In de war

Ik ga beginnen met een beetje context:

Zelf ben ik een Belgische studente, in België is het normaal dat we ieder weekend naar huis gaan. Ik ben 23 jaar oud en heb iemand leren kennen en hij is 25. We zijn intussen 3 maanden aan het daten.

Mijn vraag gaat over de situatie op dit moment.

Het zijn examens in België en mijn date zit dus in zijn examenperiode en heeft dus weinig tijd om af te spreken, wat ik volledig begrijp want ik heb dit jaar door omstandigheden geen examens maar anders zou ik ook niet veel tijd hebben.
Normaal spraken we elke keer de dag van zijn examen af 's avonds omdat hij dan toch nog niet studeerde voor het volgende examen. Na zijn vorige examen konden we niet afspreken, omdat zijn mama had gezegd/gevraagd of hij naar huis kon komen. Uiteraard vond ik dat jammer omdat het intussen al bijna 2 weken geleden was dat ik hem had gezien, maar op het moment dat hij dat stuurde was ik aan het werken en kon ik dus niet lang nadenken over mijn reactie en heb ik gezegd dat ik dat jammer vond en dat we een andere keer wel eens af zullen spreken. Dan stelt hij 1 andere dag nog meer dan een week later voor en die dag is de enige dat ik niet kan, omdat ik dan thuis iets belangrijks te doen heb.
Dus ik vraag of hij in de week vakantie na zijn examens ook thuis is, omdat ik dan een idee heb wanneer ik hem terug ga zien. Ik heb dat ook ongeveer op die manier gezegd.
Behalve dat hij die week thuis is heb ik daar geen reactie meer op gehad dus ook niet het voorstel om toch een dag naar onze studentenstad te komen (waar ik stiekem op gehoopt had) terwijl dit helemaal niet zo lang reizen is.

Sinds dat korte gesprek reageert hij nog maar kort op mijn berichten en stuurt niets uit zichzelf. Ik heb gevraagd of hij boos was of er iets scheelde in eerste instantie zei hij constant van niet en uiteindelijk zei hij dat hij het lastig vind dat ik zijn thuissituatie niet begrijp. En ik heb gezegd dat hij als hij thuis wil/moet zijn ik dat wel begrijp maar dat ik het jammer vind dat we nu niet kunnen afspreken. En dat ik wel aan het piekeren ben of hij me nog wel wil zien/hij boos is.
Zijn reactie was dan dat ik niet moest piekeren.

Ben ik me onterecht zorgen aan het maken? En wat zouden jullie doen in deze situatie?

sorry voor de lange tekst en mijn onzekere twijfels maar ik moest het even kwijt.

Dat was inderdaad de reactie die ik verwacht had ja. En dat had ik zelf ook kunnen bedenken maar een paar dagen geleden deed hij constant moeite om zelf te sturen en zei hij ook heel de tijd dat hij me mist, dus daardoor ben/was ik in de war

doornroosje9 schreef: ↑

24-01-2020 14:05

Ofwel vindt hij het niet zo belangrijk, ofwel hebben zijn ouders nog heel veel invloed op hem. In beide gevallen zou ik heel hard wegrennen. Dat zie je hier vaker (België), dat jongeren/volwassenen nog lang beïnvloed worden door hun ouders en moeilijk loskomen.

Ik denk (of misschien hoop ik stiekem) het laatste. Want ik weet dat zijn mama het op dit moment heel moeilijk heeft en vind ik het dan weer wel lief dat hij er voor haar wil zijn. En hij heeft wel al veel moeite gedaan door speciaal voor mij naar de stad te komen, en hij fietst ook telkens tot bij mij en staat voor mij vroeg op als we afspreken, enz.

Wat zouden jullie aanraden als hij toch plots voorstelt om langs te komen? Ik weet dat het niet voor seks is want dat is nog niet gebeurd.

@doornroosje, dankjewel voor je eerlijke opmerkingen! Ik had er nog niet aan gedacht dat het echt vervelend kan worden.

@S-Groot ik telefoneer echt niet graag, zelfs niet met mijn ouders omdat ik dan het gevoel heb mensen te verplichten tijd te maken. Op een bericht antwoord je wanneer je tijd hebt. Maar je hebt sneller reactie als je telefoneert natuurlijk.

lolly-pop schreef: ↑

24-01-2020 16:24

Jullie zijn aan het daten! Ik vind, itt tot de reacties hierboven, dat je claimerig bent en zeurt. Hij heeft het druk met school en op dit moment een lastige situatie thuis. Geef hem even rust.

Dankjewel voor de reactie! Dat was helemaal niet mijn bedoeling. Zou ik hem dan even een bericht sturen om me te verontschuldigen of afwachten en hem voorlopig gewoon met rust laten.

Sowieso was ik van plan voorlopig niets te sturen of voor te stellen en zien hoe hij reageert, als hij niets van zich laat horen weet ik dan ook meteen genoeg.