Gezondheid
alle pijlers
vriend heeft N.A.H na auto ongeluk , en nu???
woensdag 28 januari 2015 om 09:24
mijn vriend heeft een aantal weken geleden een auto ongeluk gehad.
Hij heeft daardoor een hersenbloeding/ hersen kneuzing gekregen en daardoor N.A.H
Ik heb in mijn vorige topic al een hoop goede tips gekregen, maar meer tips zijn altijd welkom.
Hoe ga ik hier mee om, hoe steun ik hem het beste??
wie heeft dit ook mee gemaakt hoe ben jij er door heen gekomen en hoe gaat het nu??
Wat kan ik verwachten voor de toekomst , kan ik überhaupt verwachtingen hebben of moet ik het nemen zoals het komt
En mijn belangrijkste vraag, heeft jullie relatie het overleefd???
ik ben echt op zoek naar de antwoorden van deze vragen.
want ik vind het allemaal heel moeilijk.
alvast bedankt
Hij heeft daardoor een hersenbloeding/ hersen kneuzing gekregen en daardoor N.A.H
Ik heb in mijn vorige topic al een hoop goede tips gekregen, maar meer tips zijn altijd welkom.
Hoe ga ik hier mee om, hoe steun ik hem het beste??
wie heeft dit ook mee gemaakt hoe ben jij er door heen gekomen en hoe gaat het nu??
Wat kan ik verwachten voor de toekomst , kan ik überhaupt verwachtingen hebben of moet ik het nemen zoals het komt
En mijn belangrijkste vraag, heeft jullie relatie het overleefd???
ik ben echt op zoek naar de antwoorden van deze vragen.
want ik vind het allemaal heel moeilijk.
alvast bedankt
woensdag 28 januari 2015 om 09:33
Sterkte. Ik denk dat je in dit geval niet zo heel veel hebt aan hoe het bij anderen was, of hun relatie het heeft overleefd etc. Het is zo persoonlijk, zowel het letsel als de reactie daarop.
Er is volgens mij ook een vereniging voor NAHL, daar kun je waarschijnlijk ook al veel praktische info vinden, misschien zijn er zelfs bijeenkomsten voor partners van?
Er is volgens mij ook een vereniging voor NAHL, daar kun je waarschijnlijk ook al veel praktische info vinden, misschien zijn er zelfs bijeenkomsten voor partners van?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 28 januari 2015 om 09:33
Bordie, wat rot voor jullie! Ik heb er zelf geen ervaring mee in mijn omgeving, maar vanwege mijn werk weet ik er wel iets van. Je schrijft dat het nu een aantal weken geleden is, dus het is nog veel te vroeg om te zeggen welke beperkingen je vriend eraan zal overhouden. Als hij gaat revalideren kan hij nog erg vooruit gaan. Er is een boekje over niet aangeboren hersenletsel, de Zorgzame Giraffe heet het volgens mij. Het verhaal gaat over een kind, maar misschien zitten er toch dingen in waar je wat aan hebt? In ieder geval veel sterkte!
woensdag 28 januari 2015 om 09:34
Niet elk nah is hetzelfde natuurlijk, dus ik denk dat er weinig zinnigs over te zeggen is. Het kan dat zijn karakter verandert, en dat je daar helemaal niet mee kunt leven. Het kan ook dat hij trager wordt, of dingen niet meer kan onthouden. Elke situatie is anders, en waarschijnlijk is er nu nog niet eens helemaal zeker in hoeverre je vriend verandert. Ik zou het gewoon over me heen laten komen, en niet van tevoren gaan bedenken dat je dit of dat doet als er dit of dat gebeurt. Je kunt nu toch nog helemaal niet beslissen of jullie relatie hiertegen bestand is, of jij ermee kunt omgaan, wat er in de toekomst allemaal gebeurt? Leef met de dag, meer kun je niet doen.
En ik heb geen partner met nah, maar wel iemand in mijn familie. Ik weet dus hoe iemand kan veranderen. En dat is triest, zowel voor die persoon zelf als voor de partner, het gezin en de mensen eromheen.
En ik heb geen partner met nah, maar wel iemand in mijn familie. Ik weet dus hoe iemand kan veranderen. En dat is triest, zowel voor die persoon zelf als voor de partner, het gezin en de mensen eromheen.
woensdag 28 januari 2015 om 09:37
Bij N.A.H. komt heel veel kijken, je hebt instellingen (afdelingen in dit geval) die er in gespecialiseerd zijn. Ik denk dat je het gewoon op je af moet laten komen. Ik weet dat dit moeilijk is maar N.A.H kan zo veel verschillend manifesteren in personen. Het ligt eraan waar in de hersenen hij het meeste schade op heeft gelopen om een beetje een logische beredenering te maken van wat er misschien gaat veranderen. Het kan variëren door lichte veranderingen, maar ook hele zware veranderingen zijn. Laat jezelf inlichten door de neuropsycholoog zo mogelijk of door je vriend? Die zou zelf ook veel hebben aan die inlichtingen. Je zult hier reacties kunnen krijgen als: 'Het is jouw niet overkomen, doe gewoon rustig.' Laat het langs je af glijden. N.A.H. is een vrij nieuw werk veld en het word erkent dat partners het vaak net zo moeilijk hebben met de veranderingen.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en je vriend natuurlijk ook!
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en je vriend natuurlijk ook!
woensdag 28 januari 2015 om 09:46
mijn vriend is al weer thuis van revalidatie, hij kan aardig voor zichzelf zorgen maarhij is zo dwars en zo koppig
hij heeft 3 weken in een revalidatie centrum gezeten en mocht daarna naar huis mits hij daar verder ging met therapie
daarna kwamen ze er achter dat de therapie die hij nodig had niet aanwezig was in de stad in de buurt, dus daar zouden ze dan
een oplossing voor zoeken en hem dan terug bellen
Dat is dus nooit gedaan, dus zelf maar weer gebeld, oh ja we bellen u maandag terug.
dat hebben ze dus ook gedaan om hem daarna te vertellen dat hij het nu zelf maar moest doen. grrrrrrrrr!!!
Bij de neuroloog mijn beklag gedaan , dat is doorgespeeld naar revalidatie en nu kreeg hij wel weer therapie aangeboden, ik moet nog maar zien of er nu ook echt wat gebeurd.
het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat iemand zelf achter zijn therapie aan moet.
hij heeft 3 weken in een revalidatie centrum gezeten en mocht daarna naar huis mits hij daar verder ging met therapie
daarna kwamen ze er achter dat de therapie die hij nodig had niet aanwezig was in de stad in de buurt, dus daar zouden ze dan
een oplossing voor zoeken en hem dan terug bellen
Dat is dus nooit gedaan, dus zelf maar weer gebeld, oh ja we bellen u maandag terug.
dat hebben ze dus ook gedaan om hem daarna te vertellen dat hij het nu zelf maar moest doen. grrrrrrrrr!!!
Bij de neuroloog mijn beklag gedaan , dat is doorgespeeld naar revalidatie en nu kreeg hij wel weer therapie aangeboden, ik moet nog maar zien of er nu ook echt wat gebeurd.
het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat iemand zelf achter zijn therapie aan moet.
woensdag 28 januari 2015 om 09:52
Is dat echt te gek voor woorden? Als het in zijn stad niet is. Moet hij toch beslissen of hij dat elders wil doen, bv eenuur rijden verderop? Vervelend wel hoor. Maar je moet hierin erg actief zijn. Het romantische beeld dat je geholpen word loslaten. Achter alles zelf aan. Wij bellen u terug! Ok wanneer? Niets gehoord, volgende dag gelijk zelf weer bellen!
woensdag 28 januari 2015 om 09:58
Als het in zijn in eigen stad niet is soit, kan gebeuren, maar bel dan meteen en geef aan waar je het dan wel krijgen kan
laat iemand niet ronddobberen en zeker hem niet, aangezien zijn geheugen ronduit beroerd is .
Hij ie niet in staat dit soort dingen zelf te regelen, en we wonen niet samen dus ik ben er ook niet altijd. gewoon niet netjes, vind ik
laat iemand niet ronddobberen en zeker hem niet, aangezien zijn geheugen ronduit beroerd is .
Hij ie niet in staat dit soort dingen zelf te regelen, en we wonen niet samen dus ik ben er ook niet altijd. gewoon niet netjes, vind ik
woensdag 28 januari 2015 om 10:08
Wen er maar aan, je zult overal zelf achteraan moeten.
Verder valt er niet zoveel te zeggen, zoveel mensen zoveel soorten en het is nog maar kort geleden. Belangrijk is dat de revalidatie zo snel mogelijk begint.
Daarnaast zou ik hulp voor jullie samen vragen en (gezien jouw geschiedenis) ook voor jou.
Hoe dan ook, dit wordt een enorme test voor jullie relatie, stel je daar echt maar op in.
Verder valt er niet zoveel te zeggen, zoveel mensen zoveel soorten en het is nog maar kort geleden. Belangrijk is dat de revalidatie zo snel mogelijk begint.
Daarnaast zou ik hulp voor jullie samen vragen en (gezien jouw geschiedenis) ook voor jou.
Hoe dan ook, dit wordt een enorme test voor jullie relatie, stel je daar echt maar op in.
woensdag 28 januari 2015 om 10:09
quote:veronica22 schreef op 28 januari 2015 @ 09:37:
Bij N.A.H. komt heel veel kijken, je hebt instellingen (afdelingen in dit geval) die er in gespecialiseerd zijn. Ik denk dat je het gewoon op je af moet laten komen. Ik weet dat dit moeilijk is maar N.A.H kan zo veel verschillend manifesteren in personen. Het ligt eraan waar in de hersenen hij het meeste schade op heeft gelopen om een beetje een logische beredenering te maken van wat er misschien gaat veranderen. Het kan variëren door lichte veranderingen, maar ook hele zware veranderingen zijn. Laat jezelf inlichten door de neuropsycholoog zo mogelijk of door je vriend? Die zou zelf ook veel hebben aan die inlichtingen. Je zult hier reacties kunnen krijgen als: 'Het is jouw niet overkomen, doe gewoon rustig.' Laat het langs je af glijden. N.A.H. is een vrij nieuw werk veld en het word erkent dat partners het vaak net zo moeilijk hebben met de veranderingen.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en je vriend natuurlijk ook!
Kan me niet voorstellen dat iemand dat zou zeggen en anders moet je ze niet serieus nemen. Ziekte overkomt niet alleen de patiënt. Echter, ik snap de angstreactie van 'hoe nu verder' en ik snap ook dat mensen dat willen afremmen. Want hoe nu verder, dat weet niemand.. Revalideren duurt lang en het enige dat je kúnt doen is het 'van je af laten glijden' en met de dag leven, want dat is wat ziekte is. Ziekte is dat jij niet meer bepaalt wat er gebeurt.
Edit: sorry drukte al op verzenden. TO, dat zal een zware tijd worden voor jullie beiden, ik snap dat je je voelt bungelen tussen de zorgverleners, je wordt niet echt aan de arm genomen. Het is gewoon een moeilijke, vermoeiende periode die een beroep gaat doen op je uithoudingsvermogen.
Ik hoop dat je vriend goed revalideert. Geef hem de tijd. En vergeef je zelf als het je soms niet lukt er geduld voor op te brengen. Veel sterkte voor jullie allebei
Bij N.A.H. komt heel veel kijken, je hebt instellingen (afdelingen in dit geval) die er in gespecialiseerd zijn. Ik denk dat je het gewoon op je af moet laten komen. Ik weet dat dit moeilijk is maar N.A.H kan zo veel verschillend manifesteren in personen. Het ligt eraan waar in de hersenen hij het meeste schade op heeft gelopen om een beetje een logische beredenering te maken van wat er misschien gaat veranderen. Het kan variëren door lichte veranderingen, maar ook hele zware veranderingen zijn. Laat jezelf inlichten door de neuropsycholoog zo mogelijk of door je vriend? Die zou zelf ook veel hebben aan die inlichtingen. Je zult hier reacties kunnen krijgen als: 'Het is jouw niet overkomen, doe gewoon rustig.' Laat het langs je af glijden. N.A.H. is een vrij nieuw werk veld en het word erkent dat partners het vaak net zo moeilijk hebben met de veranderingen.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en je vriend natuurlijk ook!
Kan me niet voorstellen dat iemand dat zou zeggen en anders moet je ze niet serieus nemen. Ziekte overkomt niet alleen de patiënt. Echter, ik snap de angstreactie van 'hoe nu verder' en ik snap ook dat mensen dat willen afremmen. Want hoe nu verder, dat weet niemand.. Revalideren duurt lang en het enige dat je kúnt doen is het 'van je af laten glijden' en met de dag leven, want dat is wat ziekte is. Ziekte is dat jij niet meer bepaalt wat er gebeurt.
Edit: sorry drukte al op verzenden. TO, dat zal een zware tijd worden voor jullie beiden, ik snap dat je je voelt bungelen tussen de zorgverleners, je wordt niet echt aan de arm genomen. Het is gewoon een moeilijke, vermoeiende periode die een beroep gaat doen op je uithoudingsvermogen.
Ik hoop dat je vriend goed revalideert. Geef hem de tijd. En vergeef je zelf als het je soms niet lukt er geduld voor op te brengen. Veel sterkte voor jullie allebei
woensdag 28 januari 2015 om 10:39
Mijn man heeft het ruim 20 jaar geleden opgelopen (ook hersenkneuzing). Ik heb hem pas 3 jaar na zijn ongeluk leren kennen, dus niet zijn eerste worsteling en eventuele karakterveranderingen meegemaakt.
Het heeft heel veel gevolgen voor de langere termijn die je in het begin helemaal niet overziet, zeker als iemand het ogenschijnlijk weer lijkt te doen. Mijn man heeft erg veel gehad aan info van de patiëntenvereniging: www.cerebraal.nl Pas na een jaar of 8 heeft hij een passende revalidatie gekregen toen hij burn-out achtige klachten kreeg omdat hij niet doorhad dat sommigen dingen echt nooit meer gingen zoals vroeger (en hij zichzelf dus overvroeg). Later is hij nog een keer begeleid toen hij qua energie vastliep in de zorg voor onze babyzoon (hij was huisman en ik werkte toen).
Op dit moment is hij met een jobcoach aan het kijken welk werk bij hem zou passen. Eerdere omscholingen en begeleiding gebeurde zonder goede kennis van zijn beperkingen, zodat hij werd omgeschoold in werk waarin hij vast liep ivm werkdruk enzo (dat was achteraf wel te voorzien geweest gezien de aard van het werk).
Iedereen heeft andere klachten, dus ik kan je niet voorspellen hoe het bij jullie loopt. Voor partners zijn er ook lotgenotengroepen, bijvoorbeeld bij stichting MEE.
Het heeft heel veel gevolgen voor de langere termijn die je in het begin helemaal niet overziet, zeker als iemand het ogenschijnlijk weer lijkt te doen. Mijn man heeft erg veel gehad aan info van de patiëntenvereniging: www.cerebraal.nl Pas na een jaar of 8 heeft hij een passende revalidatie gekregen toen hij burn-out achtige klachten kreeg omdat hij niet doorhad dat sommigen dingen echt nooit meer gingen zoals vroeger (en hij zichzelf dus overvroeg). Later is hij nog een keer begeleid toen hij qua energie vastliep in de zorg voor onze babyzoon (hij was huisman en ik werkte toen).
Op dit moment is hij met een jobcoach aan het kijken welk werk bij hem zou passen. Eerdere omscholingen en begeleiding gebeurde zonder goede kennis van zijn beperkingen, zodat hij werd omgeschoold in werk waarin hij vast liep ivm werkdruk enzo (dat was achteraf wel te voorzien geweest gezien de aard van het werk).
Iedereen heeft andere klachten, dus ik kan je niet voorspellen hoe het bij jullie loopt. Voor partners zijn er ook lotgenotengroepen, bijvoorbeeld bij stichting MEE.
woensdag 28 januari 2015 om 16:35
Soms word ik zo geïrriteerd van hem . Hij heeft van die momenten dat ie niks anders doet dan praten. Allemaal verhalen die ik al zo vaak gehoord heb.
Als ik hem vraag om even zijn mond te houden dan zegt ie ja om dan te volgen met maar en daar gaat ie weer. Ik word er zo geïrriteerd van. Dan reageer ik kortaf terwijl ik dat helemaal niet wil. Hij kan ook ontzettend de slappe lach hebben om niks. Voel ME zo schuldig want hij bedoeld het zo goed.
Als ik hem vraag om even zijn mond te houden dan zegt ie ja om dan te volgen met maar en daar gaat ie weer. Ik word er zo geïrriteerd van. Dan reageer ik kortaf terwijl ik dat helemaal niet wil. Hij kan ook ontzettend de slappe lach hebben om niks. Voel ME zo schuldig want hij bedoeld het zo goed.
donderdag 29 januari 2015 om 20:15
Ook ik heb NAH.
Zoals hier al eerder gezegd is ieder mens natuurlijk anders en ieder letsel ook. Dus één richtlijn is er niet.
Ik heb veel gehad aan vooral de ergotherapie en aan de praatgroep. In de praatgroep zit ik nog (overige therapieën zijn afgerond) in en het is erg prettig met lotgenoten te praten. Je begrijpt elkaar en gaat zo'n beetje allemaal door hetzelfde heen.
Ik was de tijd na mijn ongeluk ook ontzettend druk. Man en kinderen mochten me daarop aanspreken en ik hoorde wel eens ''we zetten je nu ff uit hoor''. Mijn man heeft gesprekken gevoerd met de maatschappelijk werkster en daar heeft hij veel aan gehad. Want na de eerste schrik en drukke tijd kwam hij in een enorme dip terecht. Een psycholoog zal hetzelfde resultaat hebben. Nu gaat het gelukkig goed met ons. Ik ben er goed uitgekomen. Ben weer langzaam aan aan het werk, gaat goed, sport weer, gaat ook goed. Ik doe over alles wat langer maar daar is goed mee te leven.
Ik hoop dat je vriend snel de juiste hulp zal vinden. Het is nog maar kort geleden gebeurd. Het gaat wel tijd kosten.
Zoals hier al eerder gezegd is ieder mens natuurlijk anders en ieder letsel ook. Dus één richtlijn is er niet.
Ik heb veel gehad aan vooral de ergotherapie en aan de praatgroep. In de praatgroep zit ik nog (overige therapieën zijn afgerond) in en het is erg prettig met lotgenoten te praten. Je begrijpt elkaar en gaat zo'n beetje allemaal door hetzelfde heen.
Ik was de tijd na mijn ongeluk ook ontzettend druk. Man en kinderen mochten me daarop aanspreken en ik hoorde wel eens ''we zetten je nu ff uit hoor''. Mijn man heeft gesprekken gevoerd met de maatschappelijk werkster en daar heeft hij veel aan gehad. Want na de eerste schrik en drukke tijd kwam hij in een enorme dip terecht. Een psycholoog zal hetzelfde resultaat hebben. Nu gaat het gelukkig goed met ons. Ik ben er goed uitgekomen. Ben weer langzaam aan aan het werk, gaat goed, sport weer, gaat ook goed. Ik doe over alles wat langer maar daar is goed mee te leven.
Ik hoop dat je vriend snel de juiste hulp zal vinden. Het is nog maar kort geleden gebeurd. Het gaat wel tijd kosten.
vrijdag 30 januari 2015 om 00:33
Ik was al vrij emotioneel, maar ben dat nu wel eens op momenten dat ik dat voorheen niet was. Ik hoop dat jij voor jezelf ook een goede uitlaadklep kan vinden. Een praatgroep voor partners of zo of psycholoog of maatschappelijk werk.
Maar wat ik al eerder zei, het is nog vrij kort geleden en een goede begeleiding is eigenlijk onontbeerlijk. Praten met mensen met NAH troost, geeft herkenning en praat zoveel makkelijker. En bracht mij ook veel humor met lotgenoten.
Maar wat ik al eerder zei, het is nog vrij kort geleden en een goede begeleiding is eigenlijk onontbeerlijk. Praten met mensen met NAH troost, geeft herkenning en praat zoveel makkelijker. En bracht mij ook veel humor met lotgenoten.
vrijdag 30 januari 2015 om 00:36
En weet je. Ik vind het fijn om ervaringen van anderen te horen al ben ik me er heel goed van bewust dat elk geval anders is. Soms is het gewoon fijn om te weten dat ik niet een bitch ben als ik het allemaal even niet meer trek en even tijd voor mezelf nodig heb.
Van de meeste mensen om me heen krijg ik te horen dat hij nooit meer de oude woord en ik hem maar beter kan verlaten maar dat wil ik helemaal niet. Ik hou van hem ik kan hem toch niet zomaar laten stikken omdat het wel eens moeilijk kon worden??
Van de meeste mensen om me heen krijg ik te horen dat hij nooit meer de oude woord en ik hem maar beter kan verlaten maar dat wil ik helemaal niet. Ik hou van hem ik kan hem toch niet zomaar laten stikken omdat het wel eens moeilijk kon worden??
vrijdag 30 januari 2015 om 00:41
Je bent geen bitch, voor jou is het ook heel moeilijk. Je vriend is daar nu nog niet mee bezig. Maar dat komt wel denk ik. Tenminste zo ging dat bij mij. Hij is nu nog teveel met zichzelf bezig, heeft geen ruimte voor andere dingen. Het is echt nog zo kort.
En als jij het niet meer volhoudt, wie haalt het dan in zijn/haar hoofd jou te veroordelen?
En als jij het niet meer volhoudt, wie haalt het dan in zijn/haar hoofd jou te veroordelen?
