Lijf & Lijn alle pijlers

Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!

13-05-2016 10:14 3002 berichten
Alle reacties Link kopieren
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.



Over leven met een gastric bypass.

Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.

Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.

Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.



Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.

Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.

Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.



Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.

Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.



En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;



Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.



De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.

En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.



Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.

Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.

Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.



De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.

Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...



Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.



Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.

Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.



In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.

De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.

Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.

Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinacolada2.0 schreef op 08 januari 2017 @ 16:59:

Calvijn, bij jou heeft het het gewenste effect (gehad), ik snap dat je er zelf ook keihard voor werkt, gewerkt hebt en dat moet blijven doen. Maar het is wel een effect volgens het boekje als ik het vergelijk met andere verhalen die ik lees (niet alleen hier).



Ik zit nu in de modus: nog 1 keer zelf proberen met goede hulp, met als stok achter de deur een bariatrische operatie. Wellicht heeft dat bij mij genoeg afschrikwekkend effect. Mijn hele leven lang 6 x per dag angstvallig mijn eiwit-inname in de gaten houden is bijvoorbeeld ook niet iets dat me erg aantrekt.



En misschien moet ik over een half jaar toegeven dat het toch niet lukt. Maar dan heb ik mezelf wel een laatste kans gegeven.



Rosepudding, ik heb daar ook over gelezen over die hormoonsverandering. Dat pleit weer voor een operatie.



Ik had trouwens precies het zelfde.

In 2014 liep ik al met het idee, jaarwisseling 2014/2015 besloot ik om het nog een laatste keer op eigen kracht te doen. Begonnen met sporten en in een half jaar ongeveer 16 kilo afgevallen. De focus verslapte en jaarwisseling 2015/2016 zat die 16 kilo plus 2 er weer aan.



Dit was puur het eten niet onder controle want ik sportte nog wel.

Begin 2016 weer vol goede moed en een kilo of 8 verloren binnen een maand of 3/4.

Toen rond juni 6 van de 8 kilo er weer aan zat ben ik naar de huisarts gestapt en heb de doorverwijzing gekregen en ben het traject gestart.



Geen moment meer getwijfeld.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinacolada2.0 schreef op 08 januari 2017 @ 14:50:

Froufrou, jouw vraag is waar ik ook mee worstel.



Kaaskroket, wat jij schrijft over de fysieke belemmeringen om te bewegen ervaar ik nu ook. DE reden van mij om de screening in te gaan.



Ik vind het wel een dilemma.

Ik ben geschrokken van de implicaties van alles. Twijfel heel erg, vooral omdat het zo definitief en ingrijpend is.



Ik heb zelf jarenlang getwijfeld om me te laten opereren. Tot de dag dat ik de eerste voorlichting had, daarna wist ik het zeker dat ik door wilde zetten.



Had gewoon teveel gelezen op allerlei fora, las van alles over veel eten niet meer kunnen verdragen, misselijk zijn, las krijgen van maagzuur e.d.



Ben zelf 17 december 2012 geopereerd en heb een gastric sleeve gekregen, chirurg vond een gastric bypass niet nodig.



Na de operatie nergens last van gehad, geen pijn, niet misselijk. Was net alsof er niks met me gebeurd was.



Ben er nog altijd blij mee
Alle reacties Link kopieren
quote:watdachtjehiervan schreef op 08 januari 2017 @ 17:25:

[...]





De grootste reden dat het bij Calvijn volgens het boekje gaat lijkt me toch te komen doordat zij kei hard werkt en zich aan de regels houdt.

Haar mindset lijkt veranderd.



Klopt

En dat is soms best zwaar, maar de beloning zo veel meer
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
quote:calvijn1 schreef op 08 januari 2017 @ 18:00:

[...]





Klopt

En dat is soms best zwaar, maar de beloning zo veel meerIk vind dat het op den duur ook wend, het wordt normaal. In het begin was ik altijd aan het kijken/opletten wat wel/niet goed voor me was, in supermarkten etiketten lezen. Maar ik weet nu precies wat wel en niet goed is, neem zonder erover na te denken de juiste keuzes, mede daardoor ben ik nu al ruim 2,5 jaar stabiel op gewicht ondanks dat ik alles kan eten.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinacolada2.0 schreef op 08 januari 2017 @ 16:59:

Calvijn, bij jou heeft het het gewenste effect (gehad), ik snap dat je er zelf ook keihard voor werkt, gewerkt hebt en dat moet blijven doen. Maar het is wel een effect volgens het boekje als ik het vergelijk met andere verhalen die ik lees (niet alleen hier).



