Geld & Recht alle pijlers

Co-Ouderschap versus Omgangsregeling

27-04-2010 23:19 110 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,

ik ben benieuwd wat de 'trend' is momenteel bij scheidingen met kinderen: is het nog steeds zo dat de rechter eerder geneigd is de kinderen aan de moeder toe te wijzen met omgangsregeling voor de vader?

(Ja hier krijg ik vast veel negatieve reacties op maar co-ouderschap zie ik niet zitten..zou ook niet lukken ivm aard van het werk van (ex)partner)
Alle reacties Link kopieren
quote:dubiootje schreef op 28 april 2010 @ 11:38:

[...]





Biopap en Surropap? Zijn dat toetjes? Ja, en van Biopap krijg ik regelmatig kotsneigingen
Alle reacties Link kopieren
Ik lig op dit moment in scheiding,en omdat ex ervoor kiest om daar al niet bij betrokken te raken is het ook aan mij om te bepalen wat goed is voor onze 2 kids en wat niet.



Ex is altijd op pad voor zn werk, en was alleen de weekenden 'thuis'. Dus de co-ouderschap is voor ons al geen optie.



Ik kies ervoor om de standaard regeling toe te passen, en daarnaast elk halfjaar samen de agenda te pakken om belangrijke dagen voor ons én voor de kids vast te leggen. Dan maak ik een kalender, zodat de kids weten waar ze aan toe zijn en wanneer papa ze komt halen.

Ook krijgt hij de vrijheid om ze vaker te komen halen, bijv. bij onverwachtse vrije dagen.



Ik moet eerlijk toegeven dat, juist omdat dit ook weer 'ns als mijn pakkie an gezien word, de neiging om jezelf in het voordeel te stellen wel erg verleidelijk is..maar daar heb ik alleen de kids uiteindelijk maar mee. Dus gedachten op nul voor jezelf en op 100% voor de kinderen.
Alle reacties Link kopieren
quote:raartaartje schreef op 28 april 2010 @ 12:52:

Dit wordt door de verzorgende ouder vaak gezien als gebrek aan betrokkenheid, terwijl het in heel veel gevallen een overlevingsstrategie is.



Zo had ik er eigenlijk nooit over nagedacht... Maar helaas niet in alle gevallen, voor mijn kind had ik het graag anders gezien... Dat vader oprechte belangstelling toont en niet slechts belangstelling veinst...

En daar ben jij natuurlijk heel objectief in, als het gaat om een oordeel over zijn belangstelling...



Ik ben een 'biopap' en als je een ex hebt waarbij je het nooit goed kan doen, altijd wat te zeuren heeft, niets mbt de kinderen met je deelt, en denkt dat het altijd allemaal op haar voorwaarden en haar manier moet omdat zij de meeste zorg voor de kinderen draagt, dan gaat de lol er snel vanaf hoor. En dan ben je ook een stuk minder geneigd om wat extra tijd met de kinderen door te brengen, omdat een paar uur met de kinderen dan 2 dagen gedoe oplevert...



Daarnaast snap ik het 'afstand nemen' dat Poezewoes noemt heel goed. Mijn kinderen zijn 2 dagen per week bij mij, maar dan nog mis je heel veel van je kinderen. Want in die 2 dagen kun je nooit doen wat de ander in 5 dagen kan doen. Behalve leuke dingen doen met de kinderen, moet je in die korte tijd ook nog even zorgen dat opa en oma (mijn ouders) de kinderen regelmatig kunnen zien, enz. En mijn kinderen hebben dan ook nog eens redelijk wat tijd 'voor zichzelf' nodig. En dan blijft er bar weinig tijd over om je kinderen dingen te leren en om te knuffelen...



Behalve 'biopap' ben ik ook (parttime) 'surropap'. En ik moet zeggen dat het niet leuk is om te merken dat ik eigenlijk meer betrokken ben bij de kinderen van mijn vriendin dan bij mijn eigen kinderen. En nog minder leuk wordt het als je vriendin het over samenwonen gaat hebben. Want dan zou ik helemaal het gevoel hebben dat ik mijn kinderen tekort doe (haar kinderen wonen dan wel bij mij, mijn eigen kinderen slechts een paar dagen). Dus een 'biopap' zijn die de kinderen maar een paar dagen per week 'hoeft te doen' is ook niet altijd zo leuk hoor...
Alle reacties Link kopieren
quote:raartaartje schreef op 28 april 2010 @ 12:55:

[...]





Ja, en van Biopap krijg ik regelmatig kotsneigingen Denk je dat je kind niets meekrijgt van jouw afkeer van zijn vader? Ik hoop dat je de termen Biopap en Surropap niet echt gebruikt... Je kind heeft maar één vader.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
quote:Robin1973 schreef op 28 april 2010 @ 13:59:

[...]



En daar ben jij natuurlijk heel objectief in, als het gaat om een oordeel over zijn belangstelling...



Dus een 'biopap' zijn die de kinderen maar een paar dagen per week 'hoeft te doen' is ook niet altijd zo leuk hoor...



Eh ik ben niet geheel objectief inderdaad. Maar ik kan je met de hand op mijn hart zeggen dat ik 5 jaar lang alles heb geprobeerd om biopap te betrekken bij schoolkeuze, gezondheidszorg, sportkeuze, kinderfeestjes, ouderavonden, en noem het allemaal maar op... Maar als je dan elke keer nul op rekest krijgt (met elke keer smoesjes als: ik moet werken - zelfs op zondag - of: ik heb zelf een feestje, of: ik vind het te ver rijden (15 km) om een half uur naar zwemles te komen kijken, of: ik ben op vakantie) dan is de lol er inmiddels wel af, kan ik je verzekeren!!! Voor mezelf omdat ik probeer mijn best te doen, maar nog meer voor kind aan wie ik steeds maar mag uitleggen waarom papa er niet is...



En ik begrijp dondersgoed dat er ook een heleboel goedwillende "biopapa's" zijn, alleen heeft mijn kind het met de zijne niet getroffen. En dus ben IK inmiddels blij met hooguit een ouderwetse omgangsregeling
Alle reacties Link kopieren
.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
@raartaartje: het is voor mij lastig om te oordelen over jouw situatie, ik hoor uiteraard alleen jouw kant van het verhaal. Ik kan alleen voor mezelf spreken, en dan heb ik ook regelmatig dingen waar ik niet bij kan zijn, omdat ex dan 's middags laat weten dat er 's avonds een informatieavond op school is... En dat mijn ex dan ook klaagt dat ik 'er weer niet ben'... (hiermee bedoel ik niet te zeggen dat het bij jou ook zo gaat, nogmaals, ik ken alleen jouw kant van het verhaal)
Alle reacties Link kopieren
@ raartaartje

Ik kan me voorstellen dat als je alles geprobeerd hebt en niets helpt bij 'biopa'. Dat het een kwestie van accepteren word, voor jezelf maar juist óók naar de kids toe! Want zij lijden er nog het meest onder.

Ik snap ook wel dat je hem niet wilt affikken hier, maar dat je geduld zo op de proef gesteld is dat enige vorm van cynisme er toch doorheen schemert.



En trouwens, ik vind ook dat niemand hier het recht heeft om te oordelen over de manier waarop raartaaartje het aanpakt, we mogen meedenken en een mening geven zolang dat maar met respect is!
Alle reacties Link kopieren
.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
quote:raartaartje schreef op 28 april 2010 @ 14:14:

[...]

Maar ik kan je met de hand op mijn hart zeggen dat ik 5 jaar lang alles heb geprobeerd om biopap te betrekken bij schoolkeuze, gezondheidszorg, sportkeuze, kinderfeestjes, ouderavonden, en noem het allemaal maar op... Maar als je dan elke keer nul op rekest krijgt...

Zou het kunnen dat hij gewoon voldoende vertrouwen in jou heeft dat dat soort zaken allemaal goedkomt?

Met doktersbezoekjes bemoei ik mij ook niet. Zij regelt dat en brengt me (meestal) daarvan op de hoogte.

Ouderavonden ga ik ook niet naar toe. Ik praat regelmatig (informeel) met de juf en weet dus of het wel of niet goed gaat.

Enz.

