Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn (vervolg)
maandag 21 augustus 2017 10:27
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Vorig topic ->gezondheid/we-leven-nog-steeds-met-pijn ... start=3010
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Vorig topic ->gezondheid/we-leven-nog-steeds-met-pijn ... start=3010
Later is nu
dinsdag 20 februari 2018 16:55
Ik stond ook altijd als iemand bekend die wel met haar mondje klaar stond op school en in de familie. Maar bij mij in de familie zijn het allemaal brullers dus je moet wel. En dan zat ik daar tegen over zo’n psycholoog, arts, reumatoloog, endocrinoloog. En ik dacht altijd, ik kan mijn zegje wel doen. En dat deed ik ook altijd wel. Maar ik luisterde wel, want ik was dat bijdehante blondje en wat wist ik nu eigenlijk in vergelijking met die hoogopgeleide..
Maar het is ook een gigantische trigger voor me geworden, omdat ze hierdoor eigenlijk zo vaak de plank mis geslagen hebben omdat ze een jong blond meisje tegen over zich zagen, en het zou wel mee vallen, of er zou wel iets anders zijn, of zus, of zo, of dit, of dat. Ik kan er een boekwerk van maken. Ik heb ook echt ruzie ruzie gehad met mijn laatste psychiater. Wat mijn maatschappelijk werkster toch ook weer heel erg verbaasde..
En ik heb 1 vriendin, die ken ik al 10 jaar. En ik heb ook eens heeel goed met haar gepraat. Omdat, wij hebben nooit ruzie, ze neemt me nooit niet serieus, maar dat heeft natuurlijk twee kanten. Dus ik heb bijvoorbeeld ook eens aan haar gevraagd hoe dat kwam. En haar antwoord was zo.. “Yellow, je gaat pas een discussie aan als je het zeker weet. En ik kan me niet herinneren dat ik je ooit de plank mis heb zien slaan, pas als mensen je niet eens serieus willen nemen dan..”.
En daaruit bleek voor mij toch ook wel, dat het toch wel zo erg een wederzijds respect ding is. Een respect wat ik ook niet van mijn ouders krijg. De gemeente moet mij vertellen dat ik rustig aan mag doen terwijl mijn ouders me bijvoorbeeld weer zaten op te naaien dat het allemaal niet snel en goed genoeg is. En ondertussen zit er dan bijvoorbeeld ook een maatschappelijk werkster bij me thuis, die iedere keer weer verteld dat mijn huis zo netjes is. Dat als ze een gesprek met me aangaat, dat ze niks voor me hoeft in te vullen omdat ik dan zelf al met dingen kom..
Dus dag dag ouders. Dag dag Psyq. Dag dag iedere hulpverlener die zich niet bij mijn hulpvraag wil houden (en hierin voel ik me ook weer gesterkt door www.regelgekte.nl) en ik ben echt actief met stappen bezig in mijn leven en ik voel me gewoon zo, zoveel beter.
Maar het is ook een gigantische trigger voor me geworden, omdat ze hierdoor eigenlijk zo vaak de plank mis geslagen hebben omdat ze een jong blond meisje tegen over zich zagen, en het zou wel mee vallen, of er zou wel iets anders zijn, of zus, of zo, of dit, of dat. Ik kan er een boekwerk van maken. Ik heb ook echt ruzie ruzie gehad met mijn laatste psychiater. Wat mijn maatschappelijk werkster toch ook weer heel erg verbaasde..
En ik heb 1 vriendin, die ken ik al 10 jaar. En ik heb ook eens heeel goed met haar gepraat. Omdat, wij hebben nooit ruzie, ze neemt me nooit niet serieus, maar dat heeft natuurlijk twee kanten. Dus ik heb bijvoorbeeld ook eens aan haar gevraagd hoe dat kwam. En haar antwoord was zo.. “Yellow, je gaat pas een discussie aan als je het zeker weet. En ik kan me niet herinneren dat ik je ooit de plank mis heb zien slaan, pas als mensen je niet eens serieus willen nemen dan..”.
En daaruit bleek voor mij toch ook wel, dat het toch wel zo erg een wederzijds respect ding is. Een respect wat ik ook niet van mijn ouders krijg. De gemeente moet mij vertellen dat ik rustig aan mag doen terwijl mijn ouders me bijvoorbeeld weer zaten op te naaien dat het allemaal niet snel en goed genoeg is. En ondertussen zit er dan bijvoorbeeld ook een maatschappelijk werkster bij me thuis, die iedere keer weer verteld dat mijn huis zo netjes is. Dat als ze een gesprek met me aangaat, dat ze niks voor me hoeft in te vullen omdat ik dan zelf al met dingen kom..
Dus dag dag ouders. Dag dag Psyq. Dag dag iedere hulpverlener die zich niet bij mijn hulpvraag wil houden (en hierin voel ik me ook weer gesterkt door www.regelgekte.nl) en ik ben echt actief met stappen bezig in mijn leven en ik voel me gewoon zo, zoveel beter.
dinsdag 20 februari 2018 17:30
Oh, oh, wat een feest van herkenning.
Lise, wat ontzettend balen dat je er weer achteraan moet.
Ik heb eindelijk voor elkaar gekregen dat de arbeidsdeskundige zijn rapport gaat aanpassen, dat ik niet tot mijn volledige contracturen hoef op te bouwen, beter gezegd dat ik niet op kan bouwen. Ik heb gelukkig hulp van een juriste.
En ik ben erg slecht in voor mezelf opkomen, maar ik word gewoon gedwongen. Het geeft me erg veel stress.
Wat ook weer meer pijn geeft.
Lise, wat ontzettend balen dat je er weer achteraan moet.
Ik heb eindelijk voor elkaar gekregen dat de arbeidsdeskundige zijn rapport gaat aanpassen, dat ik niet tot mijn volledige contracturen hoef op te bouwen, beter gezegd dat ik niet op kan bouwen. Ik heb gelukkig hulp van een juriste.
En ik ben erg slecht in voor mezelf opkomen, maar ik word gewoon gedwongen. Het geeft me erg veel stress.
Wat ook weer meer pijn geeft.
dinsdag 20 februari 2018 18:14
Wat erg eigenlijk dat het zo’n feest der herkenning is.
Ook hier de ervaring (wat betreft mezelf en zoon) dat je echt
wel je mond open moet doen en niet over je heen moet laten
lopen. Je moet sterk zijn als je door omstandigheden toch
al op je kwetsbaarst bent. En ik ben ook bepaald niet op
mijn mondje gevallen.
Ook hier de ervaring (wat betreft mezelf en zoon) dat je echt
wel je mond open moet doen en niet over je heen moet laten
lopen. Je moet sterk zijn als je door omstandigheden toch
al op je kwetsbaarst bent. En ik ben ook bepaald niet op
mijn mondje gevallen.
dinsdag 20 februari 2018 18:14
Wel fijn Yellow.
En wat betreft voor jezelf opkomen, daar ben ik dus mega slecht in.
Helaas.
Verder veel last van mijn maag hier.
Beoordeling hypotheek is wéér doorgeschoven naar een ander persoon.
Ik ben mijn vertrouwen in een goede afloop een beetje kwijt eerlijk gezegd.
Het ergste is, dat ik me er zo druk over maak, dat ik véél extra pijn heb.
Niet slim.
En wat betreft voor jezelf opkomen, daar ben ik dus mega slecht in.
Helaas.
Verder veel last van mijn maag hier.
Beoordeling hypotheek is wéér doorgeschoven naar een ander persoon.
Ik ben mijn vertrouwen in een goede afloop een beetje kwijt eerlijk gezegd.
Het ergste is, dat ik me er zo druk over maak, dat ik véél extra pijn heb.
Niet slim.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
dinsdag 20 februari 2018 18:57
We hoopten vandaag maar blijkbaar moet het weer dóór een ander persoon doorgerekend worden.
En naar wat ik hoorde , rekent die weer op een andere manier ( lang leve de interpretatie van het zzp-erschap, de één kijkt naar je bedrijfswinst, de ander naar wat je mogelijke inkomen is)
In het eerste geval zit het goed, in het tweede geval ben ik bang dat we te laag uitkomen.
Frustrerend, want we kunnen het makkelijk betalen.
Maar dáár wordt niet naar gekeken.
Zo vermoeiend en zó slecht voor mijn fysiek en psychisch welzijn.
Deze ellende duurt gewoon té lang.
En naar wat ik hoorde , rekent die weer op een andere manier ( lang leve de interpretatie van het zzp-erschap, de één kijkt naar je bedrijfswinst, de ander naar wat je mogelijke inkomen is)
In het eerste geval zit het goed, in het tweede geval ben ik bang dat we te laag uitkomen.
Frustrerend, want we kunnen het makkelijk betalen.
Maar dáár wordt niet naar gekeken.
Zo vermoeiend en zó slecht voor mijn fysiek en psychisch welzijn.
Deze ellende duurt gewoon té lang.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
dinsdag 20 februari 2018 20:04
Wat een gedoe Lientje. Wat vervelend ook dat er niet eenduidig gekeken wordt naar jullie situatie.
Moyrrie, wat fijn dat de arbeidsdeskundige zijn rapport gaat aanpassen. Heb je veel aan de hulp van de juriste? Ik merk dat ik het vervelend vind dat ze niet pro-actief zelf dingen oppakt en reacties lang uitblijven maar ik vind het wel fijn dat ze me helpt op te komen voor mijn rechten.
Dat opkomen voor mijzelf. Ik herken mijzelf in wat Yellow zegt. Men denkt bij mij ook vaak een jong meisje tegenover zich te hebben. Een vriendin van mij stimuleert me echt voor mezelf op te komen, anderen vinden dat ik maar gewoon moet luisteren naar de werkgever en de casemanager want 'ze bedoelen het vast niet zo'.
Mijn valkuil is wel dat ik mezelf mee laat slepen door emoties. De huisarts zei laatst ook tegen me, toen ik er echt even doorheen zat, dat ik op moet houden met mezelf te verdedigen.
Daar had hij best een punt maar ik vind het nog steeds lastig omdat ik mezelf ertoe gedwongen voel.
Ik zit daarom ook te twijfelen of ik de communicatie over moet laten nemen door de juriste. Dat geeft mij rust en ontlast mij, maar het zet de verhouding wel helemaal op scherp.
Moyrrie, wat fijn dat de arbeidsdeskundige zijn rapport gaat aanpassen. Heb je veel aan de hulp van de juriste? Ik merk dat ik het vervelend vind dat ze niet pro-actief zelf dingen oppakt en reacties lang uitblijven maar ik vind het wel fijn dat ze me helpt op te komen voor mijn rechten.
Dat opkomen voor mijzelf. Ik herken mijzelf in wat Yellow zegt. Men denkt bij mij ook vaak een jong meisje tegenover zich te hebben. Een vriendin van mij stimuleert me echt voor mezelf op te komen, anderen vinden dat ik maar gewoon moet luisteren naar de werkgever en de casemanager want 'ze bedoelen het vast niet zo'.
Mijn valkuil is wel dat ik mezelf mee laat slepen door emoties. De huisarts zei laatst ook tegen me, toen ik er echt even doorheen zat, dat ik op moet houden met mezelf te verdedigen.
Daar had hij best een punt maar ik vind het nog steeds lastig omdat ik mezelf ertoe gedwongen voel.
Ik zit daarom ook te twijfelen of ik de communicatie over moet laten nemen door de juriste. Dat geeft mij rust en ontlast mij, maar het zet de verhouding wel helemaal op scherp.
woensdag 21 februari 2018 07:54
Eens met cesium, Lise
Goedemorgen allemaal. Het is behoorlijk koud buiten zeg!
Op naar een dagje werken, brŕrr op mijn werk is het ook altijd koud dus dat gaar afzien worden vandaag.
Gelukkig waait het niet, anders kring ik met elke klant die binnenkomt een koude windvlaag ook nog over me heen. Gewoon de kou elke keer als de schuifdeur opengaat is al meer dan genoeg.
Kan ook niet genoeg laagjes kleding aantrekken, want dan pas ik niet meer in mijn bedrijfskleding.
Zucht.
Er moeten nodig nog 10 kilo af
Minimaal.
Goedemorgen allemaal. Het is behoorlijk koud buiten zeg!
Op naar een dagje werken, brŕrr op mijn werk is het ook altijd koud dus dat gaar afzien worden vandaag.
Gelukkig waait het niet, anders kring ik met elke klant die binnenkomt een koude windvlaag ook nog over me heen. Gewoon de kou elke keer als de schuifdeur opengaat is al meer dan genoeg.
Kan ook niet genoeg laagjes kleding aantrekken, want dan pas ik niet meer in mijn bedrijfskleding.
Zucht.
Er moeten nodig nog 10 kilo af
Minimaal.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
woensdag 21 februari 2018 10:18
Goedemorgen!
Ik ben helaas ook niet zo goed in opkomen voor mezelf (of m'n dochter) En dat terwijl ik echt niet op m'n mondje gevallen ben. Bij de huisarts kom ik nu wel verder, omdat ik altijd dingen 'uit wil sluiten' en dat snapt hij wel, maar als er voor dochter wat geregeld moet worden, stuur ik m'n man altijd mee.
Vandaag ga ik weer naar dochter toe, want ze heeft bij een asiel een kat gevonden van 4 jaar, die knuffelig is en alleen binnen gewend is. Leuk voor haar, maar ik ben hartstikke allergisch voor die beesten. Zij zoekt gewoon iets in huis. Snap ik helemaal. Nouja, we gaan het beest dus ophalen.
En zo zit m'n vrije dag dan weer in elkaar. Nadat ik bij dochter klaar ben, moet ik waarschijnlijk man ophalen van z'n werk. Geen idee waarom hij niet met de bus kan, maar ach.. hij vroeg het en ik zei ja.
Gisterenavond naar de Schouwburg geweest, niet in mijn stad maar 50 km verderop bij een vriendin, die onverwachts een kaartje voor Pieter Derkx over had. Ik heb enorm genoten. Gegierd van het lachen, tranen met tuiten. Een aanrader dus.![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Fijne dag iedereen
Ik ben helaas ook niet zo goed in opkomen voor mezelf (of m'n dochter) En dat terwijl ik echt niet op m'n mondje gevallen ben. Bij de huisarts kom ik nu wel verder, omdat ik altijd dingen 'uit wil sluiten' en dat snapt hij wel, maar als er voor dochter wat geregeld moet worden, stuur ik m'n man altijd mee.
Vandaag ga ik weer naar dochter toe, want ze heeft bij een asiel een kat gevonden van 4 jaar, die knuffelig is en alleen binnen gewend is. Leuk voor haar, maar ik ben hartstikke allergisch voor die beesten. Zij zoekt gewoon iets in huis. Snap ik helemaal. Nouja, we gaan het beest dus ophalen.
En zo zit m'n vrije dag dan weer in elkaar. Nadat ik bij dochter klaar ben, moet ik waarschijnlijk man ophalen van z'n werk. Geen idee waarom hij niet met de bus kan, maar ach.. hij vroeg het en ik zei ja.
Gisterenavond naar de Schouwburg geweest, niet in mijn stad maar 50 km verderop bij een vriendin, die onverwachts een kaartje voor Pieter Derkx over had. Ik heb enorm genoten. Gegierd van het lachen, tranen met tuiten. Een aanrader dus.
Fijne dag iedereen
Later is nu
woensdag 21 februari 2018 10:24
Werkse Lientje. Heb je misschien een thermolegging ofzo? Die zijn maar dun en dat scheelt een hoop.
Ik was zelf vorig jaar weer wat aangekomen door een combinatie van medicijn gebruik. Had zelfs een broekmaat groter moeten kopen. Maar ik kon gister mijn oude broek weer dichtdoen.
Dat opkomen is ook wel een fascinerend iets eigenlijk. Ik ben ook tot de conclusie gekomen dat ik bijvoorbeeld vroeger vooral een grote mond had voor andere.
Een vriendin uit een groep met pestkoppen trekken, mijn vinger in de klas opsteken als een andere vriendin iets niets durfde te vragen. Ik ben zelfs een keer een leerling achterna gelopen die i.m.o. onterecht de klas uitgezet werd (en ik kreeg gelijk van de conrector 
). Maar voor mezelf, dat blijft moeilijk hoor. 
Vooral omdat ik zoveel dingen ZO anders zie dan de tendens van de maatschappij. Nu moet ik zeggen dat ik me echt heel erg op vriendschap heb gefocused, en mijn maatschappelijk werkster is echt een pareltje. En hun vinden de dingen die ik zeg en denk niet vreemd. Dat scheelt een hoop.
Als de gemeente je ook verteld dat je rustig aan moet doen.. terwijl je ouders je nog steeds op zitten te jagen. Tja.. Er is daarom weer een periode van elkaar niet spreken en ik ben deze keer aan het overwegen om het misschien wel definitief te maken. Waarom zou je de hele wereld vertrouwen behalve je eigen dochter die aandoeningen heeft waar ze niks aan kan doen. Ze erkennen de PTSS niet eens. Mijn vader is werkvoorbereider in de elektrotechniek. Kan van solderen tot een beetje programmeren. Maar de 4 letters van PTSS onthouden en daar een keer naar googlen is teveel gevraagd.
Ik had op marktplaats een heel leuk topje gezien wat ik voor 2,50 mag kopen passen in het dorp. Dus ik ga weer aan de wandel vandaag. En ik ga achter de gemeente hun vodden aanzitten ivm vrijwilligerswerk vandaag. Het duurt me te lang.
Ik was zelf vorig jaar weer wat aangekomen door een combinatie van medicijn gebruik. Had zelfs een broekmaat groter moeten kopen. Maar ik kon gister mijn oude broek weer dichtdoen.
Dat opkomen is ook wel een fascinerend iets eigenlijk. Ik ben ook tot de conclusie gekomen dat ik bijvoorbeeld vroeger vooral een grote mond had voor andere.
Een vriendin uit een groep met pestkoppen trekken, mijn vinger in de klas opsteken als een andere vriendin iets niets durfde te vragen. Ik ben zelfs een keer een leerling achterna gelopen die i.m.o. onterecht de klas uitgezet werd (en ik kreeg gelijk van de conrector ). Maar voor mezelf, dat blijft moeilijk hoor. Vooral omdat ik zoveel dingen ZO anders zie dan de tendens van de maatschappij. Nu moet ik zeggen dat ik me echt heel erg op vriendschap heb gefocused, en mijn maatschappelijk werkster is echt een pareltje. En hun vinden de dingen die ik zeg en denk niet vreemd. Dat scheelt een hoop. Als de gemeente je ook verteld dat je rustig aan moet doen.. terwijl je ouders je nog steeds op zitten te jagen. Tja.. Er is daarom weer een periode van elkaar niet spreken en ik ben deze keer aan het overwegen om het misschien wel definitief te maken. Waarom zou je de hele wereld vertrouwen behalve je eigen dochter die aandoeningen heeft waar ze niks aan kan doen. Ze erkennen de PTSS niet eens. Mijn vader is werkvoorbereider in de elektrotechniek. Kan van solderen tot een beetje programmeren. Maar de 4 letters van PTSS onthouden en daar een keer naar googlen is teveel gevraagd.
Ik had op marktplaats een heel leuk topje gezien wat ik voor 2,50 mag kopen passen in het dorp. Dus ik ga weer aan de wandel vandaag. En ik ga achter de gemeente hun vodden aanzitten ivm vrijwilligerswerk vandaag. Het duurt me te lang.
woensdag 21 februari 2018 10:30
Mijn vader heeft vroeger ook een hernia gehad. Toen was het behandelbeleid nog heel anders met als gevolg dat mijn vader nog veel meer beperkt was dan ik nu.
Mijn ouders echter, vinden nu dat het bij mij allemaal wel meevalt omdat vroeger, mijn vader, veel minder kon dan ik nu.
Ik herken je situatie dus wel een beetje Yellow. Luister vooral naar jezelf en geef je eigen grenzen aan.
Mijn ouders echter, vinden nu dat het bij mij allemaal wel meevalt omdat vroeger, mijn vader, veel minder kon dan ik nu.
Ik herken je situatie dus wel een beetje Yellow. Luister vooral naar jezelf en geef je eigen grenzen aan.
woensdag 21 februari 2018 11:38
Opvallend dat je dat benoemd ja. Mijn moeder heeft ook fibromyalgie en een misbruik verleden. Ze ziet alleen niet hoe anders het is om nu je boontjes klaar te doppen, in vergelijking met toen. Een beetje gemeen om te zeggen misschien ook, maar ze heeft ook altijd op mijn vader mee kunnen liften. En nooit het achterste van haar tong laten zien. Ik voel me bijna een soort bliksemgeleider voor de relatie van die twee. Alles waarin mijn vader me niet vertrouwd, dat is mijn moeder eigenlijk. Want ik zoek het wel uit hoor. En ik zeg wel wat ik denk/vind. Ik praat hem niet naar de mond om hem tevreden te houden.lise1985 schreef: ↑21-02-2018 10:30Mijn vader heeft vroeger ook een hernia gehad. Toen was het behandelbeleid nog heel anders met als gevolg dat mijn vader nog veel meer beperkt was dan ik nu.
Mijn ouders echter, vinden nu dat het bij mij allemaal wel meevalt omdat vroeger, mijn vader, veel minder kon dan ik nu.
Ik herken je situatie dus wel een beetje Yellow. Luister vooral naar jezelf en geef je eigen grenzen aan.
woensdag 21 februari 2018 11:44
Wel bijzonder eigenlijk dat je ouders, en zeker je moeder, dan toch zo reageren op jouw PTSS en fibromyalgie Yellow. Je zou denken dat ze dan juist meer begrip kan hebben voor jouw situatie.
Mijn ouders zijn verder wel heel lief voor me en staan ook echt wel voor me klaar als het nodig is, of als ik daarom vraag.
Waar ik vooral tegenaan loop is, omdat ik al een half jaar rondloop met een hernia, men verwacht dat het wel een keer over is. Mijn ouders zijn dan nog relatief begripvol maar ik merk in mijn omgeving dat het begrip wat begint te dalen.
Als je je been breekt weet je dat je zes weken in het gips zit en daarna, met misschien wat fysio, weer op de been bent en verder kunt met je leven.
Daar kunnen mensen blijkbaar veel makkelijker mee om gaan.
Mijn ouders zijn verder wel heel lief voor me en staan ook echt wel voor me klaar als het nodig is, of als ik daarom vraag.
Waar ik vooral tegenaan loop is, omdat ik al een half jaar rondloop met een hernia, men verwacht dat het wel een keer over is. Mijn ouders zijn dan nog relatief begripvol maar ik merk in mijn omgeving dat het begrip wat begint te dalen.
Als je je been breekt weet je dat je zes weken in het gips zit en daarna, met misschien wat fysio, weer op de been bent en verder kunt met je leven.
Daar kunnen mensen blijkbaar veel makkelijker mee om gaan.
woensdag 21 februari 2018 17:09
Lise, ik denk dat dat komt, doordat mijn moeder het altijd beter heeft willen doen dan haar eigen moeder. En dat ze nu niet kan verkroppen dat.. ondanks dat mijn jeugd zo anders is, dat het niet gewerkt heeft. En de reden dat dat niet gewerkt heeft.. Ik denk dat dat komt doordat ze haar eigen trauma’s nooit heeft kunnen verwerken.
Haar moeder, mijn oma. Die had hele erge reuma, die kon niet eens meer lopen. En had daarnaast nog een ontelbare andere klachten. Ik heb haar niet anders meegemaakt dan ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Maar ze probeerde wel altijd een leuke oma te zijn. Iets wat ze voor haar eigen kinderen minder kon. Mijn moeder was de oudste, en iemand moest het huis poetsen, en dat soort dingen doen..
Alleen ik heb mijn oma helaas, op de morfine, zien trippen op jeugdherinneringen. Dat ze opgesloten zat in de kast, aan haar vader smeekte of ze er alsjeblieft uit mocht.
Dus voor mijn gevoel is er altijd al iets mis geweest met “mijn moeder” en haar manier van met emoties om gaan. Niet als in de zin van dat je dat haar zo zeer kwalijk kan nemen, maar naar alles wat er ondertussen bekend is, zou je denken van.. Ga de confrontatie met jezelf ook aan. Maar dat doet ze helaas niet.
Wat het voor mij nog fascinerender maakte, was dat mijn maatschappelijk werkster opeens over derde generatie oorlogsproblematiek begon.
Ze liet het zo tussen neus en lippen door vallen of ik daar wel eens van gehoord had toen ze over mijn familie hoorde. En toen ben ik gaan googlen en kwam ik op deze bron uit:
https://www.werkgroepherkenning.nl/voor ... -kinderen/
Die man die mijn oma op sloot in de kast. Heeft iemand vermoord in de oorlog. Dat is alles wat ik weet. En alles wat er ooit over gezegd mocht worden.
Maar hierover praten is helaas geen optie. Want YellowLemon die het probleem is, dat is de makkelijkere weg.
Gelukkig bestaan er vrienden.
Haar moeder, mijn oma. Die had hele erge reuma, die kon niet eens meer lopen. En had daarnaast nog een ontelbare andere klachten. Ik heb haar niet anders meegemaakt dan ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Maar ze probeerde wel altijd een leuke oma te zijn. Iets wat ze voor haar eigen kinderen minder kon. Mijn moeder was de oudste, en iemand moest het huis poetsen, en dat soort dingen doen..
Alleen ik heb mijn oma helaas, op de morfine, zien trippen op jeugdherinneringen. Dat ze opgesloten zat in de kast, aan haar vader smeekte of ze er alsjeblieft uit mocht.
Dus voor mijn gevoel is er altijd al iets mis geweest met “mijn moeder” en haar manier van met emoties om gaan. Niet als in de zin van dat je dat haar zo zeer kwalijk kan nemen, maar naar alles wat er ondertussen bekend is, zou je denken van.. Ga de confrontatie met jezelf ook aan. Maar dat doet ze helaas niet.
Wat het voor mij nog fascinerender maakte, was dat mijn maatschappelijk werkster opeens over derde generatie oorlogsproblematiek begon.
Ze liet het zo tussen neus en lippen door vallen of ik daar wel eens van gehoord had toen ze over mijn familie hoorde. En toen ben ik gaan googlen en kwam ik op deze bron uit:
https://www.werkgroepherkenning.nl/voor ... -kinderen/
Die man die mijn oma op sloot in de kast. Heeft iemand vermoord in de oorlog. Dat is alles wat ik weet. En alles wat er ooit over gezegd mocht worden.
Maar hierover praten is helaas geen optie. Want YellowLemon die het probleem is, dat is de makkelijkere weg.
Gelukkig bestaan er vrienden.
woensdag 21 februari 2018 20:06
Wat wij in gezinstherapie momenteel leren, is dat je al je ervaringen ook meeneemt in je levensstijl en opvoeding.
Óók de dingen/ problemen die je ouders of grootouders hebben. Meestal onbewust, maar alles werkt generatie op generatie door.
En als je dan gaat analyseren, kom je erachter dat bepaalde reacties van je zelf weer voortvloeien uit bijvoorbeeld de jeugd van je vader.
Of grootvader.
Fascinerend om dat te ontdekken vind ik
Soms denk je het ook héél anders aan te pakken ( beter) dan je ouders.
Maar blijk je onbewust exact dezelfde valkuilen te hebben....
Óók de dingen/ problemen die je ouders of grootouders hebben. Meestal onbewust, maar alles werkt generatie op generatie door.
En als je dan gaat analyseren, kom je erachter dat bepaalde reacties van je zelf weer voortvloeien uit bijvoorbeeld de jeugd van je vader.
Of grootvader.
Fascinerend om dat te ontdekken vind ik
Soms denk je het ook héél anders aan te pakken ( beter) dan je ouders.
Maar blijk je onbewust exact dezelfde valkuilen te hebben....
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
woensdag 21 februari 2018 21:02
Ben voorlopig afwezig, hartstikke druk met ziekenhuis afspraken, Mensendiecktherapie, spver en Psychiater.
Morgen naar maatje
Vrijdag dermatoloog
Zaterdag verjaardag moeder.
Begin maart oogart
Dezelfde week internist voor de diabetes
En de dagen wat ik niks heb wil ik uitrusten.
Dit krukje heb ik vandaag gekocht om tussendoor te gaan zitten wanneer ik pijn in rug heb, maar is ook gelijk opstapje. Het is niet hoog maar als ik naast vriezer zit dan kan ik werken
Morgen naar maatje
Vrijdag dermatoloog
Zaterdag verjaardag moeder.
Begin maart oogart
Dezelfde week internist voor de diabetes
En de dagen wat ik niks heb wil ik uitrusten.
Dit krukje heb ik vandaag gekocht om tussendoor te gaan zitten wanneer ik pijn in rug heb, maar is ook gelijk opstapje. Het is niet hoog maar als ik naast vriezer zit dan kan ik werken
