Geld & Recht
alle pijlers
Co-Ouderschap versus Omgangsregeling
dinsdag 27 april 2010 23:19
Hoi,
ik ben benieuwd wat de 'trend' is momenteel bij scheidingen met kinderen: is het nog steeds zo dat de rechter eerder geneigd is de kinderen aan de moeder toe te wijzen met omgangsregeling voor de vader?
(Ja hier krijg ik vast veel negatieve reacties op maar co-ouderschap zie ik niet zitten..zou ook niet lukken ivm aard van het werk van (ex)partner)
ik ben benieuwd wat de 'trend' is momenteel bij scheidingen met kinderen: is het nog steeds zo dat de rechter eerder geneigd is de kinderen aan de moeder toe te wijzen met omgangsregeling voor de vader?
(Ja hier krijg ik vast veel negatieve reacties op maar co-ouderschap zie ik niet zitten..zou ook niet lukken ivm aard van het werk van (ex)partner)
woensdag 28 april 2010 21:36
Volgens mij is het zo dat een rechter nooit co-ouderschap kan opleggen toch? Je gaat eerst proberen er samen uit te komen of met mediators. Als dat niet lukt via advocaten. Maar volgens mij moet je co-ouderschap allebei willen anders wordt het sowieso een omgangsregeling. En meestal is de regeling zo dat het kind 1 hoofdadres heeft (meestal bij de moeder tenzij je dat niet wilt of niet kunt om welke reden dan ook) en een aantal afgesproken dagen in de week of in de twee weken bij de andere ouder.
Ik vind overigens de reacties wel wat fel hoor richting TO. Volgens mij wil ze hier alleen een 'hersenspinsel' kwijt. En het is volgens mij logisch dat je daar over nadenkt als je relatie op knappen staat.
Ik vind overigens de reacties wel wat fel hoor richting TO. Volgens mij wil ze hier alleen een 'hersenspinsel' kwijt. En het is volgens mij logisch dat je daar over nadenkt als je relatie op knappen staat.
woensdag 28 april 2010 23:21
quote:Sillenelle schreef op 28 april 2010 @ 21:04:
[...]
Bedankt voor het delen van je ervaring, ja ik heb die angst idd.
Ik weet van meerdere vrouwen dat ze spijt hebben van de scheiding. En dat ze het idd niemand aanraden..daarom vind ik het zo eng.
Verder de anderen ook bedankt voor de ervaringen en tips tussen wat kritische noten door. (beetje verdraaid hier en daar!)Sillenelle, hoe verwacht je dat je man zal reageren op een eventuele scheiding? Is jullie relatie zo 'dood', dat hij zich zou kunnen vinden in uit elkaar gaan?
De kritische noten zijn er natuurlijk niet voor niets. Behalve jouw positie, is er ook de positie van vader, die net als jij aan de kinderen is gehecht. En zij aan hem. Mocht een scheiding onvermijdelijk zijn, dan doe je er wellicht goed aan om ook zijn positie in het oog te houden. Jouw angst kan net zo goed de angst van je man zijn. Als hij merkt dat je daar rekening mee houdt en zijn positie als ook ouder van de kinderen respecteert, is de kans groter dat hij ook jouw positie zal respecteren en dat je er samen wel uitkomt.
Pas als je elkaar kunt respecteren en in waarde kan laten, kun je de blik focussen waar het écht om draait: wat in het beste voor de kinderen. De kinderen hebben een band met jullie allebei en ze hebben jullie beiden nodig.
[...]
Bedankt voor het delen van je ervaring, ja ik heb die angst idd.
Ik weet van meerdere vrouwen dat ze spijt hebben van de scheiding. En dat ze het idd niemand aanraden..daarom vind ik het zo eng.
Verder de anderen ook bedankt voor de ervaringen en tips tussen wat kritische noten door. (beetje verdraaid hier en daar!)Sillenelle, hoe verwacht je dat je man zal reageren op een eventuele scheiding? Is jullie relatie zo 'dood', dat hij zich zou kunnen vinden in uit elkaar gaan?
De kritische noten zijn er natuurlijk niet voor niets. Behalve jouw positie, is er ook de positie van vader, die net als jij aan de kinderen is gehecht. En zij aan hem. Mocht een scheiding onvermijdelijk zijn, dan doe je er wellicht goed aan om ook zijn positie in het oog te houden. Jouw angst kan net zo goed de angst van je man zijn. Als hij merkt dat je daar rekening mee houdt en zijn positie als ook ouder van de kinderen respecteert, is de kans groter dat hij ook jouw positie zal respecteren en dat je er samen wel uitkomt.
Pas als je elkaar kunt respecteren en in waarde kan laten, kun je de blik focussen waar het écht om draait: wat in het beste voor de kinderen. De kinderen hebben een band met jullie allebei en ze hebben jullie beiden nodig.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 29 april 2010 08:59
Dankje Poezewoes en L_Aurora, de relatie is niet dood gelukkig. Maar ik blijf wèl ingeschreven staan bij 4 woningbouwverenigingen.
Ik werk parttime en ben zeker niet van plan de kids helemaal bij vader weg te houden en hem kaal te plukken. Half om half zie ik daarentegen ook niet zitten, ik zie om me heen dat dat zeker ook niet ideaal is voor de kinderen.
Je weet natuurlijk nooit hoe het werkelijk is, pas als het zover is. Zoals ik het nu inschat is het hoofdadres bij mij en een ruime omgangsregeling het beste voor de kinderen(ik ben elke avond thuis, hij niet bijv). En daarom wil ik graag weten of dat nog steeds door rechters wordt toegewezen of dat ze erg aandringen op half om half.
Ik werk parttime en ben zeker niet van plan de kids helemaal bij vader weg te houden en hem kaal te plukken. Half om half zie ik daarentegen ook niet zitten, ik zie om me heen dat dat zeker ook niet ideaal is voor de kinderen.
Je weet natuurlijk nooit hoe het werkelijk is, pas als het zover is. Zoals ik het nu inschat is het hoofdadres bij mij en een ruime omgangsregeling het beste voor de kinderen(ik ben elke avond thuis, hij niet bijv). En daarom wil ik graag weten of dat nog steeds door rechters wordt toegewezen of dat ze erg aandringen op half om half.
donderdag 29 april 2010 09:08
Sillenelle, waarom is hij in de avond vaak niet thuis? Komt dat door zijn werk?
En is hier al vaker gezegd; voor het bij de rechter komt kan je eerst zelf met je ex om de tafel om afspraken te maken (desnoods met behulp van een mediator) komen jullie er niet uit kan het altijd nog via de Rechter.
En is hier al vaker gezegd; voor het bij de rechter komt kan je eerst zelf met je ex om de tafel om afspraken te maken (desnoods met behulp van een mediator) komen jullie er niet uit kan het altijd nog via de Rechter.
Perfectionisme is niet perfect...
donderdag 29 april 2010 09:12
donderdag 29 april 2010 09:36
quote:Sillenelle schreef op 29 april 2010 @ 08:59:
Dankje Poezewoes en L_Aurora, de relatie is niet dood gelukkig. Maar ik blijf wèl ingeschreven staan bij 4 woningbouwverenigingen.
Ik werk parttime en ben zeker niet van plan de kids helemaal bij vader weg te houden en hem kaal te plukken. Half om half zie ik daarentegen ook niet zitten, ik zie om me heen dat dat zeker ook niet ideaal is voor de kinderen.
Scheiden is niet ideaal voor de kinderen. De regeling daarna is altijd second best. Dus als je echt het beste wilt voor je kinderen, dan ga je aan je huwelijk werken.
Co-ouderschap heeft voordelen en nadelen, een standaardomgangsregeling ook. Het hangt van de situatie af. Echter, het belang van de kinderen hoort daarin leidend te zijn, niet wat jij graag wilt. Jij wilt geen co-ouderschap, dus zal je daar ook niet veel voordelen van zien.
