Kinderen
alle pijlers
Arbeidsongeschikt en kinderwens
zaterdag 8 december 2018 23:28
In mijn familiekring bevindt zich een stel waarvan beide parters wegens psychische/psychiatrische redenen momenteel niet in staat zijn om te werken, en zelfs thuis slecht functioneren. Op het moment beide thuis (waarvan eentje vrij ellendig), maar hopen beide wel weer (parttime) te kunnen gaan werken in de toekomst. Belastbaarheid is nog onduidelijk. Maar ze hebben wel een héél grote kinderwens, en willen hier (vanwege leeftijd 35+) zo spoedig mogelijk aan beginnen. Ze zijn nog niet zwanger.
Ze verwachten dat alles wel goedkomt zodra de baby er eenmaal is, en (een van hen) werk heeft gevonden.
Zelf heb ik hier nogal mijn twijfels bij. Ik denk dat ze beter eerst een tijd aan zichzelf kunnen werken alvorens een klein mensje op de wereld te zetten. Zij willen absoluut niets weten van mijn kritiek.
Iemand tips hoe ik ze misschien toch kan helpen of tot zinnen kan brengen?
Of als jullie mij een aansteller/bemoeial vinden, dan hoor ik het natuurlijk ook graag
Ze verwachten dat alles wel goedkomt zodra de baby er eenmaal is, en (een van hen) werk heeft gevonden.
Zelf heb ik hier nogal mijn twijfels bij. Ik denk dat ze beter eerst een tijd aan zichzelf kunnen werken alvorens een klein mensje op de wereld te zetten. Zij willen absoluut niets weten van mijn kritiek.
Iemand tips hoe ik ze misschien toch kan helpen of tot zinnen kan brengen?
Of als jullie mij een aansteller/bemoeial vinden, dan hoor ik het natuurlijk ook graag
zondag 9 december 2018 12:09
Slechte insteek dan als er zoveel geld en arbeid ingezet moet worden om een stel een baby te laten produceren die hoogswaarschijnlijk ook psychisch belast zal worden.spuit_111 schreef: ↑09-12-2018 12:04
TO, heb je al gegoogled of er een pop-poli in de buurt zit? Die is er speciaal voor mensen met psychiatrische problematiek en een kinderwens. Insteek is daar niet om mensen er vanaf te krijgen, maar te kijken wat er nodig is en hoe dat kan gerealiseerd. Onder begeleiding van een kinderarts, een gyn en een psychiater. Misschien dat je ze daar heen kan krijgen?
zondag 9 december 2018 12:18
Dat is niet de insteek, de insteek is om psychische belasting bij de baby te voorkomen. Een kinderwens is niet rationeel, mensen zetten anders toch wel door met alle nare gevolgen van dien. Dat kan jij je niet voorstellen, want je vindt baby's kut en dat mag, het slaat alleen nergens op om dan telkens weer te blijven reageren in dit soort topics. Zonder inlevingsvermogen voeg je niks toe.redbulletje schreef: ↑09-12-2018 12:09Slechte insteek dan als er zoveel geld en arbeid ingezet moet worden om een stel een baby te laten produceren die hoogswaarschijnlijk ook psychisch belast zal worden.
zondag 9 december 2018 12:26
Wat een schrijnende situatie. Misschien kun je hen adviseren om eerst eens met de huisarts en andere hulpverlening te gaan praten? Als een arts, of psychiater zegt dat het op dit moment geen goed idee is, dan nemen mensen dit soms wel serieus.
Je moet er toch niet aan denken dat er een kindje in deze situatie terecht komt? Ik vind trouwens wel dat anderen hier ook mee te maken hebben, aangezien het kind zal opgroeien van gemeenschapsgeld en verzorgd zal worden door anderen dan de ouders, omdat deze hiertoe niet in staat zijn.
Je moet er toch niet aan denken dat er een kindje in deze situatie terecht komt? Ik vind trouwens wel dat anderen hier ook mee te maken hebben, aangezien het kind zal opgroeien van gemeenschapsgeld en verzorgd zal worden door anderen dan de ouders, omdat deze hiertoe niet in staat zijn.
zondag 9 december 2018 12:35
Je kunt ook vooraf al overleg hebben met Veilig thuis voor advies. En ook bespreken of je een melding al kunt doen. Dan is er hulpverlening betrokken vanaf de conceptie en staan ze vanaf het begin in de spotlight.
Ze kunnen dan vrijwillig meewerken. Maar als blijkt dat ze het niet willen of kunnen kan een gedwongen kader worden ingezet.
En met een baby of kind maak je deze situatie alleen maar complexer. Het kost niets op en zal een zware psychiatrische stoornis verergeren. Want vader kan zich nu niet meer volledig op de zorg voor moeder richten. Hij raakt overbelast en moeder krijgt te weinig zorg maar meer stress door een huilende baby, hulpverlening (die vanzelf wel in beeld gaan komen in dit soort zaken). Daarnaast zijn veel stoornissen erfelijk.
Mobiliseer Je omgeving en laat iedereen zijn zorgen uitspreken!!
Ze kunnen dan vrijwillig meewerken. Maar als blijkt dat ze het niet willen of kunnen kan een gedwongen kader worden ingezet.
En met een baby of kind maak je deze situatie alleen maar complexer. Het kost niets op en zal een zware psychiatrische stoornis verergeren. Want vader kan zich nu niet meer volledig op de zorg voor moeder richten. Hij raakt overbelast en moeder krijgt te weinig zorg maar meer stress door een huilende baby, hulpverlening (die vanzelf wel in beeld gaan komen in dit soort zaken). Daarnaast zijn veel stoornissen erfelijk.
Mobiliseer Je omgeving en laat iedereen zijn zorgen uitspreken!!
zondag 9 december 2018 13:55
Ik zeg niet dat het een goed idee is dat er een kind komt. Ik zeg dat je er als buitenstaander geen invloed op hebt. Denken dat jij de reddende engel bent die wel even voor gaat zorgen dat twee volwassen, zelfstandige mensen met een kinderwens geen kind gaan maken. Met zogenaamd ‘wijze raad’. Over naïef en egoïstisch gesproken.Cafetière schreef: ↑09-12-2018 08:10Met de feiten die TO hier stelt over de situatie vind ik het behoorlijk naief en egoistisch om te stellen dat er wel een kind kan komen. Waarom staat de wens van 2 mensen (die daar vooralsnog niet toe in staat blijken) boven het belang van een kind?
En ja natuurlijk zijn er situaties waarin het perfect lijkt en dat uiteindelijk niet blijkt, of kinderen van crackverslaafden die goed terecht zijn gekomen etc etc, maar in de praktijk blijkt gewoon dat als er zoveel problemen zijn dat de kans dat het niet goed gaat enorm groot is. Nogmaals: ik zie al jaren dagelijks kinderen uit dergelijke situaties dus mijn ervarin is helaas niet op een n=1 geval gebaseerd.
Ik vind niet dat TO hoeft te drammen en empatische gesprekken zullen echt wel steunend zijn, maar roepen "goh wat leuk voor jullie" is het andere uiterste.
Niemand heeft de wijsheid in pacht en al helemaal niet als het levensbeslissingen in andermans leven betreft. Wie weet brengen ze wel de ontdekker van een of ander levensreddend medicijn voort. Je weet het niet he.
zondag 9 december 2018 14:19
Jouw visie vind ik wel een erg extreme vorm van individualisme.made@kate schreef: ↑09-12-2018 13:55Ik zeg niet dat het een goed idee is dat er een kind komt. Ik zeg dat je er als buitenstaander geen invloed op hebt. Denken dat jij de reddende engel bent die wel even voor gaat zorgen dat twee volwassen, zelfstandige mensen met een kinderwens geen kind gaan maken. Met zogenaamd ‘wijze raad’. Over naïef en egoïstisch gesproken.
Niemand heeft de wijsheid in pacht en al helemaal niet als het levensbeslissingen in andermans leven betreft. Wie weet brengen ze wel de ontdekker van een of ander levensreddend medicijn voort. Je weet het niet he.
Dat het kind er komt, ja dat staat vast (tenzij ze onvruchtbaar blijken te zijn). Maar ik denk dat de omgeving zeker wel een rol kan/zal spelen in de omstandigheden waarin het kind opgroeit. "wijze raad"geven blijkt inderdaad niet de oplossing, daarom ben ik benieuwd naar manieren die wel zinvol zijn om het aanstaande kind en ouders te helpen. Ik heb hier al een aantal heel bruikbare tips voorbij zien komen. bv haar tijdig met de arts laten praten over haar medicatiegebruik, dat lijkt me toch wel haalbaar.
En over hoe 'zelfstandig' deze mensen (en ook mensen in het algemeen) zijn valt natuurlijk te twisten. Ze zijn natuurlijk geenzins afhankelijk van- of verantwoordelijk naar mij toe, maar wél van de maatschappij.
En wat betreft egoisme: kinderen krijgen vind ik egoisme, maar kinderloos blijven net zo goed. Uiteindelijk doet iedereen wat goed voelt voor zichzelf.
En wieweet brengen ze een (geestelijk) kerngezond kind voort, ik hoop het van harte. Maar ik wil ook graag voorbereid zijn voor het geval dit niet zo is. Het gaat hier wel over een (toekomstig) kwetsbaar mensenleventje. Ik heb behoorlijk wat 'red flags' gesignaleerd. Daarom zou ik het behoorlijk onethisch vinden om deze zomaar te negeren "omdat twee individuen nu eenmaal die keus hebben gemaakt".
zondag 9 december 2018 14:24
Thanks voor de tip. Ik heb net contact gehad met een ander familielid, en die gaf aan dat zij al melding heeft gedaan bij huisarts. Daar ben ik eigenlijk wel blij om, want deze stap had ik zelf nooit kunnen/willen/durven zetten. Dat zou teveel voelen als verraad naar de wensouders toe.evelien2010 schreef: ↑09-12-2018 12:35Je kunt ook vooraf al overleg hebben met Veilig thuis voor advies. En ook bespreken of je een melding al kunt doen. Dan is er hulpverlening betrokken vanaf de conceptie en staan ze vanaf het begin in de spotlight.
Ze kunnen dan vrijwillig meewerken. Maar als blijkt dat ze het niet willen of kunnen kan een gedwongen kader worden ingezet.
En met een baby of kind maak je deze situatie alleen maar complexer. Het kost niets op en zal een zware psychiatrische stoornis verergeren. Want vader kan zich nu niet meer volledig op de zorg voor moeder richten. Hij raakt overbelast en moeder krijgt te weinig zorg maar meer stress door een huilende baby, hulpverlening (die vanzelf wel in beeld gaan komen in dit soort zaken). Daarnaast zijn veel stoornissen erfelijk.
Mobiliseer Je omgeving en laat iedereen zijn zorgen uitspreken!!
Het lijkt er dus op dat ze er in elk geval niet alleen voor staan en dat de nodige hulp beschikbaar is, mocht dat nodig zijn. Ik ben voorlopig weer even gerust gesteld.
zondag 9 december 2018 15:13
Ik zeg helemaal niet dat het een goed idee is dat deze mensen aan kinderen beginnen, ik zeg alleen dat TO voorzichtig moet zijn om zich in andermans leven te gaan bemoeien.spuit_111 schreef: ↑09-12-2018 12:04Wat een gelul. We hebben het hier niet over een relatie of financiele relatie die misschien niet zo stabiel is he, maar over twee mensen die dat niet zijn en nu aan kinderen willen beginnen. Zware medicatie slikken en die pas gaan afbouwen als je zwanger bent, is een heel slecht idee. Veel medicatie heeft nogal invloed op de foetus. En de hele dag slapen en niet wakker te maken zijn is ook weinig veilig in combinatie met een babytje.
TO, heb je al gegoogled of er een pop-poli in de buurt zit? Die is er speciaal voor mensen met psychiatrische problematiek en een kinderwens. Insteek is daar niet om mensen er vanaf te krijgen, maar te kijken wat er nodig is en hoe dat kan gerealiseerd. Onder begeleiding van een kinderarts, een gyn en een psychiater. Misschien dat je ze daar heen kan krijgen?
Bovendien heeft dat waarschijnlijk niet zoveel zin ben ik bang.
Ik vind het ook geen goed idee, daar had ik het helemaal niet over.
Lees wat er geschreven wordt voordat je onnodig gaat lopen katten.
Ik heb je niks misdaan en ik vind deze reactie niet leuk.
