Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
dinsdag 28 februari 2012 om 17:39
Ikbenanoniem, je zit neem ik aan nu in de ziektewet vanuit de ww, klopt dit? Heb je ook contact met een arts vanuit het UWV?
Er zijn van die intergratieartsen/ arbeidsdeskundigen of bij wie terecht komt die hierin ook heel reeel kijken hoor!
Wel zelf duidelijk blijven aangeven wanneer je inschat dat werken nog niets wordt. In dit geval eerder iets te pessimistisch dan te optimistisch.
Wel lastig hoor, want ook al denk je straks weer heel wat te kunnen, dan nog is het ook een kwestie van ervaren. En tja, op therapeutische basis ergens beginnen met werken is natuurlijk geen optie.
Dit zal de arbeidsdeskundige ook mee moeten nemen.
Wat voor soort werk heb je altijd gedaan en wat is straks de intentie om te gaan doen?? (misschien ergens al geschreven, maar ben het kwijt)
Er zijn van die intergratieartsen/ arbeidsdeskundigen of bij wie terecht komt die hierin ook heel reeel kijken hoor!
Wel zelf duidelijk blijven aangeven wanneer je inschat dat werken nog niets wordt. In dit geval eerder iets te pessimistisch dan te optimistisch.
Wel lastig hoor, want ook al denk je straks weer heel wat te kunnen, dan nog is het ook een kwestie van ervaren. En tja, op therapeutische basis ergens beginnen met werken is natuurlijk geen optie.
Dit zal de arbeidsdeskundige ook mee moeten nemen.
Wat voor soort werk heb je altijd gedaan en wat is straks de intentie om te gaan doen?? (misschien ergens al geschreven, maar ben het kwijt)
dinsdag 28 februari 2012 om 17:45
Ikbenanoniem, ik snap welhelemaal wat je bedoelt. Ik ben met een nieuwe baan begonnen en moet me dus ook nog bewijzen en heb het ook heel erg in me dat ik dat wil. Collega's kennen me eigenlijk ook nog niet en zit ook met een schuldgevoel naar hen toe. Soms denk ik wel eens dat het beter was geweest als ik nog in mijn oude baan had gezeten. Maar ja als je alles van tevoren weet Het is niet anders. Dan komt dat bewijzen later wel. Nu eerst op een goede manier reïntegreren. Moet wel zeggen dat ik heeeeeel blij ben met de meest sociale baas die er is, die er op dezelfde manier tegen aan kijkt
Schuit, fijn dat het sporten goed ging. Balen van de scheuten, maar wel weer een beetje minder dus. Hopen dat je er zo vanzelf een beetje grip op krijgt.
Schuit, fijn dat het sporten goed ging. Balen van de scheuten, maar wel weer een beetje minder dus. Hopen dat je er zo vanzelf een beetje grip op krijgt.
dinsdag 28 februari 2012 om 18:50
Ikbenanoniem, volgens mij ga je helemaal volgens het boekje met je herstel. Ik heb geen flauw benul hoor, maar heb je zelf al enig idee hoe snel je weer aan de slag zou moeten zijn. Misschien eerst eens goed informeren, anders heb je er nu al zoveel stress bij voor niks.
Ik heb ook nog even een vraag aan jullie Marbs en Schuit. Hoe ging dat met jullie met het opbouwen van jullie uren. Ik heb namelijk het idee dat ik niet echt een plan kan maken, omdat ik gewoon niet echt weet waar ik aan toe ben. Vandaag ben ik twee uur geweest en dat ging op zich toen ik er was, maar dan is het 's middags ook gewoon klaar. Hier thuis heb ik een beetje rustig aan gedaan, aan het einde van de middag onder de douche geweest en een beetje gehangen en nu wil ik eigenlijk gewoon in mijn bed liggen. Ik weet dat het heel lastig is om te vergelijken, maar hoe voelde dat bij jullie?
Ik heb ook nog even een vraag aan jullie Marbs en Schuit. Hoe ging dat met jullie met het opbouwen van jullie uren. Ik heb namelijk het idee dat ik niet echt een plan kan maken, omdat ik gewoon niet echt weet waar ik aan toe ben. Vandaag ben ik twee uur geweest en dat ging op zich toen ik er was, maar dan is het 's middags ook gewoon klaar. Hier thuis heb ik een beetje rustig aan gedaan, aan het einde van de middag onder de douche geweest en een beetje gehangen en nu wil ik eigenlijk gewoon in mijn bed liggen. Ik weet dat het heel lastig is om te vergelijken, maar hoe voelde dat bij jullie?
dinsdag 28 februari 2012 om 20:22
Om de twee weken belde bij mij de Arbo en deden we er een uurtje bij. De opbouw ging goed en daardoor kwam er steeds een uur bij. Mocht de opbouw niet goed zijn gegaan dan hadden we het denk ik anders aangepakt maar goed... Dat weet ik dus niet. Ik had in excel een soort van schema gemaakt maar daar hebben we ons niet aan gehouden omdat de opbouw daarin te snel ging volgens de Arbo.
Tsja, ik weet het ook niet zo goed hoe het bij jou zou kunnen. Daar heb je niet zoveel aan dus
Ikbenanoniem ik denk dat hun wel vaker zo'n situatie gehad hebben. Lijkt me inderdaad voor jezelf een lastige situatie. Ik hoop dat ze je serieus zullen nemen en goed naar je zullen luisteren.
Tsja, ik weet het ook niet zo goed hoe het bij jou zou kunnen. Daar heb je niet zoveel aan dus
Ikbenanoniem ik denk dat hun wel vaker zo'n situatie gehad hebben. Lijkt me inderdaad voor jezelf een lastige situatie. Ik hoop dat ze je serieus zullen nemen en goed naar je zullen luisteren.
dinsdag 28 februari 2012 om 20:34
dinsdag 28 februari 2012 om 22:46
Op het moment dat je het gevoel hebt keihard te moeten werken om het vol te kunnen houden moet je denk ik nog niet gaan uitbreiden met uren, eerst stabiliseren.
Ben hier begonnen met 10 uur (50%) uur op therapeutische basis.(in stukjes verdeeld) Na paar weken bleek 10 uur werk prima te doen en heb ik me 50% beter gemeld. Daarnaast steeds een paar uur per week extra op therapeutische basis, dus uitproberen. Pas voor uren beter gemeld wanneer ik aardig zeker was dat dit zou gaan lukken.
Dus uitproberen, stabiliseren en pas daarna beter melden voor die aantal uren. Paar uur erbij, uitproberen,stabiliseren etc.etc.etc.
Vooor dit uitproberen en stabiliseren wel de tijd genomen. In die zin dat ik ook thuis geen terugslag moest/wilde hebben.
Ben hier begonnen met 10 uur (50%) uur op therapeutische basis.(in stukjes verdeeld) Na paar weken bleek 10 uur werk prima te doen en heb ik me 50% beter gemeld. Daarnaast steeds een paar uur per week extra op therapeutische basis, dus uitproberen. Pas voor uren beter gemeld wanneer ik aardig zeker was dat dit zou gaan lukken.
Dus uitproberen, stabiliseren en pas daarna beter melden voor die aantal uren. Paar uur erbij, uitproberen,stabiliseren etc.etc.etc.
Vooor dit uitproberen en stabiliseren wel de tijd genomen. In die zin dat ik ook thuis geen terugslag moest/wilde hebben.
dinsdag 28 februari 2012 om 23:03
Ikbenik. op mijn werk hebben we een andere constructie m.b.t. verzuim/ziekte. Men werkt hier niet met verzuimcoordinators. Hier moet bij ziekte eerst de teamleider op gezette tijden (qua dagen) telefonisch contact opnemen . Na bepaald aantal dagen (weken?) ziek zijn, wordt iemand uitgenodigd door arboarts.
Hier heeft arbo pas na paar weken contact opgenomen, maar weet dat hier fouten zijn gemaakt vanwege ziekte arbo-arts en volgens protocol dit veel eerder had moeten gebeuren.
Per bedrijf of instelling kan er dus een ander ziekteverzuimbeleid zijn.
Hier heeft arbo pas na paar weken contact opgenomen, maar weet dat hier fouten zijn gemaakt vanwege ziekte arbo-arts en volgens protocol dit veel eerder had moeten gebeuren.
Per bedrijf of instelling kan er dus een ander ziekteverzuimbeleid zijn.
woensdag 29 februari 2012 om 08:15
Oh, oke.
Mijn ervaring is dat de verzuimcoordinator zsm op de stoep staat om te informeren hoe lang je ongeveer ziek gaat zijn.
(Gaat 't om 'n griepje of heeft iemand zn nek gebroken? )
Afgelopen nacht waardeloos geslapen; woelen en draaien, zweten, warm-koud, opgejaagd voelen . Maar ik herken het allemaal; zijn de bijwerkingen vd A.D. dus zal ook weer weggaan .
Ondanks de slechte nacht kon ik vanmorgen verbazingwekkend goed opstaan. Voor het eerst heb ik niet 5 minuten op de rand van het bed hoeven zitten, en alle botjes op zn plek voelen schieten, draaien met de enkels, dat hele 85+ gevoel, zeg maar.
Ik kon eigenlijk vrij vlot overeind komen, en ook het 'gaan-zitten' op de wc hoefde ineens minder voorzichtig.
Durf er nog geen betekenis aan te geven, maar zou het dan echt een sprongetje vooruit zijn...?
Hoe is jullie nacht geweest..? lekker geslapen...?
Mijn ervaring is dat de verzuimcoordinator zsm op de stoep staat om te informeren hoe lang je ongeveer ziek gaat zijn.
(Gaat 't om 'n griepje of heeft iemand zn nek gebroken? )
Afgelopen nacht waardeloos geslapen; woelen en draaien, zweten, warm-koud, opgejaagd voelen . Maar ik herken het allemaal; zijn de bijwerkingen vd A.D. dus zal ook weer weggaan .
Ondanks de slechte nacht kon ik vanmorgen verbazingwekkend goed opstaan. Voor het eerst heb ik niet 5 minuten op de rand van het bed hoeven zitten, en alle botjes op zn plek voelen schieten, draaien met de enkels, dat hele 85+ gevoel, zeg maar.
Ik kon eigenlijk vrij vlot overeind komen, en ook het 'gaan-zitten' op de wc hoefde ineens minder voorzichtig.
Durf er nog geen betekenis aan te geven, maar zou het dan echt een sprongetje vooruit zijn...?
Hoe is jullie nacht geweest..? lekker geslapen...?
woensdag 29 februari 2012 om 15:19
Hoi meiden, hier ben ik ook weer even. Het kabbelt bij iedereen wat door, lees ik al, met wat pieken en dalletjes maar geen echte bijzonderheden. En bij mij is het niet veel anders. Het herstel gaat wel goed, maar heul langzaam. Ook wel logisch, na zo lang uitgeschakeld te zijn geweest. Maar evengoed jammer, want je wilt zoveel meer!
woensdag 29 februari 2012 om 15:50
Nummerzoveel, je verkijkt je er op hoeveel spierwerk er aan te pas komt als je zo lang niks hebt kunnen doen. Ik dacht nog heel erg in vorm te zijn voor de operatie, door het vele zwemmen wat ik deed, maar met je dagelijkse bezigheden houd je toch allerlei spieren op gang die aftakelen als je weinig tot niks kunt doen. Je wilt inderdaad alles tegelijk weer, zeker nu die operatie achter de rug is. Maar probeer inderdaad in gedachten te houden dat je lijf weer helemaal opgebouwd moet worden
Wij zijn vanmorgen gaan zwemmen. En het was me druk! Ik had gedacht dat iedereen op wintersport was. We waren er een uurtje en toen bleek dat er een lamp onder water was gebroken en er dus glas in het water lag pfff... Nou ja goed, we vonden het toch al erg druk, dus om het zekere voor het onzekere te nemen er gewoon maar uit gegaan en wat gaan eten.
Wij zijn vanmorgen gaan zwemmen. En het was me druk! Ik had gedacht dat iedereen op wintersport was. We waren er een uurtje en toen bleek dat er een lamp onder water was gebroken en er dus glas in het water lag pfff... Nou ja goed, we vonden het toch al erg druk, dus om het zekere voor het onzekere te nemen er gewoon maar uit gegaan en wat gaan eten.
woensdag 29 februari 2012 om 19:05
Vanmorgen natuurlijk weer lekker hard van stapel gegaan ; 101 dingen te regelen, veel drukte om me heen gehad, voor het eerst weer in iemands auto meegereden (wat spannend was), meteen een heleboel "nu-ik-toch-ff-een-auto-met-chauffeur-ter-beschikking-heb" dingen gedaan. Daardoor -natuurlijk- toch weer veel te lang gezeten en geslenterd, wat ik niet merkte totdat de 'man-met-de-hamer' ineens kwam .
PAF!!!
Alsof iemand de stekker eruit trok...! Voelde de energie ineens he-le-maal wegebben. Helaas had ik toen nog iemand in de planning 's middags die ook de nodige aandacht wilde van me, maar ik kon het niet meer opbrengen. Ben wel beleefd gebleven, natuurlijk, maar dat was het wel. Persoon droop al snel af; teleurgesteld en mokkend. Ik was zelfs te moe voor langdurig schuldgevoel, kids voor de tv gezet en sleepte mezelf naar bed. Sliep binnen 1 minuut . Na anderhalf uur ging het pas weer 'n beetje.
En net heb ik gekookt, gegeten, vaatwasser en keuken aan kant, manlief is nu weg met de 2 kids (ze gaan uit logeren en worden morgen naar school gebracht)....RRRRRRUST!!!!!!
Heeeeeeeerlijk als het ineens weer stil is om me heen.
Het huis is weer van mij, ik kan mn eigen tempo weer volgen, en...morgen lekker uitslapen, dus als ik wéér een slechte woelerige zweetnacht heb maakt dat niet veel uit; haal ik die uurtjes in de ochtend wel weer in.
Merk duidelijk dat ik nog erg weinig kan hebben. Geluiden om me heen, drukte, simpele dingen ordenen, concentratie, 2 dingen tegelijk doen gaat al helemáál niet.
Dat zal dat stukje depressie/burnout ongetwijfeld zijn. Maar het blijft me verbazen dat je je 's ochtends zo oprecht 'goed' kunt voelen (zoals vanmorgen), ondanks slechte nacht een goeie rug, en best veel energie. En dat dat dan dus ineens weer zomaar "op" is. Zonder onderhandelen. No Mercy; OP.
Alsof je zonder aankondiging van je brandstoflampje zomaar langs de weg staat zonder benzine.
Het is gewoon SAAI; weer tegen diezelfde muur aangelopen..?
Weer als motto: "Dus...luisteren naar je lichaam!" ...?
Wanneer LEER ik het nou eens? pfff.
PAF!!!
Alsof iemand de stekker eruit trok...! Voelde de energie ineens he-le-maal wegebben. Helaas had ik toen nog iemand in de planning 's middags die ook de nodige aandacht wilde van me, maar ik kon het niet meer opbrengen. Ben wel beleefd gebleven, natuurlijk, maar dat was het wel. Persoon droop al snel af; teleurgesteld en mokkend. Ik was zelfs te moe voor langdurig schuldgevoel, kids voor de tv gezet en sleepte mezelf naar bed. Sliep binnen 1 minuut . Na anderhalf uur ging het pas weer 'n beetje.
En net heb ik gekookt, gegeten, vaatwasser en keuken aan kant, manlief is nu weg met de 2 kids (ze gaan uit logeren en worden morgen naar school gebracht)....RRRRRRUST!!!!!!
Heeeeeeeerlijk als het ineens weer stil is om me heen.
Het huis is weer van mij, ik kan mn eigen tempo weer volgen, en...morgen lekker uitslapen, dus als ik wéér een slechte woelerige zweetnacht heb maakt dat niet veel uit; haal ik die uurtjes in de ochtend wel weer in.
Merk duidelijk dat ik nog erg weinig kan hebben. Geluiden om me heen, drukte, simpele dingen ordenen, concentratie, 2 dingen tegelijk doen gaat al helemáál niet.
Dat zal dat stukje depressie/burnout ongetwijfeld zijn. Maar het blijft me verbazen dat je je 's ochtends zo oprecht 'goed' kunt voelen (zoals vanmorgen), ondanks slechte nacht een goeie rug, en best veel energie. En dat dat dan dus ineens weer zomaar "op" is. Zonder onderhandelen. No Mercy; OP.
Alsof je zonder aankondiging van je brandstoflampje zomaar langs de weg staat zonder benzine.
Het is gewoon SAAI; weer tegen diezelfde muur aangelopen..?
Weer als motto: "Dus...luisteren naar je lichaam!" ...?
Wanneer LEER ik het nou eens? pfff.
woensdag 29 februari 2012 om 20:43
@ikbenik
Hoe lang heb je in die auto gezeten? Mij is het door arts en fysio echt strikt verboden om mee te rijden in auto of OV tot in elk geval de 1e controleafspraak na 6.5 weken! Daarna is het nog maar de vraag of er dan wel alweer auto gereden mag worden, of dat er opnieuw nog een poos niet rijden opgelegd wordt.
Hoe lang heb je in die auto gezeten? Mij is het door arts en fysio echt strikt verboden om mee te rijden in auto of OV tot in elk geval de 1e controleafspraak na 6.5 weken! Daarna is het nog maar de vraag of er dan wel alweer auto gereden mag worden, of dat er opnieuw nog een poos niet rijden opgelegd wordt.
woensdag 29 februari 2012 om 23:22
Nummerzoveel; hoe lang in de auto? even denken, eerst zo'n 5 minuutjes, toen eruit, even winkelen, toen 20 minuten, toen ergens op visite/zitten, toen zo'n 30 minuten terug.
Mijn controleafspraak is na 7 weken. Er staat in de voorschriften wel duidelijk 6 weken zelf geen auto te rijden, en ook wel over niet langer zitten dan 20 minuten, maar op zich heb ik niet concreet terug kunnen vinden dat meerijden als passagier niet zou mogen . (Wel las ik hier op het forum dat het afgeraden wordt.)
Ik hoop echt dat ik na 6 weken weer kan/mag autorijden; het is ZO lastig en ZO'n opgave voor m'n (schoon-)ouders, dat ik dat onmogelijk nog langer kan rekken. Er werd al voorzichtig geinformeerd of die termijn 6 weken was of "tussen-4-en-6-weken" . Anders moet ik toch iets anders verzinnen voor het vervoersprobleem; taxi's inschakelen ofzo.
Mijn controleafspraak is na 7 weken. Er staat in de voorschriften wel duidelijk 6 weken zelf geen auto te rijden, en ook wel over niet langer zitten dan 20 minuten, maar op zich heb ik niet concreet terug kunnen vinden dat meerijden als passagier niet zou mogen . (Wel las ik hier op het forum dat het afgeraden wordt.)
Ik hoop echt dat ik na 6 weken weer kan/mag autorijden; het is ZO lastig en ZO'n opgave voor m'n (schoon-)ouders, dat ik dat onmogelijk nog langer kan rekken. Er werd al voorzichtig geinformeerd of die termijn 6 weken was of "tussen-4-en-6-weken" . Anders moet ik toch iets anders verzinnen voor het vervoersprobleem; taxi's inschakelen ofzo.
woensdag 29 februari 2012 om 23:57
Wilde na je eerste bericht vandaag al reageren met dat makkelijker opstaan etc. inderdaad sprongetjes vooruit zijn, maar ook dat je hierdoor niet overmoedig moet worden.
Heb dit niet geschreven omdat ik dit te betuttelend en te belerend vond.
Maar omdat ik lees dat je steeds weer onbedoeld over je grenzen gaat, schrijf ik dit alsnog.
quote:ikbenik schreef op 29 februari 2012 @ 19:05:
Dat zal dat stukje depressie/burnout ongetwijfeld zijn.
Dit zal best een (hele grote) rol kunnen spelen ,maar dit hoeft beslist niet zo te zijn. Alleen al het"onbewust" steeds over je grenzen heengaan kan dit effect hebben.
Moeilijk en zwaar lijkt me deze situatie voor jou, Maar wel een extra reden om je grenzen extra in de gaten te houden!
En wat het " het is ZO lastig en ZO'n opgave voor m'n (schoon-)ouders, dat ik dat onmogelijk nog langer kan rekken."betreft.
Door te snel en teveel te willen en steeds weer over je grenzen te gaan los je dit niet op. Is er een kans dat je je herstel tegenwerkt.
En dan duurt het lastig zijn vele malen langer en wordt het nog een veel grotere opgave voor je (schoon-)ouders !
Heb dit niet geschreven omdat ik dit te betuttelend en te belerend vond.
Maar omdat ik lees dat je steeds weer onbedoeld over je grenzen gaat, schrijf ik dit alsnog.
quote:ikbenik schreef op 29 februari 2012 @ 19:05:
Dat zal dat stukje depressie/burnout ongetwijfeld zijn.
Dit zal best een (hele grote) rol kunnen spelen ,maar dit hoeft beslist niet zo te zijn. Alleen al het"onbewust" steeds over je grenzen heengaan kan dit effect hebben.
Moeilijk en zwaar lijkt me deze situatie voor jou, Maar wel een extra reden om je grenzen extra in de gaten te houden!
En wat het " het is ZO lastig en ZO'n opgave voor m'n (schoon-)ouders, dat ik dat onmogelijk nog langer kan rekken."betreft.
Door te snel en teveel te willen en steeds weer over je grenzen te gaan los je dit niet op. Is er een kans dat je je herstel tegenwerkt.
En dan duurt het lastig zijn vele malen langer en wordt het nog een veel grotere opgave voor je (schoon-)ouders !
donderdag 1 maart 2012 om 00:14
Nummerzoveel, goed om te lezen dat het herstel wel goed gaat, ondanks dat het je niet snel genoeg gaat. Elke stap vooruit is toch mooi meegenomen.
Betekent dit nu ook dat je het gevoel hebt dat de behandeling het beoogde effect heeft?? Of gaat het slechts beter dan net na de behandeling?
Poeh Evi, in een nieuwe baan zitten tijdens revalidatie en herstel lijkt me enorm lastig. Fijn dat je in ieder geval een begripvolle leidinggevende hebt getroffen. Scheelt een hoop!
Lastig hè, het op de juiste manier opbouwen van je uren? Achteraf klinkt hetgeen ik schreef dan ook makkelijker dan het in werkelijkheid was hoor.
Toch balen Schuit dat je nog steeds af en toe van die scheuten hebt, ondanks dat het minder is. Je zou het bespreekbaar maken bij je fysio. Wat zei deze er verder van?
Betekent dit nu ook dat je het gevoel hebt dat de behandeling het beoogde effect heeft?? Of gaat het slechts beter dan net na de behandeling?
Poeh Evi, in een nieuwe baan zitten tijdens revalidatie en herstel lijkt me enorm lastig. Fijn dat je in ieder geval een begripvolle leidinggevende hebt getroffen. Scheelt een hoop!
Lastig hè, het op de juiste manier opbouwen van je uren? Achteraf klinkt hetgeen ik schreef dan ook makkelijker dan het in werkelijkheid was hoor.
Toch balen Schuit dat je nog steeds af en toe van die scheuten hebt, ondanks dat het minder is. Je zou het bespreekbaar maken bij je fysio. Wat zei deze er verder van?
donderdag 1 maart 2012 om 11:48
Marbs; ik vind dat niet betuttelend of belerend, hoor .
Het IS namelijk nog steeds zo dat ik worstel met diezelfde valkuil (te snel over je grenzen heen willen om anderen tegemoet te komen). Wel frustrerend om steeds als ik een terugval(-letje) heb, weer moet concluderen dat het weer dezelfde valkuil is. (*"een ezel stoot zich in 't gemeen..."*)
Bedankt voor je reactie.
Vroeg me af: hoe vaak gaan jullie momenteel (nog) naar de fysio? En; heb je nog steeds oefeningen die je thuis moet doen? Hoe vaak en welke oefeningen doe je dan? Merk je daar effect van...? En: wandelen jullie nog steeds netjes elke dag? Hoe lang?
(In het ziekenhuisboekje staat 6x daags 20 minuten wandelen, maar dat haal ik dus ECHT niet . Wel is het zo dat als ik een wandelingetje maak, dat het langer is dan 20 minuten, maar dat doe ik dus geen 6x daags. Zelfs geen 3x daags. Ik vind het saai, en ik vind het zo doelloos. Dus ik ga WEL als ik bijv. naar brievenbus/kapper/winkel/whatever moet, maar NIET als het 'zomaar' is. Begin daar echt mee te smokkelen merk ik . Doen jullie dat ook?)
Het IS namelijk nog steeds zo dat ik worstel met diezelfde valkuil (te snel over je grenzen heen willen om anderen tegemoet te komen). Wel frustrerend om steeds als ik een terugval(-letje) heb, weer moet concluderen dat het weer dezelfde valkuil is. (*"een ezel stoot zich in 't gemeen..."*)
Bedankt voor je reactie.
Vroeg me af: hoe vaak gaan jullie momenteel (nog) naar de fysio? En; heb je nog steeds oefeningen die je thuis moet doen? Hoe vaak en welke oefeningen doe je dan? Merk je daar effect van...? En: wandelen jullie nog steeds netjes elke dag? Hoe lang?
(In het ziekenhuisboekje staat 6x daags 20 minuten wandelen, maar dat haal ik dus ECHT niet . Wel is het zo dat als ik een wandelingetje maak, dat het langer is dan 20 minuten, maar dat doe ik dus geen 6x daags. Zelfs geen 3x daags. Ik vind het saai, en ik vind het zo doelloos. Dus ik ga WEL als ik bijv. naar brievenbus/kapper/winkel/whatever moet, maar NIET als het 'zomaar' is. Begin daar echt mee te smokkelen merk ik . Doen jullie dat ook?)
