toekomst, anders zou ik deze baan niet eens meer doen en zou ik gewoon in uitkering zitten.



Ik weet het even niet meer. Het is ook niet dat als ik opeens weg ga of het uitmaak dat ik dan wel meteen de dingen kan doen die ik wil doen. Ik moet toch eerst mijn diploma halen voor ik naar het buitenland kan om te werken (of ik moet stage lopen). Maar het is ook niet dat alleen, ik heb gewoon het gevoel dat ik te jong het huisje boompje beestje leven ben gaan leiden, maar opeens besef ik me dat ik nog hele andere dromen heb en de relatie of samenwonen voelt verstikkend ofzo. k weet niet eens of ik het wil uitmaken of gewoon mijn eigen plekje wil (dat klinkt zo egoistisch) en ik ben ook bang dat ik spijt zal krijgen als ik de gene met wie ik 5 jaar samen was en met wie ik lief en leed heb gedeeld laat gaan. En ik denk dat 'samen leuke dingen doen om de relatie weer pit te geven' ook niet zal werken, want het hele punt is dat ik gewoon iets anders wil dan dit.



Het voelt zo kut om dit te denken, want ik houd van mijn vriend, er is geen andere jongen in zicht, hij heeft niet iets gedaan waardoor ik ben gaan twijfelen. Maar mijn gevoelens zijn gewoon veranderd.



Wat moet ik hiermee? Ik wil sowieso nog praten met mijn vriend, maar ik snap mijn gevoelens zelf niet eens meer. Ik moet alles eerst even op een rijtje zetten.



Heeft iemand dit meegemaakt? Heb je toen de juiste keuze gemaakt of heb je spijt?
Alle reacties Link kopieren
quote:Moesmakendehakker91 schreef op 31 januari 2016 @ 15:50:





Over op een lijn zitten...Nee. Hij wilt niet weg uit dit dorp omdat hij anders veel moet reizen met de trein. Maar dat is ook wat ik nu doe...elke dag met trein naar werk en straks naar school. Het is voor hem geen optie dat ik op mezelf ga wonen vlakbij school omdat ik met de trein ga (ik hoef niet perse dichtbij werk te wonen maar wel mijn opleiding), en hij wilt zelf echt niet weg want hij is tevreden met dit dorpje.



Ben je zijn slaafje of zo? Jij bepaalt toch zeker zelf waar je woont.



Hij wil verder heel weinig, maar jij moet wel met de trein reizen.



Verder gamet en blowt hij, maar heeft hij geen doelen in het leven... ik zou het ook spaansbenauwd van hem krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Je bent je verder aan het ontwikkelen en merkt nu dat hij stilstaat. Dat past niet meer bij jouw idee over de toekomst. Vertel hem dat en maak het uit. Jullie gaan samen niet gelukkig worden.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan ook niks onaardigs zeggen over een slak, maar als ik het tempo van de slak aanhoud en mezelf egoïstisch vind dat ik niet mijn snellere tempo volg, dan breekt dat me op. Met de slak is niks mis; me aanpassen aan de slak en mezelf negeren is heel wat mis. Volg je eigen natuur; die is nooit tégen een ander, maar voor jezelf. Met of zonder relatie, je bent altijd verantwoordelijk voor je eigen geluk. Echt altijd.
quote:Moesmakendehakker91 schreef op 31 januari 2016 @ 16:00:

@woby

Yep ik moet echt gaan praten met hem. Het is ook eerlijker tegenover hem en ik kan dan horen hoe hij het ziet allemaal.

@Karzou en Zelatrice

In jullie reacties kon ik me echt goed vinden. Echt heel erg bedankt. Ik houd mijn reactie even kort, maar als ik dit lees dan denk ik er precies hetzelfde over de situatie. Ik heb ook het gevoel dat ik hiera nooit meer wilt gaan samenwonen, niet omdat het hel is maar gewoon omdat ik gewoon rekening wil houden met wat ik wil.



@Dubbs de baan houd ik liever geheim want het is iets heel specifieks (wil niet herkend worden). Maar idd op deze manier zal ik spijt hebben als ik over 5 jaar zeg het is klaar,dit gevoel wordt alleen maar groter namelijk. .



Graag gedaan, goed zo, dan snap je precies wat ik bedoel. Echt, denk in de 1e plaats wat jij wil met je leven.

(dat doet je vriend tenslotte ook, die past zich niet erg aan jou aan heb ik een vermoeden)



En je zegt dat je gevoel alleen maar groter wordt, ik herken dat zo ontzettend. Ik had al

een paar jaar voordat ex een time out wilde het gevoel dat we niet meer bij elkaar pasten/

we niet gelukkig zouden worden met mekaar omdat we gewoon te verschillend zijn.

Echter ik vond dat gevoel heel eng dus ik duwde het iedere x weg, en dat werkt gewoon niet

helaas.

Bovendien ben je IMO niet op aarde enkel om anderen gelukkig te maken, je bent hier voor jezelf.



Idd, wat Lizz zegt, klopt helemaal.
Alle reacties Link kopieren
quote:Sensy12 schreef op 31 januari 2016 @ 16:22:

Ik kan ook niks onaardigs zeggen over een slak, maar als ik het tempo van de slak aanhoud en mezelf egoïstisch vind dat ik niet mijn snellere tempo volg, dan breekt dat me op. Met de slak is niks mis; me aanpassen aan de slak en mezelf negeren is heel wat mis. Volg je eigen natuur; die is nooit tégen een ander, maar voor jezelf. Met of zonder relatie, je bent altijd verantwoordelijk voor je eigen geluk. Echt altijd.Ik ben het vaak met je eens. In dit topic kan ik me ook vinden in wat je zegt. Bovenstaande is uitzonderlijk mooi geschreven.
Alle reacties Link kopieren
Sowieso kun je jezelf beter omringen met mensen die jou groei gunnen.

Wat ik van jouw vriend lees wil hij jou vasthouden op een bepaald punt.

Alles wat jij voorstelt aan ontwikkeling is hem immers al teveel moeite.

Word niet zijn vastgeprikte vlinder, jij mag worden wie jij nu wilt worden.
volg je verstand, gebruik je gevoel
Mooi wat jullie zeggen Sensy en HL.



TO: voor jezelf kiezen ipv je aanpassen aan je vriend wat tegen je gevoel in gaat,

daar vind ik niks egoistisch aan.



Ik vraag me trouwens af of een gesprek met hem echt zin heeft eerlijk gezegd.

Maar goed dat moet je zelf bepalen, maar ajb kies voor jezelf, daar word iedereen

uiteindelijk gelukkiger van.

(en f*ck die ongeschreven regels a la je 'mot gesetteld zijn als je 30 bent...' )
Alle reacties Link kopieren
Maar je weet wel wat je wilt, namelijk: niet dit.



Ik ken veel stellen die te vroeg te serieus waren...zij hebben nu (+10 jaar) allen co-ouderschap en alimentatie.
Alle reacties Link kopieren
quote:woby schreef op 31 januari 2016 @ 15:33:

Eerst met hem praten! Misschien staat hij ook wel open voor bijvoorbeeld verhuizen naar een grotere stad?



Verder heb ik gelukkig nog nooit spijt gehad van beëindigen relatie.



En als het financieel kan zou ik niet weten waarom je niet in het buitenland kan stagelopen. Als hij van je houdt en weet hoe belangrijk dit voor je is dan zal hij achter je staan en anders...Ga inderdaad stagelopen in het buitenland dat is een mooie kans om te zien of je hem/je burgerlijk leven mist zonder al te veel risico te nemen. Daarnaast doe je buitenlandervaring op die je kan helpen bij latere banen. Zo heb ik het destijds ook gedaan toen ik dacht dat ik op mijn - toen nog- vriend was uitgekeken.
Alle reacties Link kopieren
quote:blije-bij schreef op 31 januari 2016 @ 16:31:

[...]

