Kinderen
alle pijlers
Vanaf oktober 2010 kindvrij - deel 22 -
dinsdag 11 april 2017 10:46
Oh gaaf forumster, heerlijk.
Ik wil dit jaar eigenlijk ook alleen een weekendje weg... Ik heb een aantal jaar geleden een jaar alleen rondgereisd door Australië Echt een hele mooie tijd gehad daar en ik mis het nog elke dag.
Wegens omstandigheden ben ik meer op mezelf geworden en heb ik zoiets nooit meer gegaan, maar het neemt niemand me meer af
Maar ik wil wel weer dat stukje van mezelf terug, ben al stappen aan het maken en ik wil in ieder geval gaan beginnen met dagjes weggaan alleen en dan over een tijdje misschien weer wat langer weg
Ik wil dit jaar eigenlijk ook alleen een weekendje weg... Ik heb een aantal jaar geleden een jaar alleen rondgereisd door Australië Echt een hele mooie tijd gehad daar en ik mis het nog elke dag.
Wegens omstandigheden ben ik meer op mezelf geworden en heb ik zoiets nooit meer gegaan, maar het neemt niemand me meer af
Maar ik wil wel weer dat stukje van mezelf terug, ben al stappen aan het maken en ik wil in ieder geval gaan beginnen met dagjes weggaan alleen en dan over een tijdje misschien weer wat langer weg
dinsdag 11 april 2017 11:32
Ben al een aantal jaar met mijn partner en ik durfde nooit wat alleen te doen, we deden alles samen en als hij iets niet leuk vond dan bleef ik maar thuis
Ineens was ik daar klaar mee en ben toen in de auto gestapt en naar een tentoonstelling gereden, dacht als ik toch bezig ben kan ik ook alleen eten dus daarna in mijn uppie gedineerd in een chic restaurant Vond het doodeng en was bang dat mensen met medelijden naar mij zouden kijken (zeker in het restaurant), maar had een geweldig leuke dag met veel aanspraak en sindsdien ga ik er vaker alleen op uit.
Alleen naar het strand doe ik al jaren, ben soms op een dinsdag vrij en als het dan toevallig mooi en warm weer is ga ik naar het strand, huur een bedje met parasol bij een leuk uitziende strandtent en lees wat oid met een lekker drankje en hapje Heerlijk rustig terwijl je op datzelfde strand in het weekend nog niet dood gevonden wil worden vanwege de drukte.
Ineens was ik daar klaar mee en ben toen in de auto gestapt en naar een tentoonstelling gereden, dacht als ik toch bezig ben kan ik ook alleen eten dus daarna in mijn uppie gedineerd in een chic restaurant Vond het doodeng en was bang dat mensen met medelijden naar mij zouden kijken (zeker in het restaurant), maar had een geweldig leuke dag met veel aanspraak en sindsdien ga ik er vaker alleen op uit.
Alleen naar het strand doe ik al jaren, ben soms op een dinsdag vrij en als het dan toevallig mooi en warm weer is ga ik naar het strand, huur een bedje met parasol bij een leuk uitziende strandtent en lees wat oid met een lekker drankje en hapje Heerlijk rustig terwijl je op datzelfde strand in het weekend nog niet dood gevonden wil worden vanwege de drukte.
dinsdag 11 april 2017 11:53
Ook al zouden ze wel medelijden met je hebben, het belangrijkste is dat je zelf geen medelijden met jezelf
hebt! Gewoon ervan genieten.
De meeste mensen vinden het eng om iets alleen te doen, we zijn ook echt kudde dieren. En vooral dat je het niet gelijk kunt delen hoe leuk je het hebt, wordt als een manco gezien als je alleen iets doet. Alhoewel ik dat in het huidige tijdperk met die sociale media heel ongeloofwaardig vind...
Ik laat mijn vriend bewust af en toe alleen thuis, kan ik lekker mijn ding doen en hij kan zijn ding doen.
Blijkt dat het op zijn werk dan nogal de man is, omdat hij wel tot 1 uur 's nachts kan gamen en degenen met kinderen niet ivm verplichtingen/vermoeidheid/kinderen die de spelcomputer inpikken.
hebt! Gewoon ervan genieten.
De meeste mensen vinden het eng om iets alleen te doen, we zijn ook echt kudde dieren. En vooral dat je het niet gelijk kunt delen hoe leuk je het hebt, wordt als een manco gezien als je alleen iets doet. Alhoewel ik dat in het huidige tijdperk met die sociale media heel ongeloofwaardig vind...
