Kinderen
alle pijlers
Al 17 mnd niet slapen...ten einde raad
zondag 6 januari 2019 10:48
Ik heb hier vaker gepost over onze jongste dochter, nu 17 maanden oud. Hopelijk heeft iemand zin om dit hele epistel door te lezen.
In haar leven heeft onze jongste nooit stelselmatig meer dan 1 of 2 nachten na elkaar doorgeslapen. Op een gegeven moment zaten er echter steeds vaker nachten tussen dat we er om het uur uit moesten. Uiteindelijk werden er in 9 weken tijd 3 oorontstekingen geconstateerd dus toen ze 14 maanden was heeft de KNO arts buisjes geplaatst. De eerste nacht na de ingreep leek het gelijk iets gedaan te hebben want ze sliep klokje rond.
Maar helaas; sindsdien gaat het weer van kwaad tot erger. Op een goede nacht wordt ze ergens tussen 1.00 en 3.30 wakker en slaapt ze na een flesje weer verder. Op een slechte nacht, zoals de afgelopen week, begin het ‘s avonds rond 22.00 uur al. Ze begint meteen te krijsen, ze jammert niet eerst even. Troosten in bed maakt haar alleen maar hysterischer dus meestal pak ik haar dan uit bed en ga met haar zitten schommelen in de schommelstoel. Ze blijft dan doorduimen en soms gaat ze rustig in je armen proberen te slapen maar vaker begint ze te ‘ planken ‘ en huilt door.
De laatste nachten gaan we dan maar naar beneden met haar omdat ze een oudere zus heeft die anders ook wakker wordt. Eenmaal beneden wil ze niet bij je zitten maar rondlopen. Na verloop van tijd begint ze zelfs te spelen dus dan voel ik me behoorlijk genept. Als je dan weer terug naar boven met haar gaat en een flesje geeft, gaat ze meestal wel weer slapen. Tot ze, zoals vanochtend, een aantal uren later weer gillend wakker wordt. Ze wordt nooit gezellig babbelend wakker, het is altijd meteen gillen.
Ik merk dat wij nu beiden richting een soort van inzinking gaan. We kunnen niets meer van elkaar of oudste dochter hebben, verheffen steeds meer onze stem tegen de meiden en ik ben bang dat ik weer depressief wordt (ben ik eerder geweest dus ik ben er beducht voor). Ik heb lang medicatie geslikt en ben daar nu een dik half jaar na behoorlijk knokken vanaf dus ik wil niet zonder meer weer naar die pillen grijpen. Bovendien; dit depressieve gevoel komt niet uit de lucht vallen, ik ben gewoon uitgeput.
Als ik elke nacht nog een fles moet geven om slaap te krijgen; prima, ik doe het (ook al heeft ze het volgens mij echt niet meer nodig). Maar het lijkt niet meer te werken. Nachtlampje, (preventieve) zetpil, weinig prikkels voor het slapengaan, een duidelijk ritueel, badje voor bedtijd, bij ons in bed; allemaal geprobeerd en niets werkt. Soms blijft ze brullen als je haar vasthoudt, soms stopt ze even om daarna weer door te huilen en boos te worden. Je merkt aan alles dat ze eigenlijk wil slapen (ze overstrekt, ze wriemelt in je armen, wisselt wild haar duimpjes af). We blijven in de regel op haar kamertje, houden het donker en praten niet tegen haar.
In haar korte leventje heeft ze nu al 7 antibiotica kuren gehad vanwege oorontstekingen. De KNOarts heeft dus buisjes geplaatst maar sindsdien hebben we alweer 3 ontstekingen gehad. Amandelen wil hij niet knippen. Ik heb ten einde raad een verwijzing naar de kinderarts gekregen en die zei: ach, 7 a 8 oorontstekingen in dit tijdsbestek bij een kind van deze leeftijd is heel normaal. Het is haar zwakke plek; andere kinderen worden verkouden als ze een verlaagde weerstand hebben, zij krijgt oorontstekingen. Geen aanleiding om nader onderzoek te doen. ‘ Ze groeit er wel overheen mevrouw’. En dan sta je weer buiten.
De huisarts zegt: het is gedrag, je moet haar laten huilen. Dat hebben we 1x gedaan; na 45 min kon ik het niet meer. De volgende nacht zaten we bij de huisartsenpost; conclusie: zware middenoorontsteking. Ik kon wel janken dat ik haar zo lang had laten brullen..
Osteopaat zijn we 2x geweest met als resultaat dat de nachten nog tien keer zo erg werden. We zijn nu al een tijdje bezig met homeopatische druppels maar sindsdien lijkt het dus ook verergerd te zijn.
We zijn ten einde raad. Wellicht zit ze nu in een sprongetje, want ze is overdag ook erg huilerig. Maar het punt is dat we eigenlijk nooit een rustige periode hebben gehad. Is het geen oorontsteking, tanden of gewone buikgriep (wat ze rond Oudejaarsdag had) dan zijn het wel oorontstekingen of sprongetjes. We weten niet meer hoe we haar nu op een goede manier kunnen (leren) laten slapen.
Familie woont ver weg of zijn behoorlijk op leeftijd dus je doet ze ook niet zo makkelijk uit voor een nachtje uit logeren, bovendien vind ik het nogal wat om iemand je kind te overhandigen met de gedachte dat zij dus de hele nacht wakker zullen zijn vanwege hun logee. We proberen echt wel af te wisselen (man en ik) maar omdat ze zo hard brult is het meestal zo dat de een de fles maakt en de ander houdt haar alvast rustig. Bovendien merk ik dat we beiden soms in de paniek schieten en dan is het toch fijn om het met zijn twee het hoofd te bieden.
Daarbij: ik merk dat ik zo langzamerhand toch niet meer slaap, in zijn geheel niet: ook als ik haar niet hoor, hoor ik haar, zeg maar.
Laten huilen? Blijven troosten met fles/eruit halen/uren rondlopen of beneden zitten? Toch terug naar de dokter (kinderarts/KNO/consultatiebureau)? Accepteren? Ik weet t niet meer..
In haar leven heeft onze jongste nooit stelselmatig meer dan 1 of 2 nachten na elkaar doorgeslapen. Op een gegeven moment zaten er echter steeds vaker nachten tussen dat we er om het uur uit moesten. Uiteindelijk werden er in 9 weken tijd 3 oorontstekingen geconstateerd dus toen ze 14 maanden was heeft de KNO arts buisjes geplaatst. De eerste nacht na de ingreep leek het gelijk iets gedaan te hebben want ze sliep klokje rond.
Maar helaas; sindsdien gaat het weer van kwaad tot erger. Op een goede nacht wordt ze ergens tussen 1.00 en 3.30 wakker en slaapt ze na een flesje weer verder. Op een slechte nacht, zoals de afgelopen week, begin het ‘s avonds rond 22.00 uur al. Ze begint meteen te krijsen, ze jammert niet eerst even. Troosten in bed maakt haar alleen maar hysterischer dus meestal pak ik haar dan uit bed en ga met haar zitten schommelen in de schommelstoel. Ze blijft dan doorduimen en soms gaat ze rustig in je armen proberen te slapen maar vaker begint ze te ‘ planken ‘ en huilt door.
De laatste nachten gaan we dan maar naar beneden met haar omdat ze een oudere zus heeft die anders ook wakker wordt. Eenmaal beneden wil ze niet bij je zitten maar rondlopen. Na verloop van tijd begint ze zelfs te spelen dus dan voel ik me behoorlijk genept. Als je dan weer terug naar boven met haar gaat en een flesje geeft, gaat ze meestal wel weer slapen. Tot ze, zoals vanochtend, een aantal uren later weer gillend wakker wordt. Ze wordt nooit gezellig babbelend wakker, het is altijd meteen gillen.
Ik merk dat wij nu beiden richting een soort van inzinking gaan. We kunnen niets meer van elkaar of oudste dochter hebben, verheffen steeds meer onze stem tegen de meiden en ik ben bang dat ik weer depressief wordt (ben ik eerder geweest dus ik ben er beducht voor). Ik heb lang medicatie geslikt en ben daar nu een dik half jaar na behoorlijk knokken vanaf dus ik wil niet zonder meer weer naar die pillen grijpen. Bovendien; dit depressieve gevoel komt niet uit de lucht vallen, ik ben gewoon uitgeput.
Als ik elke nacht nog een fles moet geven om slaap te krijgen; prima, ik doe het (ook al heeft ze het volgens mij echt niet meer nodig). Maar het lijkt niet meer te werken. Nachtlampje, (preventieve) zetpil, weinig prikkels voor het slapengaan, een duidelijk ritueel, badje voor bedtijd, bij ons in bed; allemaal geprobeerd en niets werkt. Soms blijft ze brullen als je haar vasthoudt, soms stopt ze even om daarna weer door te huilen en boos te worden. Je merkt aan alles dat ze eigenlijk wil slapen (ze overstrekt, ze wriemelt in je armen, wisselt wild haar duimpjes af). We blijven in de regel op haar kamertje, houden het donker en praten niet tegen haar.
In haar korte leventje heeft ze nu al 7 antibiotica kuren gehad vanwege oorontstekingen. De KNOarts heeft dus buisjes geplaatst maar sindsdien hebben we alweer 3 ontstekingen gehad. Amandelen wil hij niet knippen. Ik heb ten einde raad een verwijzing naar de kinderarts gekregen en die zei: ach, 7 a 8 oorontstekingen in dit tijdsbestek bij een kind van deze leeftijd is heel normaal. Het is haar zwakke plek; andere kinderen worden verkouden als ze een verlaagde weerstand hebben, zij krijgt oorontstekingen. Geen aanleiding om nader onderzoek te doen. ‘ Ze groeit er wel overheen mevrouw’. En dan sta je weer buiten.
De huisarts zegt: het is gedrag, je moet haar laten huilen. Dat hebben we 1x gedaan; na 45 min kon ik het niet meer. De volgende nacht zaten we bij de huisartsenpost; conclusie: zware middenoorontsteking. Ik kon wel janken dat ik haar zo lang had laten brullen..
Osteopaat zijn we 2x geweest met als resultaat dat de nachten nog tien keer zo erg werden. We zijn nu al een tijdje bezig met homeopatische druppels maar sindsdien lijkt het dus ook verergerd te zijn.
We zijn ten einde raad. Wellicht zit ze nu in een sprongetje, want ze is overdag ook erg huilerig. Maar het punt is dat we eigenlijk nooit een rustige periode hebben gehad. Is het geen oorontsteking, tanden of gewone buikgriep (wat ze rond Oudejaarsdag had) dan zijn het wel oorontstekingen of sprongetjes. We weten niet meer hoe we haar nu op een goede manier kunnen (leren) laten slapen.
Familie woont ver weg of zijn behoorlijk op leeftijd dus je doet ze ook niet zo makkelijk uit voor een nachtje uit logeren, bovendien vind ik het nogal wat om iemand je kind te overhandigen met de gedachte dat zij dus de hele nacht wakker zullen zijn vanwege hun logee. We proberen echt wel af te wisselen (man en ik) maar omdat ze zo hard brult is het meestal zo dat de een de fles maakt en de ander houdt haar alvast rustig. Bovendien merk ik dat we beiden soms in de paniek schieten en dan is het toch fijn om het met zijn twee het hoofd te bieden.
Daarbij: ik merk dat ik zo langzamerhand toch niet meer slaap, in zijn geheel niet: ook als ik haar niet hoor, hoor ik haar, zeg maar.
Laten huilen? Blijven troosten met fles/eruit halen/uren rondlopen of beneden zitten? Toch terug naar de dokter (kinderarts/KNO/consultatiebureau)? Accepteren? Ik weet t niet meer..
zondag 6 januari 2019 21:44
Wij hebben dit ook meegemaakt. Het is heel zwaar! Ga inderdaad op zoek naar een second opinion, wij hebben veelste lang gewacht en bijna 3 jaar aan geklungelt (werden ook afgescheept met “ze groeit er wel overheen” etc.)
bij ons waren buisjes bijv. niet de oplossing maar reflux medicatie. Reflux was hier de oorzaak van de vele oorontstekingen en pijn snachts, en bij onze second opinion KNO arts gingen de alarm bellen rinkelen toen ze hoorde dat dochter een huilbaby met ernstige reflux was. We waren al lang met de medicatie gestopt en hadden nooit gedacht dat reflux oorontsteking kon veroorzaken.
Allergieën moeten ook uitgesloten worden, en wij zagen nog meer verbetering nadat ook de amandelen en neuspoliepen verwijderd waren.
Wij hebben nu een ander kind, niet meer altijd ziek en slaapt goed! Sterkte en hoop dat jullie ook snel een oorzaak vinden.
bij ons waren buisjes bijv. niet de oplossing maar reflux medicatie. Reflux was hier de oorzaak van de vele oorontstekingen en pijn snachts, en bij onze second opinion KNO arts gingen de alarm bellen rinkelen toen ze hoorde dat dochter een huilbaby met ernstige reflux was. We waren al lang met de medicatie gestopt en hadden nooit gedacht dat reflux oorontsteking kon veroorzaken.
Allergieën moeten ook uitgesloten worden, en wij zagen nog meer verbetering nadat ook de amandelen en neuspoliepen verwijderd waren.
Wij hebben nu een ander kind, niet meer altijd ziek en slaapt goed! Sterkte en hoop dat jullie ook snel een oorzaak vinden.
zondag 6 januari 2019 21:48
Waarom eisen? Mag hopen dat ze dat niet doen als er niks aan de hand was!fryskefaam schreef: ↑06-01-2019 11:13Ik zou terug gaan naar de KNO en eisen dat ze amandelen knippen.
Ik herken je klachten! Kind had hier tot 2 jaar vergelijkbare nachten. Ik bleef ‘s nachts flessen klaarmaken, want dat was de enige manier om het voor even te laten slapen!
Daarnaast om de haverklap AB voor bronchitis.
Hier was het voorstel van de kinderarts de amandelen te laten knippen en meteen een afspraak te maken met een anesthesist. Ik stond erop hier eerst een KNO-arts over te raadplegen. Die vond (uiteraard) geen enkele aanleiding om dit te doen.
Vlak daarna kwamen wij erachter dat kind allergisch was voor koemelk. Vanaf toen waren alle klachten over!
Kijk dus eens of Julie kind ergens allergisch voor jou kunnen zijn! Zou mij niks verbazen!
zondag 6 januari 2019 21:48
Dáár ben IK voor in therapie geweest. Dat moet je los kunnen laten. Neem desnoods een werkster. Vraag desnoods een pilletje dat je wél kunt slapen overdag. Je moet echt aan je rust komen want dan kun je er beter tegen, zie je dingen helderder.RoAn1981 schreef: ↑06-01-2019 20:46
Algemeen over het vrij pakken: waar het gaat doe ik het. Een paar uurtjes eerder naar huis terwijl de meiden op het kdv/BSO zijn, in de kerstvakantie een dagje toen ze beiden op de opvang zaten. Maar eerlijk gezegd doet dat weinig..Ik kan dan toch niet gaan slapen (slaap slecht overdag) en zie dan vooral alles in het huis wat nog gedaan moet worden. Ik weet het: een schoon huis is nu geen prio maar een huis waarin schone kleren zijn, er redelijk gezond gekookt wordt en de wc niet aan je billen vastkoekt, vind ik toch wel belangrijk..
Merk dat ik nu alweer met stress op de bank zit. Zo van: hoe lang zal het vanavond goed gaan. Zo’n naar gevoel.
Denk aan je woordkeus te lezen dat je niet in Amsterdam of omstreken woont?
maandag 7 januari 2019 10:23
Haha, grappig, nee, woon al jaren in Brabant maar mijn familie komt idd uit Amsterdam..nina1966 schreef: ↑06-01-2019 21:48Dáár ben IK voor in therapie geweest. Dat moet je los kunnen laten. Neem desnoods een werkster. Vraag desnoods een pilletje dat je wél kunt slapen overdag. Je moet echt aan je rust komen want dan kun je er beter tegen, zie je dingen helderder.
Denk aan je woordkeus te lezen dat je niet in Amsterdam of omstreken woont?
Ik weet het, het is ook stom, maar ik vind het zo moeilijk om los te laten. En een werkster kunnen we ons helaas niet veroorloven.
maandag 7 januari 2019 11:07
Dat krijsend wakker worden kan ook met de leeftijd te maken hebben (waarmee ik niet zeg dat het bij jou zo is). Mijn kinderen deden dat ook altijd toen ze jong waren (dat ik nooit het nut van een babyfoon inzag, zegt waarschijnlijk wel genoeg). Ik was echt stomverbaasd als ik bij anderen op de bezoek was en dan van die brabbelgeluiden hoorde. Bij mij werden alle kinderen op volume 20 wakker.
Het slecht slapen is hier vanzelf overgegaan zonder enige training al moet ik daarbij aantekenen dat we jongste zoon, toen hij 2 jaar was, destijds twee avonden hebben laten krijsen. Dat was niet leuk en op het moment zelf had ik het idee dat het niets uithaalde, maar daarna was het nachtbraken wel meteen over.
Sterkte, ik vond het slaaptekort (vooral na de eerste 9 maanden, die je incalculeerd) het zwaarste aan het ouderschap (en dan kan ik nog relatief goed tegen gebroken nachten).
Het slecht slapen is hier vanzelf overgegaan zonder enige training al moet ik daarbij aantekenen dat we jongste zoon, toen hij 2 jaar was, destijds twee avonden hebben laten krijsen. Dat was niet leuk en op het moment zelf had ik het idee dat het niets uithaalde, maar daarna was het nachtbraken wel meteen over.
Sterkte, ik vond het slaaptekort (vooral na de eerste 9 maanden, die je incalculeerd) het zwaarste aan het ouderschap (en dan kan ik nog relatief goed tegen gebroken nachten).
maandag 7 januari 2019 12:31
Terug naar de kinderarts. Die kan eventueel met een korte ziekenhuisopname, nagaan of er medisch gezien iets aan de hand is waardoor jullie dochter niet slaapt, of dat het toch in gedrag gezocht moet worden.
Het is volgens mij als ouders super moeilijk om je kind te laten huilen, helemaal als je al zo’n voorgeschiedenis hebt met oorontstekingen etc (en dus een ‘goede reden’ voor een kind om te huilen).
Mocht de kinderarts geen medische oorzaak vinden, en het blijkt gedrag te zijn, dan kunnen ze in het ziekenhuis een start maken met het ombuigen van dat gedrag. En ik kan me heel goed voorstellen dat als het toch gedrag blijkt te zijn, dat het ook goed is om uit een bepaalde cirkel te komen. Jullie hebben al zoveel geprobeerd, en ik kan het me voorstellen dat je ten einde raad bent.
Mijn advies dus: naar de kinderarts, en duidelijk aangeven dat je komt in verband met slaapproblemen. Sterkte!
Het is volgens mij als ouders super moeilijk om je kind te laten huilen, helemaal als je al zo’n voorgeschiedenis hebt met oorontstekingen etc (en dus een ‘goede reden’ voor een kind om te huilen).
Mocht de kinderarts geen medische oorzaak vinden, en het blijkt gedrag te zijn, dan kunnen ze in het ziekenhuis een start maken met het ombuigen van dat gedrag. En ik kan me heel goed voorstellen dat als het toch gedrag blijkt te zijn, dat het ook goed is om uit een bepaalde cirkel te komen. Jullie hebben al zoveel geprobeerd, en ik kan het me voorstellen dat je ten einde raad bent.
Mijn advies dus: naar de kinderarts, en duidelijk aangeven dat je komt in verband met slaapproblemen. Sterkte!
maandag 7 januari 2019 12:40
Bloed testen: Bij onze zoon bleek het een allergie voor eiwitten en bepaalde fruiten.
Na het starten van een dieet ging het beter. ( Had ook huidklachten die verdwenen).
Gebroken nachten duurde hier 2 jaar...daarna wel nog moeite met inslapen. Dus we kropen maar naast hem....dit kunnen afbouwen.
Na het starten van een dieet ging het beter. ( Had ook huidklachten die verdwenen).
Gebroken nachten duurde hier 2 jaar...daarna wel nog moeite met inslapen. Dus we kropen maar naast hem....dit kunnen afbouwen.
.....
maandag 7 januari 2019 13:26
@Pien252
Dit dus. Laten huilen lijkt me geen pretje (hebben het bij onze oudste goddank nooit hoeven doen) maar als het ons allemaal nachtrust gaat opleveren, dochterlief voorop, dan moet dat maar. Maar ik heb haar weleens 45 minuten ten einde raad laten brullen en de volgend dag kwam er bloed uit haar oren, zo heftig was de ontsteking. Ik voelde me zo'n slechte moeder..Ik wil dus echt al het medische uitsluiten voordat ik weer zoiets ga doen.
@Mmaartje
Ik ben dus heel erg benieuwd of het bij onze dame ook zoiets is. Ik moet wel zeggen dat ik verder geen dingen zie waardoor ik aan een allergie oid moet denken: geen huiduitslag ofzo. Ze is wel heel erg veel verkouden en heeft chronisch een traanoogje. Maar de kinderarts die we gezien hebben, vond dat dus geen aanleiding om verder te zoeken..
Dit dus. Laten huilen lijkt me geen pretje (hebben het bij onze oudste goddank nooit hoeven doen) maar als het ons allemaal nachtrust gaat opleveren, dochterlief voorop, dan moet dat maar. Maar ik heb haar weleens 45 minuten ten einde raad laten brullen en de volgend dag kwam er bloed uit haar oren, zo heftig was de ontsteking. Ik voelde me zo'n slechte moeder..Ik wil dus echt al het medische uitsluiten voordat ik weer zoiets ga doen.
@Mmaartje
Ik ben dus heel erg benieuwd of het bij onze dame ook zoiets is. Ik moet wel zeggen dat ik verder geen dingen zie waardoor ik aan een allergie oid moet denken: geen huiduitslag ofzo. Ze is wel heel erg veel verkouden en heeft chronisch een traanoogje. Maar de kinderarts die we gezien hebben, vond dat dus geen aanleiding om verder te zoeken..
dinsdag 8 januari 2019 11:26
Vannacht was het om 3.00 uur weer raak. Ik had vannacht aanvankelijk het gevoel dat het gewoon 'gewoonte' was; mijn man (die had 'dienst') pakte haar uit bed, gaf een klein flesje en ze sliep weer. Maar du moment hij haar terug wilde leggen, begon het geschreeuw: nee papa nee. Ik heb het uiteindelijk overgenomen en pas na ruim een uur, toen ze echt diep sliep, kon ik haar terugleggen.
Maar gedurende dat uur jammerde ze af en toe zachtjes, lag maar te schoppen met haar beentjes en trok aan haar oortje. Daardoor kreeg ik dan toch weer het idee dat ze wel degelijk pijn had..Daarbij komt dat we haar nu 2x per dag een zetpil geven, n.a.v. een van jullie tips, en de laatste krijgt ze zo rond 19.00 uur, vlak voordat ze naar bed gaat. Sindsdien wordt ze elke keer rond 3.00 uur / 3.30 uur wakker en niet eerder, zoals eerst. Dat geeft mij dan toch het idee dat ze dan wakker wordt van pijn, omdat die pil is uitgewerkt..
Maar gedurende dat uur jammerde ze af en toe zachtjes, lag maar te schoppen met haar beentjes en trok aan haar oortje. Daardoor kreeg ik dan toch weer het idee dat ze wel degelijk pijn had..Daarbij komt dat we haar nu 2x per dag een zetpil geven, n.a.v. een van jullie tips, en de laatste krijgt ze zo rond 19.00 uur, vlak voordat ze naar bed gaat. Sindsdien wordt ze elke keer rond 3.00 uur / 3.30 uur wakker en niet eerder, zoals eerst. Dat geeft mij dan toch het idee dat ze dan wakker wordt van pijn, omdat die pil is uitgewerkt..
dinsdag 8 januari 2019 11:37
Inderdaad meer geven. Strak elke zes uur deden wij.
Overigens bij onze toenmalige dreumes was de zetpil al na zo'n 4 uur uitgewerkt vaak, voor mijn gevoel.
dinsdag 8 januari 2019 11:48
Ja ga alsjeblieft terug naar de KNO arts... Kan toch dat het buisje niet goed zit al dacht de huisarts van wel, misschien ligt ie net los, zit ie verstopt of whatever.
Neusje voor de zekerheid spoelen met zoutoplossing, ui gesnipperd naast het bed, alles om de druk van het KNO gebied af te halen.
Maximaal paracetamol, en eventueel kan er zelfs Ibuprofen bij voor de nacht maar natuurlijk in overleg met je eigen arts.
Sterkte....!
Neusje voor de zekerheid spoelen met zoutoplossing, ui gesnipperd naast het bed, alles om de druk van het KNO gebied af te halen.
Maximaal paracetamol, en eventueel kan er zelfs Ibuprofen bij voor de nacht maar natuurlijk in overleg met je eigen arts.
Sterkte....!
dinsdag 8 januari 2019 12:00
Qua allergieën zou het helaas alles kunnen zijn. De kat, huisstofmijt, voeding maar ik zou het echt willen uitsluiten als ik jullie was. Arm meisje. Laat je doorverwijzen naar een allergoloog of vraag bij de kinderarts om allergie testen. De kans dat de uitslag negatief is terwijl ze wel allergieën heeft is groot, maar er is toch een kans dat er wel iets uit komt. En misschien willen ze jullie wel helpen zodra ze jullie verhaal hebben aangehoord.
Wat jij omschrijft is geen normaal kindergedrag. En allergieën kunnen zeker een oorzaak zijn voor alles wat je omschrijft. Het zou jammer zijn als de oplossing zo makkelijk is en er daar niks mee gebeurt. En zodra de allergieën zijn uitgesloten kun je verder kijken naar andere mogelijke oorzaken.
Wat jij omschrijft is geen normaal kindergedrag. En allergieën kunnen zeker een oorzaak zijn voor alles wat je omschrijft. Het zou jammer zijn als de oplossing zo makkelijk is en er daar niks mee gebeurt. En zodra de allergieën zijn uitgesloten kun je verder kijken naar andere mogelijke oorzaken.
dinsdag 8 januari 2019 13:16
Drie keer per dag gaat dus niet elke dag; op de opvang mogen ze die niet geven, en daar gaat ze drie keer per week heen..
dinsdag 8 januari 2019 13:18
Net gebeld door de huisarts die ik vanochtend belde met het dringende verzoek om ons door te verwijzen naar een andere kinderarts; we mogen zelf contact opnemen met de kinderarts van onze voorkeur (ervaring met een hele prettige man hier in het ziekenhuis toen onze oudste koemelkallergie leek te hebben). Mijn man belt vandaag nog. Ik hoop echt dat we heel erg snel terecht kunnen want ik zat hier vanochtend op het werk een potje te janken. Ik ben. Zo.Moe.
dinsdag 8 januari 2019 13:19
Nee, dat gebeurt helaas niet meer door het tekort aan verpleging.Madeliefjees schreef: ↑06-01-2019 10:55Wat ze bij huilbaby's wel doen, is ze een aantal nachten opnemen in het ziekenhuis. Dit om de stress tussen ouders en kind weg te halen.
Het wordt ook wel voorgesteld om dat de artsen bang zijn dat de ouders het kind wat aandoen. Soms ben je zo radeloos, dat je het niet meer weet.
Dus ga terug naar de ha en t ziekenhuis.
dinsdag 8 januari 2019 15:43
Geen ervaring met oorpijn, maar wel met een kind wat steeds pijn heeft bij het liggen (reflux). Heb hem het eerste jaar elke nacht op mij laten slapen in halfzittende houding. Was uitputtend, maar de enige manier om nog wat rust te pakken. Verder eindeloos naar artsen en aan blijven dringen op behandeling.
En zoek iemand die minstens één nacht in de week overneemt van jullie. Ook zou ik nachten afwisselen en het dus alleen doen zodat de ander kan doorslapen. Op deze manier ga je er samen aan onderdoor.
En zoek iemand die minstens één nacht in de week overneemt van jullie. Ook zou ik nachten afwisselen en het dus alleen doen zodat de ander kan doorslapen. Op deze manier ga je er samen aan onderdoor.
dinsdag 8 januari 2019 17:46
Mijn jongste kon daar verrassend tegen. Overdag sliep hij op die leeftijd 1 x 45 min en dan van 23 tot 6 uur. En dan ook nog spoken 's nachts. En overdag merkte ik niets aan hem. Aan mezelf wel, ik was echt ontzettend moe. Nu, 5 jaar oud, slaapt hij gewoon van 20.30 tot 7 uur (dus bij hem is het helemaal goed gekomen).