Je weet natuurlijk nooit hoe het werkelijk is, pas als het zover is. Zoals ik het nu inschat is het hoofdadres bij mij en een ruime omgangsregeling het beste voor de kinderen(ik ben elke avond thuis, hij niet bijv). En daarom wil ik graag weten of dat nog steeds door rechters wordt toegewezen of dat ze erg aandringen op half om half.Ik heb al eerder geschreven: rechters komen er pas aan te pas als je er samen niet uitkomt. En wat ze dan beslissen hangt van heel veel factoren af, dat kun je niet zomaar even uit de lucht likken. De 'trend' is wel dat er tegenwoordig meer gekeken wordt naar de positie van de vader, waar voorheen de moeder toch redelijk onaantastbaar was. De standaardomgangsregeling werd vroeger vrij standaard uitgesproken en tegenwoordig steeds minder.
Maar lees eerst eens de reacties die je al hebt gekregen, voor je dezelfde vraag stelt als in je OP. Er is een boel zinnigs geschreven en mijn posting van nu is een herhaling van zetten....
Dankje Poezewoes en L_Aurora, de relatie is niet dood gelukkig. Maar ik blijf wèl ingeschreven staan bij 4 woningbouwverenigingen.
Ik werk parttime en ben zeker niet van plan de kids helemaal bij vader weg te houden en hem kaal te plukken. Half om half zie ik daarentegen ook niet zitten, ik zie om me heen dat dat zeker ook niet ideaal is voor de kinderen.
Scheiden is niet ideaal voor de kinderen. De regeling daarna is altijd second best. Dus als je echt het beste wilt voor je kinderen, dan ga je aan je huwelijk werken.
Co-ouderschap heeft voordelen en nadelen, een standaardomgangsregeling ook. Het hangt van de situatie af. Echter, het belang van de kinderen hoort daarin leidend te zijn, niet wat jij graag wilt. Jij wilt geen co-ouderschap, dus zal je daar ook niet veel voordelen van zien.
Je weet natuurlijk nooit hoe het werkelijk is, pas als het zover is. Zoals ik het nu inschat is het hoofdadres bij mij en een ruime omgangsregeling het beste voor de kinderen(ik ben elke avond thuis, hij niet bijv). En daarom wil ik graag weten of dat nog steeds door rechters wordt toegewezen of dat ze erg aandringen op half om half.Ik heb al eerder geschreven: rechters komen er pas aan te pas als je er samen niet uitkomt. En wat ze dan beslissen hangt van heel veel factoren af, dat kun je niet zomaar even uit de lucht likken. De 'trend' is wel dat er tegenwoordig meer gekeken wordt naar de positie van de vader, waar voorheen de moeder toch redelijk onaantastbaar was. De standaardomgangsregeling werd vroeger vrij standaard uitgesproken en tegenwoordig steeds minder.
Maar lees eerst eens de reacties die je al hebt gekregen, voor je dezelfde vraag stelt als in je OP. Er is een boel zinnigs geschreven en mijn posting van nu is een herhaling van zetten....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 2 mei 2010 01:30
Het heeft voor mij drie jaar geduurd voordat ik écht tot een scheiding over ging.
Tussentijds heb ik ervoor gezorgd dat ik alle schaapjes op het droge had.
Mijn ex man had al aangegeven niet akkoord te gaan met een scheiding als hij alleen weekendvader zou worden. Hij wilde een co- ouderschap.
Op werkgebied heb ik mezelf opgewerkt zodat ik financieel onafhankelijk van hem zou zijn. Bij een co ouderschap wilde ik geen alimentatie.
Alles is in goed overleg gegaan en we konden het met 1 advocaat af.
Ik zou de kids altijd maandagavond thuis krijgen en dan de ene week zouden ze vrijdagmiddag en de andere week vrijdagavond naar hun vader gaan.
Dit werkt tot op heden prima!
Misschien handig om een gezamelijke rekening te openen voor de kinderen. Maandelijks storten mijn ex en ik een vast bedrag op die rekening, afhankelijk van ons inkomen. Zo hebben we nooit geen gezeur wie wat zou moeten betalen.
Hoewel een scheiding voor kids ingrijpend genoeg is, wisten ze wel waar ze altijd aan toe waren. Dat heeft nog enigszins een gevoel van veiligheid gegeven. Mijn dochter is inmiddels 18 en heeft er bewust voor gekozen om definitief bij haar vader te willen wonen. Het gaf haar meer rust zei ze en daar heb ik alle respect voor. Gelukkig zien we mekaar nog regelmatig, anders zou ik er toch meer moeite mee hebben.
Ik ben inmiddels ruim zeven jaar gescheiden en heb sinds een jaar of vijf een vriend en nog steeds loopt het contact goed tussen mijn ex en mij.
Ik ben daar wel blij om, ook vanwege de kinderen.
De weg die ik destijds heb moeten afleggen was best lastig, maar ik wilde alles tot in de puntjes geregeld hebben en niet in een impulsieve bui beslissingen nemen die de kids nog meer zouden schaden.
Ik heb toen ná mijn scheiding nog 9 maanden met hem onder 1 dak moeten leven voordat ik een woning toegewezen kreeg. Ik leefde op de automatische piloot al die maanden, want makkelijk was het niet.
Na héél veel geduld en constant erboven op zitten (wat betreft een woning) is het uiteindelijk gelukt.
Om je tijdens een scheiding direct in een nieuwe relatie storten en bij je nieuwe partner intrekken lijkt in de eerste instantie wel de makkelijkste weg, maar is het uiteindelijk niet.
Sowieso moeten je kids en jijzelf eerst wennen aan elkaar in een nieuwe gezinssituatie en is het gewoon belangrijk om eerst zelf je zaken op orde te hebben voordat je weer een nieuwe partner in je leven laat.
Maar goed, co ouderschap kan prima werken, goede afspraken hierover zijn wezenlijk van belang en een goed contact met je ex óók. Als 1 van de twee al bijv. dwars gaat liggen mbt de financiën,nou begin er dan maar niet aan.
Mijn ex en ik zijn nooit materialistisch ingesteld geweest, dus dat probleem hebben wij nooit echt gehad.
Wat Sillenelle ook mag besluiten, hoop dat je dit goed doordacht en verstandig doet.
Sterkte ermee!
Tussentijds heb ik ervoor gezorgd dat ik alle schaapjes op het droge had.
Mijn ex man had al aangegeven niet akkoord te gaan met een scheiding als hij alleen weekendvader zou worden. Hij wilde een co- ouderschap.
Op werkgebied heb ik mezelf opgewerkt zodat ik financieel onafhankelijk van hem zou zijn. Bij een co ouderschap wilde ik geen alimentatie.
Alles is in goed overleg gegaan en we konden het met 1 advocaat af.
Ik zou de kids altijd maandagavond thuis krijgen en dan de ene week zouden ze vrijdagmiddag en de andere week vrijdagavond naar hun vader gaan.
Dit werkt tot op heden prima!
Misschien handig om een gezamelijke rekening te openen voor de kinderen. Maandelijks storten mijn ex en ik een vast bedrag op die rekening, afhankelijk van ons inkomen. Zo hebben we nooit geen gezeur wie wat zou moeten betalen.
Hoewel een scheiding voor kids ingrijpend genoeg is, wisten ze wel waar ze altijd aan toe waren. Dat heeft nog enigszins een gevoel van veiligheid gegeven. Mijn dochter is inmiddels 18 en heeft er bewust voor gekozen om definitief bij haar vader te willen wonen. Het gaf haar meer rust zei ze en daar heb ik alle respect voor. Gelukkig zien we mekaar nog regelmatig, anders zou ik er toch meer moeite mee hebben.
Ik ben inmiddels ruim zeven jaar gescheiden en heb sinds een jaar of vijf een vriend en nog steeds loopt het contact goed tussen mijn ex en mij.
Ik ben daar wel blij om, ook vanwege de kinderen.
De weg die ik destijds heb moeten afleggen was best lastig, maar ik wilde alles tot in de puntjes geregeld hebben en niet in een impulsieve bui beslissingen nemen die de kids nog meer zouden schaden.
Ik heb toen ná mijn scheiding nog 9 maanden met hem onder 1 dak moeten leven voordat ik een woning toegewezen kreeg. Ik leefde op de automatische piloot al die maanden, want makkelijk was het niet.
Na héél veel geduld en constant erboven op zitten (wat betreft een woning) is het uiteindelijk gelukt.
Om je tijdens een scheiding direct in een nieuwe relatie storten en bij je nieuwe partner intrekken lijkt in de eerste instantie wel de makkelijkste weg, maar is het uiteindelijk niet.
Sowieso moeten je kids en jijzelf eerst wennen aan elkaar in een nieuwe gezinssituatie en is het gewoon belangrijk om eerst zelf je zaken op orde te hebben voordat je weer een nieuwe partner in je leven laat.
Maar goed, co ouderschap kan prima werken, goede afspraken hierover zijn wezenlijk van belang en een goed contact met je ex óók. Als 1 van de twee al bijv. dwars gaat liggen mbt de financiën,nou begin er dan maar niet aan.
Mijn ex en ik zijn nooit materialistisch ingesteld geweest, dus dat probleem hebben wij nooit echt gehad.
Wat Sillenelle ook mag besluiten, hoop dat je dit goed doordacht en verstandig doet.
Sterkte ermee!
zondag 2 mei 2010 13:59
Niet alles heb ik hier gelezen..
Handel in het BELANG van de kinderen, op wat voor wijze dan ook.
Tine, jou verhaal lijkt enigzins op die van mij..
Sinds 9jaar zijn wij gescheiden, sinds die tijd hebben wij co-ouderschap.
Beide hebben wij weer een nieuwe relatie, hij is hertrouwd, ik ga trouwen.
De kinderen kunnen redelijk met lease-ma overweg. En heel goed met lease-pa..
Wij hebben 2 kinderen. Vrijdags is "de wissel". Ene week bij hem, andere week bij mij.
Dat kan soms 1 of 2 dagen later zijn, hangt ervanaf of 1 van ons iets te doen heeft.
Deze vakantie zou ik mijn dochter hebben, maar haar vader vroeg of hij haar een aantal dagen kon hebben, omdat zij graag met haar weg willen. Dat is dan prima..dus komt ze woensdag weer, en bijft ze bijv tot zaterdag ofzo..
Alle partijen kunnen goed in overleg, en er is redelijk goede communicatie.
Uiteraard was er vooral in het begin wel boosheid,verdriet, frustraties.
Maar wij hebben altijd het belang van de kinderen voorop gesteld, zover mogelijk.
Ouderavonden gaan wij gewoon samen heen.
Zo ook optredens, dan gaan beide partners ook mee.
Geldkwestie is bij ons never een probleem geweest.
Oudste dochter(19) heeft er nu voor gekozen om bij haar vader te wonen, puur om het feit dat ik 15km verderop ben verhuisd en haar vrienden, werk school en de hele mikmak nu 1maal daar zijn waar ze nu woont. Begrijpelijk.. en het is goed zo.
Kids kunnen niet goed communiceren met hun vader dat is wel een struikelblok.
Daar krijgt oudste nu hulp bij.
Hun vader gaat nu 1maal anders met dingen om, dan dat wij doen. Het inlevingsvermogen van hem is niet zo groot.
Zijn vrouw is daar iets anders in.
Nu lijkt het alsof wij het perfect hebben geregeld. Maar dit is nooit de perfecte situatie voor een kind. Wij hebben het zo goed mogelijk geregeld.
En vergis je niet in co-ouderschap. Het kind moet wel elke week op en neer. En dat is ook niet altijd leuk. Weer je tas inpakken, want de lievelingsspullen gaan toch mee, de boeken de schoolspullen.
De kinderen hebben altijd hun eigen kleding bij elke ouder, zodat ze die niet steeds mee hoeven te nemen.
Maar ik ben wel heel blij dat er geen haat en nijd is tussen ons..
Dat zelfs een kop koffie mogelijk is, als de kinderen(in dit geval nog 1 kind) gebracht of gehaald worden.
Dit is even een voorbeeld hoe het ook kan..
Suc6..
Handel in het BELANG van de kinderen, op wat voor wijze dan ook.
Tine, jou verhaal lijkt enigzins op die van mij..
Sinds 9jaar zijn wij gescheiden, sinds die tijd hebben wij co-ouderschap.
Beide hebben wij weer een nieuwe relatie, hij is hertrouwd, ik ga trouwen.
De kinderen kunnen redelijk met lease-ma overweg. En heel goed met lease-pa..
Wij hebben 2 kinderen. Vrijdags is "de wissel". Ene week bij hem, andere week bij mij.
Dat kan soms 1 of 2 dagen later zijn, hangt ervanaf of 1 van ons iets te doen heeft.
Deze vakantie zou ik mijn dochter hebben, maar haar vader vroeg of hij haar een aantal dagen kon hebben, omdat zij graag met haar weg willen. Dat is dan prima..dus komt ze woensdag weer, en bijft ze bijv tot zaterdag ofzo..
Alle partijen kunnen goed in overleg, en er is redelijk goede communicatie.
Uiteraard was er vooral in het begin wel boosheid,verdriet, frustraties.
Maar wij hebben altijd het belang van de kinderen voorop gesteld, zover mogelijk.
Ouderavonden gaan wij gewoon samen heen.
Zo ook optredens, dan gaan beide partners ook mee.
Geldkwestie is bij ons never een probleem geweest.
Oudste dochter(19) heeft er nu voor gekozen om bij haar vader te wonen, puur om het feit dat ik 15km verderop ben verhuisd en haar vrienden, werk school en de hele mikmak nu 1maal daar zijn waar ze nu woont. Begrijpelijk.. en het is goed zo.
Kids kunnen niet goed communiceren met hun vader dat is wel een struikelblok.
Daar krijgt oudste nu hulp bij.
Hun vader gaat nu 1maal anders met dingen om, dan dat wij doen. Het inlevingsvermogen van hem is niet zo groot.
Zijn vrouw is daar iets anders in.
Nu lijkt het alsof wij het perfect hebben geregeld. Maar dit is nooit de perfecte situatie voor een kind. Wij hebben het zo goed mogelijk geregeld.
En vergis je niet in co-ouderschap. Het kind moet wel elke week op en neer. En dat is ook niet altijd leuk. Weer je tas inpakken, want de lievelingsspullen gaan toch mee, de boeken de schoolspullen.
De kinderen hebben altijd hun eigen kleding bij elke ouder, zodat ze die niet steeds mee hoeven te nemen.
Maar ik ben wel heel blij dat er geen haat en nijd is tussen ons..
Dat zelfs een kop koffie mogelijk is, als de kinderen(in dit geval nog 1 kind) gebracht of gehaald worden.
Dit is even een voorbeeld hoe het ook kan..
Suc6..
zondag 2 mei 2010 16:19
Bedankt Tine en Jilzz voor jullie verhaal. Tine had je nooit het idee het aan te vechten in het begin? Dus jij de voogdij en hij de omgangsregeling? Want omdat het al weer een tijdje terug was had het je mss wel gelukt.
Er is me hier wel verweten dat ik hier al over na ging denken/forummen maar jij hebt toch ook 3 jaar de scheiding voorbereid, schaapjes op het droge enzo. Lijkt me alleen maar logisch.
Jilzz, wilde je zelf de co-ouderschap? En nee ik weet dat het niet ideaal is dat de kinderen hun leven de ene week hier, de andere week daar leven. (vandaar dat ik streef naar iets wat meer op nu lijkt)
Dit schrijft Poezewoes:
De 'trend' is wel dat er tegenwoordig meer gekeken wordt naar de positie van de vader, waar voorheen de moeder toch redelijk onaantastbaar was. De standaardomgangsregeling werd vroeger vrij standaard uitgesproken en tegenwoordig steeds minder.
Hier was ik dus al bang voor. Ik blijf erbij dat in een traditionele situatie, moeder doet (voornamelijk) de kinderen en huishouden, dit na de scheiding met een co-ouderschap wordt verstoord.
En ik blijf vrezen dat een gedeelte van vaders idd minder gaan werken, niet om de kids meer te zien maar ook om maar niets aan hun ex te hoeven betalen terwijl die tijdens het huwelijk met hun huishoudelijk werk en kleinere baantje de carriëre van de man mogelijk hebben gemaakt. En vervolgens past de nieuwe vrouw van vaders op de kids.
(zo even zuur hoor maar dit vind ik dus belachelijk aan de 'nieuwe trend')
Trekken we weer aan het kortste eind, jaren terug moesten vrouwen stoppen met werken als ze trouwden, daarna moesten we zo nodig studeren en werken, combineren met zorg en kinderen moesten vroeger komen dan met gemiddeld 29 jaar. Vervolgens hebben vrouwen meer 'stem', mannen zijn nog niet zover geëmancipeerd als we ze willen hebben. Dus meer echtscheidingen, wordt de onaantastbare moeder weer in een zwakke positie gejaagd met de co-ouderschap en de alimentatie-ontduiking. Terwijl zij nog steeds diegene is van de bloed, zweet en tranen wat de kinderverzorging betreft. En dan moeten we tegenwoordig ook nog MEER werken anders ben je ineens geen slimme meid. Wat moeten we nou??
Die onaantastbaarheid was zo gek nog niet, gaf tenminste duidelijkheid en rust.
Er had alleen iets moeten gebeuren aan moeders die de omgangsregeling saboteren, meer niet.
Er is me hier wel verweten dat ik hier al over na ging denken/forummen maar jij hebt toch ook 3 jaar de scheiding voorbereid, schaapjes op het droge enzo. Lijkt me alleen maar logisch.
Jilzz, wilde je zelf de co-ouderschap? En nee ik weet dat het niet ideaal is dat de kinderen hun leven de ene week hier, de andere week daar leven. (vandaar dat ik streef naar iets wat meer op nu lijkt)
Dit schrijft Poezewoes:
De 'trend' is wel dat er tegenwoordig meer gekeken wordt naar de positie van de vader, waar voorheen de moeder toch redelijk onaantastbaar was. De standaardomgangsregeling werd vroeger vrij standaard uitgesproken en tegenwoordig steeds minder.
Hier was ik dus al bang voor. Ik blijf erbij dat in een traditionele situatie, moeder doet (voornamelijk) de kinderen en huishouden, dit na de scheiding met een co-ouderschap wordt verstoord.
En ik blijf vrezen dat een gedeelte van vaders idd minder gaan werken, niet om de kids meer te zien maar ook om maar niets aan hun ex te hoeven betalen terwijl die tijdens het huwelijk met hun huishoudelijk werk en kleinere baantje de carriëre van de man mogelijk hebben gemaakt. En vervolgens past de nieuwe vrouw van vaders op de kids.
(zo even zuur hoor maar dit vind ik dus belachelijk aan de 'nieuwe trend')
Trekken we weer aan het kortste eind, jaren terug moesten vrouwen stoppen met werken als ze trouwden, daarna moesten we zo nodig studeren en werken, combineren met zorg en kinderen moesten vroeger komen dan met gemiddeld 29 jaar. Vervolgens hebben vrouwen meer 'stem', mannen zijn nog niet zover geëmancipeerd als we ze willen hebben. Dus meer echtscheidingen, wordt de onaantastbare moeder weer in een zwakke positie gejaagd met de co-ouderschap en de alimentatie-ontduiking. Terwijl zij nog steeds diegene is van de bloed, zweet en tranen wat de kinderverzorging betreft. En dan moeten we tegenwoordig ook nog MEER werken anders ben je ineens geen slimme meid. Wat moeten we nou??
Die onaantastbaarheid was zo gek nog niet, gaf tenminste duidelijkheid en rust.
Er had alleen iets moeten gebeuren aan moeders die de omgangsregeling saboteren, meer niet.
zondag 2 mei 2010 17:44
quote:Sillenelle schreef op 02 mei 2010 @ 16:19:
Dit schrijft Poezewoes:
De 'trend' is wel dat er tegenwoordig meer gekeken wordt naar de positie van de vader, waar voorheen de moeder toch redelijk onaantastbaar was. De standaardomgangsregeling werd vroeger vrij standaard uitgesproken en tegenwoordig steeds minder.
Hier was ik dus al bang voor. Ik blijf erbij dat in een traditionele situatie, moeder doet (voornamelijk) de kinderen en huishouden, dit na de scheiding met een co-ouderschap wordt verstoord.
En ik blijf vrezen dat een gedeelte van vaders idd minder gaan werken, niet om de kids meer te zien maar ook om maar niets aan hun ex te hoeven betalen terwijl die tijdens het huwelijk met hun huishoudelijk werk en kleinere baantje de carriëre van de man mogelijk hebben gemaakt. En vervolgens past de nieuwe vrouw van vaders op de kids.
(zo even zuur hoor maar dit vind ik dus belachelijk aan de 'nieuwe trend')
Trekken we weer aan het kortste eind, jaren terug moesten vrouwen stoppen met werken als ze trouwden, daarna moesten we zo nodig studeren en werken, combineren met zorg en kinderen moesten vroeger komen dan met gemiddeld 29 jaar. Vervolgens hebben vrouwen meer 'stem', mannen zijn nog niet zover geëmancipeerd als we ze willen hebben. Dus meer echtscheidingen, wordt de onaantastbare moeder weer in een zwakke positie gejaagd met de co-ouderschap en de alimentatie-ontduiking. Terwijl zij nog steeds diegene is van de bloed, zweet en tranen wat de kinderverzorging betreft. En dan moeten we tegenwoordig ook nog MEER werken anders ben je ineens geen slimme meid. Wat moeten we nou??
Die onaantastbaarheid was zo gek nog niet, gaf tenminste duidelijkheid en rust.
Er had alleen iets moeten gebeuren aan moeders die de omgangsregeling saboteren, meer niet.
Sneu hoor. Die zwakke positie waarin je je hebt laten plaatsen is Echt Heel Zielig. Je bent kennelijk niet alleen het slachtoffer van je ex-to-be maar ook nog van maatschappelijke ontwikkelingen die jou het recht op thuiszitten-met-een-kopje-thee-als-de-kinderen-uit-school-komen, hebben ontnomen. Triest.
Mijn advies: ga meer werken, zorg dat je economisch zelfstandig wordt en voed je kinderen op tot verantwoordelijke burgers die begrijpen dat zij niet bij elk probleem naar de maatschappij kunnen wijzen en in plaats daarvan zelf verantwoordelijk zijn voor het vinden van een oplossing. Een groter cadeau kun je hen niet meegeven.
Dit schrijft Poezewoes:
De 'trend' is wel dat er tegenwoordig meer gekeken wordt naar de positie van de vader, waar voorheen de moeder toch redelijk onaantastbaar was. De standaardomgangsregeling werd vroeger vrij standaard uitgesproken en tegenwoordig steeds minder.
Hier was ik dus al bang voor. Ik blijf erbij dat in een traditionele situatie, moeder doet (voornamelijk) de kinderen en huishouden, dit na de scheiding met een co-ouderschap wordt verstoord.
En ik blijf vrezen dat een gedeelte van vaders idd minder gaan werken, niet om de kids meer te zien maar ook om maar niets aan hun ex te hoeven betalen terwijl die tijdens het huwelijk met hun huishoudelijk werk en kleinere baantje de carriëre van de man mogelijk hebben gemaakt. En vervolgens past de nieuwe vrouw van vaders op de kids.
(zo even zuur hoor maar dit vind ik dus belachelijk aan de 'nieuwe trend')
Trekken we weer aan het kortste eind, jaren terug moesten vrouwen stoppen met werken als ze trouwden, daarna moesten we zo nodig studeren en werken, combineren met zorg en kinderen moesten vroeger komen dan met gemiddeld 29 jaar. Vervolgens hebben vrouwen meer 'stem', mannen zijn nog niet zover geëmancipeerd als we ze willen hebben. Dus meer echtscheidingen, wordt de onaantastbare moeder weer in een zwakke positie gejaagd met de co-ouderschap en de alimentatie-ontduiking. Terwijl zij nog steeds diegene is van de bloed, zweet en tranen wat de kinderverzorging betreft. En dan moeten we tegenwoordig ook nog MEER werken anders ben je ineens geen slimme meid. Wat moeten we nou??
Die onaantastbaarheid was zo gek nog niet, gaf tenminste duidelijkheid en rust.
Er had alleen iets moeten gebeuren aan moeders die de omgangsregeling saboteren, meer niet.
Sneu hoor. Die zwakke positie waarin je je hebt laten plaatsen is Echt Heel Zielig. Je bent kennelijk niet alleen het slachtoffer van je ex-to-be maar ook nog van maatschappelijke ontwikkelingen die jou het recht op thuiszitten-met-een-kopje-thee-als-de-kinderen-uit-school-komen, hebben ontnomen. Triest.
Mijn advies: ga meer werken, zorg dat je economisch zelfstandig wordt en voed je kinderen op tot verantwoordelijke burgers die begrijpen dat zij niet bij elk probleem naar de maatschappij kunnen wijzen en in plaats daarvan zelf verantwoordelijk zijn voor het vinden van een oplossing. Een groter cadeau kun je hen niet meegeven.
zondag 2 mei 2010 18:01
Nee, het zou inderdaad veel beter zijn dat papa juist meer gaat werken, zodat ie wat meer alimentatie gaat betalen. En dat mama lekker met de voetjes op de bank kan wachten tot de kids uit school komen. O ja, behalve als mama ook even tijd voor zichzelf wil, dan moet papa naast dat extra werk natuurlijk wel even zijn deel van de zorg doen. En o ja, eigenlijk is dat wel heel sympathiek van je, dat ie dan de kinderen wat vaker mag zien dan afgesproken...
Ik chargeer het nu een beetje. De reden daarvoor is dat je naar mijn idee belangen en rechten van de vader negeert en de consequenties van je eigen keuzes niet wilt dragen...
Ik chargeer het nu een beetje. De reden daarvoor is dat je naar mijn idee belangen en rechten van de vader negeert en de consequenties van je eigen keuzes niet wilt dragen...
zondag 2 mei 2010 19:08
quote:Sillenelle schreef op 02 mei 2010 @ 16:19:
Bedankt Tine en Jilzz voor jullie verhaal. Tine had je nooit het idee het aan te vechten in het begin? Dus jij de voogdij en hij de omgangsregeling? Want omdat het al weer een tijdje terug was had het je mss wel gelukt.
.
In de eerste instantie had ik dat gevoel inderdaad wel en wilde ik het liefst een omgangsregeling.
Achteraf was ik toch wel blij met deze co ouderschap, juist omdat ik in de zorg werkte en het met mijn werkgever kon regelen dat ik op vrijdag en maandag kon werken en 1x in de 14 dagen in het weekend. Ik kwam met 20 uur werken in de week héél snel aan mijn uren omdat ik ook vaak slaapdiensten had. Ik draaide dan een avond/slaap en dagdienst, werkte toen op een socio woning voor verstandelijk gehandicapten, dus dat was prima te combineren.
Daarnaast kon ik met een co ouderschap financieel wél onafhankelijk blijven van mijn ex man.
Misschien vreemd om te zeggen, maar ik kreeg een huisje toegewezen in dezelfde straat als mijn ex man, dus voor de kids was het altijd makkelijk om even heen en weer te lopen. Mijn ex man en ik hadden ook een gezamelijke agenda, daarin werden bijv. alle schoolafspraken, tandarts, huisarts en schoolbriefjes, rekeningen en kassabonnen van kleding genoteerd, maar ook (hoe zot het misschien ook mag klinken) wat voor warme maaltijd we hadden genuttigd. Zo wisten we van elkaar dat we niet twee keer achter elkaar sperciboontjes op het menu hadden staan.
Wel praktisch zo'n agenda, uiteraard hadden we ook regelmatig even overleg tijdens de "uitwisseling", soms onder het genot van een bakkie koffie, soms ook niet.
Nadat ik 3 jaar terug ben gaan samenwonen met mijn vriend ben ik verhuisd, kan heel goed begrijpen dat mijn vriend zich niet bepaald op zijn gemak voelde zo in dezelfde straat, hij had moeite met het gebrek aan privacy. Gelukkig waren de kids toen 11 en 15 jaar oud en konden makkelijker alleen de fiets of bus pakken.
Natuurlijk zijn bepaalde opvoedingsperikelen niet altijd zonder probs verlopen, maar zolang je allebei wat water bij de wijn doet, kom je daar samen ook wel weer uit.
Bedankt Tine en Jilzz voor jullie verhaal. Tine had je nooit het idee het aan te vechten in het begin? Dus jij de voogdij en hij de omgangsregeling? Want omdat het al weer een tijdje terug was had het je mss wel gelukt.
.
In de eerste instantie had ik dat gevoel inderdaad wel en wilde ik het liefst een omgangsregeling.
Achteraf was ik toch wel blij met deze co ouderschap, juist omdat ik in de zorg werkte en het met mijn werkgever kon regelen dat ik op vrijdag en maandag kon werken en 1x in de 14 dagen in het weekend. Ik kwam met 20 uur werken in de week héél snel aan mijn uren omdat ik ook vaak slaapdiensten had. Ik draaide dan een avond/slaap en dagdienst, werkte toen op een socio woning voor verstandelijk gehandicapten, dus dat was prima te combineren.
Daarnaast kon ik met een co ouderschap financieel wél onafhankelijk blijven van mijn ex man.
Misschien vreemd om te zeggen, maar ik kreeg een huisje toegewezen in dezelfde straat als mijn ex man, dus voor de kids was het altijd makkelijk om even heen en weer te lopen. Mijn ex man en ik hadden ook een gezamelijke agenda, daarin werden bijv. alle schoolafspraken, tandarts, huisarts en schoolbriefjes, rekeningen en kassabonnen van kleding genoteerd, maar ook (hoe zot het misschien ook mag klinken) wat voor warme maaltijd we hadden genuttigd. Zo wisten we van elkaar dat we niet twee keer achter elkaar sperciboontjes op het menu hadden staan.
Wel praktisch zo'n agenda, uiteraard hadden we ook regelmatig even overleg tijdens de "uitwisseling", soms onder het genot van een bakkie koffie, soms ook niet.
Nadat ik 3 jaar terug ben gaan samenwonen met mijn vriend ben ik verhuisd, kan heel goed begrijpen dat mijn vriend zich niet bepaald op zijn gemak voelde zo in dezelfde straat, hij had moeite met het gebrek aan privacy. Gelukkig waren de kids toen 11 en 15 jaar oud en konden makkelijker alleen de fiets of bus pakken.
Natuurlijk zijn bepaalde opvoedingsperikelen niet altijd zonder probs verlopen, maar zolang je allebei wat water bij de wijn doet, kom je daar samen ook wel weer uit.
zondag 2 mei 2010 19:51
Ja, ik was meteen voor om co-ouderschap te doen. Meer ook om mijn ex geen pijn te doen omdat ik geen co-ouderschap zou willen. En weekend vader vind ik echt helemaal niks.Hij kon het via z'n werk regelen om in die ene week minder te gaan werken.
Uiteraard was het wennen in het begin. Als ik ze op zondag wegbracht, liep ik met mijn ziel onder de arm.
We hebben dat verplaatst naar de vrijdag, ook omdat dat voor het a-klimaatiserings proces van de kinderen wat gemakkelijker was.
Met de alimentatie heb ik nooit rekening gehouden of hij al dan niet meer/minder zou verdienen., Sterker nog. Ik heb nooit alimentatie ontvangen, en wilde dat ook niet. Mijn kinderen zijn niets tekort gekomen, het is goed zo.
Gr v Jilzz
Uiteraard was het wennen in het begin. Als ik ze op zondag wegbracht, liep ik met mijn ziel onder de arm.
We hebben dat verplaatst naar de vrijdag, ook omdat dat voor het a-klimaatiserings proces van de kinderen wat gemakkelijker was.
Met de alimentatie heb ik nooit rekening gehouden of hij al dan niet meer/minder zou verdienen., Sterker nog. Ik heb nooit alimentatie ontvangen, en wilde dat ook niet. Mijn kinderen zijn niets tekort gekomen, het is goed zo.
Gr v Jilzz
zondag 2 mei 2010 23:59
quote:jilzz schreef op 02 mei 2010 @ 19:51:
Ik heb nooit alimentatie ontvangen, en wilde dat ook niet. Mijn kinderen zijn niets tekort gekomen, het is goed zo.
Gr v Jilzz
Heel herkenbaar Jilzz, je voelt je er veel prettiger bij als je financieel onafhankelijker bent. Tenminste voor mezelf gesproken.
Mijn kids zijn trouwens ook nooit iets tekort gekomen
Ik heb nooit alimentatie ontvangen, en wilde dat ook niet. Mijn kinderen zijn niets tekort gekomen, het is goed zo.
Gr v Jilzz
Heel herkenbaar Jilzz, je voelt je er veel prettiger bij als je financieel onafhankelijker bent. Tenminste voor mezelf gesproken.
