Gezondheid
alle pijlers
Jonge moeders met burn outs
dinsdag 24 april 2018 07:05
Mijn man en ik willen graag aan kinderen beginnen echter maakt het mij best bang dat bijna alle jonge moeders die ik ken een burn out hebben of hebben gehad. Hoe komt dat toch? Kunnen vrouwen te moeilijk nee zeggen als het niet meer gaat? Is er teveel financiële druk zodat ze teveel blijven werken? Hoe voorkom je het? En wat zijn jullie ervaringen ermee?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
dinsdag 24 april 2018 09:09
Hier een moeder van 2 kindjes die een behoorlijk zware burnout gehad heeft en ik ben in mijn omgeving zeker niet de enige moeder die er zo bij heeft gezeten.
Ik durf zeker wel te zeggen dat het leven met 2 kleine kindjes zwaar is en dat ik het moeilijk vond om alle ballen hoog te houden. Je werk, je huishouden, de kindjes, je sociale leven. Ik vond het pittig. Of dat nou hetgeen geweest is wat mij uiteindelijk genekt heeft durf ik niet te zeggen. Er gebeurden in ons gezin een aantal vreselijke dingen in korte tijd die ik maar moeilijk kon verwerken en ik denk wel dat dat de druppel is geweest.
Verder moet ik wel heel eerlijk zeggen dat ik achteraf heel heel blij ben dat ik het meegemaakt heb. Het heeft mij veel sterker gemaakt en ik weet nu heel duidelijk mijn grenzen. Ik pak vaker mijn rust en ben in bepaalde dingen makkelijker geworden.
Ik denk dat het goed is dat je je bewust bent van het feit dat je er eentje zou kunnen krijgen, maar ik denk zeker niet dat je je erdoor moet laten leiden want een burnout kan zoveel oorzaken hebben.
En wat Lilalinda zegt: het gaat ook weer over.
Ik durf zeker wel te zeggen dat het leven met 2 kleine kindjes zwaar is en dat ik het moeilijk vond om alle ballen hoog te houden. Je werk, je huishouden, de kindjes, je sociale leven. Ik vond het pittig. Of dat nou hetgeen geweest is wat mij uiteindelijk genekt heeft durf ik niet te zeggen. Er gebeurden in ons gezin een aantal vreselijke dingen in korte tijd die ik maar moeilijk kon verwerken en ik denk wel dat dat de druppel is geweest.
Verder moet ik wel heel eerlijk zeggen dat ik achteraf heel heel blij ben dat ik het meegemaakt heb. Het heeft mij veel sterker gemaakt en ik weet nu heel duidelijk mijn grenzen. Ik pak vaker mijn rust en ben in bepaalde dingen makkelijker geworden.
Ik denk dat het goed is dat je je bewust bent van het feit dat je er eentje zou kunnen krijgen, maar ik denk zeker niet dat je je erdoor moet laten leiden want een burnout kan zoveel oorzaken hebben.
En wat Lilalinda zegt: het gaat ook weer over.
dinsdag 24 april 2018 09:12
Dit is ook mijn verhaal. Inmiddels de lat een stuk lager gelegd in mijn leven en dat gaat een stuk beter.ZonderTitel_1981 schreef: ↑24-04-2018 07:29Het zijn de verwachtingen die je jezelf oplegt. Als jij bijvoorbeeld een drukke baan hebt en moeilijk nee kan zeggen dan kan dat een risicofactor zijn. Vooral als je daarnaast vind dat je ook het huishouden moet doen, je kinderen moet vermaken enz.
Mijn burn-out is niet direct werkgerelateerd maar komt voort uit jarenlange stress in de privesfeer en een hoge mate van perfectionisme die ik daardoor heb ontwikkeld. Het krijgen van kinderen heeft hier niets mee te maken.
dinsdag 24 april 2018 09:21
Niet iedereen heeft een burn out nodig om de eigen grenzen te leren kennen of sterker te worden. De meeste mensen zijn hier heel prima toe in staat zonder eerst totaal in te storten.lilalinda schreef: ↑24-04-2018 08:54dat zeg ik niet
Ik probeer TO te laten relativeren: Ten eerste is de kans dat ze een BO krijgt niet groot, en ten tweede kom je er weer door heen.
En er zijn mensen (ik) die er sterker uitkomen. Omdat ze vanaf dat moment hun grenzen kennen. (niet dat ik nu iedereen wil aanraden om eerst flink de bodem te raken hoor)
Gelukkig maar.
dinsdag 24 april 2018 09:23
Ja hoor tuurlijk zegt dat veel over jou en je omgeving.Morgenstond schreef: ↑24-04-2018 09:02Ik ken geen jonge moeders met een burn-out. Ik ken helemaal niemand die ooit een burn-out heeft gehad. Zou dat meer over mij/mijn omgeving zeggen?
Ik heb twee vriendinnen die een burn out hebben (gehad). Een met kinderen, de andere heeft geen kinderen. Bij de vriendin met kinderen waren die kinderen niet de oorzaak, maar werk en een overleden ouder (incl lang ziekbed en op grote afstand).
Zelf heb ik geen burn out gehad maar wel een pnd na de eerste. Ik ben nu niet direct blij dat ik dit gehad heb maar heb er wel veel door geleerd, over mezelf en anderen. Ben veel begripvoller geworden, minder oordelend en wat makkelijker.
dinsdag 24 april 2018 09:23
dinsdag 24 april 2018 09:24
Dat zegt ze ook niet.
Maar het is gewoon zo dat je jezelf door dit soort dingen veel beter leert kennen.
dinsdag 24 april 2018 09:38
Denk je dat die burn-outs te voorkomen waren, als ze hadden 'geleerd' minder eisen aan zichzelf te stellen? Of denk je dat de werkgever in zo'n situatie met een zieke ouder al mee zou moeten denken?SallySpectra schreef: ↑24-04-2018 09:23Ja hoor tuurlijk zegt dat veel over jou en je omgeving.
Ik heb twee vriendinnen die een burn out hebben (gehad). Een met kinderen, de andere heeft geen kinderen. Bij de vriendin met kinderen waren die kinderen niet de oorzaak, maar werk en een overleden ouder (incl lang ziekbed en op grote afstand).
Zelf heb ik geen burn out gehad maar wel een pnd na de eerste. Ik ben nu niet direct blij dat ik dit gehad heb maar heb er wel veel door geleerd, over mezelf en anderen. Ben veel begripvoller geworden, minder oordelend en wat makkelijker.
Kan me ook wel voorstellen dat een pnd je veel heeft geleerd. Was natuurlijk wel fijner geweest als je die pnd er niet voor nodig had gehad
dinsdag 24 april 2018 09:38
Misschien is het toch toeval dat bij mij in de omgeving het vooral jonge moeders lijkt te treffen. Nu ik zelf moeder wil worden begon ik daar extra bij stil te staan.
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
dinsdag 24 april 2018 10:45
Het is logisch dat je over van alles nadenkt bij een kinderwens en naar je omgeving gaat kijken.
Maar uiteindelijk gaat het erom of jullie er klaar voor zijn. Is de relatie stabiel, zijn de financiën op orde, is er voldoende ruimte in jullie leven ( oftewel ben je bereid om ook zaken op een laag pitje te zetten).
Het krijgen van een kind heeft mijn leven verrijkt. Dat ik al snel met een burn-out kwam te zitten is balen, maar in mijn geval was het onvermijdelijk. Mijn grenzen ben ik lang geleden al verloren. Met baby is het zeker pittig, maar het is voor mij de drijfveer om er weer bovenop te komen en het geeft juist ook veel energie.
Maar uiteindelijk gaat het erom of jullie er klaar voor zijn. Is de relatie stabiel, zijn de financiën op orde, is er voldoende ruimte in jullie leven ( oftewel ben je bereid om ook zaken op een laag pitje te zetten).
Het krijgen van een kind heeft mijn leven verrijkt. Dat ik al snel met een burn-out kwam te zitten is balen, maar in mijn geval was het onvermijdelijk. Mijn grenzen ben ik lang geleden al verloren. Met baby is het zeker pittig, maar het is voor mij de drijfveer om er weer bovenop te komen en het geeft juist ook veel energie.
dinsdag 24 april 2018 11:29
En je man dacht niet goh, laat ik eens een andere baan zoeken of regelen dat ik meer thuis ben?valisa schreef: ↑24-04-2018 08:43Yep hier ook een moeder die eeen burn out heeft gehad.
Door het werk van mijn man, is hij alleen de weekenden thuis.
Door de week sta ik er alleen voor.
Het was bij mij een combi van....jarenlange ellende op het werk, meerdere bijna faillissementen en toen een overname. Dit gaf veel stress.
En thuis alles zo goed als alleen draaiende houden, daarnaast nog willen sporten, het huis moest altijd keurig zijn (heb een hekel aan viesheid en rommel) en het hebben van 2 kinderen met de bijbehoren verplichten van sportclubjes, logopedie etc.
Het was gewoon teveel.
Ik ben minder gaan werken, ik sport niet meer...en tja ben 10 kilo aangekomen...maar interesseert me nu even niet, beter mij goed voelen dan slank zijn en ongelukkig.
Op het werk zijn wel gelukkig nu in een rustiger vaarwater en thuis laat ik nu ook wel eens de boel de boel.
Tja...lesson learned!
Ongelooflijk dat je je vrouw kapot laat gaan en zelf doodleuk 5 volle dagen weg bent van je gezin.
dinsdag 24 april 2018 11:46
Als je een kind hebt om voor te zorgen, dan kun je 's ochtends niet in je bed blijven liggen. Je laat je kind niet urenlang huilen in een poepluier, terwijl je zelf de dekens over je hoofd trekt, neem ik aan.
Alleen al dit kleine gegeven maakt een wereld van verschil. Ik denk trouwens dat de meeste mensen die beweren een burn out te hebben eigenlijk overspannen zijn. Ik hoor steeds vaker verhalen waarin het begrip burn out verkeerd wordt gebruikt.
dinsdag 24 april 2018 11:57
news flash... ook moeders worden ziek, krijgen kanker, krijgen een burn out
Juist vrouwen die denken dat ze nooit ziek kunnen/mogen worden, zijn een keer helemaal op. En of dat nou Overspannen is of een Burn out... ach Potatos, Potatoes
dinsdag 24 april 2018 12:03
Blijkbaar heb je een heel eenzijdig beeld van mensen met een burn-out. Nee je kan niet in je bed blijven liggen als je kind ligt te huilen, maar mensen met een burn-out zijn niet allemaal hoopjes ellende die onder de deken blijven liggen.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 11:46Als je een kind hebt om voor te zorgen, dan kun je 's ochtends niet in je bed blijven liggen. Je laat je kind niet urenlang huilen in een poepluier, terwijl je zelf de dekens over je hoofd trekt, neem ik aan.
Alleen al dit kleine gegeven maakt een wereld van verschil. Ik denk trouwens dat de meeste mensen die beweren een burn out te hebben eigenlijk overspannen zijn. Ik hoor steeds vaker verhalen waarin het begrip burn out verkeerd wordt gebruikt.
Ik kan prima een hele dag voor mijn kind zorgen. Maar daar ging in het begin dan ook al mijn energie naar toe. Huishouden, werk, of zelfs een artikel in een tijdschrift lezen, een boodschappenlijstje maken... dat zat er dan niet in die dag.
En voor dat je denkt dat ik dan vast alleen maar overspannen ben ( wat overigens ook ernstig genoeg kan zijn, het verschil zit vooral in het feit dat een burn-out over langere tijd is opgebouwd)
ja ik weet zeker dat ik een burn-out heb!
dinsdag 24 april 2018 12:06
Je hebt wel een heel belangrijke reden om het niet zover te laten komen. Als ik merk dat ik een periode erg veel stress heb en op mijn laatste benen loop, dan ga ik al eerder bedenken hoe ik het voor mezelf wat rustiger en aangenamer kan maken en hoe ik beter voor mezelf kan zorgen.
Mijn man en ik hebben daar ook gesprekken over, hoe we de juiste balans kunnen behouden. Dit doen we, omdat we beide weten dat we verantwoordelijk zijn voor onszelf, elkaar en onze kinderen en het ons dus niet kunnen permitteren om langdurig opgebrand te raken.
Door hier bewust mee om te gaan, kun je erger voorkomen.
dinsdag 24 april 2018 12:11
ah, dus als het je overkomt, is het je eigen schuld?Lil0u schreef: ↑24-04-2018 12:06Je hebt wel een heel belangrijke reden om het niet zover te laten komen. Als ik merk dat ik een periode erg veel stress heb en op mijn laatste benen loop, dan ga ik al eerder bedenken hoe ik het voor mezelf wat rustiger en aangenamer kan maken en hoe ik beter voor mezelf kan zorgen.
Mijn man en ik hebben daar ook gesprekken over, hoe we de juiste balans kunnen behouden. Dit doen we, omdat we beide weten dat we verantwoordelijk zijn voor onszelf, elkaar en onze kinderen en het ons dus niet kunnen permitteren om langdurig opgebrand te raken.
Door hier bewust mee om te gaan, kun je erger voorkomen.
fijne wereld woon jij hoor, waar het leven maakbaar is.
dinsdag 24 april 2018 12:13
In zeker zin kan het wel je eigen schuld zijn? Als ik het goed begrepen heb uit één van je eerdere posts heb jij een burn-out gehad? Dan heb je nu toch vast dingen veranderd zodat de kans kleiner is dat het nog een keer gebeurt? Of is dat dan te simpel gedacht?
Edit: Wanneer ziekte in omgeving meespeelt, snap ik natuurlijk wel dat dat niet iets is waar je iets aan kan doen.
dinsdag 24 april 2018 12:15
Dat zeg ik niet. Maar als je je bewust bent van de risico's, dan kun je wel leren om de signalen die je lichaam al eerder afgeeft te herkennen en daarop reageren ipv door te denderen jarenlang.
dinsdag 24 april 2018 12:25
er kunnen in je leven ineens zoveel dingen tegelijk mis gaan, dat er geen redden meer aan is.
In mijn geval gaat het over meerdere sterfgevallen, meerdere akelige ziektes bij vriendinnen, bedrijf waar ik werkte ging failliet (leuk joh, zwanger en werkloos. Geen sociaal plan oid). Onze jongste was een flesweigeraar.
Maar de druppel was, toen ik (baby 3 maanden) een voedselvergiftiging kreeg, een flinke, kotsend, diarree (maar baby had mijn melk nodig) ik was toen nog 40 kilo (ben 1.75)
Allemaal zaken die als je ze na elkaar meemaakt al slopend zijn. Ik kreeg ze in enkele maanden tijd.
Huisarts noemde het: totale lichamelijk (&geestelijke, maar dat is slecht meetbaar) uitputting.
Wat ik er van geleerd heb?
Want ik heb er van geleerd... is op tijd hulp vragen. En me beseffen, dat je in het leven veel pech kan hebben. Ik heb geen oordeel meer over mensen die op straat terecht komen oid. Het leven kan je echt uit de handen glippen. Je wordt er wel dankbaar van trouwens.
dinsdag 24 april 2018 12:26
Mijn moeder had een burnout toen ik klein was (vanaf een jaar of 5), en zodra ze weer een beetje wat kon ging ze weer door, omdat ze ook zei "Ja, moeders kunnen nu eenmaal niet ziek zijn". Tot ze weer instortte enz.
Ik had 10000x liever gehad dat ze dat wel had gedaan en zich 1x goed had laten behandelen, dan had ik niet heel mijn jeugd in zo'n overlevingsmodus gezeten en had ik niet haar manier van leven aangeleerd gekregen. (Wat er overigens voor gezorgd heeft dat ik ook al 2 jaar bezig ben om over mijn burnout heen te komen)
Om nog maar te zwijgen over de rest van de schade die daardoor aangericht is.
Dat argument "moeders kunnen niet ziek zijn" gaat voor mij echt niet op, daarmee richt je naar mijn mening veel meer schade aan.
Ik had 10000x liever gehad dat ze dat wel had gedaan en zich 1x goed had laten behandelen, dan had ik niet heel mijn jeugd in zo'n overlevingsmodus gezeten en had ik niet haar manier van leven aangeleerd gekregen. (Wat er overigens voor gezorgd heeft dat ik ook al 2 jaar bezig ben om over mijn burnout heen te komen)
Om nog maar te zwijgen over de rest van de schade die daardoor aangericht is.
Dat argument "moeders kunnen niet ziek zijn" gaat voor mij echt niet op, daarmee richt je naar mijn mening veel meer schade aan.
dinsdag 24 april 2018 12:38
Ja precies als je je daar bewust van bent, maar wat als je niet geleerd hebt om voor jezelf te zorgen. Achteraf zie ik alle signalen en voor een deel herkende ik ze ook, maar ik vond dat ik het me niet kon permitteren om daarbij stil te staan. Anderen mensen hadden tenslotte verwachtingen van mij en daar moest ik van mezelf aan voldoen. Anders zou ik falen en dat gevoel overheerst.
Wat ik nu leer is dat ik voor mezelf mag zorgen. Nee mag zeggen en dat ik ook zonder aan al die verwachtingen te voldoen er mag zijn.
Ik ben slechts een voorbeeld van iemand met een burn-out, voor iedereen is het weer anders en dat maakt het ook zo lastig om te begrijpen. Maar voor allen geldt dat er op een of andere manier een onvermogen is om die grens aan te geven.
dinsdag 24 april 2018 13:18
Absoluut mee oneens, want ik ken meerdere meiden om me heen die helemaal niet zagen wat de signalen waren en er dus ook niet niet op konden inspelen. In sommige gevallen kún je er ook helemaal niet op inspelen omdat het gebeurtenissen zijn die buiten jouw macht liggen, zoals in mijn geval. Overlijden van dierbare, man die opeens ziek werd waardoor ik moest blijven gaan en alles op mij neerkwam.
Vind het allemaal nogal gechargeerd wat je hier zegt.
dinsdag 24 april 2018 13:22
Plus dat je na een bevalling last hebt van hormoonschommelingen die niet mis zijn en waar je veel last van kan hebben. Tel daarbij op te weinig slaap, misschien een moeilijke baby of moeilijke (lichamelijke zware of traumatische) bevalling, en het drama kan compleet zijn.ikbenlief10 schreef: ↑24-04-2018 13:18Absoluut mee oneens, want ik ken meerdere meiden om me heen die helemaal niet zagen wat de signalen waren en er dus ook niet niet op konden inspelen. In sommige gevallen kún je er ook helemaal niet op inspelen omdat het gebeurtenissen zijn die buiten jouw macht liggen, zoals in mijn geval. Overlijden van dierbare, man die opeens ziek werd waardoor ik moest blijven gaan en alles op mij neerkwam.
Vind het allemaal nogal gechargeerd wat je hier zegt.
Maar TO, dat hoeft dus allemaal niet te gebeuren
