Kinderen
alle pijlers
2e kind met nieuwe partner
zondag 29 september 2019 om 12:20
Hi! Ik ben op zoek naar forummers die misschien in dezelfde situatie zitten of dit ook hebben meegemaakt.
Eind 2016 zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan na een relatie van bijna 11 jaar, ons zoontje was toen net 2.
Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad, het verbreken van de relatie kwam voor mij erg onverwacht (voor hem niet, hij wilde graag met iemand anders verder).
Heel cliché; maar na veel tijd en praten en rust heb ik ondertussen redelijk vrede met de situatie.
Het hielp ook enorm dat ik ondertussen een hele fijne man heb ontmoet waar het erg goed mee gaat. Ik blijf buikpijn houden als ik denk aan het feit dat ik mijn zoon voor de rest van zijn leven moet delen, en moet missen, Mijn huidige partner snapt dat erg goed en helpt me daar ook in. Hij is ook erg lief voor mijn zoon, doen leuke dingen samen, vangt hem op uit school wekelijks en zorgt ook echt voor hem. Ik had me geen betere man kunnen wensen
Mijn partner heeft altijd al aangegeven zelf ook graag nog kinderen te willen. Ik begrijp dat heel goed en gun hem ook absoluut een kind (misschien raar om te zeggen hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel) helemaal als ik zie hoe hij met mijn zoon omgaat. In eerste instantie heb ik altijd geroepen dat ik er niet meer aan ga beginnen, ik heb me zo beflikkerd en verdrietig gevoeld.
Je verwacht nooit dat je 2 jaar nadat je samen een kind hebt gekregen er al alleen voor komt te staan. Het heeft de band tussen mij en mijn zoon wel erg mooi en sterk gemaakt en ik ben bang/vraag me af of ik dat met een 2e kind ook zou kunnen krijgen.
Mijn huidige partner begreep dat ik wellicht geen kinderen meer wilde, en als ik daar zo over zou blijven denken was dat voor hem ook geen reden om te stoppen met onze relatie.
Wij wonen nu 1,5 jaar samen en ik krijg steeds meer zin in een kindje erbij, mijn zoon zou het denk ik erg leuk vinden en ik voel me steeds zekerder. Maar het blijft knagen; wat als dit ook mis gaat? En is het echt leuk voor mijn zoon? Die moet op en neer blijven gaan tussen 2 huizen, is dat niet zielig? Dat zijn broertje/zusje wel altijd hier blijft. Ik heb niet perse twijfels over een 2e kindje erbij, maar voel toch soms nog steeds die angst door wat er eerder is gebeurt. Ik ben (nog) niet zwanger. Zijn er dames die een gelukkig samengesteld gezin hebben? En hoe ervaren de kinderen dat die niet permanent in het gezin blijven?
Eind 2016 zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan na een relatie van bijna 11 jaar, ons zoontje was toen net 2.
Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad, het verbreken van de relatie kwam voor mij erg onverwacht (voor hem niet, hij wilde graag met iemand anders verder).
Heel cliché; maar na veel tijd en praten en rust heb ik ondertussen redelijk vrede met de situatie.
Het hielp ook enorm dat ik ondertussen een hele fijne man heb ontmoet waar het erg goed mee gaat. Ik blijf buikpijn houden als ik denk aan het feit dat ik mijn zoon voor de rest van zijn leven moet delen, en moet missen, Mijn huidige partner snapt dat erg goed en helpt me daar ook in. Hij is ook erg lief voor mijn zoon, doen leuke dingen samen, vangt hem op uit school wekelijks en zorgt ook echt voor hem. Ik had me geen betere man kunnen wensen
Mijn partner heeft altijd al aangegeven zelf ook graag nog kinderen te willen. Ik begrijp dat heel goed en gun hem ook absoluut een kind (misschien raar om te zeggen hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel) helemaal als ik zie hoe hij met mijn zoon omgaat. In eerste instantie heb ik altijd geroepen dat ik er niet meer aan ga beginnen, ik heb me zo beflikkerd en verdrietig gevoeld.
Je verwacht nooit dat je 2 jaar nadat je samen een kind hebt gekregen er al alleen voor komt te staan. Het heeft de band tussen mij en mijn zoon wel erg mooi en sterk gemaakt en ik ben bang/vraag me af of ik dat met een 2e kind ook zou kunnen krijgen.
Mijn huidige partner begreep dat ik wellicht geen kinderen meer wilde, en als ik daar zo over zou blijven denken was dat voor hem ook geen reden om te stoppen met onze relatie.
Wij wonen nu 1,5 jaar samen en ik krijg steeds meer zin in een kindje erbij, mijn zoon zou het denk ik erg leuk vinden en ik voel me steeds zekerder. Maar het blijft knagen; wat als dit ook mis gaat? En is het echt leuk voor mijn zoon? Die moet op en neer blijven gaan tussen 2 huizen, is dat niet zielig? Dat zijn broertje/zusje wel altijd hier blijft. Ik heb niet perse twijfels over een 2e kindje erbij, maar voel toch soms nog steeds die angst door wat er eerder is gebeurt. Ik ben (nog) niet zwanger. Zijn er dames die een gelukkig samengesteld gezin hebben? En hoe ervaren de kinderen dat die niet permanent in het gezin blijven?
sofiej1986 wijzigde dit bericht op 29-09-2019 12:34
0.02% gewijzigd
zondag 29 september 2019 om 13:41
Mijn kids hebben aan mijn kant een halfbroer.
Dat half wordt zelden benoemt, enkel om heel soms aan buitenstaanders uit te leggen dat ze niet dezelfde vader hebben als dat toevallig ter sprake komt.
In hun gevoelswereld zijn ze allemaal broer en zus. Er is geen verschil en er is ook niets niet echt aan.
Ze zijn samen opgegroeid, delen genetisch materiaal, hebben een bloedband, zeggen allemaal mam tegen dezelfde en delen samen family life.
Het is echt hun kleine broertje en zijn allemaal dol op elkaar.
Dat half wordt zelden benoemt, enkel om heel soms aan buitenstaanders uit te leggen dat ze niet dezelfde vader hebben als dat toevallig ter sprake komt.
In hun gevoelswereld zijn ze allemaal broer en zus. Er is geen verschil en er is ook niets niet echt aan.
Ze zijn samen opgegroeid, delen genetisch materiaal, hebben een bloedband, zeggen allemaal mam tegen dezelfde en delen samen family life.
Het is echt hun kleine broertje en zijn allemaal dol op elkaar.
zondag 29 september 2019 om 13:50
Dat is geen stiefzus maar een halfzus als je dezelfde moeder hebt.cranberryjuice schreef: ↑29-09-2019 13:25
Ik ben trouwens opgegroeid met een stief zusje, mijn moeder hertrouwde met mijn stiefvader. En ik zie haar gewoon als mijn ECHTE Zusje. Ik heb deze band NOOIT anders gevoeld omdat we niet dezelfde vader hebben? Ik zou dit heel vreemd vinden als dit wel zo was..... we zijn samen opgegroeid, zelfde moeder en spreken elkaar dagelijks. We zeiden vroeger op school ook gewoon dit is mijn zus, deden broertjes en zusjes foto’s. Een zus is een zus.
zondag 29 september 2019 om 14:02
Natuurlijk hou je ook van een 2e kind en krijg je daar ook een sterke band mee. Het is je eigen kind!
Je zoontje heeft bij zijn vader ook 'thuis'. Tis niet als ie bij papa is dat ie dan eenzaam is of zo. Dit moet je anders gaan zien. Jij bent niet de enige ouder en niet de enige ouder die van hem houdt.
Je zoontje groeit gewoon op in de huidige situatie, óók met de nieuwe situatie van een nieuwe baby.
Jouw angst komt uit je vorige relatie, hoe dat eindigde. Daar kun je evt. hulp bij zoeken, zijn ook moeilijke dingen. Het gaat om weer vertrouwen te krijgen, voornamelijk in jezelf en jouw beslissingen.
Gebaseerd op deze argumenten geen kindje nemen is eerlijk gezegd niet reëel maar op angsten gebaseerd.
Je partner een kindje ontzeggen om jouw angsten is ook niet correct. Niet dat je zwanger moet worden om hém een plezier te doen, da's ook niet correct.
Maar jij moet verantwoordelijkheid nemen voor jouw problemen en als je dat niet zelf kunt, hulp inschakelen.
Dat hoeft overigens niet zo zwaar te zijn als dat klinkt misschien. Een maatsch. werker, een coach of zo kan hierbij al voldoende zijn.
Je zoontje heeft bij zijn vader ook 'thuis'. Tis niet als ie bij papa is dat ie dan eenzaam is of zo. Dit moet je anders gaan zien. Jij bent niet de enige ouder en niet de enige ouder die van hem houdt.
Je zoontje groeit gewoon op in de huidige situatie, óók met de nieuwe situatie van een nieuwe baby.
Jouw angst komt uit je vorige relatie, hoe dat eindigde. Daar kun je evt. hulp bij zoeken, zijn ook moeilijke dingen. Het gaat om weer vertrouwen te krijgen, voornamelijk in jezelf en jouw beslissingen.
Gebaseerd op deze argumenten geen kindje nemen is eerlijk gezegd niet reëel maar op angsten gebaseerd.
Je partner een kindje ontzeggen om jouw angsten is ook niet correct. Niet dat je zwanger moet worden om hém een plezier te doen, da's ook niet correct.
Maar jij moet verantwoordelijkheid nemen voor jouw problemen en als je dat niet zelf kunt, hulp inschakelen.
Dat hoeft overigens niet zo zwaar te zijn als dat klinkt misschien. Een maatsch. werker, een coach of zo kan hierbij al voldoende zijn.
zondag 29 september 2019 om 14:14
Oeps inderdaad halfzus bedoelde ik. ShameDue-scimmie schreef: ↑29-09-2019 13:50Dat is geen stiefzus maar een halfzus als je dezelfde moeder hebt.
zondag 29 september 2019 om 14:16
zondag 29 september 2019 om 14:22
Goed om te lezen, dat het ook goed kan gaan. Ik weet dat de cijfertjes over ‘2e leg of samengestelde ‘ gezinnen niet heel positief zijn.
Het lijkt mij raar om bijv. iets leuks te gaan doen met kind 2 als zoon er niet bij is, alsof ik hem dan tekort zou doen.
Andere kant heeft zoon het ook leuk en goed bij zijn vader en krijgt hij daar volop de aandacht.
Misschien ervaart hij het wel heel anders en vind hij het juist fijn om daar heen te gaan. Waarschijnlijk meer mijn gevoel, alsof je een feestje hebt gegeven waar hij niks van mag weten omdat je dat sneu vind haha.
Op school zijn er ook niet veel kids met gescheiden ouders merk ik, hij denkt zelf veel na over familie en relaties. We zijn ook volop boekjes aan het lezen voor zijn leeftijd over 2 huizen hebben etc. Hij ziet op school veel vriendjes met broertjes en zusjes en daardoor komt nu regelmatig de vraag of hij dat ook krijgt. Ik klets er dan altijd maar een beetje overheen. Het woordje stiefbroer of stiefzus klinkt ook zo naar.
Het lijkt mij raar om bijv. iets leuks te gaan doen met kind 2 als zoon er niet bij is, alsof ik hem dan tekort zou doen.
Andere kant heeft zoon het ook leuk en goed bij zijn vader en krijgt hij daar volop de aandacht.
Misschien ervaart hij het wel heel anders en vind hij het juist fijn om daar heen te gaan. Waarschijnlijk meer mijn gevoel, alsof je een feestje hebt gegeven waar hij niks van mag weten omdat je dat sneu vind haha.
Op school zijn er ook niet veel kids met gescheiden ouders merk ik, hij denkt zelf veel na over familie en relaties. We zijn ook volop boekjes aan het lezen voor zijn leeftijd over 2 huizen hebben etc. Hij ziet op school veel vriendjes met broertjes en zusjes en daardoor komt nu regelmatig de vraag of hij dat ook krijgt. Ik klets er dan altijd maar een beetje overheen. Het woordje stiefbroer of stiefzus klinkt ook zo naar.
zondag 29 september 2019 om 14:22
Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders. Mijn moeder kreeg later met een nieuwe partner nog twee kinderen. Ik ben dol op mijn (half)broertjes. Toen al, en nu nog steeds.
Ik ben nooit jaloers geweest dat zij met hun beide ouders in 1 huis leefden en ik niet. Ik gunde het ze vooral. Komt denk ik ook omdat ik met hun vader ook een goede band had, en nog steeds heb. Zelfs nu hij en mijn moeder ook weer uit elkaar zijn.
Kortom: ik denk dat veel valt of staat met de band tussen je nieuwe partner en je zoontje.
Ik ben nooit jaloers geweest dat zij met hun beide ouders in 1 huis leefden en ik niet. Ik gunde het ze vooral. Komt denk ik ook omdat ik met hun vader ook een goede band had, en nog steeds heb. Zelfs nu hij en mijn moeder ook weer uit elkaar zijn.
Kortom: ik denk dat veel valt of staat met de band tussen je nieuwe partner en je zoontje.
zondag 29 september 2019 om 14:28
Ik heb wat je noemt "stiefzussen" maar dat is geen bloedband, ook geen halve. Dat zijn de kinderen van mijn stiefmoeder, mijn vaders 2e vrouw.SofieJ1986 schreef: ↑29-09-2019 14:22Goed om te lezen, dat het ook goed kan gaan. Ik weet dat de cijfertjes over ‘2e leg of samengestelde ‘ gezinnen niet heel positief zijn.
Het lijkt mij raar om bijv. iets leuks te gaan doen met kind 2 als zoon er niet bij is, alsof ik hem dan tekort zou doen.
Andere kant heeft zoon het ook leuk en goed bij zijn vader en krijgt hij daar volop de aandacht.
Misschien ervaart hij het wel heel anders en vind hij het juist fijn om daar heen te gaan. Waarschijnlijk meer mijn gevoel, alsof je een feestje hebt gegeven waar hij niks van mag weten omdat je dat sneu vind haha.
Op school zijn er ook niet veel kids met gescheiden ouders merk ik, hij denkt zelf veel na over familie en relaties. We zijn ook volop boekjes aan het lezen voor zijn leeftijd over 2 huizen hebben etc. Hij ziet op school veel vriendjes met broertjes en zusjes en daardoor komt nu regelmatig de vraag of hij dat ook krijgt. Ik klets er dan altijd maar een beetje overheen. Het woordje stiefbroer of stiefzus klinkt ook zo naar.
Jij vult alles al in, gebaseerd op jouw angsten en zo. Je zit echt mega te projecteren en ga je muggeziften.
Hij krijgt geen stiefzusje/broertje, maar een broertje of zusje.
Als jij met je 2e kindje leuke dingen doet is toch niets mis mee? Je zoontje doet bij papa waarschijnlijk ook leuke dingen die kind 2 niet krijgt. Moet je ex dan ook geen leuke dingen meer doen?
Evt grote dingen zoals bijv. Efteling of zoiets kun je evt wél met zijn allen doen, he. Maar je houdt dan gewoon goed overleg met ex. Misschien gaat hij graag ook een keertje naar de Efteling met zoon. Dan kun jij prima met nieuwe kindje en partner alleen gaan.
Je maakt het zo moeilijk, creëert beren op de weg die er niet zijn en daarop gebaseerd ga je jezelf, je partner, én je zoontje limiteren.
Ga eens denken in oplossingen en stoppen met projecteren en muggeziften.
zondag 29 september 2019 om 14:42
Je kind krijgt geen stiefbroer of stiefzus.SofieJ1986 schreef: ↑29-09-2019 14:22Goed om te lezen, dat het ook goed kan gaan. Ik weet dat de cijfertjes over ‘2e leg of samengestelde ‘ gezinnen niet heel positief zijn.
Het lijkt mij raar om bijv. iets leuks te gaan doen met kind 2 als zoon er niet bij is, alsof ik hem dan tekort zou doen.
Andere kant heeft zoon het ook leuk en goed bij zijn vader en krijgt hij daar volop de aandacht.
Misschien ervaart hij het wel heel anders en vind hij het juist fijn om daar heen te gaan. Waarschijnlijk meer mijn gevoel, alsof je een feestje hebt gegeven waar hij niks van mag weten omdat je dat sneu vind haha.
Op school zijn er ook niet veel kids met gescheiden ouders merk ik, hij denkt zelf veel na over familie en relaties. We zijn ook volop boekjes aan het lezen voor zijn leeftijd over 2 huizen hebben etc. Hij ziet op school veel vriendjes met broertjes en zusjes en daardoor komt nu regelmatig de vraag of hij dat ook krijgt. Ik klets er dan altijd maar een beetje overheen. Het woordje stiefbroer of stiefzus klinkt ook zo naar.
Hij krijgt een ( half) broer of zus en zal dit zeer waarschijnlijk gewoon als een volle broer / zus ervaren.
Zeker als jullie dit ook zo benaderen en dat half achterwege laten.
zondag 29 september 2019 om 14:44
Ik zou het gewoon doen.
Je hebt niet de keuze gemaakt dat je relatie kapot ging dat is gebeurt dat wist je niet van te voren.
Soms lopen dingen anders en niet perse verkeerd gewoon anders dan je van te voren had verwacht.
Een samengesteld gezin is wat er nu wel kan en dat hebben erg veel mensen.
Ik kom uit gezin met 2 half broers. Prima had ze niet willen missen.
Je hebt niet de keuze gemaakt dat je relatie kapot ging dat is gebeurt dat wist je niet van te voren.
Soms lopen dingen anders en niet perse verkeerd gewoon anders dan je van te voren had verwacht.
Een samengesteld gezin is wat er nu wel kan en dat hebben erg veel mensen.
Ik kom uit gezin met 2 half broers. Prima had ze niet willen missen.
zondag 29 september 2019 om 14:50
Je hebt nu iets met een fijne man waarmee het erg goed gaat. Ergens klinkt het alsof deze man een ‘prima’ man is, omdat hij goed voor jou is, maar dat het niet een man is waar je dolverliefd op bent. Ik geloof er ook niet in dat je zo kort na je scheiding alweer zo’n geweldige man ontmoet dat je er zelfs een kind mee wilt.
Hoe gek ben je echt op deze man? Is hij de man die je vorige stukgelopen relatie goed moet maken? En is hij de man die jouw kinderwens weer moet vervullen? Of is hij meer dan dat en zou je ook iets met hem hebben gehad als je jonger was geweest en anders in het leven had gestaan? Zou je dan ook op hem gevallen zijn?
Ik zou alleen een kind met hem krijgen als dit je hem echt de meest geweldige vent ooit vindt. En niet omdat hij ‘prima’ is en hij een ‘lieverd’ is en eigenlijk vervangbaar is door elke andere vent.
Hoe gek ben je echt op deze man? Is hij de man die je vorige stukgelopen relatie goed moet maken? En is hij de man die jouw kinderwens weer moet vervullen? Of is hij meer dan dat en zou je ook iets met hem hebben gehad als je jonger was geweest en anders in het leven had gestaan? Zou je dan ook op hem gevallen zijn?
Ik zou alleen een kind met hem krijgen als dit je hem echt de meest geweldige vent ooit vindt. En niet omdat hij ‘prima’ is en hij een ‘lieverd’ is en eigenlijk vervangbaar is door elke andere vent.
zondag 29 september 2019 om 15:04
Ik wilde het niet, maar vriend en ik hebben beiden een kind dus dat is toch weer net anders. Ze gaan tenslotte allebei naar de andere ouder. Niet altijd op dezelfde momenten trouwens, maar dan merk ik al dat dochter dat niet leuk vindt. Komt bij dat jongste 5 was toen wij elkaar leerden kennen, tegen de tijd dat ik dan aan een kind zou durven denken zou ik het verschil te groot vinden. En mezelf te oud 
zondag 29 september 2019 om 15:07
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen waarvan 4 vaders, dat is wel veel natuurlijk maar we zijn allemaal gewoon echt broer en zus van elkaar en het enige wat anders is is de achternaam eigenlijk.
Als je echt een goed gevoel hebt bij je huidige partner, go for it! Straks heb je spijt dat je het niet hebt gedaan omdat je in angst hebt geleefd hetzelfde weer mee te maken. Heel veel succes samen
Als je echt een goed gevoel hebt bij je huidige partner, go for it! Straks heb je spijt dat je het niet hebt gedaan omdat je in angst hebt geleefd hetzelfde weer mee te maken. Heel veel succes samen
zondag 29 september 2019 om 15:10
5 kinderen van 4 vaders vind ik nou niet een goed voorbeeld. Dat wil je kinderen echt niet aandoen.LD199 schreef: ↑29-09-2019 15:07Ik kom uit een gezin met 5 kinderen waarvan 4 vaders, dat is wel veel natuurlijk maar we zijn allemaal gewoon echt broer en zus van elkaar en het enige wat anders is is de achternaam eigenlijk.
Als je echt een goed gevoel hebt bij je huidige partner, go for it! Straks heb je spijt dat je het niet hebt gedaan omdat je in angst hebt geleefd hetzelfde weer mee te maken. Heel veel succes samen
zondag 29 september 2019 om 16:14
Waarschijnlijk omdat mensen in de omgeving maar blijven zeggen het zijn halfbroer en halfzussen. Voor ons is het one happy family.consuelabananahammok schreef: ↑29-09-2019 13:15Het zijn toch wel gewoon echt broer en zus van elkaar?
Ze hebben allemaal toch dezelfde moeder.
Officieel dan halfbroer en zus, maar dat is niet minder echt.
Bijzonder dat jij dat zo benoemt.
Maar mensen kijken ons ook raar aan dat mijn ex en ik normaal door 1 deur kunnen, en dat manlief en ex ook vrienden zijn.
zondag 29 september 2019 om 16:28
Ik vind dit een lastige reactie, ik heb in het begin namelijk altijd heeeeel hard geroepen dat hij moest opdonderen en dat ik geen stabiele leuke vrouw zou zijn voor hem. Dat laatste ben ik misschien nog steeds niet altijdHatchi schreef: ↑29-09-2019 14:50Je hebt nu iets met een fijne man waarmee het erg goed gaat. Ergens klinkt het alsof deze man een ‘prima’ man is, omdat hij goed voor jou is, maar dat het niet een man is waar je dolverliefd op bent. Ik geloof er ook niet in dat je zo kort na je scheiding alweer zo’n geweldige man ontmoet dat je er zelfs een kind mee wilt.
Hoe gek ben je echt op deze man? Is hij de man die je vorige stukgelopen relatie goed moet maken? En is hij de man die jouw kinderwens weer moet vervullen? Of is hij meer dan dat en zou je ook iets met hem hebben gehad als je jonger was geweest en anders in het leven had gestaan? Zou je dan ook op hem gevallen zijn?
Ik zou alleen een kind met hem krijgen als dit je hem echt de meest geweldige vent ooit vindt. En niet omdat hij ‘prima’ is en hij een ‘lieverd’ is en eigenlijk vervangbaar is door elke andere vent.
. Maar hij is gebleven omdat hij zo gek op mij was, ik wilde er niet echt aan toegeven, want het was best snel en ik had niet het gevoel dat ik eraan toe was.
Uiteindelijk rustig aan gedaan, vakanties apart gedaan, veel afgesproken als zoon er niet was, maar dan miste ik hem ook enorm.
Ik heb echt een knop om gezet om hem leuk te kunnen en mogen vinden. En uitgezocht of het niet alleen het veilige/ vertrouwde gevoel was.
Ik weet heel zeker dat ik hem geweldig vind, voor mij en voor mijn kind.
Iemand die überhaupt zo onvoorwaardelijk van het kind van een ander kan houden en ervoor kan zorgen vind ik sowieso al bijzonder.
Ik zou nooit een relatie willen met een man met kinderen, heel egoïstisch misschien maar ik weet dat ik daar niet geschikt voor ben.
Ik vind hem sexy en lief en ik voel wel een bepaalde drang en nieuwsgierigheid naar een kind van ons samen. Hij is sociaal heel gemakkelijk in de omgang en ik ben echt trots als ik ergens met hem binnen kom.
Hij kan mij met een simpele blik een goed gevoel geven en zorgt ervoor dat ik rustiger ben ( ik kan nogal snel in de stress schieten) Hij heeft voor mij een relatie gehad van een jaar of 10.
Er is dus denk ik geen sprake van “mijn kinderwens vervullen” (eerder andersom) of “mijn vorige relatie goed maken”.
zondag 29 september 2019 om 16:29
Ik vraag me echt af hoe ze dat organiseren, bijvoorbeeld met kerst.... al die vaders, als zij haar kinderen bij elkaar wil hebben moeten er zoveel mensen rekening houden met elkaar. Ik vind 1 al geregel...
zondag 29 september 2019 om 17:34
Ja best jammer toch eigenlijk, hoe buitenstaanders je dan zo kunnen beïnvloeden.yourlocalhero schreef: ↑29-09-2019 16:14Waarschijnlijk omdat mensen in de omgeving maar blijven zeggen het zijn halfbroer en halfzussen. Voor ons is het one happy family.
Maar mensen kijken ons ook raar aan dat mijn ex en ik normaal door 1 deur kunnen, en dat manlief en ex ook vrienden zijn.
Het is voor jullie gewoon one happy familie met een dikke punt erachter.
Niets niet echt, niets half gewoon niet
zondag 29 september 2019 om 18:17
Dat klinkt inderdaad heel goed. Anders dan in je eerste bericht. Maar dan zit het wel goed tussen jullie.SofieJ1986 schreef: ↑29-09-2019 16:28Ik vind dit een lastige reactie, ik heb in het begin namelijk altijd heeeeel hard geroepen dat hij moest opdonderen en dat ik geen stabiele leuke vrouw zou zijn voor hem. Dat laatste ben ik misschien nog steeds niet altijd.
Maar hij is gebleven omdat hij zo gek op mij was, ik wilde er niet echt aan toegeven, want het was best snel en ik had niet het gevoel dat ik eraan toe was.
Uiteindelijk rustig aan gedaan, vakanties apart gedaan, veel afgesproken als zoon er niet was, maar dan miste ik hem ook enorm.
Ik heb echt een knop om gezet om hem leuk te kunnen en mogen vinden. En uitgezocht of het niet alleen het veilige/ vertrouwde gevoel was.
Ik weet heel zeker dat ik hem geweldig vind, voor mij en voor mijn kind.
Iemand die überhaupt zo onvoorwaardelijk van het kind van een ander kan houden en ervoor kan zorgen vind ik sowieso al bijzonder.
Ik zou nooit een relatie willen met een man met kinderen, heel egoïstisch misschien maar ik weet dat ik daar niet geschikt voor ben.
Ik vind hem sexy en lief en ik voel wel een bepaalde drang en nieuwsgierigheid naar een kind van ons samen. Hij is sociaal heel gemakkelijk in de omgang en ik ben echt trots als ik ergens met hem binnen kom.
Hij kan mij met een simpele blik een goed gevoel geven en zorgt ervoor dat ik rustiger ben ( ik kan nogal snel in de stress schieten) Hij heeft voor mij een relatie gehad van een jaar of 10.
Er is dus denk ik geen sprake van “mijn kinderwens vervullen” (eerder andersom) of “mijn vorige relatie goed maken”.