Ik laat mijn vriend bewust af en toe alleen thuis, kan ik lekker mijn ding doen en hij kan zijn ding doen.
Blijkt dat het op zijn werk dan nogal de man is, omdat hij wel tot 1 uur 's nachts kan gamen en degenen met kinderen niet ivm verplichtingen/vermoeidheid/kinderen die de spelcomputer inpikken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 11 april 2017 12:02
quote:dianaf schreef op 11 april 2017 @ 11:53:
Blijkt dat het op zijn werk dan nogal de man is, omdat hij wel tot 1 uur 's nachts kan gamen en degenen met kinderen niet ivm verplichtingen/vermoeidheid/kinderen die de spelcomputer inpikken.
Ik vind het heerlijk om dingen in m'n eentje te doen.
Blijkt dat het op zijn werk dan nogal de man is, omdat hij wel tot 1 uur 's nachts kan gamen en degenen met kinderen niet ivm verplichtingen/vermoeidheid/kinderen die de spelcomputer inpikken.
Ik vind het heerlijk om dingen in m'n eentje te doen.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
dinsdag 11 april 2017 12:08
dinsdag 11 april 2017 15:54
Ik heb ook nooit zo begrepen waarom je je vrijetijd volledig samen zou moeten doorbrengen als je een relatie hebt. (Of dat je ineens in de wij-vorm gaat praten, ipv de ik-vorm. Vond deze daarom ook erg leuk). Ik ben een groot deel van mijn volwassen leven vrijgezel geweest en erg gewend geraakt aan alleen zijn, alleen dingen doen of juist met vriendinnen dingen ondernemen. Gelukkig is vriendlief lekker vaak de deur uit wegens druk verenigingsleven.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 11 april 2017 16:10
dinsdag 11 april 2017 16:54
Ik LAT bewust, bevalt mij prima. En als we samen zijn, doen we ook af en toe dingen alleen, ook geen probleem.
We zijn sowieso niet van het moeilijksten
Oppassen heb ik wel eens gedaan, maar ik had als eis dat de kinderen zelf hun billen af konden vegen.
En dan ging ik wat leuks met het kind doen, thuis knutselen of naar het bos, een museum. En daarna weer lekker naar paps en mams. Of ik kwam 's avonds, lag de nodige verhalen voor en plofte daarna op de bank tot de ouders weer terug waren.
We zijn sowieso niet van het moeilijksten
Oppassen heb ik wel eens gedaan, maar ik had als eis dat de kinderen zelf hun billen af konden vegen.
En dan ging ik wat leuks met het kind doen, thuis knutselen of naar het bos, een museum. En daarna weer lekker naar paps en mams. Of ik kwam 's avonds, lag de nodige verhalen voor en plofte daarna op de bank tot de ouders weer terug waren.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 14 april 2017 22:02
Leuk zulke spontane dingen SShadow. Geeft je altijd een voldaan gevoel.
Ik moet eigenlijk spullen pakken van mezelf, maar ik kan het zo slecht. Jullie herinneren misschien mijn situatie (vriend die kind wil, ik hard zoeken naar een kinderwens terwijl ik altijd wist -en zei- ze niet te willen.
Vorige maand wat emotionele dingen meegemaakt. Eerst zei meneer wel naar Ijsland te willen (en dat na jaren mijn reislust te remmen) waardoor ik dacht weer de man te zien die ik wil zien. Daarna begrafenis en een hectische maar kinderrijke week waar ik ook voor het eerst mooie dingen in kinderen zag. Waardoor ik hem heb toegezegd te starten met ontpillen maar niet gelijk zwanger wil worden. Ik denk mede gedreven dat ik wil dat t goed gaat met de relatie. Na een week weer volledig teruggeflipt naar het nee-kamp. Raak in paniek als ie aan me wil zitten. En deze week was het raak... ik bracht het vakantie onderwerp naar voren en leerde dat hij niet verandert. Hij vind het vervelend dat niruw huis en kind moet wachten maar ik wel wil reizen, dat dat nog wel 40 jaar kan met ons pensioen...
Ik voel me zo belazert, ik maar veranderen en aanpassen...
Ik denk dat hij een droomman is voor velen (ziet er leuk uit, humor, goede job, belooft zorgtaak te dragen, wil dik huis en vette auto en goed in de kleertjes). Ben ik nu zo raar? Hoor ik dit niet gewoon te willen? Doe ik moeilijk?
