Wereld op zijn kop na 3 weken backpacken

21-04-2017 10:50 69 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi iedereen!
anoniem_210777 wijzigde dit bericht op 06-01-2018 10:58
98.47% gewijzigd
Als dat je droom is, moet je het gewoon gaan doen. Beter spijt van wat je wel hebt gedaan, dan spijt van wat je niet hebt gedaan. En geloof me; niemand denkt aan het eind van zijn leven; had ik maar meer gewerkt.
Onbetaald verlof opnemen een optie? Dan kun je een paar maanden weg en heb je je baan nog als je terugkomt.



Of heb je de mogelijkheid om extra vakantiedagen te kopen en bijvoorbeeld elk jaar wat langer (3-4-5 weken) weg te gaan?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het ook gehad. Heb uiteindelijk gekozen om te combineren. Ik reis nog steeds veel, woon een flink deel van mijn tijd bij mijn vriend in London, heb een woning in Amsterdam, en zit minstens 2 maanden per jaar in Azie/Afrika. Maar ik ben zelfstandige, dus dat is eenvoudiger.



Wat mij vooral hielp is me te realiseren dat reizen heel leuk is als je toerist bent en je 'thuis' verdiende geld kunt uitgeven, maar een stuk ingewikkelder en minder leuk wordt als je op een of andere manier daar moet rondkomen. Mijn hele leven omgooien om te reizen leek me dus geen optie.



Maar 3 maanden Azie zou ik gewoon doen. Je bent verpleegkundige, daar is toch vraag genoeg naar? Als je nu je baan moet opzeggen (moet dat echt? Kun je daar afspraken over maken), dan heb je toch zo een nieuwe baan als je terugkomt?
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
Alle reacties Link kopieren
Ik ben op m'n 23e direct na mijn studie 2,5 jaar gegaan. Mijn situatie was dus anders dan die van jou, geen vaste baan en moest alleen een studentenkamer opzeggen.



Ik vond het geweldig en heb er nooit spijt van gehad. Bij terugkomst wel problemen gehad, gevoel dat jij nu hebt in 100-voud zeg maar, wat moet ik met m'n leven, wil reizen, heimwee naar iets wat onhrijpbaar is. Dat ik bij m'n ouders op zolder woonde en weer heel vel moeite moest doen om m'n oude leven op te pakken (je moet zelf weer actief bij je vrienden laten weten dat je er weer bent, jij bent uit hun systeem) hielp niet.



Maar mezelf een schop onder m'n kont gegeven en een goede baan gevonden en een leuk huisje. Maar wel dik 2 jaar nodig gehad om van dat heimwee gevoel af te komen.



Nu heb ik kinderen en merk ik dat ik rust heb. Ik heb bijna alles van de wereld gezien wat ik wilde en vind het heerlijk om met de kids een strandvakantie in Spanje te doen. Ik denk dat als ik het niet gedaan had, de onrust altijd was gebleven en ik minder van m'n burgerlijke gezinsleven had kunnen genieten omdat er altijd iets zou blijven knagen van weg willen
Je bent pas 25 dan kun je toch rustig 4/5 jaar reizen tot je erbij neervalt en daarna beginnen aan huisje boompje beestje? Snap je dilemma niet zo.
Alle reacties Link kopieren
quote:Bblientje schreef op 21 april 2017 @ 11:07:

Je bent pas 25 dan kun je toch rustig 4/5 jaar reizen tot je erbij neervalt en daarna beginnen aan huisje boompje beestje? Snap je dilemma niet zo.Ik ook niet helemaal.
Alle reacties Link kopieren
Ga lekker reizen. Doei baan. Je bent nog piepjong, in mijn ogen .

Geniet van het leven.



Huisje boompje beestje kan best nog even wachten.
Alle reacties Link kopieren
quote:Protocol schreef op 21 april 2017 @ 11:02:

Ik ben op m'n 23e direct na mijn studie 2,5 jaar gegaan. Mijn situatie was dus anders dan die van jou, geen vaste baan en moest alleen een studentenkamer opzeggen.



Ik vond het geweldig en heb er nooit spijt van gehad. Bij terugkomst wel problemen gehad, gevoel dat jij nu hebt in 100-voud zeg maar, wat moet ik met m'n leven, wil reizen, heimwee naar iets wat onhrijpbaar is. Dat ik bij m'n ouders op zolder woonde en weer heel vel moeite moest doen om m'n oude leven op te pakken (je moet zelf weer actief bij je vrienden laten weten dat je er weer bent, jij bent uit hun systeem) hielp niet.



Maar mezelf een schop onder m'n kont gegeven en een goede baan gevonden en een leuk huisje. Maar wel dik 2 jaar nodig gehad om van dat heimwee gevoel af te komen.