Dit is zeker geen desinteresse van mij. Misschien gaan vaders daar ook wel anders mee om... Hebben mannen een andere definitie van betrokkenheid...
Alle reacties Link kopieren
Ter vergelijking: ik ken maar heel weinig stellen die (nog:-)) samen zijn waarbij de vader zich bezighoudt met dit soort zaken. Zijn die dan ook niet betrokken bij hun kinderen?
Alle reacties Link kopieren
quote:Sillenelle schreef op 27 april 2010 @ 23:31:

Ben vooronderzoek aan het doen, ik zie teveel ellende...heb het weleens duidelijk gemaakt hoe ik het voor me zie..maar sindsdien gaat het toch weer beter. Toch heb ik als 'zwakkere partij' heb gevoel voorbereid te moeten zijn voor 'het geval dat'.

Om me heen zie ik veel scheidingen en het maakt me best wel angstig. Mijn grootste angst is dat hij de kinderen heel veel krijgt en onder betalen uit wil komen. (Ik weet dat een vader er ook recht op heeft maar ja dit topic belicht mijn kant)

Als het dan toch spaak loopt dan zag ik het zo voor me: de reguliere omgangsregeling, 1x per 2 weken een lang weekend daar(don-ma) en de helft van de vakanties. Maar is dit nog wel reëel in deze tijd?

Hopelijk is het niet nodig overigens..Dit roept nogal wat vragen op. Wat bedoel je met 'betalen'? Gaat je om een bijdrage voor jou of voor de kinderen? Ben je economisch zelfstandig? Heb je een betaalde baan?
Alle reacties Link kopieren
Wat Wuiles zegt.



Papa heeft net zo veel recht op de kinderen als mama.

Mijn ervaringsverhaal: co-ouderschap, ik ben vlakbij 'ons' oude huis gaan wonen zodat kind zelf over kan lopen als hij daar zin in heeft, zelfde buurtje, zelfde school, zelfde vriendjes. Ik ben meer gaan werken en ben erg blij dat ik financieel niet afhankelijk ben van hem. Alimentatie hoef ik dus ook niet.



Volgens mij zie je erg veel beren op de weg, maar soms moet je nou eenmaal eenstap acheruit doen om er 3 vooruit te komen. Althans, in mijn geval dan, het zou natuurlijk in jou geval nog beter zijn als jullie hier gewoon uitkomen.
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
Alle reacties Link kopieren
quote:Robin1973 schreef op 28 april 2010 @ 14:21:

@raartaartje: het is voor mij lastig om te oordelen over jouw situatie, ik hoor uiteraard alleen jouw kant van het verhaal. Ik kan alleen voor mezelf spreken, en dan heb ik ook regelmatig dingen waar ik niet bij kan zijn, omdat ex dan 's middags laat weten dat er 's avonds een informatieavond op school is... En dat mijn ex dan ook klaagt dat ik 'er weer niet ben'... (hiermee bedoel ik niet te zeggen dat het bij jou ook zo gaat, nogmaals, ik ken alleen jouw kant van het verhaal)Robin,



Jouw verhaal lijkt veel op mijn partners verhaal! 's ochtends het briefje meegeven voor de ouderavond die avond(mijn partner brengt zijn kinderen elke dag naar school) wetende dat partner in de avond werkt. En dan zeggen dat hij niks voor zijn kinderen over heeft.



Wat Poezewoes zegt over afstand nemen, ik herken het bij hem. Hij is nu al 12 jaar in 'gevecht' en soms heeft hij het willen opgeven. Het is niet vol te houden op deze manier, maar het ergste nog is dat de kinderen de dupe worden van het 'gevecht'



Elk verhaal, elke scheiding heeft natuurlijk 2 kanten. Maar ik ben allergisch voor moeders die liever willen dat vader ze 1 weekend in de 2 weken ziet en ik ben allergisch voor vaders die genoegen nemen met dat weekendje.
Perfectionisme is niet perfect...
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad, sommige vaders kiezen echt voor een ander leven. Hij heeft het te druk met zijn leven. Hij wil de kinderen wel om het weekend en dit gaat prima, maar verder hoeft hij niet zo nodig. Hij wil niet mee naar ouderavonden, laat de meeste zorg aan mij over en geeft aan dat hij dat ook het liefst zo wil. Wij konden ons hier prima in vinden, maar soms mis ik iemand op wie ik even terug kan vallen en op die momenten zou ik liever zien dat mijn ex wat meer zou delen in de zorgtaken. De keerzijde is dat ex de kinderen soms wel eens mist en ze ook wel wat meer zou willen, maar als hij zich dan bedenkt wat de consequenties zijn, bedenkt hij zich weer.
Alle reacties Link kopieren
quote:raartaartje schreef op 28 april 2010 @ 14:14:

[...]





Eh ik ben niet geheel objectief inderdaad. Maar ik kan je met de hand op mijn hart zeggen dat ik 5 jaar lang alles heb geprobeerd om biopap te betrekken bij schoolkeuze, gezondheidszorg, sportkeuze, kinderfeestjes, ouderavonden, en noem het allemaal maar op... Maar als je dan elke keer nul op rekest krijgt (met elke keer smoesjes als: ik moet werken - zelfs op zondag - of: ik heb zelf een feestje, of: ik vind het te ver rijden (15 km) om een half uur naar zwemles te komen kijken, of: ik ben op vakantie) dan is de lol er inmiddels wel af, kan ik je verzekeren!!! Voor mezelf omdat ik probeer mijn best te doen, maar nog meer voor kind aan wie ik steeds maar mag uitleggen waarom papa er niet is...



En ik begrijp dondersgoed dat er ook een heleboel goedwillende "biopapa's" zijn, alleen heeft mijn kind het met de zijne niet getroffen. En dus ben IK inmiddels blij met hooguit een ouderwetse omgangsregelingJij snapt absoluut niet wat ik bedoel met de noodzaak van afstand nemen voor vader hè. Luister eens goed naar het verhaal van Robin. Dat zou zomaar het verhaal van jouw ex kunnen zijn.



Mijn nekhaar gaat overeind staan bij het toontje waarop je over hem praat. Het gaat hier om de vader van je kinderen, degene die naast jou het allerbelangrijkste is voor hen, waar ze het allermeeste van houden. Met jouw houding, die je kinderen echt wel opmerken, ze zijn niet gek (neem ik aan), maak je iets kapot bij je kinderen, iets heel wezenlijks.



Ik begrijp als ik jouw postings lees denk ik heel goed waarom jouw ex afstand neemt. Hij neemt geen afstand van zijn kinderen, hij neemt afstand van jou.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
Alle reacties Link kopieren
quote:yayah schreef op 28 april 2010 @ 14:52:

Inderdaad, sommige vaders kiezen echt voor een ander leven.Hier kan ik mij dus een beetje boos om maken...;-) Jullie hebben namelijk samen (!) een keuze gemaakt mbt de zorgverdeling. En dan is het logisch dat hij op de dagen dat hij de kinderen niet heeft een andere invulling aan zijn leven gaat geven. Wat moet hij anders? Zielig thuis gaan zitten treuren dat hij die dagen niet bij zijn kinderen is? Stand-by staan voor als jij met een verzoek komt om buiten de afgesproken dagen ook zorg op zich te nemen?
Alle reacties Link kopieren
.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
quote:Poezewoes schreef op 28 april 2010 @ 15:42:

[...]

Ik begrijp als ik jouw postings lees denk ik heel goed waarom jouw ex afstand neemt. Hij neemt geen afstand van zijn kinderen, hij neemt afstand van jou. [/fgcolor]



Hard maar volgens mij zo waar...



Hier co-ouderschap en ik zou nooit anders willen. Wonen op 500 meter afstand en het gaat gewoon erg goed. Uiteraard heb ik wel eens iets met mijn ex maar ja, we zijn niet voor niets uit elkaar. Het is een leuke man maar niet geschikt voor mij(en ik niet voor hem). Kids zijn nu op een leeftijd dat ze zelf heen en weer gaan en rustig bij paps koffie gaan drinken als ze bij mij zijn en andersom. Ik vind het een goede keuze die we destijds hebben gemaakt. De kinderen hebben vaak genoeg zelf ook aangegeven hier blij mee te zijn. Ze begrijpen niet dat sommige vrienden hun vader eens per twee weken zien. wat blijft er van dat weekend over als je puber bent? Sporten, huiswerk,werken, soms een feestje en voorbij is het weekend.
Alle reacties Link kopieren
quote:raartaartje schreef op 28 april 2010 @ 14:14:

[...]





