Gezondheid
alle pijlers
Ik heb kanker en niks meer aan te doen ben pas 37
vrijdag 3 november 2017 00:50
Hallo
2 weken geleden is er lymfeklierkanker bij mij geconstateerd en uit onderzoek is dus gebleken dat er niks meer aan te doen is.
Ik ben pas 37 en alleenstaande vader van 3 schatten van kinderen ik ben zo verdrietig en probeer mij tegenover mijn kinderen groot te houden wat erg moeilijk is.
Mijn oudste 2 zijn 11 en 13 jaar die weten het sinds een paar dagen en oh wat heb ik gehuild toen ik het vertelde.
Mijn jongste zoon is pas 2 die zal mij dus nooit kunnen herrinneren.
Ik weet niet wat mij is overkomen maar ik ga de komende tijd veel met mijn kinderen ondernemen en van hun genieten nu het nog kan.
Gr verdrietige papa
2 weken geleden is er lymfeklierkanker bij mij geconstateerd en uit onderzoek is dus gebleken dat er niks meer aan te doen is.
Ik ben pas 37 en alleenstaande vader van 3 schatten van kinderen ik ben zo verdrietig en probeer mij tegenover mijn kinderen groot te houden wat erg moeilijk is.
Mijn oudste 2 zijn 11 en 13 jaar die weten het sinds een paar dagen en oh wat heb ik gehuild toen ik het vertelde.
Mijn jongste zoon is pas 2 die zal mij dus nooit kunnen herrinneren.
Ik weet niet wat mij is overkomen maar ik ga de komende tijd veel met mijn kinderen ondernemen en van hun genieten nu het nog kan.
Gr verdrietige papa
vrijdag 3 november 2017 01:41
Ja weet ik, daar heb ik echt geen uitleg voor nodig maar het komt nauwelijks voor dat iemand maar 10% kans heeft en ook nog eens nog maar een paar maanden heeft. Daarom vroeg ik ook welke vorm hij heeft, om mee te kunnen denken want ik ben ook aardig op de hoogte van de studies die er op dit moment lopen etc.
vrijdag 3 november 2017 01:45
Als het eerder was ondekt dan had ik meer kans op genezing gehad ik ben gewoon te laatPieps2016 schreef: ↑03-11-2017 01:41Ja weet ik, daar heb ik echt geen uitleg voor nodig maar het komt nauwelijks voor dat iemand maar 10% kans heeft en ook nog eens nog maar een paar maanden heeft. Daarom vroeg ik ook welke vorm hij heeft, om mee te kunnen denken want ik ben ook aardig op de hoogte van de studies die er op dit moment lopen etc.
vrijdag 3 november 2017 01:51
Heel erg bedanktTadderak30 schreef: ↑03-11-2017 00:54Och, wat naar! Ik wil jou en je kinderen heel veel sterkte wensen. In ieder geval een dikke knuffel
vrijdag 3 november 2017 01:53
Dat is zwaar ruk jongen, meer kan ik er niet van zeggen.Waarom-Ik-1980 schreef: ↑03-11-2017 01:45Als het eerder was ondekt dan had ik meer kans op genezing gehad ik ben gewoon te laat
vrijdag 3 november 2017 01:55
Dankjewel
vrijdag 3 november 2017 02:07
Een 10% kans op genezing.
Dat vind ik toch nog best een grote kans.
Zelf zou ik de kans grijpen en chemo/medicijnen proberen.
Verder: maak herinneringen voor je kinderen. Een boekje schrijven is heel fijn, maar ook filmpjes. Misschien ook filmpjes voor later als ze ouder zijn (tieners, studenten etc) met advies, je eigen ervaringen.
Het opnemen van voorleesverhaaltjes is ook een goede.
Maar geef de moed niet op.
10% kans is nog steeds een kans. Die is het grijpen waard.
Een hele dikke knuffel
Dat vind ik toch nog best een grote kans.
Zelf zou ik de kans grijpen en chemo/medicijnen proberen.
Verder: maak herinneringen voor je kinderen. Een boekje schrijven is heel fijn, maar ook filmpjes. Misschien ook filmpjes voor later als ze ouder zijn (tieners, studenten etc) met advies, je eigen ervaringen.
Het opnemen van voorleesverhaaltjes is ook een goede.
Maar geef de moed niet op.
10% kans is nog steeds een kans. Die is het grijpen waard.
Een hele dikke knuffel
Let’s go Brandon!
vrijdag 3 november 2017 02:17
To, is een herinneringsboek iets voor je kinderen? Zoiets bv?
https://www.google.nl/search?client=fir ... 24&bih=659
https://www.google.nl/search?client=fir ... 24&bih=659
vrijdag 3 november 2017 02:19
Ik vecht mij er wel doorheen
Ik ben een binnenvetter
Maar ben ook een vechter
Ik vecht tegen mijn tranen
En ik vecht tegen mijn verdriet
Ik vecht mij er doorheen
Op mijn eigen manier
Je snapt niet hoeveel ik moet vechten
Vechten tegen de tegenslagen
Het komt allemaal ook wel weer goed
Met wat strijd en levenslust en ook wat moed
Ik houd mijn tranen tegen tot ik alleen ben.
Ik ben een binnenvetter
Maar ben ook een vechter
Ik vecht tegen mijn tranen
En ik vecht tegen mijn verdriet
Ik vecht mij er doorheen
Op mijn eigen manier
Je snapt niet hoeveel ik moet vechten
Vechten tegen de tegenslagen
Het komt allemaal ook wel weer goed
Met wat strijd en levenslust en ook wat moed
Ik houd mijn tranen tegen tot ik alleen ben.
vrijdag 3 november 2017 05:32
Ben al wakker slapen gaat moeilijk de laatste tijd straks.
Dit weekend komen de kinderen bij mij dat word een groot feest.
vd week belde mijn dochter en zij papa ben je al beter ik heb een tekening voor je gemaakt op school samen met alle kindjes in mijn klas.
Op dat moment schiet ik vol en zegt ze papa niet huilen tot vrijdag
Dit weekend komen de kinderen bij mij dat word een groot feest.
vd week belde mijn dochter en zij papa ben je al beter ik heb een tekening voor je gemaakt op school samen met alle kindjes in mijn klas.
Op dat moment schiet ik vol en zegt ze papa niet huilen tot vrijdag
vrijdag 3 november 2017 06:13
Wat vreselijk dat je zo ziek bent.
Wat mooi dat je kijkt wat je nog voor je kinderen kan doen.
Sterkte!
Heb je iemand waar je mee kan overleggen wat er gaat komen?
Ik stel me voor dat je afspraken moet maken hoe je je kinderen kunt blijven zien, ook als je niet sterk genoeg bent om voor ze te zorgen.
Hoe lang je thuis blijft wonen en hoe de zorg geregeld is.
En als je kunt over wat er gebeurt als je die bent, de uitvaart en de erfenis.
Misschien wel heel zakelijk in een emotionele situatie. Maar dat komt wel binnenkort aan de orde zeg je.
Ik denk altijd dat ik kan kiezen voor kwaliteit en niet voor de kleine kans op overleven. Ik hoop dat ik nooit voor die keus kom te staan.
Wat mooi dat je kijkt wat je nog voor je kinderen kan doen.
Sterkte!
Heb je iemand waar je mee kan overleggen wat er gaat komen?
Ik stel me voor dat je afspraken moet maken hoe je je kinderen kunt blijven zien, ook als je niet sterk genoeg bent om voor ze te zorgen.
Hoe lang je thuis blijft wonen en hoe de zorg geregeld is.
En als je kunt over wat er gebeurt als je die bent, de uitvaart en de erfenis.
Misschien wel heel zakelijk in een emotionele situatie. Maar dat komt wel binnenkort aan de orde zeg je.
Ik denk altijd dat ik kan kiezen voor kwaliteit en niet voor de kleine kans op overleven. Ik hoop dat ik nooit voor die keus kom te staan.
vrijdag 3 november 2017 07:45
Waarom jij? Goede vraag en niemand heeft het antwoord.
Ik ben die andere uitbehandelde forummer en die forummer die heeft geprobeerd pieps om te praten. Maar dat heeft zij al gedaan. Wil alleen nog toevoegen dat toen de kanker bij mij ontdekt werd ik zonder chemo maximaal 6 maanden zou hebben. En chemo was niet leuk, maar absoluut niet zo erg als ik van te voren dacht. Inmiddels ben ik een jaar verder en ben ik er nog steeds. Elke 3 maanden een scan waarna ze de levensverwachting weer opschuiven (tot nu toe dan). Na elke positieve scan (lees: dat de tumor stabiel is gebleven) kunnen ze me 5 maanden met goede levenskwaliteit garanderen. En ja, die onzekerheid is kut. De hele situatie is kut. Ik heb 2 kinderen van 7 en 8. En het breekt mijn hart als ik aan de toekomst denk dat ze het zonder mij moeten doen. Dus probeer zo veel mogelijk leuke dingen te doen met je kinderen en maak heel veel foto's en filmpjes. Schrijf dingen voor ze op. Maar geniet voooral van de momenten die jullie nog hebben.
Heel veel sterkte en weet dat je hier altijd je ei kwijt kan. Ik verbaas me ook elke keer hoeveel mensen mijn gezwets nog lezen.
Ik ben die andere uitbehandelde forummer en die forummer die heeft geprobeerd pieps om te praten. Maar dat heeft zij al gedaan. Wil alleen nog toevoegen dat toen de kanker bij mij ontdekt werd ik zonder chemo maximaal 6 maanden zou hebben. En chemo was niet leuk, maar absoluut niet zo erg als ik van te voren dacht. Inmiddels ben ik een jaar verder en ben ik er nog steeds. Elke 3 maanden een scan waarna ze de levensverwachting weer opschuiven (tot nu toe dan). Na elke positieve scan (lees: dat de tumor stabiel is gebleven) kunnen ze me 5 maanden met goede levenskwaliteit garanderen. En ja, die onzekerheid is kut. De hele situatie is kut. Ik heb 2 kinderen van 7 en 8. En het breekt mijn hart als ik aan de toekomst denk dat ze het zonder mij moeten doen. Dus probeer zo veel mogelijk leuke dingen te doen met je kinderen en maak heel veel foto's en filmpjes. Schrijf dingen voor ze op. Maar geniet voooral van de momenten die jullie nog hebben.
Heel veel sterkte en weet dat je hier altijd je ei kwijt kan. Ik verbaas me ook elke keer hoeveel mensen mijn gezwets nog lezen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