Mijn kids zijn trouwens ook nooit iets tekort gekomen
maandag 3 mei 2010 07:24
Sillenelle heeft wel een punt: blijkbaar is de maatschappij toch nog niet zo geemancipeerd als wij zouden willen.
Er wordt nooit eens aan een vader gevraagd: 'hoe doe je dat nou met zoveel uren werk en kinderen thuis?', terwijl een werkende moeder zich keer op keer lijkt te moeten verantwoorden.
Is tijdens het huwelijk de druk vanuit familie, kennissen en werkgever van man hoog om de carriere van man voor te laten gaan en ben je bijna een slechte moeder als je zelf toch blijft werken, want 'kinderen neem je toch niet voor de opvang?', ben je een opvreter als je na dat huwelijk nog steeds thuis blijft voor de kinderen, mening van dezelfde (schoon)familie.
Ik ben werkende alleenstaande moeder en voel mij soms best schuldig naar mijn kinderen toe, hoewel ik heel gelukkig ben met mijn kinderen en baan.
Pa laat het afweten, zowel fysiek als financieel.
Ondanks afspraken van co-ouderschap, heeft hij toch na een jaar scheiding een baan aanvaard waar hij regelmatig weken in het buitenland vertoeft. Van de afspraken komt niks terecht.
Waar blijven hier de rechten van de kinderen?
Waarom wordt dit maatschappelijk aanvaard (onder het mom: hij moet toch brood op de plank brengen?) en wordt een vrouw afgefakkeld als zij ditzelfde gedrag ook zou vertonen?
Waarom wordt het geaccepteerd dat een vader zich zo kan ontrekken aan zijn zorgplicht (de rechter kan hem niet dwingen)? Waarom kan dit niet aangepakt worden?
Dus ja, ik vind dat Sillenelle echt een punt heeft: er wordt nog steeds met twee maten gemeten en de kinderen zijn de dupe.
Ontopic: Sillenelle, er zijn zinnige dingen gezegd en het meest zinnige vind ik het werken aan je huwelijk. Lukt dat niet, zou ik zeker voor co-ouderschap kiezen. In het belang van je kinderen.
Heel veel succes met het nemen van je beslissingen!
Er wordt nooit eens aan een vader gevraagd: 'hoe doe je dat nou met zoveel uren werk en kinderen thuis?', terwijl een werkende moeder zich keer op keer lijkt te moeten verantwoorden.
Is tijdens het huwelijk de druk vanuit familie, kennissen en werkgever van man hoog om de carriere van man voor te laten gaan en ben je bijna een slechte moeder als je zelf toch blijft werken, want 'kinderen neem je toch niet voor de opvang?', ben je een opvreter als je na dat huwelijk nog steeds thuis blijft voor de kinderen, mening van dezelfde (schoon)familie.
Ik ben werkende alleenstaande moeder en voel mij soms best schuldig naar mijn kinderen toe, hoewel ik heel gelukkig ben met mijn kinderen en baan.
Pa laat het afweten, zowel fysiek als financieel.
Ondanks afspraken van co-ouderschap, heeft hij toch na een jaar scheiding een baan aanvaard waar hij regelmatig weken in het buitenland vertoeft. Van de afspraken komt niks terecht.
Waar blijven hier de rechten van de kinderen?
Waarom wordt dit maatschappelijk aanvaard (onder het mom: hij moet toch brood op de plank brengen?) en wordt een vrouw afgefakkeld als zij ditzelfde gedrag ook zou vertonen?
Waarom wordt het geaccepteerd dat een vader zich zo kan ontrekken aan zijn zorgplicht (de rechter kan hem niet dwingen)? Waarom kan dit niet aangepakt worden?
Dus ja, ik vind dat Sillenelle echt een punt heeft: er wordt nog steeds met twee maten gemeten en de kinderen zijn de dupe.
Ontopic: Sillenelle, er zijn zinnige dingen gezegd en het meest zinnige vind ik het werken aan je huwelijk. Lukt dat niet, zou ik zeker voor co-ouderschap kiezen. In het belang van je kinderen.
Heel veel succes met het nemen van je beslissingen!
maandag 3 mei 2010 21:47
Scheiden is per definitie lijden! Voor alle partijen. En je doet het inderdaad eigenlijk nooit helemaal goed zoals Oehoe ook al aangeeft. Blijf je werken dan ben je weliswaar financieel zelfstandig maar een ontaarde moeder, blijf je thuis dan ben je wellicht een zorgzame moeder maar profiteer je van je (ex) man!
Pff... lastig... Evengoed pleit ik voor financiële onafhankelijkheid meiden! Te allen tijde voor jezelf en voor je kinderen kunnen zorgen zowel fysiek als financieel als mentaal/emotioneel en ja dat is vechten. Wie heeft ooit gezegd dat het leven makkelijk was?
Getrouwd zijn en een gezin hebben is ook vechten om het mooi en goed te houden. Dat komt ook zelden vanzelf. En als jij (of je partner) er voor kiest om te scheiden dat zul je ook je plek moeten zien te vinden, samen met je kids. Dus hoe dan ook! Bid, vecht, huil, win, lach, werk en bewonder dames!!!! En laat boven alles altijd het belang liggen bij je kinderen en zet je eigen ego (even) opzij!
Pff... lastig... Evengoed pleit ik voor financiële onafhankelijkheid meiden! Te allen tijde voor jezelf en voor je kinderen kunnen zorgen zowel fysiek als financieel als mentaal/emotioneel en ja dat is vechten. Wie heeft ooit gezegd dat het leven makkelijk was?
Getrouwd zijn en een gezin hebben is ook vechten om het mooi en goed te houden. Dat komt ook zelden vanzelf. En als jij (of je partner) er voor kiest om te scheiden dat zul je ook je plek moeten zien te vinden, samen met je kids. Dus hoe dan ook! Bid, vecht, huil, win, lach, werk en bewonder dames!!!! En laat boven alles altijd het belang liggen bij je kinderen en zet je eigen ego (even) opzij!
maandag 3 mei 2010 23:37
quote:Oehoe schreef op 03 mei 2010 @ 07:24:
Is tijdens het huwelijk de druk vanuit familie, kennissen en werkgever van man hoog om de carriere van man voor te laten gaan en ben je bijna een slechte moeder als je zelf toch blijft werken, want 'kinderen neem je toch niet voor de opvang?', ben je een opvreter als je na dat huwelijk nog steeds thuis blijft voor de kinderen, mening van dezelfde (schoon)familie.
Hier ben ik het helemaal mee eens...nu geen opvreter zijn maar na de scheiding wel? Onzin!
En als je denkt dat je met kinderen je benen steeds omhoog kunt houden en voortdurend met thee klaar kunt zitten, zoals hier ergens werd gesuggereerd, nou dream on!
Maar tijd heb je wel nodig, ook als je op school helpt. Word je gedwongen met je MBO-baantje je eigen broek op te houden is er GEEN tijd voor kinderen hoor. Bovendien komt er meer bij kijken. En dat doe ik nu allemaal met veel plezier èn omdat ik er op dat soort tijdstippen gewoon wèl voor ze ben.
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Scheiden is per definitie lijden! Voor alle partijen. En je doet het inderdaad eigenlijk nooit helemaal goed zoals Oehoe ook al aangeeft. Blijf je werken dan ben je weliswaar financieel zelfstandig maar een ontaarde moeder, blijf je thuis dan ben je wellicht een zorgzame moeder maar profiteer je van je (ex) man![quote]
Vind ik ook!
Ja en 'profiteren', daar heb ik geen moeite mee, omdat ik het niet als profiteren voel! Ik heb er nog steeds gewoon recht op. Bovendien ga ik helemaal niet de hele week thuiszitten maar wil mijn vaste baan van 24 uur blijven houden.
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Pff... lastig... Evengoed pleit ik voor financiële onafhankelijkheid meiden! Te allen tijde voor jezelf en voor je kinderen kunnen zorgen zowel fysiek als financieel als mentaal/emotioneel en ja dat is vechten. Wie heeft ooit gezegd dat het leven makkelijk was?
