Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
vrijdag 20 september 2019 om 20:20
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
donderdag 3 oktober 2019 om 22:31
Goed opgemerkt, het zou best kunnen.
Toen mijn lichaam mij in de steek liet, dat was echt een aanslag op mijn zelfvertrouwen. Ik kon/kan immers al niet op mijn eigen lichaam vertrouwen. Steeds meer dingen vielen uit. Dat was beangstigend.
Het niet kunnen vertrouwen op mijn eigen lijf en kapotte onderdelen. Daardoor me steeds mislukter gaan voelen.
Gelukkig krijg ik nu ook stukjes terug, daarom zo blij als iets lukt. Krijg ik een stukje van mezelf terug en weer wat vertrouwen in mijn lijf.
Ik ben trouwens niet gepest.
donderdag 3 oktober 2019 om 22:32
donderdag 3 oktober 2019 om 22:48
EFT, dan misschien wel? Mijn therapeut zegt dat dit bij iedereen kan. (ik ben ook te complex voor psychiaters)YellowLemon schreef: ↑03-10-2019 20:56Ik wil nu als ondertitel nemen “Te complex om EMDR te mogen doen”. That kind of mind state.
EFT is een nieuwere manier van emdr. Maar mijn huisarts kende het zelfs al.
Het is met kloppen op bepaalde punten. En je hoeft niet alles te vertellen, je kan er ook aan denken.
Daarnaast zakt het het trauma af, het kan wel eerst heftiger worden maar dan tik je nogmaals en nogmaals.
Ik was er ook bang voor, dat mijn trauma heftiger boven kwam en ik dan met meer last weg ging. Dit verteld, en de mijn therapeut doet dat niet. Die helpt dat het minder word voordat je weg gaat. Ook als er eerst meer los komt. Bovendien deden wij het in mijn tempo. Hele kleine stapjes dus.
Het verbaasd mij elke keer hoe erg het helpt.
Je kunt via eft.nl kijken waar een therapeut is, zullen ongetwijfeld nog meer zijn.
Misschien ook iets voor jou lise?
Je hoeft niet ellenlang te praten.
Je denkt aan een periode die heel naar is, dan moet je het een cijfer geven, hoe erg het is als je er aan terug denkt.
Ze behandeld dan wat korte vragen, van wat voel je, boosheid, verdriet, niks, leegte oa. Waar voel je het, nek zit vast of hoofdpijn oa.
Dan klop jezelf op bepaalde punten.
Daarna vraagt ze, welk cijfer heeft het trauma nu.
Bij mij werkt het zo wonderbaarlijk. Er na, is er nog wel de herinnering, maar de pijn/verdriet is minder.
Dit is even een korte uitleg. Intake is meestal gratis. Dus het beste voor uitgebreide uitleg naar een therapeut gaan.
Ze doen dit met name al jaren bij veteranen. En heeft zulk goed effect dat ze het sinds paar jaren ook bij andere traumas toepassen.
donderdag 3 oktober 2019 om 22:52
Ik vind mijzelf ook niet mooi op foto's en ben altijd onzeker geweest over mijzelf, zowel uiterlijk als wat mensen überhaupt van mij vinden. Ik vond dat altijd erg belangrijk, wat anderen van mij zouden denken.
Ik was altijd eeuwig aan de lijn, vond dat ik maatje 36 moest hebben en elke ochtend - ook als ik 6.00 uur op moest - in de make up en haren in model met een tang. Ik heb een kast vol met make up en tutspullen. En ik vond het echt enorm k*t als iemand een lullige opmerking maakte naar mij of als ik het idee had dat iemand iets van mij vond.
Dit is allemaal veranderd sinds mijn letsel. Ik weet niet of dat komt doordat ik de dood in de ogen heb gezien of omdat mijn karakter ook veranderd is. Maar misschien wel beide. Ik vind het gewoon allemaal niet zo erg belangrijk meer of mensen mij wel of niet mooi vinden. Als vandaag mijn laatste dag zou zijn, dan wil ik genieten en dan neem ik dus gewoon dat ijsje ipv mijn bakje 'vogelvoer' wat ik voorheen at.
Ik ga ook gerust zonder make up de deur uit en wat anderen daar van vinden kan mij totaal niet interesseren. Lipstick heb ik sindsdien nooit meer gedragen, wat ik normaal elke dag droeg. Ik heb, op mascara na, niets nieuws meer gekocht qua make up. Ik vind het zonde om 50 euro uit te geven aan een palette. Terwijl ik er dól op was. Ik keek ook graag op YouTube naar bijv beautylab enzo. Ik heb zelfs vorig jaar een deel weggedaan van de spullen die ik heb. Ik kan niet meer tegen geurtjes, terwijl ik normaal elke dag een ander parfum uitzocht en opdeed.
Het is niet zo dat ik nu met een knot op mn hoofd en joggingbroek door het leven ga. Ik wil er wel verzorgd uit zien, ook omdat ik mij dan zelf lekkerder voel, maar ik hou mij er geen seconde mee bezig wat een ander er van zou vinden.
Ik was altijd eeuwig aan de lijn, vond dat ik maatje 36 moest hebben en elke ochtend - ook als ik 6.00 uur op moest - in de make up en haren in model met een tang. Ik heb een kast vol met make up en tutspullen. En ik vond het echt enorm k*t als iemand een lullige opmerking maakte naar mij of als ik het idee had dat iemand iets van mij vond.
Dit is allemaal veranderd sinds mijn letsel. Ik weet niet of dat komt doordat ik de dood in de ogen heb gezien of omdat mijn karakter ook veranderd is. Maar misschien wel beide. Ik vind het gewoon allemaal niet zo erg belangrijk meer of mensen mij wel of niet mooi vinden. Als vandaag mijn laatste dag zou zijn, dan wil ik genieten en dan neem ik dus gewoon dat ijsje ipv mijn bakje 'vogelvoer' wat ik voorheen at.
Ik ga ook gerust zonder make up de deur uit en wat anderen daar van vinden kan mij totaal niet interesseren. Lipstick heb ik sindsdien nooit meer gedragen, wat ik normaal elke dag droeg. Ik heb, op mascara na, niets nieuws meer gekocht qua make up. Ik vind het zonde om 50 euro uit te geven aan een palette. Terwijl ik er dól op was. Ik keek ook graag op YouTube naar bijv beautylab enzo. Ik heb zelfs vorig jaar een deel weggedaan van de spullen die ik heb. Ik kan niet meer tegen geurtjes, terwijl ik normaal elke dag een ander parfum uitzocht en opdeed.
Het is niet zo dat ik nu met een knot op mn hoofd en joggingbroek door het leven ga. Ik wil er wel verzorgd uit zien, ook omdat ik mij dan zelf lekkerder voel, maar ik hou mij er geen seconde mee bezig wat een ander er van zou vinden.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
donderdag 3 oktober 2019 om 22:55
Ik heb o.a vanwege mijn jeugd cptss, ben er voor in behandeling geweest.
Laatst las ik wel een artikel, mensen die bv fibro hebben en hele vervelend jeugd hebben gehad,alsof het lichaam er op protesteert.
Of het klopt, weet ik niet, ik heb al vrij jong fibromyalgie klachten ontwikkeld en het is alleen maar erger geworden.
Mensen mt een pestverleden, zoeken elkander ook vaak op, er is een vorm van herkenning,in het gedrag,zonder dat er ooit over is gesproken.
Naar mate ik ouder ben geworden ben ik wel beter in mijn vel gaan zitten,ik kan mijzelf geen schoonheid vinden maar ben wel tevreden hoe ik eruit zie.
Ik sport nu weer, mijn conditie gaat vooruit,mij haren draag ik nu kort,,inplaats van een boblijn.
Tot lol van mijn man ben ik trots dat er ook een paar grijze haren tevoorschijn komen, ik heb zelf heel donker van haarkleur,terwijl ik ozo graag mooi grijs wil wezen.
Dus, het begin is er
.
Iedereen een goed nachtrust gewenst.
Laatst las ik wel een artikel, mensen die bv fibro hebben en hele vervelend jeugd hebben gehad,alsof het lichaam er op protesteert.
Of het klopt, weet ik niet, ik heb al vrij jong fibromyalgie klachten ontwikkeld en het is alleen maar erger geworden.
Mensen mt een pestverleden, zoeken elkander ook vaak op, er is een vorm van herkenning,in het gedrag,zonder dat er ooit over is gesproken.
Naar mate ik ouder ben geworden ben ik wel beter in mijn vel gaan zitten,ik kan mijzelf geen schoonheid vinden maar ben wel tevreden hoe ik eruit zie.
Ik sport nu weer, mijn conditie gaat vooruit,mij haren draag ik nu kort,,inplaats van een boblijn.
Tot lol van mijn man ben ik trots dat er ook een paar grijze haren tevoorschijn komen, ik heb zelf heel donker van haarkleur,terwijl ik ozo graag mooi grijs wil wezen.
Dus, het begin is er
.Iedereen een goed nachtrust gewenst.
donderdag 3 oktober 2019 om 23:18
Dat heb ik ook steeds hoor. Dan zie ik dat ik precies ben geworden wat ik niet wilde worden. Vette bovenarmen, spekkig, Maar ik zie tegelijkertijd ook dat houding daarin meespeelt. Zit steeds ineengekrompen en in de spiegel zie je jezelf ook anders dan op foto want een foto is niet in spiegelbeeld.Gele_Suikerspin schreef: ↑03-10-2019 14:44Dankje.
Net wat foto's gezien, waar ik mezelf verschrikkelijk op vind staan. Voelde mij zo mooi en leuk gisteren. Maar hoe ik mij voel en ik mezelf in spiegel of op foto ziet, komt niet overeen.
Ik schrik ook vaak nog hoe dik ik ben.
Ik ben door mijn ziek zijn behoorlijk opgebolt. Maar voel mij nog hetzelfde, spontaan, leuk en slanker. Dus dan is elke keer het beeld een schok.
Beetje somber dus nu.
Ben wel aan het afvallen en was blij dat mijn bovenarmen weer gewoon lekker in mijn jasjes passen. Ik had wel altijd al brede schouders maar die zijn totaal niet meer gespierd dus dat valt nu ook wel weer mee.
En ik kon van bh’s een omtrek kleiner kopen, cup nog niet niet dus omtrek kleiner was dan een cup groter. Maar goed... er is nog een lange weg te gaan...
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 3 oktober 2019 om 23:39
Ik vind mensen bijna nooit lelijk. Wel eens dat ze lelijk kijkenGele_Suikerspin schreef: ↑03-10-2019 15:41Wat verdrietig.
Sowieso dat meerdere hier zo'n negatief beeld over zichzelf. Toch een hardnekkig probleem, vaak iets meer onder vrouwen. Hoe critisch wij zijn.
Als mensen kijken dacht ik altijd automatisch omdat ik lelijk was. Maar het kan natuurlijk ook omdat je iets positiefs uitstraalt of iemand je gewoon mooi vind.
. Eigenlijk zie ik in elk mens wel het mooie. Ik vind mijzelf ook niet lelijk (ook niet knap) maar mijn lijf is momenteel gewoon niet mijn lijf. Ik verbaas me gewoon elke keer weer als ik een foto zie. Maar dat is wel een motivatie om te werken aan mijn lijf, hoe langzaam het ook gaat.
Ik was vroeger geen populair kind, ik dacht ook nooit zo mainstream over dingen en deed niet per se mee met de mode, alleen als ik het leuk vond.
Meiden deden vaak want nijdig tegen mij, kon beter opschieten met jongens, hoewel ik wel een goed vriendinnengroepje had vanaf de derde klas VO. In de tweede lag ik er compleet uit. Werd niet gepest maar hoorde er ook niet bij.
Pas later, na een reünie van de middelbare hoorde ik dat veel jongens wel met mij hadden gewild, maar ik leek voor hen altijd zo onbereikbaar. Vond dat zo bizar om te horen. En ik had altijd wel vaak wat oudere mannen achter mij aan later. Ik viel zelf ook op wat oudere mannen, de vader van de oudste twee is acht jaar ouder.
En ook zo bizar... tijdens mijn tweede studie ging mijn relatie uit met de vader van de oudste twee. Ik had dus twee kinderen, was toen 22 en zodra bekend was dat ik ‘single’ was had ik er meteen vijf achter mij aan... ik overdrijf niet.
Maar goed, zoals ik nu ben voel ik me af en toe net Ma Flodder. Dus een lekker bezoekje en pittig kapseltje bij de kapper was wel even fijn.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 3 oktober 2019 om 23:44
Blijven ze je niet een tijdje opvolgen nadien? Hier duurt een traject al met al anderhalf jaar, waarvan de eerste twaalf weken intensief en dan steeds afbouwend. Bij mij is dat nog weer wat anders omdat ik nog weer een apart programma volg. Zij zeggen hier dat wanneer ze dat zo doen ze bijna geen cliënten meer terugzien, zeker bij depressies en burn-out is dat erg belangrijks.Severus_Snape schreef: ↑03-10-2019 21:03Hoi allemaal,
Hier ook een pestverleden op de basisschool. Opvallend dat zoveel hier gepest zijn.
Vandaag weer revalidatie gehad. Volgende week nog 2 keer en dan is het klaar. Beetje dubbel gevoel, ben wel weer klaar om mijn eigen leven op te pakken maar hoop ook dat het goed blijft gaan. Wel veel pijn vandaag, maar had een behoorlijk heftige week mentaal dus dat is op zich wel logisch.
Verder ga ik zo proberen te slapen, heb ook geen energie om overal op te reageren dus voor iedereen even een knuffel.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 4 oktober 2019 om 06:59
hemke schreef: ↑03-10-2019 22:55Ik heb o.a vanwege mijn jeugd cptss, ben er voor in behandeling geweest.
Laatst las ik wel een artikel, mensen die bv fibro hebben en hele vervelend jeugd hebben gehad,alsof het lichaam er op protesteert.
Of het klopt, weet ik niet, ik heb al vrij jong fibromyalgie klachten ontwikkeld en het is alleen maar erger geworden.
Mensen mt een pestverleden, zoeken elkander ook vaak op, er is een vorm van herkenning,in het gedrag,zonder dat er ooit over is gesproken.
Naar mate ik ouder ben geworden ben ik wel beter in mijn vel gaan zitten,ik kan mijzelf geen schoonheid vinden maar ben wel tevreden hoe ik eruit zie.
Ik sport nu weer, mijn conditie gaat vooruit,mij haren draag ik nu kort,,inplaats van een boblijn.
Tot lol van mijn man ben ik trots dat er ook een paar grijze haren tevoorschijn komen, ik heb zelf heel donker van haarkleur,terwijl ik ozo graag mooi grijs wil wezen.
Dus, het begin is er
Iedereen een goed nachtrust gewenst.
IK had een hele fijne jeugd, dus ik geloof daar minder in. Mijn oudste heeft ook fibro, en die zegt ook een fijne jeugd te hebben gehad. Wel heeft ze een trauma van het overlijden van een moeder van een vriendje, wat ik indertijd nooit onderkend heb. Ze voelt alles gewoon heel heftig. Ooit zei een psych mij wel dat een deel van mijn pijn kan komen doordat mijn ex me geslagen heeft, maar voor die ex liep ik al met klachten. En die ex is raar genoeg juist heel goed voor mijn zelfvertrouwen geweest. Ik liep vroeger de ene dag heel vrouwelijk, t/m netpanty's, en de volgende dag in joggingbroek op school. Was we onzeker, maar aan de andere kant kon het me ook niet boeien.
Later is nu
vrijdag 4 oktober 2019 om 07:44
Wat ik draag boeit me idd niet. Het moet vooral comfortabel zitten. Maar ik hou niet van joggingbroeken, dat scheelt.
Als ik aan het klussen ben, onder de verf zit en ff gauw een paar boodschappen nodig heb, ga ik me ook echt niet omkleden. Kost me teveel energie.
Ik zie mensen dan wel kijken maar denk hee,Ik ben aan het werk, als mijn geld zo niet goed is, is het nooit goed.
Ik heb in de loop der jaren ook afgeleerd me druk te maken over wat mensen van me denken. Vroeger was het zo, dat als ik langs een groepje liep en ze begonnen te lachen zodra ik voorbij was, ik altijd dacht dat ze mij uitlachten. Dat idee zeg maar.
Tegenwoordig zit het minder voelen, het gevoel van mislukt zijn, denken niks te kunnen enz, echt in mijzelf.
Door dingen als zo'n toets goed maken voel ik me dan wat beter( ik kan toch nog wel wat
), door afwijzing zoals begin deze week voel ik me slechter.
Dat zie ik dan als een bevestiging, Zoë je wel, ik ben gewoon niet goed( genoeg).
Dat kan voor mij een grote reden zijn om toch maar op te geven uiteindelijk.
Ik heb nu zoveel brieven geschreven, gesprekken gehad, het zijn allemaal baantjes onder mijn niveau, maar haalbaar qua fysiek. En als dát hem al niet wordt...
Maar goed, net als iemand hier ook al eerder schreef, het werk wat ik nu doe, gaat op de langere termijn ook zeker fout aflopen. Zeker als ik merk dat de kou en vocht van de wintermaanden me daar geen goed doen elk jaar.
In de zomer lukt het nog wel.
Als ik aan het klussen ben, onder de verf zit en ff gauw een paar boodschappen nodig heb, ga ik me ook echt niet omkleden. Kost me teveel energie.
Ik zie mensen dan wel kijken maar denk hee,Ik ben aan het werk, als mijn geld zo niet goed is, is het nooit goed.
Ik heb in de loop der jaren ook afgeleerd me druk te maken over wat mensen van me denken. Vroeger was het zo, dat als ik langs een groepje liep en ze begonnen te lachen zodra ik voorbij was, ik altijd dacht dat ze mij uitlachten. Dat idee zeg maar.
Tegenwoordig zit het minder voelen, het gevoel van mislukt zijn, denken niks te kunnen enz, echt in mijzelf.
Door dingen als zo'n toets goed maken voel ik me dan wat beter( ik kan toch nog wel wat
), door afwijzing zoals begin deze week voel ik me slechter.Dat zie ik dan als een bevestiging, Zoë je wel, ik ben gewoon niet goed( genoeg).
Dat kan voor mij een grote reden zijn om toch maar op te geven uiteindelijk.
Ik heb nu zoveel brieven geschreven, gesprekken gehad, het zijn allemaal baantjes onder mijn niveau, maar haalbaar qua fysiek. En als dát hem al niet wordt...
Maar goed, net als iemand hier ook al eerder schreef, het werk wat ik nu doe, gaat op de langere termijn ook zeker fout aflopen. Zeker als ik merk dat de kou en vocht van de wintermaanden me daar geen goed doen elk jaar.
In de zomer lukt het nog wel.
lientje69 wijzigde dit bericht op 04-10-2019 19:31
0.14% gewijzigd
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 4 oktober 2019 om 07:48
Genoeg over zelfvertrouwen, uiterlijk en gepest zijn, ik heb lekker geslapen. Wel veel gedroomd. Ik zat met een zwarte kat in mijn armen in een cabrio, dat beest probeerde weg te komen maar dat mocht natuurlijk niet. Want we reden op de snelweg op weg naar vakantie maar we waren de boardingpassen vergeten.
Toen ging gelukkig mijn wekker.
Pijn is er nog steeds. Ten opzichte van gisteren wel gezakt gelukkig.
Ik ga weer even een dagje werken. Een zo veel mogelijk pijnvrije vrijdag allemaal!
Toen ging gelukkig mijn wekker.
Pijn is er nog steeds. Ten opzichte van gisteren wel gezakt gelukkig.
Ik ga weer even een dagje werken. Een zo veel mogelijk pijnvrije vrijdag allemaal!
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 4 oktober 2019 om 08:02
vrijdag 4 oktober 2019 om 09:40
Dit is zó herkenbaar! Ik dacht dat ik altijd redelijk onopvallend door de gangen liep, hoorde ik op een reünie van verschillende mannen dat ze verliefd op me waren geweest
Ik vind trouwens ook zelden mensen lelijk. Ga er ook vanuit dat ik hier met allemaal mooie vrouwen aan het praten ben, die dit helaas zelf niet zien
Mijn pijn is ook minder dan gisteren (raakt het lichaam aan de nattigheid gewend?) Vanavond gaan man en ik dan éindelijk naar de bioscoop. Zoon gaat niet mee, want nodigt vrienden uit (vandaar dat wij naar de bios gaan
)En ik droomde ook raar, maarja, ben in dat boek bezig, dus daar droomde ik over. Krijg je dan.
Later is nu
vrijdag 4 oktober 2019 om 09:46
Ik heb slecht geslapen, mijn TOS speelde behoorlijk op en ik heb ook heel levendig gedroomd. Nu hoofdpijn.
Qua therapie heb ik op dit moment denk ik vooral behoefte aan praten en het krijgen van tools om de dingen een plekje te geven. Ik heb geen behoefte aan oplossingsgerichte dingen, ik ga gewoon hierover niet meer met mijn ouders in gesprek.
Qua therapie heb ik op dit moment denk ik vooral behoefte aan praten en het krijgen van tools om de dingen een plekje te geven. Ik heb geen behoefte aan oplossingsgerichte dingen, ik ga gewoon hierover niet meer met mijn ouders in gesprek.
vrijdag 4 oktober 2019 om 12:10
Lise, dat laatste moet je ook niet doen. Ik heb lang bepaalde zaken met mijn ouder(s) willen bespreken maar dat haalde niets uit. Het enige wat het me kostte was veel energie.
Ik moest zelf veranderen om beter met mijn ouder(s) om te gaan. Het is wel fijn en handig om bepaalde handvatten te hebben in situaties.
Ik moest zelf veranderen om beter met mijn ouder(s) om te gaan. Het is wel fijn en handig om bepaalde handvatten te hebben in situaties.
vrijdag 4 oktober 2019 om 12:34
Dat is eigenlijk precies wat ik bedoel ja.Kwebbeltje91 schreef: ↑04-10-2019 12:10Lise, dat laatste moet je ook niet doen. Ik heb lang bepaalde zaken met mijn ouder(s) willen bespreken maar dat haalde niets uit. Het enige wat het me kostte was veel energie.
Ik moest zelf veranderen om beter met mijn ouder(s) om te gaan. Het is wel fijn en handig om bepaalde handvatten te hebben in situaties.
En ik wil gewoon eens het hele verhaal kwijt en daar met iemand over praten, meningen uitwisselen en zo.
vrijdag 4 oktober 2019 om 12:50
Hallo allemaal,
Ik lees nog steeds wel mee maar merk dat ik het lastig vind om te reageren omdat ik jullie niet zo goed ken en bang ben iets verkeerds te schrijven.
Zat wel met tranen in mijn ogen als ik lees over jullie pestverleden. Ik ben zelf niet echt gepest. Een van mijn kinderen wel. Afschuwelijk! Het gaat nu goed hoor maar hij heeft er wel een tik aan overgehouden merk ik vaak. Tegelijkertijd ook sterker van geworden gelukkig. Hij heeft veel vrienden maar verbaasd zichzelf daar vaak over.
Foto's vond ik altijd al niet fijn maar de laatste tijd durf ik er niet meer naar te kijken. Spiegels kijk ik ook niet meer in. Opmaken doe ik dus ook niet meer.
Ik doe de boodschappen ver van huis. Dan kom ik zelden iemand tegen die ik ken.
Als ik als mensen tegenkom zie ik ze schrikken...naast de pijn is het gevecht met mijn ondergewicht en dus vermoeidheid en lusteloosheid het grootst.
Binnenkort krijg ik sondevoeding. Hoop dat dat me gaat helpen!
Al het beste voor jullie allemaal
Ik lees nog steeds wel mee maar merk dat ik het lastig vind om te reageren omdat ik jullie niet zo goed ken en bang ben iets verkeerds te schrijven.
Zat wel met tranen in mijn ogen als ik lees over jullie pestverleden. Ik ben zelf niet echt gepest. Een van mijn kinderen wel. Afschuwelijk! Het gaat nu goed hoor maar hij heeft er wel een tik aan overgehouden merk ik vaak. Tegelijkertijd ook sterker van geworden gelukkig. Hij heeft veel vrienden maar verbaasd zichzelf daar vaak over.
Foto's vond ik altijd al niet fijn maar de laatste tijd durf ik er niet meer naar te kijken. Spiegels kijk ik ook niet meer in. Opmaken doe ik dus ook niet meer.
Ik doe de boodschappen ver van huis. Dan kom ik zelden iemand tegen die ik ken.
Als ik als mensen tegenkom zie ik ze schrikken...naast de pijn is het gevecht met mijn ondergewicht en dus vermoeidheid en lusteloosheid het grootst.
Binnenkort krijg ik sondevoeding. Hoop dat dat me gaat helpen!
Al het beste voor jullie allemaal
