Gezondheid
alle pijlers
Orgaan donatie
vrijdag 17 januari 2020 13:43
Ik twijfel over orgaan donatie. Zelf vind ik het idee van een orgaan van een ander in mijn lichaam een onprettig idee.
Ik weet wel dat ik graag aan familieleden een nier en mergbeen wil geven wanneer dat nodig is nu ik nog leef. Alleen ben ik nu aan het twijfelen geraakt of ik wel of niet zal geven na mijn dood.
Ik heb al op de website van orgaandontie gekeken alleen zie ik nergens op de website staan wat nadelen kunnen zijn voor mijn nabestanden. (Is er wel genoeg tijd om afscheid te nemen?)
Ik geloof namelijk niet dat er ook maar een proces bestaat op de wereld wat alleen maar voordelen heeft. Het is de rooskleurigheid wat mij doet twijfelen.
Ik hoop met dit topic mensen aan te treken die een nabestanden hebben verloren die orgaan donor was, om een duidelijk beeld te krijgen van het proces.
Ik weet wel dat ik graag aan familieleden een nier en mergbeen wil geven wanneer dat nodig is nu ik nog leef. Alleen ben ik nu aan het twijfelen geraakt of ik wel of niet zal geven na mijn dood.
Ik heb al op de website van orgaandontie gekeken alleen zie ik nergens op de website staan wat nadelen kunnen zijn voor mijn nabestanden. (Is er wel genoeg tijd om afscheid te nemen?)
Ik geloof namelijk niet dat er ook maar een proces bestaat op de wereld wat alleen maar voordelen heeft. Het is de rooskleurigheid wat mij doet twijfelen.
Ik hoop met dit topic mensen aan te treken die een nabestanden hebben verloren die orgaan donor was, om een duidelijk beeld te krijgen van het proces.
vrijdag 17 januari 2020 13:53
Ik heb mezelf de volgende vraag gesteld: Wil ik een orgaan van een overleden donor aannemen als ik er één nodig heb? Ja, want zonder ga ik dood. Dan vind ik het eerlijk om zelf óók donor te zijn, want niet donor zijn maar zelf wel aannemen vind ik niet eerlijk en zelf geloof ik dat ik er toch niks meer van merk als ik dood ben.
vrijdag 17 januari 2020 13:53
De ellende voor je nabestaanden is dat ze je weg zien gaan met een hartslag en ademhaling en dat je dood terugkomt. Met dat weggaan was je al hersendood, maar je zag er nog uit als een levende.
Ik heb daar ook moeite mee, maar ik heb van dichtbij meegemaakt dat iemand is overleden omdat er geen donor was, en dat was echt verschrikkelijk. Daarom sta ik ingeschreven in het donorregister als donor.
Ik heb daar ook moeite mee, maar ik heb van dichtbij meegemaakt dat iemand is overleden omdat er geen donor was, en dat was echt verschrikkelijk. Daarom sta ik ingeschreven in het donorregister als donor.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
vrijdag 17 januari 2020 13:54
Ik vind dit zelf ook een lastig vraagstuk. Of je wilt dat je organen na je dood voortleven in een ander of dat je het zelf prettig zou vinden om een orgaan te ontvangen als dat nodig was is denk ik heel persoonlijk.
Voor nabestaanden geldt dit ook, soms put men er juist troost uit dat de dood van een geliefde nog iets goeds heeft opgeleverd voor een ander.
Wat ik zelf onderbelicht vind in de voorlichting is dat het stervensproces bij orgaandonatie eindigt op de operatietafel. De meeste orgaandonoren raken vrij plotseling hersendood en zullen dus in een ziekenhuis liggen met appratuur die het lichaam in stand houdt. Als je donor bent dan kan de familie niet aanwezig zijn op het moment dat de dood intreedt, de patient gaat warm en (weliswaar kunstmatig) ademend de OK op en komt overleden terug. Dit lijkt mij als naaste/nabestaande persoonlijk een moeilijk aspect. Maar ook daarin moet ieder voor zich afwegen of dit opweegt tegen de goede gevolgen die een donatie ook kan voortbrengen.
Voor nabestaanden geldt dit ook, soms put men er juist troost uit dat de dood van een geliefde nog iets goeds heeft opgeleverd voor een ander.
Wat ik zelf onderbelicht vind in de voorlichting is dat het stervensproces bij orgaandonatie eindigt op de operatietafel. De meeste orgaandonoren raken vrij plotseling hersendood en zullen dus in een ziekenhuis liggen met appratuur die het lichaam in stand houdt. Als je donor bent dan kan de familie niet aanwezig zijn op het moment dat de dood intreedt, de patient gaat warm en (weliswaar kunstmatig) ademend de OK op en komt overleden terug. Dit lijkt mij als naaste/nabestaande persoonlijk een moeilijk aspect. Maar ook daarin moet ieder voor zich afwegen of dit opweegt tegen de goede gevolgen die een donatie ook kan voortbrengen.
vrijdag 17 januari 2020 14:01
Ik ben vanaf mijn 18e verjaardag als donor ingeschreven en heb zelf een hoornvlies ontvangen op mijn 25e. Eeuwig zonde en onnodig dat weefsel en organen worden vernietigd terwijl er zoveel mensen wachten.
Dan neem ik eventuele ongemakken voor mijn nabestaanden voor lief. Afscheid nemen kan toch ook na de donatie? De persoon in kwestie is voor de donatie al overleden.
Dan neem ik eventuele ongemakken voor mijn nabestaanden voor lief. Afscheid nemen kan toch ook na de donatie? De persoon in kwestie is voor de donatie al overleden.
zalmsnipper wijzigde dit bericht op 17-01-2020 14:02
15.22% gewijzigd
vrijdag 17 januari 2020 14:08
Tot je de ouders spreekt van een kind wat dankzij een donororgaan een redelijk normaal leven kan leiden.
W.b. afscheid kunnen nemen... dat kun je heel vaak al niet. Niet echt. Begrijp me niet verkeerd, het lijkt me echt hartverscheurend om een geliefde weg te zien rijden wetende dat degene spoedig zal komen te overlijden. Maar tegelijkertijd wellicht een nieuw begin voor een ander. Is het kunstmatig? Ja... net zoals heel veel andere procedures.
vrijdag 17 januari 2020 14:19
Als je je afvraagt hoe het is voor je nabestaanden, dan kies je toch de optie: Ik laat de beslissing over aan mijn nabestaanden.
Bovendien: zelfs als je aangeeft donor te willen zijn en je komt daadwerkelijk in aanmerking (en die kans is al enorm klein) dan wordt dat - indien mogelijk - eerst nog aan je nabestaanden voorgelegd. Die hebben altijd nog het recht om nee te zeggen.
Bovendien: zelfs als je aangeeft donor te willen zijn en je komt daadwerkelijk in aanmerking (en die kans is al enorm klein) dan wordt dat - indien mogelijk - eerst nog aan je nabestaanden voorgelegd. Die hebben altijd nog het recht om nee te zeggen.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
vrijdag 17 januari 2020 14:23
Als je morgen hoort dat je ernstig ziek bent, en de enige keuzes die je krijgt zijn:whitewolves schreef: ↑17-01-2020 13:43Ik twijfel over orgaan donatie. Zelf vind ik het idee van een orgaan van een ander in mijn lichaam een onprettig idee.
- geen kans op genezing en nog maximaal drie maanden leven
- gebruik maken van een donororgaan en de mogelijkheid hebben op volledige genezing
Vind je dat werkelijk een "onprettig" idee?
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
vrijdag 17 januari 2020 14:23
Hier geloof ik serieus helemaal niks van. Als jij nu bijv een nierprobleem of leverprobleem krijgt en je hebt 1 van die organen zeer dringend nodig dan geloof ik niet dat je weigerd. Je hebt ook te maken met geliefde en dierbaren en geen van allen zal je aanraden om maar te sterven als je na transplantatie normaal verder kan leven. En ja, in mijn directe omgeving heb ik iemand zie sterven door donor tekorten. Het is verschrikkelijk.
vrijdag 17 januari 2020 14:24
Zelf doodgaan vind je misschien niet zo erg. Maar een zeer geliefd persoon dood zien gaan omdat er geen orgaan op tijd beschikbaar is, wat vind je daar dan van?
Overigens sta ik ook achter het idee dat als je geen donor wilt zijn je ook geen recht hebt op organen van andere. Maar goed, dat plan gaat er vast nooit doorkomen.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
vrijdag 17 januari 2020 14:24
Hoe dan ook, mijn nabestaanden komen er wel overheen. Het is een minder prettige ervaring voor de nabestaanden, maar als ik na mijn dood nog levens kan redden is het voor mij een no brainer. Mijn nabestaanden 'overleven het wel' iemand die een donor nodig heeft misschien niet.
Het is dat ik niet geschikt ben voor bloed- en stamceldonatie, anders zou ik dat ook doen. Wat is het ongemak dat ik dan ervaar in vergelijking met een mensenleven?
Het is dat ik niet geschikt ben voor bloed- en stamceldonatie, anders zou ik dat ook doen. Wat is het ongemak dat ik dan ervaar in vergelijking met een mensenleven?
vrijdag 17 januari 2020 14:28
Als de persoon in kwestie zelf geen keus heeft gemaakt kiezen de nabestaande in ongeveer 70% van de gevallen toch om niet te doneren. (Ik zag het onlangs ergens op tv, weet niet meer waar). Later blijkt dat 30 tot 40% hier alsnog spijt van heeft en liever toch hadden willen doneren maar door emoties en tijdsdruk tot een andere keuze zijn gekozen. Dus maak die keuze zelf en belast je nabestaande hier niet mee denk ik dan.flipje2 schreef: ↑17-01-2020 14:19Als je je afvraagt hoe het is voor je nabestaanden, dan kies je toch de optie: Ik laat de beslissing over aan mijn nabestaanden.
Bovendien: zelfs als je aangeeft donor te willen zijn en je komt daadwerkelijk in aanmerking (en die kans is al enorm klein) dan wordt dat - indien mogelijk - eerst nog aan je nabestaanden voorgelegd. Die hebben altijd nog het recht om nee te zeggen.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
vrijdag 17 januari 2020 14:30
Dit is niet altijd waar. Sterker nog, de vorm van donatie die jij beschrijft komt minder vaak voor dan de zogenaamde “donation after death”. Daarbij overlijden patienten in bijzijn van familie en worden direct na stilstand van de bloedsomloop naar de operatiekamer gebracht. In zo’n geval gaan ze dus niet “warm en levend” naar de OK.ninanoname schreef: ↑17-01-2020 13:53De ellende voor je nabestaanden is dat ze je weg zien gaan met een hartslag en ademhaling en dat je dood terugkomt. Met dat weggaan was je al hersendood, maar je zag er nog uit als een levende.
Ik heb daar ook moeite mee, maar ik heb van dichtbij meegemaakt dat iemand is overleden omdat er geen donor was, en dat was echt verschrikkelijk. Daarom sta ik ingeschreven in het donorregister als donor.
vrijdag 17 januari 2020 14:37
Dit is de reden dat ik het inderdaad aan mijn nabestaanden overlaat.
Ik ben al jaren plasmadonor en sta geregistreerd als stamceldonor. Mijn nabestaanden weten dat ik met alle liefde ook mijn organen zou doneren als ik in die positie kom, maar de keuze is aan hen. Ik ben er niet meer om te beslissen en zij moeten er mee verder leven.
Wij hebben van dichtbij meegemaakt hele negatieve gevoelens heeft overgehouden aan een donatie en ik wil mijn familie zo veel mogelijk autonomie geven. Ik denk dat dat hen zal helpen als ik vroegtijdig kom te overlijden. Ik weet dat in ieder geval mijn moeder dezelfde beslissing heeft gemaakt.
vrijdag 17 januari 2020 14:51
Ik snap nooit zo goed hoe zoiets in zijn werk gaat eigenlijk.
Een goede vriendin van mij heeft een nierziekte waardoor ze nog geen 10% nierfunctie heeft en meerdere dagen in de week moet dialiseren.
Niemand in haar directe familie is geschikt bevonden, en een vriendin van haar die wilde doneren heeft zo'n allemachtig lang medisch traject moeten doorlopen, om bij het laatste onderdeel erachter te komen dat het toch geen goede match was. Nog steeds heeft ze geen zicht op een nieuwe donor.
Hoe doen ze dat wanneer iemand sterft en diegene staat als donor geregistreerd. Er is dan helemaal geen tijd voor al die onderzoeken?
Een goede vriendin van mij heeft een nierziekte waardoor ze nog geen 10% nierfunctie heeft en meerdere dagen in de week moet dialiseren.
Niemand in haar directe familie is geschikt bevonden, en een vriendin van haar die wilde doneren heeft zo'n allemachtig lang medisch traject moeten doorlopen, om bij het laatste onderdeel erachter te komen dat het toch geen goede match was. Nog steeds heeft ze geen zicht op een nieuwe donor.
Hoe doen ze dat wanneer iemand sterft en diegene staat als donor geregistreerd. Er is dan helemaal geen tijd voor al die onderzoeken?
vrijdag 17 januari 2020 14:56
Ik sta al geregistreerd als donor sinds dat op mijn 18e kon. Nooit over getwijfeld.
In ons gezin wordt over dat soort zaken ook altijd heel open gepraat en iedereen weet dat ik dat wil. Die keuze maak ik zelf.
Ik ben dan dood, merk er niets van als mijn organen nog gebruikt worden. Waarom zou ik het dan niet doen. Zeker niet omdat het betekent dat iemand die heel ziek is en lijdt er een beter leven door kan krijgen of zelfs door in leven kan blijven.
Voor mijn nabestaanden zou het eerder een troost zijn om te weten dat door mijn organen iemand blijft leven dan dat ze er moeite mee hebben.
Ben er ook helemaal voor dat mensen die geen donor willen zijn ook geen organen kunnen ontvangen.
In ons gezin wordt over dat soort zaken ook altijd heel open gepraat en iedereen weet dat ik dat wil. Die keuze maak ik zelf.
Ik ben dan dood, merk er niets van als mijn organen nog gebruikt worden. Waarom zou ik het dan niet doen. Zeker niet omdat het betekent dat iemand die heel ziek is en lijdt er een beter leven door kan krijgen of zelfs door in leven kan blijven.
Voor mijn nabestaanden zou het eerder een troost zijn om te weten dat door mijn organen iemand blijft leven dan dat ze er moeite mee hebben.
Ben er ook helemaal voor dat mensen die geen donor willen zijn ook geen organen kunnen ontvangen.
vrijdag 17 januari 2020 14:57
Ik snap wel dat je twijfelt. Ik vind het idee van een orgaan van een ander in mijn lichaam ook een onprettig idee en ben meer van het standpunt: je wordt geboren met een set organen en als ze op zijn is het klaar. Dit is de keuze die ik voor mezelf maak.whitewolves schreef: ↑17-01-2020 13:43Ik twijfel over orgaan donatie. Zelf vind ik het idee van een orgaan van een ander in mijn lichaam een onprettig idee.
Wat mij toentertijd bij het invullen van het formulier ja/nee donatie het meeste tegenstond, was de hoeveelheid kruisjes om te zetten voor welke organen wel/niet.
Wel hart, nieren, niet hoornvliezen, longen bijv. Daarbij dacht ik "een lijf is geen supermarkt waar je uit kunt halen wat je nodig hebt".
Over het proces van doneren hoor je hele wisselende verhalen; bedenk daarbij wel dat het vaak juist de ontevreden mensen zijn die de media opzoeken.
Succes met je keuze!
schorpioentje28 wijzigde dit bericht op 17-01-2020 14:58
Reden: quote op verwijderd
Reden: quote op verwijderd
26.98% gewijzigd
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
vrijdag 17 januari 2020 15:11
Hier heb ik aangegeven dat mijn nabestaanden mogen beslissen.
Wel heb ik heel duidelijk aangegeven bij mijn man ( en ouders en als mijn dochters groter zijn, ook bij hen), dan mijn voorkeur donatie is.
Ik ben daarnaast ook stamceldonor en bloeddonor.
Ik heb ervoor gekozen om het bij de nabestaanden te laten, omdat zij door een rouwproces heen moeten, ik jonge kinderen heb en ik het voor hen zo prettig mogelijk wil laten verlopen. Ik heb in mijn directe omgeving gezien dat het niet altijd als even fijn wordt ervaren, het weghalen van een persoon voor donatie, als er jongere kinderen in het spel zijn.
Ik ga ervan uit dat ze mijn voorkeur meenemen in hun beslissing, maar mochten zij op dat moment het niet aankunnen om op deze manier afscheid te nemen, dan staat het zo vrij om anders te beslissen.
De kans dat je orgaandonor wordt is volgens mij niet zo groot en mochten een van mijn dochters ziek worden ( of ik zelf), dan zou ik ook graag willen ontvangen. Andersom houdt het ook in dat ik vind dat ik doneer, als het mogelijk is.
Wel heb ik heel duidelijk aangegeven bij mijn man ( en ouders en als mijn dochters groter zijn, ook bij hen), dan mijn voorkeur donatie is.
Ik ben daarnaast ook stamceldonor en bloeddonor.
Ik heb ervoor gekozen om het bij de nabestaanden te laten, omdat zij door een rouwproces heen moeten, ik jonge kinderen heb en ik het voor hen zo prettig mogelijk wil laten verlopen. Ik heb in mijn directe omgeving gezien dat het niet altijd als even fijn wordt ervaren, het weghalen van een persoon voor donatie, als er jongere kinderen in het spel zijn.
Ik ga ervan uit dat ze mijn voorkeur meenemen in hun beslissing, maar mochten zij op dat moment het niet aankunnen om op deze manier afscheid te nemen, dan staat het zo vrij om anders te beslissen.
De kans dat je orgaandonor wordt is volgens mij niet zo groot en mochten een van mijn dochters ziek worden ( of ik zelf), dan zou ik ook graag willen ontvangen. Andersom houdt het ook in dat ik vind dat ik doneer, als het mogelijk is.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 17-01-2020 15:14
2.45% gewijzigd
vrijdag 17 januari 2020 15:12
Mijn moeder was donor en ik was erbij toen ze stierf. Het 'ideale' scenario voor een donatie ook nog; Hartaanval - paar uur coma in het ziekenhuis - dood. We hebben 'gewoon' afscheid kunnen nemen, daar kregen we alle ruimte voor. Nu moet je geen dagen seances willen houden natuurlijk... Wij waren er binnen een uurtje wel klaar mee, hoe gek dat ook klinkt. De ochtend daarna lag ze opgebaard in het crematorium en zag je er niets van.
Mijn vader kon nog informatie krijgen wat ze hebben weggenomen. Ik dacht; een stukje lever, wat beenhuid en een hoornvlies.
Zelf heb ik er geen enkele moeite mee gehad, mijn hele familie eigenlijk niet. Mooi dat ze dat nog kon doen voor anderen.
Ik ben zelf dus ook orgaandonor en geregistreerd stamceldonor. Mijn nabestaanden kunnen de pot op met hun rouwproces; het is MIJN lijf.
Voor mijn dochter is de kans ook aanzienlijk dat ze jong een nier nodig heeft.
Mijn vader kon nog informatie krijgen wat ze hebben weggenomen. Ik dacht; een stukje lever, wat beenhuid en een hoornvlies.
Zelf heb ik er geen enkele moeite mee gehad, mijn hele familie eigenlijk niet. Mooi dat ze dat nog kon doen voor anderen.
Ik ben zelf dus ook orgaandonor en geregistreerd stamceldonor. Mijn nabestaanden kunnen de pot op met hun rouwproces; het is MIJN lijf.
Voor mijn dochter is de kans ook aanzienlijk dat ze jong een nier nodig heeft.
kleinezon wijzigde dit bericht op 17-01-2020 15:13
4.99% gewijzigd
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
vrijdag 17 januari 2020 15:13
Ik heb de keuze heel lang uitgesteld, vooral omdat ik het een heel raar en ook wel eng idee vond... Maar ik weet dat het belangrijk is (oom heeft een donorlong), dus ik heb mezelf toch maar geregistreerd als donor. Ik heb alleen mijn botweefsel en huid uitgesloten, dat vond ik toch een beetje te luguber... Maar als ik me bedenk, kan ik die altijd nog toevoegen aan m'n donor-lijstje.
vrijdag 17 januari 2020 15:19
Ik heb zelf drie maal een donornier mogen ontvangen. Helaas ben ik door teveel antistoffen niet meer transplantabel waardoor ik afhankelijk ben van de dialyse. Ik weet als geen ander wat het belang van donor zijn is. In hoeverre ze iets van mij kunnen gebruiken na mijn dood, dat weet ik niet maar als ik iemand anders daardoor een volwaardig leven zonder beperkingen kan geven, waarom dan niet?
vrijdag 17 januari 2020 15:22
RedBaron schreef: ↑17-01-2020 14:51Ik snap nooit zo goed hoe zoiets in zijn werk gaat eigenlijk.
Een goede vriendin van mij heeft een nierziekte waardoor ze nog geen 10% nierfunctie heeft en meerdere dagen in de week moet dialiseren.
Niemand in haar directe familie is geschikt bevonden, en een vriendin van haar die wilde doneren heeft zo'n allemachtig lang medisch traject moeten doorlopen, om bij het laatste onderdeel erachter te komen dat het toch geen goede match was. Nog steeds heeft ze geen zicht op een nieuwe donor.
Hoe doen ze dat wanneer iemand sterft en diegene staat als donor geregistreerd. Er is dan helemaal geen tijd voor al die onderzoeken?
Die vooronderzoeken zijn er voornamelijk op gericht om te kijken of de donor na het doneren zelf gezond genoeg blijft.
Je mag bv alleen een nier doneren als je zelf een dermate goede nierfucctie overhoudt met die ene overbleven nier. Die vriendin in jouw voorbeeld is in eerste instantie onderzocht op bloedgroep en weefseltypering.
Daarna wordt ze volledig doorgelicht of ze lichamelijk fit genoeg is en ook op geestelijk vlak wordt er goed uitgezocht of de gever goed beseft wat het voor henzelf inhoudt om donor te zijn (geweest).
Daar zal ze ergens zijn afgevallen.
(Bij spoed kunnen ze dit trouwens ook binnen een maand rond hebben hoor)
Bij een overleden donor kijken ze alleen naar bloedgroep, weefseltypering en kruisproef. En dat kan héél snel bepaald worden.
vrijdag 17 januari 2020 15:43
Deze zin haal ik er even uit omdat ik daar toch wel op in wil haken. Het is namelijk een argument dat schuldgevoel of iets vergelijkbaars aan wil wakkeren bij mensen die geen donor kunnen of willen zijn. Ik zou geen argument moeten hebben om met al mijn weefsels en organen te sterven, dat zou vanzelfsprekend moet zijn. Ik ben ondeelbaar, mijn geest, mijn lichaam en mijn hersens moeten in beginsel onschendbaar en onvervreemdbaar zijn.Zalmsnipper schreef: ↑17-01-2020 14:01Ik ben vanaf mijn 18e verjaardag als donor ingeschreven en heb zelf een hoornvlies ontvangen op mijn 25e. Eeuwig zonde en onnodig dat weefsel en organen worden vernietigd terwijl er zoveel mensen wachten.
Dan neem ik eventuele ongemakken voor mijn nabestaanden voor lief. Afscheid nemen kan toch ook na de donatie? De persoon in kwestie is voor de donatie al overleden.
Neemt niet weg dat ik voorstander ben van orgaandonatie, maar niet omdat het zonde is dat ik mijn lichaam meeneem de dood in.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
