Gezondheid
alle pijlers
Angst voor naalden
maandag 22 juli 2019 21:32
Wat is mm?Emceetje schreef: ↑22-07-2019 09:39Wat zijn je andere wegen?
Ik begrijp dit heel erg. Ik wilde ook niet zwanger worden vanwege bloedprikken en bevallen... Maar nu zit ik al 4,5 jaar in de mm incl vele, vele prikken. Mijn wens om moeder te worden is kennelijk toch groter dan mijn angst voor naalden.
Andere wegen zoals adoptie of pleegzorg overwegen we. Daarnaast heb ik een vriendin dus in dit geval is dat een luxe omdat zij dan degene kan zijn die zwanger wordt.
Mijn wens is ook zeker groot maar op welke manier maakt me niet uit. Een kindje adopteren lijkt me ook erg mooi.
Maarja.. je komt er nooit helemaal onderuit. Af en toe moet er toch bloedgeprikt worden of naar de tandarts ofzo met verdoving dus daarom wil ik zo graag van die angst af
maandag 22 juli 2019 21:39
Scheelt dat ik geen angst heb voor de pijn want dat valt eigenlijk wel mee maar puur het idee van de naald in mijn lichaam.hondenmens schreef: ↑22-07-2019 10:58Ik smeer sinds een paar jaar ook Emla zalf. Mijn oom die dialyse heeft gehad had een paar tubes over. Nu zijn ze op en alleen op doktersrecept verkrijgbaar helaas. In mijn jeugd werd dat nog niet gebruikt. Het ligt er ook sterk aan wie er prikt. Bij sommigen doet het gemeen zeer en bij anderen voel ik weinig. Mijn laatste prikker zegt dat het zonder zalf beter prikt, omdat de naald anders wegglijdt. Ik heb ook elke keer een andere prikker gehad, omdat er tussen de prikken jaren tussen zaten. Dus elke keer is weer eng, omdat ik niet weet hoe diegene prikt. Ik moet heel weinig laten prikken dus dan heb je dat.
TO: Vervelend dat het je leven zo beheerst dat je niet zwanger wilt worden. Mij lijkt het ook niks, daar niet van. Want ik heb geen kinderwens. Ik denk wel eens dat als ik ooit een ernstige ziekte krijg en vaak moet laten prikken, het steeds zou uitstellen en dat ik dan te laat ben. Of misschien vind ik doodgaan wel minder erg dan dat.
Wat betreft de ziekte herken ik ook. Ik ben soms bang om bijv disbetes te krijgen ofzo en zou niet weten wat ik dan moet doen.. doodgaan is ook weer zou definitief maar ik zou het ongetwijfeld overwegen. Erg eigenlijk he
dinsdag 23 juli 2019 01:17
Ook ik herken je verhaal. Ik kan het zelf terug herleiden naar een gebeurtenis in mijn jeugd toen ik bloed moest prikken en ze wiebelden met de naald in mijn arm terwijl ze omdraaiden om een nieuw buisje te pakken. Ik had mijn vader gezegd dat ik een grote meid was en dat ik niet zou huilen. Zo gezegd zo gedaan, maar dat heeft erin geresulteerd dat ik mijn tranen weg had gedrukt en de doodsangst met me meenam als een trauma. De huilende kinderen die je in de wachtkamer kon horen hielpen ook niet mee.
In ieder geval, nu na twee zwangerschappen en een schildklieraandoening ben ik heel vaak geprikt. Het helpt bij mij om de opmerking van tevoren te maken dat ik al lichthoofdig begin te worden, zodat ze weten wat er speelt. En vervolgens helpt het voor mij om te vragen dat ze niet door je ader heen gaan prikken. Dat doet altijd zo een pijn. De meeste letten dan hier extra goed op en dan voel ik er bijna niets van. Ik probeer zoveel mogelijk met de zuster te praten tijdens het prikken om vervolgens zo snel mogelijk te maken dat ik wegkom als het klaar is. Het blijft niet fijn, maar door het vaak geprikt te worden, is het wel veel minder eng geworden. Als je ook een trauma hebt dan kan ik EMDR wel aanraden. Het het niet voor naalden gedaan, maar wel voor ander trauma en ik kan me voorstellen dat het je gaat helpen.
In ieder geval, nu na twee zwangerschappen en een schildklieraandoening ben ik heel vaak geprikt. Het helpt bij mij om de opmerking van tevoren te maken dat ik al lichthoofdig begin te worden, zodat ze weten wat er speelt. En vervolgens helpt het voor mij om te vragen dat ze niet door je ader heen gaan prikken. Dat doet altijd zo een pijn. De meeste letten dan hier extra goed op en dan voel ik er bijna niets van. Ik probeer zoveel mogelijk met de zuster te praten tijdens het prikken om vervolgens zo snel mogelijk te maken dat ik wegkom als het klaar is. Het blijft niet fijn, maar door het vaak geprikt te worden, is het wel veel minder eng geworden. Als je ook een trauma hebt dan kan ik EMDR wel aanraden. Het het niet voor naalden gedaan, maar wel voor ander trauma en ik kan me voorstellen dat het je gaat helpen.
dinsdag 23 juli 2019 14:45
Ik denk dat ik het trauma hierdoor ook opgelopen heb. De angst niet willen uiten. Bij mijn eerste bloedafname die ik zelf herinner was ik 9. Hierbij mocht ik nog wel gillen als het zeer deed van de prikster. Het was inderdaad pijnlijk dus gilde ik. Van een kind wordt dat nog begrepen. Bij de volgende bloedafname was ik 17. Ik wilde me goed houden. Het lukte tot de naald er een halve minuut in zat en ik weg zakte. Sindsdien word ik al misselijk en lichthoofdig als ik in de wachtkamer zit.Melody1992 schreef: ↑23-07-2019 01:17Ook ik herken je verhaal. Ik kan het zelf terug herleiden naar een gebeurtenis in mijn jeugd toen ik bloed moest prikken en ze wiebelden met de naald in mijn arm terwijl ze omdraaiden om een nieuw buisje te pakken. Ik had mijn vader gezegd dat ik een grote meid was en dat ik niet zou huilen. Zo gezegd zo gedaan, maar dat heeft erin geresulteerd dat ik mijn tranen weg had gedrukt en de doodsangst met me meenam als een trauma. De huilende kinderen die je in de wachtkamer kon horen hielpen ook niet mee.
In ieder geval, nu na twee zwangerschappen en een schildklieraandoening ben ik heel vaak geprikt. Het helpt bij mij om de opmerking van tevoren te maken dat ik al lichthoofdig begin te worden, zodat ze weten wat er speelt. En vervolgens helpt het voor mij om te vragen dat ze niet door je ader heen gaan prikken. Dat doet altijd zo een pijn. De meeste letten dan hier extra goed op en dan voel ik er bijna niets van. Ik probeer zoveel mogelijk met de zuster te praten tijdens het prikken om vervolgens zo snel mogelijk te maken dat ik wegkom als het klaar is. Het blijft niet fijn, maar door het vaak geprikt te worden, is het wel veel minder eng geworden. Als je ook een trauma hebt dan kan ik EMDR wel aanraden. Het het niet voor naalden gedaan, maar wel voor ander trauma en ik kan me voorstellen dat het je gaat helpen.
vrijdag 26 juli 2019 15:42
Echt. Grow up.hondenmens schreef: ↑22-07-2019 10:58
TO: Vervelend dat het je leven zo beheerst dat je niet zwanger wilt worden. Mij lijkt het ook niks, daar niet van. Want ik heb geen kinderwens. Ik denk wel eens dat als ik ooit een ernstige ziekte krijg en vaak moet laten prikken, het steeds zou uitstellen en dat ik dan te laat ben. Of misschien vind ik doodgaan wel minder erg dan dat.
Nog niet eens omdat ik vind dat je niet kleinzielig mag zijn. Maar de stompzinnigheid van je uitspraak vind ik onthutsend.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
vrijdag 26 juli 2019 15:45
Die uitspraak is inderdaad wel heel erg en overdreven. Ik vertelde al eerder: als je daadwerkelijk op het punt staat om óf dood te gaan of om 1 minuscuul prikje te krijgen dan kies je echt niet voor doodgaan. Ik spreek uit ervaring en was/ben ook panisch voor naalden. Op zo’n moment heb je geen keuze en wil je maar 1 ding: overleven. En ik ben heel blij en dankbaar dat ik dagelijks zo’n naald in mij gestoken krijg. Anders was ik er niet meer geweest.Very__Cherry schreef: ↑26-07-2019 15:42Echt. Grow up.
Nog niet eens omdat ik vind dat je niet kleinzielig mag zijn. Maar de stompzinnigheid van je uitspraak vind ik onthutsend.
vrijdag 26 juli 2019 15:51
Ik heb ook een enorme fobie voor naalden, opgelopen door een incident tijdens vaccineren als kind. In de wachtkamer bij het prik-lab als het druk is, en ik lang moet wachten kan ik er bijna van flauwvallen, zo hoog loopt de stress op. Er moest/moet dus ook eigenlijk altijd iemand met me mee.
Stom genoeg (of niet), als ik 1 of beiden van m'n kinderen mee heb als ik bloed moet laten prikken, lukt het me wel weer om compleet kalm te blijven. Omdat ik in m'n hoofd meer bezig ben, met het proberen niet over te dragen van mijn angst op m'n kinderen. Idem met m'n fobie voor spinnen overigens.
Tot nu toe lijkt dat in ieder geval goed gelukt, want beide kinderen komen rustig binnenlopen met een spin die ze gevonden hebben (Oh gruwel! ) en toen m'n oudste laatst geopereerd moest worden keek hij rustig toe hoe zijn infuus gezet werd. (is hij nog steeds trots op haha)
Stom genoeg (of niet), als ik 1 of beiden van m'n kinderen mee heb als ik bloed moet laten prikken, lukt het me wel weer om compleet kalm te blijven. Omdat ik in m'n hoofd meer bezig ben, met het proberen niet over te dragen van mijn angst op m'n kinderen. Idem met m'n fobie voor spinnen overigens.
Tot nu toe lijkt dat in ieder geval goed gelukt, want beide kinderen komen rustig binnenlopen met een spin die ze gevonden hebben (Oh gruwel! ) en toen m'n oudste laatst geopereerd moest worden keek hij rustig toe hoe zijn infuus gezet werd. (is hij nog steeds trots op haha)
vrijdag 26 juli 2019 21:48
Ik vind het anders zeker geen rare reactie hoor. Ik begrijp wat hij/zij bedoeld en je kan niet voelen wat een ander voelt dus ik vind jouw uitspraak eerder overdrevenVery__Cherry schreef: ↑26-07-2019 15:42Echt. Grow up.
Nog niet eens omdat ik vind dat je niet kleinzielig mag zijn. Maar de stompzinnigheid van je uitspraak vind ik onthutsend.
vrijdag 26 juli 2019 21:54
Hier ook een naalden fobie. En toch heb ik me dit jaar en vorig jaar een paar keer laten prikken.
Bloedprikken omdat ik alsmaar moe bleef, en nog veel banger was dat ik iets ernstigs had. Ik word nog steeds wel draaierig en reis niet in m'n eentje als ik weer zou moeten, maar ik weiger het niet meer als de huisarts het voorstelt.
Tandarts verdoving, toen ik praktisch door de grond ging van de pijn maakte het me echt niks meer uit. Soms schrik ik nog wat als de tandarts zegt dat het niet zonder kan, maar met je vork in je wang prikken is pijnlijker.
Tetanus prik. Mijn fobie is ontstaan tijdens een inenting als kind die pijn deed, en ik was zo ontzettend bang. Maar heb eerder verzuimd de huisarts te bellen bij mogelijke straatvuil infectie en wilde niet meer iedere keer bang zijn dat het misging. Dus toen mijn buitenkat per ongeluk uithaalde toch gegaan. Met grote tegenzin, daar ook aangegeven dat ik wou liggen na afloop. De prik zelf was pijnloos. De vloeistof daarentegen reageerde ik niet goed op, maar na 10 minuten daar liggen ging het weer. Het hielp me bij die prik om te focussen op dat er genoeg dokters in de buurt waren om me te helpen als er iets echt ernstig mis zou gaan. Hopelijk niet snel nog eens een injectie anders dan verdoving door tandarts.
Bloedprikken omdat ik alsmaar moe bleef, en nog veel banger was dat ik iets ernstigs had. Ik word nog steeds wel draaierig en reis niet in m'n eentje als ik weer zou moeten, maar ik weiger het niet meer als de huisarts het voorstelt.
Tandarts verdoving, toen ik praktisch door de grond ging van de pijn maakte het me echt niks meer uit. Soms schrik ik nog wat als de tandarts zegt dat het niet zonder kan, maar met je vork in je wang prikken is pijnlijker.
Tetanus prik. Mijn fobie is ontstaan tijdens een inenting als kind die pijn deed, en ik was zo ontzettend bang. Maar heb eerder verzuimd de huisarts te bellen bij mogelijke straatvuil infectie en wilde niet meer iedere keer bang zijn dat het misging. Dus toen mijn buitenkat per ongeluk uithaalde toch gegaan. Met grote tegenzin, daar ook aangegeven dat ik wou liggen na afloop. De prik zelf was pijnloos. De vloeistof daarentegen reageerde ik niet goed op, maar na 10 minuten daar liggen ging het weer. Het hielp me bij die prik om te focussen op dat er genoeg dokters in de buurt waren om me te helpen als er iets echt ernstig mis zou gaan. Hopelijk niet snel nog eens een injectie anders dan verdoving door tandarts.
vrijdag 26 juli 2019 22:13
Overdreven? Dat ik het te idioot voor woorden vind dat iemand hier zegt misschien nog liever dood te gaan dan zich te laten prikken?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
vrijdag 26 juli 2019 22:22
Het is een hele bijzondere uitspraak. Als je even heel nuchter denkt slaat het natuurlijk helemaal nergens op dat je liever DOOD gaat dan dat je een prikje krijgt. Je teen stoten is nog pijnlijker. En ja ik heb ook een naalden fobie maar ik vind het echt een belachelijke uitspraak.
vrijdag 26 juli 2019 22:23
Ik sluit me helemaal bij jou aan. Het is ook echt een idiote gedachte. En wedden dat als ze chemo of iets dergelijks nodig heeft je toch wel kiest voor die naald. In plaats van bijvoorbeeld een lange pijnlijke en langzame dood.Very__Cherry schreef: ↑26-07-2019 22:13Overdreven? Dat ik het te idioot voor woorden vind dat iemand hier zegt misschien nog liever dood te gaan dan zich te laten prikken?
vrijdag 26 juli 2019 22:27
Niet iedereen is hetzelfde he. Ik stoot liever mijn teen.Treurniet12 schreef: ↑26-07-2019 22:22Het is een hele bijzondere uitspraak. Als je even heel nuchter denkt slaat het natuurlijk helemaal nergens op dat je liever DOOD gaat dan dat je een prikje krijgt. Je teen stoten is nog pijnlijker. En ja ik heb ook een naalden fobie maar ik vind het echt een belachelijke uitspraak.
vrijdag 26 juli 2019 22:42
Nee godzijdank niet. Blij dat ik ondanks mijn gigantische angst wel mijn angst kan overwinnen en mijn leven er niet zo dusdanig door laat beïnvloeden dat ik dood zou gaan. Als een angst je leven zo beïnvloed is het echt tijd voor professionele hulp.
vrijdag 26 juli 2019 22:45
Mijn man was ook erg bang voor naalden wat wel een extra obstakel was toen uit jaja bloedonderzoek bleek dat hij leukemie had.
Ik weet nog dat zijn arts zei: ow bang voor naalden zeg je? 1 voordeel hoe dit ook eindigt tegen die tijd ben je helemaal niet meer bang.
En dat klopte ook, zoveel prikken gehad niet alleen bloed prikken maar lumbaalpuncties, hickman, infuusnaalden en trombose prikken vrijwel alles wat je kan prikken is gebeurd.
Uiteindelijk was angst helemaal niet meer aan de orde. Sterker nog hij vond het erg spijtig dat hijzelf geen bloed meer mocht gaan geven in de toekomst.
Al met al denk ik dat er vrijwel niemand is die echt liever de (lange en ongetwijfeld pijnlijke) dood verkiest boven geprikt te worden.
Het punt is denk ik meer dat prikken vaker nodig is dan alleen in het geval van leven en dood en ik snap echt wel dat prikken en naalden een drempel kan zijn voor goede zelfzorg. Niet zwanger willen worden vanwege deze angst vind ik persoonlijk reden genoeg om hulp te gaan vragen om van deze angst af te komen.
Ik weet nog dat zijn arts zei: ow bang voor naalden zeg je? 1 voordeel hoe dit ook eindigt tegen die tijd ben je helemaal niet meer bang.
En dat klopte ook, zoveel prikken gehad niet alleen bloed prikken maar lumbaalpuncties, hickman, infuusnaalden en trombose prikken vrijwel alles wat je kan prikken is gebeurd.
Uiteindelijk was angst helemaal niet meer aan de orde. Sterker nog hij vond het erg spijtig dat hijzelf geen bloed meer mocht gaan geven in de toekomst.
Al met al denk ik dat er vrijwel niemand is die echt liever de (lange en ongetwijfeld pijnlijke) dood verkiest boven geprikt te worden.
Het punt is denk ik meer dat prikken vaker nodig is dan alleen in het geval van leven en dood en ik snap echt wel dat prikken en naalden een drempel kan zijn voor goede zelfzorg. Niet zwanger willen worden vanwege deze angst vind ik persoonlijk reden genoeg om hulp te gaan vragen om van deze angst af te komen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 26 juli 2019 23:04
Ik vind bij bloedprikken vooral de plaats waar geprikt wordt akelig. Daar in het midden van je arm. Een prik in mijn mond, bovenarm of 15 prikken op mijn rug (allergietest) doet me veel minder.
zaterdag 27 juli 2019 00:12
NatuurliJk slaat het helemaal nergens op en moet je nuchter denken en waarschijnlijk ga je ook niet liever dood dan een prik maar als je echt extreme angst hebt komt dat wel in je op ook al is het een idiote gedachteTreurniet12 schreef: ↑26-07-2019 22:22Het is een hele bijzondere uitspraak. Als je even heel nuchter denkt slaat het natuurlijk helemaal nergens op dat je liever DOOD gaat dan dat je een prikje krijgt. Je teen stoten is nog pijnlijker. En ja ik heb ook een naalden fobie maar ik vind het echt een belachelijke uitspraak.
zaterdag 27 juli 2019 00:14
Natuurlijk maar hij/zij had het over een gedachte niet over zo'n belangrijke beslissing. Is nogal een verschilTreurniet12 schreef: ↑26-07-2019 22:23Ik sluit me helemaal bij jou aan. Het is ook echt een idiote gedachte. En wedden dat als ze chemo of iets dergelijks nodig heeft je toch wel kiest voor die naald. In plaats van bijvoorbeeld een lange pijnlijke en langzame dood.
zaterdag 27 juli 2019 00:21
Dat denk ik ook zeker niet. Dat mensen daadwerkelijk liever dood gaan. Hopelijk gaat het nu beter met je man?IBIopviva schreef: ↑26-07-2019 22:45Al met al denk ik dat er vrijwel niemand is die echt liever de (lange en ongetwijfeld pijnlijke) dood verkiest boven geprikt te worden.
Het punt is denk ik meer dat prikken vaker nodig is dan alleen in het geval van leven en dood en ik snap echt wel dat prikken en naalden een drempel kan zijn voor goede zelfzorg. Niet zwanger willen worden vanwege deze angst vind ik persoonlijk reden genoeg om hulp te gaan vragen om van deze angst af te komen.
Wat betreft zwangerschap vind ik het niet zo erg omdat ik niet persee biologisch gezien moeder wil worden. Adoptie bijvoorbeeld heeft me ook altijd erg getrokken. Maar ik denk dat het sowieso wel goed is om hulp te zoeken ja.
zaterdag 27 juli 2019 08:32
Als je zulke extreme gedachten hebt dan is het tijd voor professionele hulp.
zaterdag 27 juli 2019 09:00
Mooi dat je adoptie ook een goede optie vind. Hoop ondanks dat dat het je gaat lukken om hier overheen te komen het lijkt me erg naar om zoveel stress te hebben voor iets wat wellicht van levensbelang is.Mikla schreef: ↑27-07-2019 00:21Dat denk ik ook zeker niet. Dat mensen daadwerkelijk liever dood gaan. Hopelijk gaat het nu beter met je man?
Wat betreft zwangerschap vind ik het niet zo erg omdat ik niet persee biologisch gezien moeder wil worden. Adoptie bijvoorbeeld heeft me ook altijd erg getrokken. Maar ik denk dat het sowieso wel goed is om hulp te zoeken ja.
Bedankt dat je vraagt naar mijn man. Hij is helaas een half jaar na de diagnose overleden.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