[quote]
Financiële onafhankelijk is okee, als de kids de deur uit zijn. Tot die tijd heb ik de tijd voor hun nodig. En fulltime werken levert in mijn geval niet genoeg op hoeveel ik ook ga werken èn dan is er dus geen tijd voor de kids.
T voelt als een soort tangconstructie..
Is tijdens het huwelijk de druk vanuit familie, kennissen en werkgever van man hoog om de carriere van man voor te laten gaan en ben je bijna een slechte moeder als je zelf toch blijft werken, want 'kinderen neem je toch niet voor de opvang?', ben je een opvreter als je na dat huwelijk nog steeds thuis blijft voor de kinderen, mening van dezelfde (schoon)familie.
Hier ben ik het helemaal mee eens...nu geen opvreter zijn maar na de scheiding wel? Onzin!
En als je denkt dat je met kinderen je benen steeds omhoog kunt houden en voortdurend met thee klaar kunt zitten, zoals hier ergens werd gesuggereerd, nou dream on!
Maar tijd heb je wel nodig, ook als je op school helpt. Word je gedwongen met je MBO-baantje je eigen broek op te houden is er GEEN tijd voor kinderen hoor. Bovendien komt er meer bij kijken. En dat doe ik nu allemaal met veel plezier èn omdat ik er op dat soort tijdstippen gewoon wèl voor ze ben.
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Scheiden is per definitie lijden! Voor alle partijen. En je doet het inderdaad eigenlijk nooit helemaal goed zoals Oehoe ook al aangeeft. Blijf je werken dan ben je weliswaar financieel zelfstandig maar een ontaarde moeder, blijf je thuis dan ben je wellicht een zorgzame moeder maar profiteer je van je (ex) man![quote]
Vind ik ook!
Ja en 'profiteren', daar heb ik geen moeite mee, omdat ik het niet als profiteren voel! Ik heb er nog steeds gewoon recht op. Bovendien ga ik helemaal niet de hele week thuiszitten maar wil mijn vaste baan van 24 uur blijven houden.
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Pff... lastig... Evengoed pleit ik voor financiële onafhankelijkheid meiden! Te allen tijde voor jezelf en voor je kinderen kunnen zorgen zowel fysiek als financieel als mentaal/emotioneel en ja dat is vechten. Wie heeft ooit gezegd dat het leven makkelijk was?
[quote]
Financiële onafhankelijk is okee, als de kids de deur uit zijn. Tot die tijd heb ik de tijd voor hun nodig. En fulltime werken levert in mijn geval niet genoeg op hoeveel ik ook ga werken èn dan is er dus geen tijd voor de kids.
T voelt als een soort tangconstructie..
dinsdag 4 mei 2010 07:14
Ik zou even precies op een rijtje zetten wat je aan toeslagen gaat krijgen. Mijn ex heeft ook een laag inkomen (bijstandsniveau), maar krijgt daar bovenop nog een enorme berg toeslagen van de overheid. En zou daarvan prima kunnen leven, ook zonder alimentatie.
Hier en daar proef ik dat je exact hetzelfde leven en exact dezelfde dromen wilt houden als je nu hebt (alleen dan zonder je man om je heen;-)). Ik denk dat je dat los moet laten, want dat gaat nooit gebeuren. Iedereen zal moeten 'inleveren', ook jij...
Bijvoorbeeld: leuk dat je op school helpt, maar dat kan dan misschien niet meer... En tijdens schooltijd kun je werken, en daarna ook (naschoolse opvang).... En met co-ouderschap krijg je ook meer tijd om te werken:-)
Ik krijg het idee dat je vooral kijkt naar hoe je je huidige leventje in stand kunt houden, en eigenlijk helemaal niet kijkt naar andere mogelijkheden.
Hier en daar proef ik dat je exact hetzelfde leven en exact dezelfde dromen wilt houden als je nu hebt (alleen dan zonder je man om je heen;-)). Ik denk dat je dat los moet laten, want dat gaat nooit gebeuren. Iedereen zal moeten 'inleveren', ook jij...
Bijvoorbeeld: leuk dat je op school helpt, maar dat kan dan misschien niet meer... En tijdens schooltijd kun je werken, en daarna ook (naschoolse opvang).... En met co-ouderschap krijg je ook meer tijd om te werken:-)
Ik krijg het idee dat je vooral kijkt naar hoe je je huidige leventje in stand kunt houden, en eigenlijk helemaal niet kijkt naar andere mogelijkheden.
dinsdag 4 mei 2010 13:41
quote:Sillenelle schreef op 03 mei 2010 @ 23:37:
[...]
Maar tijd heb je wel nodig, ook als je op school helpt. Word je gedwongen met je MBO-baantje je eigen broek op te houden is er GEEN tijd voor kinderen hoor. Bovendien komt er meer bij kijken. En dat doe ik nu allemaal met veel plezier èn omdat ik er op dat soort tijdstippen gewoon wèl voor ze ben.
Met de co ouderschap was ik áltijd thuis wanneer de kids bij mij woonden en andersom bij hun vader was dat ook zo.
Op de dagen dat de kids bij mijn ex zaten was ik hurry up aan het werk,dus dat prima te doen.
Het werd anders toen mijn ex hersenvliesontsteking kreeg en dus een paar maanden uit de roulatie was en niet in staat was om voor de kids te zorgen, toen moest ik wel alle zeilen bijzetten. Voelde me wel alleen, want van mijn ex schoonouders kreeg ik geen hulp en mijn pa was ernstig ziek en kon mijn ma er niet bij hebben om voor de kids te zorgen.
Gelukkig had ik hele lieve collega's die enorm flexibel waren en mijn geweldig geholpen hadden.
Zolang alles loopt zoals het loopt dan lukt het wel, maar een klein kinkje in de kabel en het hek is van de dam.
Ideaal is een scheiding nooit, maar we hebben het gelukkig wel gered.
Mijn kids zijn al wat groter inmiddels en hebben zich gelukkig verder goed ontwikkeld zonder al teveel probs
[...]
Maar tijd heb je wel nodig, ook als je op school helpt. Word je gedwongen met je MBO-baantje je eigen broek op te houden is er GEEN tijd voor kinderen hoor. Bovendien komt er meer bij kijken. En dat doe ik nu allemaal met veel plezier èn omdat ik er op dat soort tijdstippen gewoon wèl voor ze ben.
Met de co ouderschap was ik áltijd thuis wanneer de kids bij mij woonden en andersom bij hun vader was dat ook zo.
Op de dagen dat de kids bij mijn ex zaten was ik hurry up aan het werk,dus dat prima te doen.
Het werd anders toen mijn ex hersenvliesontsteking kreeg en dus een paar maanden uit de roulatie was en niet in staat was om voor de kids te zorgen, toen moest ik wel alle zeilen bijzetten. Voelde me wel alleen, want van mijn ex schoonouders kreeg ik geen hulp en mijn pa was ernstig ziek en kon mijn ma er niet bij hebben om voor de kids te zorgen.
Gelukkig had ik hele lieve collega's die enorm flexibel waren en mijn geweldig geholpen hadden.
Zolang alles loopt zoals het loopt dan lukt het wel, maar een klein kinkje in de kabel en het hek is van de dam.
Ideaal is een scheiding nooit, maar we hebben het gelukkig wel gered.
Mijn kids zijn al wat groter inmiddels en hebben zich gelukkig verder goed ontwikkeld zonder al teveel probs
dinsdag 4 mei 2010 14:38
quote:Sillenelle schreef op 03 mei 2010 @ 23:37:
[...]
Hier ben ik het helemaal mee eens...nu geen opvreter zijn maar na de scheiding wel? Onzin!
En als je denkt dat je met kinderen je benen steeds omhoog kunt houden en voortdurend met thee klaar kunt zitten, zoals hier ergens werd gesuggereerd, nou dream on!
Maar toch zijn er veel fulltime werkende moeders en vaders die hetzelfde doen, alleen dan in minder uur.
Maar tijd heb je wel nodig, ook als je op school helpt. Word je gedwongen met je MBO-baantje je eigen broek op te houden is er GEEN tijd voor kinderen hoor. Bovendien komt er meer bij kijken. En dat doe ik nu allemaal met veel plezier èn omdat ik er op dat soort tijdstippen gewoon wèl voor ze ben.
