Gezondheid
alle pijlers
reanimatie en geschrokken
maandag 12 maart 2018 15:19
ha mensen,
ik heb geen vraag, maar wilde dit even van me afschrijven.
Ik heb vanochtend (op weg van de ene naar de andere afspraak voor werk) iemand gereanimeerd, ik werk niet in de zorg, heb het nog nooit gedaan (uitgezonderd op de pop waarop ik het Jaren geleden heb geleerd tijdens een cursus). Ambulance heeft die persoon meegenomen.
Op dat moment zelf leek het eigenlijk wel allemaal ok, maar nu ben ik dus weer terug op mijn eigen werkplek en blijk ik me toch kapot geschrokken te zijn, sta echt te rillen op mijn benen.
Ik snap natuurlijk dat voor degenen op het forum die in de zorg werken die wellicht dagelijkse kost is en denken "joh, stel je niet zo aan". Maar ik heb me toch echt heel erg geschrokken.
Weet iemand of het acceptable is als ik de politie bel om te vragen hoe het met die persoon afgelopen is, of is dat not-done en een enorme privacy schending?
ik heb geen vraag, maar wilde dit even van me afschrijven.
Ik heb vanochtend (op weg van de ene naar de andere afspraak voor werk) iemand gereanimeerd, ik werk niet in de zorg, heb het nog nooit gedaan (uitgezonderd op de pop waarop ik het Jaren geleden heb geleerd tijdens een cursus). Ambulance heeft die persoon meegenomen.
Op dat moment zelf leek het eigenlijk wel allemaal ok, maar nu ben ik dus weer terug op mijn eigen werkplek en blijk ik me toch kapot geschrokken te zijn, sta echt te rillen op mijn benen.
Ik snap natuurlijk dat voor degenen op het forum die in de zorg werken die wellicht dagelijkse kost is en denken "joh, stel je niet zo aan". Maar ik heb me toch echt heel erg geschrokken.
Weet iemand of het acceptable is als ik de politie bel om te vragen hoe het met die persoon afgelopen is, of is dat not-done en een enorme privacy schending?
maandag 12 maart 2018 16:29
maandag 12 maart 2018 16:40
ik heb in de thuiszorg 3 x iemand moeten reanimeren en echt, je stelt je niet aan! Je hebt het enige gedaan wat je op dat moment kon doen en dat is echt geweldig van je.
Ook de verpleegkundigen waar ik steeds daarna mee heb gesproken, ook die met veel ziekenhuiservaring, zeiden dat een reanimatie er altijd inhakt.
1 van mijn reanimaties was nadat iemand een zelfmoordpoging had gedaan en heel erg heftig vond ik dat, ik heb daar nog wel twee maanden last van gehad en ik denk dat ik die beelden nooit meer vergeet. Deze persoon wilde dood, maar dat was mislukt en je bent verplicht te reanimeren/helpen waar je kunt en dat dóe je ook gewoon op de automatische piloot. Hij is overigens binnen een week alsnog overleden.
Als je de naam van de persoon hebt, zou je het ziekenhuis gewoon kunnen bellen. Zij kunnen dan direct je gegevens achterlaten aan familie/contactpersoon als je dat wilt. Politie weet waarschijnlijk zelf ook niet hoe het is afgelopen.
Ook de verpleegkundigen waar ik steeds daarna mee heb gesproken, ook die met veel ziekenhuiservaring, zeiden dat een reanimatie er altijd inhakt.
1 van mijn reanimaties was nadat iemand een zelfmoordpoging had gedaan en heel erg heftig vond ik dat, ik heb daar nog wel twee maanden last van gehad en ik denk dat ik die beelden nooit meer vergeet. Deze persoon wilde dood, maar dat was mislukt en je bent verplicht te reanimeren/helpen waar je kunt en dat dóe je ook gewoon op de automatische piloot. Hij is overigens binnen een week alsnog overleden.
Als je de naam van de persoon hebt, zou je het ziekenhuis gewoon kunnen bellen. Zij kunnen dan direct je gegevens achterlaten aan familie/contactpersoon als je dat wilt. Politie weet waarschijnlijk zelf ook niet hoe het is afgelopen.
maandag 12 maart 2018 16:42
pearle schreef: ↑12-03-2018 15:45
Ik heb de familie nog een kaart gestuurd met beknopt mijn verhaal, en daarbij het aanbod dat als ze meer wilden weten, ze altijd mochten bellen
Ik vond het wel heel vreemd dat ik niks meer van hen heb gehoord. Ze hoeven me niet te bedanken, maar ik zou willen weten hoe mijn moeder was aangetroffen, hoe ze lag, of ze nog wat zei enzovoort
Dat is inderdaad vreemd.
Mijn broer is gereanimeerd (uiteindelijk wel overleden) en die man hebben we gesproken wat heel erg fijn was.
Gaf ons heel veel rust.
Die man was er ook behoorlijk van slag van dus dat is niet gek.
Heftig verhaal, wat goed hoe je het gedaan hebt!
Wij waren ondanks dat hij toch overleden is die man wel heel erg dankbaar dat hij het geprobeerd heeft.
I wanna live my life with the volume full!
maandag 12 maart 2018 16:56
Wat een topper ben je!! Heel veel respect hoor!
Logisch dat je staat te trillen op je benen, het is nogal wat.
Is ook een natuurlijk reactie van het lichaam, je was overigens voor je lichaam in een "bedreigende" situatie beland waar je snel moest handelen.
Even rustig aan doen, erover praten is altijd goed.
Gun jezelf de tijd om dit te verwerken.
Informeren kun je altijd doen he. Lijkt me ook heel fijn voor degene om wie het gaat en zijn/haar familie. Zou zelf ook graag willen weten wie mij gered heeft om hem/haar te kunnen bedanken. Weet je naar welk ziekenhuis diegene gebracht is? Misschien daar even naartoe bellen en de situatie uitleggen.
Logisch dat je staat te trillen op je benen, het is nogal wat.
Is ook een natuurlijk reactie van het lichaam, je was overigens voor je lichaam in een "bedreigende" situatie beland waar je snel moest handelen.
Even rustig aan doen, erover praten is altijd goed.
Gun jezelf de tijd om dit te verwerken.
Informeren kun je altijd doen he. Lijkt me ook heel fijn voor degene om wie het gaat en zijn/haar familie. Zou zelf ook graag willen weten wie mij gered heeft om hem/haar te kunnen bedanken. Weet je naar welk ziekenhuis diegene gebracht is? Misschien daar even naartoe bellen en de situatie uitleggen.
maandag 12 maart 2018 19:58
Je bent mijn held van de dag!!! 
Je had vandaag een mensenleven in je handen en ik persoonlijk kan niet veel heftigers bedenken dan dat!!
Nee, je stelt je niet aan. Je hebt iets heel heftigs meegemaakt en daar mag je bij voelen wat jij wilt en voelt. Praat erover als je wilt, of juist niet (voorlopig) en verwerk dit op een voor jou goede manier. Je hebt iets geweldigs gedaan en ik hoop dat je naast ‘shakey’, ook kei trots bent op hoe je hebt gehandeld.
Hou je haaks!
Je had vandaag een mensenleven in je handen en ik persoonlijk kan niet veel heftigers bedenken dan dat!!
Nee, je stelt je niet aan. Je hebt iets heel heftigs meegemaakt en daar mag je bij voelen wat jij wilt en voelt. Praat erover als je wilt, of juist niet (voorlopig) en verwerk dit op een voor jou goede manier. Je hebt iets geweldigs gedaan en ik hoop dat je naast ‘shakey’, ook kei trots bent op hoe je hebt gehandeld.
Hou je haaks!
maandag 12 maart 2018 20:59
Daar heb je dus geen recht op.redbulletje schreef: ↑12-03-2018 16:29Lijkt me dat je wel recht hebt om het vervolg te horen. Je wil toch weten of diegene het overleeft heeft en hoe die er aan toe is lijkt mij. En de familie van het slachtoffer zullen waarschijnlijk ook zelf wel contact willen zoeken om de redder te bedanken als het allemaal goed is afgelopen.
dinsdag 13 maart 2018 06:18
in de tussentijd ben ik al gekalmeerd, ik heb politie gebeld, maar zij wisten het niet, ze hebben wel mijn info doorgegeven aan het ziekenhuis, dus als die persoon (of nabestaanden, ik weet niet of hij het overleefd heeft) mij willen contacteren dan kan dat.
Politie zei inderdaad ook dat ik slachtoffer hulp kon krijgen en dat ik me helemaal niet aanstelde. Ik zie het nog wel even aan en hoop dat ik hoor wat er met die man gebeurd is.
Politie zei inderdaad ook dat ik slachtoffer hulp kon krijgen en dat ik me helemaal niet aanstelde. Ik zie het nog wel even aan en hoop dat ik hoor wat er met die man gebeurd is.
dinsdag 13 maart 2018 09:31
Net als iedereen hier vind ik dat je het ontzettend goed gedaan hebt. Fijn dat je gegevens zijn doorgegeven, hopelijk hoor je nog hoe het is afgelopen.
Dat je erdoor van slag bent is niet zo gek. Mijn opa heeft ooit iemand gereanimeerd en toen hij me er dertig jaar later over vertelde kwamen de beelden en emoties weer helemaal terug. Je probeert op zo'n moment iemands leven te redden, het zou eerder vreemd zijn als dat je niets doet.
Dat je erdoor van slag bent is niet zo gek. Mijn opa heeft ooit iemand gereanimeerd en toen hij me er dertig jaar later over vertelde kwamen de beelden en emoties weer helemaal terug. Je probeert op zo'n moment iemands leven te redden, het zou eerder vreemd zijn als dat je niets doet.
dinsdag 13 maart 2018 09:52
Je bent al op slachtofferhulp gewezen; ik zou gewoon bij hen je verhaal doen om het ook daar nog een keer van je af te praten. Ik vind het erg goed dat je dit gedaan hebt, en vind ook de ervaring van anderen goed om te lezen (dank voor het delen).
Het klinkt gek, maar ik had wel verwacht dat een situatie waarin je iemand helpt ontzettend stressvol kan zijn. Jij en anderen bevestigen dat. Dat is voor mij ook de twijfel om een reanimatiecursus te doen; in mijn mans familie komen hartklachten voor, en aan de ene kant wil ik natuurlijk kunnen bijspringen als mijn man op een slechte dag ineens neer gaat. Mijn verzekering vergoedt ook gewoon een reanimatiecursus; ik heb me er wel in verdiept...
Maar aan de andere kant, ben je volgens mij verplicht om te helpen als je kan, en weet ik dat als JULLIE er al gestresst van raken, dit voor mij een no-go is. Ik ben heel stressgevoelig, heb PTTS-achtige klachten gehad en ben volledig afgekeurd. Ik wil het mijn gezin niet aandoen dat mama compleet van de leg is als ze iemand heeft bijgestaan. Ik voel me heel snel verantwoordelijk voor een situatie, en zou mezelf eindeloos verwijten maken als er iets niet prefect is gegaan Weglopen zit helemaal niet in mijn systeem, en bij stress ga ik handelen, maar dat kan dus achteraf heel slecht uitpakken als ik daardoor helemaal meegezogen wordt in zo'n situatie...
Ik heb wel eens mensen geholpen met relatief kleine dingen; een oude man die voor mijn neus van zijn fiets viel en zijn heup brak, heb ik als eerste bijgestaan door de ambulance te bellen en een fleecedekentje uit mijn auto over hem heen te leggen (het was koud). Maar zodra er andere mensen bij waren, ben ik weggegaan om mijn zoontje (dat in de auto zat) ook niet te veel in de stress te brengen; het dekentje heb ik later opgehaald bij de winkel waar die man voor was neergegaan.
Heeft iemand met ervaring advies voor me: voor mij is het niet kunnen reanimeren een hele goede barrière om afstand te houden, en niet te betrokken te raken. Ik zou het willen kunnen voor hele uitzonderlijke situaties, maar ik weet niet hoe ik dan ter plekke zou moeten bepalen of ik toch iemand moet gaan helpen of niet, en ik zou me verplicht voelen om er toch in te stappen. Ik raak echt al van de leg als een man in de rij bij de supermarkt voordringt en me daarna op harde toon begint uit te schelden; dat kan ik dagen later nog herbeleven.
Het klinkt gek, maar ik had wel verwacht dat een situatie waarin je iemand helpt ontzettend stressvol kan zijn. Jij en anderen bevestigen dat. Dat is voor mij ook de twijfel om een reanimatiecursus te doen; in mijn mans familie komen hartklachten voor, en aan de ene kant wil ik natuurlijk kunnen bijspringen als mijn man op een slechte dag ineens neer gaat. Mijn verzekering vergoedt ook gewoon een reanimatiecursus; ik heb me er wel in verdiept...
Maar aan de andere kant, ben je volgens mij verplicht om te helpen als je kan, en weet ik dat als JULLIE er al gestresst van raken, dit voor mij een no-go is. Ik ben heel stressgevoelig, heb PTTS-achtige klachten gehad en ben volledig afgekeurd. Ik wil het mijn gezin niet aandoen dat mama compleet van de leg is als ze iemand heeft bijgestaan. Ik voel me heel snel verantwoordelijk voor een situatie, en zou mezelf eindeloos verwijten maken als er iets niet prefect is gegaan Weglopen zit helemaal niet in mijn systeem, en bij stress ga ik handelen, maar dat kan dus achteraf heel slecht uitpakken als ik daardoor helemaal meegezogen wordt in zo'n situatie...
Ik heb wel eens mensen geholpen met relatief kleine dingen; een oude man die voor mijn neus van zijn fiets viel en zijn heup brak, heb ik als eerste bijgestaan door de ambulance te bellen en een fleecedekentje uit mijn auto over hem heen te leggen (het was koud). Maar zodra er andere mensen bij waren, ben ik weggegaan om mijn zoontje (dat in de auto zat) ook niet te veel in de stress te brengen; het dekentje heb ik later opgehaald bij de winkel waar die man voor was neergegaan.
Heeft iemand met ervaring advies voor me: voor mij is het niet kunnen reanimeren een hele goede barrière om afstand te houden, en niet te betrokken te raken. Ik zou het willen kunnen voor hele uitzonderlijke situaties, maar ik weet niet hoe ik dan ter plekke zou moeten bepalen of ik toch iemand moet gaan helpen of niet, en ik zou me verplicht voelen om er toch in te stappen. Ik raak echt al van de leg als een man in de rij bij de supermarkt voordringt en me daarna op harde toon begint uit te schelden; dat kan ik dagen later nog herbeleven.
dinsdag 13 maart 2018 10:23
Hoi TO
Vanwege mijn werk ga ik elk jaar op training maar kwam er ook voor te staan langs de weg. Ik heb aan het einde van de dag gebeld met het ziekenhuis en ondanks dat ze mij niet officieel mochten informeren hebben ze dat wel gedaan. Helaas was deze mevrouw overleden.
Het is goed om er veel over te praten.
Sterkte.
Vanwege mijn werk ga ik elk jaar op training maar kwam er ook voor te staan langs de weg. Ik heb aan het einde van de dag gebeld met het ziekenhuis en ondanks dat ze mij niet officieel mochten informeren hebben ze dat wel gedaan. Helaas was deze mevrouw overleden.
Het is goed om er veel over te praten.
Sterkte.
dinsdag 13 maart 2018 10:26
Wat fijn om te horen!florence13 schreef: ↑13-03-2018 10:26Hij heeft het overleefd!!!
Oh wat ben ik blij, zijn familie had op facebook een oproep gedaan met de vraag wie hem gereanimeerd had, en via via is dat dus bij mij terecht gekomen.
dinsdag 13 maart 2018 10:44
Wat ben ik blij om dat te lezen. En nogmaals,je hebt het goed gedaan.florence13 schreef: ↑13-03-2018 10:26Hij heeft het overleefd!!!
Oh wat ben ik blij, zijn familie had op facebook een oproep gedaan met de vraag wie hem gereanimeerd had, en via via is dat dus bij mij terecht gekomen.
dinsdag 13 maart 2018 10:46
Wat een ontzettend goed nieuws en wat fijn dat je het weet en contact hebt met familie.florence13 schreef: ↑13-03-2018 10:26Hij heeft het overleefd!!!
Oh wat ben ik blij, zijn familie had op facebook een oproep gedaan met de vraag wie hem gereanimeerd had, en via via is dat dus bij mij terecht gekomen.
dinsdag 13 maart 2018 10:49
Ik krijg er kippenvel van! Supergoed gedaan. De resultaten van reanimatie zonder AED buiten op straat zijn niet geweldig goed, maar dit keer heeft het dus goed uitgepakt. Zo fijn!florence13 schreef: ↑13-03-2018 10:26Hij heeft het overleefd!!!
Oh wat ben ik blij, zijn familie had op facebook een oproep gedaan met de vraag wie hem gereanimeerd had, en via via is dat dus bij mij terecht gekomen.
