Gezondheid
alle pijlers
Teveel na perfectie streven mbt gewicht
zondag 21 oktober 2018 09:55
2.5 jaar geleden ben ik met behulp van de diëtiste begonnen met een koolhydraatbeperkt dieet. Toen ik begon woog ik 85 kilo.
De kilo's vlogen eraf en na een paar maand zat ik op gewicht. Maar het zat zo in mijn systeem minder eten. Ik.mocht gelukkig nu wel aardappels en pasta's eten. Dat deed ik eerst wel. Later niet meer. Op een gegeven moment woog ik 58 kilo.
Ik dacht eerst dat ik iets had omdat ik zomaar afviel. Ik kreeg ook een relatie in die tijd. Tot dit jaar woog ik opeens weer 65.5 kilo. Daar baalde ik van. In mijn relatie ben ik wat aangekomen.
Nu is die relatie gestrand en ben ik weer begonnen. Begonnen met gezonder eten etc. Laatst wel naar de diëtiste geweest en die zei dat 64 kilo een mooi gewicht was voor mij. Bij een lengte van 1.70.
Van de week woog ik eindelijk weer 63.4 kilo. Gisteren 2 oliebollen gehad en vanochtend woog ik 64.2 kilo. Gelijk voel ik mij schuldig dat ik dat heb gedaan. Gelijk ben ik weer streng tegen mijzelf.. ga ik mij er dan weer strikt aan houden en als ik een lager getal zie op de weegschaal, ben ik zo blij en voel ik mij goed.
Ik durf zelfs geen aardappelen of pasta's te eten. Bang dat ik aankom. En ik denk alleen maar gezond eten en minder koolhydraten eten. Ik streef dan echt na perfectie en wil dan een ideaalbeeld creëren wat ik voor ogen heb.
Afvallen om gezien te worden. Ik kan gewoon maar niet accepteren dat ik een gezond gewicht heb. Op sommige momenten voel ik mij gewoon dik.
Ik ben teveel bezig met dat ik niet aankom en niet dikker wordt. En soms voel ik mij schuldig als ik bijvoorbeeld iets ongezond heb gegeten.
Ik streef bijna mijn hele leven al naar perfectie, en bijna nooit tevreden met wat ik heb bereikt. Wil altijd maar doorgaan tot het uiterste
Iemand die dit herkent? Soms vind ik het best lastig omdat ik er teveel mee bezig bent..
De kilo's vlogen eraf en na een paar maand zat ik op gewicht. Maar het zat zo in mijn systeem minder eten. Ik.mocht gelukkig nu wel aardappels en pasta's eten. Dat deed ik eerst wel. Later niet meer. Op een gegeven moment woog ik 58 kilo.
Ik dacht eerst dat ik iets had omdat ik zomaar afviel. Ik kreeg ook een relatie in die tijd. Tot dit jaar woog ik opeens weer 65.5 kilo. Daar baalde ik van. In mijn relatie ben ik wat aangekomen.
Nu is die relatie gestrand en ben ik weer begonnen. Begonnen met gezonder eten etc. Laatst wel naar de diëtiste geweest en die zei dat 64 kilo een mooi gewicht was voor mij. Bij een lengte van 1.70.
Van de week woog ik eindelijk weer 63.4 kilo. Gisteren 2 oliebollen gehad en vanochtend woog ik 64.2 kilo. Gelijk voel ik mij schuldig dat ik dat heb gedaan. Gelijk ben ik weer streng tegen mijzelf.. ga ik mij er dan weer strikt aan houden en als ik een lager getal zie op de weegschaal, ben ik zo blij en voel ik mij goed.
Ik durf zelfs geen aardappelen of pasta's te eten. Bang dat ik aankom. En ik denk alleen maar gezond eten en minder koolhydraten eten. Ik streef dan echt na perfectie en wil dan een ideaalbeeld creëren wat ik voor ogen heb.
Afvallen om gezien te worden. Ik kan gewoon maar niet accepteren dat ik een gezond gewicht heb. Op sommige momenten voel ik mij gewoon dik.
Ik ben teveel bezig met dat ik niet aankom en niet dikker wordt. En soms voel ik mij schuldig als ik bijvoorbeeld iets ongezond heb gegeten.
Ik streef bijna mijn hele leven al naar perfectie, en bijna nooit tevreden met wat ik heb bereikt. Wil altijd maar doorgaan tot het uiterste
Iemand die dit herkent? Soms vind ik het best lastig omdat ik er teveel mee bezig bent..
anoniem_173910 wijzigde dit bericht op 21-10-2018 10:15
0.05% gewijzigd
zondag 21 oktober 2018 12:43
zondag 21 oktober 2018 12:46
zonvakantie schreef: ↑21-10-2018 12:43Psycholoog heb ik inderdaad afgerond.
Psycholoog heb ik afgerond voor mijn angststoornis voor hypochondrie. Op dat gebied gaat het goed met mij. Heb weinig last van hypochondrie.
Misschien is het wel zo dat ik nu weer ergens anders controle over wil houden.
I rest my case
zondag 21 oktober 2018 12:56
Wat ik me wel afvraag is: hoe kan het dat in topic 1 mensen beweren dat er mensen zijn die al aan kunnen komen bij het ruiken aan een slablaadje. En in topic 2 kom je niet aan van het eten van 2 oliebollen. Beats me.
Verder zie ik carrière mogelijkheden voor vele dames hier. Een beetje hulpverlener eetstoornissen zou geen diagnose kunnen stellen op basis van de gegevens die hier verstrekt zijn door de TO. Maar de Viva dames wel. De wachttijden zouden een stuk korter kunnen! Duidelijk.
Verder zie ik carrière mogelijkheden voor vele dames hier. Een beetje hulpverlener eetstoornissen zou geen diagnose kunnen stellen op basis van de gegevens die hier verstrekt zijn door de TO. Maar de Viva dames wel. De wachttijden zouden een stuk korter kunnen! Duidelijk.
zondag 21 oktober 2018 13:17
Nou vooruit dan, psychische problemen, is dat beter? Eetstoornis of niet, TO moet dringend hulp zoeken.
En over je vraag, dat zijn niet dezelfde mensen die dat beweren in topic 1 en in topic 2. Natuurlijk komt je niet aan van een blaadje sla en van twee oliebollen. Het gaat om het gehele voedingspatroon.
En over je vraag, dat zijn niet dezelfde mensen die dat beweren in topic 1 en in topic 2. Natuurlijk komt je niet aan van een blaadje sla en van twee oliebollen. Het gaat om het gehele voedingspatroon.
Life is short. Eat dessert first.
zondag 21 oktober 2018 14:50
zonvakantie schreef: ↑21-10-2018 12:43Psycholoog heb ik inderdaad afgerond.
Psycholoog heb ik afgerond voor mijn angststoornis voor hypochondrie. Op dat gebied gaat het goed met mij. Heb weinig last van hypochondrie.
Misschien is het wel zo dat ik nu weer ergens anders controle over wil houden.
Ik denk dat je zelf heel goed weet dat dat het is. Neem nog eens contact op met de psycholoog en leg dit voor.
I wanna live my life with the volume full!
zondag 21 oktober 2018 18:57
Dit.
Hoe is het toch mogelijk dat mensen niet meer het verschil weten tussen ‘na’ en ‘naar?’
Oogt ontzettend dom als je ‘na’ in plaats van ‘naar’ schrijft.
zondag 21 oktober 2018 22:25
Ik weet niet of ik je help met deze reactie. Alleen jij kan inschatten of je last hebt van een problematische obsessie en of daarbij hulp nodig is.
Veel van je post is voor mij herkenbaar. Na een lange periode intensief werken aan een gezond gewicht kan het moeilijk zijn die focus los te laten wanneer het doel is bereikt en vervolgens weer relaxed met eten en gewicht om te gaan.
Het ‘ontwennen’ aan lijnen duurt ook een behoorlijke tijd. Wennen aan je nieuwe lijf, stoppen met calorieën tellen, schuldgevoelens bij traktaties hanteren, geen prestaties meer zien op de weegschaal, zelfvertrouwen en routine ontwikkelen in je nieuwe leefstijl. Als je op streefgewicht bent, ben je pas halverwege de race.
Wat heb jij nodig om het vertrouwen dat je weer ‘normaal’ kan eten op te bouwen?
Ik zou in elk geval die weegschaal ver weg stoppen. Eens in de maand wegen ipv dagelijks helpt al een heel stuk in het remmen van je obsessie.
Veel van je post is voor mij herkenbaar. Na een lange periode intensief werken aan een gezond gewicht kan het moeilijk zijn die focus los te laten wanneer het doel is bereikt en vervolgens weer relaxed met eten en gewicht om te gaan.
Het ‘ontwennen’ aan lijnen duurt ook een behoorlijke tijd. Wennen aan je nieuwe lijf, stoppen met calorieën tellen, schuldgevoelens bij traktaties hanteren, geen prestaties meer zien op de weegschaal, zelfvertrouwen en routine ontwikkelen in je nieuwe leefstijl. Als je op streefgewicht bent, ben je pas halverwege de race.
Wat heb jij nodig om het vertrouwen dat je weer ‘normaal’ kan eten op te bouwen?
Ik zou in elk geval die weegschaal ver weg stoppen. Eens in de maand wegen ipv dagelijks helpt al een heel stuk in het remmen van je obsessie.
maandag 22 oktober 2018 02:06
Jake99 schreef: ↑21-10-2018 12:17Zozo das knap. Een diëtiste ziet het niet maar jij wel door wat TO schrijft. Het feit dat TO dit bewust in de peiler gezondheid zet i.p.v. lijf en lijn zegt genoeg. Iemand met een eetstoornis zal dit blijven ontkennen. Ook als ze zwaar ondergewicht heeft of zwaar overgewicht. (Er zijn namelijk heel veel eetstoornissen naast anorexia.)
Wat een bullshit.
.
maandag 22 oktober 2018 07:41
Nee dat is geen bullshit. Met een eetstoornis leven is veilig. Het geeft controle over een bepaald deel in je leven. Erkennen dat je een eetstoornis hebt en ermee moet dealen in therapie maakt dat je die controle af moet staan terwijl die controle en die eetstoornis juist rustgevend zijn. Ook al beheerst het je leven, het geeft een bepaalde vorm van rust. Je krijgt het gevoel dat je sterk bent en doorzettingsvermogen hebt. Je zal altijd vol blijven houden dat het goed met je gaat en dat je niet geholpen hoeft te worden. De mensen om je heen die zien dat het niet goed gaat kunnen niks want ze praten niet meer met de persoon maar met de eetstoornis. Die gaat niks toegeven.
Het is natuurlijk nog veel groter en breder dan wat ik hierboven neer heb gezet. Er zijn zo veel verschillende soorten eetstoornissen. En het duurt wel even voor je daadwerkelijk een eetstoornis hebt. Er bestaat namelijk ook zoiets als een eetprobleem. En zolang je nog kan erkennen dat het niet goed gaat en dat je naar de ha moet of je problemen met lengte en gewicht op een forum kan zetten zit je niet op het niveau eetstoornis. Waarom? Iemand met een eetstoornis wil niet dat iemand weet wat ze weegt. Ook de behandelaar niet.
Maar gelukkig is het allemaal bullshit wat ik zeg.
maandag 22 oktober 2018 08:40
Anoniem262821034 schreef: ↑22-10-2018 08:29Nou, fijn dat ik bij deze geen eetstoornis meer heb dan.
Grapjas.
(Ooit van de DSM 5 gehoord? Staat het criterium ‘ontkenning’ ook niet in hoor..)
Ja die is alweer oud. Alsof daarin alle symptomen en kenmerken beschreven staan en die bij iedereen standaard zijn.
De ontkenning is natuurlijk weg zodra je in behandeling bent hè, duh.
Maar goed, in DSM V staat natuurlijk dat iedereen met een es eerst alles op een forum plempt en dan naar de ha gaat.
maandag 22 oktober 2018 08:43
Erkennen dat je ziek bent en in behandeling gaan kunnen echt wel 2 verschillende dingen zijn. Erkennen en het vasthouden omdat het alsnog belangrijker is dan beter worden bvb. Want inderdaad: controle en veilig.Jake99 schreef: ↑22-10-2018 08:40Ja die is alweer oud. Alsof daarin alle symptomen en kenmerken beschreven staan en die bij iedereen standaard zijn.
De ontkenning is natuurlijk weg zodra je in behandeling bent hè, duh.
Maar goed, in DSM V staat natuurlijk dat iedereen met een es eerst alles op een forum plempt en dan naar de ha gaat.
Ik zeg niet dat TO een eetstoornis heet, dat laat ik aan hulpverleners over, maar zo zwart-wit als jij het stelt is het echt niet
maandag 22 oktober 2018 08:43
Jake99 schreef: ↑22-10-2018 08:40Ja die is alweer oud. Alsof daarin alle symptomen en kenmerken beschreven staan en die bij iedereen standaard zijn.
De ontkenning is natuurlijk weg zodra je in behandeling bent hè, duh.
Maar goed, in DSM V staat natuurlijk dat iedereen met een es eerst alles op een forum plempt en dan naar de ha gaat.
En ook dát is bullshit. Genoeg mensen in behandeling die nog wel alles ontkennen.
Waarom generaliseer je zo?
En die laatste zin?
.
maandag 22 oktober 2018 23:18
Anoniem262821034 schreef: ↑22-10-2018 08:43En ook dát is bullshit. Genoeg mensen in behandeling die nog wel alles ontkennen.
Waarom generaliseer je zo?
En die laatste zin?
Wat spreek jij jezelf enorm tegen zeg.
maandag 22 oktober 2018 23:21
Bee_Kind schreef: ↑22-10-2018 08:43Erkennen dat je ziek bent en in behandeling gaan kunnen echt wel 2 verschillende dingen zijn. Erkennen en het vasthouden omdat het alsnog belangrijker is dan beter worden bvb. Want inderdaad: controle en veilig.
Ik zeg niet dat TO een eetstoornis heet, dat laat ik aan hulpverleners over, maar zo zwart-wit als jij het stelt is het echt niet
Ik stel niks zwart wit. Dan heb je niet goed gelezen en niet goed opgelet. Daarbij ga ik hier niet een nog langer verhaal neerzetten. Ik haal een aantal voorbeelden aan en niet alles wat maar kan zijn. Ook het stukje van ontkenning en erkenning heb je niet helemaal begrepen maar dat maakt niet uit.