Op school helpen is niet 'er voor je kinderen zijn'. Het is fijn dat jij en je kinderen dat leuk vinden en je je dat kunt veroorloven, maar wanneer dat niet kan is dat jammer, maar het is geen enorm probleem. Juist met co-ouderschap kun je meer werken dan wanneer je de hele week de kinderen hebt. Je kunt op de dagen dat de kinderen bij jou zijn onder schooltijd werken (dan hebben je kinderen je toch niet nodig) en op de dagen dat de kinderen bij hun vader zijn, kun jij langer werken en zonodig zelfs overuren draaien. Je kunt een opleiding gaan volgen voor een betere baan zodat je ook minder uren hoeft te werken. Je kunt voor jezelf gaan beginnen... Jij denkt in beperkingen maar je moet in mogelijkheden gaan denken. Er is zoveel mogelijk!
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Scheiden is per definitie lijden! Voor alle partijen. En je doet het inderdaad eigenlijk nooit helemaal goed zoals Oehoe ook al aangeeft. Blijf je werken dan ben je weliswaar financieel zelfstandig maar een ontaarde moeder, blijf je thuis dan ben je wellicht een zorgzame moeder maar profiteer je van je (ex) man![quote]
Vind ik ook!
Ja en 'profiteren', daar heb ik geen moeite mee, omdat ik het niet als profiteren voel! Ik heb er nog steeds gewoon recht op. Bovendien ga ik helemaal niet de hele week thuiszitten maar wil mijn vaste baan van 24 uur blijven houden.
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Pff... lastig... Evengoed pleit ik voor financiële onafhankelijkheid meiden! Te allen tijde voor jezelf en voor je kinderen kunnen zorgen zowel fysiek als financieel als mentaal/emotioneel en ja dat is vechten. Wie heeft ooit gezegd dat het leven makkelijk was?
[quote]
Financiële onafhankelijk is okee, als de kids de deur uit zijn. Tot die tijd heb ik de tijd voor hun nodig. En fulltime werken levert in mijn geval niet genoeg op hoeveel ik ook ga werken èn dan is er dus geen tijd voor de kids.
Maar hoe doen al die wél fulltime werkende moeders dat dan? Natuurlijk, kleine kinderen hebben nog toezicht nodig, van hun ouders of het kdv. Maar ik denk dat puberkinderen het helemaal niet erg vinden wanneer hun moeder gewoon tot 5 uur op haar werk zit. Ik denk dat ze het misschien zelfs wel leuk vinden dat ze het huis voor zichzelf hebben. Ik heb het altijd heerlijk gevonden dat mijn moeder fulltime werkte, wanneer ze dan klaar was met werken stond vaak het eten al klaar voor haar. Kinderen zijn heel flexibel, die wennen al snel aan een nieuwe situatie.
T voelt als een soort tangconstructie..
Dat maak je er vooral zelf van
[...]
Hier ben ik het helemaal mee eens...nu geen opvreter zijn maar na de scheiding wel? Onzin!
En als je denkt dat je met kinderen je benen steeds omhoog kunt houden en voortdurend met thee klaar kunt zitten, zoals hier ergens werd gesuggereerd, nou dream on!
Maar toch zijn er veel fulltime werkende moeders en vaders die hetzelfde doen, alleen dan in minder uur.
Maar tijd heb je wel nodig, ook als je op school helpt. Word je gedwongen met je MBO-baantje je eigen broek op te houden is er GEEN tijd voor kinderen hoor. Bovendien komt er meer bij kijken. En dat doe ik nu allemaal met veel plezier èn omdat ik er op dat soort tijdstippen gewoon wèl voor ze ben.
Op school helpen is niet 'er voor je kinderen zijn'. Het is fijn dat jij en je kinderen dat leuk vinden en je je dat kunt veroorloven, maar wanneer dat niet kan is dat jammer, maar het is geen enorm probleem. Juist met co-ouderschap kun je meer werken dan wanneer je de hele week de kinderen hebt. Je kunt op de dagen dat de kinderen bij jou zijn onder schooltijd werken (dan hebben je kinderen je toch niet nodig) en op de dagen dat de kinderen bij hun vader zijn, kun jij langer werken en zonodig zelfs overuren draaien. Je kunt een opleiding gaan volgen voor een betere baan zodat je ook minder uren hoeft te werken. Je kunt voor jezelf gaan beginnen... Jij denkt in beperkingen maar je moet in mogelijkheden gaan denken. Er is zoveel mogelijk!
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Scheiden is per definitie lijden! Voor alle partijen. En je doet het inderdaad eigenlijk nooit helemaal goed zoals Oehoe ook al aangeeft. Blijf je werken dan ben je weliswaar financieel zelfstandig maar een ontaarde moeder, blijf je thuis dan ben je wellicht een zorgzame moeder maar profiteer je van je (ex) man![quote]
Vind ik ook!
Ja en 'profiteren', daar heb ik geen moeite mee, omdat ik het niet als profiteren voel! Ik heb er nog steeds gewoon recht op. Bovendien ga ik helemaal niet de hele week thuiszitten maar wil mijn vaste baan van 24 uur blijven houden.
[quote]L_Aurora schreef op 03 mei 2010 @ 21:47:
Pff... lastig... Evengoed pleit ik voor financiële onafhankelijkheid meiden! Te allen tijde voor jezelf en voor je kinderen kunnen zorgen zowel fysiek als financieel als mentaal/emotioneel en ja dat is vechten. Wie heeft ooit gezegd dat het leven makkelijk was?
[quote]
Financiële onafhankelijk is okee, als de kids de deur uit zijn. Tot die tijd heb ik de tijd voor hun nodig. En fulltime werken levert in mijn geval niet genoeg op hoeveel ik ook ga werken èn dan is er dus geen tijd voor de kids.
Maar hoe doen al die wél fulltime werkende moeders dat dan? Natuurlijk, kleine kinderen hebben nog toezicht nodig, van hun ouders of het kdv. Maar ik denk dat puberkinderen het helemaal niet erg vinden wanneer hun moeder gewoon tot 5 uur op haar werk zit. Ik denk dat ze het misschien zelfs wel leuk vinden dat ze het huis voor zichzelf hebben. Ik heb het altijd heerlijk gevonden dat mijn moeder fulltime werkte, wanneer ze dan klaar was met werken stond vaak het eten al klaar voor haar. Kinderen zijn heel flexibel, die wennen al snel aan een nieuwe situatie.
T voelt als een soort tangconstructie..
Dat maak je er vooral zelf van
dinsdag 4 mei 2010 20:53
Sillenelle, misschien heb ik het gemist, maar ik meen ergens gelezen te hebben dat je vorig jaar een zware tijd hebt gehad in je huwelijk en dat je sindsdien aan het twijfelen bent.
Klopt dat?
En zo ja, weet je man ervan?
En is er misschien aan die twijfel iets te veranderen?
Cliche: relatietherapie oid, of ben je al door dat traject gegaan?
Waarom ga je niet eens met een professioneel iemand praten om voor jezelf de zaken helder te krijgen?
Wat betreft alleenstaande werkende moeder: ja, het valt vaak niet mee. Het geregel, de moeheid, het schuldgevoel, de financiele zorgen.
Maar ik zou het zo weer doen. Ik heb, mede door die zware eerste tijd, zoveel geleerd en ben gegroeid tot de persoon die ik nu ben. Ik stel de liefde voor mijn kinderen boven materialistische onzin en ben trots op wat ik bereikt heb.
Niemand die mij dat af kan nemen.
(POWERRRR!!!)
Klopt dat?
En zo ja, weet je man ervan?
En is er misschien aan die twijfel iets te veranderen?
Cliche: relatietherapie oid, of ben je al door dat traject gegaan?
Waarom ga je niet eens met een professioneel iemand praten om voor jezelf de zaken helder te krijgen?
Wat betreft alleenstaande werkende moeder: ja, het valt vaak niet mee. Het geregel, de moeheid, het schuldgevoel, de financiele zorgen.
Maar ik zou het zo weer doen. Ik heb, mede door die zware eerste tijd, zoveel geleerd en ben gegroeid tot de persoon die ik nu ben. Ik stel de liefde voor mijn kinderen boven materialistische onzin en ben trots op wat ik bereikt heb.
Niemand die mij dat af kan nemen.
(POWERRRR!!!)