Nu heb ik kinderen en merk ik dat ik rust heb. Ik heb bijna alles van de wereld gezien wat ik wilde en vind het heerlijk om met de kids een strandvakantie in Spanje te doen. Ik denk dat als ik het niet gedaan had, de onrust altijd was gebleven en ik minder van m'n burgerlijke gezinsleven had kunnen genieten omdat er altijd iets zou blijven knagen van weg willen



Ik denk het niet, maar goed, we weten het niet.

Ik had vroeger wel altijd wilde hoogdravende ideeën over hoe mijn leven er uit zou zien en ik heb uiteindelijk geen echt hele wilde dingen gedaan, maar tóch ben ik nu heel tevreden met mijn leven nu. Er knaagt helemaal niks.
Je bent verpleegkundige. Er is schaarste in de markt, als jij terug komt kun je zo weer aan de slag. Ik snap niet wat je tegen houdt? Ga gewoon lekker! Je bent nog piepjong, waarom je nu al binden aan een huis en vaste baan?



Heel veel plezier TO, ik ben wel een klein beetje jaloers...
Alle reacties Link kopieren
Gewoon doen..ms middenweg?
Alle reacties Link kopieren
Maar waarom maak je relatie uit voor 3 weken vakantie?
Alle reacties Link kopieren
quote:Hugh-Jazz schreef op 21 april 2017 @ 10:53:

Als dat je droom is, moet je het gewoon gaan doen. Beter spijt van wat je wel hebt gedaan, dan spijt van wat je niet hebt gedaan. En geloof me; niemand denkt aan het eind van zijn leven; had ik maar meer gewerkt.



Helemaal mee eens.

Ik heb ook veel gereisd en soms met weinig geld, en soms bij terugkomst geen huis of werk. Maar nergens spijt van. Juist heel blij dat ik het allemaal gedaan heb toen ik nog jong en flexibel was.

Je vindt altijd wel weer oplossingen en ook dat is een avontuur.



En je hoeft het niet te zien als 'je leven helemaal omgooien'. Je gaat gewoon wat maandjes of jaartjes nog eerst wat anders doen. En daarna pak je de draad weer op, al dan niet met wijzigingen in hoe je je leven indeelt. Dan kan je nog steeds kinderen krijgen, er even vanuit gaande dat je vruchtbaar bent enzo.



Maak het niet onnodig groot!



Mag je van je werk geen sabbatical nemen van een half jaar of heel jaar? Onbetaald verlof? Dan kunnen zij tijdelijk iemand anders inhuren. En heb je bij terugkomst nog je baan.



Of hoe groot is de kans dat je weer werk vindt na terugkomst? Of dat nou is na 3 maanden of na 3 jaar reizen? Als verpleegkundige kom je zo weer aan de bak toch?
You can never have too many hats, gloves and shoes
Herkenbaar gevoel, ik had het na vier maanden studeren in het buitenland. Je hebt van een prachtige ervaring mogen proeven en daar wil je meer van. Ik vond het thuis maar saai en verveelde me. Maar toen ik weer naar school ging en weer routine kreeg en het leven weer bedaarde, is dat gevoel gezakt. Niet dat ik nu zeg dat je je gevoelens niet serieus moet nemen, maar bekijk het eens een maand of twee en bekijk dan hoe je je voelt. Het kan prima zijn dat je na die tijd weer fijn vind om in je omgeving te zijn en je vrienden weer om je heen te hebben. Maar misschien trekt het buitenland nog en kijk je hoe je je ideeën vorm kunt geven.



Ik zou er alleen niet halsoverkop invliegen vanwege heimwee en de rush van een nieuwe ervaring.
Alle reacties Link kopieren
Drie weken reizen is iets anders dan een jaar op pad zijn. Vergeet dat niet. Je budget is waarschijnlijk voor drie weken aanzienlijk hoger, want bij thuiskomst wacht er vanzelf een nieuwe zak geld. Als je een jaar weg bent (of zoals ik heb gedaan, een half jaar) moet je waarschijnlijk veel meer opletten waar je je geld aan uitgeeft. Eenvoudiger onderkomen, niet te veel dure excursies, etc. Het maakt het reizen tot een totaal andere ervaring dan wanneer je drie weken weg bent.



En het is toch niet het een of het ander? Als je nu een paar jaar wil reizen, kun je toch gewoon daarna aan je huisje/boompje/beestje leven beginnen? Het is niet zo zwart wit.
Alle reacties Link kopieren
De echt wilde en avontuurlijke dingen bleken bij mij niet de reizen te zijn maar het krijgen en opvoeden van kinderen. Denk dus niet dat je leven voorspelbaar is met huisje boompje beestje.
Alle reacties Link kopieren
Oh en zelfs met een vast contract, hypotheek en kinderen kun je -als je echt wil- een tijdje naar het buitenland. Er is niets dat per se moet omdat je 25 bent.
Alle reacties Link kopieren
"Ga ik voor een half jaar/jaar naar Australie/Canada/nieuw zeeland en daar werken (doei huidige leven)?"