Ik zit nu in de modus: nog 1 keer zelf proberen met goede hulp, met als stok achter de deur een bariatrische operatie. Wellicht heeft dat bij mij genoeg afschrikwekkend effect. Mijn hele leven lang 6 x per dag angstvallig mijn eiwit-inname in de gaten houden is bijvoorbeeld ook niet iets dat me erg aantrekt.



En misschien moet ik over een half jaar toegeven dat het toch niet lukt. Maar dan heb ik mezelf wel een laatste kans gegeven.



Rosepudding, ik heb daar ook over gelezen over die hormoonsverandering. Dat pleit weer voor een operatie.



Ik vind eerlijk gezegd dat je het te zwaar oppakt.

Kan het niet goed uitleggen.

Je leven stopt niet na een GBP, het wordt beter
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
quote:Alieda-1984 schreef op 08 januari 2017 @ 18:05:

[...]





Ik vind dat het op den duur ook wend, het wordt normaal. In het begin was ik altijd aan het kijken/opletten wat wel/niet goed voor me was, in supermarkten etiketten lezen. Maar ik weet nu precies wat wel en niet goed is, neem zonder erover na te denken de juiste keuzes, mede daardoor ben ik nu al ruim 2,5 jaar stabiel op gewicht ondanks dat ik alles kan eten.



Helemaal mee eens.

Ik ben afgelopen mei geopereerd, dus nog niet stabiel, maar weet wat ik wel en niet kan eten.
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Het enige waar ik wel van baal is dat uit eten niet meer zo onbekommerd is.

En daar is prima mee te leven
Frankly my dear, I don"t give a damn
Pinacolada, dat thermostaat verhaal klinkt wel logisch. En dat betekent dan ook dat de gbp méér doet dan alleen de stok achter de deur bij de gedragsverandering zijn.



Ik geloof ook niet dat zo'n operatie een "easy way out" is. Maar vraag me wel af waarom de gedragsverandering op een andere manier niet mogelijk zou zijn.
Alle reacties Link kopieren
quote:calvijn1 schreef op 08 januari 2017 @ 18:12:

Het enige waar ik wel van baal is dat uit eten niet meer zo onbekommerd is.

En daar is prima mee te leven Ik ging voor de operatie ook niet vaak uiteten. Maar als we nu gaan dan kiezen we meestal voor een buffetrestaurant zoals de WOK.
Snap ik, heb een ietwat medische achtergrond, maar het verhaal an sich klinkt interessant dus ik zal me zeker gaan verdiepen in het hormonen (horrormonen) verhaal. Als ik wat vind zal ik het posten.



Verder ben ik nog steeds heel benieuwd op basis waarvan mensen worden afgekeurd op een operatie, behalve een lager BMI dan. Kan iemand daar meer over vertellen?
Alle reacties Link kopieren
quote:froufrou80 schreef op 08 januari 2017 @ 18:14:

Pinacolada, dat thermostaat verhaal klinkt wel logisch. En dat betekent dan ook dat de gbp méér doet dan alleen de stok achter de deur bij de gedragsverandering zijn.



Ik geloof ook niet dat zo'n operatie een "easy way out" is. Maar vraag me wel af waarom de gedragsverandering op een andere manier niet mogelijk zou zijn.Omdat je nu blijvend resultaat meemaakt?
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
quote:Kaaskroket schreef op 08 januari 2017 @ 18:15:

Snap ik, heb een ietwat medische achtergrond, maar het verhaal an sich klinkt interessant dus ik zal me zeker gaan verdiepen in het hormonen (horrormonen) verhaal. Als ik wat vind zal ik het posten.



Verder ben ik nog steeds heel benieuwd op basis waarvan mensen worden afgekeurd op een operatie, behalve een lager BMI dan. Kan iemand daar meer over vertellen?Ik ken mensen die in het MCL zijn afgewezen omdat er het vermoeden was dat ze een emotie-eter waren. Personen bij wie dat gedacht wordt worden vaak eerst naar het GGZ verwezen voor therapie, daarna wordt dan de screening opnieuw gedaan.
Alle reacties Link kopieren
quote:watdachtjehiervan schreef op 08 januari 2017 @ 17:25:

[...]





De grootste reden dat het bij Calvijn volgens het boekje gaat lijkt me toch te komen doordat zij kei hard werkt en zich aan de regels houdt.

