Jong en Burn-out deel 2

Gele suikerspin, wat naar dat het door die begeleider dan zo verpest wordt! Wel erg fijn dat er goed naar geluisterd wordt en je erover hebt kunnen praten. Jammer dat je dan naar een andere groep moet daardoor, maar wel fijn dat het mogelijk is. Scheelt je wel een hoop energie straks als je weer gewend bent denk ik. Ik hoop dat je het op die manier wel weer jouw veilige plek buiten de deur kunt maken!

Raar is het niet denk ik hoor! Ik heb soms ook dat ik iemand ontmoet en diegene gewoon instant niet mag. Zonder reden (die wordt later meestal wel duidelijk ). Dat heb ik met heel weinig mensen, maar als het zo is komt het ook eigenlijk nooit echt goed. Die persoon mijden is bij mij altijd de beste optie.

Heel veel sterkte! Ik maak thee, dat helpt altijd (soort van dan, ik kan geen thee smiley vinden)

Dames even snel. De operatie van mijn man is goed gegaan. Er is zaad ingevroren voor de toekomst.

Het gaat hier redelijk maar ik moet wel echt even bij komen van alle spanning van de afgelopen weken. Ook de drukte van het weekend en mijn ouders die er waren moet ik even verwerken.
Ik vond het namelijk helemaal niet zo gezellig dat ze er waren. Eerder irritant (ik schaam me om dat te schrijven). Ik heb ook behoorlijk wat familie issues. Zal ik binnenkort eens over schrijven.

Ik moet nu echt even rust pakken anders ben ik bang dat het weer mis gaat. Ik kom binnenkort wel weer op jullie reageren en bij schrijven als ik weer iets tot rust ben gekomen.

Hoi lieve mensen,

Ik ben nieuw hier en herken veel in jullie verhalen! Zit nu ongeveer 7 weken thuis, volgens de praktijkondersteuner van de huisarts een burn-out. Heb het gevoel dat ik het ergste nog voor ben, maar vind dit al geen pretje. Volledig lichamelijk ingestort de eerste week; niet meer kunnen slapen, veel huilen, pijn in de buik/hoofd/nek/schouders en vooral heel erg moe en niks aan kunnen. Meteen zelf naar de huisarts gegaan en een afspraak bij de bedrijfsarts gemaakt in de 1e week. Die laatste wilde dat ik meteen weer aan het werk ging maar dat kon ik niet. Nu ben ik wel weer koffie gaan drinken op het werk maar dat ging alsnog niet goed. De hele tijd gehuild en daarna twee dagen op de bank gelegen. Verder gaat het wel steeds ietsje beter; de klachten zakken steeds verder weg en ik merk dat ik meer energie heb. Ook de huilbuien zijn minder vaak.

Nu snap ik alleen niks van die behandelingen; vanuit de praktijkondersteuner wordt ik niet doorverwezen naar een psycholoog oid, en ik had al wel even gebeld met de zorgverzekeraar maar die vergoeden geen behandeling van burn-out (sinds 2012 niet meer). De praktijkbegeleider houdt over een paar weken op met afspreken en nu heb ik geen idee hoe ik dit aan moet pakken. Hoe hebben jullie dit gedaan? Tips en tricks? Ik weet niet meer hoe ik hier uit moet komen...

MevrouwStippel, wat fijn dat de operatie van je man goed gegaan is! Een hele opluchting lijkt me. Nu eerst rustig tot jezelf komen, goed dat je daar de tijd voor neemt!

Welkom hier Rosemint! In het begin is het ook heel lastig om te weten wat nu goed is vond ik. De praktijkondersteuner bleef iedere keer maar zeggen dat ik meer moest uitrusten en niet over mijn grenzen gaan, maar hoe dan? Uiteindelijk nu terugkijkend begrijp ik wel waar ze toen naartoe wilde, maar op dat moment zelf leek het echt een chaos. Vienna heeft al heel goede tips gegeven!
Wat ik in het begin meekreeg van de praktijkondersteuner was dat het heel belangrijk om een schema te hebben voor de dag. Zodat je op slechte dagen jezelf toch motiveert om iets te doen (mits haalbaar!), maar op goede dagen jezelf niet per ongeluk voorbijloopt in het enthousiasme.
Ik heb ook veel gehad aan een mindfullness cursus (dat is niet zo zweverig als het klinkt) en nu aan de psycholoog. Dat laatste omdat bij mij ook veel uit het verleden meespeelt.
Ook werd mij aangeraden iedere dag wel even naar buiten te gaan. Al is het maar om in de tuin te gaan zitten, of even naar de straat te lopen ofzo.
Het belangrijkste de hele tijd was echter, luisteren naar mijn eigen gevoel. Ik kan altijd eindeloos twijfelen over alles, maar sinds ik nu meer naar mijn gevoel probeer te luisteren merk ik dat mijn gemaakte keuzes ook veel minder energie kosten als ik ze uitvoer.
Bij mij duurde 'het uitrusten' toch wel 6 maanden. Pas de laatste maanden merk ik vooruitgang, wat volgens mij begint met jezelf accepteren.

Wel heel raar dat je over een paar weken zonder behandeling zit! Wat is de reden van je praktijkondersteuner dat ze je niet wil doorverwijzen? Je zou altijd je huisarts nog eens kunnen vragen voor een verwijsbrief?
Ook zou je inderdaad een coach kunnen vragen. Dat is denk ik het handigste als er niet veel 'grote' dingen meespelen, daarvoor moet je denk ik meer bij een psycholoog zijn.

Vienna, wat goed van je! Echt goed om zo voor jezelf te kiezen! Gefeliciteerd Dat word vannacht slapen als een roosje dan Nee, zonder geintje, echt knap!
Ik hoop dat het veel stress scheelt voor jou, dat je het nu los kunt laten. Heerlijk zo'n overwinning op jezelf!

Ja, het gaat hier de laatste paar weken echt eng goed. Ik durf er bijna niet over na te denken, dat kan toch bijna niet zo lang gewoon goed gaan zonder in te storten?! Al heb ik wel een paar slechte dagen gehad, maar volgens mij weet ik daar steeds beter mee om te gaan. Echt fijn! "Even afkloppen natuurlijk"

Het voelt ook echt een beetje alsof er een knop omgegaan is. Dat ik nu echt voor mijzelf mag kiezen, dat dat niet fout is, en dat andere mensen ook weleens pech hebben. Ook kan ik dingen veel eerder loslaten. Voorheen als ik een gesprek had gehad met iemand zat ik dat naderhand nog helemaal uit te pluizen om te kijken of ik iets verkeerd gezegd had, of juist goed. Nu kan ik het gesprek gewoon achter me laten als het klaar is. Echt een enorme opluchting. Ik hoop dat ik dat vast kan houden!
(niet dat het al altijd goed gaat hoor, zoals van het weekend met mijn schoonouders maak ik me toch wel zorgen over hun mening, maar in het geheel gaat het beter )

Vandaag was ik ook bij de psycholoog, en hij zei ook dat hij dacht dat het beter ging. Deze keer ging het vooral over hoe ik nu het beste met mijn moeder om kan gaan, zonder er zelf last van te hebben. Echt heel lastig vind ik, want ik zou echt niet weten hoe ik dat moet doen. Ik wil het er heel graag een keer met haar over hebben, maar op het moment voel ik me er gewoon nog niet sterk genoeg voor. Op het moment dat ik haar nu zie erger ik me helemaal een ongeluk, zo dat het me 2 dagen aan energie kost. Dat is dus ook niet echt een oplossing.
De psycholoog raadde me ook aan om op dit moment (tot ik mezelf sterk genoeg voel/ de behandeling klaar is) weinig contact te hebben. Dat heb ik al, en dat voelt eigenlijk best goed. Daar ga ik dus mee door.

Morgen heb ik een ontmoeting met mijn nieuwe leidinggevende op het werk. Hij is officieel mijn baas, maar ik heb hem nog nooit ontmoet omdat ik altijd alles regel met de afdelingsmanager. Hij moet me echter wel beoordelen bij het arbeidskundig onderzoek volgende week Heel bijzonder die gang van zaken. Ik ben heel benieuwd! Nouja, dat zal vast goedkomen.
Ik ben wel heel nieuwsgierig naar dat onderzoek. Ik hoop echt dat eruit komt dat ik niet nog een spoor 2 traject moet volgen, want ik wil gewoon bij mijn huidige werkgever blijven. Het lijkt me zo'n gedoe (een energievreter) om tegelijk met het integreren op zoek te moeten naar een andere werkgever!
Heeft iemand hier dat arbeidskundig onderzoek al meegemaakt?

Hoi Rodelimo en Vienna! Ja, mindfulness werd me ook aangeraden door de praktijkondersteuner, ik doe nu al regelmatig wat oefeningen via een app. De doorverwijzing krijg ik vast wel als ik daarop sta, maar die moet ik dan zelf gaan betalen. De bezoekjes aan de psycholoog, coach of andere vormen van therapie worden tegenwoordig niet meer vergoed door de zorgverzekeraar, ook niet bij doorverwijzing. Dit omdat burn-out niet in de DSM lijst staat maar een 'aanpassingsstoornis' is. Dus ik sta met mijn rug tegen de muur, geen idee hoe ik hier zonder hulp straks nog uit moet komen. Ik merk dat ik nog "op tijd" ben gestopt; de klachten zijn na een paar weken stukken minder en de huisarts zegt ook dat ik het ergste voor ben geweest door eindelijk een keer naar mijn lichaam te gaan luisteren in plaats van naar mijn hoofd. Dat is dan een geluk bij een ongeluk! De eerste twee weken kon ik bijna niks, een rondje lopen was al te veel zeg maar. Die weken daarna ging het vrij snel iets beter, ik kan nu best veel aan (half uurtje wandelen of fietsen) en zoek ook wel wat gezelschap van mensen bij wie ik mezelf kan zijn en waar ik niets bij uit hoef te leggen. Ook ben ik lekker in de tuin bezig om van ons oerwoud weer een nette tuin te maken. Ben wel heel erg moe, en veel last van mijn hoofd (pijn/druk/licht in het hoofd) en nek- en schouderklachten. En alsnog over grenzen heen gaan omdat ik het automatisch afvlak als ik moet uitleggen waar ik last van heb. Daarom vandaag met mijn vriend afgesproken dat hij de volgende keer mee gaat naar de bedrijfsarts want die dacht dat ik in augustus me wel beter zou melden. Vandaag had ik een huildag, dan merk ik dat ik toch weer te veel heb gedaan en weet ik ook niet meer hoe het verder moet...

Rosemint, wat fijn dat je al zo snel weer verbetering merkt! Hopelijk ben je inderdaad "op tijd" gestopt. Fijn ook dat je vriend volgende keer mee kan naar de bedrijfsarts. Mijn man is ook een aantal keer meegewerkt, dat was toch erg fijn! Al is het ook maar voor dat je na de tijd nog samen kunt overleggen wat er nu ook alweer precies gezegd was. Ik merkte daaraan dat ik toch veel dingen al vergeten was als ik daar de deur uit liep, vooral in het begin.

Raar dat je praktijkondersteuner zo moeilijk doet. Ik heb bijna een jaar bij de praktijkondersteuner gelopen (wat ook niet de bedoeling is, maar dat terzijde). Ik weet niet hoe zij dat administratief geregeld heeft. Inmiddels loop ik nu ook alweer 4 maanden bij de psycholoog, wat ook vergoed wordt. Geen idee hoe het administratief zit, maar wat Vienna aangeeft zou best kunnen. Dat het op een vergelijkbare/ onderliggende klachten wordt geschreven. Als je echt voelt dat je behoefte hebt om met iemand te blijven praten zou ik dat gewoon aangeven!

Met die nek en schouderklachten (en de hoofdpijn die wellicht een gevolg is daarvan) zou je naar een massagetherapeut kunnen gaan. Ik had hier ook enorm last van, door de spanning trek ik altijd mijn schouders naar boven, wat zorgde voor enorme hoofdpijn/ rugpijn/ last van mijn nek. Op een gegeven moment kon ik daarvan bijna niet meer zitten. De massagetherapeut was de eerste keer dan ook echt net een tovenaar voor mij, scheelde zoveel in de pijn! Nu ga ik er elke 2 of 3 weken heen, wat iedere keer enorm oplucht. De spanning in mijn spieren word minder, dus het is dan ook niet meer nodig iedere week te gaan. Het heeft mij erg goed geholpen lig!
Dit kan je volgens mij wel vergoed krijgen, maar dat weet ik niet zeker.

Wat fijn dat het zo'n goed gevoel geeft Vienna! Geeft in ieder geval goed aan dat je voor jezelf het juiste gedaan hebt lijkt me .

Haha die festivalgangers . Dan zit je nu binnen helemaal niet zo heel erg verkeerd! Kan je thuis nog meegenieten van het festival in de tuin?

Ik ben wel blij dat het nu weekend is. Het was toch een vermoeiende week geloof ik, want ik voel me vandaag net zo'n zombie. Het gesprek gister was fijn. Mijn baas wilde voornamelijk even kennis maken en horen wat ik normaal doe en wat ik graag zou willen gaan doen in de toekomst. Fijn, want ik voelde me echt gehoord.
Wel heeft het me behoorlijk veel energie gekost; gistermiddag heb ik geslapen, maar om een uur of 7 stortte ik weer in. De avond bij mijn man op de bank doorgebracht dus terwijl hij een film keek.
Zometeen ga ik ook nog maar even een film kijken ofzo, even relaxen! Ik ben nog steeds mijn serie aan het kijken "the good wife", maar ik merk dat ik behoorlijk verslaafd geraakt ben . Moet mezelf elke keer beheersen om niet teveel achter elkaar te zien, want het is wel een serie waar je over na moet denken en dat lukt mijn hoofd nog niet zo goed merk ik. Beetje een luxeprobleem eigenlijk .

Hebben jullie nog leuke weekendplannen?

Ik niet speciaal... beetje rommelen in de tuin, onkruid eruit halen enzo. Nu het ineens is gaan regenen na de droge periode schiet dat uit de grond!

Gele suikerspin, hoe gaat het nu bij jou? Ben je wat bijgekomen van je gesprek van van de week?

Het gaat weer beter, schoonmaakster bevalt goed. Kan ik me richten op leuke dingen doen die energie geven.

Ik kijk momenteel the paradise via netflix, misschien een tip. Hoef je niet bij na te denken en mooie ouderwetse setting en oude jurken.

Coach vond ook dat ik goed bezig was. Goed mijn grenzen aan het aangeven.

Morgen ga ik wandelen en hopelijk een nieuw restaurantje uit proberen.
En zondag lekker niksen.

Word het eigenlijk nog mooi weer?
Goed weekend iedereen!

Tigri lees jij eigenlijk nog mee?
Hoe gaat het met jou?

Ik las je laatst in een ander topic en wou het toen al vragen maar helemaal vergeten met mijn vergeetachtigheid.

Rodelimo, stuur jij je schoonmaakster ook weleens aan. Dus dat je zegt dat je wilt dat ze iets meeneemt of anders doet?
Ik doe het nu wel. Beetje inwerken zeg maar. Vind dat wel lastig. Zit er natuurlijk niet bovenop. Weet niet of dat normaal is eigenlijk?
Ik ben er nu nog wel meerendeel vande rijd bij, gelukkig is het een prettig persoon. Ga als alles wat meer loopt en ze weet van hoe en wat, wel vaker ondertussen weg. Als ik zin heb.

Hi allemaal, heb een drukke week gehad, dus heb net even bijgelezen.

@Rosemint, ik snapte eerst ook niet helemaal hoe het werkte met de praktijkondersteuner en GGZ en was bang voor kosten bij een psycholoog, maar ben via de praktijkondersteuner en de huisarts doorverwezen naar een psycholoog toen en deed eerst dan eerste lijns psychologie en dat is iets van 10 afspraken. Daarna ben ik naar de tweedelijns psycholoog doorverwezen en deze is niet aan tijd gebonden. Je kan vragen aan je huisarts om er depressie op te zetten ipv burn-out, meestal vinden artsen het geen probleem om je zo te helpen dat je het vergoed krijgt. Wel heb je sowieso nog je eigen risico, die je alsnog moet betalen, maar het scheelt wel iets.
Andere zaken als mindfullness training, yoga of wat anders worden helaas meestal niet vergoed. Wel fijn dat je er op tijd bij was en nu alweer wat meer energie heb. De huilbuien kunnen erg zijn, maar laat ze gewoon stromen hoor die tranen, het tegen houden maakt het alleen maar erger.



@ Vienna, fijn om te lezen dat het z goed met je gaat. Die festivals komen wie weet ooit wel weer en wie weet ook niet, net waar jezelf zin in heb

@Rodelimo, mooi dat het goed is gegaan bij je nieuwe leidinggevende. En met je moeder is lastig, je gaat al zolang met elkaar op een bepaalde manier met elkaar om dat het lastig is om opeens het anders te doen, wel fijn dat je hier begeleiding bij heb. Proberen bij jezelf te blijven is het belangrijkste, je niet mee laten slepen in de meningen van anderen (haar), maar blijven bij je eigen normen en waarden, ook al is dat moeilijk.

Zoals ik al zei heb ik een lange, vermoeiende week achter de rug. Ik ben kapot, ik voel me in een fase waarin ik niet kan huilen, wat ik juist vervelend vind, voel me bij mijn eigen gevoel en gedachtes verwijderd. Heb deze week zoveel moeten doorzetten, het was ook nodig anders had het me nooit allemaal gelukt, zoveel reality-checks echt. Ben dinsdag bij de huisarts geweest en dacht echt ik ga niet huilen deze keer. Maar ik ging natuurlijk wel huilen Hij heeft me daarop weer een nieuwe doorverwijzing naar GGZ gegeven. Zat eerst bij een andere psycholoog, dus dit zou dan nieuw voor me worden. Ik dacht eerst eigenlijk, ik zit helemaal niet te wachten op een nieuwe psycholoog, maar nu aan het einde van de week denk ik misschien is begeleiding niet erg toch.
Woensdag was ik bij het UWV, ik had die dag nog hoofdpijn van het huilen van dinsdag en voelde gewoon gestrest, had het al zo lang uitgesteld. Ik heb een uur met een man gesproken en hij vond dat ik het best aardig gedaan had zelf, had ook mijn boek over trauma therapie meegenomen die ik zelf mee had genomen en de pillen die ik voor mijn buik nu heb, en mijn schildkliermedicatie en de laatste bloedresultaten ook. En ondanks dat voel ik me naar, ik voel me alsof ik over me heen heb laten lopen. Alsof hij me kleineerde als een bepaald 'type' vrouw dat schijnbaar veel discussies aangaat. Toen ik zei dat ik burn-out had, vroeg hij zo van vind jij dat je dat heb dan, maar op een cynische toon alsof ik het verzin of dat hij het er daar in elk geval niet mee eens is. Hij zei ook dat ik, ondanks de brieven van mijn psycholoog niet meer depressief ben, want dan moet je aan bepaalde kenmerken voldoen en daar voldoe ik niet aan. Nu denk van wat heb ik me laten aanpraten eigenlijk, hij kan in 20 minuten niet bepalen dat ik niet depressief ben, hij is geen psycholoog, maar arbeidsarts, hij kent mij pas 20 minuten en mijn psycholoog kende mij een jaar. Ik was dus niet gevat genoeg om te vragen wat die kenmerken schijnbaar moesten zijn dan. Ook ging het heel praktisch over de ziektewet-uitkering en ww en zelfs bijstand. Ik ben blij dat ik de afspraak zelf heb overleefd, maar voel me echt gekleineerd door de manier waarop hij tegen mij gesproken heeft. En als klap op de vuurpijl kwam ik thuis en ging ik online met wat vrienden praten die ook een tijdje 100% in ziektewet hebben gezeten, maar er waren ook anderen en die begonnen meteen zo'n ja wij belastingbetalers betalen voor jou verhaal en nog ander viel hem bij. Het was echt teveel, voel me sinds dinsdag nu al zo vreemd, bij mezelf vandaan.Voel me bijna 'verhard' zoals veel mensen in deze maatschappij zijn, maar zo wil ik niet zijn. Het weer werken lijkt me niet erg, alleen voel ik me erg in het diepe gegooid, hij had het over solliciteren en dat het misschien moeilijk gaat zijn om een baan te vinden waarbij ik langzaam aan zou mogen opbouwen, gezien ik geen werk heb. Hoop dat mijn hoofdpijn ooit nog weggaat en mijn rugpijn, ga kapot daarvan ook. Van mij mag het wel weer iets warmer weer worden trouwens, vond de zon wel fijn

Klinkt zwaar ikibun. voor jou.

Soms doen ze bij het uwv expres zo om je reactie te zien. Ze zijn je dan soort van aan het testen of je eerlijk bent.
Volgens mij heb je het heel goed gedaan!!

Had je iemand mee? Dit zou ik de volgende keer jou adviseren, iemand die je vertrouwt mee nemen.

Als je echt nog met dingen zit van het gesprek of als jij denkt dat er nog een aanvulling nodig is, dan kun je dit opschrijven en/of medische informatie nog verzamelen en gewoon na sturen aan het uwv.

Nu maar even chillen. Je hebt genoeg gedaan en doorgezet.
In de relaxt stand jij!

En die 'vrienden' zijn dat echte vrienden? Mijn ervaring is dat je het maar beter met een paar (max.3 mensen) die je enigszins begrijpen en steunen kunt bespreken. Of je hart hier luchten.

Hallo allemaal,

Ik ben bij gelezen en heb weer wat energie om ook werkelijk wat op te schrijven.

Vienna wat goed dat je je grenzen zo goed aangeeft naar die familieleden. Wat een lef hebben ze om nu ineens zo contact te gaan zoeken en je onder druk te zetten. Lekker niet aan toe geven en dingen bij je weghouden en duidelijk de grens aangeven. Goed gedaan!

Woon je toevallig in de omgeving van Werchter dan? Belgiës bekendste festival volgens mij. Daar ging ik vroegah ook met mijn tentje heen. Hier in de buurt is ook een festival. Met allemaal goede namen, Racoon en Kensington enz... die ik graag had willen zien. Maar een heel deel van mijn collega's gaat daar ook heen en dan ben ik toch best bang voor hun oordelen als ze me wel op zo'n festival zouden zien. Gelukkig regent het en is het echt geen lekker festivalweer dus dat verzacht de pijn wat.
Ik kan dat dus trouwens wel naar een festival gaan, als ik het daarna weer afwissel met rust en stilte en geen dagen na elkaar.
Ik ben een tijdje geleden naar een foodfestival gegaan en dat was heel fijn om er weer even uit te zijn.

Gele suikerspin mijn ervaring met een schoonmaakster vanuit het verleden is wel dat je inderdaad aan moet aangeven wat je wil en ook ongeveer hoe je het wil. En dat je het zeker bespreekbaar moet maken als je op - of aanmerkingen hebt of dingen wil bij sturen. Ik vind dat ook altijd best wel moeilijk. Maar je betaalt hen voor een dienst dus je kan zeker aangeven hoe jij die dienst uitgevoerd wil hebben. Hier is het vandaag en gisteren rotweer, regen en wind. Niet heel koud vanaf morgen wordt het volgens mij beter.

Rodelimo ik heb in het begin van mijn burn out ook the good wife gekeken. Ik vind het een hele leuke serie en heb ook afleveringen na elkaar door gekeken. Wat fijn dat het wat beter gaat. Je gevoel dat je dan weer zit te wachten op de klap of terugval is wel herkenbaar. Je leidinggevende klinkt als een redelijk iemand, fijn!

Rosemint welkom. Toen ik in het begin thuis kwam te zitten dacht ik bij mezelf aan een beginnende depressie door een niet vervulde kinderwens. De huisarts heeft mij door verwezen naar een eerstelijnspsycholoog met als aanmeldklacht depressieve klachten. Pas enkele maanden later kwam ik erachter dat ik een burn out had en geen depressie. De psycholoog benoemt dat niet zo en schrijft het ook nergens zo op zodat de zorgverzekering mijn behandeling gewoon betaalt. Ik heb dat wel met haar besproken omdat ik zenuwachtig werd dat ik mijn hele traject zelf moest betalen. Maar ze heeft me keer op keer gerust gesteld. Ik moet trouwens een nieuwe verwijzing vragen voor 10 sessies want volgende afspraak is mijn 10de sessie. Mijn vorige verwijzing stamt nog vanuit 2016 dus daardoor kan ik nu door met een nieuwe verwijzing in 2017. Ik ga maandag een afspraak maken met mijn huisarts.

Maar je kan je werkgever ook vragen om je te verwijzen naar een psycholoog en/of een burn out coach. Zo hoort het eigenlijk bij een burn out. Ik dacht eerlijk gezegd ook dat ik het net voor was en dat ik er met een paar weken rust wel weer zou staan. Dat bleek anders te lopen bij mij. Ik hoop het wel voor jou. Maar als je geen gedrag of omstandigheden gaat veranderen die gemaakt hebben dat je in deze situatie kwam kan je in de toekomst alsnog de klap krijgen. Dus ik zou echt hulp zoeken.
Verder heeft yoga mij erg geholpen, kan ik echt aanraden. Maar daar had ik pas een tweetal maanden geleden de energie voor om daarmee te starten. In het begin was het vooral huilen, bank hangen, wandelen, slapen...

Ikibun wat een vreselijk naar gesprek. Ik kan me voorstellen dat je dit als heel vervelend hebt ervaren. Het is heel moeilijk om dit niet persoonlijk op te vatten maar ik denk dat het UWV wel de taak heeft om gedegen en goed te checken wat mensen kunnen en of het ziek zijn/de klachten reëel zijn. Er zijn helaas wel mensen die profiteren van het systeem en dat moeten zij er proberen uit te filteren. En ik denk niet dat UWV artsen geselecteerd worden op hun empathisch vermogen. Mensen kunnen niet voelen hoe jij je echt voelt en leven niet je leven. Dus dat is ook moeilijk beoordelen. Ik hoop dat je het een beetje van je af kan zetten al lijkt me dat heel moeilijk.

JulienClerc hoe gaat het bij jou?

Met mij gaat het trouwens nog steeds wel redelijk goed. Deze week was wel een week van bewust zijn en voelen dat ik op tijd rust moest nemen. Ik denk dat mijn hoofdsymptoom is dat ik enorm overprikkeld kan raken en van daaruit dan weer in dagenlang huilen schiet. Dan wordt ik ook heel warrig en wazig in mijn hoofd.

Ik heb meerdere van die momenten gehad deze week. Maar heb dan elke keer rust genomen, me afgezonderd met weinig prikkels en daarna herstelde het weer. Werken is dus ook gelukt deze week. En het huishouden doen (wel met de Franse slag) en de hond uitlaten en de zorg voor dochter kwamen ook grotendeels op mij neer omdat man herstellende is van de operatie. Maar het gaat elke dag al een beetje beter met hem dus een blokje om met de hond en eten maken kan hij wel weer nu. Vanavond gaan we ook samen uit eten om het positieve nieuws te vieren. En morgenavond gaat mijn man weer voor 4 dagen de nachtdienst in.

Ik heb trouwens besloten in nauw overleg met mijn man en psycholoog om wel met het vruchtbaarheidstraject te gaan starten. De echte start is door de wachtlijst ongeveer eind augustus/begin september. Ik ben bijna 37 en vanaf 38 jaar nemen je kansen op een zwangerschap behoorlijk af. Onze kinderwens speelt al 7 jaar en is telkens door omstandigheden en getwijfel van mijn kant op de lange baan geschoven. En ik ben daar klaar mee, ik ga niet mijn kansen op hetgeen ik het liefste wil, laten verkleinen door mijn burn out. Ik voel me echt ook beter nu er een heel stuk spanning van me afvalt nu er eindelijk zaad bij man is weg gehaald en is ingevroren. De kans daarop was ongeveer 50% en die onzekerheid heeft me de afgelopen twee jaar zoveel nutteloze energie gekost.

Fijn weekend allemaal!

Gele suikerspin, fijn dat het inmiddels wat beter gaat! En mooi dat je coach ook vind dat je op de goede weg bent.
Ik zal eens kijken bij the paradise als ik door deze serie heen ben, dank voor de tip!
De schoonmaakster stuur ik een beetje aan, al moet ik zeggen dat ze het meeste zelf doet. We hebben een gesprek gehad van tevoren van wat we van haar verwachten, en nu deelt ze het zelf een beetje in. Zo doet ze de ene keer boven even niet, maar doet ze wel de ramen, de andere keer "gewoon" het hele huis schoonmaken, de volgende keer de koelkast bij wijze van. Ze is redelijk zelfstandig en heeft volgens mij een heel plan in haar hoofd hoe ze het huis op wil knappen, schoonmaaktechnisch gezien, dus zolang dat binnen mijn grenzen valt laat ik haar wat begaan.
Ik ga soms weg, en soms niet. Ligt eraan wat ik zelf aan het doen ben. Wel probeer ik haar niet teveel op de huid te zitten, zelf heb ik daar een enorme hekel aan, dus ik probeer dat bij anderen ook niet te doen Goede oefening om mijn controledrang een beetje te tergen .

Ikibun, wat goed van je dat je naar de huisarts geweest bent. Lijkt me een goed idee om weer met een psycholoog te kunnen praten! Heb je al een beeld van hoe lang je daarvoor ongeveer moet wachten?
Dat gesprek met de UWV arts lijkt me zwaar inderdaad. Het is zo moeilijk om in zo'n korte tijd te kunnen vertellen waar je mee bezig bent en welke klachten je nog hebt... Maar als jij je verhaal gewoon eerlijk en naar waarheid oprecht verteld hebt zal hij vast een goede beslissing nemen!
Ik weet niet precies hoe de UWV procedure werkt, maar krijg je dan na het gesprek ook een soort uitslag? Van, "U krijgt nog X maanden een uitkering en ik zie U ..... terug", of U moet weer gaan solliciteren oid?
Dat je dan daarna precies mensen met een dergelijke mening treft online is ook wel echt pech. Het is ook erg makkelijk iemand te veroordelen van achter een computer, zeker met ziektes... Ik hoop dat je je van hun mening niet teveel aan kunt trekken!
Heb je dit weekend goed kunnen uitrusten en weer wat tot rust kunnen komen?

Vienna, heb je kunnen genieten van het festival in je tuin?
Wat balen van die brieven! Wat gek dat die verzekering zomaar kan beslissen om niet meer te betalen... Ik hoop voor je dat het de huisarts lukt om wat te regelen Heb je wel een extra reden om langs te gaan lig:) Lief van hem dat hij actie gaat ondernemen!
Lukt het wel goed om er niet teveel stress van te hebben?

Mevrouwstippel, wat goed dat het na zo'n drukke, zware week lukt om goed naar jezelf te luisteren en rust te nemen! Knap! Top dat je man ook goed herstelt van zijn operatie.
Dat van die overprikkeling klinkt mij wel heel bekend, dat is bij mij ook het voornaamste probleem. (op het gebrek aan energie na dan). Bij mij is dan ook het enige wat daartegen helpt rust, en geen prikkels, en dan herstelt het. Fijn dat je daar voor jezelf een soort modus in gevonden hebt!

Wat knap dat je voor jezelf een beslissing genomen hebt over het vruchtbaarheidstraject! Dat geeft ook een hoop rust lijkt me, dat je voor jezelf die knoop doorgehakt hebt? Dat gaat je vast ook helpen om te herstellen.

Ik heb dit weekend een rustig-aan-weekend. Afgelopen week was toch wel intensief, en de komende week is best druk, dus wat rust vooraf kan geen kwaad denk ik.
Gister heb ik aan het schuurtje geschilderd. Nu heb ik het dak af, maar moeten de dakbalken nog in een andere kleur. Het is dus best een gepriegel om dat mooi te krijgen! Dat vind ik echt heerlijk om te doen, niets wat me zoveel rust geeft in mijn hoofd als dat, dan ben ik echt alleen nog daar mee bezig. Zo fijn! Helaas kan ik niet zoveel achter elkaar doen, dus het gaat heel erg gefaseerd. Maargoed, zo heb ik er wel lang lol van .
's avonds ben ik samen met mijn man uit eten geweest. Superleuk restaurantje, was echt gezellig Was ook wel grappig; ik drink eigenlijk nooit alcohol (vind ik niet lekker), maar in het toetje zat een behoorlijke hoeveelheid limoncello. In combinatie met mijn AD en mijn kleine weerstand tot drank was het best wel slingeren naar huis . Ik heb er heerlijk op geslapen, haha.

Deze komende week heb ik het arbeidskundig onderzoek. Ik ben er best wel nerveus voor eigenlijk. Het zal wel goed komen denk ik, in de zin van dat ik gewoon spoor 1 mag volgen en bij mijn huidige werkgever kan blijven (aldus de HR dame, mijn leidinggevende en de bedrijfsarts), maar toch ben ik nerveus. Ik wil erg graag bij mijn huidige werkgever blijven, dus ik hoop dat dat ook mag van de arbeidsdeskundige en ik me niet moet richten op een 2e spoor.
Ook omdat die gesprekken eigenlijk heel de middag in beslag nemen en ik vorige week al helemaal moe was na een half uurtje gesprek. Ben bang dat dat geen goed signaal afgeeft naar de arbeidskundige. Brrrr. Zal blij zijn als het voorbij is in ieder geval!

Wat een toeval rodelimo. Ik heb gisteren in het restaurant ook een toetje gegeten waar limoncello in zat. Het was overheerlijk trouwens. Heel veel succes en sterkte voor je gesprek met de arbeidsdeskundige. Logisch dat je daar gespannen voor bent. Het komt vast goed. En fijn dat het schuurtje stukje bij beetje opschiet en dat het je voldoening geeft om daar mee bezig te zijn.

Beperkte energie en snel vermoeid heb ik ook. Los van mijn burn out heb ik eigenlijk altijd ook al beperkte energie gehad. Het is niet voor niets dat ik slapen altijd al onder mijn hobby's schaarde.
Andere mensen gaan na een lange werkdag nog allerlei sociale en sportieve dingen doen. Of houden er een heel actief sociaal leven op na. Dat heb ik sowieso nooit gekund. Ik moet drukte echt afwisselen met rust.

Vienna ik had dat stuk even gemist van dat de verzekering niet uit wilde betalen. Vervelend als je ook dat soort zorgen nog hebt naast je burn out. Ik hoop dat het goed komt.

Ik ben als een kind zo blij. Ik heb een tweedehands lederen bank gekocht via marktplaats. Het was een hele dure bank, ik heb de aankoopbon gezien. En ik heb em voor een prikje gekocht. Hij is nog maar drie jaar oud en die mensen wilden een "nieuw" interieur.
We wilden sowieso een nieuwe bank kopen maar ik vond dat eigenlijk zonde. Omdat ik denk dat die sowieso snel gaat slijten door de hond. Dat verwende beest mag op de bank, wel op een dekentje. De kleur is ook precies goed, een soort van steengrijs. Is toevallig dezelfde kleur als mijn keuken en de lamp boven de eettafel. Hij past dus heel mooi in de woonkamer.

Hier weer eens een berichtje van mij. Ik heb jullie berichten zo ongeveer allemaal gelezen, maar ik merk dat ik de puf niet heb om te reageren. Maar gelukkig weet ik dat jullie dat herkennen en begrijpen....
Vorige week had ik mijn eerstejaarsevaluatie, dat was een intensief gesprek. Deze week weer naar de bedrijfsarts en volgende week een arbeidsdeskundigenonderzoek. Het kost mij allemaal bakken met energie, geeft mij veel stress en als gevolg voel ik mij totaal uitgeput en emotioneel ben ik zo labiel als wat.

Mijn huisarts heeft een revalidatie-/re-integratie traject geopperd (bij een partij als OCA, Winnock, Ciran). Maar ik ben op het internet aan struinen gegaan en ben echt geschrokken van de ervaringen die ik van mensen lees. Niet echt positief.
Heeft hier iemand ervaring met zo'n traject? Volgens mij niet he?

Hoi Rianne

Veel sterkte met de onderzoeken. Begrijpelijk dat dit je veel stress oplevert en je hier emotioneel last van hebt.

Ik ken iemand die een revalidatietraject bij Ciran heeft gedaan. Ze had wel cvs, dat volgde op een burn out die ze eerder had. Zij was niet positief over dit traject en heeft er geen baat bij gehad. Het was erg intensief en ze moest qua inspanning (sport) ver over haar grenzen gaan. Volgens mij is ze ook voortijdig met het traject gestopt.

Hier gaat het eigenlijk boven verwachting goed. Ik wissel actie af met rust maar ik kan zoveel meer tav een paar weken geleden. En wanneer ik overprikkeld dreig te raken kom ik weer snel in balans met rust.

Ik hoop dat dit blijft aanhouden en dat ik niet weer een terugval krijg. Nu snel naar bed zodat ik morgen weer fris ben.

Hier in ieder geval de documentaire over Ciran van zembla:
https://www.npo.nl/zembla/01-03-2017/VARA_101382227
(Niet positief)
Beter worden van ziek zijn.

Zelf volg ik een traject in het ziekenhuis, bij de sportarts, afdeling sportgeneeskunde. Even googlen of jou ziekenhuis ook zo'n afdeling heeft en vragen bij je huisarts.