Geld & Recht alle pijlers

Scheve verdeling of maak ik een denkfout?

15-12-2018 11:33 633 berichten
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 31-12-2018 00:38
Reden: op verwijderd ivm privacy
99.74% gewijzigd
MarkSD schreef:
17-12-2018 23:32
Maar wat dan?

Een kinderlijke afspraak dat je bij succes dat de ander bereikt altijd mag meeprofiteren? Voor de helft? Terwijl je zelf part noch deel hebt aan de daarvoor gelopen risico of gedane inspanning?

Wanneer je een gelijkwaardige relatie wil, zorg je zelf voor je geld. En onderhandel je dus ook bij het krijgen van kinderen over hoe je dat samen wil aanpakken.

Vrouwen klagen wel over het niet meedelen bij succes, maar ik lees of hoor nooit dat ze bij een faillissement of schulden met dezelfde gretigheid de helft van de schulden voor hun rekening nemen. Want dan heeft HIJ gefaald. Maar bij succes komt het zogenaamd omdat ZIJ hem heeft gesteund.
Als zij niet voor de kinderen zou zorgen, dan zou hij niet zoveel kunnen werken. De kinderen zijn immers hun gedeelde verantwoordelijkheid. In een lange relatie/huwelijk met kinderen is het om die reden heel gebruikelijk en logisch om inkomsten te delen.

Het bedrijf is waarschijnlijk niet van hen samen, maar de inkomsten die hij zichzelf uitkeert zouden wel van hen samen moeten zijn. Net als dat haar inkomsten van hen samen zijn.

Ik kan me er niks bij voorstellen, dat je jezelf allerlei luxe kan veroorloven en degene die grotendeels voor je kinderen zorgt, op een houtje laat bijten. Ik zou dat mijn man nooit aandoen. Zo ondankbaar.
In een goede relatie gaat de verdeling van taken in goed overleg, deel je samen in voorspoed en steun je elkaar in moeilijke tijden.
Alle reacties Link kopieren
Ikzegookwat schreef:
18-12-2018 08:44
In een goede relatie gaat de verdeling van taken in goed overleg, deel je samen in voorspoed en steun je elkaar in moeilijke tijden.
Dit dus.... man en ik zijn beide minder gaan werken toen zoon werd geboren. In onze omgeving was en is dit nog steeds, na 11 jaar, ongebruikelijk. Inkomsten worden samen gedeeld, net als zorg en huishouden.
anoniem07121825 schreef:
17-12-2018 22:57
Ik kan nu voorzichtig weer wat sparen, maar het is een schijntje vergeleken met hetgeen dat hij overhoudt. Wat mij betreft mag er best wat verschil in zitten, want hij heeft ook ondernemersrisico’s. Maar ik geloof dat ik meer zit met de kleinering die erbij kwam/komt kijken. Het misgunnen en vinden dat ik op te grote voet leef, binnen een huishouden.
(Mag ik dit quoten TO? anders haal ik het weg.)

Dit is de kern van het probleem tussen jullie; hij voelt zich boven jou staan.
Ikigai schreef:
18-12-2018 08:04
Als zij niet voor de kinderen zou zorgen, dan zou hij niet zoveel kunnen werken. De kinderen zijn immers hun gedeelde verantwoordelijkheid. In een lange relatie/huwelijk met kinderen is het om die reden heel gebruikelijk en logisch om inkomsten te delen.

Het bedrijf is waarschijnlijk niet van hen samen, maar de inkomsten die hij zichzelf uitkeert zouden wel van hen samen moeten zijn. Net als dat haar inkomsten van hen samen zijn.

Ik kan me er niks bij voorstellen, dat je jezelf allerlei luxe kan veroorloven en degene die grotendeels voor je kinderen zorgt, op een houtje laat bijten. Ik zou dat mijn man nooit aandoen. Zo ondankbaar.
Dat is een dooddoener. Er zijn wel meer mensen die iets voor je doen (de bakker, de benzinepompman) die je nodig hebt om je werk te doen. Dat is nog steeds geen reden om met hen de helft van je bedrijfsvermogen of inkomsten uit je bedrijf te delen (en dan alleen in goede tijden).

Elkaar financieel steunen vanwege liefde is mooi. Maar dat is nog steeds iets anders dan denken dat je recht hebt op de vruchten van je partner zijn werk.

Overigens vind ik de gevonden oplossing om naar rato bij te dragen gewoon goed. Als die verhouding echt heel scheef was de afgelopen periode, kan je dat alsnog corrigeren. Uit de opmerkingen over het uitgavepatroon leid ik af dat haar man in elk geval niet denkt dat zij meer heeft bijgedragen aan de gezamenlijke kosten dan naar rato. Dat kan je dan in kaart brengen, zoals TO wil. En dan in redelijkheid een oplossing vinden.

Ik lees overigens nergens dat TO iets te kort komt of op een houtje bijt.
Alle reacties Link kopieren
Mijn man heeft sinds kort een eigen bedrijf, hij kan daar veel tijd aan besteden omdat ik de kinderen/huishouden voor een groter deel op me neem. Ik werk dus minder uren dan hij, dit in overleg. Het komt totaal niet bij hem op om de inkomsten die hij daarmee verdient straks niet met mij te delen. Vind ik ook niet terecht, want ik vind ook dat hij al die uren erin kan steken en dus meer geld kan verdienen omdat ik qua werk/inkomen minder kan. Wij hebben ook alles op 1 hoop, 1 rekening etc. Dat maakt het voor ons heel overzichtelijk en makkelijk.
Alle reacties Link kopieren
MarkSD schreef:
18-12-2018 11:26
Dat is een dooddoener. Er zijn wel meer mensen die iets voor je doen (de bakker, de benzinepompman) die je nodig hebt om je werk te doen. Dat is nog steeds geen reden om met hen de helft van je bedrijfsvermogen of inkomsten uit je bedrijf te delen (en dan alleen in goede tijden).

Elkaar financieel steunen vanwege liefde is mooi. Maar dat is nog steeds iets anders dan denken dat je recht hebt op de vruchten van je partner zijn werk.

Overigens vind ik de gevonden oplossing om naar rato bij te dragen gewoon goed. Als die verhouding echt heel scheef was de afgelopen periode, kan je dat alsnog corrigeren. Uit de opmerkingen over het uitgavepatroon leid ik af dat haar man in elk geval niet denkt dat zij meer heeft bijgedragen aan de gezamenlijke kosten dan naar rato. Dat kan je dan in kaart brengen, zoals TO wil. En dan in redelijkheid een oplossing vinden.

Ik lees overigens nergens dat TO iets te kort komt of op een houtje bijt.
De benzinepomphouder en bakker delen toch geen huishouden en hebben toch geen kinderen met TO?
Wat jij stelt, is pas een dooddoener!
newspaper schreef:
18-12-2018 11:40
Mijn man heeft sinds kort een eigen bedrijf, hij kan daar veel tijd aan besteden omdat ik de kinderen/huishouden voor een groter deel op me neem. Ik werk dus minder uren dan hij, dit in overleg. Het komt totaal niet bij hem op om de inkomsten die hij daarmee verdient straks niet met mij te delen. Vind ik ook niet terecht, want ik vind ook dat hij al die uren erin kan steken en dus meer geld kan verdienen omdat ik qua werk/inkomen minder kan. Wij hebben ook alles op 1 hoop, 1 rekening etc. Dat maakt het voor ons heel overzichtelijk en makkelijk.

Nee, hij kan dat niet omdat jij minder werkt. Je zou ook even veel kunnen blijven werken en andere oplossingen vinden voor de kinderen en het huishouden. Als jullie dat zo afspreken ok, maar het is een recept voor toekomstige ellende.
Alle reacties Link kopieren
MarkSD schreef:
18-12-2018 12:05
Nee, hij kan dat niet omdat jij minder werkt. Je zou ook even veel kunnen blijven werken en andere oplossingen vinden voor de kinderen en het huishouden. Als jullie dat zo afspreken ok, maar het is een recept voor toekomstige ellende.
Niet mee eens. Afspraken maak je toch samen. Wat ben je dan voor een persoon als je dan nog ellende gaat zitten mk?
MarkSD schreef:
18-12-2018 11:26
Dat is een dooddoener. Er zijn wel meer mensen die iets voor je doen (de bakker, de benzinepompman) die je nodig hebt om je werk te doen. Dat is nog steeds geen reden om met hen de helft van je bedrijfsvermogen of inkomsten uit je bedrijf te delen (en dan alleen in goede tijden).

Elkaar financieel steunen vanwege liefde is mooi. Maar dat is nog steeds iets anders dan denken dat je recht hebt op de vruchten van je partner zijn werk.

Overigens vind ik de gevonden oplossing om naar rato bij te dragen gewoon goed. Als die verhouding echt heel scheef was de afgelopen periode, kan je dat alsnog corrigeren. Uit de opmerkingen over het uitgavepatroon leid ik af dat haar man in elk geval niet denkt dat zij meer heeft bijgedragen aan de gezamenlijke kosten dan naar rato. Dat kan je dan in kaart brengen, zoals TO wil. En dan in redelijkheid een oplossing vinden.

Ik lees overigens nergens dat TO iets te kort komt of op een houtje bijt.
Maar met de bakker woon je niet in een huis en daarmee heb je geen kinderen. Kinderen zijn er 24/7. 365 dagen per week hebben zij zorg nodig. Je zal dus toch echt iets moeten regelen, alle zorg uitbesteden is geen optie en wil je hopelijk als ouder niet.

Het zou niet eens in mijn hoofd opkomen om mijn inkomen niet te delen met de rest van mijn gezin. Sterker nog, ik denk niet eens meer in mijn en dijn. Mijn man gelukkig ook niet. Dat zou ook heel lastig worden, want onze levens zijn totaal met elkaar verweven en wat de een doet heeft invloed op wat de ander doet/kan doen.

Gokje: jij hebt zelf geen kinderen?
Alle reacties Link kopieren
MarkSD schreef:
18-12-2018 11:26
Dat is een dooddoener. Er zijn wel meer mensen die iets voor je doen (de bakker, de benzinepompman) die je nodig hebt om je werk te doen. Dat is nog steeds geen reden om met hen de helft van je bedrijfsvermogen of inkomsten uit je bedrijf te delen (en dan alleen in goede tijden).

Elkaar financieel steunen vanwege liefde is mooi. Maar dat is nog steeds iets anders dan denken dat je recht hebt op de vruchten van je partner zijn werk.

Overigens vind ik de gevonden oplossing om naar rato bij te dragen gewoon goed. Als die verhouding echt heel scheef was de afgelopen periode, kan je dat alsnog corrigeren. Uit de opmerkingen over het uitgavepatroon leid ik af dat haar man in elk geval niet denkt dat zij meer heeft bijgedragen aan de gezamenlijke kosten dan naar rato. Dat kan je dan in kaart brengen, zoals TO wil. En dan in redelijkheid een oplossing vinden.


Ik lees overigens nergens dat TO iets te kort komt of op een houtje bijt.
To heeft geschreven dat in de tijd dat hij geen inkomsten had een aantal maanden, zij alles betaalde en het niet in haar opkwam om dat anders te doen, dus ja, zij deelde op voorhand al wel in de 'slechte' tijden van man. En volgens mij is dat ook redelijk standaard. Ik ken geen vrouwen die in financieel moeilijke tijden zeiden dat hun partner dat zelf maar moest oplossen terwijl zij er zelf op los leefde. Alleen mensen die in moeilijke tijden samen hun schouders eronder zetten om eruit te komen. Kent iemand anders wel zulke verhalen hier toevallig?

Man plukt als vanzelfsprekend wel de vruchten van het werk van To. Hij profiteert van het huishouden dat zij doet. Hij eet het eten dat zij koopt en kookt, het huishouden dat zij doet, de opvoeding van ook zijn kinderen etc. Alles wat zij thuis doet, is ook in zijn voordeel. Waarom is dat wel vanzelfsprekend als het niet vanzelfsprekend is dat zijn inspanningen in haar voordeel zijn? Ondertussen brengt ze ook nog eens genoeg inkomen binnen om een substantiële financiële bijdrage te doen.

Ze geeft aan dat ze samen de afspraak hebben gemaakt dat zij minder gaat werken. Hij heeft daar dus ook voor gekozen. Dan moet hij ook de consequenties daarvan dragen en niet alle lasten eenzijdig op haar bordje pleuren.
MarkSD schreef:
18-12-2018 11:26
Dat is een dooddoener. Er zijn wel meer mensen die iets voor je doen (de bakker, de benzinepompman) die je nodig hebt om je werk te doen. Dat is nog steeds geen reden om met hen de helft van je bedrijfsvermogen of inkomsten uit je bedrijf te delen (en dan alleen in goede tijden).

Elkaar financieel steunen vanwege liefde is mooi. Maar dat is nog steeds iets anders dan denken dat je recht hebt op de vruchten van je partner zijn werk.

Overigens vind ik de gevonden oplossing om naar rato bij te dragen gewoon goed. Als die verhouding echt heel scheef was de afgelopen periode, kan je dat alsnog corrigeren. Uit de opmerkingen over het uitgavepatroon leid ik af dat haar man in elk geval niet denkt dat zij meer heeft bijgedragen aan de gezamenlijke kosten dan naar rato. Dat kan je dan in kaart brengen, zoals TO wil. En dan in redelijkheid een oplossing vinden.

Ik lees overigens nergens dat TO iets te kort komt of op een houtje bijt.

De bakker en de benzinepompman betaal je voor hun geleverde diensten. Probleem is, dat we eraan gewend zijn geraakt aan werkzaamheden een waarde toe te kennen uitgedrukt in geld. Huishoudelijk werk heeft in de ogen van velen geen of weinig waarde; totdat ze een hulp moeten inhuren á minimaal vijftien euro per uur.

TO zou dus eigenlijk in dienst moeten komen van het bedrijf en (met terugwerkende kracht) betaald moeten worden voor alle werkzaamheden die zij op zich neemt zodat haar man tijd kan steken in de opbouw van zijn bedrijf.
Alle reacties Link kopieren
MarkSD schreef:
18-12-2018 11:26
Dat is een dooddoener. Er zijn wel meer mensen die iets voor je doen (de bakker, de benzinepompman) die je nodig hebt om je werk te doen. Dat is nog steeds geen reden om met hen de helft van je bedrijfsvermogen of inkomsten uit je bedrijf te delen (en dan alleen in goede tijden).

Elkaar financieel steunen vanwege liefde is mooi. Maar dat is nog steeds iets anders dan denken dat je recht hebt op de vruchten van je partner zijn werk.

Overigens vind ik de gevonden oplossing om naar rato bij te dragen gewoon goed. Als die verhouding echt heel scheef was de afgelopen periode, kan je dat alsnog corrigeren. Uit de opmerkingen over het uitgavepatroon leid ik af dat haar man in elk geval niet denkt dat zij meer heeft bijgedragen aan de gezamenlijke kosten dan naar rato. Dat kan je dan in kaart brengen, zoals TO wil. En dan in redelijkheid een oplossing vinden.

Ik lees overigens nergens dat TO iets te kort komt of op een houtje bijt.
TO moet haar spaargeld gebruiken om rond te komen, terwijl haar man rijker en rijker wordt. Binnenkort wordt dat dus wel op een houtje bijten, want dan is haar spaargeld op. En naar de voedselbank of kledingbank kan ze niet, want dan wordt zijn inkomen wel meegerekend.

Verder ben je als ouders een team, als het goed is. Als één van de 2 minder gaat werken tbv van de kinderen, dan compenseert de ander dat uiteraard. Ook als dat niet afgesproken was. Dan was TO met haar financiele probleem bij haar man gekomen en had hij gelijk iets gezegd als "wat rot, hoe kunnen we dat rechtbreien" en dan kon hij nog steeds meer verdienen dan hij, maar hoefde zij niet in te teren op haar spaargeld.

Verschil in opbouw spaargeld, zou ik misschien nog in kunnen komen, maar dat de één structureel armer wordt, terwijl de ander zich verrijkt en dat die dan ook nog zegt "je begrijpt het niet" en "je geeft gewoon teveel geld uit" Bespottelijk.

Straks gaat hij alleen met de kinderen op vakantie, want TO kan het niet betalen. Of met een deel van de kinderen, want voor dat laatste kind zou TO eigenlijk betalen (eerlijk delen immers) en sja, die heeft geen geld. Jammer dan.
Oooh.. ik zat gisteren nog veel verder door te denken.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
bluebirdie schreef:
17-12-2018 23:22
ach man kap nou toch, er is toch niets rechtsvaardigs aan dat je samen afspreekt dat 1 vd 2 minder gaat werken om voor de kinderen te zorgen en dat de kosten wel gewoon 50/50 verdeeld blijven? dat slaat nergens op, op die voet zou ik met niemand aan kinderen beginnen, als je het zorgen voor kinderen en het inkomensverlies als gevolg daarvan voor je partner niet op zijn minst deels wilt compenseren dan ben je een vrek die helemaal niet aan kinderen moet beginnen. Je kan in een huwelijk of relatie met kinderen niet meer alles op een gouden schaaltje afwegen, maar wie zou willen dat je zelf een vermogen opbouwt en je partner op een houtje moet bijten om maar de helft vd kosten bij te kunnen blijven dragen. Werkelijk dat je het maar blijft verdedigen van die man uit gezien, mijn broek zakt er van af, draag nooit broeken maar goed.

er mag best wat in geld gewaardeerd worden voor het feit dat ze voor de kinderen zorgt maar het uitgangspunt blijft 50/50? je bent toch niet de nanny en huishoudster die voor haar diensten betaald wordt, echt idioot om op die manier met een gezamelijk huishouden/gezin/kinderen/financieen om te gaan
Ik heb me al af zitten vragen of Mark misschien de man in kwestie is, of zelf in zo'n situatie zit.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
MarkSD schreef:
17-12-2018 23:32
Maar wat dan?

Een kinderlijke afspraak dat je bij succes dat de ander bereikt altijd mag meeprofiteren? Voor de helft? Terwijl je zelf part noch deel hebt aan de daarvoor gelopen risico of gedane inspanning?

Wanneer je een gelijkwaardige relatie wil, zorg je zelf voor je geld. En onderhandel je dus ook bij het krijgen van kinderen over hoe je dat samen wil aanpakken.

Vrouwen klagen wel over het niet meedelen bij succes, maar ik lees of hoor nooit dat ze bij een faillissement of schulden met dezelfde gretigheid de helft van de schulden voor hun rekening nemen. Want dan heeft HIJ gefaald. Maar bij succes komt het zogenaamd omdat ZIJ hem heeft gesteund.

Van een faillissement krijgt de vrouw natuurlijk ook de rekening, als in minder inkomen, samen leven van haar inkomen na de inkomensval. Daarvoor waarschijnlijk al meer kosten betalen, omdat het bedrijf van partner niet zo goed loopt.. Als een bedrijf failliet gaat, heeft dat al voor het faillissement gevolgen voor het gezamenlijk inkomen en daar doet de partner dan natuurlijk al wat mee, dat je als 'delen in de schulden' zou kunnen zien. De failliete partner van eten, drinken en onderdak voorzien, zonder te vragen om zijn financiele aandeel, bijvoorbeeld.
De man van TO zou bij haar faillissement dan weer zeggen "ja, jammer dan,maar we hebben 50/50 afgesproken, zie maar hoe je het betaalt"
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Because schreef:
18-12-2018 11:54
De benzinepomphouder en bakker delen toch geen huishouden en hebben toch geen kinderen met TO?
Wat jij stelt, is pas een dooddoener!
Bovendien betaal je die ook gewoon :idee:
Later is nu
Dreamer schreef:
18-12-2018 17:05
TO moet haar spaargeld gebruiken om rond te komen, terwijl haar man rijker en rijker wordt. Binnenkort wordt dat dus wel op een houtje bijten, want dan is haar spaargeld op. En naar de voedselbank of kledingbank kan ze niet, want dan wordt zijn inkomen wel meegerekend.

Verder ben je als ouders een team, als het goed is. Als één van de 2 minder gaat werken tbv van de kinderen, dan compenseert de ander dat uiteraard. Ook als dat niet afgesproken was. Dan was TO met haar financiele probleem bij haar man gekomen en had hij gelijk iets gezegd als "wat rot, hoe kunnen we dat rechtbreien" en dan kon hij nog steeds meer verdienen dan hij, maar hoefde zij niet in te teren op haar spaargeld.

Verschil in opbouw spaargeld, zou ik misschien nog in kunnen komen, maar dat de één structureel armer wordt, terwijl de ander zich verrijkt en dat die dan ook nog zegt "je begrijpt het niet" en "je geeft gewoon teveel geld uit" Bespottelijk.

Straks gaat hij alleen met de kinderen op vakantie, want TO kan het niet betalen. Of met een deel van de kinderen, want voor dat laatste kind zou TO eigenlijk betalen (eerlijk delen immers) en sja, die heeft geen geld. Jammer dan.
Oooh.. ik zat gisteren nog veel verder door te denken.
op vakantie zit hij in een hotel en zij in een tentje met de kinderen, elke ochtend spreken ze af in de lobby van het hotel. Gaan ze naar het strand. Hij een ijsje en een drankje, zij heeft een kleffe boterham in een zakje mee. Terugweg, zij in de bus, hij in het vliegtuig. Zien ze elkaar weer thuis
MarkSD schreef:
17-12-2018 23:43
Leuke dingen doen en graag met iemand delen, is iets anders dan de helft van iemands bedrijfsvermogen claimen omdat je zijn huis schoon houdt.
Geen enkel moment heb ik de helft van zijn bedrijfsvermogen geclaimd.
Op jouw vraag of er van zijn kant irritaties over mijn uitgavenpatroon zouden zijn: onmogelijk, want ik ben allesbehalve een big spender. Geen merkkleding, dure tassen of dure hobbies. De boodschappen zijn weliswaar duur, maar dat is op zijn verzoek want hij wil alleen biologisch vlees bijvoorbeeld.
Alle reacties Link kopieren
anoniem07121825 schreef:
18-12-2018 21:30
Geen enkel moment heb ik de helft van zijn bedrijfsvermogen geclaimd.
Op jouw vraag of er van zijn kant irritaties over mijn uitgavenpatroon zouden zijn: onmogelijk, want ik ben allesbehalve een big spender. Geen merkkleding, dure tassen of dure hobbies. De boodschappen zijn weliswaar duur, maar dat is op zijn verzoek want hij wil alleen biologisch vlees bijvoorbeeld.
Precies
Een compensatie voor jouw gemiste inkomen is niet hetzelfde als de helft van zijn winst. En dan ben je nog schappelijk, omdat jij die winst niet kan maken. Laat je niet gek maken.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
MinkeDeWit schreef:
15-12-2018 12:30
Jij hebt je, net als zovelen, bewust in de financieel zwakkere en kwetsbare positie gebracht. Je spaargeld is weg, inkomen laag, en dan ben je nog niet eens getrouwd in gemeenschap van goederen. Dat is geen denkfout maar gewoon dom. Ik zou als de wiedeweerga de ongelijkheid opheffen en weer fulltime gaan werken, of ieder vier dagen. En aandringen op gelijk trekken van de spaargelden. Net alsof je samen bent, met dezelfde doelen en zorg voor elkaar, zeg maar.
Dit +100

Als de wiedeweerga alles gelijk trekken dus ook spaargeld en kapitaal etc.
Alle reacties Link kopieren
Er is een samenlevingscontract.

Ooit werd mij verteld; Je moet heel precies beschrijven wat van de één is, en wat van de ander én jaarlijks updaten bij de notaris.
Doe je dat laatste niet, is alles van ná die datum gezamelijk bezit. (Geldt uiteraard ook voor schulden).

Nou dateert deze informatie van pakweg 25 jaar geleden, dus het kan natuurlijk zijn dat de regels veranderd zijn. Maar het lijkt me de moeite waard om eens uit te zoeken.

En als de sodemieter weer meer gaan werken en de kinderopvang op zijn kosten regelen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Alle reacties Link kopieren
MarkSD schreef:
17-12-2018 23:32
Maar wat dan?

Een kinderlijke afspraak dat je bij succes dat de ander bereikt altijd mag meeprofiteren? Voor de helft? Terwijl je zelf part noch deel hebt aan de daarvoor gelopen risico of gedane inspanning?

Wanneer je een gelijkwaardige relatie wil, zorg je zelf voor je geld. En onderhandel je dus ook bij het krijgen van kinderen over hoe je dat samen wil aanpakken.

Vrouwen klagen wel over het niet meedelen bij succes, maar ik lees of hoor nooit dat ze bij een faillissement of schulden met dezelfde gretigheid de helft van de schulden voor hun rekening nemen. Want dan heeft HIJ gefaald. Maar bij succes komt het zogenaamd omdat ZIJ hem heeft gesteund.
Een kinderlijke afspraak...pardon...zelf noch part of deel aan risico of gedane inspanning..pardon?

De meeste succesvolle ondernemers werken niet van 9 tot 5, maar zijn steeds beschikbaar voor hun klanten. (Laten ze toch uitschijnen, anders strookt dit toch ook niet met de “gedane inspanning”.)
Dit is maar mogelijk als je die tijd en die ruimte kan nemen. Als je een gezin hebt betekent dit dat er iemand anders moet rondlopen die dat gezin in hoofdzaak draaiende houdt. En dit betekent, zeker bij jonge kinderen, heel wat meer dan een beetje kinderopvang, en zorgen dat er gedurende 4 uur per week gepoetst wordt. Voor die twee laatste zaken kan je hulp inschakelen. En inprincipe zou je alles kunnen uitbesteden, maar ik zou die rekening niet graag betalen. Een gezin draaiende houden, daarmee ben je dag in dag uit bezig.
Net dat kunnen overlaten aan iemand anders, geeft die ondernemer de tijd en ruimte om zijn zaak uit te bouwen en veel geld te verdienen.
Dat is dan toch niet alleen zijn verdienste...waarom zou hij daar alleen de vruchten van moeten plukken.
Dus zeker wel part aan de gedane inspanning...

Dus wat is er kinderlijk aan -in een gezin- de afspraak maken dat die ondernemer tijd en ruimte krijgt, en de niet-ondernemer daarvoor zorgt, maar wel deelt in het geld wat die tijd en ruimte opleveren.

Ik zou dit niet uithouden om zo behandeld te worden. Ik zou de afspraken verbreken (man deed het trouwens ook, want afspraak was vrouw gaat minder werken, zodat man kan gaan ondernemen, in de beginfase was hij trouwens ook niet vies van de geldelijke steun van zijn vrouw). Er is nu afgesproken om naar rato te betalen, daar stopte ik mee, ik betaalde niets meer en ging eerst terug mijn spaargeld bij elkaar sparen. Is er geen geld meer om de rekeningen te betalen, jammer....kan ik geen biologisch vlees meer kopen voor man, tja dan is er voor hem niets. Ik zou de boel in de soep laten draaien. Zou zelfs overwegen om “actie te voeren”, “in staking te gaan”. Enig overleg is blijkbaar toch niet mogelijk.

Misschien is dat de enige manier om die man aan het praten te krijgen over een eerlijke verdeling. Als TO al jaren probeert om te praten, tja dan maar de manier “wie niet horen wil, moet voelen”.

Ik word hier zeer boos van, al sta ik niet in de schoenen van TO.
Trouwens naar rato bijdragen, als ik het goed begrepen heb, weet TO zelfs niet wat er bij man binnenkomt. Ik zou hier geen vertrouwen in hebben.

Wat mij fascineert aan deze situatie: wat bezielt die man, wat voor rare gedachten heeft hij, wat is zijn doel, welke angst zit hierachter...
Alle reacties Link kopieren
Ikzegookwat schreef:
18-12-2018 14:04
De bakker en de benzinepompman betaal je voor hun geleverde diensten. Probleem is, dat we eraan gewend zijn geraakt aan werkzaamheden een waarde toe te kennen uitgedrukt in geld. Huishoudelijk werk heeft in de ogen van velen geen of weinig waarde; totdat ze een hulp moeten inhuren á minimaal vijftien euro per uur.

TO zou dus eigenlijk in dienst moeten komen van het bedrijf en (met terugwerkende kracht) betaald moeten worden voor alle werkzaamheden die zij op zich neemt zodat haar man tijd kan steken in de opbouw van zijn bedrijf.
Precies. Arbeid van hen wordt financieel beloond.
Oh, zat mannen die huishoudelijk werk en voor de kinderen zorgen -in theorie- superbelangrijk werk vinden. Daarom doen ze het ook zo vaak en veel. (Ondertussen zijn er genoeg mensen die het heerlijk vinden een tijdje bij de kinderen en het huishouden weg te zijn terwijl ze werken. Je krijgt daar meer waardering en geld voor)
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
Alle reacties Link kopieren
Als je al niet het vertrouwen hebt dat je partner eerlijk is over zijn inkomsten, heeft het dan uberhaupt nog zin om de relatie voort te zetten?

Hoop tekst allemaal hier, terwijl in essentie natuurlijk de hele vertrouwensband waar een relatie op gebaseerd zou moeten zijn niet aanwezig is. TO en haar vriend zitten alvast in het financiële gezeik dat je normaal pas krijgt als je uit elkaar gaat.
Alle reacties Link kopieren
MarkSD schreef:
18-12-2018 12:05
Nee, hij kan dat niet omdat jij minder werkt. Je zou ook even veel kunnen blijven werken en andere oplossingen vinden voor de kinderen en het huishouden. Als jullie dat zo afspreken ok, maar het is een recept voor toekomstige ellende.
Dat is natuurlijk onzin, want zo simpel is het niet. Wie gaat mijn oudste dan van school halen? Hier niet alle dagen bso beschikbaar en geen opa's en oma's in de buurt die structureel kunnen/willen oppassen. Op het kdv is geen plek voor 5 dagen, wie vangt mijn peuter dan op?
Een gezin draaiende houden gaat wel iets verder dan enkel opvang regelen voor de kinderen en het huishouden uitbesteden. Wij moeten dat verdelen en daarom werk ik parttime, maar neemt man ook 2 dagdelen op zich.
Wij zijn ook vrij simpel, wij verdelen de boel en vinden niet dat de 1 meer recht heeft op iets dan de ander. We dragen beide onze steen bij aan ons gezin en huishouden.
newspaper wijzigde dit bericht op 19-12-2018 09:16
24.73% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven