Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder is ziek en weigert nu te eten
zaterdag 20 april 2019 19:48
Een paar weken geleden heeft mijn moeder (80 jaar) bestralingen gehad. Daarbij hebben ze het darmvlies beschadigd, waar mijn moeder nu erg ziek van is. Ze heeft al 2 weken diarree en moet ook al die tijd overgeven. Ze heeft ook last van darmkrampen, waarbij ze het uitgilt van de pijn. Voor de pijn heeft ze morfinecapsules, tegen de diarree imodium. De morfine slikt ze, de imodium niet altijd. Ze neem het wanneer het haar tijd is zegt ze.
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
Het ergste nu is dat ze weigert om te eten. Drinken gaat redelijk, al is het nog wel te weinig (haar nieren werken voor 49% en ze heeft al een infuus met vocht gekregen). Maar sinds vorig weekend weigert ze eigenlijk te eten. Woensdag heb ik haar zover gekregen dat ze een flesje bijvoeding van Nutricia (200 ml) ging drinken. Daar is ze woensdag eind van de middag aan begonnen en vrijdagmiddag was het op. 2 Dagen over 200 ml. Gisterenavond dacht ik haar overgehaald te hebben om een banaan te gaan eten. Daar is ze vanmorgen mee begonnen en ze heeft over heel de dag een halve op. Ik heb net de vriend van mijn moeder gebeld en naast de halve banaan is ze ook weer begonnen aan zo'n flesje. Maar dat is natuurlijk veel te weinig. Ze zegt dat ze weet dat ze meer moet eten, maar ze doet het vervolgens niet,
Haar vriend moet haar helpen als ze naar het toilet moet, want ze kan niet meer op haar eigen benen staan. Niet zo gek natuurlijk als je niks eet. Je lichaam krijg geen energie meer. Ze was altijd al te mager, maar zo gaat het lichaam helemaal kapot. Haar vriend is machteloos en ik ook, wij weten het niet meer. Ik dacht zelf het morgen en maandag nog aan te kijken en als ze dan nog steeds niet eet, dan wil ik dinsdagmorgen de huisarts bellen en dan moet ze maar opgenomen worden.
De ene huisarts is donderdag geweest, de andere vrijdag. Zij zeggen ook dat ze meer moet eten. Ik heb het inmiddels 80.000 keer gezegd, haar vriend zegt het, maar ze vertikt het gewoon.
Iemand hier een idee wat we hier verder mee kunnen?
zondag 21 april 2019 21:56
En natuurlijk mag ze zelf bepalen als ze niet meer verder wil, Maar dat heb ik haar nou juist nog niet horen zeggen. Pas als zij duidelijk maakt dat ze niet meer wil, dan is het prima.
Zo heeft mijn vader helemaal vast laten leggen dat als hij ondraaglijk lijden heeft, dat de behandeling dan stopgezet mag worden. Door hem ondertekend en ook door mij en zijn vriendin. Iedereen mag dat voor zichzelf bepalen, vind ik.
Zo heeft mijn vader helemaal vast laten leggen dat als hij ondraaglijk lijden heeft, dat de behandeling dan stopgezet mag worden. Door hem ondertekend en ook door mij en zijn vriendin. Iedereen mag dat voor zichzelf bepalen, vind ik.
zondag 21 april 2019 21:57
Nou ja zeg...eens mijn eigen leven leven? Blijkbaar moet je je moeder maar gewoon zo laten liggen. Nogmaals, zolang zij niet aangeeft dat ze niet meer wil leven, vind ik dat er gevochten moet worden om haar beter te maken.
zondag 21 april 2019 21:58
zondag 21 april 2019 22:01
Misschien is loslaten eenvoudiger als je belt en hoort hoe het gaat. Maar het moet niet natuurlijk.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 21:59Ik heb de laatste dagen zoveel gebeld, ik blijf niet bezig. Ik moet toch loslaten?
zondag 21 april 2019 22:27
Als je zelf had gebeld om naar de huidige status te vragen had je het volgens mij voor nu beter los kunnen laten dan dat je 24/7 de 112-meldingen zit te checken.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 21:59Ik heb de laatste dagen zoveel gebeld, ik blijf niet bezig. Ik moet toch loslaten?
zondag 21 april 2019 22:30
Dat zullen veel vrouwen die een moeilijke band met hun moeder hebben kunnen beamen maar je moet niks.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 22:09En dan komt mijn eigenwijsheid om de hoek. Als ik er met mij iets is, moet ik ook altijd zelf bellen of ik krijg een mailtje. Ik heb dus geen zin om elke dag te gaan bellen. Morgen bel ik sowieso, omdat ik dinsdagochtend de huisarts ga bellen.
Als jij een mailtje van je moeder krijgt waarom je niet belt dan haal je je schouders op en zeg je tegen jezelf: waarom zou ik.
Jullie zijn beiden volwassen vrouwen maar zo gedragen jullie je niet.
Wie is het meest koppig, eigenwijs van jullie 2?
Is dat belangrijk?
zondag 21 april 2019 22:49
Lijkt me niet echt van belang nu en is een hele andere discussie, die ik nu echt niet ga voeren. En hoezo een mailtje van mijn moeder dat ze niet belt? Ze ligt 24 uur per dag in bed, ze kan niet eens mailen, Daarbij heeft ze het niet eens in de gaten als ik bel.VivaYfke schreef: ↑21-04-2019 22:30Dat zullen veel vrouwen die een moeilijke band met hun moeder hebben kunnen beamen maar je moet niks.
Als jij een mailtje van je moeder krijgt waarom je niet belt dan haal je je schouders op en zeg je tegen jezelf: waarom zou ik.
Jullie zijn beiden volwassen vrouwen maar zo gedragen jullie je niet.
Wie is het meest koppig, eigenwijs van jullie 2?
Is dat belangrijk?
zondag 21 april 2019 22:50
Ik zal je zeggen, ik ben er echt niet heel de dag mee bezig, Heb andere dingen te doen.redbulletje schreef: ↑21-04-2019 22:27Als je zelf had gebeld om naar de huidige status te vragen had je het volgens mij voor nu beter los kunnen laten dan dat je 24/7 de 112-meldingen zit te checken.
zondag 21 april 2019 23:16
Als ik er met mij iets is, moet ik ook altijd zelf bellen of ik krijg een mailtje.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 22:09En dan komt mijn eigenwijsheid om de hoek. Als ik er met mij iets is, moet ik ook altijd zelf bellen of ik krijg een mailtje. Ik heb dus geen zin om elke dag te gaan bellen. Morgen bel ik sowieso, omdat ik dinsdagochtend de huisarts ga bellen.
Ik begreep door deze zin dat jij een mailtje van jouw moeder krijgt als jij niet belt.
Verkeerd begrepen dus. Mea culpa
maandag 22 april 2019 10:52
Gelukkig.Daantje1970 schreef: ↑21-04-2019 22:50Ik zal je zeggen, ik ben er echt niet heel de dag mee bezig, Heb andere dingen te doen.
En natuurlijk doe je er alles aan om je moeder weer op de been te krijgen. Iedereen die suïcidaal is wordt desnoods gedwongen opgenomen, tot dat je 'bejaard' bent, dan is het opeens een heel terechte doodswens?
Als je uitgeput en onder een bepaald gewicht bent kun je helemaal geen reële afweging van je eigen belang maken, en de moeder van TO vind het blijkbaar toch al erg lastig om aan te geven wat ze wil. Dan laat je iemand niet aanmodderen maar probeer je zoveel mogelijk hulp te regelen. Mocht dat uiteindelijk allemaal niet baten is het al erg genoeg.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 22 april 2019 13:06
Het enige dat hier belangrijk is, is wat jouw moeder wil, niet wat jij wil of nodig vindt. Als zij jou niet wil vertellen wat zij wil, dan is dat haar goed recht. Het wordt een ander verhaal als ze niet in staat is om haar wil te bepalen, maar dan ben jij denk ik gezien de verhoudingen misschien niet degene die daarin een rol kan/moet spelen en overigens ook geen verantwoordelijkheid heeft naar mijn idee. Vraag haar gewoon wat je voor haar kan doen, zet zoals iemand al schreef dingen die ze misschien wel zou willen eten voor haar neer, zonder aan te dringen, help haar vriend, maar dring haar niets op. Helpt niet en frustreert waarschijnlijk jullie allebei.
maandag 22 april 2019 21:45
vrijdag 26 april 2019 08:17
Wat lief dat je het vraagt.
Ze zit inmiddels aan 2 glazen wat met een soort van astronautenvoeding. Zakjes met poeder waar alles in zou zitten. Volgens de huisarts is ze niet uitgedroogd en hoeft ze niet opgenomen te worden met sondevoeding. Daar moet ik dan maar op vertrouwen. De huisarts komt 3 keer in de week langs, dus ga er vanuit dat het goed is, anders zou ze die moeite niet doen om zo vaak langs te komen.
Ze heeft inmiddels elke dag thuiszorg, die haar wast en verschoont. Ze wil alleen mij en mijn broertje spreken en de overbuurvrouw die om de dag even langskomt, verder wil ze niemand zien of spreken. Ze klinkt nog wel steeds erg warrig aan de telefoon. En behalve om naar de wc te gaan, komt ze niet uit bed. Zo heeft ze de hond al bijna 2 weken niet gezien, die komt namelijk niet boven. Ze heeft een rollator staan (die heb ik haar voor haar 65e verjaardag gegeven als geintje), dus die zou ze kunnen gebruiken om kleine stukjes te lopen. Maar goed, ik dring niet meer aan, mag ook niet meer van de huisarts. Ze zal het zelf moeten doen.
Met de pijn gaat het redelijk. Ze is gestopt met de morfine en kan het aan met 4 paracetamol per dag. Kleine stapjes vooruit hoop ik.
Ze zit inmiddels aan 2 glazen wat met een soort van astronautenvoeding. Zakjes met poeder waar alles in zou zitten. Volgens de huisarts is ze niet uitgedroogd en hoeft ze niet opgenomen te worden met sondevoeding. Daar moet ik dan maar op vertrouwen. De huisarts komt 3 keer in de week langs, dus ga er vanuit dat het goed is, anders zou ze die moeite niet doen om zo vaak langs te komen.
Ze heeft inmiddels elke dag thuiszorg, die haar wast en verschoont. Ze wil alleen mij en mijn broertje spreken en de overbuurvrouw die om de dag even langskomt, verder wil ze niemand zien of spreken. Ze klinkt nog wel steeds erg warrig aan de telefoon. En behalve om naar de wc te gaan, komt ze niet uit bed. Zo heeft ze de hond al bijna 2 weken niet gezien, die komt namelijk niet boven. Ze heeft een rollator staan (die heb ik haar voor haar 65e verjaardag gegeven als geintje), dus die zou ze kunnen gebruiken om kleine stukjes te lopen. Maar goed, ik dring niet meer aan, mag ook niet meer van de huisarts. Ze zal het zelf moeten doen.
Met de pijn gaat het redelijk. Ze is gestopt met de morfine en kan het aan met 4 paracetamol per dag. Kleine stapjes vooruit hoop ik.
vrijdag 26 april 2019 08:50
