Kinderen
alle pijlers
Autisme spectrum stoornis (ASS) vs karaktereigenschappen
vrijdag 24 januari 2020 22:18
Mijn zoon van 7 heeft sinds kort de diagnose ASS gekregen (autisme spectrum stoornis)
Hij is een ontzettend moeilijke jongen, heel dwars, alles moet op zijn manier, alles is een strijd. Wij proberen hem veel tegemoet te komen en begrip te hebben voor de situatie maar dat is soms zo ontzettend moeilijk.
Ik vind het heel moeilijk om te snappen wat te wijten is aan zijn autisme en wat nou gewoon bij zijn karakter hoort. Wat moet je (streng) aanpakken en wat moet je van je af laten glijden en hem tegemoet komen.
Voorbeeld: als hij iets wil zegt hij ‘maak brood!’ of ‘ik willll’ ‘maak het nuuuu’.
Ik zeg dan dat hij dat netjes moet vragen. Hij word dan bozer en gaat de hele tijd door lopen zeuren en klieren en huilen tot er een broodje gemaakt word. Zelf doet hij het gewoon niet, netjes vragen ook niet....vaak veel strijd gehad maar uiteindelijk maak ik dat broodje maar gewoon.
Zijn alle kinderen met autisme zo koppig en moeilijk? Hebben alle kinderen met autisme dagelijk woede aanvallen?Hebben alle kinderen zo een sterke wil of hoort dat echt bij zijn karakter?
Wij proberen alles echt zo makkelijk mogelijk te maken voor hem, leggen alles uit, proberen drukke situaties te vermijden, proberen rust en regelmaat te hebben maar er hoeft maar iets anders te gaan dan dat hij dat wil en hij ontploft. Wij lopen op onze tenen in huis...
Soms wil ik hem echt achter het behang plakken maar meestal breekt mijn hart voor hem omdat ik gewoon niet weet hoe ik hem moet helpen.
Hij is een ontzettend moeilijke jongen, heel dwars, alles moet op zijn manier, alles is een strijd. Wij proberen hem veel tegemoet te komen en begrip te hebben voor de situatie maar dat is soms zo ontzettend moeilijk.
Ik vind het heel moeilijk om te snappen wat te wijten is aan zijn autisme en wat nou gewoon bij zijn karakter hoort. Wat moet je (streng) aanpakken en wat moet je van je af laten glijden en hem tegemoet komen.
Voorbeeld: als hij iets wil zegt hij ‘maak brood!’ of ‘ik willll’ ‘maak het nuuuu’.
Ik zeg dan dat hij dat netjes moet vragen. Hij word dan bozer en gaat de hele tijd door lopen zeuren en klieren en huilen tot er een broodje gemaakt word. Zelf doet hij het gewoon niet, netjes vragen ook niet....vaak veel strijd gehad maar uiteindelijk maak ik dat broodje maar gewoon.
Zijn alle kinderen met autisme zo koppig en moeilijk? Hebben alle kinderen met autisme dagelijk woede aanvallen?Hebben alle kinderen zo een sterke wil of hoort dat echt bij zijn karakter?
Wij proberen alles echt zo makkelijk mogelijk te maken voor hem, leggen alles uit, proberen drukke situaties te vermijden, proberen rust en regelmaat te hebben maar er hoeft maar iets anders te gaan dan dat hij dat wil en hij ontploft. Wij lopen op onze tenen in huis...
Soms wil ik hem echt achter het behang plakken maar meestal breekt mijn hart voor hem omdat ik gewoon niet weet hoe ik hem moet helpen.
dinsdag 28 januari 2020 19:08
dinsdag 28 januari 2020 19:12
Ja, dat klopt, maar wordt in de wandelgangen toch gauw als gradatie ervaren.Hetvrijewoord schreef: ↑28-01-2020 19:08Dat noem je geen gradatie maar ondersteuningsbehoefte.
Er worden bij ASS geen gradaties gegeven als het goed is. Maar goed; ik heb gekkere dingen gehoord, dus wie weet.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
dinsdag 28 januari 2020 20:10
Gaat alle voorgaande jaren goed in groep 3/4 en hoger. Kleuters hebben wel een eigen plekje met een sticker. Ook handig voor de juf als ze iets zoekt. Dus gaat er dit schooljaar een kleuter naar groep drie en blijkt dit jaar dus die behoefte voor die ene specifieke leerling die nu in groep drie zit.hans66 schreef: ↑28-01-2020 11:42Moeilijk, aan de ene kant moet er begrip zijn voor mensen met autisme, maar dat zou gelijkwaardig moeten zijn aan begrip voor mensen met andere beperkingen en mensen zonder beperkingen. Kunnen mensen met autisme zich aanpassen? Zo niet, waar wringt de schoen? Kan het kind daarin begeleiding in krijgen? Ikzelf heb me weten aan te passen met slechts weinig begeleiding, waarschijnlijk door hoogbegaafdheid, maar ook door mijn mening dat mensen met autisme zich moeten integreren in de maatschappij, zover ze dat kunnen. Dat is echter per persoon met autisme verschillend: de vaardigheid zich te kunnen aanpassen.
Aan de andere kant moet men daar ook niet te veel aan toegeven. Ik zie dan een parallel met de moslims in Nederland. Er moet begrip zijn voor de islam, maar men kan daarin ook doorslaan, en dan ondervinden wij de negatieve gevolgen ervan. Dat is het groeiend antisemitisme. Maar dit op zich is off-topic.
Ik heb de vraag: Als het jaren goed gaat, waarom moet dat ineens worden veranderd?
Natuurlijk is dat beleid van school, maar ouders mogen natuurlijk altijd hun wensen en zorgen uiten.Het zou mij te vergaan om een vaste plek op de kapstok ook aan andere kinderen op te leggen. Gaan de ouders over de kapstok bij het klaslokaal? Is dat niet iets van de school?
Is dus voor een school heel lastig in hoeverre je iets individueel aan kunt passen voor één kind. In hoeverre je het hele beleid moet aanpassen op dat ene kind maar geldend voor alle kinderen.
dinsdag 28 januari 2020 22:50
Even filosoferend:
Kind gaat dus naar groep 3, komt in een nieuw lokaal met nieuw uitzicht, een nieuwe juf, nieuwe klasgenoten, een nieuwe tafel en een nieuwe plaats in de klas (die vaak ook nog wisselt door het jaar heen). Waarom vragen we niet om hetzelfde lokaal, dezelfde juf, dezelfde klasgenoten en dezelfde plek in de klas? Maar willen we wel die sticker blijven behouden? Waarom niet, bij groep 3 en nieuwe juf is er geen aapjesticker meer, maar hang je je jas op een lege plek op de kapstok voor het lokaal?
Mijn ASS-er pikt het wel op die manier. Nieuwe plek, nieuwe afspraken en nieuwe regels.
(en waag het niet om de regels van juf te overtreden;-))
Kind gaat dus naar groep 3, komt in een nieuw lokaal met nieuw uitzicht, een nieuwe juf, nieuwe klasgenoten, een nieuwe tafel en een nieuwe plaats in de klas (die vaak ook nog wisselt door het jaar heen). Waarom vragen we niet om hetzelfde lokaal, dezelfde juf, dezelfde klasgenoten en dezelfde plek in de klas? Maar willen we wel die sticker blijven behouden? Waarom niet, bij groep 3 en nieuwe juf is er geen aapjesticker meer, maar hang je je jas op een lege plek op de kapstok voor het lokaal?
Mijn ASS-er pikt het wel op die manier. Nieuwe plek, nieuwe afspraken en nieuwe regels.
(en waag het niet om de regels van juf te overtreden;-))
dinsdag 28 januari 2020 23:04
Superuser2020 schreef: ↑28-01-2020 22:50Even filosoferend:
Kind gaat dus naar groep 3, komt in een nieuw lokaal met nieuw uitzicht, een nieuwe juf, nieuwe klasgenoten, een nieuwe tafel en een nieuwe plaats in de klas (die vaak ook nog wisselt door het jaar heen). Waarom vragen we niet om hetzelfde lokaal, dezelfde juf, dezelfde klasgenoten en dezelfde plek in de klas? Maar willen we wel die sticker blijven behouden? Waarom niet, bij groep 3 en nieuwe juf is er geen aapjesticker meer, maar hang je je jas op een lege plek op de kapstok voor het lokaal?
Mijn ASS-er pikt het wel op die manier. Nieuwe plek, nieuwe afspraken en nieuwe regels.
(en waag het niet om de regels van juf te overtreden;-))
Jouw ASS-er, mooi gezegd, die pikt het wel. Deze ASS-er niet, en ouders komen met deze vraag. En nu? Nu mag de ASS-er op mijn school geen eigen haakje omdat jouw kind op zijn school die behoefte niet heeft?
dinsdag 28 januari 2020 23:11
Het zou vooral fijn zijn als dat soort 'oplossingen' niet meer zouden afhangen van een diagnose.
Want er zijn ook kinderen die erg veel moeite hebben met bijv verandering (dat is namelijk een zeer menselijke eigenschap), maar die geen ASS hebben.
Zou gewoon fijn zijn als daar sowieso rekening mee gehouden zou worden.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
woensdag 29 januari 2020 14:14
Niet voor niets is verandermanagement een vak op zich. In de opleiding voor directiesecretaresse is dit een belangrijk item. Verzet tegen verandering is dus niet voorbehouden aan mensen met ASS. Je zult altijd 5 groepen mensen hebben; elke groep heeft een bepaald niveau van verzet tegen veranderingen.
Afhankelijk van wat een verandering precies inhoudt en of het voor- of nadelig voor mij is, ben ik voor of tegen verandering, en ben ik dus tegen of voor behoud van de huidige situatie.
World of Warcraft: Legion
donderdag 30 januari 2020 16:58
Fijne site is dit, bedankt voor de tip!Hetvrijewoord schreef: ↑26-01-2020 17:04Ik vind dat je op deze site echt hele goede en degelijke informatie kunt vinden, het gaat veel verder en dieper in op oorzaken van gedrag etc.
https://www.participate-autisme.be/go/n ... utisme.cfm
Ik vind dit een heel interessant topic. Een van de moeilijkste aspecten aan het opvoeden van een peuter met autisme vind ik inschatten wanneer hij zijn zin doordrijft of wanneer hij er echt niet mee om kan gaan dat de dingen anders lopen dan hij in zijn hoofd heeft. In beide gevallen is het gevolg een enorme woedeaanval waar hij rustig een half uur in blijft hangen. Ik ga niet overal de strijd over aan maar hij krijgt van mij zeker niet altijd zijn zin. Maar wat is het soms zwaar zeg. Wij starten komende week met intensieve begeleiding, ik hoop veel te leren de komende maanden!
donderdag 30 januari 2020 18:30
Solomio schreef: ↑28-01-2020 23:11Het zou vooral fijn zijn als dat soort 'oplossingen' niet meer zouden afhangen van een diagnose.
Want er zijn ook kinderen die erg veel moeite hebben met bijv verandering (dat is namelijk een zeer menselijke eigenschap), maar die geen ASS hebben.
Zou gewoon fijn zijn als daar sowieso rekening mee gehouden zou worden.
Het zou voor de mensen aan de andere kant ook fijn zijn dat zulke verzoeken ook niet afhankelijk zijn van een diagnose. Wapperend met de diagnose worden soms verzoeken gedaan die in de hectiek van alle dag niet werkbaar zijn binnen de reguliere settings in het reguliere onderwijs.
donderdag 30 januari 2020 19:28
Het is ook zwaar. Ik hoop dat de begeleiding rust brengt in jullie gezin.ZeeKees schreef: ↑30-01-2020 16:58Fijne site is dit, bedankt voor de tip!
Ik vind dit een heel interessant topic. Een van de moeilijkste aspecten aan het opvoeden van een peuter met autisme vind ik inschatten wanneer hij zijn zin doordrijft of wanneer hij er echt niet mee om kan gaan dat de dingen anders lopen dan hij in zijn hoofd heeft. In beide gevallen is het gevolg een enorme woedeaanval waar hij rustig een half uur in blijft hangen. Ik ga niet overal de strijd over aan maar hij krijgt van mij zeker niet altijd zijn zin. Maar wat is het soms zwaar zeg. Wij starten komende week met intensieve begeleiding, ik hoop veel te leren de komende maanden!
donderdag 30 januari 2020 19:43
Ja, en dan bespreek je dat met ouders.Andersom schreef: ↑30-01-2020 18:30Het zou voor de mensen aan de andere kant ook fijn zijn dat zulke verzoeken ook niet afhankelijk zijn van een diagnose. Wapperend met de diagnose worden soms verzoeken gedaan die in de hectiek van alle dag niet werkbaar zijn binnen de reguliere settings in het reguliere onderwijs.
Ik ben enorm allergisch als er vanuit het onderwijs ook maar in de verste verte de indruk gewekt wordt dat ouders lastig zijn en dat is wat jij hier doet.
Ouders zijn veel mondiger dan vroeger, daar hebben we met z'n allen hard voor gewerkt, deal with it.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 30 januari 2020 19:44
Als eerste: stop met dat onderscheid maken, want dat onderscheid bestaat niet.ZeeKees schreef: ↑30-01-2020 16:58Fijne site is dit, bedankt voor de tip!
Ik vind dit een heel interessant topic. Een van de moeilijkste aspecten aan het opvoeden van een peuter met autisme vind ik inschatten wanneer hij zijn zin doordrijft of wanneer hij er echt niet mee om kan gaan dat de dingen anders lopen dan hij in zijn hoofd heeft. In beide gevallen is het gevolg een enorme woedeaanval waar hij rustig een half uur in blijft hangen. Ik ga niet overal de strijd over aan maar hij krijgt van mij zeker niet altijd zijn zin. Maar wat is het soms zwaar zeg. Wij starten komende week met intensieve begeleiding, ik hoop veel te leren de komende maanden!
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 30 januari 2020 20:07
Solomio schreef: ↑30-01-2020 19:43Ja, en dan bespreek je dat met ouders.
Ik ben enorm allergisch als er vanuit het onderwijs ook maar in de verste verte de indruk gewekt wordt dat ouders lastig zijn en dat is wat jij hier doet.
Ouders zijn veel mondiger dan vroeger, daar hebben we met z'n allen hard voor gewerkt, deal with it.
Ik vind die ouders niet lastig, dat is absoluut niet mijn insteek. Ik vind soms wel dat ze onrealistische verwachtingen hebben en dat is niet altijd op te lossen met een gesprek. Gaat niet alleen over kinderen met autisme hoor, alleen proberen ouders van een kind met een diagnose hun verzoek nog wel eens kracht bij te zetten met die diagnose in tegenstelling tot de ouders zonder diagnose.
Dat Joep en vast plekje in de klas nodig heeft volgens de ambulantbegeleider is een reëel verzoek. Tafeltje links vooraan, prima. Joep mag daar het hele jaar zitten. Maar dan komen ouders na zeven weken, als de plaatsen gewisseld zijn, dat het dan wel de bedoeling is dat Henk dan ook het hele jaar naast Joep moet zitten. Leerkracht snapt dat dat in het belang is van Joep maar het is niet in het belang van Henk. In voorkomend geval heeft het kind met diagnose niet meer rechten dan het kind zonder diagnose. Toch zijn er ouders die vinden dat hun kind in voorkomend situatie juist wel meer rechten heeft vanwege die diagnose. Dat is dus heel lastig voor een leerkracht, want één van de twee gaat vreselijk teleurgesteld worden en de leerkracht moet kiezen wie. Leerkracht moet dat onderbouwen en dat wordt dan weer gezien als het lastig vinden van ouders.
Dit soort dilemma's zijn bij ons regelmatig het gesprek tijdens de lunch. Dan laten 'buitenstaanders' er ook even hun licht over schijnen.
donderdag 30 januari 2020 20:10
Ja, je mening is duidelijk, maar irriteert mij ook enorm.Andersom schreef: ↑30-01-2020 20:07Ik vind die ouders niet lastig, dat is absoluut niet mijn insteek. Ik vind soms wel dat ze onrealistische verwachtingen hebben en dat is niet altijd op te lossen met een gesprek. Gaat niet alleen over kinderen met autisme hoor, alleen proberen ouders van een kind met een diagnose hun verzoek nog wel eens kracht bij te zetten met die diagnose in tegenstelling tot de ouders zonder diagnose.
Dat Joep en vast plekje in de klas nodig heeft volgens de ambulantbegeleider is een reëel verzoek. Tafeltje links vooraan, prima. Joep mag daar het hele jaar zitten. Maar dan komen ouders na zeven weken, als de plaatsen gewisseld zijn, dat het dan wel de bedoeling is dat Henk dan ook het hele jaar naast Joep moet zitten. Leerkracht snapt dat dat in het belang is van Joep maar het is niet in het belang van Henk. In voorkomend geval heeft het kind met diagnose niet meer rechten dan het kind zonder diagnose. Toch zijn er ouders die vinden dat hun kind in voorkomend situatie juist wel meer rechten heeft vanwege die diagnose. Dat is dus heel lastig voor een leerkracht, want één van de twee gaat vreselijk teleurgesteld worden en de leerkracht moet kiezen wie. Leerkracht moet dat onderbouwen en dat wordt dan weer gezien als het lastig vinden van ouders.
Dit soort dilemma's zijn bij ons regelmatig het gesprek tijdens de lunch. Dan laten 'buitenstaanders' er ook even hun licht over schijnen.
Hoe vaak ik in de loop van de jaren niet ben afgescheept met dit soort redeneringen, terwijl ik nota bene zelf de pabo heb gedaan, dus best aardig realistisch ben in mijn verwachtingen.
En ik lees het zo vaak, over die irritante ouders waar niet mee te praten valt.............
Ik ken ze niet, ik ken vooral ouders die graag in overleg willen, maar al direct als 'lastig' worden bestempeld.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 30 januari 2020 20:13
Nee niet helemaal mee eens. Een nee kan zo'n verschillende uitwerking hebben. En dat hangt ook af van zijn stemming en of hij moe is natuurlijk. Maar soms valt bij ons achteraf het kwartje waarom we hem in een specifieke situatie hebben overvraagd qua flexibiliteit. En soms zeg ik nee en dan buigt zoon toch vrij makkelijk mee. Maar ik voel het verschil lang nog niet altijd aan.
donderdag 30 januari 2020 20:20
Maar dat heeft niet te maken met 'of hij gewoon zijn zin wil hebben', of dat hij iets echt niet kan.ZeeKees schreef: ↑30-01-2020 20:13Nee niet helemaal mee eens. Een nee kan zo'n verschillende uitwerking hebben. En dat hangt ook af van zijn stemming en of hij moe is natuurlijk. Maar soms valt bij ons achteraf het kwartje waarom we hem in een specifieke situatie hebben overvraagd qua flexibiliteit. En soms zeg ik nee en dan buigt zoon toch vrij makkelijk mee. Maar ik voel het verschil lang nog niet altijd aan.
Het heeft wel te maken met of hij bijv moe is, of het een makkelijke of een moeilijke nee is, enz. enz.
Een nee die hij vandaag accepteert kan morgen tot een woede-uitbarsting leiden.
Dát is ook autisme.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 30 januari 2020 20:36
Solomio schreef: ↑30-01-2020 20:10Ja, je mening is duidelijk, maar irriteert mij ook enorm.
Hoe vaak ik in de loop van de jaren niet ben afgescheept met dit soort redeneringen, terwijl ik nota bene zelf de pabo heb gedaan, dus best aardig realistisch ben in mijn verwachtingen.
En ik lees het zo vaak, over die irritante ouders waar niet mee te praten valt.............
Ik ken ze niet, ik ken vooral ouders die graag in overleg willen, maar al direct als 'lastig' worden bestempeld.
Maar wat voor oplossing zie jij dan voor zulke dilemma's?
Ik snap dat ouders zoekende zijn en het beste willen voor hun kind. Wil ik ook voor mijn kind. Daar waar de belangen van het ene kind schuren met de belangen van een ander kind en polderen geen afdoende oplossing biedt moet je toch iets.
Dat betekent niet dat ouders als lastig worden weggezet maar wel dat het verzoek als lastig wordt bestempeld.
donderdag 30 januari 2020 22:22
Het zou al helpen als school de ouder als dè expert van het betreffende kind ziet en accepteert.
Ik ben inmiddels zo'n lastige ouder (lees: bullshit verhalen accepteer ik niet meer, net zomin als dingen afspreken en ze vervolgens niet doen en dat keer op keer) het heeft er inmiddels toe geleidt dat normale communicatie niet meer mogelijk is. En ik richting een overspannenheid hobbel.
Nou is het hier ook nog eens zo dat deze school stiekem helemaal niet zit te wachten op communicatie met de ouders, da's namelijk maar lastig en kost tijd.
Ik ben inmiddels zo'n lastige ouder (lees: bullshit verhalen accepteer ik niet meer, net zomin als dingen afspreken en ze vervolgens niet doen en dat keer op keer) het heeft er inmiddels toe geleidt dat normale communicatie niet meer mogelijk is. En ik richting een overspannenheid hobbel.
Nou is het hier ook nog eens zo dat deze school stiekem helemaal niet zit te wachten op communicatie met de ouders, da's namelijk maar lastig en kost tijd.
donderdag 30 januari 2020 22:23
Zo gaat het echt op heel veel scholen.Hetvrijewoord schreef: ↑30-01-2020 22:22Het zou al helpen als school de ouder als dè expert van het betreffende kind ziet en accepteert.
Ik ben inmiddels zo'n lastige ouder (lees: bullshit verhalen accepteer ik niet meer, net zomin als dingen afspreken en ze vervolgens niet doen en dat keer op keer) het heeft er inmiddels toe geleidt dat normale communicatie niet meer mogelijk is. En ik richting een overspannenheid hobbel.
Nou is het hier ook nog eens zo dat deze school stiekem helemaal niet zit te wachten op communicatie met de ouders, da's namelijk maar lastig en kost tijd.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 30 januari 2020 22:30
Toen mijn oudste naar de middelbare school ging, speciaal onderwijs, zei de directeur: jullie mogen lastige ouders zijn.Hetvrijewoord schreef: ↑30-01-2020 22:25En je hebt geen poot om op te staan.
Ga als ouder maar eens je recht proberen te halen. Kan niet.
Ik schoot in de lach, een cynisch lachje.
Maar hij hield woord.
Of eigenlijk: hij vond ouders niet lastig.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