Ik ben het vaak met je eens. In dit topic kan ik me ook vinden in wat je zegt. Bovenstaande is uitzonderlijk mooi geschreven.



Dank je wel blije-bij.



Het is uit ervaring dat ik dit schrijf. Veel vrouwen hebben last van een diepgeworteld schuldgevoel en beperken zichzelf onnodig daardoor. Ik lees hetzelfde bij TO en het is haar RECHT en zelfs PLICHT om te groeien, zichzelf te ontwikkelen en haar eigen leven mét of zonder relatie te leiden. Dat besef moet denk ik nog doordringen want te veel gedachten over egoïsme en schuldgevoel blokkeren de doorgang van het besef.



Behalve andere factoren die meespeelden bij mij, ben ik om die reden nooit bij een man gebleven die liet blijken 'uitgegroeid' te zijn. Zijn leven was goed zo en ik paste er mooi bij. Niet 'in' zijn leven maar 'bij' zijn leven. Ik maakte het plaatje af en niets mocht meer veranderen. Het zal aan mijn karakter liggen, maar ik vind dat enorm benauwend. Het beroofde me van energie, vitaliteit, enthousiasme voor het leven, onbevangen mogelijkheden exploreren. Het lag niet mijn ex-en dat ik me zo beroofd voelde, maar aan mijn kromme gedachten dat een liefdevol vrouw de man volgt en aan mijn diepgeworteld schuldgevoel dat ik mijn eigen leven niet mocht leiden. Wilde ik A dan wilde hij per se B. Ik volgde dan als een mak lammetje plan B. En dan werd ik ongelukkig, depri en boos en gaf hem de schuld. Maar wie volgt? Ik. Wie kan stoppen met volgen? Ik.
Alle reacties Link kopieren
quote:highlander schreef op 31 januari 2016 @ 16:32:

Sowieso kun je jezelf beter omringen met mensen die jou groei gunnen.

Wat ik van jouw vriend lees wil hij jou vasthouden op een bepaald punt.

Alles wat jij voorstelt aan ontwikkeling is hem immers al teveel moeite.

Word niet zijn vastgeprikte vlinder, jij mag worden wie jij nu wilt worden.Goed gezegd.
Alle reacties Link kopieren
@ To, heb je wel in de gaten hoe je jezelf tegenspreekt? In de ene zin zeg je nog dat hij niet uit het dorp weg wilt, maar iets verderop dat hij wel met je mee zal verhuizen omdat hij samen met jou wil zijn?

welke van deze 2 beweringen is echt waar?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
quote:nlies schreef op 31 januari 2016 @ 17:01:

@ To, heb je wel in de gaten hoe je jezelf tegenspreekt? In de ene zin zeg je nog dat hij niet uit het dorp weg wilt, maar iets verderop dat hij wel met je mee zal verhuizen omdat hij samen met jou wil zijn?

welke van deze 2 beweringen is echt waar?



Ik denk vooral dat ze daarover eerlijk moet zijn tegenover zichzelf. (al is dat misschien ook

jouw intentie)



Ook ik spreek trouwens uit ervaring, ook ik heb dezelfde fout gemaakt met mijn ex.

Na tien jaar weer single zijn is echt niet altijd even makkelijk geweest, ik heb de

afgelopen anderhalf jaar behoorlijk geworsteld met mezelf, maar ik

zou het voor geen miljoen terug willen draaien.

Ik heb namelijk ontzettend veel geleerd het laatste jaar, en mijn vrijheid is mij namelijk veel meer waard dan enkel zekerheid.