Eh ik ben niet geheel objectief inderdaad. Maar ik kan je met de hand op mijn hart zeggen dat ik 5 jaar lang alles heb geprobeerd om biopap te betrekken bij schoolkeuze, gezondheidszorg, sportkeuze, kinderfeestjes, ouderavonden, en noem het allemaal maar op... Maar als je dan elke keer nul op rekest krijgt (met elke keer smoesjes als: ik moet werken - zelfs op zondag - of: ik heb zelf een feestje, of: ik vind het te ver rijden (15 km) om een half uur naar zwemles te komen kijken, of: ik ben op vakantie) dan is de lol er inmiddels wel af, kan ik je verzekeren!!! Voor mezelf omdat ik probeer mijn best te doen, maar nog meer voor kind aan wie ik steeds maar mag uitleggen waarom papa er niet is...



En ik begrijp dondersgoed dat er ook een heleboel goedwillende "biopapa's" zijn, alleen heeft mijn kind het met de zijne niet getroffen. En dus ben IK inmiddels blij met hooguit een ouderwetse omgangsregelingIk ben blij dat je dit woord tussen aanhalingstekens hebt geplaatst en zou Wuilesman net als zoveel andere betrokken vaders die gescheiden zijn niet durven degraderen tot biopapa. Ik mag hopen dat je deze term niet gebruikt in het bijzijn van je kind.
Alle reacties Link kopieren
quote:raartaartje schreef op 28 april 2010 @ 10:43:

Ik ga eens even lekker heel kort door de bocht



Ik moet eerlijk zeggen ik blij ben dat mijn ex en ik een "ouderwetse" omgangsregeling hebben. En dat ik dat zelfs nog te veel vind (ja, het is heel erg, ik weet het). Want: hij heeft er voor gekozen om zijn ding in (minstens) een andere vrouw te hangen, en hij heeft er voor gekozen om zodra zijn buitenechtelijke escapades niet meer te verdoezelen vielen, meteen de deur achter zich dicht te trekken, zonder zich te bekommeren om kind. Waarom moet ik er dan genoegen mee nemen dat mijn kind (jaja ik weet het, het is óns kind, niet alleen het mijne) niet aanwezig is op feest- en familiedagen?



Nou gaan jullie, scherp als jullie zijn , vast schermen met de belangen van kind, en dat snap ik... Maar, wat voor belang heeft kind erbij als hij regelmatig eerder naar huis wordt gebracht op zondag omdat papa langs het voetbalveld moet staan. Of dat papa hem niet kan komen halen omdat zijn nieuwe lief (die hij welgeteld een half jaar kent) in het ziekenhuis ligt en hij schijnbaar niet van haar zijde kan wijken...

Laat staan dat hij in vakanties extra dagen wordt opgehaald, of (stel je voor) een weekje mee op vakantie "mag".



Kortom: kind weet bij ex nooit waar hij aan toe is en hier thuis wel. Zegt zelf altijd: Met Biopap doe ik altijd leuke dingen en van Surropap leer ik veel en krijg ik veel knuffels...



Ik zeg: De vuilnishoop op met die omgangsregeling (en dan mag ex zijn alimentatie er wat mij betreft naastgooien)!



Ben benieuwd naar jullie reacties







Je klinkt behoorlijk gefrustreerd. Mijn partner heeft zijn vader jaren niet gezien dankzij zo'n moeder.Na die jaren heb IK gezorgd dat ze weer contact kregen, en kregen we te horen hoeveel pijn schoonvader heeft gehad toen hij zijn kinderen niet zag.



