Gezondheid
alle pijlers
Depressie is misschien een allergische lichamelijke reactie
donderdag 8 januari 2015 om 16:33
De manier waarop we tegenwoordig tegen depressie aankijken is gelukkig wat verder ontwikkeld dan de ouderwetse "stel je niet zo aan"-reactie die depressieve mensen vroeger moesten incasseren. De meeste mensen weten inmiddels dat het een serieuze aandoening is, met vele gezichten en vormen die zich bij iedereen kunnen voordoen. Maar wat we nog steeds niet precies weten is waarom de een er wel aan lijdt en de ander niet.
Het is bekend dat mensen een genetische aanleg voor depressies en angststoornissen kunnen hebben. We weten ook dat specifieke gebeurtenissen aanleiding kunnen zijn voor een depressie, ook voor mensen die mentaal kerngezond zijn. Maar een hele duidelijke, eenduidige aanleiding hebben we tot nu nooit gevonden. Uit nieuw onderzoek blijkt echter dat voor sommige mensen geldt dat een depressie veroorzaakt kan worden door zoiets doms als een allergische reactie. Dan is het dus een reactie op een ontsteking, oftewel iets in het lichaam en niet in de geest.
George Slavich, klinisch psycholoog aan de Universiteit van Californië, maakt deel uit van een groeiende groep wetenschappers die geloven dat we eens kritisch naar het vakgebied fysiologie zouden moeten kijken om depressies beter te begrijpen. Misschien dat het namelijk niet alleen in ons hoofd zit. "Ik spreek niet eens meer over een psychologische aandoening wanneer ik het over depressie heb," vertelde hij aan The Guardian. "Het heeft wel iets te maken psychologie, maar evengoed met biologie en fysieke gezondheid."
Het basisidee is simpel. Als je ziek bent voel je je kut. Dat gevoel van moeheid, nergens meer zin in hebben, lusteloosheid, etcetera, noemen psychologen "ziektegedrag". Je lichaam is namelijk best wel slim, want dat je je zo kut voelt is bedoeld zodat je vanzelf stopt met het doen van dingen en op bed gaat liggen, zodat je lichaam alle energie krijgt om het virus of infectie of whatever te vernietigen
Dezelfde gevoelens zijn ook typerend voor depressies. Daarom vragen wetenschappers zich af: als zieke mensen zich net zo voelen en gedragen als depressieve mensen, zou er dan misschien een verband zijn?
In principe is dit zo. Als er iets mis is reageert je immuunsysteem met een ontsteking, een soort waarschuwingssysteem voor je lichaam. De ontstekingen worden veroorzaakt door cytokinen, eiwitten die de knop "ziek" in je hersenen activeren en je dus slap en kut laten voelen. Het aantal cytokinen neemt exponentieel toe tijdens een depressieve periode, en als je manisch depressief bent daalt dat aantal ook weer heel snel. Het feit dat 'normale' mensen na een koortsprik soms angstig of depressief worden, onderschrijft deze theorie. Sommige wetenschappers zien depressie zelfs eerder als een soort besmettelijke ziekte.
Aangezien ik zelf twee grote, slopende depressies heb gehad die alles te maken hadden met ziektes en operaties die ik moest doorstaan, klinkt het voor mij heel logisch. Toen ik twee jaar geleden aan het herstellen was van een darmoperatie, kon ik mijn mentale en fysieke pijn nauwelijks meer uit elkaar houden. De pijn die ik voelde bij mijn hechtingen was ongeveer hetzelfde gevoel als wat er zich in mijn hoofd afspeelde.
Omdat ik fysiek weinig kon, raakte ik naar verloop van tijd ook geestelijk incapabel, waarna ik niet veel meer kon doen dan naar de herhalingen van Friends kijken en aan crackertjes sabbelen.
Mijn gedachten raakten verstrikt in steeds dezelfde dingen, zo van "hier kom je nooit van je leven uit" en "het is niet alleen je lichaam dat verneukt is, het is ook je hoofd". Uiteindelijk moest ik intensieve cognitieve gedragstherapie ondergaan en flink veel antidepressiva slikken om weer uit de put te komen. Als ik nu iets van ongemak voel opkomen, bereid ik me meteen voor op een tweefrontenoorlog. Ik moet dan zowel fysiek als mentaal de strijd met mezelf aangaan.
Aan de ene kant kan het verband tussen lichamelijke ziekte en depressie goed nieuws zijn. Carmine Pariante, een psychiater die in een verslag van The Guardian wordt geciteerd, zegt dat we zo'n vijf a tien jaar verwijderd zijn van een bloedtest die de ernst van de lichamelijke ontsteking bij depressieve mensen kan meten. Als de schatting van Pariante en de theorie allebei kloppen, zijn we waarschijnlijk zo'n vijf a tien jaar verwijderd van een potentieel geneesmiddel voor depressies.
Er zijn echter mogelijk ook negatieve gevolgen, als de theorie blijkt te kloppen. Nick Haslam, professor psychologie aan de universiteit van Melbourne, zegt dat het beter begrijpen van mentale ziektes niet altijd tot sociale vooruitgang hoeft te leiden. Als we geestesziekte als een diepgeworteld, lichamelijk defect gaan zien, "kan het zijn dat we patiënten gaan beschouwen als onvoorspelbaar, ongeneeslijk, en bovenal categorisch anders dan wij". Zal het stigma waar geesteszieken mee te kampen hebben minder worden als we de schuld verschuiven naar het lichaam? Misschien wel. Hopelijk wel. Maar ondanks dat mensen zich er beter van bewust zijn dat depressies veroorzaakt worden door een chemisch onbalans in het brein, blijkt uit onderzoek dat er geen significante afname is in het stigma waar geesteszieken mee te kampen hebben
Hoewel er vast genoeg andere fysiologische oorzaken te vinden zijn die de theorie ondersteunen, zoals obesitas (overtollig vet, vooral rondom de buik, houdt superveel cytokine vast) zou het naïef zijn om te denken dat depressies louter een neveneffect zijn van fysieke kwalen. Voor veel mensen die aan depressie lijden (zoals ik) is het dagelijks leven een grote wanhopige zooi ellende en je zou dus kunnen zeggen dat we aan een soort chronische ontsteking lijden.
Dit soort onderzoek, van mensen als Slavich, zorgt er in ieder geval voor dat het debat rond geestelijke ziektes gevoerd wordt en dat het duidelijk wordt hoe complex het is. Want als mensen inzien dat in principe ieder mens kans maakt om een keer een depressie op te lopen, zou je verwachten dat ze het ook als iets normaals gaan zien. Toch?
Bron:Eleanor Morgan via Vice
Het is bekend dat mensen een genetische aanleg voor depressies en angststoornissen kunnen hebben. We weten ook dat specifieke gebeurtenissen aanleiding kunnen zijn voor een depressie, ook voor mensen die mentaal kerngezond zijn. Maar een hele duidelijke, eenduidige aanleiding hebben we tot nu nooit gevonden. Uit nieuw onderzoek blijkt echter dat voor sommige mensen geldt dat een depressie veroorzaakt kan worden door zoiets doms als een allergische reactie. Dan is het dus een reactie op een ontsteking, oftewel iets in het lichaam en niet in de geest.
George Slavich, klinisch psycholoog aan de Universiteit van Californië, maakt deel uit van een groeiende groep wetenschappers die geloven dat we eens kritisch naar het vakgebied fysiologie zouden moeten kijken om depressies beter te begrijpen. Misschien dat het namelijk niet alleen in ons hoofd zit. "Ik spreek niet eens meer over een psychologische aandoening wanneer ik het over depressie heb," vertelde hij aan The Guardian. "Het heeft wel iets te maken psychologie, maar evengoed met biologie en fysieke gezondheid."
Het basisidee is simpel. Als je ziek bent voel je je kut. Dat gevoel van moeheid, nergens meer zin in hebben, lusteloosheid, etcetera, noemen psychologen "ziektegedrag". Je lichaam is namelijk best wel slim, want dat je je zo kut voelt is bedoeld zodat je vanzelf stopt met het doen van dingen en op bed gaat liggen, zodat je lichaam alle energie krijgt om het virus of infectie of whatever te vernietigen
Dezelfde gevoelens zijn ook typerend voor depressies. Daarom vragen wetenschappers zich af: als zieke mensen zich net zo voelen en gedragen als depressieve mensen, zou er dan misschien een verband zijn?
In principe is dit zo. Als er iets mis is reageert je immuunsysteem met een ontsteking, een soort waarschuwingssysteem voor je lichaam. De ontstekingen worden veroorzaakt door cytokinen, eiwitten die de knop "ziek" in je hersenen activeren en je dus slap en kut laten voelen. Het aantal cytokinen neemt exponentieel toe tijdens een depressieve periode, en als je manisch depressief bent daalt dat aantal ook weer heel snel. Het feit dat 'normale' mensen na een koortsprik soms angstig of depressief worden, onderschrijft deze theorie. Sommige wetenschappers zien depressie zelfs eerder als een soort besmettelijke ziekte.
Aangezien ik zelf twee grote, slopende depressies heb gehad die alles te maken hadden met ziektes en operaties die ik moest doorstaan, klinkt het voor mij heel logisch. Toen ik twee jaar geleden aan het herstellen was van een darmoperatie, kon ik mijn mentale en fysieke pijn nauwelijks meer uit elkaar houden. De pijn die ik voelde bij mijn hechtingen was ongeveer hetzelfde gevoel als wat er zich in mijn hoofd afspeelde.
Omdat ik fysiek weinig kon, raakte ik naar verloop van tijd ook geestelijk incapabel, waarna ik niet veel meer kon doen dan naar de herhalingen van Friends kijken en aan crackertjes sabbelen.
Mijn gedachten raakten verstrikt in steeds dezelfde dingen, zo van "hier kom je nooit van je leven uit" en "het is niet alleen je lichaam dat verneukt is, het is ook je hoofd". Uiteindelijk moest ik intensieve cognitieve gedragstherapie ondergaan en flink veel antidepressiva slikken om weer uit de put te komen. Als ik nu iets van ongemak voel opkomen, bereid ik me meteen voor op een tweefrontenoorlog. Ik moet dan zowel fysiek als mentaal de strijd met mezelf aangaan.
Aan de ene kant kan het verband tussen lichamelijke ziekte en depressie goed nieuws zijn. Carmine Pariante, een psychiater die in een verslag van The Guardian wordt geciteerd, zegt dat we zo'n vijf a tien jaar verwijderd zijn van een bloedtest die de ernst van de lichamelijke ontsteking bij depressieve mensen kan meten. Als de schatting van Pariante en de theorie allebei kloppen, zijn we waarschijnlijk zo'n vijf a tien jaar verwijderd van een potentieel geneesmiddel voor depressies.
Er zijn echter mogelijk ook negatieve gevolgen, als de theorie blijkt te kloppen. Nick Haslam, professor psychologie aan de universiteit van Melbourne, zegt dat het beter begrijpen van mentale ziektes niet altijd tot sociale vooruitgang hoeft te leiden. Als we geestesziekte als een diepgeworteld, lichamelijk defect gaan zien, "kan het zijn dat we patiënten gaan beschouwen als onvoorspelbaar, ongeneeslijk, en bovenal categorisch anders dan wij". Zal het stigma waar geesteszieken mee te kampen hebben minder worden als we de schuld verschuiven naar het lichaam? Misschien wel. Hopelijk wel. Maar ondanks dat mensen zich er beter van bewust zijn dat depressies veroorzaakt worden door een chemisch onbalans in het brein, blijkt uit onderzoek dat er geen significante afname is in het stigma waar geesteszieken mee te kampen hebben
Hoewel er vast genoeg andere fysiologische oorzaken te vinden zijn die de theorie ondersteunen, zoals obesitas (overtollig vet, vooral rondom de buik, houdt superveel cytokine vast) zou het naïef zijn om te denken dat depressies louter een neveneffect zijn van fysieke kwalen. Voor veel mensen die aan depressie lijden (zoals ik) is het dagelijks leven een grote wanhopige zooi ellende en je zou dus kunnen zeggen dat we aan een soort chronische ontsteking lijden.
Dit soort onderzoek, van mensen als Slavich, zorgt er in ieder geval voor dat het debat rond geestelijke ziektes gevoerd wordt en dat het duidelijk wordt hoe complex het is. Want als mensen inzien dat in principe ieder mens kans maakt om een keer een depressie op te lopen, zou je verwachten dat ze het ook als iets normaals gaan zien. Toch?
Bron:Eleanor Morgan via Vice
donderdag 8 januari 2015 om 18:18
Interessant onderwerp, Cateau.
Ben er zelf niet in thuis, ook weinig 'ervaring' met mensen met depressies dichtbij, maar ben erg geinteresseerd in de wisselwerking tussen geest en lichaam en naar ieders visie hierover. Uiteraard gebaseerd op onze veelal beperkte kennis van de werking van het lichaam, zelfs de grote wetenschappers zijn nog (onder)zoekende.
Ben er zelf niet in thuis, ook weinig 'ervaring' met mensen met depressies dichtbij, maar ben erg geinteresseerd in de wisselwerking tussen geest en lichaam en naar ieders visie hierover. Uiteraard gebaseerd op onze veelal beperkte kennis van de werking van het lichaam, zelfs de grote wetenschappers zijn nog (onder)zoekende.
donderdag 8 januari 2015 om 18:39
quote:paresseuse schreef op 08 januari 2015 @ 18:18:
Interessant onderwerp, Cateau.
Ben er zelf niet in thuis, ook weinig 'ervaring' met mensen met depressies dichtbij, maar ben erg geinteresseerd in de wisselwerking tussen geest en lichaam en naar ieders visie hierover. Uiteraard gebaseerd op onze veelal beperkte kennis van de werking van het lichaam, zelfs de grote wetenschappers zijn nog (onder)zoekende.
De onderzoekers krijgen hun kennis van het brein niet op orde, het is te ingewikkeld.
Ik vind wel dat dit hout snijdt. Zelf heb ik depressieve klachten van biologische aard, vandaar en ik merk dat als ik daar bepaalde zaken voor slik dat het dan verminderd.
Interessant onderwerp, Cateau.
Ben er zelf niet in thuis, ook weinig 'ervaring' met mensen met depressies dichtbij, maar ben erg geinteresseerd in de wisselwerking tussen geest en lichaam en naar ieders visie hierover. Uiteraard gebaseerd op onze veelal beperkte kennis van de werking van het lichaam, zelfs de grote wetenschappers zijn nog (onder)zoekende.
De onderzoekers krijgen hun kennis van het brein niet op orde, het is te ingewikkeld.
Ik vind wel dat dit hout snijdt. Zelf heb ik depressieve klachten van biologische aard, vandaar en ik merk dat als ik daar bepaalde zaken voor slik dat het dan verminderd.
donderdag 8 januari 2015 om 18:48
donderdag 8 januari 2015 om 19:06
Ik denk dat het geen nieuws is dat een depressie een combinatie is van zowel psychische als biologische/fysiologische factoren. Alles slaat op hol als je depressief bent. En als je lichaam van slag is ben je mentaal ook een stuk kwetsbaarder. Of als je ongezond leeft kan je je ook futloos en neerslachtig voelen. Bijvoorbeeld. Het lijkt of de persoon die dit schreef haar depressies in een oorzaak-gevolg redenering koppelt aan haar fysiek ziek zijn, maar daarin speelt toch ook juist een mentaal stukje dat je niet zomaar uit kan sluiten? Het doet mentaal ook wat met je om lichamelijk ziek te zijn, je lichamelijk ellendig te voelen en niet veel te kunnen. Maar of het nou een 'allergische reactie' was? Mja, misschien, het staat allemaal met elkaar in verbinding in ons lichaam, maar daar hoort ons geest ook bij.
Ik vind dat het artikel wel enorm kort door de bocht gaat 'Als de schatting van Pariante en de theorie allebei kloppen, zijn we waarschijnlijk zo'n vijf a tien jaar verwijderd van een potentieel geneesmiddel voor depressies.' dat lijkt me sterk, want naast lichamelijke factoren spelen psychische factoren bij velen ook een rol. Net als dat je het biologische aspect niet uit het sommetje kan halen kan dat ook niet met het psychische stukje denk ik zelf. Het is niet of/of, het is en/en bij de meeste mensen.
Ik vind dat het artikel wel enorm kort door de bocht gaat 'Als de schatting van Pariante en de theorie allebei kloppen, zijn we waarschijnlijk zo'n vijf a tien jaar verwijderd van een potentieel geneesmiddel voor depressies.' dat lijkt me sterk, want naast lichamelijke factoren spelen psychische factoren bij velen ook een rol. Net als dat je het biologische aspect niet uit het sommetje kan halen kan dat ook niet met het psychische stukje denk ik zelf. Het is niet of/of, het is en/en bij de meeste mensen.
donderdag 8 januari 2015 om 19:09
quote:viva-amber schreef op 08 januari 2015 @ 18:48:
Darmen is ook van invloed op opname voeding wat weer allerlei hormonen en stofjes in je lichaam beïnvloedt denk oa aan serotonine.Dat klopt. Men zegt nu ook dat de darmen het nieuwe brein zijn hè en dat daar het meeste gebeurt om je lichaam goed te laten functioneren.
Darmen is ook van invloed op opname voeding wat weer allerlei hormonen en stofjes in je lichaam beïnvloedt denk oa aan serotonine.Dat klopt. Men zegt nu ook dat de darmen het nieuwe brein zijn hè en dat daar het meeste gebeurt om je lichaam goed te laten functioneren.
donderdag 8 januari 2015 om 19:10
quote:blijekip schreef op 08 januari 2015 @ 19:06:
Ik denk dat het geen nieuws is dat een depressie een combinatie is van zowel psychische als biologische/fysiologische factoren. Alles slaat op hol als je depressief bent. En als je lichaam van slag is ben je mentaal ook een stuk kwetsbaarder. Of als je ongezond leeft kan je je ook futloos en neerslachtig voelen. Bijvoorbeeld. Het lijkt of de persoon die dit schreef haar depressies in een oorzaak-gevolg redenering koppelt aan haar fysiek ziek zijn, maar daar speelt toch ook juist een mentaal stukje dat je niet zomaar uit kan sluiten? Het doet mentaal ook wat met je om lichamelijk ziek te zijn, je lichamelijk ellendig te voelen en niet veel te kunnen. Maar of het nou een 'allergische reactie' was? Misschien, het staat allemaal met elkaar in verbinding in ons lichaam en daar hoort ons geest ook bij.
Ik vind dat het artikel wel enorm kort door de bocht gaat 'Als de schatting van Pariante en de theorie allebei kloppen, zijn we waarschijnlijk zo'n vijf a tien jaar verwijderd van een potentieel geneesmiddel voor depressies.' dat lijkt me sterk, want naast lichamelijke factoren spelen psychische factoren bij velen ook een rol. Net als dat je het biologische aspect niet uit het sommetje kan halen kan dat ook niet met het psychische stukje denk ik zelf. Het is niet of/of, het is en/en bij de meeste mensen.Dan is het toch goed om te bedenken waar de bron ligt van dat psychische stukje.
Ik denk dat het geen nieuws is dat een depressie een combinatie is van zowel psychische als biologische/fysiologische factoren. Alles slaat op hol als je depressief bent. En als je lichaam van slag is ben je mentaal ook een stuk kwetsbaarder. Of als je ongezond leeft kan je je ook futloos en neerslachtig voelen. Bijvoorbeeld. Het lijkt of de persoon die dit schreef haar depressies in een oorzaak-gevolg redenering koppelt aan haar fysiek ziek zijn, maar daar speelt toch ook juist een mentaal stukje dat je niet zomaar uit kan sluiten? Het doet mentaal ook wat met je om lichamelijk ziek te zijn, je lichamelijk ellendig te voelen en niet veel te kunnen. Maar of het nou een 'allergische reactie' was? Misschien, het staat allemaal met elkaar in verbinding in ons lichaam en daar hoort ons geest ook bij.
Ik vind dat het artikel wel enorm kort door de bocht gaat 'Als de schatting van Pariante en de theorie allebei kloppen, zijn we waarschijnlijk zo'n vijf a tien jaar verwijderd van een potentieel geneesmiddel voor depressies.' dat lijkt me sterk, want naast lichamelijke factoren spelen psychische factoren bij velen ook een rol. Net als dat je het biologische aspect niet uit het sommetje kan halen kan dat ook niet met het psychische stukje denk ik zelf. Het is niet of/of, het is en/en bij de meeste mensen.Dan is het toch goed om te bedenken waar de bron ligt van dat psychische stukje.
donderdag 8 januari 2015 om 19:14
quote:blijekip schreef op 08 januari 2015 @ 19:12:
Ja, dat is belangrijk inderdaad, maar ik denk niet dat dat weer terug te brengen is naar iets fysiologisch. Zoals ik schreef, het is bij de meeste mensen en/en. Een depressie is denk ik geen verkoudheid of griepje.Maar de geest wordt ook gestuurd door allerlei stofjes en die zijn toch echt fysiologisch.
Ja, dat is belangrijk inderdaad, maar ik denk niet dat dat weer terug te brengen is naar iets fysiologisch. Zoals ik schreef, het is bij de meeste mensen en/en. Een depressie is denk ik geen verkoudheid of griepje.Maar de geest wordt ook gestuurd door allerlei stofjes en die zijn toch echt fysiologisch.
donderdag 8 januari 2015 om 19:47
Nouja, ok dan maar dan is dit toch geen nieuws?
Ik geloof niet dat er een medisch geneesmiddel of iets dergelijks is of komt voor depressies, zoals antibiotica ofzo. Ik denk zelfs dat het niet-fysiologische een mogelijk veel grotere rol speelt nu ik erover nadenk. We gaan steeds meer snel-snel leven, de sociale en maatschappelijke druk wordt steeds groter, het leven is complexer dan 30 jaar geleden, we zoeken vaker quick-fixes, we zijn minder snel bereid genoegen te nemen met wat we hebben, maar 'moeten' steeds meer. En onze huidige manier van leven zal ook invloed hebben op ons fysieke welzijn en fysiologische processen, dus er zullen andere dingen in onze lichamen en hersenen gebeuren, dat denk ik ook, maar ik kom toch steeds terug op en/en en niet of/of. Dus ik denk ook dat in de meeste gevallen je een depressie niet kan fixen met alleen een pil (of medicijn in andere vorm).
Ik geloof niet dat er een medisch geneesmiddel of iets dergelijks is of komt voor depressies, zoals antibiotica ofzo. Ik denk zelfs dat het niet-fysiologische een mogelijk veel grotere rol speelt nu ik erover nadenk. We gaan steeds meer snel-snel leven, de sociale en maatschappelijke druk wordt steeds groter, het leven is complexer dan 30 jaar geleden, we zoeken vaker quick-fixes, we zijn minder snel bereid genoegen te nemen met wat we hebben, maar 'moeten' steeds meer. En onze huidige manier van leven zal ook invloed hebben op ons fysieke welzijn en fysiologische processen, dus er zullen andere dingen in onze lichamen en hersenen gebeuren, dat denk ik ook, maar ik kom toch steeds terug op en/en en niet of/of. Dus ik denk ook dat in de meeste gevallen je een depressie niet kan fixen met alleen een pil (of medicijn in andere vorm).
donderdag 8 januari 2015 om 19:55
Interessant. Mijn depressies hebben te maken met mijn ptss. Ik werd waarschijnlijk voor het eerst getraumatiseerd toen ik 3-4 jaar oud was. Ik zie voor mezelf niet veel fysiologische oorzaak, behalve genetische misschien. Er zitten meer gekken in de familie. Ik merk wel de fysiologische gevolgen, ik heb sinds mijn 20e maagklachten waar ik medicatie voor nodig heb. Ik ben onderzocht en er is geen medische oorzaak. En ook niet in mijn dieet. Het wordt ook erger bij toegenomen stress. En buristis in mijn schouders. Schijnt ook iets te zijn waar stress een rol speelt in de oorzaak.
Over allergie. Ik liet een keer mijn bloed testen op iets, ik weet niet meer wat precies maar de huisarts zei dat ik een verhoogd allergie resultaat had. Ze vertelde toen dat sommige mensen niet voluit allergisch zijn maar dat ze overal, op alle allergenen, een klein beetje reageren. Ze noemde dat allergisch aangelegd zijn. Ik heb idd een klein beetje last van hooikoorts, af en toe beetje huiduitslag en tranende ogen. Maar ik ben nergens echt allergisch voor. Misschien heeft dat ook wel invloed. Ik geloof sowieso in de verbinding tussen lichaam en geest. Maar ik merk vooral lichamelijke gevolgen van mijn psychische aandoening, niet andersom. Andersom merk je waarschijnlijk ook niet. Dat zien de heren doktoren onder een microscoop.
Toch heb ik mijn twijfels of ik over 5 jaar een pil kan slikken waardoor ik kan stoppen met ad. Vind ergens dat ze mensen geen valse hoop mogen geven.
Over allergie. Ik liet een keer mijn bloed testen op iets, ik weet niet meer wat precies maar de huisarts zei dat ik een verhoogd allergie resultaat had. Ze vertelde toen dat sommige mensen niet voluit allergisch zijn maar dat ze overal, op alle allergenen, een klein beetje reageren. Ze noemde dat allergisch aangelegd zijn. Ik heb idd een klein beetje last van hooikoorts, af en toe beetje huiduitslag en tranende ogen. Maar ik ben nergens echt allergisch voor. Misschien heeft dat ook wel invloed. Ik geloof sowieso in de verbinding tussen lichaam en geest. Maar ik merk vooral lichamelijke gevolgen van mijn psychische aandoening, niet andersom. Andersom merk je waarschijnlijk ook niet. Dat zien de heren doktoren onder een microscoop.
Toch heb ik mijn twijfels of ik over 5 jaar een pil kan slikken waardoor ik kan stoppen met ad. Vind ergens dat ze mensen geen valse hoop mogen geven.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
donderdag 8 januari 2015 om 20:05
In feite geeft de schrijfster aan dat er naar lichamelijke oorzaken gezocht kan worden en als er iets aan die oorzaak wordt gedaan, dat de depressie dan ook verminderd/verdwijnt.
Aangezien de oorzaak van mijn depressies fysiologisch is is het natuurlijk te verwachten dat ik dit wel een goed vooruitzicht vind.
Aangezien de oorzaak van mijn depressies fysiologisch is is het natuurlijk te verwachten dat ik dit wel een goed vooruitzicht vind.
donderdag 8 januari 2015 om 20:13
Ja, dat is logisch inderdaad. Dat is het eerste wat je altijd moet doen bij psychische klachten: onderzoeken of er een lichamelijke oorzaak is.
Cateautje, als je weet dat jouw depressieve klachten een fysiologische oorzaak hebben, waarom lukt het nu niet om dat aan te pakken? Je weet de oorzaak immers, is daar geen oplossing voor nu?
Cateautje, als je weet dat jouw depressieve klachten een fysiologische oorzaak hebben, waarom lukt het nu niet om dat aan te pakken? Je weet de oorzaak immers, is daar geen oplossing voor nu?
donderdag 8 januari 2015 om 20:21
quote:blijekip schreef op 08 januari 2015 @ 20:13:
Ja, dat is logisch inderdaad. Dat is het eerste wat je altijd moet doen bij psychische klachten: onderzoeken of er een lichamelijke oorzaak is.
Cateautje, als je weet dat jouw depressieve klachten een fysiologische oorzaak hebben, waarom lukt het nu niet om dat aan te pakken? Je weet de oorzaak immers, is daar geen oplossing voor nu?Ik slik tryptofaancapsules voor de aanmaak van mijn happystofjes, die zijn opgeraakt na een tijdje extreme pijn. Mijn lichaam heeft geprobeerd die pijn dragelijk te maken door er die stofjes tegenaan te gooien en die zijn toen opgeraakt en op één of andere manier krijg ik die niet meer volledig aangemaakt. Een medicijn is daar op het ogenblik nog niet voor op de markt. Aan AD heb ik niets, dat zou alleen symptoombestrijding zijn en ik wil graag genezen.
Ja, dat is logisch inderdaad. Dat is het eerste wat je altijd moet doen bij psychische klachten: onderzoeken of er een lichamelijke oorzaak is.
Cateautje, als je weet dat jouw depressieve klachten een fysiologische oorzaak hebben, waarom lukt het nu niet om dat aan te pakken? Je weet de oorzaak immers, is daar geen oplossing voor nu?Ik slik tryptofaancapsules voor de aanmaak van mijn happystofjes, die zijn opgeraakt na een tijdje extreme pijn. Mijn lichaam heeft geprobeerd die pijn dragelijk te maken door er die stofjes tegenaan te gooien en die zijn toen opgeraakt en op één of andere manier krijg ik die niet meer volledig aangemaakt. Een medicijn is daar op het ogenblik nog niet voor op de markt. Aan AD heb ik niets, dat zou alleen symptoombestrijding zijn en ik wil graag genezen.
donderdag 8 januari 2015 om 20:29
Deze zin valt me op in je OP, cateautje.
Toen ik twee jaar geleden aan het herstellen was van een darmoperatie,
Toen ik in 2011 een opvlamming van mijn darmziekte had, ben ik verschrikkelijk depressief en angstig geweest, bijna op het hysterische af. Ik voelde me zooo slecht, fysiek kon ik niets meer en geestelijk was ik op. Wetenschappelijk onderzoek heeft al eerder aangetoond dat darmaandoeningen invloed hebben op de psyche (angst, depressie).
Hoewel ik tegenwoordig sterk in mijn schoenen sta, blijft het voor mij een zwak punt. Zodra ik me ziek voel, dreig ik weer depressief/ angstig te raken, terwijl ik normaal gesproken vrij happy door het leven huppel.
Toen ik twee jaar geleden aan het herstellen was van een darmoperatie,
Toen ik in 2011 een opvlamming van mijn darmziekte had, ben ik verschrikkelijk depressief en angstig geweest, bijna op het hysterische af. Ik voelde me zooo slecht, fysiek kon ik niets meer en geestelijk was ik op. Wetenschappelijk onderzoek heeft al eerder aangetoond dat darmaandoeningen invloed hebben op de psyche (angst, depressie).
Hoewel ik tegenwoordig sterk in mijn schoenen sta, blijft het voor mij een zwak punt. Zodra ik me ziek voel, dreig ik weer depressief/ angstig te raken, terwijl ik normaal gesproken vrij happy door het leven huppel.
donderdag 8 januari 2015 om 20:37
quote:lila01 schreef op 08 januari 2015 @ 20:29:
Deze zin valt me op in je OP, cateautje.
Toen ik twee jaar geleden aan het herstellen was van een darmoperatie,
Toen ik in 2011 een opvlamming van mijn darmziekte had, ben ik verschrikkelijk depressief en angstig geweest, bijna op het hysterische af. Ik voelde me zooo slecht, fysiek kon ik niets meer en geestelijk was ik op. Wetenschappelijk onderzoek heeft al eerder aangetoond dat darmaandoeningen invloed hebben op de psyche (angst, depressie).
Hoewel ik tegenwoordig sterk in mijn schoenen sta, blijft het voor mij een zwak punt. Zodra ik me ziek voel, dreig ik weer depressief/ angstig te raken, terwijl ik normaal gesproken vrij happy door het leven huppel.
Weetje, misschien vind je het raar, maar toen ik opgroeide hadden mensen in mijn omgeving altijd dezelfde vraag aan mensen die zich kwaad of somber gedroegen en die vraag was, moet je poepen? Later vertelde iemand me dat als je niet op tijd naar de wc gaat, dat je daar kwaad, depressief en verdrietig van kan worden, dus die vraag was eigenlijk zo raar nog niet.
Darmen zijn veel belangrijker dan we altijd gedacht hebben, dat blijkt nu met jouw post ook wel weer.
Deze zin valt me op in je OP, cateautje.
Toen ik twee jaar geleden aan het herstellen was van een darmoperatie,
Toen ik in 2011 een opvlamming van mijn darmziekte had, ben ik verschrikkelijk depressief en angstig geweest, bijna op het hysterische af. Ik voelde me zooo slecht, fysiek kon ik niets meer en geestelijk was ik op. Wetenschappelijk onderzoek heeft al eerder aangetoond dat darmaandoeningen invloed hebben op de psyche (angst, depressie).
Hoewel ik tegenwoordig sterk in mijn schoenen sta, blijft het voor mij een zwak punt. Zodra ik me ziek voel, dreig ik weer depressief/ angstig te raken, terwijl ik normaal gesproken vrij happy door het leven huppel.
Weetje, misschien vind je het raar, maar toen ik opgroeide hadden mensen in mijn omgeving altijd dezelfde vraag aan mensen die zich kwaad of somber gedroegen en die vraag was, moet je poepen? Later vertelde iemand me dat als je niet op tijd naar de wc gaat, dat je daar kwaad, depressief en verdrietig van kan worden, dus die vraag was eigenlijk zo raar nog niet.
Darmen zijn veel belangrijker dan we altijd gedacht hebben, dat blijkt nu met jouw post ook wel weer.
donderdag 8 januari 2015 om 20:39
Ik weet wel dat ik depressief kan worden van gebruik van pijnstillers en als ik griep heb. Maar ik denk dat dat bij mij te maken heeft met de spiegel in mijn bloed, ik gebruik venlafaxine, die dan even lager wordt. Als je lever harder moet werken om een of andere reden, werkt ie ook de ad sneller uit je bloed, waardoor je spiegel daalt. Ik moet ook altijd nadenken, ook bij huismiddeltjes, of het mijn spiegel beinvloed want dat kan en dan weet ik dat liever van tevoren. Als mijn spiegel weer goed is, voel ik me ook weer beter. Maar goed, wie weet speelt placebo ook wel een rol.
Ik zie ook uit naar die pil, want je weet nooit hoeveel invloed je fysiologie heeft. Stel dat het bij mij een goed resultaat geeft, kom maar op dan. Het gaat mij om het resultaat.
Ik zie ook uit naar die pil, want je weet nooit hoeveel invloed je fysiologie heeft. Stel dat het bij mij een goed resultaat geeft, kom maar op dan. Het gaat mij om het resultaat.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
donderdag 8 januari 2015 om 20:50
quote:Cateautje schreef op 08 januari 2015 @ 20:21:
[...]
Ik slik tryptofaancapsules voor de aanmaak van mijn happystofjes, die zijn opgeraakt na een tijdje extreme pijn. Mijn lichaam heeft geprobeerd die pijn dragelijk te maken door er die stofjes tegenaan te gooien en die zijn toen opgeraakt en op één of andere manier krijg ik die niet meer volledig aangemaakt. Een medicijn is daar op het ogenblik nog niet voor op de markt. Aan AD heb ik niets, dat zou alleen symptoombestrijding zijn en ik wil graag genezen.Maar als er nog geen geneesmiddel is, heb je er niet wel wat aan om AD te gebruiken als dit je symptomen bestrijdt? Je leeft maar 1 keer ten slotte, als je deze dagen ook gelukkiger kan zijn met AD heb je dat in ieder geval mee. Misschien komt er in jouw leven nooit een 100% geneesmiddel voor deze klachten?
[...]
Ik slik tryptofaancapsules voor de aanmaak van mijn happystofjes, die zijn opgeraakt na een tijdje extreme pijn. Mijn lichaam heeft geprobeerd die pijn dragelijk te maken door er die stofjes tegenaan te gooien en die zijn toen opgeraakt en op één of andere manier krijg ik die niet meer volledig aangemaakt. Een medicijn is daar op het ogenblik nog niet voor op de markt. Aan AD heb ik niets, dat zou alleen symptoombestrijding zijn en ik wil graag genezen.Maar als er nog geen geneesmiddel is, heb je er niet wel wat aan om AD te gebruiken als dit je symptomen bestrijdt? Je leeft maar 1 keer ten slotte, als je deze dagen ook gelukkiger kan zijn met AD heb je dat in ieder geval mee. Misschien komt er in jouw leven nooit een 100% geneesmiddel voor deze klachten?
donderdag 8 januari 2015 om 20:51
Ik voel me sowieso altijd beter als ik gepoept heb
En als ik voedsel eet dat goed voor mijn darmen is. Of misschien is dat gewoon voedsel dat goed is voor mijn hele lichaam
Over voedsel gesproken, ik weet nog een tijdje terug dat je heel beperkt at Cateautje, heb je dat nu weer uitgebreid? Zo weinig (gevarieerd) eten is ook funest voor je hormoonhuishouding en andere fysiologische processen in je lichaam.
En als ik voedsel eet dat goed voor mijn darmen is. Of misschien is dat gewoon voedsel dat goed is voor mijn hele lichaam
Over voedsel gesproken, ik weet nog een tijdje terug dat je heel beperkt at Cateautje, heb je dat nu weer uitgebreid? Zo weinig (gevarieerd) eten is ook funest voor je hormoonhuishouding en andere fysiologische processen in je lichaam.
donderdag 8 januari 2015 om 21:16
quote:blijekip schreef op 08 januari 2015 @ 20:50:
[...]
Maar als er nog geen geneesmiddel is, heb je er niet wel wat aan om AD te gebruiken als dit je symptomen bestrijdt? Je leeft maar 1 keer ten slotte, als je deze dagen ook gelukkiger kan zijn met AD heb je dat in ieder geval mee. Misschien komt er in jouw leven nooit een 100% geneesmiddel voor deze klachten?Nee, ik wil geen AD, die tryptofaan werkt redelijk, dus daar blijf ik bij.
[...]
Maar als er nog geen geneesmiddel is, heb je er niet wel wat aan om AD te gebruiken als dit je symptomen bestrijdt? Je leeft maar 1 keer ten slotte, als je deze dagen ook gelukkiger kan zijn met AD heb je dat in ieder geval mee. Misschien komt er in jouw leven nooit een 100% geneesmiddel voor deze klachten?Nee, ik wil geen AD, die tryptofaan werkt redelijk, dus daar blijf ik bij.
donderdag 8 januari 2015 om 21:19
quote:blijekip schreef op 08 januari 2015 @ 20:51:
Ik voel me sowieso altijd beter als ik gepoept heb
En als ik voedsel eet dat goed voor mijn darmen is. Of misschien is dat gewoon voedsel dat goed is voor mijn hele lichaam
Over voedsel gesproken, ik weet nog een tijdje terug dat je heel beperkt at Cateautje, heb je dat nu weer uitgebreid? Zo weinig (gevarieerd) eten is ook funest voor je hormoonhuishouding en andere fysiologische processen in je lichaam.Ja, ik kreeg te weinig calorieën binnen. Ik heb mijn dieet wel uitgebreid, hoewel ik toen ook al heel gevarieerd at met veel groente, voelde ik me toch moe en lamlendig en dat is nu beter, al ben ik wel drie kilo aangekomen door die grap.
Ik voel me sowieso altijd beter als ik gepoept heb
En als ik voedsel eet dat goed voor mijn darmen is. Of misschien is dat gewoon voedsel dat goed is voor mijn hele lichaam
Over voedsel gesproken, ik weet nog een tijdje terug dat je heel beperkt at Cateautje, heb je dat nu weer uitgebreid? Zo weinig (gevarieerd) eten is ook funest voor je hormoonhuishouding en andere fysiologische processen in je lichaam.Ja, ik kreeg te weinig calorieën binnen. Ik heb mijn dieet wel uitgebreid, hoewel ik toen ook al heel gevarieerd at met veel groente, voelde ik me toch moe en lamlendig en dat is nu beter, al ben ik wel drie kilo aangekomen door die grap.
donderdag 8 januari 2015 om 21:28
Hmm, jammer dat er niet iets anders is die je klachten kan verlichten. Ik heb last van depressies en wil ook geen AD. Dus ik doe er alles aan om lichamelijk goed voor mezelf te zorgen en leer om dat emotioneel/geestelijk ook te doen en ik vind daarin (met heel veel vallen en opstaan) de sleutel.
Misschien gaan die 3kg er weer af als je lichaam weer geacclimatiseerd is. Of meer bewegen. Of lekker laten zitten
Misschien gaan die 3kg er weer af als je lichaam weer geacclimatiseerd is. Of meer bewegen. Of lekker laten zitten
donderdag 8 januari 2015 om 21:33
quote:blijekip schreef op 08 januari 2015 @ 21:28:
Hmm, jammer dat er niet iets anders is die je klachten kan verlichten. Ik heb last van depressies en wil ook geen AD. Dus ik doe er alles aan om lichamelijk goed voor mezelf te zorgen en leer om dat emotioneel/geestelijk ook te doen en ik vind daarin (met heel veel vallen en opstaan) de sleutel.
Misschien gaan die 3kg er weer af als je lichaam weer geacclimatiseerd is. Of meer bewegen. Of lekker laten zitten
Die drie kilo benoemen betekent niet dat ik me er druk om maak, heb nog steeds dezelfde maat, dus het is wel goed zo.
De zoektocht naar die sleutel deel ik met je, maar de resultaten blijven beperkt. Wat mij wel meer info heeft verschaft is het googlen in Engels, want in het Nederlands taalgebied is er erg weinig te vinden.
Hmm, jammer dat er niet iets anders is die je klachten kan verlichten. Ik heb last van depressies en wil ook geen AD. Dus ik doe er alles aan om lichamelijk goed voor mezelf te zorgen en leer om dat emotioneel/geestelijk ook te doen en ik vind daarin (met heel veel vallen en opstaan) de sleutel.
Misschien gaan die 3kg er weer af als je lichaam weer geacclimatiseerd is. Of meer bewegen. Of lekker laten zitten
Die drie kilo benoemen betekent niet dat ik me er druk om maak, heb nog steeds dezelfde maat, dus het is wel goed zo.
De zoektocht naar die sleutel deel ik met je, maar de resultaten blijven beperkt. Wat mij wel meer info heeft verschaft is het googlen in Engels, want in het Nederlands taalgebied is er erg weinig te vinden.
