Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
maandag 27 februari 2012 om 12:39
Ja dat is ook teveel. Volgens mij is dat het codewoord hier, teveel... Hier een hoop last. De oppas komt zo en dan is het ook wel genoeg geweest voor dit weekend. Moet ik volgende keer toch beter doseren en dan moeten ze maar weer in bad bij de oppas haha! Ik ga zo naar de fysio en daar heb ik wel zin in. Gisteren en vandaag veel minder bewogen dan normaal, dus goed om even te trainen en mijn oefeningen te doen.
maandag 27 februari 2012 om 14:33
Grappig/toevallig Evi; ik moet ook vanmiddag naar de fysio .
Heb er alleen niet zo'n zin in. Ben bang dat ik 'op-mn-kop' krijg of in elk geval een aantal doortastende vragen over waarom ik afgelopen vrijdag 5 minuten vóór mn afspraak afbelde. Houden ze niet zo van (ookal was de reden gegrond).
Vandaag ook weer een gammele rug. Zit nog steeds wat te worstelen met die bibbers als bijwerking vd AD. Lastig dat die bibbers in mn hele lijf en dus ook in mn rug zitten; dat maakt het lastig om aan te voelen of ik juist wat meer/minder moet wandelen/oefenen/zitten of juist liggen.
Heb er alleen niet zo'n zin in. Ben bang dat ik 'op-mn-kop' krijg of in elk geval een aantal doortastende vragen over waarom ik afgelopen vrijdag 5 minuten vóór mn afspraak afbelde. Houden ze niet zo van (ookal was de reden gegrond).
Vandaag ook weer een gammele rug. Zit nog steeds wat te worstelen met die bibbers als bijwerking vd AD. Lastig dat die bibbers in mn hele lijf en dus ook in mn rug zitten; dat maakt het lastig om aan te voelen of ik juist wat meer/minder moet wandelen/oefenen/zitten of juist liggen.
maandag 27 februari 2012 om 16:12
Ikbenik komt best goed joh! Waarschijnlijk maak jij je drukker over het afzeggen dan zij. En lastig dat je niet precies weet waar je aan toe bent door je medicijnen. Al moet ik wel zeggen dat ik het nog steeds moeilijk vind te achterhalen wat nou de juiste balans is, ook zonder.
Hier wel lekker even bewogen en nu lig ik voor het eerst in drie dagen weer even en dat voelt fijn. Normaal is zo'n weekend druk, maar nu helemaal.
Hier wel lekker even bewogen en nu lig ik voor het eerst in drie dagen weer even en dat voelt fijn. Normaal is zo'n weekend druk, maar nu helemaal.
maandag 27 februari 2012 om 17:11
Ff relaxen Evi. Beter! Ik ben nu ook weer onderweg naar de fysio. Lekker sporten! Vandaag ga ik helemaal rustig aan doen. Kijken hoe dat zal uitpakken.
Ikbenik, ik vroeg me af. Je zei eerder dat je aan de anti depressiva zit door alles. Rugklachten icm werk enzovoort. Wellicht heb ik het gemist maar praat je ook met iemand hierover? Ik heb namelijk ook met een psycholoog gepraat omdat ik ook niet meer wist of ik voor of achter leefde. Ik geloof dat meerdere hier er ook last van hadden . Mij heeft het erg geholpen in ieder geval!
Ikbenik, ik vroeg me af. Je zei eerder dat je aan de anti depressiva zit door alles. Rugklachten icm werk enzovoort. Wellicht heb ik het gemist maar praat je ook met iemand hierover? Ik heb namelijk ook met een psycholoog gepraat omdat ik ook niet meer wist of ik voor of achter leefde. Ik geloof dat meerdere hier er ook last van hadden . Mij heeft het erg geholpen in ieder geval!
maandag 27 februari 2012 om 17:36
. Zeg, zit me niet zo in de gaten te houden hihi. Ik heb zo'n ding... Mobiele telefoon met internet
maandag 27 februari 2012 om 18:02
Yes, ik kan me bij de rest aansluiten. Soms zijn de problemen groter dan je zelf aan kunt zeg maar. En dan is het fijn om met iemand te praten die niet dichtbij staat. Zonder schuldgevoel etc. Denk dat het goed is dat je dat zegt Schuit. Voor jou bedoel ik Ikbenik, dat probeer ik ook een beetje te zeggen. Dat het voor iedereen een zware dobber is. Je staat er wat dat betreft niet alleen voor, hoewel je dat gevoel soms wel eens kunt hebben. Denk dat we allemaal een weg begaan met hobbels. Sommige hobbels wat groter dan andere, maar genoeg om je leven op zijn kop te zetten. Praktisch, fysiek, maar ook mentaal.
maandag 27 februari 2012 om 19:24
maandag 27 februari 2012 om 20:14
Hahahaha Marbs, moet om je lachen!
Schuit, goedzo! En inderdaad zo is het.
Hier mijn bril kwijt en dat is echt balen. Weet niet of ik mijn lenzen gewoon in kan houden van de week als ik naar het ziekenhuis ga, maar zonder zie ik echt geen f*&Y^ck, nog maar even zoeken dus. Gekke is alleen dat hij eigenlijk maar op twee plekken kan liggen, naast mijn bed (of eronder) of in de badkamer en op beide plekken ligt hij niet. Weet nu dus absoluut niet waar ik moet kijken.
Schuit, goedzo! En inderdaad zo is het.
Hier mijn bril kwijt en dat is echt balen. Weet niet of ik mijn lenzen gewoon in kan houden van de week als ik naar het ziekenhuis ga, maar zonder zie ik echt geen f*&Y^ck, nog maar even zoeken dus. Gekke is alleen dat hij eigenlijk maar op twee plekken kan liggen, naast mijn bed (of eronder) of in de badkamer en op beide plekken ligt hij niet. Weet nu dus absoluut niet waar ik moet kijken.
maandag 27 februari 2012 om 21:36
Dag lieve meedenkers!
Heb idd al ondersteuning op het psychische vlak. Is idd erg waardevol!
Fysio viel erg mee; kreeg (natuurlijk) helemaal niet op mn kop over het te laat afzeggen.
Wel even voor kunnen leggen hoe ik er nu voor sta; dat er 2 trajecten door elkaar heen lopen momenteel; het rug-revalidatie-verhaal, en het depressie/burnout-verhaal. Hij begreep wel dat het lastig is om door die bijwerking-bibbers heen je rug goed aan te voelen.
Hij heeft geluisterd en ik heb duidelijk gezegd dat ik 'de brug' ff niet meer doe. Hij heeft me een mildere oefening aangeraden; ik moest gewoon rechtzitten, en hij hield met zn handen mijn schouders vast en duwde me heel langzaam uit mn evenwicht waarbij ik dmv aanspannen vd rompspieren (spierkorset) tegendruk moest geven. Dat ging heel rustig en mild, en voelde wel goed. Voelde me na afloop een stukje 'stabieler'.
Thuis licht gaan oefenen op het wiebelkussentje.
Heb idd al ondersteuning op het psychische vlak. Is idd erg waardevol!
Fysio viel erg mee; kreeg (natuurlijk) helemaal niet op mn kop over het te laat afzeggen.
Wel even voor kunnen leggen hoe ik er nu voor sta; dat er 2 trajecten door elkaar heen lopen momenteel; het rug-revalidatie-verhaal, en het depressie/burnout-verhaal. Hij begreep wel dat het lastig is om door die bijwerking-bibbers heen je rug goed aan te voelen.
Hij heeft geluisterd en ik heb duidelijk gezegd dat ik 'de brug' ff niet meer doe. Hij heeft me een mildere oefening aangeraden; ik moest gewoon rechtzitten, en hij hield met zn handen mijn schouders vast en duwde me heel langzaam uit mn evenwicht waarbij ik dmv aanspannen vd rompspieren (spierkorset) tegendruk moest geven. Dat ging heel rustig en mild, en voelde wel goed. Voelde me na afloop een stukje 'stabieler'.
Thuis licht gaan oefenen op het wiebelkussentje.
dinsdag 28 februari 2012 om 11:16
Gisteren wel gewerkt,vandaag alleen vanavond werken en morgen twee afspraken staan, verder wel wel vrij.
Zoon op kamp, dochter logeren bij klasgenootje, wat een luxe. Zou ook even dingen kunnen doen waar ik normaal haast niet aan toe kom, maar wentel me op dit moment maar even in enorme luiheid. Wel jammer dat het niet droog en zonnig is, had graag in de tuin willen aanrommelen.
Wilde deze week in mini-etappes in de tuin bezig (wat ik normaal in één middagje kon doen). Had al heel systeem bedacht om hierbij rug niet, of in ieder geval zo weing mogelijk te belasten. Onder het al eerder genoemde motto; "als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan".
Zoon op kamp, dochter logeren bij klasgenootje, wat een luxe. Zou ook even dingen kunnen doen waar ik normaal haast niet aan toe kom, maar wentel me op dit moment maar even in enorme luiheid. Wel jammer dat het niet droog en zonnig is, had graag in de tuin willen aanrommelen.
Wilde deze week in mini-etappes in de tuin bezig (wat ik normaal in één middagje kon doen). Had al heel systeem bedacht om hierbij rug niet, of in ieder geval zo weing mogelijk te belasten. Onder het al eerder genoemde motto; "als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan".
dinsdag 28 februari 2012 om 11:57
Goed plan, Marbs; om dat in stukjes (mini-etappes) dan toch maar te gaan doen. Ook zonde om dan voortaan maar nooit meer in de tuin te gaan werken als je dat zo leuk vindt, alleen omdat het zo belastend is voor je rug. Lijkt me wel lastig om dan niet over je grens te gaan; juist OMDAT het zo leuk is.
dinsdag 28 februari 2012 om 13:02
@Evi: Ik loop dagelijks meerdere keren. Gisteren iets te lang gerust en daar houdt mijn rug niet zo van.
Waar ik momenteel tegen aanloop, is dat het me vreselijk de keel uithangt om zo weinig te kunnen op sociaal vlak. Op visite gaan is nog te belastend, een flink stuk autorijden is nog te belastend, zitten kan maximaal een half uur, etc.
Ik wil eruit, wil mijn gang weer kunnen gaan en niet meer alleen even wandelen en thuis zitten. Ik ben het beu. Andere mensen doen wat ze willen, stappen in de auto en rijden ergens heen, zijn vrij. Ik zit nog steeds in "de wachtkamer" en het schiet maar niet op.
Mijn man zegt dat ik de positieve kanten moet zien. Die zie ik ook wel (pijnvrij, ik ga vooruit) maar toch is de beperking nog zo aanwezig. En als ik dan van Marbs lees dat het een half jaar geduurd heeft om weer volledig te gaan werken, dan vraag ik me ook af hoe het UWV straks mijn herstel ziet.
Waar ik momenteel tegen aanloop, is dat het me vreselijk de keel uithangt om zo weinig te kunnen op sociaal vlak. Op visite gaan is nog te belastend, een flink stuk autorijden is nog te belastend, zitten kan maximaal een half uur, etc.
Ik wil eruit, wil mijn gang weer kunnen gaan en niet meer alleen even wandelen en thuis zitten. Ik ben het beu. Andere mensen doen wat ze willen, stappen in de auto en rijden ergens heen, zijn vrij. Ik zit nog steeds in "de wachtkamer" en het schiet maar niet op.
Mijn man zegt dat ik de positieve kanten moet zien. Die zie ik ook wel (pijnvrij, ik ga vooruit) maar toch is de beperking nog zo aanwezig. En als ik dan van Marbs lees dat het een half jaar geduurd heeft om weer volledig te gaan werken, dan vraag ik me ook af hoe het UWV straks mijn herstel ziet.
dinsdag 28 februari 2012 om 13:34
Kan het me ZO goed voorstellen, ikbenanoniem! Heel herkenbaar! Je leven staat echt ff op 'pauze'!
Ik was laatst ZO blij dat ik de videotheek kon halen in mn dagelijkse wandelingetje! Eerst was mn wandelcapaciteit nog zo klein dat ik precies naar de glasbak op de hoek vd straat kon wandelen en terug. Maar die ben je ZO beu.
Dus toen ik verder kon en de videotheek kon halen was dat helemaal geweldig! En die eerste keer in de albert heijn was ook alsof ik in een atractiepark was , haha! (Hoezo suf?! ) Je verlegt je grenzen; en idd; zomaar ff gezellig langswippen bij 'n vriendin of familielid is er dus niet bij.
Je plant je dag ineens rondom de (weinige) mogelijkheden die je hebt; als je 's middags naar de winkel wil wandelen, dan ga je vooraf even liggen of zitten, in elk geval niet iets heel inspannends doen. Die energie moet verspreid worden, en alles bewust ingepland. Niet bepaald je oude spontane leventje, wel..?
Dat KOMT wel weer, maar heeft bergen tijd nodig.
En dan is het lastig om geduld te blijven hebben.
Ook dat je al begint te piekeren of het UWV je (voor je gevoel trage) herstel-lijn wel kan/wil volgen, herken ik erg. Je gunt JEZELF al nauwelijks de tijd om te herstellen, dus projecteer je dat ongeduld op je omgeving (werkgever/UWV) Geen nuttig gepieker, en het helpt je NIKS vooruit, maar dus wel herkenbaar...!
Ik was laatst ZO blij dat ik de videotheek kon halen in mn dagelijkse wandelingetje! Eerst was mn wandelcapaciteit nog zo klein dat ik precies naar de glasbak op de hoek vd straat kon wandelen en terug. Maar die ben je ZO beu.
Dus toen ik verder kon en de videotheek kon halen was dat helemaal geweldig! En die eerste keer in de albert heijn was ook alsof ik in een atractiepark was , haha! (Hoezo suf?! ) Je verlegt je grenzen; en idd; zomaar ff gezellig langswippen bij 'n vriendin of familielid is er dus niet bij.
Je plant je dag ineens rondom de (weinige) mogelijkheden die je hebt; als je 's middags naar de winkel wil wandelen, dan ga je vooraf even liggen of zitten, in elk geval niet iets heel inspannends doen. Die energie moet verspreid worden, en alles bewust ingepland. Niet bepaald je oude spontane leventje, wel..?
Dat KOMT wel weer, maar heeft bergen tijd nodig.
En dan is het lastig om geduld te blijven hebben.
Ook dat je al begint te piekeren of het UWV je (voor je gevoel trage) herstel-lijn wel kan/wil volgen, herken ik erg. Je gunt JEZELF al nauwelijks de tijd om te herstellen, dus projecteer je dat ongeduld op je omgeving (werkgever/UWV) Geen nuttig gepieker, en het helpt je NIKS vooruit, maar dus wel herkenbaar...!
dinsdag 28 februari 2012 om 13:35
Ikbenanoniem, lekker dat je zo aan het wandelen bent. Ik heb dat ook zeker de eerste maanden heel veel gedaan. Eigenlijk nu ik mijn dagelijkse activiteiten weer aan het oppikken ben weer minder, maar probeer wel elke dag te bewegen. Of het nu dat uur trainen bij de fysio is of fietsen of zwemmen. Ik heb het ook echt nodig anders word ik ook erg stijf. En verder zeer herkenbaar. Als ik van te voren zou zeggen dat dit zou gebeuren, zou ik zeggen dat ik het niet aan zou kunnen. Heb normaal een heel groot sociaal leven en doe veel leuke dingen en dat staat nu eigenlijk allemaal al een hele tijd op hold. Dus herken het maar al te goed wat je zegt. Het is waardeloos dat gevoel dat jij stilstaat en dat iedereen doorgaat en dat je zelf niet het heft in handen kunt nemen en bepalen dat het nu genoeg is. Zeker als die beperking inderdaad dusdanig aanwezig is en dusdanig beperkt is het gewoon lastig. Ik ben ook benieuwd hoe dat herstel wordt gezien, juist ook omdat het zo verschillend is. Bij mij gaat het bijvoorbeeld dus helemaal niet volgens het boekje. Ben heel blij dat er geen druk wordt gezet, omdat heel duidelijk is dat dat ook daadwerkelijk geen zin heeft. Ik doe het op mijn eigen tempo en leg de lat voor mezelf automatisch al hoog, zou heel zenuwachtig worden als er dan extern ook nog een druk bij komt zeg maar.
dinsdag 28 februari 2012 om 13:54
Nee inderdaad, als je het niet meemaakt begrijp je het niet. Toevallig zei iemand dat een paar weken geleden bij mij in de fysiogroep. Vroeger als iemand vertelde dat hij of zij aan een hernia geopereerd was, dan dacht je ok, maar stond je er verder niet bij stil. Nu begrijp je pas wat voor impact het heeft op alles.
dinsdag 28 februari 2012 om 15:56
Ikbenanoniem, wel herkenbaar die frustratie! Was het thuis zitten en beperkt liggen wezen ook al snel zat. Tís inderdaad net of je leven in pauzestand staat en je wereldje zo klein.
Volledig herstel duurt erg lang als je er middenin zit. Maar uiteindelijk wordt stapje voor stapje je wereldje weer een beetje groter en mijn ervaring is dat de dan nog aanwezige beperkingen nog steeds vervelend zijn maar ook minder zwaar wegen.
O, het heeft geen half jaar geduurd hoor, voor ik weer volledig werkte (20 uur), maar ongeveer 3,5 maand. Eerlijk zijn t.o.v. mezelf en hierover duidelijk zijn naar Arbo heeft ervoor gezorgd dat ik zelf min of meer de regie had m.b.t. reïntegratie. (dus niet werk of arbo-arts)
Waar ben je bang voor m.b.t. de UWV?
Iemand die het niet iets soortgelijks meemaakt of meegemaakt heeft, begrijpen het inderdaad vaak niet. Net zoals ik me er eerder zelf ook geen voorstelling bij kon maken. Moet zeggen dat ik zelf zelfs soms nog verbaasd ben.
Mijn herstel is (achteraf gezien) eigenlijk best snel en voorspoedig gegaan, werk weer , heb dingen aangepast en sta soms helemaal niet meer stil bij de beperkingen die er zeker nog wel zijn. Het lijkt soms alsof er niets meer aan de hand is (ook voor mezelf) Wordt nu zelfs min of meer verrast door beperkingen. Zoals ik aan de slag wilde in de tuin en vervolgens er achterkom dat dit nog helemaal niet zomaar weer kan.
Volledig herstel duurt erg lang als je er middenin zit. Maar uiteindelijk wordt stapje voor stapje je wereldje weer een beetje groter en mijn ervaring is dat de dan nog aanwezige beperkingen nog steeds vervelend zijn maar ook minder zwaar wegen.
O, het heeft geen half jaar geduurd hoor, voor ik weer volledig werkte (20 uur), maar ongeveer 3,5 maand. Eerlijk zijn t.o.v. mezelf en hierover duidelijk zijn naar Arbo heeft ervoor gezorgd dat ik zelf min of meer de regie had m.b.t. reïntegratie. (dus niet werk of arbo-arts)
Waar ben je bang voor m.b.t. de UWV?
Iemand die het niet iets soortgelijks meemaakt of meegemaakt heeft, begrijpen het inderdaad vaak niet. Net zoals ik me er eerder zelf ook geen voorstelling bij kon maken. Moet zeggen dat ik zelf zelfs soms nog verbaasd ben.
Mijn herstel is (achteraf gezien) eigenlijk best snel en voorspoedig gegaan, werk weer , heb dingen aangepast en sta soms helemaal niet meer stil bij de beperkingen die er zeker nog wel zijn. Het lijkt soms alsof er niets meer aan de hand is (ook voor mezelf) Wordt nu zelfs min of meer verrast door beperkingen. Zoals ik aan de slag wilde in de tuin en vervolgens er achterkom dat dit nog helemaal niet zomaar weer kan.
dinsdag 28 februari 2012 om 16:43
It was me die er een half jaar over gedaan heeft . Ik werk 36 uur. De Arbo arts is bij mij degene die de rem erop had. Wel erg fijn moet ik zeggen. Ik ben ook benieuwd Ikbenanoniem waarom je 'bang' bent voor het UWV. Bang is misschien niet het goede woord maar ik kan even geen ander woord vinden.
Sporten ging goed Evi! Ik heb me ingehouden. Vandaag een paar scheuten gehad maar dat is nu aan de orde van de dag nu. Wel minder in ieder geval!
Sporten ging goed Evi! Ik heb me ingehouden. Vandaag een paar scheuten gehad maar dat is nu aan de orde van de dag nu. Wel minder in ieder geval!