Volgens mij mag je in Nieuw-Zeeland niet zomaar werken. Voor Australië kun je een working holiday visum regelen, tot een bepaalde leeftijd (was dat nou 26, of 30?). Voor Canada weet ik het niet.

Als je gaat werken, beland je natuurlijk al snel wel weer in een zelfde soort sleur. Maar je kan ook én én doen, heb ik ook gedaan... in totaal 12 maanden reizen, waaronder 3 van de 4 maanden werken in Australië, en 5 weken werken tijdens 3 maanden in Peru.



Ergens een tijdje werken of een taalcursus doen (of andere cursus... koken, massage of wat dan ook) is trouwens wel een leuke onderbreking als je maaaaandenlang reist. Want alleen maar 'leuke dingen doen' gaat op een gegeven moment vervelen, hoe stom dat ook klinkt. Op een gegeven moment (na een maand of twee bij mij) ben je 'tempelmoe' en wil je gewoon eens een tijdje op één plek blijven, wat nuttigs doen met je hersenen, niet parasiteren op de samenleving, gewoon even zelf koken en wat routine, contact met thuisfront, wat mensen leren kennen die je vaker tegenkomt in het stadje, enzo. En daarna heb je weer frisse zin om nieuwe natuurgebieden, tempels, stadjes etc. te bekijken.



Jij kunt misschien in je eigen vakgebied aan de slag in Australië? Wel een tering-duur land trouwens hoor. En qua cultuur/omgangsvormen niet eens zo anders dan Nederland. Je kan beter in Frankrijk gaan wonen en werken als je een spannende buitenlandervaring wilt met grote(re) cultuurverschillen.
You can never have too many hats, gloves and shoes
Alle reacties Link kopieren
quote:Nelladella1 schreef op 21 april 2017 @ 11:17:

De echt wilde en avontuurlijke dingen bleken bij mij niet de reizen te zijn maar het krijgen en opvoeden van kinderen. Denk dus niet dat je leven voorspelbaar is met huisje boompje beestje.



Precies. En uiteindelijk was mijn leven helemaal niet standaard huisje-boompje-beestje. Reizen staat vaak ongeveer gelijk aan vrijheid om te doen wat je wil, en uiteindelijk kan dat natuurlijk ook best als je niet in Vietnam zit.



Althans, dit merk ik een beeetje in je post, to, reizen tegenover huisje-boompje-beestje, vrijheid vs vast, eigenzinnig vs burgerlijk.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt het prima combineren lijkt mij. Heb ik ook gedaan. Gewoon werken en zorgen dat je hogerop komt en ondertussen regelmatig reizen. in de zomervakantie wat langer, in het voor of najaar een week, tussendoor in de weekenden. Dan zie je ook veel maar zorg je niet voor een gat in je CV en geef je ook niet de mooie zaken die je nu geregeld hebt op. Best of both worlds lijkt mij.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou reizen en werken combineren, en ik denk dat je daar als verpleegkundige een prima baan voor hebt.

Bespreek eens op je werk of het mogelijk is dat je extra veel diensten draait in 2 maanden, en daarna een maand vrij kunt zijn, zo kun je 4x per jaar op reis. Of 9 maanden veel werken en 3 maanden achter elkaar vrij zijn. Mocht dat op jouw werk niet mogelijk zijn, wat is dan de kans dat je langer dan 2 maanden werkloos bent als je terugkomt van een reis? Dan is het een kwestie van flink werken, geld opzij zetten, baan opzeggen, paar maanden reizen, terugkomen en nieuw werk zoeken, etc.
Alle reacties Link kopieren
Kan je niet ergens verpleegkundige zijn in Azie?
quote:Sorcha_ schreef op 21 april 2017 @ 11:46:

Kan je niet ergens verpleegkundige zijn in Azie?Dan moet je toch op zijn minst de taal wel spreken?
Alle reacties Link kopieren
Ik lees je op nog eens en ben nog meer verbaasd over hoe je in godsnaam nu al weet hoe je leven zal verlopen, vooral als je niet weggaat. Je leven kan zelfs zo verlopen als je nu wel op reis gaat en je leven kan zo níet verlopen als je niet op reis gaat. Daar heb je op elk moment min he leven gewoon zocht en beslissingsrecht over.



Mijn leven, nu als 41-jarige is heel anders gelopen dan hoe jij nu beschrijft en dat komt zéker niet door mijn half jaar studeren in het buitenland als 22-jarige.
Alle reacties Link kopieren
quote:SallySpectra schreef op 21 april 2017 @ 11:48:

[...]



Dan moet je toch op zijn minst de taal wel spreken?



Lijkt mij dat er wel allerhande opties zijn, privé ziekenhuizen, privé verpleegster zijn voor iemand die daar woont etc etc.



Ik weet bijvoorbeeld dat je (als je dik betaalt natuurlijk ) gewoon Nederlandse kraamzorg kunt inhuren waar ook ter wereld.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven