Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder is ziek en weigert nu te eten
zaterdag 20 april 2019 19:48
Een paar weken geleden heeft mijn moeder (80 jaar) bestralingen gehad. Daarbij hebben ze het darmvlies beschadigd, waar mijn moeder nu erg ziek van is. Ze heeft al 2 weken diarree en moet ook al die tijd overgeven. Ze heeft ook last van darmkrampen, waarbij ze het uitgilt van de pijn. Voor de pijn heeft ze morfinecapsules, tegen de diarree imodium. De morfine slikt ze, de imodium niet altijd. Ze neem het wanneer het haar tijd is zegt ze.
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
zaterdag 20 april 2019 20:20
Het gekke is dat ik haar helemaal niet zie als iemand van 80. Ze lijkt ook helemaal geen 80 jaar. Toen ze vorig jaar 80 werd, waren veel mensen in haar omgeving verbaasd, omdat ze geen 80 lijkt.
zaterdag 20 april 2019 20:21
Een wilsbekwame vrouw van 80 jaar gaan ze inderdaad geen gedwongen sonde voeding geven.Daantje1970 schreef: ↑20-04-2019 20:03Echt niet? Ik heb geen idee. Hoe moet ze anders herstellen? Laten ze haar dan gewoon doodgaan?
Als je moeder dit wel wilt dan is veel mogelijk.
Ga eerst in gesprek met je moeder wat ze zelf wilt. Ik zou vanavond nog langs gaan. Bel dan de huisarts om na de pasen langs te komen voor een gesprek. Als je moeder echt veel pijn heeft, en de morfine heeft te weinig effect bel dan de huisartsenpost. Iemand met pijn heeft ook geen eetlust. Al zijn opiaten ook eetlust remmers..
@ iedereen, Sommige mensen van 80 zijn nog vitaal en staan vol in het leven. Deze mensen voelen zich nog niet oud en zijn nog echt niet klaar met leven. Het kan zijn dat deze mevrouw zich gewoon even heel ziek voelt en in een dipje zit.
zaterdag 20 april 2019 20:23
Mijn vader had darmkanker en was geopereerd. Toen kreeg ie een delier. De artsen vroegen aan ons of ze hem sondevoeding zouden geven, aangezien hij steeds riep dat hij doodwilde vond ik dat geen goed idee, Maar we deden meeste stemmen gelden en toen kreeg hij het toch (zijn stem telde niet mee).
Nou die man heeft nog zeker 7 jaar goed geleefd, was ie best blij mee!
Dus dat dwingen dat wilde die arts best doen, die vond het anders zonde van die geslaagde operatie.
Dat gezegd hebbende vind ik het wel heel erg sneu voor je moeder (en de mensen om haar heen zoals jij) dat ze zo'n pijn heeft en zo ziek is. Als zij graag nog door wil heeft ze misschien wat extra steun nodig van de artsen? (misschien inderdaad sondevoeding ofzo?)
Nou die man heeft nog zeker 7 jaar goed geleefd, was ie best blij mee!
Dus dat dwingen dat wilde die arts best doen, die vond het anders zonde van die geslaagde operatie.
Dat gezegd hebbende vind ik het wel heel erg sneu voor je moeder (en de mensen om haar heen zoals jij) dat ze zo'n pijn heeft en zo ziek is. Als zij graag nog door wil heeft ze misschien wat extra steun nodig van de artsen? (misschien inderdaad sondevoeding ofzo?)
zaterdag 20 april 2019 20:24
TO heeft al aangegeven dat haar moeder al jaren depressief is, dat is geen dipje hoorRoe-de-kangaroe schreef: ↑20-04-2019 20:21
@ iedereen, Sommige mensen van 80 zijn nog vitaal en staan vol in het leven. Deze mensen voelen zich nog niet oud en zijn nog echt niet klaar met leven. Het kan zijn dat deze mevrouw zich gewoon even heel ziek voelt en in een dipje zit.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 20 april 2019 20:25
Dank je wel. Ik geloof wel dat ze achter de bestraling stond. Of ze wil leven weet ik niet. Ze was wel bang dat dit het eindstadium was. Ze maakte zich daar wel zorgen over, terwijl de arts zei dat het goed behandelbaar is.
Het probleem is dat het nog nooit iemand gelukt is erachter te komen wat mijn moeder voelt en denkt en wil. Echt niemand!! Depressies zitten helaas in onze genen. Mijn oma heeft het gehad, mijn moeder dus, mijn oom (heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd), mijn broertje (heeft al verschillende zelfmoordpogingen gedaan) en ik ook (gelukkig nog iets geprobeerd). Ik ben gelukkig weer anders, ik kan heel goed duidelijk maken wat ik wil, voel en denk. Soms tot vervelends toe
zaterdag 20 april 2019 20:25
jouw vader was op dat moment niet wilsbekwaam, volgens mij is dat niet het geval met de moeder van Daantjesam1968 schreef: ↑20-04-2019 20:23Mijn vader had darmkanker en was geopereerd. Toen kreeg ie een delier. De artsen vroegen aan ons of ze hem sondevoeding zouden geven, aangezien hij steeds riep dat hij doodwilde vond ik dat geen goed idee, Maar we deden meeste stemmen gelden en toen kreeg hij het toch (zijn stem telde niet mee).
Nou die man heeft nog zeker 7 jaar goed geleefd, was ie best blij mee!
Dus dat dwingen dat wilde die arts best doen, die vond het anders zonde van die geslaagde operatie.
Dat gezegd hebbende vind ik het wel heel erg sneu voor je moeder (en de mensen om haar heen zoals jij) dat ze zo'n pijn heeft en zo ziek is. Als zij graag nog door wil heeft ze misschien wat extra steun nodig van de artsen? (misschien inderdaad sondevoeding ofzo?)
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 20 april 2019 20:27
Wat moet dat een ellendige tijd geweest zijn zeg.sam1968 schreef: ↑20-04-2019 20:23Mijn vader had darmkanker en was geopereerd. Toen kreeg ie een delier. De artsen vroegen aan ons of ze hem sondevoeding zouden geven, aangezien hij steeds riep dat hij doodwilde vond ik dat geen goed idee, Maar we deden meeste stemmen gelden en toen kreeg hij het toch (zijn stem telde niet mee).
Nou die man heeft nog zeker 7 jaar goed geleefd, was ie best blij mee!
Dus dat dwingen dat wilde die arts best doen, die vond het anders zonde van die geslaagde operatie.
Dat gezegd hebbende vind ik het wel heel erg sneu voor je moeder (en de mensen om haar heen zoals jij) dat ze zo'n pijn heeft en zo ziek is. Als zij graag nog door wil heeft ze misschien wat extra steun nodig van de artsen? (misschien inderdaad sondevoeding ofzo?)
Mijn moeder zegt niet dat ze dood wil, ze zegt dat ze van de pijn af wil. En dan snap ik wel. Maar dat gaat helaas niet vanzelf. In mijn ogen lijkt sondevoeding dan ook beter, maar dat is niet alleen aan mij.
zaterdag 20 april 2019 20:30
Ik kan helaas niet in gesprek gaan met mijn moeder. Dat lukt niet. Ze zegt dan ja, maar ze doet het tegenovergestelde. De vriend van mijn moeder dacht zelf ook al met de huisartsenpost te gaan bellen, maar daar zeggen ze toch hetzelfde als wat ze vorig weekend hebben gezegd en hetzelfde als wat de artsen en huisartsen deze week gezegd hebben. Drinken en eten en je medicijnen op tijd nemen.Roe-de-kangaroe schreef: ↑20-04-2019 20:21Een wilsbekwame vrouw van 80 jaar gaan ze inderdaad geen gedwongen sonde voeding geven.
Als je moeder dit wel wilt dan is veel mogelijk.
Ga eerst in gesprek met je moeder wat ze zelf wilt. Ik zou vanavond nog langs gaan. Bel dan de huisarts om na de pasen langs te komen voor een gesprek. Als je moeder echt veel pijn heeft, en de morfine heeft te weinig effect bel dan de huisartsenpost. Iemand met pijn heeft ook geen eetlust. Al zijn opiaten ook eetlust remmers..
@ iedereen, Sommige mensen van 80 zijn nog vitaal en staan vol in het leven. Deze mensen voelen zich nog niet oud en zijn nog echt niet klaar met leven. Het kan zijn dat deze mevrouw zich gewoon even heel ziek voelt en in een dipje zit.
zaterdag 20 april 2019 20:30
Ze is het wel en al fragiel doorlaag lichaamsgewicht en kanker.Daantje1970 schreef: ↑20-04-2019 20:20Het gekke is dat ik haar helemaal niet zie als iemand van 80. Ze lijkt ook helemaal geen 80 jaar. Toen ze vorig jaar 80 werd, waren veel mensen in haar omgeving verbaasd, omdat ze geen 80 lijkt.
viva-amber wijzigde dit bericht op 20-04-2019 20:39
0.45% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 20 april 2019 20:30
Tegen kanker vechten vind ik altijd zo'n rare uitdrukking.Daantje1970 schreef: ↑20-04-2019 20:27Wat moet dat een ellendige tijd geweest zijn zeg.
Mijn moeder zegt niet dat ze dood wil, ze zegt dat ze van de pijn af wil. En dan snap ik wel. Maar dat gaat helaas niet vanzelf. In mijn ogen lijkt sondevoeding dan ook beter, maar dat is niet alleen aan mij.
Maar je moeder moet nu wel vechten, ze is ziek ze heeft pijn moet overgeven en heeft diarree en moet toch eten tegen heug en meug. Ik kan me best voorstellen dat dat misschien te zwaar is voor haar?
Als de artsen haar nou inderdaad even opnemen en sondevoeding geven en verpleegkundigen die zorgen dat ze haar medicatie neemt etc. etc., zou dat niet beter zijn?
zaterdag 20 april 2019 20:31
Ik zou ook es met de arts of specialist een babbeltje doen over hoe snel zo'n darmvlies normaal gezien herstelt.
Het is nu beschadigd. Als daar elke keer eten of "restanten" door moeten kan het best zijn dat dat behoorlijk zeer doet.
Combineer dat met de diarree, overgeven, ...
Dan is vloeibare voeding misschien toch echt beter tot de boel hersteld is.
Het is nu beschadigd. Als daar elke keer eten of "restanten" door moeten kan het best zijn dat dat behoorlijk zeer doet.
Combineer dat met de diarree, overgeven, ...
Dan is vloeibare voeding misschien toch echt beter tot de boel hersteld is.
zaterdag 20 april 2019 20:32
Misschien lukt het om iets los te krijgen als je eens heel direct tegen haar bent?Daantje1970 schreef: ↑20-04-2019 20:12Ik kan niks met haar bespreken, dat kan ik heel mijn leven al niet.
Iets van “Mam, als je zo doorgaat, dan ga je dood. Als je zeker weet dat dat is wat je wil, dan moet je dat zeggen, want dan stoppen we met zeuren over eten. Maar als je van die pijn af wil, weer fit wil worden en nog een fijne tijd wil hebben, dan ga ik nu sondevoeding voor je regelen. Dus zeg het maar, wat wordt het?”
zaterdag 20 april 2019 20:36
Op gelijk welke leeftijd vind ik in die situatie "ondersteuning nadien" een héél belangrijke.
Al helemaal als er dus complicaties opduiken. (Zoals hier.)
Dan kan je dus écht wel gaan meedenken met de patiënt met "hoe lukt het wel" ipv mensen af te schepen met een standaard advies (medicijnen-eten-drinken) dat niet lukt.
Of je dan 36 bent of 80.
Mijn zus had bij "haar kanker" - andere dan hier genoemd en dus ook in BE - een telefoonnummer dat ze zo'n beetje dag en nacht kon bellen als er problemen waren.
En kon als het moest zo'n beetje dag en nacht terecht op haar dienst in 't ziekenhuis.
Ook op Pasen of andere feestdagen.
1 telefoontje volstond voor advies of opname.
En jep, ook familie had rustig mogen bellen met "we maken ons zorgen" of "het loopt hier thuis toch niet goed".
zaterdag 20 april 2019 20:39
Ja tuurlijk moet iedereen goede begeleiding krijgen, vind ik ook hoor.Belg007 schreef: ↑20-04-2019 20:36Op gelijk welke leeftijd vind ik in die situatie "ondersteuning nadien" een héél belangrijke.
Al helemaal als er dus complicaties opduiken. (Zoals hier.)
Dan kan je dus écht wel gaan meedenken met de patiënt met "hoe lukt het wel" ipv mensen af te schepen met een standaard advies (medicijnen-eten-drinken) dat niet lukt.
Of je dan 36 bent of 80.
Mijn zus had bij "haar kanker" - andere dan hier genoemd en dus ook in BE - een telefoonnummer dat ze zo'n beetje dag en nacht kon bellen als er problemen waren.
En kon als het moest zo'n beetje dag en nacht terecht op haar dienst in 't ziekenhuis.
Ook op Pasen of andere feestdagen.
1 telefoontje volstond voor advies of opname.
Maar oude mensen zijn soms zo kwetsbaar.. Dat vind ik zo sneu dan..
zaterdag 20 april 2019 20:43
Dat lage lichaamsgewicht heeft ze ook al jaren. Ze eet al jaren slecht. Toen ik 17 was en nog bij haar woonde heb ik al zo vaak gezegd dat ze beter moet eten. En na al die jaren dat het door mij, artsen, diëtisten, therapeuten enz. gezegd is, doet ze dat nog steeds niet.viva-amber schreef: ↑20-04-2019 20:30Ze is het wel en al fragiel doorlaag lichaamsgewicht en kanker.
De kanker is/was in een beginstadium en is bij toeval ontdekt. Als het niet ontdekt was had ze er zeker nog 10 jaar meer kunnen leven.
zaterdag 20 april 2019 20:44
Dat lijkt mij wel. Maar ja...huisarts is nu niet bereikbaar, dinsdag pas weer.sam1968 schreef: ↑20-04-2019 20:30Tegen kanker vechten vind ik altijd zo'n rare uitdrukking.
Maar je moeder moet nu wel vechten, ze is ziek ze heeft pijn moet overgeven en heeft diarree en moet toch eten tegen heug en meug. Ik kan me best voorstellen dat dat misschien te zwaar is voor haar?
Als de artsen haar nou inderdaad even opnemen en sondevoeding geven en verpleegkundigen die zorgen dat ze haar medicatie neemt etc. etc., zou dat niet beter zijn?
zaterdag 20 april 2019 20:45
Het moet licht verteerbaar voedsel zijn. Weinig melkproducten en geen vet. Wij zijn begonnen met het vloeibare voedsel, maar ook dat wil ze niet meer, ja 2 slokken op een dag,Belg007 schreef: ↑20-04-2019 20:31Ik zou ook es met de arts of specialist een babbeltje doen over hoe snel zo'n darmvlies normaal gezien herstelt.
Het is nu beschadigd. Als daar elke keer eten of "restanten" door moeten kan het best zijn dat dat behoorlijk zeer doet.
Combineer dat met de diarree, overgeven, ...
Dan is vloeibare voeding misschien toch echt beter tot de boel hersteld is.
zaterdag 20 april 2019 20:47
Heb zoiets woensdag al gezegd. Ik heb gezegd dat ze als ze niet eet we alvast haar uitvaart kunnen gaan regelen. Toen begon ze aan het flesje Nutricia. Paar slokjes die bleven erin en toen wilde ze slapen. Uiteindelijk heeft ze 2 dagen over dag flesje gedaan.Nummer*Zoveel schreef: ↑20-04-2019 20:32Misschien lukt het om iets los te krijgen als je eens heel direct tegen haar bent?
Iets van “Mam, als je zo doorgaat, dan ga je dood. Als je zeker weet dat dat is wat je wil, dan moet je dat zeggen, want dan stoppen we met zeuren over eten. Maar als je van die pijn af wil, weer fit wil worden en nog een fijne tijd wil hebben, dan ga ik nu sondevoeding voor je regelen. Dus zeg het maar, wat wordt het?”
zaterdag 20 april 2019 20:50
Ze heeft woensdagmiddag nog iemand gesproken van de afdeling oncologie van het ziekenhuis waarin de onderzoeken hebben plaatsgevonden. De bestraling is in een ander ziekenhuis gedaan. Ze wilden eigenlijk dat ze meteen naar het ziekenhuis kwam, maar om half 5 ga je niet naar Rotterdam rijden met iemand die ziek is, dat duurt uren. Donderdagochtend heeft de oncoloog gebeld. Wat daar toen precies gezegd is weet ik niet, De begeleiding is er wel, alleen moet je wel de adviezen van de artsen opvolgen. Als je dat niet doet, dan houdt het op.
zaterdag 20 april 2019 20:53
Maar je moeder kan ook zo reageren door medicatie of ontstekingen. Oudere mensen kunnen juist in een delier raken als er ontstekingen zijn. Je kan echt de huisartsenpost bellen. Liever 1x teveel dan 1x te weinig. Je hoeft je ook niet schuldig te voelen. Huisartsenpost wordt niet opgeroepen, maar bemand. Ze zijn er toch.... laat je ze dan helpen.
zaterdag 20 april 2019 20:53
Zo gaat het hier helaas niet. Vorige week zaterdag werd ze naar huis gestuurd met Diclofenac, zondag werd er gezegd dat ze dat absoluut niet mag hebben en kreeg ze morfine. Ik heb zelf een maagverkleining en mag absoluut geen Diclofenac, want dat is de pest voor je maag.Belg007 schreef: ↑20-04-2019 20:36Op gelijk welke leeftijd vind ik in die situatie "ondersteuning nadien" een héél belangrijke.
Al helemaal als er dus complicaties opduiken. (Zoals hier.)
Dan kan je dus écht wel gaan meedenken met de patiënt met "hoe lukt het wel" ipv mensen af te schepen met een standaard advies (medicijnen-eten-drinken) dat niet lukt.
Of je dan 36 bent of 80.
Mijn zus had bij "haar kanker" - andere dan hier genoemd en dus ook in BE - een telefoonnummer dat ze zo'n beetje dag en nacht kon bellen als er problemen waren.
En kon als het moest zo'n beetje dag en nacht terecht op haar dienst in 't ziekenhuis.
Ook op Pasen of andere feestdagen.
1 telefoontje volstond voor advies of opname.
En jep, ook familie had rustig mogen bellen met "we maken ons zorgen" of "het loopt hier thuis toch niet goed".
zaterdag 20 april 2019 20:55
Ze is wel heel warrig. Ze weet niet meer welke dag het is en of het 's morgens of 's middags is. Ze vergeet hoe morfine en diclofenac heet. Ze vertelt alles 6000 keer.Polsjef schreef: ↑20-04-2019 20:53Maar je moeder kan ook zo reageren door medicatie of ontstekingen. Oudere mensen kunnen juist in een delier raken als er ontstekingen zijn. Je kan echt de huisartsenpost bellen. Liever 1x teveel dan 1x te weinig. Je hoeft je ook niet schuldig te voelen. Huisartsenpost wordt niet opgeroepen, maar bemand. Ze zijn er toch.... laat je ze dan helpen.