Goedemiddag.
zondag 9 december 2018 15:18
Normaal zou ik het met je eens zijn, maar iemand die willens en wetens van plan is om zwanger te worden, terwijl ze aan de zware medicijnen zit, die zou ik toch echt adviseren om haar plan eerst te bespreken met haar psychiater.Phoebe-returns schreef: ↑09-12-2018 15:13Ik zeg helemaal niet dat het een goed idee is dat deze mensen aan kinderen beginnen, ik zeg alleen dat TO voorzichtig moet zijn om zich in andermans leven te gaan bemoeien.
Bovendien heeft dat waarschijnlijk niet zoveel zin ben ik bang.
Ik vind het ook geen goed idee, daar had ik het helemaal niet over.
Lees wat er geschreven wordt voordat je onnodig gaat lopen katten.
Ik heb je niks misdaan en ik vind deze reactie niet leuk.
Goedemiddag.
zondag 9 december 2018 15:23
Ja dat snap ik, maar ik vraag me echt af of dat zin heeft en of die mensen überhaupt wat doen met goedbedoelde adviezen.
Nou ja TO, je kunt het wellicht proberen, vertel ze je mening, maar blijf beleefd.
En dit klinkt hard maar als ze niet naar je luisteren, dat is niet jouw probleem en het is hun leven.
zondag 9 december 2018 15:55
Eens met Spuit111, ik zou (haar) dringend adviseren zich te laten verwijzen naar een POP poli, via de huisarts een verwijzing vragen, want ze móet zich echt laten voorlichten ivm haar medicatie gebruik. Op de POP poli kunnen ze dan wel inschatten wat wel/niet haalbaar is en hopelijk luisteren ze daar dan naar.
Mochten ze lekker eigenwijs doen en zonder hulp of info te zoeken zwanger worden, blijf dan in de buurt en bied je hulp en vriendschap aan, en blijf in de vragende vorm (niet te kritisch overkomen) proberen ze na te laten denken over hoe ze zaken gaan aanpakken.
Als je echte misstanden signaleert is het tijd om Veilig Thuis in te schakelen. Vóor de conceptie is dat zinloos, soms kan het tíjdens een zwangerschap nog wel (bijv bij drugsgebruik) maar goed, probeer haar richting een POP poli te krijgen, dan ligt er ook een dossier bij professionals die hier dagelijks mee te maken hebben.
Mochten ze lekker eigenwijs doen en zonder hulp of info te zoeken zwanger worden, blijf dan in de buurt en bied je hulp en vriendschap aan, en blijf in de vragende vorm (niet te kritisch overkomen) proberen ze na te laten denken over hoe ze zaken gaan aanpakken.
Als je echte misstanden signaleert is het tijd om Veilig Thuis in te schakelen. Vóor de conceptie is dat zinloos, soms kan het tíjdens een zwangerschap nog wel (bijv bij drugsgebruik) maar goed, probeer haar richting een POP poli te krijgen, dan ligt er ook een dossier bij professionals die hier dagelijks mee te maken hebben.
zondag 9 december 2018 15:57
Zou de vriendschap juist verbreken. Hopelijk raakt ze niet zwanger.Mieremuis schreef: ↑09-12-2018 15:55Eens met Spuit111, ik zou (haar) dringend adviseren zich te laten verwijzen naar een POP poli, via de huisarts een verwijzing vragen, want ze móet zich echt laten voorlichten ivm haar medicatie gebruik. Op de POP poli kunnen ze dan wel inschatten wat wel/niet haalbaar is en hopelijk luisteren ze daar dan naar.
Mochten ze lekker eigenwijs doen en zonder hulp of info te zoeken zwanger worden, blijf dan in de buurt en bied je hulp en vriendschap aan, en blijf in de vragende vorm (niet te kritisch overkomen) proberen ze na te laten denken over hoe ze zaken gaan aanpakken.
Als je echte misstanden signaleert is het tijd om Veilig Thuis in te schakelen. Vóor de conceptie is dat zinloos, soms kan het tíjdens een zwangerschap nog wel (bijv bij drugsgebruik) maar goed, probeer haar richting een POP poli te krijgen, dan ligt er ook een dossier bij professionals die hier dagelijks mee te maken hebben.
zondag 9 december 2018 16:17
Nee, je zegt 'TO, waar bemoei je je mee?'Phoebe-returns schreef: ↑09-12-2018 15:13Ik zeg helemaal niet dat het een goed idee is dat deze mensen aan kinderen beginnen, ik zeg alleen dat TO voorzichtig moet zijn om zich in andermans leven te gaan bemoeien.
Bovendien heeft dat waarschijnlijk niet zoveel zin ben ik bang.
Ik vind het ook geen goed idee, daar had ik het helemaal niet over.
Lees wat er geschreven wordt voordat je onnodig gaat lopen katten.
Ik heb je niks misdaan en ik vind deze reactie niet leuk.
Goedemiddag.
Nou, lijkt me vrij helder en terecht waar TO zich mee bemoeit he? En er zijn allerlei instanties die hiervoor bestemd zijn, waaronder de POP Poli die ik noemde. Kan je je nu wel gaan aanstellen dat je mijn reactie niet leuk vindt, hetzelfde kan worden gezegd van jouw reactie. Het is echt heel raar om deze TO bemoeizucht te verwijten. We hebben het hier over een vrouw met zware psychiatrische problematiek die moeder wil worden. Dat het "geen zin heeft je erin te mengen" is jouw vooroordeel en lijkt verder niet op enige kennis gebaseerd. Bemoei je dan gewoon niet met dit topic.
zondag 9 december 2018 16:52
Possa schreef: ↑09-12-2018 14:24Thanks voor de tip. Ik heb net contact gehad met een ander familielid, en die gaf aan dat zij al melding heeft gedaan bij huisarts. Daar ben ik eigenlijk wel blij om, want deze stap had ik zelf nooit kunnen/willen/durven zetten. Dat zou teveel voelen als verraad naar de wensouders toe.
Het lijkt er dus op dat ze er in elk geval niet alleen voor staan en dat de nodige hulp beschikbaar is, mocht dat nodig zijn. Ik ben voorlopig weer even gerust gesteld.
Waarom open je dan een topic? Waarom zeg je bezorgd te zijn? In de praktijk ga je dus niks doen.
Of heb je de illusie dat je dit met een goed gesprekje op gaat lossen met de ouders? En stras af en toe een lolly voor het kind...
Je hebt werkelijk geen idee van de ernst van opgroeien in zo’n situatie (heb je zelf kinderen?), anders zou je de wensouders een stuk minder belangrijk vinden dan dit kind. En dat betekent dus: hulp van buitenaf inschakelen en dat initiatief zeker niet bij de wensouders laten.
En ga ajb niet naar de pop poli want die zijn er voor om een zwangerschap bij een patiënt met psychische klachten/medicatie zo goed mogelijk te begeleiden, die gaan dus kijken naar mogelijkheden en het niet actief ontraden. Kan zijn dat ze er met goede hoop van terug komt. Pop poli is zinnig als ze zwanger is, niet in de beslisfase. Stuur haar liever naar haar huisarts of nog beter, nar haar behandelend psychiater (zal ze wel niet hebben als ze zorgmijdend is).
Ik zou zelf preventief veilig thuis bellen. En me er verder verre van houden (en dat ook tegen de wensouders zeggen: zij een kind=ik weg, geen steun).
zondag 9 december 2018 17:38
Possa, ik snap je heel goed. Lees mijn topic over mijn broer maar als je meer details wil. Een hele moeilijke situatie.
Je kunt uiteindelijk weinig doen, maar het pleit voor je dat je dat wel wil proberen. Blijf met ze in gesprek, laat hen vertellen over hoe ze het concreet willen doen, blijf je hulp aanbieden. Meer kun je niet doen. Voorkomen dat er überhaupt een kind komt ligt nou eenmaal niet in jouw macht.
Blijf ze steunen en blijf in contact. Als er ooit een situatie ontstaat die niet verantwoord is, bel je Veilig Thuis. Ik heb dat uiteindelijk ook gedaan. Daar ben ik open over geweest, nog vóór ik melding deed. Niets zonder hun medeweten en niet anoniem. Desondanks is er hierdoor wel maanden geen contact geweest. Maar toch. Al was het maar omdat iets doen beter is dan niets doen.
Sterkte, machteloos toezien is heel moeilijk.
Je kunt uiteindelijk weinig doen, maar het pleit voor je dat je dat wel wil proberen. Blijf met ze in gesprek, laat hen vertellen over hoe ze het concreet willen doen, blijf je hulp aanbieden. Meer kun je niet doen. Voorkomen dat er überhaupt een kind komt ligt nou eenmaal niet in jouw macht.
Blijf ze steunen en blijf in contact. Als er ooit een situatie ontstaat die niet verantwoord is, bel je Veilig Thuis. Ik heb dat uiteindelijk ook gedaan. Daar ben ik open over geweest, nog vóór ik melding deed. Niets zonder hun medeweten en niet anoniem. Desondanks is er hierdoor wel maanden geen contact geweest. Maar toch. Al was het maar omdat iets doen beter is dan niets doen.
Sterkte, machteloos toezien is heel moeilijk.
maandag 10 december 2018 00:58
Thanks voor jullie reacties.
Ze is ongeveer een jaar geleden (met zijn hulp) stap voor stap afgekickt van de heroine, wat ik heel knap van haar vind. Ik hoop dat ze het laatste beetje methadon ook nog zal afbouwen voordat ze zwanger raakt.
Ze zegt dat zo'n kleine dosis opiaten amper invloed heeft op de zwangerschap (stress van het stoppen zou schadelijker zijn). Dat het kindje bij de geboorte lichte ontwenningsverschijnselen heeft, maar dat dit rustig wordt afgebouwd doordat de baby via de moedermelk steeds minder van die troep binnen krijgt. (Dit zou een specialist haar hebben verteld)
Nog los van of t fysiek schadelijk is, vind ik drugs/zware medicatie en zwangerschap gewoon echt totaal niet kunnen. Zorg eerst dat je er helemaal bovenop bent voor je aan kinderen begint, ipv een baby als je 'fix' te zien.
Dit is maar 1 van de 'red flags', die ik hier vanwege privacy redenen natuurlijk niet allemaal kan noemen. Liever had hier gewoon niets mee te maken, maar het is familie, dus ik zal ze hoe dan ook nog regelmatig tegenkomen.
Als andere familieleden of hulpverleners niet in actie zouden komen als er iets mis gaat, dan zou ik wel aan een alarmbel trekken. Maar liever kom ik niet in die situatie. Gelukkig is de huisarts in elk geval op de hoogte.
Nou, ik hoop er maar het beste van. En zal proberen met ze in gesprek te blijven af en toe. Veel meer kan ik toch niet doen.
Ze is ongeveer een jaar geleden (met zijn hulp) stap voor stap afgekickt van de heroine, wat ik heel knap van haar vind. Ik hoop dat ze het laatste beetje methadon ook nog zal afbouwen voordat ze zwanger raakt.
Ze zegt dat zo'n kleine dosis opiaten amper invloed heeft op de zwangerschap (stress van het stoppen zou schadelijker zijn). Dat het kindje bij de geboorte lichte ontwenningsverschijnselen heeft, maar dat dit rustig wordt afgebouwd doordat de baby via de moedermelk steeds minder van die troep binnen krijgt. (Dit zou een specialist haar hebben verteld)
Nog los van of t fysiek schadelijk is, vind ik drugs/zware medicatie en zwangerschap gewoon echt totaal niet kunnen. Zorg eerst dat je er helemaal bovenop bent voor je aan kinderen begint, ipv een baby als je 'fix' te zien.
Dit is maar 1 van de 'red flags', die ik hier vanwege privacy redenen natuurlijk niet allemaal kan noemen. Liever had hier gewoon niets mee te maken, maar het is familie, dus ik zal ze hoe dan ook nog regelmatig tegenkomen.
Als andere familieleden of hulpverleners niet in actie zouden komen als er iets mis gaat, dan zou ik wel aan een alarmbel trekken. Maar liever kom ik niet in die situatie. Gelukkig is de huisarts in elk geval op de hoogte.
Nou, ik hoop er maar het beste van. En zal proberen met ze in gesprek te blijven af en toe. Veel meer kan ik toch niet doen.
maandag 10 december 2018 09:07
Je kan van alles vinden alleen je gaat niet over de keuzes van een ander. Gezien je vorig topic vraag ik mij ook af: heb je nou echt niets beters of positievers te doen dan de hele tijd te investeren in de ellende van een ander?
Alles waar je energie in steekt wordt groter en jou energie steek je in je drugsgebruikende omgeving. Zowel je omgeving als waar je je tijd insteekt zegt meer over jou dan over die andere mensen.
Alles waar je energie in steekt wordt groter en jou energie steek je in je drugsgebruikende omgeving. Zowel je omgeving als waar je je tijd insteekt zegt meer over jou dan over die andere mensen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 16 december 2018 14:57
Ik vind dat jij je terecht zorgen maakt!! Ik vind het vreselijk dat kinderen als kinderen onder deze omstandigheden op de wereld worden gezet! Je bent echt geen bemoeial! Waarom zou het daardoor goedkomen?Possa schreef: ↑09-12-2018 00:07Hij is denk ik van nature wel vrij stabiel, maar de laatste tijd erg kwetsbaar vanwege nare omstandigheden en vanwege de zorg voor haar, dat slokt hem volledig op. Eigenlijk heeft hij al een fulltime baan aan omgaan met haar issues. -- Wellicht zou dit wel minder worden zo gauw ze een kind zouden hebben?--
Zij heeft persoonlijkheids- en gedragsstoornissen, waar uiteindelijk vast ook wel iets aan te doen valt, als ze het zou inzien en hulp accepteren. Maar in zo'n jarenlang traject hebben ze nu natuurlijk geen zin.
Op het moment is hun thuissituatie gewoon niet veilig voor een kind (zij slaapt hele dagen vanwege medicatiegebruik en is dan met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Er slingeren verdovende middelen door het huis etc) Misschien verandert dit wel compleet als ze eenmaal een kind hebben. Ik weet het echt niet?
Zorgt een kind er echt voor dat mensen hun levensstijl drastisch omgooien?
Ik hou mijn hart vast voor als ze een huilbaby krijgen.. Wat je moet doen? Eigenlijk geen idee? Hoe goed ken je ze? Ken je hun ouders?
zondag 16 december 2018 15:09
Het is hun leven? Ja, dat klopt. Maar door hun ellende houden ze ondertussen wel de hele wereld bezig en zorgen dit soort mensen voor veel problemen waarmee ze anderen enorm belasten. Deze mensen zijn niet in staat om voor zichzelf te zorgen, noch voor een kind. Als iedereen in zo’n belabberde en kansloze situatie kinderen zou krijgen, dan is het leed niet meer te overzien. Ik zou willen dat men in deze situatie mensen zouden kunnen verbieden om aan kinderen te beginnen.Phoebe-returns schreef: ↑09-12-2018 10:16TO waar bemoei je je mee?
Ik snap dat je het goed bedoelt maar hoe zou jij het vinden als je ongevraagd advies krijgt over wat je wel en niet moet doen?
Het is hun leven, niet mee bemoeien zolang ze daar niet om vragen.
En inderdaad, die kinderwens verdwijnt echt niet als jij even ongezouten jouw mening gaat geven.
zondag 16 december 2018 18:14
Hoe zie je dat voor je? Wie bepaalt dan wat goed genoeg is om kinderen te mogen krijgen? En wat is goed genoeg?Monchu69 schreef: ↑16-12-2018 15:09Het is hun leven? Ja, dat klopt. Maar door hun ellende houden ze ondertussen wel de hele wereld bezig en zorgen dit soort mensen voor veel problemen waarmee ze anderen enorm belasten. Deze mensen zijn niet in staat om voor zichzelf te zorgen, noch voor een kind. Als iedereen in zo’n belabberde en kansloze situatie kinderen zou krijgen, dan is het leed niet meer te overzien. Ik zou willen dat men in deze situatie mensen zouden kunnen verbieden om aan kinderen te beginnen.
Als je als professionele hulpverleners nauw betrokken bent of je bent bijvoorbeeld ouder van een zwaar beperkt kind, ja dan kan ik me heel goed voorstellen dat je een zwangerschap probeert te voorkomen. Dan nog heb je daar maar beperkte middelen toe, met goede voorlichting op nummer 1.
Maar dat buren, kennissen, familie die lekker meeroddelen over de kinderwens van een ander en nu heel stoer roepen dat ze wel zullen bellen als het in hun ogen misgaat (en niet eens blijken te weten welke instantie erover gaat) niet bepalend zijn vind ik een zegen.
Weten die mensen dat er zo over ze geroddeld wordt? Dat huisarts wordt gebeld? Of was dat ook alleen maar stoere praat? Mensen die zich oprecht zorgen maken, die roddelen niet. Die praten met betrokkenen, in plaats van over. En die bazuinen ook niet rond dat ze de huisarts gaan bellen. Wat zei die huisarts eigenlijk?
anoniem_203344 wijzigde dit bericht op 17-12-2018 06:47
11.89% gewijzigd
