Gezondheid
alle pijlers
Borstkanker, wie wil meekletsen?
dinsdag 1 oktober 2019 10:23
dinsdag 1 oktober 2019 10:36
Oh spannend weer voor je bloedwaarden. Maar dat komt vast goed, vorige keer zat je er uiteindelijk ook wel ruim in... Ik ben benieuwd!MIDA schreef: ↑01-10-2019 10:23Flipje, hoe gaat het met je moeders haar?
Ik heb gisteren mijn pruik opgehaald, er was geen houden meer aan! Alles wat ik vastpak ligt eraf. Vanavond gaat de tondeuse erover
Net bloed laten prikken voor morgen, als ik de port a cath krijg, ben wel heel benieuwd naar de waarden nu.
Mijn moeder is afgelopen vrijdag al naar de kapper gegaan om het eraf te laten halen. Ze vindt het raar, niet echt verdrietig. Ze was het toch wel zat al die losse haren, dus blij dat ze daar nu vanaf is. Ik vind de pruik erg mooi trouwens! Kan alleen maar zien dat het iets anders zit dan haar eigen haar, maar als je het niet weet zou je het denk ik niet zien (mijn man had het niet eens door!).
Fijn dat je morgen de PAC krijgt, dan ben je in elk geval van het meeste geprik verlost.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
vrijdag 4 oktober 2019 09:28
Ik heb een paar heftige dagen achter de rug. Dinsdag ben ik naar de kapper gegaan om mijn haren eraf te laten halen, dat was minder emotioneel als ik had gedacht. Ik merkte dat ik er gewoon aan toe was. Mijn pruik is inmiddels ook in mijn eigen model geknipt en in mijn eigen kleur, dus ik ben er best blij mee. Ik moet nog wel wennen, want het is veel meer haar als ik zelf heb, maar dat komt goed.
Woensdagmorgen heb ik de PAC gekregen, man wat was dat een heftige ingreep! Ik heb echt heel veel pijn gehad, ze hebben zo lomp zitten duwen en wringen om dat ding erin te krijgen. Ik ben geen watje, maar ik moest gewoon huilen van de pijn. Ik weet niet of het niet genoeg verdoofd was, maar ik vond het niet normaal dat het zoveel pijn deed.
Meteen daarna zijn we doorgereden naar Dronten, om de pruik op maat te laten maken. Voor ons is dat best een eind weg, zo’n 160 km. Daar aangekomen moesten we drie uur wachten voordat het klaar was, dus hebben we in een winkelcentrum rondgelopen en geluncht. Rond 16.30 uur was hij klaar en konden we, natuurlijk midden in de spits, weer naar huis. Ik had nog steeds veel pijn en was natuurlijk helemaal op van de spanning en de lange dag (uiteindelijk pas om 19.30 uur thuis).
Gisteren had ik het standaard gesprek met mijn verpleegkundig specialist. Mijn bloedwaarden waren wéér niet goed, 1,3 deze keer. En omdat ik ook wat keelpijn had en nog steeds pijn aan de PAC. Hebben ze mijn temperatuur gemeten, 38 graden, ondanks de twee paracetamols. Overleg met de oncoloog en ja hoor, ga maar door naar de eerste hulp
Die is in een ander ziekenhuis en het was inmiddels al 17.00 uur, de kinderen waren alleen thuis, want we zouden binnen een uur thuis zijn.
Buurvrouw gebeld, die heeft de kinderen opgevangen en te eten gegeven. En wij door naar de eerste hulp, waar ze longfoto’s hebben genomen, urine getest en wéér bloed afgenomen. Na twee uur mochten we weer naar huis, met een antibioticakuur, omdat mijn urine een beetje dubieus was, het zou een beginnende urinewegontsteking kunnen zijn.
Vandaag heb ik niks, alleen een gesprek op school van de jongste, dus ik ben net toen de kinderen naar school waren lekker terug in bed gekropen met mijn ipad. En ik ga nu lekker even niks doen.
Woensdagmorgen heb ik de PAC gekregen, man wat was dat een heftige ingreep! Ik heb echt heel veel pijn gehad, ze hebben zo lomp zitten duwen en wringen om dat ding erin te krijgen. Ik ben geen watje, maar ik moest gewoon huilen van de pijn. Ik weet niet of het niet genoeg verdoofd was, maar ik vond het niet normaal dat het zoveel pijn deed.
Meteen daarna zijn we doorgereden naar Dronten, om de pruik op maat te laten maken. Voor ons is dat best een eind weg, zo’n 160 km. Daar aangekomen moesten we drie uur wachten voordat het klaar was, dus hebben we in een winkelcentrum rondgelopen en geluncht. Rond 16.30 uur was hij klaar en konden we, natuurlijk midden in de spits, weer naar huis. Ik had nog steeds veel pijn en was natuurlijk helemaal op van de spanning en de lange dag (uiteindelijk pas om 19.30 uur thuis).
Gisteren had ik het standaard gesprek met mijn verpleegkundig specialist. Mijn bloedwaarden waren wéér niet goed, 1,3 deze keer. En omdat ik ook wat keelpijn had en nog steeds pijn aan de PAC. Hebben ze mijn temperatuur gemeten, 38 graden, ondanks de twee paracetamols. Overleg met de oncoloog en ja hoor, ga maar door naar de eerste hulp
Die is in een ander ziekenhuis en het was inmiddels al 17.00 uur, de kinderen waren alleen thuis, want we zouden binnen een uur thuis zijn.
Buurvrouw gebeld, die heeft de kinderen opgevangen en te eten gegeven. En wij door naar de eerste hulp, waar ze longfoto’s hebben genomen, urine getest en wéér bloed afgenomen. Na twee uur mochten we weer naar huis, met een antibioticakuur, omdat mijn urine een beetje dubieus was, het zou een beginnende urinewegontsteking kunnen zijn.
Vandaag heb ik niks, alleen een gesprek op school van de jongste, dus ik ben net toen de kinderen naar school waren lekker terug in bed gekropen met mijn ipad. En ik ga nu lekker even niks doen.
vrijdag 4 oktober 2019 11:17
Jazeker fijn, ik heb hier in de buurt erg fijne mensen waar ik altijd bij terecht kan 
En dat is fijn omdat onze familie allemaal op een half uur rijden wonen.
Ik kreeg net een telefoontje van het ziekenhuis dat mijn bloedwaarde alweer gestegen was naar 2.7 en dus voldoende is voor de volgende kuur, maandag!
En dat is fijn omdat onze familie allemaal op een half uur rijden wonen.Ik kreeg net een telefoontje van het ziekenhuis dat mijn bloedwaarde alweer gestegen was naar 2.7 en dus voldoende is voor de volgende kuur, maandag!
zaterdag 5 oktober 2019 12:06
dinsdag 8 oktober 2019 09:53
Gisteren de derde chemo gehad, weer een tegenvaller. De PAC is niet gebruikt 
er kwam nog best veel wondvocht uit de wond en ze waren bang dat het ontstoken was. Er is een assistent chirurg naar komen kijken en het was oppervlakkig open, omdat het er natuurlijk met redelijk geweld in is geplaatst en er druk op het litteken staat vanwege de PAC. Ik moet nu twee keer per dag goed spoelen onder de douche en de wond weer afdekken. Als er echt pus uitkomt of ik koorts krijg, weer aan de bel trekken.
Helaas dus weer een infuus moesten laten prikken, deze keer een vrij eigenwijze verpleegkundige die twee keer mis prikte. Gelukkig prikte haar collega wel in één keer goed. Mijn bloedwaarden waren nu gelukkig goed, de witte bloedcellen zelfs 6,2! Ik ga wel voorstellen om de volgende keer zo laat mogelijk te laten prikken, ik word er knettergek van dat het eerst niet goed is en uiteindelijk niks aan de hand.
De chemo zelf verliep supervlot nu zonder de ijsmuts, met een goed uur stond ik weer buiten! Ben daarna samen met mijn zusje, die de laatste twee keer mee is geweest, lekker gaan lunchen. Hierna nog één keer A-C, daarna komt de dosetaxel ben benieuwd of de bijwerkingen daar heftiger van zijn, omdat er dan drie weken tussen de kuren zitten.
Oh de pijn van de PAC begint gelukkig minder te worden, ik kan zelfs weer even op mijn rechterzij liggen
er kwam nog best veel wondvocht uit de wond en ze waren bang dat het ontstoken was. Er is een assistent chirurg naar komen kijken en het was oppervlakkig open, omdat het er natuurlijk met redelijk geweld in is geplaatst en er druk op het litteken staat vanwege de PAC. Ik moet nu twee keer per dag goed spoelen onder de douche en de wond weer afdekken. Als er echt pus uitkomt of ik koorts krijg, weer aan de bel trekken. Helaas dus weer een infuus moesten laten prikken, deze keer een vrij eigenwijze verpleegkundige die twee keer mis prikte. Gelukkig prikte haar collega wel in één keer goed. Mijn bloedwaarden waren nu gelukkig goed, de witte bloedcellen zelfs 6,2! Ik ga wel voorstellen om de volgende keer zo laat mogelijk te laten prikken, ik word er knettergek van dat het eerst niet goed is en uiteindelijk niks aan de hand.
De chemo zelf verliep supervlot nu zonder de ijsmuts, met een goed uur stond ik weer buiten! Ben daarna samen met mijn zusje, die de laatste twee keer mee is geweest, lekker gaan lunchen. Hierna nog één keer A-C, daarna komt de dosetaxel ben benieuwd of de bijwerkingen daar heftiger van zijn, omdat er dan drie weken tussen de kuren zitten.
Oh de pijn van de PAC begint gelukkig minder te worden, ik kan zelfs weer even op mijn rechterzij liggen
mida wijzigde dit bericht op 08-10-2019 09:55
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
4.43% gewijzigd
dinsdag 8 oktober 2019 22:44
Jeetje MIDA, je hebt wel pech met al dat extra gedoe rond die PAC! Je kiest er voor in de hoop dat het wat ontlast, maar zo is het juist een extra belasting.... Inderdaad een goed plan om volgende keer wat later te komen voor je witte bloedcellen, dat scheelt ook weer wat stress.
Nu nog maar eentje van deze te gaan, yes!
Ik ben benieuwd naar het vervolg. Hopelijk valt dat mee qua bijwerkingen. Mijn moeder krijgt dan dus dat andere middel (P) en dat is 12x, iedere week. Maar het is haar verteld dat dit (AC) het zware deel van de kuur is en dat het stuk daarna (P) milder is... dus ik hoop dat dat inderdaad zo is, voor jullie allebei.
Rust je goed uit de komende dagen? Hoe gaat het thuis? Word je een beetje lekker verzorgd? En lukt het nog om een beetje te wandelen (of andere beweging) af en toe?
Nu nog maar eentje van deze te gaan, yes!
Ik ben benieuwd naar het vervolg. Hopelijk valt dat mee qua bijwerkingen. Mijn moeder krijgt dan dus dat andere middel (P) en dat is 12x, iedere week. Maar het is haar verteld dat dit (AC) het zware deel van de kuur is en dat het stuk daarna (P) milder is... dus ik hoop dat dat inderdaad zo is, voor jullie allebei.Rust je goed uit de komende dagen? Hoe gaat het thuis? Word je een beetje lekker verzorgd? En lukt het nog om een beetje te wandelen (of andere beweging) af en toe?
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
woensdag 9 oktober 2019 08:31
Ja dat ga ik zeker doen! Ik probeer mijn rustmomenten te pakken als de jongens op school zijn, want ik wil toch proberen om hun er zo weinig mogelijk mee te belasten. Vandaag is het natuurlijk woensdag, dus de jongste is vanmiddag thuis. Dan ga ik als de jongens weg zijn terug naar bed, een beetje op de ipad, nog een uurtje slaap meepikken. Dan ben ik ‘s middags wat fitter. En vroeg naar bed, vaak rond half 9 als de jongste gaat slapen. De tweede week gaat het allemaal weer wat soepeler en heb ik minder rust nodig. Ik probeer een paar keer per week mijn boodschappen te voet te doen en ik heb natuurlijk de afspraken met de fysiotherapeut, dus dat zit wel goed.
Hoe gaat het met je moeder, werkt ze nog steeds? Ik zou er gewoon de tijd niet voor hebben, als ik zie wat er allemaal nog bij komt kijken
woensdag 9 oktober 2019 11:32
Waar vind ik die? Zit al eeuwen op het VF, maar heb nog nooit een pb gehad
vrijdag 11 oktober 2019 20:56
Ze werkt nog steeds, maar niet haar volledige uren en ze is wel onder controle van de arbo-arts hoor. Ze kan nu laat beginnen en vroeg naar huis, en dat 3 dagen per week. Maar zij heeft geen twee pubers thuis hè, dat is nogal een wereld van verschil! Ze kan (bij wijze van spreken) thuis komen en neerploffen. Ze gaat lopend of fietsend naar haar werk, dus dan krijgt ze meteen ook de dagelijkse beweging.
De chemo gaat haar wonderwel goed af. De Lonquex werkt als een trein, bloedwaardes zijn steeds goed. Verder herken ik heel erg wat jij schrijft, de vermoeidheid, rust moeten pakken, en de eerste week zwaarder en de tweede week weer beter. Het min of meer verplichte middagdutje vindt ze wel vervelend (moeilijk te accepteren dat ze zo snel door haar energie heen is), maar het lukt haar toch wel om daar maar gewoon aan toe te geven. Het stoppen met de dexa vindt ze steeds wel lastig, dan is ze extra moe en prikkelbaar (en prikkelbaar is ze normaal echt nooit).
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zaterdag 26 oktober 2019 09:11
Ja MIDA ik ben ook erg benieuwd. Ik hoop dat alles oké is.puntillita schreef: ↑26-10-2019 08:21Mida, hoe gaat het dit keer? Herstellen je bloedwaarden?
En met jouw moeder Flipje?
Mijn moeders laatste AC chemo is er maandag in gegaan. Komende week is nog de 'rustweek' van de AC (die was om de week) en daarna begint iedere week de P, voor 12 weken.
Woensdag had ze het wel even heel erg zwaar zei ze, daarna ging het alweer iets beter.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 27 oktober 2019 00:03
Ja tot nu toe herstelt het nog steeds! Ik heb de laatste keer op vrijdag laten prikken, toen was de waarde 2,4. En gelukkig vonden ze het nu niet nodig om het op maandag nog een keer te controleren, omdat het op maandag steeds prima is.
Hier ook maandag de laatste AC gehad, ik krijg volgende week de eerste keer dosetaxel, en daarna nog 3 keer om de 3 weken. Gelukkig konden ze de PAC gebruiken, dat was wel echt een opluchting.
Ik merk wel dat ik echt aan het inleveren ben, afgelopen week was zwaar! Vooral de woensdag en donderdag zijn voor mij de zwaarste dagen. Vandaag begin ik me weer wat beter te voelen. Ik heb het ook mentaal zwaar, mijn tranen zitten erg hoog op het moment. Ik vind het lastig dat ik dingen moet laten, vooral voor mijn gezin. De kinderen beginnen nu echt mijn beperkingen te merken en daar heb ik het moeilijk mee. Ze zijn verder superlief voor me en ze verwijten me niets, maar het is meer mijn eigen gevoel.
Gisteren ook de komende afspraken binnengekregen, op 19 december een MRI en op 24 december een afspraak met de chirurg. Dat worden dus spannende dagen zo voor kerst. Ik ga er tenminste vanuit dat ik dan te horen krijg wat de chemo voor effect heeft gehad en welke operatie ze gaan voorstellen, een amputatie of een borstbesparende operatie.
zondag 3 november 2019 09:27
Morgen de vijfde kuur, dosetaxel deze keer. Ik merk dat ik er toch wel erg tegenop zie. Ik ben bang voor de nieuwe bijwerkingen. Ik heb gehoord en gelezen dat die toch wel heftig(er) zijn. Misschien maak ik me te druk, maar ik kan er niet zo blanco ingaan als met de eerste serie kuren. Mijn verpleegkundig specialist heeft al gezegd dat als de bijwerkingen te zwaar zijn, we altijd nog kunnen overstappen op de wekelijkse, minder belastende variant. Maar ook dat lijkt me niet ideaal, wanneer heb je dan nog tijd om te herstellen? Pffff, hopelijk valt het mee.
Verder merk ik sinds deze week dat mijn stoppeltjes, die nog steeds doorgroeiden, nu echt aan het uitvallen zijn. Maakt me niet zoveel uit, hoor. Mijn wenkbrauwen en wimpers zitten er gelukkig nog!
Flipje, hoe gaat het met je moeder? Ziet ze ook op tegen de nieuwe serie chemo’s?
Verder merk ik sinds deze week dat mijn stoppeltjes, die nog steeds doorgroeiden, nu echt aan het uitvallen zijn. Maakt me niet zoveel uit, hoor. Mijn wenkbrauwen en wimpers zitten er gelukkig nog!
Flipje, hoe gaat het met je moeder? Ziet ze ook op tegen de nieuwe serie chemo’s?
zondag 3 november 2019 16:42
zondag 3 november 2019 19:40
Mijn kinderen zijn al wat ouder, twee jongens van 11 en 14. Ze krijgen dus alles mee, we zijn ook heel eerlijk en open. De oudste is een echte puber en heeft lang de houding gehad: als ik het negeer, dan is het er niet. Maar die begint nu wat meer begrip te tonen, vraagt wat vaker hoe het gaat en komt me regelmatig een knuffel geven . Sowieso moet hij regelmatig naar me luisteren als ik vertel wat ze (gaan) doen en hoe ik me voel. De jongste is heel betrokken, vraagt veel en is heel bezorgd. Hij houdt me constant in de gaten en als hij denkt dat er iets is vraagt hij hoe het gaat. Hij is echt superlief voor me
Ik probeer het thuis zo normaal mogelijk te houden, sta gewoon met de kinderen mee op, zorg dat ze naar school zijn en dan kan ik als het nodig is terug naar bed. Ook ‘s middags als ze uit school komen probeer is weer zo fit mogelijk te zijn om ‘gewoon’ voor het eten te zorgen. In de week van de chemo lukt dat allemaal maar net en dat vind ik toch lastig. Mijn man probeert me zoveel mogelijk te ontlasten, maar die heeft natuurlijk ook gewoon een fulltime baan. Ik ben al heel blij dat hij het kan regelen dat hij bij bijna alle afspraken mee kan. Hij regelt dat de voetbaltrainingen, ouderavonden en huiswerk allemaal goed komen. En hij zegt bijna dagelijks dat hij supertrots op me is en dat ik het zo goed doe
. Sowieso moet hij regelmatig naar me luisteren als ik vertel wat ze (gaan) doen en hoe ik me voel. De jongste is heel betrokken, vraagt veel en is heel bezorgd. Hij houdt me constant in de gaten en als hij denkt dat er iets is vraagt hij hoe het gaat. Hij is echt superlief voor me Ik probeer het thuis zo normaal mogelijk te houden, sta gewoon met de kinderen mee op, zorg dat ze naar school zijn en dan kan ik als het nodig is terug naar bed. Ook ‘s middags als ze uit school komen probeer is weer zo fit mogelijk te zijn om ‘gewoon’ voor het eten te zorgen. In de week van de chemo lukt dat allemaal maar net en dat vind ik toch lastig. Mijn man probeert me zoveel mogelijk te ontlasten, maar die heeft natuurlijk ook gewoon een fulltime baan. Ik ben al heel blij dat hij het kan regelen dat hij bij bijna alle afspraken mee kan. Hij regelt dat de voetbaltrainingen, ouderavonden en huiswerk allemaal goed komen. En hij zegt bijna dagelijks dat hij supertrots op me is en dat ik het zo goed doe
woensdag 6 november 2019 19:12
Zo, ruim twee dagen na de chemo durf ik best positief te zijn. Waar ik bang voor was, dat ik misselijk zou worden, is niet gebeurd! Maandag en dinsdag voelde ik me zelfs prima! Vandaag, de dag na de spuit voor mijn ruggenmerg, toch wel wat bijwerkingen. Ik twijfel nog steeds of de bijwerkingen van de spuit zijn, of van de chemo. Of misschien dat de dexamethason vandaag is gestopt. Het zal een combinatie zijn, denk ik. Mijn smaak is sinds vanmiddag weer weg, en ik voel me een beetje ‘vaag’. Maar verder prima te doen. Hopelijk ben ik niet te snel positief, waarschijnlijk komt er nog wel wat. Maar voor nu ben ik toch maar mooi over de helft van de chemo’s! Nog drie te gaan 
donderdag 7 november 2019 16:30
Ik bedoel dat ik een heleboel klachten heb, maar ik weet niet van alles of het van de anti-hormoonbehandeling komt of dat het late klachten van de overige behandelingen zijn. Denk aan zere handen, zere voeten en zere benen, opvliegers, altijd honger, stemmingswisselingen, neerslachtigheid, en vooral vermoeidheid. Raccoon, ging bij jou alles weg? En hoe snel verdwenen de klachten (weken, maanden)?