(of liever gezegd schijnzekerheid)
Alle reacties Link kopieren
quote:nlies schreef op 31 januari 2016 @ 17:01:

@ To, heb je wel in de gaten hoe je jezelf tegenspreekt? In de ene zin zeg je nog dat hij niet uit het dorp weg wilt, maar iets verderop dat hij wel met je mee zal verhuizen omdat hij samen met jou wil zijn?

welke van deze 2 beweringen is echt waar?Sorry daarvoor. Het is omdat ik het nog niet duidelijk met hem heb besproken en ik ben zelf ook gewoon in de war door mijn eigen gevoelens. Hij wilt hier niet weg omdat hij hier werkt en hij wilt niet met de trein reizen, want hij woont nu op 5 min afstand. Maar als hij zou moeten kiezen tussen verhuizen en dat ik alleen ga op kamers dan kiest hij denk ik wel voor verhuizen, maar dat weet ik niet zeker. Een ding weet ik wel, hij wilt geen stap achteruit gaan (dus apart wonen). Maar zelfs als we zouden verhuizen dan wil ik nog steeds niet samenwonen, het is namelijk meer dan alleen dit dorpje kut vinden. Ik heb het gewoon benauwd. Maar om te eindigen, het was dus niet de bedoeling om mezelf tegen te spreken.
Alle reacties Link kopieren
Ook ik was vanaf mijn 14e met iemand op 17e samen bij zijn ouders gaan wonen vanaf 18 alleen met hem in koopflat en mijn 24e goddank uit elkaar. Had mijn studie af op mijn 22e ging werken en we groeiden in no time uit elkaar hij blowde werkte niet met plezier en ik wilde graag kinderen maar niet mer iemand die blowde en zoveel op de bank hing. Hij zei als er een kind komt stop ik daarmee ik zei er komt geen kind tot t anders is en die dag kwam niet ( snel genoeg heb niet eeuwig gewacht).

Van mijn 24e tot 28 super veel leuke dingen gedaan gereisd gekke dingen gedaan genoten en op mijn 28e mijn ware grote liefde ontmoet nu gesetteld en zwanger. Volg je hart.
where ever you go, go with your heart
Lieve TO,

Daar hoef je je toch niet voor je excuseren, het is vooral belangrijk dat je

je je dat zelf af gaat vragen.

Ik snap en weet uit eigen ervaringen dat het heel lastig is en moeilijk

om bepaalde knopen door te hakken, maar jij weet deep down inside net zo

goed als ik dat je uiteindelijk daar wel gelukkiger van word.

Enkel jij kunt beslissen welke knopen dat zijn die doorgehakt moeten worden.



Als jij bijvoorbeeld weg wilt uit dat dorp, je kunt je vriend niet dwingen maar je

kunt wel zelf gaan en inderdaad weer apart gaan wonen.

(dit is maar een voorbeeld, dat moet je uiteindelijk zelf beslissen)
Alle reacties Link kopieren
Ik las eens de spreuk 'Wie zijn eigen pad volgt, verdwaalt nooit' en die sloeg in als een bom bij mij!

(Maakte des te meer indruk omdat ik toen net letterlijk de weg kwijt was bij een proefrit met nieuwe auto.)



Je hebt het benauwd; heel begrijpelijk!

Dat zal er niet minder op worden.

Neem jezelf serieus, volg je hart. Dat is niet egoïstisch, maar heel gezond!

Met jezelf moet je nog je hele leven door. Maak het een goed leven voor jezelf.

En wie echt van je houdt, gunt je die ruimte en ontwikkeling, zoals anderen hier ook al zeiden.

Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Het waren zes mooie jaren en je had ze niet willen missen maar aan alle mooie dingen komt een eind. Ik zou een plan bedenken om me los te maken en zodra je daarover wat zekerheid hebt (je wil niet plotseling op straat komen te staan) zou ik het hem vertellen. Niet op het laatste moment maar ook niet te vroeg.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Zo alles gelezen te hebben. Beginnen jullie paden allebei een andere kant op te gaan. Allebei de paden zijn goed. Nu is het nog belangrijk of jullie samen een pad op gaan. Of ieder hun eigen pad gaat volgen. En daar kom je alleen achter als je met hem gaat praten. Een relatie moet fijn, prettig en vrij voelen. En jullie zijn allebei op een leeftijd dat nog alles kan.



Ik ben met mijn man 12 jaar samen ( ik was 16 nu 28 ) en 5 jaar getrouwd. En we wonen nu 8 jaar samen. Ondertussen 2 kinderen. enigste twijfels die we hier ooit hebben gehad is of we niet te jong waren. Maar ik heb nog nooit een benauwd gevoel gehad in de relatie. En onze paden hebben elkaar altijd gevonden.



Volg je hart en je vind je antwoord
Wow, heb je halverwege de spellcheck ontdekt?



Maar je weet zelf wat je wilt: meer van het leven buiten het durp en de relatie proeven. Dat betekent dus uitmaken. Je krijgt met de jaten alleen maar meer spijt van de dingen die je niet gedaan hebt.
Ik vind dat je in een relatie eerst moet kijken hoe je meer jezelf kan worden binnen die relatie als je die relatie al eenmaal hebt. Het hebben van een relatie betekent nog niet dat je jezelf de volgende jaren voorbij moet gaan lopen maar ook niet dat je niet eerst kijkt of je er samen uit kan komen. Hier klinkt het alsof het al lang, te lang wellicht, aan het borrelen is om er uit te komen en je daardoor weinig nog compromissen of andere zaken wil zoeken.



Maar benauwdheid bínnen de relatie bestaat alleen maar als je dat zelf hebt toegelaten. Nu zomaar weggaan en geheel je eigen weg gaan volgen vind ik een zwaktebod als je niet eerst nog meer uit kan leggen in welke mate de ander bewust jou tegenhoudt als jijzelf heel duidelijk (eerder) had aangegeven en gekeken hoe je meer vrijheid pakt en wilt.



Nu heb je je zinnen gezet op helemaal niet meer samen willen wonen. Het kan zijn natuurlijk dat dat uiteindelijk inderdaad de beste oplossing is en je partner op geen enkele manier met jou mee wil groeien. Maar iemand waarmee je je al die jaren hebt verbonden, deze weg mee bent opgegaan, die is gestopt met drugs, is gaan werken ook al ligt dat blijkbaar niet echt makkelijk in zijn aard, heeft wel laten zien te kunnen veranderen. Een grote kans dat het andere leven wat je voor ogen hebt niet bij hem past, maar de vraag is nog maar hoe lang en in welke mate jij het allemaal leuk zal gaan vinden.



Groei en ontwikkeling is zeker belangrijk, jezelf in grote mate kunnen zijn bij een partner uiteindelijk ook maar dat komt niet vanzelf.



Zelf ben ik meer van het type als een man mij wil beperken en ik zie geen redenen daartoe, ik dat duidelijk maak, ik weet ook wat ik wil, merk eerder op als iets mij niet bevalt en uiteindelijk echt niet meer bevalt, maar als het dan uitgaat, wat bij mij zeker een paar keer is gebeurd, weet je wel dat je niet zomaar bent weggegaan en dat de redenen zuiver waren en je de ander en jezelf de kans hebt gegeven er eventueel nog samen uit te komen.
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal. Ik heb besloten om te reageren na een jaar. De reden hiervoor is omdat er sinds een jaar heel veel is veranderd en ik wil andere vrouwen zoals ik motiveren om de juiste beslissing te nemen als ze zich herkennen in mijn topic.



Vorig jaar mei heb ik de knoop doorgehakt en het uitgemaakt. Ik woon nu op kamers omdat ik opnieuw ben gaan studeren in een andere stad waar ik veel gelukkiger ben. Daarnaast ga ik deze zomer, jawel, anderhalve maand naar het buitenland. Deels werken en deels vakantie.



Het uitmaken was de beste keuze die ik ooit heb gemaakt in mijn leven. We waren 6 jaar samen maar we zijn zo erg uit elkaar gegroeid en ik had totaal andere ideeen voor de toekomst. Ik ben ontzettend gegroeid als persoon in een jaar tijd en ik had dit niet kunnen bereiken als ik bij mijn blowende vriend zonder een doel in het leven was gebleven. Ik sport veel, ik sta op mijn eigen benen want woon nu op mezelf (dit voelt zo bevrijdend na het verstikkende gevoel van samenwonen), ik ga eindelijk op m'n 26e m'n P halen en ik ga reizen zoals ik allemaal al wilde doen.



Ik leen wel veel geld om mijn opleiding te kunnen betalen en m'n woning. Na het afstuderen zal ik dikke schulden hebben maar wel een diploma! Dit is het enige 'nadeel', maar geloof me het weegt niet op tegen het geluk en zelfvertrouwen die ik heb nu. Daarnaast werk ik weer aan mijn toekomst (hiervoor geen diploma en werkte in een callcenter fulltime).



Ondertussen heb ik een nieuwe vriend en hij is echt een betere persoon dan dat mijn ex ooit was. Mijn ex blowde, wilde niet groeien, vond het huisje boompje beestje leven prima en had verder geen doelen in het leven meer. Daarnaast was hij ook lui zie ik nu in. Want in 6 jaar tijd had hij nooit het fornuis of oven aangeraakt of zelfs maar een boterham voor mij gesmeerd. Ik moest hem verzorgen alsof ik zijn moeder was. Samen koken deed hij niet aan. Sporten no way, hij blowde alleen maar op de bank.



Nu heb ik een nieuwe vriend. Hij is 3 jaar jonger dan ik en ik ben op z'n 'fire' gevallen die mijn ex niet meer of nooit had. Mijn vriend nu traint 5 keer in de week (in de sportschool en martial arts geeft hij les in). We trainen ook samen in de sportschool. Ik kom met hem mee naar z'n lessen. Oh en hij doet yoga en dat doe ik ook. Ben een keer meegegaan met hem (hij woont in andere stad dus kan niet altijd mee naar zijn yoga les). M'n ex blowde alleen maar, dus we deden nooit iets samen. Ik stelde altijd voor om een keer in de week samen te sporten zodat we samen dingen konden ondernemen maar dat wilde hij nooit..



Af en toe gaan we ook uit eten. Mijn vriend wilde spontaan op een pizza date en we zijn ook al paar keer Koreaans gaan eten en andere restaurants bezocht (wel goedkope). Mijn ex en ik zijn in 5,5 jaar drie keer uit eten gegaan ofzo. Mijn huidige vriend en ik al 10 keer in paar maanden.



Soms gaan we samen wandelen. Mijn ex werd changrijnig als ik het al voorstelde en anders nam hij altijd een KUT JOINTJE mee. Na 5 minuten wilde hij al terug. Maar m'n vriend laat alles thuis zelfs z'n telefoon zodat we geen afleiding hebben. We blijven twee uur weg en hebben ontzettend veel lol. Laatst gingen we de hond uitlaten van zijn buurman. De keer ervoor maakten we een hindernis baan van alle objecten die we tegen kwamen ('spring daarop! Spring ervan af! Nu rennen daarheen!'). We hebben het gewoon zo leuk samen.



En hij kan voor zichzelf zorgen maar ook voor mij zorgen en dat is echt een verademing. Ik was helemaal verrast toen hij een broodje pindakaas voor me had gesmeerd of couscous voor me had gemaakt dit had ik in 5,5 jaar tijd nog nooit meegemaakt met m'n ex. Laatst gingen we twee uur samen moussaka maken in de keuken. Een jongen die met mij samen kookt?! Mijn ex vond dat IK moest koken want hij kon niet eens een eitje bakken plus hij werkte zo hard boehoe (ik ook..had school en later fulltime baan...). Hij heeft nooit iets gekookt voor mij niet eens een broodje pindakaas gesmeerd. Mijn vriend is dol op koken en hij doet twee keer in de week ook koken met een andere vriend en vriendin. Echt heel bijzonder als je een ex had zoals ik....