Het voelt niet als ik... doe mij maar een knus huisje, prima auto, eenvoud, genieten, reizen, natuur... O, en stiekem zie of zag ik mezelf over een jaar of 10 iets goeds doen voor de wereld. Zoals een cheetah rescue project ofzo en je weken in de bushbush zit.
Ik heb een aantal uur verdrietig op bed gelegen vandaag.
Ik moet eigenlijk spullen pakken van mezelf, maar ik kan het zo slecht. Jullie herinneren misschien mijn situatie (vriend die kind wil, ik hard zoeken naar een kinderwens terwijl ik altijd wist -en zei- ze niet te willen.
Vorige maand wat emotionele dingen meegemaakt. Eerst zei meneer wel naar Ijsland te willen (en dat na jaren mijn reislust te remmen) waardoor ik dacht weer de man te zien die ik wil zien. Daarna begrafenis en een hectische maar kinderrijke week waar ik ook voor het eerst mooie dingen in kinderen zag. Waardoor ik hem heb toegezegd te starten met ontpillen maar niet gelijk zwanger wil worden. Ik denk mede gedreven dat ik wil dat t goed gaat met de relatie. Na een week weer volledig teruggeflipt naar het nee-kamp. Raak in paniek als ie aan me wil zitten. En deze week was het raak... ik bracht het vakantie onderwerp naar voren en leerde dat hij niet verandert. Hij vind het vervelend dat niruw huis en kind moet wachten maar ik wel wil reizen, dat dat nog wel 40 jaar kan met ons pensioen...
Ik voel me zo belazert, ik maar veranderen en aanpassen...
Ik denk dat hij een droomman is voor velen (ziet er leuk uit, humor, goede job, belooft zorgtaak te dragen, wil dik huis en vette auto en goed in de kleertjes). Ben ik nu zo raar? Hoor ik dit niet gewoon te willen? Doe ik moeilijk?
Het voelt niet als ik... doe mij maar een knus huisje, prima auto, eenvoud, genieten, reizen, natuur... O, en stiekem zie of zag ik mezelf over een jaar of 10 iets goeds doen voor de wereld. Zoals een cheetah rescue project ofzo en je weken in de bushbush zit.
Ik heb een aantal uur verdrietig op bed gelegen vandaag.
vrijdag 14 april 2017 22:29
Forumster, het wel of niet hebben van een kinderwens is iets heel fundamenteels. Je kiest er niet voor die wens wel of niet te hebben. Als jouw vriend hier anders in staat dan jij, is hij voor jou geen droomman.
Jullie zijn al begonnen elkaar verwijten te maken, maar je kunt een ander eigenlijk niet verwijten dat hij of zij in de basis anders is dan jij. Als jullie bij elkaar blijven, moet één van jullie een keuze maken die tegen je basisgevoel in gaat. Dat gaat niet werken... en dat weet je zelf ook.
Het verdriet dat je nu voelt...is dat niet het naderende afscheid waar je om rouwt?
Voel je vooral niet bezwaard of raar omdat jij degene bent die 'afwijkt' en geen voortplantingsdrang hebt. Jouw gevoel is net ze legitiem als dat van hem.
Jullie zijn al begonnen elkaar verwijten te maken, maar je kunt een ander eigenlijk niet verwijten dat hij of zij in de basis anders is dan jij. Als jullie bij elkaar blijven, moet één van jullie een keuze maken die tegen je basisgevoel in gaat. Dat gaat niet werken... en dat weet je zelf ook.
Het verdriet dat je nu voelt...is dat niet het naderende afscheid waar je om rouwt?
Voel je vooral niet bezwaard of raar omdat jij degene bent die 'afwijkt' en geen voortplantingsdrang hebt. Jouw gevoel is net ze legitiem als dat van hem.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
vrijdag 14 april 2017 22:40
Verwijten zijn er enorm geweest, we zijn door een enorm diep dal gegaan waarbij hij zelfs chanteerde (ik doe weer leuk als...). We zijn uit elkaar geweest 6 weken, en zijn het weer gaan proberen om te kijken of ik er anders over denk als we in een goede relatie zitten. Een wankele constructie natuurlijk. Zelfs nog afgelopen december zei hij alsnog dat als ik leuke dingen wil doen, ik 4 jaar geleden maar aan kinderen had moeten beginnen. Hij is heel boos als ie zoiets zegt en zegt dan later wel dat dat fout is, maarja de pijnprikkel is gegeven.
Ik weet dat dit echt niet kan, maar toch is de stap zo zwaar voor me.
Ik weet dat dit echt niet kan, maar toch is de stap zo zwaar voor me.
zaterdag 15 april 2017 07:53
Jullie verschillen denk ik te veel Forumster. Reizen tegenover uiterlijk vertoon, een groot en gelikt huis en vette auto tegenover simpel en rustig. Maar ook een kind tegenover kindvrij. En dat laatste is natuurlijk heel ingrijpend als een van beide iets zou doen 'voor de ander'.
Jij zegt te willen ontpillen en voor een kind te willen gaan (maar niet nu) en hij zegt naar IJsland te willen maar krabbelt dan weer terug.
En allebei voelen jullie je belazerd dat de ander toch niet doet wat is 'beloofd'.
Maar het chanteren kan natuurlijk niet, dat is niet de manier waarop een relatie hoort te functioneren.
Natuurlijk doet het pijn om uit elkaar te gaan. Jullie hebben ook ongetwijfeld hele leuke dingen gedaan, vonden elkaar meer dan leuk, er was aantrekkingskracht.
Maar soms veranderen dingen en gevoelens. En dan doet het pijn om dat te beseffen en het los te laten.
Sterkte.
Jij zegt te willen ontpillen en voor een kind te willen gaan (maar niet nu) en hij zegt naar IJsland te willen maar krabbelt dan weer terug.
En allebei voelen jullie je belazerd dat de ander toch niet doet wat is 'beloofd'.
Maar het chanteren kan natuurlijk niet, dat is niet de manier waarop een relatie hoort te functioneren.
Natuurlijk doet het pijn om uit elkaar te gaan. Jullie hebben ook ongetwijfeld hele leuke dingen gedaan, vonden elkaar meer dan leuk, er was aantrekkingskracht.
Maar soms veranderen dingen en gevoelens. En dan doet het pijn om dat te beseffen en het los te laten.
Sterkte.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 15 april 2017 07:56
Forumster, ik ben hier echt te rationeel voor en ik wil je niet kwetsen, maar.......waarom doen jullie ekaar dit in hemelsnaam aan? De energie die jullie aan elkaar verspillen leidt tot niks, behalve verdriet en onbegrip. Jullie willen twee totaal verschillende levens leiden. Gun jezelf een leven zonder kinderen met iemand (of als happy single) die daar ook blij van wordt. En gun hem de kans op een leven met kinderen met iemand die daar ook blij van wordt. Zoals ik het lees maken jullie elkaar liever ongelukkig dan dat jullie elkaar loslaten.
I choose happy!
zaterdag 15 april 2017 10:15
Forumster ik heb jouw berichten al langer gelezen, en ik wou er nooit op reageren omdat dat bot kan overkomen, ik ken je niet, ik weet er het fijne niet van en ik wil niet oordelen.
Maar ik ben het nu toch wel erg eens met EssentialBliss. 'Een kinderwens zoeken', dat bestaat gewoon niet. Volgens mij is er bij jou helemaal geen twijfel of je wel of geen kind wil, want je weet dat je geen kind wil.
Alleen is het punt dat je je man niet kwijt wil, dus het is aan jou hoe ver je moet gaan om hem te behouden. Hoe erg moet je jezelf aan de kant zetten? Wat moet jij allemaal opofferen? In hoeverre mag je nog jezelf zijn en jouw dromen najagen en jouw leven leiden waar jij gelukkig van wordt?
Ik denk oprecht dat je grote spijt zou krijgen als je je geforceerde kinderwens zogenaamd gevonden hebt.
Hebben jullie ook een termijn gesteld voor deze zoektocht? Of blijft dit maar door sukkelen? Soms kun je een pleister er beter in één keer snel af trekken.
Maar ik ben het nu toch wel erg eens met EssentialBliss. 'Een kinderwens zoeken', dat bestaat gewoon niet. Volgens mij is er bij jou helemaal geen twijfel of je wel of geen kind wil, want je weet dat je geen kind wil.
Alleen is het punt dat je je man niet kwijt wil, dus het is aan jou hoe ver je moet gaan om hem te behouden. Hoe erg moet je jezelf aan de kant zetten? Wat moet jij allemaal opofferen? In hoeverre mag je nog jezelf zijn en jouw dromen najagen en jouw leven leiden waar jij gelukkig van wordt?
Ik denk oprecht dat je grote spijt zou krijgen als je je geforceerde kinderwens zogenaamd gevonden hebt.
Hebben jullie ook een termijn gesteld voor deze zoektocht? Of blijft dit maar door sukkelen? Soms kun je een pleister er beter in één keer snel af trekken.
zaterdag 15 april 2017 11:43
Forumster: Ik ben het er mee eens dat een kinderwens zoeken niet bestaat. Een kind krijgen om je relatie te redden is onverstandig. Stel dat je relatie alsnog stuk loopt. De meeste zorgen komen toch op de moeder neer. En uit elkaar gaan met kinderen is een stuk ellendiger dan zonder. De zorgen houden ook niet op bij 18 jaar. Ik zeg maar iets. Maar wat als je kind 30 is en zijn/haar relatie loopt stuk en hij/zij komt op straat te staan? Of hij/zij zit diep in de schulden en vraagt jou om bij te springen? Dat moet je je ook realiseren. Ik ken mensen die zelf al hun spaargeld kwijt zijn aan hun kinderen die ze uit de brand geholpen hebben. Al hun eigen plannen vielen in het water.
Ik denk ook dat je veel spijt gaat krijgen als je je geforceerde kinderwens doorzet. Zonde voor het kind, maar ook voor jou. Spijt van je kind wordt toch slecht begrepen in het algemeen. Ik zou als ik jou was voor mezelf kiezen. Dit is niet je droomman.
Ik denk ook dat je veel spijt gaat krijgen als je je geforceerde kinderwens doorzet. Zonde voor het kind, maar ook voor jou. Spijt van je kind wordt toch slecht begrepen in het algemeen. Ik zou als ik jou was voor mezelf kiezen. Dit is niet je droomman.
zaterdag 15 april 2017 12:41
Paasplannen zijn een beetje lui rond hangen en morgen aanschuiven bij het paasdiner bij m'n ouders.
Forumster . Soms is liefde alleen niet genoeg, zeker als je alle twee eigenlijk zo'n verschillend leven voor jullie zien en de wensen niet verenigbaar zijn.
Forumster . Soms is liefde alleen niet genoeg, zeker als je alle twee eigenlijk zo'n verschillend leven voor jullie zien en de wensen niet verenigbaar zijn.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zaterdag 15 april 2017 13:19
Wat moet dat pijnlijk zijn voor je man, steeds weer die hoop dat je toch kinderen wil. Zelfs zeggen dat je gaat 'ontpillen' en dan weer de teleurstelling moeten voelen.
Geef die man een kans op een gelukkig leven met een lieve vrouw en kinderen. Liever duidelijk zijn en dan 1x een pijnlijke breuk dan keer op keer de teleurstelling en uiteindelijk je diepste wens niet waar kunnen maken. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar zijn vruchtbaarheid wordt vanaf 35+ snel minder
Geef die man een kans op een gelukkig leven met een lieve vrouw en kinderen. Liever duidelijk zijn en dan 1x een pijnlijke breuk dan keer op keer de teleurstelling en uiteindelijk je diepste wens niet waar kunnen maken. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar zijn vruchtbaarheid wordt vanaf 35+ snel minder
zaterdag 15 april 2017 14:34
Hele pijnlijke en moeilijke situatie, maar ik ben het met de rest eens... Beter nu kiezen voor jezelf dan jaren door blijven modderen met een grote kans dat het alsnog stuk gaat.
Heb zelf vorig jaar mijn relatie beindigd, ook om andere redenen, maar ook omdat hij een kinderwens had en het gewoon niet serieus nam dat ik het niet wilde... Hij dacht dat het nog wel ging veranderen.
We maakten elkaar sowieso niet gelukkig en ik ben van mening, als iets pijn doet werkt het niet.
Hopelijk lukt het om voor jezelf te kiezen, uiteindelijk zullen jullie er allebei gelukkiger van worden. Sterkte
Heb zelf vorig jaar mijn relatie beindigd, ook om andere redenen, maar ook omdat hij een kinderwens had en het gewoon niet serieus nam dat ik het niet wilde... Hij dacht dat het nog wel ging veranderen.
We maakten elkaar sowieso niet gelukkig en ik ben van mening, als iets pijn doet werkt het niet.
Hopelijk lukt het om voor jezelf te kiezen, uiteindelijk zullen jullie er allebei gelukkiger van worden. Sterkte
