Geld & Recht
alle pijlers
Huisvrouw worden
zaterdag 1 december 2018 19:07
Wij hebben de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 27, mijn vriend is 38 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen die sinds kort de kop op steken.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
dinsdag 11 december 2018 20:56
Lollypop04 schreef: ↑11-12-2018 20:48Zo deden wij het ook. Maar sinds dit topic proberen we ook de soort taken eerlijk te verdelen. Mijn man is goed met auto's, onderhoudt ze grotendeels zelf. Ik ben goed in alle regel zaken in het gezin, hou de agenda bij en plan de afspraken. Maar dat kan natuurlijk niet, hoe rol bevestigend.. Dus afgelopen weekend heb ik de uitlaat er verkeerd onder gemonteerd en hij is deze week de tandartsafspraak voor onze dochter vergeten en heeft haar zonder cadeautje naar een verjaardag gestuurd.. Zo gelijkwaardig ik ben trots op ons..
dinsdag 11 december 2018 21:08
Nou da's zo'n beetje hetzelfde als ik schreef he ?Ikigai schreef: ↑11-12-2018 20:25Vroeger waren kinderen veel meer met elkaar buiten aan het spelen. Iedereen lette een beetje op. Er was een grote sociale controle. Het hele idee dat moeders met een kopje thee, urenlang met hun kinderen aan het spelen zijn geweest in vroegere tijden is een waanidee, dat niet klopt met de feiten.
Mijn oma is 95 en had zeven kinderen en die mompelt ook wel eens dat ze vindt dat er zoveel aandacht uitgaat naar de kinderen. Vroeger was dat er echt niet bij hoor. Kinderen mocht je wel zien, maar niet horen. Mijn oma was druk met andere dingen, zoals het huishouden, eten koken, kleding verstellen, administratie, werken op de boerderij, etc. etc. De grote kinderen moesten maar een beetje op de kleintjes letten.
Ik vroeg haar ook laatst: wat deed u dan als er drie kinderen tegelijkertijd huilden? Haar antwoord was zeer ontnuchterend: laten huilen, ik kon toch moeilijk alles tegelijk doen.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 11 december 2018 21:10
[quote=Pindakaasjes post_id=29340918 time=1544550747 user_id=375133]
Gebruiken jullie daar wel een stopwatch en stappenteller bij?
Misschien ook een calorieteller?
Het moet toch wel evenwichtig en gelijkwaardig blijven he'?!
Wees waakzaam!
Je zou anders zo maar eens op een dag wakker kunnen worden, en ontdekken dat je plots in een seniel moeke figuur bent veranderd.
En met een beetje pech gaat je man dan ook nog om begrip en medeleven zemelen bij een mega intelligente, super goed ontwikkelde vrouwelijke collega!
Dus pas op! :
Gebruiken jullie daar wel een stopwatch en stappenteller bij?
Misschien ook een calorieteller?
Het moet toch wel evenwichtig en gelijkwaardig blijven he'?!
Wees waakzaam!
Je zou anders zo maar eens op een dag wakker kunnen worden, en ontdekken dat je plots in een seniel moeke figuur bent veranderd.
En met een beetje pech gaat je man dan ook nog om begrip en medeleven zemelen bij een mega intelligente, super goed ontwikkelde vrouwelijke collega!
Dus pas op! :
anoniem_309825 wijzigde dit bericht op 11-12-2018 21:24
3.13% gewijzigd
dinsdag 11 december 2018 21:14
pejeka schreef: ↑11-12-2018 20:53De vraag is dan: hoe wordt "zorgen voor kinderen" gedefinieerd? Wij ontbeten altijd samen thuis, dus dan had je al een half uur aandacht van je ouders te pakken voordat je schooldag maar begon. Daarnaast lette je vader of moeder er dan nog op of je goed gekleed was (dus trui aan bij koud weer e.d.), dat je al je schoolspullen bij je had, je kreeg nog een knuffel voor je de deur uit liep en een appel in je hand gedrukt voor onderweg.
Dan tussen de middag, kon je gewoon naar huis. Moeder (maar kan ook vader zijn) luisterde naar je verhalen van wat je de ochtend op school had meegemaakt, wat je had geleerd, bakte een omeletje voor op brood en er werd samen gegeten alvorens je de weg naar school weer ondernam voor de middaghelft. Al met al had je dan weer minstens 3 kwartier aandacht van je ouders te pakken.
Om 4 uur naar huis, even wat drinken, ouder was er weer om even naar je te luisteren, vaak dronk je samen met je ouder wat alvorens verder te gaan om buiten te spelen, iets voor jezelf te doen, of wat dan ook.
Dan samen avondeten, en na het avondeten vaak samen afwassen, ook een moment waarop je even samen praatte, verhalen vertelde van school, of wat je ging doen, enz. Als alles aan kant was, nog een uurtje met zijn allen in de huiskamer alvorens naar bed te gaan. Was je misschien niet intensief met elkaar bezig, maar als je even aandacht nodig had van een ouder, was die er wel.
Als ik dat alles bij elkaar optel, kom ik aan veel meer dan de 50 minuten die jij noemt. Dus ik weet niet hoe ze dat gemeten hebben.
Dit is het meest geromantiseerde beeld van vijftig tot veertig jaar geleden. Zo ging het vast weleens in veel gezinnen, maar er waren ook andere momenten en andere gezinnen.
Mijn moeder had na schooltijd altijd nog wel iets aan huishoudelijk werk te doen.
Mijn moeder had geen auto en met een tweeling en een baby kon ze niet fietsen. In onze wijk was geen winkel of iets. Uit school moesten wij regelmatig lopend met mijn moeder mee om boodschappen. Half uur heen, half uur terug. Echt iets om naar uit te kijken.
Bij een vriendinnetje kregen we limonade aan het aanrecht en stonden we vijf minuten later al weer buiten om buiten te spelen. Niks aandacht.
Mijn schoonmoeder had pas aandacht voor de kinderen als het huis schoon was, op zondag dus, want dan werd er niet gepoetst. Elke zondag gingen ze naar opa en oma, dus ook geen exclusieve aandacht.
Zo ken ik nog wel meer voorbeelden van die 'geweldige' tijd.
dinsdag 11 december 2018 21:17
Waar slaat dat hartje op?Ikigai schreef: ↑11-12-2018 19:51Kinderen hebben nog nooit in de geschiedenis zoveel tijd doorgebracht met hun ouders. Ik ken zelf geen enkel kind dat zijn ouders zo weinig ziet als dat jij aangeeft.
Zelf zijn wij vier volle dagen thuis met onze kinderen. De overige drie dagen zijn we van 6- kwart voor 9 samen en van 5 tot 8. Ik vind dat wij erg veel tijd samen hebben
Jij bent tevreden met hoe jij het geregeld hebt. Prima! Anderen regelen het anders. Hebben geen weegschaaltjes en oeverloze discussies over wie doet wat en doet hij wel genoeg, nodig. Daar loopt het vanzelf fijn.
Ik vind dat laatste prettiger.
dinsdag 11 december 2018 21:18
Als jij daar tevreden mee bent is het toch goed?Ikigai schreef: ↑11-12-2018 19:56Vanaf 1965 is de tijd die ouders (maar vooral moeders) doorbrengen met hun kinderen toegenomen.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/ful ... jomf.12305
Uit onderzoek van The Economist blijkt dat moeders in de jaren zestig gemiddeld zo’n vijftig minuten per dag bezig waren met zorgen voor hun kinderen. In 2012 was dat aantal al toegenomen tot 100-125 minuten. De tijd is dus verdubbeld.
Vaders brachten eerst 25 minuten door met hun kinderen en in 2012 was dit gestegen tot 75 minuten. Kinderen krijgen dus veeeel meer aandacht van beide ouders dan in de jaren 60.
Ik begrijp dan ook niet waar dit soort verhalen over gaan? Juist Nederland is parttime-land bij uitstek.
dinsdag 11 december 2018 21:26
Het is bij ons maar zeer zelden punt van discussie, aangezien wij het goed hebben geregeld. Het is dus allemaal duidelijk, voor iedereen. Dat is erg fijn kan ik je vertellen.Lacuba schreef: ↑11-12-2018 21:17Waar slaat dat hartje op?
Jij bent tevreden met hoe jij het geregeld hebt. Prima! Anderen regelen het anders. Hebben geen weegschaaltjes en oeverloze discussies over wie doet wat en doet hij wel genoeg, nodig. Daar loopt het vanzelf fijn.
Ik vind dat laatste prettiger.
dinsdag 11 december 2018 21:29
12 tot 14 uur per dag? Zowel jij als je man? Lijkt me oprecht zeer ongezond voor je kind.
En lijkt me dat deze uitspraak dus ook onzin is en vooral bedoeld om een punt te willen maken. Namelijk dat werken en zorg voor een kind perfect te combineren zijn en dat jullie daar het ultieme voorbeeld van zijn.
dinsdag 11 december 2018 21:40
Jij hebt het er steeds over dat de werkende ouders gezinnen die het anders inrichten "de maat zouden nemen" in dit topic ( jouw woorden, ben ik het niet mee eens). Ik zie jou nu een aantal keren hetzelfde doen tav werkende ouders. Totaal niet bevorderlijk voor wederzijds begrip. Erg jammer.Lollypop04 schreef: ↑11-12-2018 21:2912 tot 14 uur per dag? Zowel jij als je man? Lijkt me oprecht zeer ongezond voor je kind.
En lijkt me dat deze uitspraak dus ook onzin is en vooral bedoeld om een punt te willen maken. Namelijk dat werken en zorg voor een kind perfect te combineren zijn en dat jullie daar het ultieme voorbeeld van zijn.
dinsdag 11 december 2018 21:42
De tijd die je in de nabijheid van je kind doorbrengt is natuurlijk niet automatisch ook aandacht voor je kind.
Toen mijn kinderen nog op de basisschool zaten aten we elke morgen met zijn vieren. De wekker ging om 7:00, kinderen moesten om 8:30 op school zijn. Dan bracht ik dus anderhalf uur met ze door. Drie kinderen en mezelf, wassen, aankleden, ontbijten, tandenpoetsen etc. Dat ging niet zonder aandacht, maar wel op de automatische piloot. Noem ik geen kwaliteitstijd.
Toen mijn kinderen nog op de basisschool zaten aten we elke morgen met zijn vieren. De wekker ging om 7:00, kinderen moesten om 8:30 op school zijn. Dan bracht ik dus anderhalf uur met ze door. Drie kinderen en mezelf, wassen, aankleden, ontbijten, tandenpoetsen etc. Dat ging niet zonder aandacht, maar wel op de automatische piloot. Noem ik geen kwaliteitstijd.
dinsdag 11 december 2018 21:56
Ik zou zeggen, los van deze ene post, geef wat voorbeelden. Want ik ben al dagen niet actief geweest. Ik heb een post geschreven waarin ik aangaf dat het niet correct is mensen steeds ter verantwoording te roepen en daarna stelselmatig hun uitleg niet te accepteren. En benoemd dat je dat andersom ook kan doen. Wat niet betekent dat ik dat zelf zo vind. Je kunt alleen voor alles argumenten voor en tegen bedenken. Het is niet correct dat eenzijdig te verwachten.Rockstarter schreef: ↑11-12-2018 21:40Jij hebt het er steeds over dat de werkende ouders gezinnen die het anders inrichten "de maat zouden nemen" in dit topic ( jouw woorden, ben ik het niet mee eens). Ik zie jou nu een aantal keren hetzelfde doen tav werkende ouders. Totaal niet bevorderlijk voor wederzijds begrip. Erg jammer.
Het vreemde is dat ik zelf werk en mijn man ook, dus tot de groep werkende ouders behoor. Maar schijnbaar als je werkt mag je ook alleen de mening zijn toegedaan dat dat het uitgangspunt moet zijn.
Ik heb namelijk al tig keer gezegd dat ik vind dat mensen de vrijheid mogen hebben om zelf hun keuzes te maken. Dat veruit de meeste mensen en stellen goed in staat zullen zijn om de voor hen juiste keus te maken. Ik vind niks in het algemeen of het beter is om thuis te blijven of te werken. Ik vind wat van mensen die menen verheven te zijn boven anderen.
En je hebt nooit meer gereageerd op mijn vraag waarom je het zo nodig vindt om zo'n sterk oordeel te hebben over mensen die andere keuzes maken. Wilde je daar nog wat over zeggen of laat je dat liever in het midden?
lollypop04 wijzigde dit bericht op 12-12-2018 07:34
31.87% gewijzigd
dinsdag 11 december 2018 22:14
Wij zijn om 6 uur wel wakker en om kwart voor 9 brengt mijn man ze op de dagen dat we beiden werken pas naar het kdv. Dat zijn uren waarin er wel degelijk tijd is voor elkaar. Samen eten, kletsen, zingen, dansen en springen. Mijn zoontje en ik doen soms samen yoga-oefeningen. Hij vindt dit enorm geestig en doet mij dan na. Aankleden behelst hier misschien 5 minuten van de tijd, hoogstens. Ook als ik vroeger weg moet hebben we dus zeker een paar uur fijne tijd samen.Andersom schreef: ↑11-12-2018 21:42De tijd die je in de nabijheid van je kind doorbrengt is natuurlijk niet automatisch ook aandacht voor je kind.
Toen mijn kinderen nog op de basisschool zaten aten we elke morgen met zijn vieren. De wekker ging om 7:00, kinderen moesten om 8:30 op school zijn. Dan bracht ik dus anderhalf uur met ze door. Drie kinderen en mezelf, wassen, aankleden, ontbijten, tandenpoetsen etc. Dat ging niet zonder aandacht, maar wel op de automatische piloot. Noem ik geen kwaliteitstijd.
's Middags zorg ik dat ik boodschappen heb gedaan en ben begonnen met het eten, voordat ik ze om 5 uur weer ophaal. Dan hebben we nog drie uur waarin er wordt gespeeld (half uurtje voetballen in de tuin, boekje lezen, spelletje doen, etc. ), samen aan tafel eten en de dag doorspreken, gezellig nog in bad en daar wat spelen, dan het bedritueel met boekje lezen, tanden poetsen, slaapliedje zingen.
Ik heb op zo'n dag wel degelijk het gevoel dat er veel tijd samen is geweest en aandacht voor elkaar.
En dan hebben onze kinderen dus in totaal 4 dagen per week, dat ze de hele dag met ons, of een van ons zijn. Op die dagen maken we een wandelingetje, gaan we naar de speeltuin/ kinderboerderij, het zwembad, fietsen, even langs vrienden met kinderen, of langs opa/ oma, eendjes voeren, koekjes bakken. Je kent het allemaal vast wel (hoop ik!)
dinsdag 11 december 2018 22:45
Ikigai schreef: ↑11-12-2018 22:14Wij zijn om 6 uur wel wakker en om kwart voor 9 brengt mijn man ze op de dagen dat we beiden werken pas naar het kdv. Dat zijn uren waarin er wel degelijk tijd is voor elkaar. Samen eten, kletsen, zingen, dansen en springen. Mijn zoontje en ik doen soms samen yoga-oefeningen. Hij vindt dit enorm geestig en doet mij dan na. Aankleden behelst hier misschien 5 minuten van de tijd, hoogstens. Ook als ik vroeger weg moet hebben we dus zeker een paar uur fijne tijd samen.
's Middags zorg ik dat ik boodschappen heb gedaan en ben begonnen met het eten, voordat ik ze om 5 uur weer ophaal. Dan hebben we nog drie uur waarin er wordt gespeeld (half uurtje voetballen in de tuin, boekje lezen, spelletje doen, etc. ), samen aan tafel eten en de dag doorspreken, gezellig nog in bad en daar wat spelen, dan het bedritueel met boekje lezen, tanden poetsen, slaapliedje zingen.
Ik heb op zo'n dag wel degelijk het gevoel dat er veel tijd samen is geweest en aandacht voor elkaar.
En dan hebben onze kinderen dus in totaal 4 dagen per week, dat ze de hele dag met ons, of een van ons zijn. Op die dagen maken we een wandelingetje, gaan we naar de speeltuin/ kinderboerderij, het zwembad, fietsen, even langs vrienden met kinderen, of langs opa/ oma, eendjes voeren, koekjes bakken. Je kent het allemaal vast wel (hoop ik!)
Natuurlijk ken ik dat. En met een kind op kdv (jonger dan vier) die je inderdaad zulke dingen. Samen aankleden is dan ook een spelletje. Drie kinderen (ouder dan vier) op tijd op school krijgen is dan weer heel anders. Die kleden zichzelf aan, hebben steeds minder hulp nodig bij de praktische dingen, waardoor ons ritueel in de ochtend veranderde, maar wel elke dag ongeveer hetzelfde was. Bij ons niet echt hét moment om te genieten van elkaar.
Kwam ook omdat ik dat bijna elke ochtend alleen deed, man vertrok om 6:00 uur zodat hij er bij het avondeten wel weer bij was.
dinsdag 11 december 2018 23:31
Er is niks geromantiseerd aan. Dit is gewoon hoe het gewoon in de meeste gezinnen was destijds. Aandacht zit in veel, maar niet in de minste plaats in: beschikbaar zijn voor de ander. Dan nog hoef je op dat moment niet intensieve aandacht aan elkaar te besteden, maar je wist als kind dat als je bij het voetballen op de stoeprand viel en je knie lag open, er een achterdeur was die open stond en een ouder die dan even je kleine verdrietje en pijn aanhoorde, een pleister plakte, een washandje over je betraande snoet haalde en even een zoen op je bol gaf, en dan holde je, mét een snoepje achter je wang, weer naar buten om verder te spelen, leed geleden, alles was weer goed.Andersom schreef: ↑11-12-2018 21:14Dit is het meest geromantiseerde beeld van vijftig tot veertig jaar geleden. Zo ging het vast weleens in veel gezinnen, maar er waren ook andere momenten en andere gezinnen.
Mijn moeder had na schooltijd altijd nog wel iets aan huishoudelijk werk te doen.
Mijn moeder had geen auto en met een tweeling en een baby kon ze niet fietsen. In onze wijk was geen winkel of iets. Uit school moesten wij regelmatig lopend met mijn moeder mee om boodschappen. Half uur heen, half uur terug. Echt iets om naar uit te kijken.
Bij een vriendinnetje kregen we limonade aan het aanrecht en stonden we vijf minuten later al weer buiten om buiten te spelen. Niks aandacht.
Mijn schoonmoeder had pas aandacht voor de kinderen als het huis schoon was, op zondag dus, want dan werd er niet gepoetst. Elke zondag gingen ze naar opa en oma, dus ook geen exclusieve aandacht.
Zo ken ik nog wel meer voorbeelden van die 'geweldige' tijd.
Laat ik het zo zeggen: als jij een partner hebt, wat heb je dan liever: dat je daar op elk moment dat je het even nodig hebt terecht kan, of dat hij zegt: nee joh, doe niet zo gek, op zaterdag en zondag doen we even 2 uur qualitytime, dan ben ik er helemaal voor je, maar dan verder moet je het zelf maar uitzoeken...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 11 december 2018 23:38
woensdag 12 december 2018 04:18
Zoals pejeka het beschrijft, heb ik het ook bij vriendinnetjes gezien thuis ('90). Mijn ouders werkten ft, ze vonden ook dat ze genoeg tijd met ons doorbrachten en dat ze goede ouders waren. Vond ik zelf niet als kind zijnde. Ik voelde me vaak eenzaam en had geen idee bij wie ik terecht kon. Mijn ouders misten ook zoveel van de kleine dingen in mijn leven, dat ze ook geen idee hadden wat ze allemaal misten. Uiteindelijk worden die kleine gemissen een grote kloof. Kleine (puber) problemen worden groot. Want als iemand niet goed op de hoogte is van de details in je leven, is het ook moeilijk praten. Geen band aan overgehouden hier die van positieve betekenis is. (Huis)moeders van beste vriendin, daar heb ik wel weer veel aan gehad. Ik zou het vanuit mijn ervaring anders doen.
.
.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
woensdag 12 december 2018 05:30
Maar al die mensen die vinden dat fulltime werkende ouders geen goede band kunnen opbouwen met hun kinderen: waarom is het dan niet erg als vader fulltime werkt? Hoeft die geen band op te bouwen met z'n kinderen? Hoe meer argumenten jullie verzinnen voor het kostwinnersmodel, des te meer argumenten ik juist lees voor twee parttimebanen. Zorg en werk gelijk verdelen dus, in plaats van één ouder die thuis blijft terwijl de ander fulltime werkt.
woensdag 12 december 2018 07:21
pejeka schreef: ↑11-12-2018 23:31Er is niks geromantiseerd aan. Dit is gewoon hoe het gewoon in de meeste gezinnen was destijds. Aandacht zit in veel, maar niet in de minste plaats in: beschikbaar zijn voor de ander. Dan nog hoef je op dat moment niet intensieve aandacht aan elkaar te besteden, maar je wist als kind dat als je bij het voetballen op de stoeprand viel en je knie lag open, er een achterdeur was die open stond en een ouder die dan even je kleine verdrietje en pijn aanhoorde, een pleister plakte, een washandje over je betraande snoet haalde en even een zoen op je bol gaf, en dan holde je, mét een snoepje achter je wang, weer naar buten om verder te spelen, leed geleden, alles was weer goed.
Laat ik het zo zeggen: als jij een partner hebt, wat heb je dan liever: dat je daar op elk moment dat je het even nodig hebt terecht kan, of dat hij zegt: nee joh, doe niet zo gek, op zaterdag en zondag doen we even 2 uur qualitytime, dan ben ik er helemaal voor je, maar dan verder moet je het zelf maar uitzoeken...
Dit is hoe jij het ervaren hebt, dat is iets anders dan dat het overal zo was. Dat weet je simpelweg gewoon niet. Kinderen leren ook prima omgaan met uitgestelde aandacht. En dat is voor veel kinderen en heel goede les die ze dan thuis al leren.