Verder houdt hij ook van reizen en gaat ook naar het buitenland deze zomer! We gaan niet samen want mijn bestemming is anders (mijne sluit aan op mijn opleiding hij gaat naar land van z'n ouders). Maar ik vind dat helemaal prima hahaa. Laatst zei hij dat hij in bed lach en ons inbeeldde als oudjes met een backpack. Hij wilt graag reizen met mij later. Dus misschien een ideetje voor volgend jaar?



Sorry voor deze ongelovige lange stuk. Ik wilde echt even aangeven wat voor goeds de break up mij heeft gebracht. Ik heb drie dagen gejankt, wilde m'n ex terug, dacht dat ik de grootste fout van m'n leven had gemaakt. Maar kijk hoe ik er nu voor sta. Ik ben een tijdje vrijgezel geweest, beetje gedate voor aandacht (tja na 6 jaar trouwe relatie was dit ook wel heel erg leuk). Was gelukkig en voelde me vrij. Ik wilde helemaal geen nieuwe vriend maar deze jongen kwam toevallig op m'n pad.



Als ik een tip wil geven aan de dames in een ongezonde of verstikkende relatie: GET OUT! Ga weg. Kies voor je geluk, ga je dromen achterna, denk na 'welke doelen had ik altijd, heb ik ze bereikt?' en kies voor de optie die jou het gelukkigste maakt. Je bent maar een keer 20 of 25. Over tien jaar wil je niet het gevoel hebben dat je je twintigere jaren heb vergooid (of 30, 40). Oh wat zou ik graag weer die tijd tussen m'n 20e en 25e andere hebben besteed ik zie nu in dat ik 5 jaar lang met de verkeerde jongen ben geweest. Maar beter dat ik op m'n 25e de knoop heb doorgehakt dan op m'n 30e. Je leeft letterlijk maar een keer en de tijd gaat snel, voor we het weten zijn we al bijna 30 of 40. Besteed je tijd goed, doe de dingen die je gelukkig maakt!



Toevallig heb ik nu een vriend maar je hoeft niet perse een vriend te hebben om gelukkig te zijn. Zonder hem ben ik nog steeds zelfstandig en zou ik nog steeds reizen en voor m'n opleiding gaan. Maar het is fijn om iemand te hebben in je leven die meegroeit ipv die je groei als persoon in de weg staat.
Je bent niet egoïstisch hoor, je vriend lijkt me geen leuke vent. Ik ben dubbel zo oud als jij maar zou jullie relatie niet willen, een man die aan een uitkering zou willen zitten, blowt en gamet en ik zou dan naar muziek moeten zitten luisteren? Hoe saai! Jullie passen gewoon niet bij elkaar.

Trek je stoute schoenen aan en maak het uit.
Alle reacties Link kopieren
quote:Treezebees schreef op 19 april 2017 @ 07:57:

Je bent niet egoïstisch hoor, je vriend lijkt me geen leuke vent. Ik ben dubbel zo oud als jij maar zou jullie relatie niet willen, een man die aan een uitkering zou willen zitten, blowt en gamet en ik zou dan naar muziek moeten zitten luisteren? Hoe saai! Jullie passen gewoon niet bij elkaar.

Trek je stoute schoenen aan en maak het uit.Ik heb dit topic een update gegeven hij is namelijk een jaar oud (: hierboven is m'n reactie
Alle reacties Link kopieren
Moesmakendehakker, pas die aflevering van SB nog gezien en vroeg me al af of jij had gehakt.

En dat heb je gedaan, en hoe! Mooi om jouw update te lezen. Carry on dame en enjoy life.

En samen op reis gaan is zo leuk mi. Leer je elkaar nog beter kennen ook nog, dus doen!
volg je verstand, gebruik je gevoel

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven