Gezondheid
alle pijlers
Versterven, hoe lang duurt dat?
vrijdag 12 oktober 2018 23:35
Allereerst, ik heb echt geen idee onder welke pijler dit moet.
Maar in ieder geval, onze lieve oma wil niet meer. In het kort; ze had haar heup gebroken, daar kwamen complicaties bij. Ze weten niet hoe succesvol ze kan revalideren. Oma vond het op haar 88e wel welletjes, heeft altijd zelfstandig kunnen wonen en kan nu zelf beslissen hoe het eindigd.
Sinds maandag krijgt ze geen medicatie meer, ze krijgt morfine en ze eet en drinkt niet meer. Sinds woensdag ligt ze in een hospice. Wel heeft ze een pacemaker die wordt uitgezet als 'het tijd is'.
Vandaag heb ik afscheid genomen, ontzettend zwaar. Ze was wel heel helder en heeft haar bizarre humor nog, maar viel in de gesprekken vaak weg, even weg doezelen. Ze heeft geen pijn, maar het duurt haar te lang. Ze is elke keer verdrietig als ze weer wakker wordt, want dan is ze nog niet dood. Ze is zo vreselijk moe, ze slaapt eigenlijk heel de dag door. Ik hoop zo dat het snel voorbij is.
Naast dat ik even van me af wilde schrijven, vraag ik me ook heel erg af hoe lang dit versterven kan duren. Op het internet vind ik net niet de informatie die ik zoek. Zijn er mensen die misschien vanuit hun omgeving zijn/haar ervaring met mij wil delen? Hoe ging het, hoe lang duurde het? Het houd me zo bezig. Ik weet dat andermans ervaring niks zegt over hoe het met oma zal gaan.
Maar in ieder geval, onze lieve oma wil niet meer. In het kort; ze had haar heup gebroken, daar kwamen complicaties bij. Ze weten niet hoe succesvol ze kan revalideren. Oma vond het op haar 88e wel welletjes, heeft altijd zelfstandig kunnen wonen en kan nu zelf beslissen hoe het eindigd.
Sinds maandag krijgt ze geen medicatie meer, ze krijgt morfine en ze eet en drinkt niet meer. Sinds woensdag ligt ze in een hospice. Wel heeft ze een pacemaker die wordt uitgezet als 'het tijd is'.
Vandaag heb ik afscheid genomen, ontzettend zwaar. Ze was wel heel helder en heeft haar bizarre humor nog, maar viel in de gesprekken vaak weg, even weg doezelen. Ze heeft geen pijn, maar het duurt haar te lang. Ze is elke keer verdrietig als ze weer wakker wordt, want dan is ze nog niet dood. Ze is zo vreselijk moe, ze slaapt eigenlijk heel de dag door. Ik hoop zo dat het snel voorbij is.
Naast dat ik even van me af wilde schrijven, vraag ik me ook heel erg af hoe lang dit versterven kan duren. Op het internet vind ik net niet de informatie die ik zoek. Zijn er mensen die misschien vanuit hun omgeving zijn/haar ervaring met mij wil delen? Hoe ging het, hoe lang duurde het? Het houd me zo bezig. Ik weet dat andermans ervaring niks zegt over hoe het met oma zal gaan.
zaterdag 13 oktober 2018 10:22
zaterdag 13 oktober 2018 10:23
Bij mijn oma eenzelfde soort situatie. Nadat ze van iedereen persoonlijk afscheid heeft genomen was het binnen anderhalve dag gebeurd. Ik herinner mij ook dat ik ook destijds hoopte dat het niet te lang zou duren, maar toen ze eenmaal was overleden ook heel verdrietig was, omdat het zo definitief was en we haar zouden moeten missen. Heel veel sterkte gewenst.
zaterdag 13 oktober 2018 10:36
Oma zelf. Ze heeft het sick sinus syndroom. Haar hart slaat het ene moment te snel en dan weer te langzaam. Daar heeft ze dan veel last van, misselijk, licht in het hoofd, zweten... Dus dan zou ze in slaap moeten worden gebracht denk ik.
Maar woensdag komen mij man en zijn vader thuis vanuit het buitenland. Nu niet de mogelijkheid om eerder thuis te kunnen komen. Dus ik denk dat ze stiekem tot woensdag wacht en dan zegt 'nu mag de pacemaker uit'.
zaterdag 13 oktober 2018 15:01
8 dagen. En ik vond het belachelijk en naar en vreselijk.
Maar de HA durfde de vooraf besproken euthanasie niet aan, terwijl dat wel was besproken en zelfs dingen over waren vastgelegd.
Maar een van de 6 kinderen deed moeilijk en dus hebben ze haar laten versterven. Ze kreeg net genoeg medicatie om niet meer echt bij te zijn maar sloeg echt nergens op.
Belachelijk onhumaan.
Maar de HA durfde de vooraf besproken euthanasie niet aan, terwijl dat wel was besproken en zelfs dingen over waren vastgelegd.
Maar een van de 6 kinderen deed moeilijk en dus hebben ze haar laten versterven. Ze kreeg net genoeg medicatie om niet meer echt bij te zijn maar sloeg echt nergens op.
Belachelijk onhumaan.
zaterdag 13 oktober 2018 15:17
Veel sterkte..
Het duurt van zo' n 2 dagen tot 2 weken wat ik om mij heen heb gezien, uitzonderingen daar gelaten.
Mijn oma is tot 2 weken nog bij gebleven.
Toen ik haar zag was ze ook in de war.
Ze leek bijna dwars door me heen te kijken, vergeet het mooi meer.
Vervolgens wilde weer ineens ze naar het toilet en was haar katheter vergeten, met alle macht haar stem keihard dat ze moest plassen toen ze even alleen op haar kamer lag.
Schrok me een hoedje.
Het ging snel omdat ze enkele weken ervoor nog 'fit' voor haar doen was.
Ze is nu bij opa dus dat is een troost.
Sterkte nogmaals
Het duurt van zo' n 2 dagen tot 2 weken wat ik om mij heen heb gezien, uitzonderingen daar gelaten.
Mijn oma is tot 2 weken nog bij gebleven.
Toen ik haar zag was ze ook in de war.
Ze leek bijna dwars door me heen te kijken, vergeet het mooi meer.
Vervolgens wilde weer ineens ze naar het toilet en was haar katheter vergeten, met alle macht haar stem keihard dat ze moest plassen toen ze even alleen op haar kamer lag.
Schrok me een hoedje.
Het ging snel omdat ze enkele weken ervoor nog 'fit' voor haar doen was.
Ze is nu bij opa dus dat is een troost.
Sterkte nogmaals
zaterdag 13 oktober 2018 16:33
Dit kan ook een bijwerking zijn van de morfine.Boheme schreef: ↑13-10-2018 00:31Dankjewel voor jouw reactie. Ik ga morgen even bij mijn schoonmoeder navragen over dormicum.
Oma heeft altijd als een bourgondiër geleefd. Alleen de afgelopen 6 weken heeft ze in het ziekenhuis-verpleeghuis-ziekenhuis gelegen. In die periode is ze al sterk vermagert.
Maar op droge ogen na ervaart ze geen ongemak. Ze zegt dat er goed bij ligt, absoluut geen pijn. Maar ze begint wel kleine stukjes te vergeten. We spraken over onze kinderen, haar achterkleinkinderen. En dan bleef ze steeds vragen waar die waren, bij mijn schoonmoeder. En dan even later of mijn schoonmoeder ook nog langs komt. Nee, die is aan het oppassen. En dan vroeg ze weer wie er bij onze kinderen was. Dat was nieuw, dat had ze voorheen niet. Vond dat best lastig.
Ik ben ook verpleegkundige in een ziekenhuis en vanuit daar dus ervaring. Mijn ervaring is dat het heel erg wisselt. Bij sommigen duurt het nog geen dag, anderen een week of nog langer. Afhankelijk van aandoening, conditie van tevoren, voedingstoestand, etc.
Heel veel sterkte.
zaterdag 13 oktober 2018 17:25
Beroepstechnisch en persoonlijke ervaring hier.. Het is heel lastig te zeggen.. kan na 1 dag zijn.. of na 2 weken. Palliatieve sedatie is een combinatie van morfine en dormicum.. het kan intraveneus of subcutaan worden toegediend.. dat is wel het meest humaan.
Schrik op een gegeven moment vooral niet van een ademhaling die af en toe stopt en weer terugkomt (cheyne stokes ademhaling).. het is naar om te horen/zien maar hoort wel bij de allerlaatste fase..
Sterkte!
Schrik op een gegeven moment vooral niet van een ademhaling die af en toe stopt en weer terugkomt (cheyne stokes ademhaling).. het is naar om te horen/zien maar hoort wel bij de allerlaatste fase..
Sterkte!
zaterdag 13 oktober 2018 18:06
Aaah oke, ik dacht even dat met het versterven te maken had.. Maar niet direct dus.pinchos schreef: ↑13-10-2018 16:33Dit kan ook een bijwerking zijn van de morfine.
Ik ben ook verpleegkundige in een ziekenhuis en vanuit daar dus ervaring. Mijn ervaring is dat het heel erg wisselt. Bij sommigen duurt het nog geen dag, anderen een week of nog langer. Afhankelijk van aandoening, conditie van tevoren, voedingstoestand, etc.
Heel veel sterkte.
Haar tijdsbesef is ook helemaal weg. Ze is dus woensdag in de hospice aangekomen en gisteren vroeg ze welke dag net was. Ze dacht dat het al maandag was. Maar dat zal wel komen door het vele slapen?
zaterdag 13 oktober 2018 18:20
Ja, vaak een combinatie van dingen. Enerzijds kan de morfine hier ook effect op hebben, anderzijds slaapt ze natuurlijk veel waardoor haar dag-nachtritme niet meer echt bestaat.Boheme schreef: ↑13-10-2018 18:06Aaah oke, ik dacht even dat met het versterven te maken had.. Maar niet direct dus.
Haar tijdsbesef is ook helemaal weg. Ze is dus woensdag in de hospice aangekomen en gisteren vroeg ze welke dag net was. Ze dacht dat het al maandag was. Maar dat zal wel komen door het vele slapen?
Heel veel sterkte!
maandag 15 oktober 2018 10:03
Nogmaal enorm bedankt voor alle reacties. Vind het echt heel fijn.
Gisteren was oma nog 'hetzelfde' als vrijdag. Weinig achteruitgang. Nog steeds helder en goed aanspreekbaar. Het praten kost haar alleen steeds meer moeite en ze is benauwd.
Vandaag gaat ze onder palliatieve sedatie en wordt haar pacemaker uitgezet. Dus ik denk dat het nu ineens heel snel kan gaan.
Ik ben heel blij voor haar dat haar einde nu écht in zicht is. Maar pffff ondanks ons afscheid heel fijn was en ik op dat moment het goed zo vond. Zou ik het liefste haar hand nog even willen vast houden. Heel dubbel dus.
Gisteren was oma nog 'hetzelfde' als vrijdag. Weinig achteruitgang. Nog steeds helder en goed aanspreekbaar. Het praten kost haar alleen steeds meer moeite en ze is benauwd.
Vandaag gaat ze onder palliatieve sedatie en wordt haar pacemaker uitgezet. Dus ik denk dat het nu ineens heel snel kan gaan.
Ik ben heel blij voor haar dat haar einde nu écht in zicht is. Maar pffff ondanks ons afscheid heel fijn was en ik op dat moment het goed zo vond. Zou ik het liefste haar hand nog even willen vast houden. Heel dubbel dus.
maandag 15 oktober 2018 10:17
Lieve Bohème, je gevoel is zo herkenbaar. Mijn oma was ook oud en krakkemikkig en helemaal klaar om te sterven. Eigenlijk vond ze het al jaren genoeg geweest. En ondanks dat ik 100% achter haar keuze stond en we uitgebreid afscheid hadden genomen wilde ik haar zo graag bellen en zeggen doe het niet, blijf bij ons. Het was enkel bevestiging van onze hechte band dat ik haar puur egoïstisch bekeken bij me wilde houden.
Sterkte
Sterkte
maandag 15 oktober 2018 10:38
Daar ben ik dus ook bang voor. Volgens schoonmoeder is haar gezicht heel erg ingevallen. Dat was vrijdag ook al zo, maar dat wordt alleen maar erger natuurlijk.
En dat ze zo benauwd is, is ook niet leuk om te zien.
En ik kan het haar ook niet aan doen. Ze wil dit zelf allemaal alleen doen, puntje bij paaltje is ze wel heel blij dat er steeds mensen bij haar zijn. Maar ze zegt ook dat oma verdriet om haar ondragelijk is. Zegt ook steeds dat we niet om haar moeten treuren.
maandag 15 oktober 2018 10:42
Ja, dat herken ik wel. Wil haar ook graag bij ons houden.Erizon schreef: ↑15-10-2018 10:17Lieve Bohème, je gevoel is zo herkenbaar. Mijn oma was ook oud en krakkemikkig en helemaal klaar om te sterven. Eigenlijk vond ze het al jaren genoeg geweest. En ondanks dat ik 100% achter haar keuze stond en we uitgebreid afscheid hadden genomen wilde ik haar zo graag bellen en zeggen doe het niet, blijf bij ons. Het was enkel bevestiging van onze hechte band dat ik haar puur egoïstisch bekeken bij me wilde houden.
Sterkte
Mijn man is haar enige kleinzoon tussen 3 kleindochters. Maar hij zit in het buitenland en komt woensdag pas thuis. Eerder thuis komen is helaas echt niet mogelijk.
Man kan geen afscheid meer van haar nemen en vind ik stiekem heel erg. Net als zijn vader trouwens (oma is zijn moeder), die zit ook in het buitenland en komt ook pas woensdag thuis.
woensdag 17 oktober 2018 19:57
Even een update...
Oma houdt ons voor de gek. Ze is niet stervende. Familie moest bij de arts komen. Ze zouden haar onder palliatieve sedatie brengen en haar pacemaker uitzetten... Nou dat gebeurd niet meer want ze is er te goed voor.
Vorige week moesten we haar mond nog nat maken met een sponsje en nu drinkt ze zelf haar water met een rietje, ze eet ondertussen ook weer en de verpleging zegt dat ze niet in de hospice hoort want stiekem wil se helemaal niet dood.
Het gaat nu heel erg om de aandacht. Tegen de familie houdt ze zich slechter voor dan dat ze daadwerkelijk is. Foeterde op ons dat we haar iPad niet wilde ophalen.
Ze zit rechtop in bed en was zelf ook al in de stoel gaan zitten zonder hulp.
Maar dan tegen ons wel jammeren dat het nu echt wel tijd is om te gaan waken bij haar want ze voelt haar einde naderen. Terwijl ze er zoveel beter dan 3 weken terug eruit ziet.
Ik ben nu heel erg van mij af aan het schrijven, sorry.
Maar ik voel me zo bedonderd, wij allemaal. Hebben allemaal haar hand vast gehouden en onze ogen uit onze kop zitten janken.
En nu zegt de arts, niet met zoveel woorden, dat ze niet in de hospice hoort.
Kutzooi, met de dood ga je niet de boel bedonderen. Heb dit hele proces amper een jaar terug meegemaakt met mijn eigen oma en die was echt doodziek en helemaal op. En nu wordt de boel gefaked. Ze ontkent het ook niet eens.
Oma houdt ons voor de gek. Ze is niet stervende. Familie moest bij de arts komen. Ze zouden haar onder palliatieve sedatie brengen en haar pacemaker uitzetten... Nou dat gebeurd niet meer want ze is er te goed voor.
Vorige week moesten we haar mond nog nat maken met een sponsje en nu drinkt ze zelf haar water met een rietje, ze eet ondertussen ook weer en de verpleging zegt dat ze niet in de hospice hoort want stiekem wil se helemaal niet dood.
Het gaat nu heel erg om de aandacht. Tegen de familie houdt ze zich slechter voor dan dat ze daadwerkelijk is. Foeterde op ons dat we haar iPad niet wilde ophalen.
Ze zit rechtop in bed en was zelf ook al in de stoel gaan zitten zonder hulp.
Maar dan tegen ons wel jammeren dat het nu echt wel tijd is om te gaan waken bij haar want ze voelt haar einde naderen. Terwijl ze er zoveel beter dan 3 weken terug eruit ziet.
Ik ben nu heel erg van mij af aan het schrijven, sorry.
Maar ik voel me zo bedonderd, wij allemaal. Hebben allemaal haar hand vast gehouden en onze ogen uit onze kop zitten janken.En nu zegt de arts, niet met zoveel woorden, dat ze niet in de hospice hoort.
Kutzooi, met de dood ga je niet de boel bedonderen. Heb dit hele proces amper een jaar terug meegemaakt met mijn eigen oma en die was echt doodziek en helemaal op. En nu wordt de boel gefaked. Ze ontkent het ook niet eens.
woensdag 17 oktober 2018 20:08
Je oma lijkt op mijn schoonmoeder, haha. Beetje iedereen voor de gek houden. Mijn schoonmoeder was wel daadwerkelijk doodziek (ernstige hartfalen) en de artsen zeiden dat het waarschijnlijk niet langer dan 1 week zou duren.. Nou, ze heeft nog bijna 3 maanden geleefd! Het paste wel precies bij haar; ze was zo onvoorspelbaar als wat, dus onvoorspelbaar dood gaan klopt helemaal bij dat plaatje. Ze bleef telkens dagen of weken zonder iets te eten of drinken, maar maakte telkens een 'comeback' en begon toch weer te drinken en hapjes eten te nemen en te kletsen. Onze vakantie moest gecanceled worden, het was een loodzware periode. Uiteindelijk is ze echt gestopt met eten en drinken en verhoogde de huisarts de morfine, het duurde toen nog eens 2 weken maar uiteindelijk is ze vorige maand overleden.
Sterkte mee, het is een zware periode.
Sterkte mee, het is een zware periode.
dionne36 wijzigde dit bericht op 17-10-2018 20:09
0.48% gewijzigd