En de nieuwe vriend van mama is nooit een vervanging voor een echte vader!
Alle reacties Link kopieren
quote:lonki schreef op 28 april 2010 @ 00:52:

Waarom ben jij "de zwakkere partij"?Tja lager inkomen, niet in het huis kunnen blijven en de wens om ook na de scheiding de meest verzorgende ouder te zijn.
Alle reacties Link kopieren
quote:dubiootje schreef op 28 april 2010 @ 10:12:

Sillenelle, ik begrijp wel dat je nogal negatieve reacties krijgt want de toon van je postings is niet echt opbouwend. Maar ik begrijp ook wel een beetje wat je bedoelt. Toen ik besloot te gaan scheiden en de advocaat me zei dat de kinderen best wel eens aan mijn ex konden worden toegewezen (hij was huisman), was ik in staat om dan maar niet te gaan scheiden. Ik was doodsbang dat ik mijn kinderen zou moeten missen. Uiteindelijk heeft hij niet eens om toewijzing van de kinderen gevraagd en was mijn angst dus ongegrond, maar ik was wel even in paniek.



Is dat de angst die bij jou ook meespeelt? Ik vind het wel een groot verschil of je je huwelijk nog een kans wilt geven of, zoals ik, al besloten hebt om te gaan scheiden. Ik vind net als een aantal anderen dat je de energie die je nu besteedt aan piekeren hierover, beter in je relatie kan steken. Angst is geen goede reden om in een huwelijk te blijven zitten. Je bent nu bezig je huidige situatie af te zetten tegen de situatie als je gaat scheiden en wilt kunnen vergelijken. Je wilt dat nieuwe, betere leven waar je over leest in topics van vrouwen die gescheiden zijn.



Ik heb ook een nieuw, ander leven en na een paar jaar kan ik eindelijk zeggen dat ik gelukkig ben. Maar ik zal toch echt niemand gaan aanraden om te scheiden, niet alleen vanwege de kinderen maar ook omdat je pas moet gaan scheiden als getrouwd blijven geen optie meer is. Jij zit al naar de optie van een scheiding te kijken terwijl de optie van je huwelijk nog openstaat.



Als het niet goed gaat met je huwelijk, dan heb jij daar een aandeel in. Kijk daar eens naar. Als je niet gelukkig bent, dan is het aan jou om daar iets aan te veranderen. Dat hoeft niet door te gaan scheiden, er zijn heel veel andere dingen die je kan doen om weer gelukkig te worden, met jezelf en met (of desnoods zonder) je man. Je slaat nu heel veel stappen over en geloof me maar dat je dan ook na een scheiding niet gelukkiger zal zijn. Dan neem je jezelf namelijk gewoon mee.



Bedankt voor het delen van je ervaring, ja ik heb die angst idd.

Ik weet van meerdere vrouwen dat ze spijt hebben van de scheiding. En dat ze het idd niemand aanraden..daarom vind ik het zo eng.



Verder de anderen ook bedankt voor de ervaringen en tips tussen wat kritische noten door. (beetje verdraaid hier en daar!)
Alle reacties Link kopieren
quote:smilinggrump schreef op 28 april 2010 @ 13:41:

Ik kies ervoor om de standaard regeling toe te passen, en daarnaast elk halfjaar samen de agenda te pakken om belangrijke dagen voor ons én voor de kids vast te leggen. Maar dat kan jij dus zeggen: Ik kies..
Alle reacties Link kopieren
quote:Robin1973 schreef op 28 april 2010 @ 15:43:

[...]



Hier kan ik mij dus een beetje boos om maken...;-) Jullie hebben namelijk samen (!) een keuze gemaakt mbt de zorgverdeling. En dan is het logisch dat hij op de dagen dat hij de kinderen niet heeft een andere invulling aan zijn leven gaat geven. Wat moet hij anders? Zielig thuis gaan zitten treuren dat hij die dagen niet bij zijn kinderen is? Stand-by staan voor als jij met een verzoek komt om buiten de afgesproken dagen ook zorg op zich te nemen?



Heb jij alleen die zin gelezen van mijn verhaal ofzo??



Jou reactie zit vol met aannames die niet kloppen. Ik heb met geen woord een negatieve reactie gegeven op mijn ex, maar dat hij, ja hij besloot om voor een ander leven te kiezen is een feit. Geen mening! Ook de zorgverdeling was niet mijn keus, dat schreef ik al.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven