Kinderen
alle pijlers
Arbeidsongeschikt en kinderwens
zaterdag 8 december 2018 23:28
In mijn familiekring bevindt zich een stel waarvan beide parters wegens psychische/psychiatrische redenen momenteel niet in staat zijn om te werken, en zelfs thuis slecht functioneren. Op het moment beide thuis (waarvan eentje vrij ellendig), maar hopen beide wel weer (parttime) te kunnen gaan werken in de toekomst. Belastbaarheid is nog onduidelijk. Maar ze hebben wel een héél grote kinderwens, en willen hier (vanwege leeftijd 35+) zo spoedig mogelijk aan beginnen. Ze zijn nog niet zwanger.
Ze verwachten dat alles wel goedkomt zodra de baby er eenmaal is, en (een van hen) werk heeft gevonden.
Zelf heb ik hier nogal mijn twijfels bij. Ik denk dat ze beter eerst een tijd aan zichzelf kunnen werken alvorens een klein mensje op de wereld te zetten. Zij willen absoluut niets weten van mijn kritiek.
Iemand tips hoe ik ze misschien toch kan helpen of tot zinnen kan brengen?
Of als jullie mij een aansteller/bemoeial vinden, dan hoor ik het natuurlijk ook graag
Ze verwachten dat alles wel goedkomt zodra de baby er eenmaal is, en (een van hen) werk heeft gevonden.
Zelf heb ik hier nogal mijn twijfels bij. Ik denk dat ze beter eerst een tijd aan zichzelf kunnen werken alvorens een klein mensje op de wereld te zetten. Zij willen absoluut niets weten van mijn kritiek.
Iemand tips hoe ik ze misschien toch kan helpen of tot zinnen kan brengen?
Of als jullie mij een aansteller/bemoeial vinden, dan hoor ik het natuurlijk ook graag
zondag 9 december 2018 01:54
Waarschijnlijk is dit het meest tactische inderdaad. Ik weet alleen niet of ik dat nog kan.
Als 30+ er heb ik de hippie-generatie hun kinderen zien opvoeden, en die volgende generatie op hun beurt weer de wijsheden en trauma's zien overdragen op de derde generatie waarvan er inmiddels veel al tiener zijn. In veel rare kringen rondgehangen, dus veel bijzondere mensen ontmoet, vaak leuk, maar ook veel probleemgevallen.
Er zijn er best een aantal onverwacht goed/gelukkig opgegroeid. Garantie op geluk of pech bestaat niet. Toch zie ik in dit geval gewoon teveel rode vlaggen. Ik ben niet meer zo openminded als 15 jaar geleden, blijkbaar.
En.. in staat om iets te doen? Mijn ervaring is dat dit in de praktijk vaak toch tegenvalt. Of heb jij misschien goede tips?
zondag 9 december 2018 03:25
Ik heb zelf een soortgelijke situatie gehad.
Niemand hoort graag van anderen wat hij/zij moet doen. Dus ik heb regelmatig onze gesprekken gestuurd naar dat het nu een goede tijd was om erover na te denken hoe ze het wilde organiseren als er straks een klein kindje was. En dan op detailniveau. Hoe kun je het nu al plannen dat de situatie het enigszins aankan? En dan elke keer zelf in laten zien dat het een heel erg moeilijk verhaal is.
Ik was gelukkig met die strategie want als ze toch besloot het door te zetten, had ik het gevoel gehad geholpen te hebben om de grote problemen in kaart te brengen, en om alvast wat dingen in stelling te brengen die het in de toekomst ietsje minder moeilijk zouden maken. Hoewel mijn hoop natuurlijk was dat ze ervan af zou zien.
Ik ben blij dat er naar het nu zich laat aan zien geen kindje komt. En ik denk eerlijk gezegd dat die gesprekken daar zeker aan bijgedragen hebben.
Niemand hoort graag van anderen wat hij/zij moet doen. Dus ik heb regelmatig onze gesprekken gestuurd naar dat het nu een goede tijd was om erover na te denken hoe ze het wilde organiseren als er straks een klein kindje was. En dan op detailniveau. Hoe kun je het nu al plannen dat de situatie het enigszins aankan? En dan elke keer zelf in laten zien dat het een heel erg moeilijk verhaal is.
Ik was gelukkig met die strategie want als ze toch besloot het door te zetten, had ik het gevoel gehad geholpen te hebben om de grote problemen in kaart te brengen, en om alvast wat dingen in stelling te brengen die het in de toekomst ietsje minder moeilijk zouden maken. Hoewel mijn hoop natuurlijk was dat ze ervan af zou zien.
Ik ben blij dat er naar het nu zich laat aan zien geen kindje komt. En ik denk eerlijk gezegd dat die gesprekken daar zeker aan bijgedragen hebben.
zondag 9 december 2018 03:43
Klinkt als een goeie, thanks!Kinase3000 schreef: ↑09-12-2018 03:25Ik heb zelf een soortgelijke situatie gehad.
Niemand hoort graag van anderen wat hij/zij moet doen. Dus ik heb regelmatig onze gesprekken gestuurd naar dat het nu een goede tijd was om erover na te denken hoe ze het wilde organiseren als er straks een klein kindje was. En dan op detailniveau. Hoe kun je het nu al plannen dat de situatie het enigszins aankan? En dan elke keer zelf in laten zien dat het een heel erg moeilijk verhaal is.
Ik was gelukkig met die strategie want als ze toch besloot het door te zetten, had ik het gevoel gehad geholpen te hebben om de grote problemen in kaart te brengen, en om alvast wat dingen in stelling te brengen die het in de toekomst ietsje minder moeilijk zouden maken. Hoewel mijn hoop natuurlijk was dat ze ervan af zou zien.
Ik ben blij dat er naar het nu zich laat aan zien geen kindje komt. En ik denk eerlijk gezegd dat die gesprekken daar zeker aan bijgedragen hebben.
zondag 9 december 2018 05:09
Ik ben zelf ook afgekeurd en heb toen kinderen gekregen.
Ik weet zeker dat er om mij heen mensen waren die dachten zoals jij.
Maar........ je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, er spreekt toch ook uit dat je ideeën hebt over wat de ideale situatie is voor een kind.
En dat laatste is zeer subjectief.
Een stabiele basis, ja, maar iemand met psychische klachten kan ook best een stabiele basis geven.
Beperkte draagkracht hoeft ook geen punt te zijn.
Ik vind dat je je er niet mee moet bemoeien, hooguit aanbieden om t.z.t. te helpen, als dat kind er is en er is hulp nodig. En dan nog alleen maar omdat zij dat willen, niet omdat jij vindt dat dat nodig is.
Ik weet zeker dat er om mij heen mensen waren die dachten zoals jij.
Maar........ je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, er spreekt toch ook uit dat je ideeën hebt over wat de ideale situatie is voor een kind.
En dat laatste is zeer subjectief.
Een stabiele basis, ja, maar iemand met psychische klachten kan ook best een stabiele basis geven.
Beperkte draagkracht hoeft ook geen punt te zijn.
Ik vind dat je je er niet mee moet bemoeien, hooguit aanbieden om t.z.t. te helpen, als dat kind er is en er is hulp nodig. En dan nog alleen maar omdat zij dat willen, niet omdat jij vindt dat dat nodig is.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 9 december 2018 06:31
Een ideale situatie voor kinderen is subjectief ja, maar er mag wel degelijk gesteld worden dat er situaties bestaan waarin men beter geen kinderen kan krijgen. Nee, afgekeurd hoeft niet per se te betekenen dat het niet kan, evenals psychische problemen of maar 1 inkomen. Maar in het geval van TO's familie is het én én én. Ik vind te allen tijde van belang dat mensen (kritisch) naar hun eigen situatie kunnen kijken en in het belang van een kind kunnen denken. En niet enkel handelen vanuit "Ik WIL dus het gaat hoe dan ook gebeuren". Dat vind ik per definitie een situatie om te zeggen dat er geen kinderen moeten komen.Solomio schreef: ↑09-12-2018 05:09Ik ben zelf ook afgekeurd en heb toen kinderen gekregen.
Ik weet zeker dat er om mij heen mensen waren die dachten zoals jij.
Maar........ je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, er spreekt toch ook uit dat je ideeën hebt over wat de ideale situatie is voor een kind.
En dat laatste is zeer subjectief.
Een stabiele basis, ja, maar iemand met psychische klachten kan ook best een stabiele basis geven.
Beperkte draagkracht hoeft ook geen punt te zijn.
Ik vind dat je je er niet mee moet bemoeien, hooguit aanbieden om t.z.t. te helpen, als dat kind er is en er is hulp nodig. En dan nog alleen maar omdat zij dat willen, niet omdat jij vindt dat dat nodig is.
En in probleemsituaties komen er ook vast wel een aantal kinderen goed terecht, maar het risico is veel groter dat het niet goedkomt dus waarom met zoveel rode vlaggen dan toch het risico nemen?
zondag 9 december 2018 06:40
Solomio schreef: ↑09-12-2018 05:09Ik ben zelf ook afgekeurd en heb toen kinderen gekregen.
Ik weet zeker dat er om mij heen mensen waren die dachten zoals jij.
Maar........ je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, er spreekt toch ook uit dat je ideeën hebt over wat de ideale situatie is voor een kind.
En dat laatste is zeer subjectief.
Een stabiele basis, ja, maar iemand met psychische klachten kan ook best een stabiele basis geven.
Beperkte draagkracht hoeft ook geen punt te zijn.
Ik vind dat je je er niet mee moet bemoeien, hooguit aanbieden om t.z.t. te helpen, als dat kind er is en er is hulp nodig. En dan nog alleen maar omdat zij dat willen, niet omdat jij vindt dat dat nodig is.
Je was ook de hele dag onder invloed van slaapmedicatie, liet middelen in je huis slingeren en weigerde therapie?
Jouw situatie was vast anders.
zondag 9 december 2018 06:43
Mijn (persoonlijke) ervaring is dat als er sprake is van verslaving&psychische problematiek bij één van de ouders, dat dit wel effect heeft op t kind. Hoeft niet heel dramatisch te zijn hoor. Maar in combinatie met weinig structuur baart het mij wel zorgen. Als het misgaat dan zit de hele maatschappij toch met die problemen, dus ik vind eigenlijk niet dat t alléén een zaak is van de ouders.Solomio schreef: ↑09-12-2018 05:09Ik ben zelf ook afgekeurd en heb toen kinderen gekregen.
Ik weet zeker dat er om mij heen mensen waren die dachten zoals jij.
Maar........ je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, er spreekt toch ook uit dat je ideeën hebt over wat de ideale situatie is voor een kind.
En dat laatste is zeer subjectief.
Een stabiele basis, ja, maar iemand met psychische klachten kan ook best een stabiele basis geven.
Beperkte draagkracht hoeft ook geen punt te zijn.
Ik vind dat je je er niet mee moet bemoeien, hooguit aanbieden om t.z.t. te helpen, als dat kind er is en er is hulp nodig. En dan nog alleen maar omdat zij dat willen, niet omdat jij vindt dat dat nodig is.
Mijn titel klinkt ook wel heel erg crue.. alsof iedereen die is afgekeurd niet instaat zou kunnen zijn om een kind op te voeden. Dat is absoluut niet mijn mening. Juist leuk dat er kinderen worden opgevoed door heel verschillende mensen op verschillende wijzen. Super fijn dat jij kinderen hebt gekregen en dat het allemaal zo goed gaat
Dat geeft mij ook weer wat hoop dat het in dit geval misschien ook allemaal gewoon goedkomt
zondag 9 december 2018 07:11
Geef haar anders eens als tip mee dat ze daar nu al met de arts over gaat praten die haar de medicijnen voorschrijft, dan kan hij met haar meedenken of het een goed idee is en wat er allemaal voor die tijd moet gebeuren. Misschien heeft ze er zelf nog niet eens aan gedacht dat ze niet zomaar kan stoppen, of dat de medicatie ook schadelijk kan zijn tijdens de zwangerschap.
zondag 9 december 2018 07:14
Nee, natuurlijk komt het bij deze mensen niet goed. Alleen het feit al dat ze zelf niet inzien dat ze niet in staat zijn om voor een kind te zorgen vind ik al dramatisch. Wat hebben deze mensen een kind te bieden als ze zelf niet eens een normaal leven hebben?
Ze zijn psychisch niet in orde en hebben daarbij geen werk. Een kind belandt dus bij mensen die psychisch niet in orde zijn én belandt daarbij nog eens in een armoedige situatie, omdat er vast geen geld is. Echt vreselijk dit soort situaties.
Je kunt er niet aan doen, maar ik zou niet meer met dit soort mensen om willen gaan. Ik zou dat drama niet kunnen aanzien.
Ze zijn psychisch niet in orde en hebben daarbij geen werk. Een kind belandt dus bij mensen die psychisch niet in orde zijn én belandt daarbij nog eens in een armoedige situatie, omdat er vast geen geld is. Echt vreselijk dit soort situaties.
Je kunt er niet aan doen, maar ik zou niet meer met dit soort mensen om willen gaan. Ik zou dat drama niet kunnen aanzien.
zondag 9 december 2018 07:18
Als buitenstaander heb je er gewoon niets over te zeggen. Ik vind het arrogant en van schromeloze zelfoverschatting getuigen om te denken dat je invloed hebt op de kinderwens van twee volwassen mensen die zelfstandig wonen en leven. Gedram hierover zou zelfs averechts kunnen werken.Cafetière schreef: ↑09-12-2018 06:31Een ideale situatie voor kinderen is subjectief ja, maar er mag wel degelijk gesteld worden dat er situaties bestaan waarin men beter geen kinderen kan krijgen. Nee, afgekeurd hoeft niet per se te betekenen dat het niet kan, evenals psychische problemen of maar 1 inkomen. Maar in het geval van TO's familie is het én én én. Ik vind te allen tijde van belang dat mensen (kritisch) naar hun eigen situatie kunnen kijken en in het belang van een kind kunnen denken. En niet enkel handelen vanuit "Ik WIL dus het gaat hoe dan ook gebeuren". Dat vind ik per definitie een situatie om te zeggen dat er geen kinderen moeten komen.
En in probleemsituaties komen er ook vast wel een aantal kinderen goed terecht, maar het risico is veel groter dat het niet goedkomt dus waarom met zoveel rode vlaggen dan toch het risico nemen?
Talloze mensen die hun leventje perfect op orde lijken te hebben en zwanger worden zonder bemoeienis van iedereen. Ondertussen heb je geen idee, wat er zich achter al die voordeuren afspeelt.
zondag 9 december 2018 08:04
Ik zou ze toch aan willen raden met hun behandelend arts/psycholoog hierover te spreken. En dan hoop ik dat deze persoon genoeg van dit stel heeft gezien om hun belastbaarheid in te kunnen schatten.
Maar als ik lees dat zij niet open staat voor therapie (begrijp ik dat goed?) Dan heb ik ook zeer mijn twijfels over hoe realistisch ze naar haar eigen situatie kan kijken.
Misschien bereik je meer via de man. Die klinkt me op basis van je verhaal wat meer open voor jouw bedenkingen.
Ik heb vanwege mijn psychische belastbaarheid bewust gekozen het bij 1 kind te houden. En hoewel mijn man heel stabiel is, Ik gewoon werk en daarnaast nog steeds druk bezig ben om meer zelfinzicht te krijgen etc. Is het echt niet altijd makkelijk (geweest) op psychisch vlak.
Maar als ik lees dat zij niet open staat voor therapie (begrijp ik dat goed?) Dan heb ik ook zeer mijn twijfels over hoe realistisch ze naar haar eigen situatie kan kijken.
Misschien bereik je meer via de man. Die klinkt me op basis van je verhaal wat meer open voor jouw bedenkingen.
Ik heb vanwege mijn psychische belastbaarheid bewust gekozen het bij 1 kind te houden. En hoewel mijn man heel stabiel is, Ik gewoon werk en daarnaast nog steeds druk bezig ben om meer zelfinzicht te krijgen etc. Is het echt niet altijd makkelijk (geweest) op psychisch vlak.
zondag 9 december 2018 08:10
Met de feiten die TO hier stelt over de situatie vind ik het behoorlijk naief en egoistisch om te stellen dat er wel een kind kan komen. Waarom staat de wens van 2 mensen (die daar vooralsnog niet toe in staat blijken) boven het belang van een kind?made@kate schreef: ↑09-12-2018 07:18Als buitenstaander heb je er gewoon niets over te zeggen. Ik vind het arrogant en van schromeloze zelfoverschatting getuigen om te denken dat je invloed hebt op de kinderwens van twee volwassen mensen die zelfstandig wonen en leven. Gedram hierover zou zelfs averechts kunnen werken.
Talloze mensen die hun leventje perfect op orde lijken te hebben en zwanger worden zonder bemoeienis van iedereen. Ondertussen heb je geen idee, wat er zich achter al die voordeuren afspeelt.
En ja natuurlijk zijn er situaties waarin het perfect lijkt en dat uiteindelijk niet blijkt, of kinderen van crackverslaafden die goed terecht zijn gekomen etc etc, maar in de praktijk blijkt gewoon dat als er zoveel problemen zijn dat de kans dat het niet goed gaat enorm groot is. Nogmaals: ik zie al jaren dagelijks kinderen uit dergelijke situaties dus mijn ervarin is helaas niet op een n=1 geval gebaseerd.
Ik vind niet dat TO hoeft te drammen en empatische gesprekken zullen echt wel steunend zijn, maar roepen "goh wat leuk voor jullie" is het andere uiterste.
zondag 9 december 2018 09:18
made@kate schreef: ↑09-12-2018 07:18Als buitenstaander heb je er gewoon niets over te zeggen. Ik vind het arrogant en van schromeloze zelfoverschatting getuigen om te denken dat je invloed hebt op de kinderwens van twee volwassen mensen die zelfstandig wonen en leven. Gedram hierover zou zelfs averechts kunnen werken.
Talloze mensen die hun leventje perfect op orde lijken te hebben en zwanger worden zonder bemoeienis van iedereen. Ondertussen heb je geen idee, wat er zich achter al die voordeuren afspeelt.
Nou, de statistieken spreken voor zich hoor.
Je kan gewoon voorspellen dat kinderen grote kans (als in onvermijdelijk!) op problemen hebben als ze opgroeien met ouders die de hele dag aan de slaapmedicatie zitten, persoonlijkheidsstoornissen hebben en geen therapie willen én arm zijn. Dit heeft niets te maken met alleen arbeidsongeschikt zijn of een tijdelijk depressietje of een goed behandelde milde stoornis. Het hele totaalbeeld is hier zorgwekkend.
Ik zou zelf niet met dit soort tokkies om willen gaan, al helemaal niet als er kinderen komen. Veilig thuis bellen en je handen ervan af trekken TO!
zondag 9 december 2018 10:16
TO waar bemoei je je mee?
Ik snap dat je het goed bedoelt maar hoe zou jij het vinden als je ongevraagd advies krijgt over wat je wel en niet moet doen?
Het is hun leven, niet mee bemoeien zolang ze daar niet om vragen.
En inderdaad, die kinderwens verdwijnt echt niet als jij even ongezouten jouw mening gaat geven.
Ik snap dat je het goed bedoelt maar hoe zou jij het vinden als je ongevraagd advies krijgt over wat je wel en niet moet doen?
Het is hun leven, niet mee bemoeien zolang ze daar niet om vragen.
En inderdaad, die kinderwens verdwijnt echt niet als jij even ongezouten jouw mening gaat geven.
zondag 9 december 2018 10:41
Nee, als je maar zorgt dat je geld hebt om dat kind normaal op te laten groeien.
zondag 9 december 2018 11:22
Wat dacht je van er gewoon zijn? Je hoeft het niet met alles eens te zijn om mensen te kunnen steunen he.
Ik ken (in mijn ogen dan hè) compleet waanzinnige idioten die blij worden van een kopje koffie drinken met mij. En dan praten we niet over alle dingen die ze doen waar ik het niet mee eens ben, maar over de madeliefjes in het gras. En dan lachen we gewoon.
Ik doe daarmee echt helemaal niets tegen de dingen waar ik het niet mee eens ben, maar als zij vinden dat ze hulp nodig hebben komen ze naar mij.
En met de kinderen doe ik niet veel bijzonders eigenlijk. Af en toe gingen ze mee naar het bos. En dan liep ik daar niet van 'zo hoort het wél'/'ik vind je ouders idioten', maar gooiden we stokken voor de hond. En ving ik op dat kind bepaalde band leuk vond en kocht ik daarvan een cd.
Lang niet voor iedereen, maar voor sommige mensen heb ik dit over. Om ooit, om familiebanden, om dat wat er óók is...
En ik durf er vrij zeker van te zijn dat er ook mensen zijn (geweest) die zo naar mij keken/kijken.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 9 december 2018 11:46
Ik werk op een Sociale Werkplaats en ken daar al 4 gevallen waarvan de kinderen zijn afgepakt. Wegens psychische problemen en verstandelijke beperking. Ze kunnen niet of amper voor zichzelf zorgen. Hadden zelf ook geen stabiele thuissituatie als kind. Werden verwaarloosd, mishandeld en hebben in een tehuis gezeten. Datzelfde deden ze bij hun eigen kinderen.
Zelf heb ik Autisme en heb nooit regulier kunnen werken. Ik ben gedeeltelijk afgekeurd. Maar voor mij is het wel een grote reden dat ik geen kinderen wil. Voor mezelf (ben heel snel overprikkeld) en voor het kind. Ik vind het lastig als dingen anders gaan dan gepland en vermoed dat ik mijn frustraties dan zal afreageren op het kind. Dat hij/zij dan later zelf naar de psych moet omdat mama het verkloot heeft. Ik had thuis wel een stabiele thuisbasis en ik weet dat ik dat zelf niet kan bieden. Dus ik begin er niet aan.
Zelf heb ik Autisme en heb nooit regulier kunnen werken. Ik ben gedeeltelijk afgekeurd. Maar voor mij is het wel een grote reden dat ik geen kinderen wil. Voor mezelf (ben heel snel overprikkeld) en voor het kind. Ik vind het lastig als dingen anders gaan dan gepland en vermoed dat ik mijn frustraties dan zal afreageren op het kind. Dat hij/zij dan later zelf naar de psych moet omdat mama het verkloot heeft. Ik had thuis wel een stabiele thuisbasis en ik weet dat ik dat zelf niet kan bieden. Dus ik begin er niet aan.
zondag 9 december 2018 11:48
Als hij de zorg voor een volwassene al niet aan kan, hoe dan voor 'n kind?Possa schreef: ↑09-12-2018 00:07Hij is denk ik van nature wel vrij stabiel, maar de laatste tijd erg kwetsbaar vanwege nare omstandigheden en vanwege de zorg voor haar, dat slokt hem volledig op. Eigenlijk heeft hij al een fulltime baan aan omgaan met haar issues. -- Wellicht zou dit wel minder worden zo gauw ze een kind zouden hebben?--
Zij heeft persoonlijkheids- en gedragsstoornissen, waar uiteindelijk vast ook wel iets aan te doen valt, als ze het zou inzien en hulp accepteren. Maar in zo'n jarenlang traject hebben ze nu natuurlijk geen zin.
Op het moment is hun thuissituatie gewoon niet veilig voor een kind (zij slaapt hele dagen vanwege medicatiegebruik en is dan met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Er slingeren verdovende middelen door het huis etc) Misschien verandert dit wel compleet als ze eenmaal een kind hebben. Ik weet het echt niet?
Zorgt een kind er echt voor dat mensen hun levensstijl drastisch omgooien?
Lijkt me voor alle betrokkenen verstandiger als ze zich gewoon niet voortplanten, zeker niet met psychische problematiek want dat is ook nog vaak erfelijk. En als ze al 35 zijn, zijn ze sowieso al aan de oude kant.
De stress/drukte/overprikkeling van 'n baby/kind in huis zou m.i. er juist voor zorgen dat ze nóg meer naar verdovende middelen zullen grijpen.
zondag 9 december 2018 11:52
http://www.babybedenktijd.nl/?meer_over ... ontentID=2
Misschien dit een optie in samenwerking met een instantie?
Misschien dit een optie in samenwerking met een instantie?
anoniem_373619 wijzigde dit bericht op 09-12-2018 11:54
1.82% gewijzigd
zondag 9 december 2018 12:04
Wat een gelul. We hebben het hier niet over een relatie of financiele relatie die misschien niet zo stabiel is he, maar over twee mensen die dat niet zijn en nu aan kinderen willen beginnen. Zware medicatie slikken en die pas gaan afbouwen als je zwanger bent, is een heel slecht idee. Veel medicatie heeft nogal invloed op de foetus. En de hele dag slapen en niet wakker te maken zijn is ook weinig veilig in combinatie met een babytje.Phoebe-returns schreef: ↑09-12-2018 10:16TO waar bemoei je je mee?
Ik snap dat je het goed bedoelt maar hoe zou jij het vinden als je ongevraagd advies krijgt over wat je wel en niet moet doen?
Het is hun leven, niet mee bemoeien zolang ze daar niet om vragen.
En inderdaad, die kinderwens verdwijnt echt niet als jij even ongezouten jouw mening gaat geven.
TO, heb je al gegoogled of er een pop-poli in de buurt zit? Die is er speciaal voor mensen met psychiatrische problematiek en een kinderwens. Insteek is daar niet om mensen er vanaf te krijgen, maar te kijken wat er nodig is en hoe dat kan gerealiseerd. Onder begeleiding van een kinderarts, een gyn en een psychiater. Misschien dat je ze daar heen kan krijgen?