Haar mindset lijkt veranderd.Dat lijkt mij ook. Daarom wil ik misschien ook onderzoeken of ik die mindset ook zonder operatie kan bewerkstellingen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb voor het eerst in mijn leven mee mogen maken dat ik op 27 december lichter was dan op 24 december.

Hoe gaaf is dat
Frankly my dear, I don"t give a damn
quote:calvijn1 schreef op 08 januari 2017 @ 18:16:

[...]





Omdat je nu blijvend resultaat meemaakt?En dat komt dan door die hormoonverandering waar Pinacolada het over had?
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinacolada2.0 schreef op 08 januari 2017 @ 18:18:

[...]





Dat lijkt mij ook. Daarom wil ik misschien ook onderzoeken of ik die mindset ook zonder operatie kan bewerkstellingen.Stel je valt op eigen houtje 30 kilo af. Wanneer is het voor jou dan duidelijk of het blijvend is?
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
quote:rosepudding schreef op 08 januari 2017 @ 17:38:

[...]





Ik had trouwens precies het zelfde.

In 2014 liep ik al met het idee, jaarwisseling 2014/2015 besloot ik om het nog een laatste keer op eigen kracht te doen. Begonnen met sporten en in een half jaar ongeveer 16 kilo afgevallen. De focus verslapte en jaarwisseling 2015/2016 zat die 16 kilo plus 2 er weer aan.



Dit was puur het eten niet onder controle want ik sportte nog wel.

Begin 2016 weer vol goede moed en een kilo of 8 verloren binnen een maand of 3/4.

Toen rond juni 6 van de 8 kilo er weer aan zat ben ik naar de huisarts gestapt en heb de doorverwijzing gekregen en ben het traject gestart.



Geen moment meer getwijfeld.



Wellicht gaat het bij mij ook zo lopen rosepudding, ik ben nog niet op dat punt aanbeland waarin ik zeg: ik twijfel niet meer. Kunnen jullie over een half jaar/jaar roepen: we told you so! .



Normaliter ben ik geen twijfelaar, eerder te impulsief dus ik wil voor de verandering wel eens naar dat stemmetje luisteren.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinacolada2.0 schreef op 08 januari 2017 @ 18:24:

[...]





Wellicht gaat het bij mij ook zo lopen rosepudding, ik ben nog niet op dat punt aanbeland waarin ik zeg: ik twijfel niet meer. Kunnen jullie over een half jaar/jaar roepen: we told you so! .



Normaliter ben ik geen twijfelaar, eerder te impulsief dus ik wil voor de verandering wel eens naar dat stemmetje luisteren.Persoonlijk vind ik het dan zonde van al je moeite en energie.
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp de twijfel wel. Toen mijn maagbandje eruit moest omdat ik niets meer binnenhield, was de gbp een voor de hand liggende optie. Ik wilde dat absoluut niet. Het eerste jaar bleef ik aardig op gewicht, maar daarna kwam ik langzaam maar zeker aan. Ook meer sporten hielp daar niet tegen. Uit een metabolisme meting kwam een sterk verlaagd metabolisme. De internist omschreef afvallen zonder operatie als kansloos. Ik spoot elke dag victoza, slikte metformine en toen ging ik denken over de operatie.



Uiteindelijk ben ik in mei 2016 geopereerd, en inmiddels 25 kilo afgevallen. Minder dan anderen misschien, maar wel precies volgens de voorspellingen van de chirurg en de internist. Ik heb geregeld last van enorme krampen, al een paar keer per ambulance naar de seh gestuurd en al heel wat keren gewoon thuis gebleven met dezelfde krampen, omdat ik inmiddels weet dat het voorbij gaat. Maar het is een pijn die nergens mee te vergelijken is. Ik heb galstenen gehad, twee kinderen gebaard, maar echt, dit doet zoveel meer pijn.... Uiteindelijk komt er dus nog minimaal een operatie om het stuk darm wat steeds lijkt te draaien goed te krijgen. Verder heb ik vrijwel altijd dunne ontlasting, erg wennen omdat ik juist mijn hele leven erge obstipatie had.



De ene dag verdraag ik bepaalde groenten, de volgende dag niet. De ene dag eet ik een half pistoletje, de volgende dag is een kwart boterham al teveel. Dus, the easy way... Niet echt!

Maar ik ben nog steeds blij dat ik het gedaan heb. Ik ga steeds beter voelen of iets goed valt, eet bedachtzaam en probeer echt de zes eetmomenten aan te houden. Ik gebruik geen medicijnen meer, beweeg makkelijker en voel me over het algemeen goed.
Alle reacties Link kopieren
quote:calvijn1 schreef op 08 januari 2017 @ 18:09:

[...]





Ik vind eerlijk gezegd dat je het te zwaar oppakt.

Kan het niet goed uitleggen.

Je leven stopt niet na een GBP, het wordt beter



Dat geldt voor jou Calvijn, maar het is niet gezegd dat dat ook voor mij gaat gelden. Je redeneert redelijk vanuit jezelf, prima en logisch maar in principe niet relevant voor ieder ander.



Je mag van alles vinden, of ik het te zwaar oppak? Zou kunnen, maar te zwaar ten opzichte van wat? En wie bepaalt die maatstaf dan?



Er zijn in mijn geval een aantal serieuze contra-indicaties voor een sleeve, en weer een paar andere voor een gbp.



Ik ben in de afgelopen 2 jaar 3 keer geopereerd, ik neem een operatie niet licht op.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinacolada2.0 schreef op 08 januari 2017 @ 18:34:

[...]





Dat geldt voor jou Calvijn, maar het is niet gezegd dat dat ook voor mij gaat gelden. Je redeneert redelijk vanuit jezelf, prima en logisch maar in principe niet relevant voor ieder ander.



Je mag van alles vinden, of ik het te zwaar oppak? Zou kunnen, maar te zwaar ten opzichte van wat? En wie bepaalt die maatstaf dan?



Er zijn in mijn geval een aantal serieuze contra-indicaties voor een sleeve, en weer een paar andere voor een gbp.



Ik ben in de afgelopen 2 jaar 3 keer geopereerd, ik neem een operatie niet licht op.



Ik heb een sleeve. Ben in het MCL geopereerd en daar werd heel erg gekeken naar je eetpatroon en ook het eetpatroon in het verleden. Mensen die vooral een volume-eter zijn adviseren ze daar sneller een sleeve dan een gbp of mini-gpb. Aan mensen die meer de neiging hebben of hebben gehad om slechte dingen te eten wordt sneller de gbp of mini-gbp geadviseerd.



Ik at zelf niet extreem ongezond maar had veel te grote porties nodig om een vol gevoel te hebben, daarom heb ik de sleeve gekregen. Heb er zelf geen nadelen van. Ik verdraag alles qua eten/drinken, geen last van maagzuur.
Heftig verhaal Christy. Weten ze ook waar dat door kan komen, dat je metabolisme verlaagd is?
Alle reacties Link kopieren
quote:calvijn1 schreef op 08 januari 2017 @ 18:19:

[...]





Stel je valt op eigen houtje 30 kilo af. Wanneer is het voor jou dan duidelijk of het blijvend is?



Een gewicht waarbij ik hoogstwaarschijnlijk van mijn apneu af ben is voor mij tussen de 82 en 91 kilo. Als ik in die range kan blijven dan is het mij best. Dat betekent tussen de 19 en 28 kilo afvallen.



Lukt het (toch weer) niet binnen die range te blijven dan laat ik me opnieuw screenen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Alieda-1984 schreef op 08 januari 2017 @ 18:38:

[...]





Ik heb een sleeve. Ben in het MCL geopereerd en daar werd heel erg gekeken naar je eetpatroon en ook het eetpatroon in het verleden. Mensen die vooral een volume-eter zijn adviseren ze daar sneller een sleeve dan een gbp of mini-gpb. Aan mensen die meer de neiging hebben of hebben gehad om slechte dingen te eten wordt sneller de gbp of mini-gbp geadviseerd.



Ik at zelf niet extreem ongezond maar had veel te grote porties nodig om een vol gevoel te hebben, daarom heb ik de sleeve gekregen. Heb er zelf geen nadelen van. Ik verdraag alles qua eten/drinken, geen last van maagzuur.Bij mij is er ook sprake van ontregeld verzadigingsgevoel dus dat spreekt voor een sleeve. Maar een aantal medische gedoetjes spreken weer voor een gbp. Bepaald medicijngebruik (chronisch en dit gaat niet veranderen na gewichtsverlies) spreekt vervolgens weer voor een sleeve.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje Christy, klinkt alsof er ook echt geen andere optie was voor je. Misschien is die er bij mij ook niet meer maar wil ik daar nog niet aan ofzo. Ik weet het ook niet.



Morgen eerst maar eens uitslag MRI enkel aanhoren.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven