Kinderen
alle pijlers
Baby 10 maanden slaapt al drie dagen niet
zondag 15 september 2019 17:15
Toch maar eens hier een vraag stellen.
Ik heb een kind van 10 maanden oud. Ze is een vrij goede slaper, slaapt in eigen kamertje en valt zelf 9 vd 10 keer lekker in slaap. Normaliter is ze vrolijk, ze eet goed etc.
Afgelopen weekend heeft ze koorts gehad en een snotneus. Daarnaast waren we een weekend weg. Ze is sinds vrijdag compleet ellendig als ze naar bed moet.
Niks helpt, op ons slapen, tussen ons in slapen, auto rijden, wandelen... kind slaapt uiterlijk 30 minuten en wordt dan weer compleet overstuur wakker.
Inmiddels is ze (en wij ook ) veranderd in een zombietje.
Als het zou helpen om haar bij me te nemen en bij ons te laten slapen, zou ik dit met liefde doen, maar we proberen al drie dagen en niks helpt.
Vandaag bij de hap geweest en er is medisch gezien niets aan de hand (dit gevoel heb ik ook totaal niet!)
Nu wil ik toch maar proberen om haar wat te laten huilen en dan elke zoveel tijd langs om te laten weten dat we er wel zijn.
Maar ik vind dit zo moeilijk, de enige reden dat ik het overweeg is omdat ik echt niet meer denk dat ik haar help als ik haar bij me neem.
Hebben jullie tips voor een vermoeide moeder en dito kind?
Ps; zetpilletje heeft ze ook gehad ivm koorts en tandjes die doorkomen, waardoor we denken dat het mogelijk daardoor kwam. Maar vooral ‘s nachts is ze ontroostbaar.
Ik heb een kind van 10 maanden oud. Ze is een vrij goede slaper, slaapt in eigen kamertje en valt zelf 9 vd 10 keer lekker in slaap. Normaliter is ze vrolijk, ze eet goed etc.
Afgelopen weekend heeft ze koorts gehad en een snotneus. Daarnaast waren we een weekend weg. Ze is sinds vrijdag compleet ellendig als ze naar bed moet.
Niks helpt, op ons slapen, tussen ons in slapen, auto rijden, wandelen... kind slaapt uiterlijk 30 minuten en wordt dan weer compleet overstuur wakker.
Inmiddels is ze (en wij ook ) veranderd in een zombietje.
Als het zou helpen om haar bij me te nemen en bij ons te laten slapen, zou ik dit met liefde doen, maar we proberen al drie dagen en niks helpt.
Vandaag bij de hap geweest en er is medisch gezien niets aan de hand (dit gevoel heb ik ook totaal niet!)
Nu wil ik toch maar proberen om haar wat te laten huilen en dan elke zoveel tijd langs om te laten weten dat we er wel zijn.
Maar ik vind dit zo moeilijk, de enige reden dat ik het overweeg is omdat ik echt niet meer denk dat ik haar help als ik haar bij me neem.
Hebben jullie tips voor een vermoeide moeder en dito kind?
Ps; zetpilletje heeft ze ook gehad ivm koorts en tandjes die doorkomen, waardoor we denken dat het mogelijk daardoor kwam. Maar vooral ‘s nachts is ze ontroostbaar.
zondag 15 september 2019 18:40
.Yoginica schreef: ↑15-09-2019 18:35Ik ben blij met al jullie reacties
En inderdaad de valkuil is om teveel tegelijk te proberen om dat ik haar zo graag wil helpen!
En ik had inderdaad ook al bedacht, tuinhek, dat ik voordat ik de kamer binnenstap even goed een paar keer diep ademhaal.
Vannacht moest ik even hard meehuilen en toen werd Mn dochter nog verdrietiger. Ik weet natuurlijk dat dat ook niet handig is, maar geen slaap maakt onhandig zal ik maar zeggen.
Het wrijven over de neus is nog wel een goede als ik haar liever niet oppak.
Nou, je wanhoop kan ik me helemaal voorstellen met al dat slaapgebrek. Net als je kind moest je even uithuilen
Soms weet je het gewoon niet, of weet je het maar kan je het niet oplossen. En dat is niet leuk, maar wel oké. Misschien helpt het om zoiets bij jezelf te herhalen zodat je rust kan vasthouden naar haar toe. Koele bijtring is ook een goede tip of een speentje als ze die nog niet heeft.
Ik hoop echt dat jullie gauw weer goed kunnen slapen!
zondag 15 september 2019 18:44
Tuinhek: Ja maar ik reageerde toen niet op het “even” van snorriemorrie eerder, mijn post ging over het “laten huilen en dan af en toe komen kijken” wat TO schreef.
En was niet mijn bedoeling betweterig over te komen, wilde alleen aangeven dat ik niet zomaar iets roep omdat ik t vanuit mijn moederhart zielig vindt. Kan misschien raar overkomen, zie ik nu ook.
En ja ik reageer misschien ook wat aangebrand als mensen zeggen dat ik dingen schrijf die ik niet schrijf, want dat vind ik vreselijk irritant en de zwangerschapshormonen helpen ook niet mee.
Dus: al met al zijn we het eigenlijk met elkaar eens. Vriendjes?
En was niet mijn bedoeling betweterig over te komen, wilde alleen aangeven dat ik niet zomaar iets roep omdat ik t vanuit mijn moederhart zielig vindt. Kan misschien raar overkomen, zie ik nu ook.
En ja ik reageer misschien ook wat aangebrand als mensen zeggen dat ik dingen schrijf die ik niet schrijf, want dat vind ik vreselijk irritant en de zwangerschapshormonen helpen ook niet mee.
Dus: al met al zijn we het eigenlijk met elkaar eens. Vriendjes?
zondag 15 september 2019 18:56
Beetje raar misschien, maar ik deed dat altijd bij mijn kat toen hij klein was, werd het diertje ook aperelaxed van. Dus dat zal voor een baby wel hetzelfde werken..snorriemorrie schreef: ↑15-09-2019 17:53
Wat bij mijn zoon nog wel eens werkte was dit: https://youtu.be/dAcRivRnYkM Het ziet er gek uit, maar bij zoon werkte het. of constant over zijn neusbrug wrijven, vanaf zijn voorhoofd naar beneden, dus tussen zijn oogjes door... daar ontspande hij ook erg van.
Verder geen tips. Mijn dochter moest soms even huilen (maar dan merk je snel genoeg dat het huilen minder wordt), mijn zoon wilde fysieke aandacht (dus vasthouden, desnoods een handje, als er maar een verbinding was). Het wordt uiteindelijk beter, maar voor nu is het enorm zwaar. Sterkte!
zondag 15 september 2019 18:56
Af en toe even meehuilen is heel herkenbaar en moet er bij jou af en toe ook even uit.Yoginica schreef: ↑15-09-2019 18:35Ik ben blij met al jullie reacties
En inderdaad de valkuil is om teveel tegelijk te proberen om dat ik haar zo graag wil helpen!
En ik had inderdaad ook al bedacht, tuinhek, dat ik voordat ik de kamer binnenstap even goed een paar keer diep ademhaal.
Vannacht moest ik even hard meehuilen en toen werd Mn dochter nog verdrietiger. Ik weet natuurlijk dat dat ook niet handig is, maar geen slaap maakt onhandig zal ik maar zeggen.
Het wrijven over de neus is nog wel een goede als ik haar liever niet oppak.
En echt: het gaat over! Hoe eindeloos lang het nu ook lijkt te duren.
Heeft het zin om shifts te slapen met je man of doe je dat al? Zo voorkom je dat je allebei uitgeput bent dadelijk.
Sterkte, je bent zeker niet de enige!
zondag 15 september 2019 19:16
Eens.tu1nhek schreef: ↑15-09-2019 18:40.
Nou, je wanhoop kan ik me helemaal voorstellen met al dat slaapgebrek. Net als je kind moest je even uithuilen
Soms weet je het gewoon niet, of weet je het maar kan je het niet oplossen. En dat is niet leuk, maar wel oké. Misschien helpt het om zoiets bij jezelf te herhalen zodat je rust kan vasthouden naar haar toe. Koele bijtring is ook een goede tip of een speentje als ze die nog niet heeft.
Ik hoop echt dat jullie gauw weer goed kunnen slapen!
zondag 15 september 2019 19:19
Ook, mijn dochter had rond 7/8 maanden een fase dat ze 's avonds níet in slaap viel. Ik kan me de moedeloosheid nog zo voor de geest halen... Met 4 maanden was ze zo ongeveer gestopt met overdag slapen maar dat gehad ze natuurlijk nog wel nodig, dus dat was al heel vermoeiend. Tot die tijd sliep ze 's avonds/'s nachts perfect. De fase heeft uiteindelijk een paar weken geduurd, zó vermoeiend! Ik heb één avond het 'laten huilen en steeds gaan kijken' principe toegepast maar dat past écht niet bij ons. Uiteindelijk hebben we maar gewoon avonden naast een huilend kind gezeten. Uitendelijk konden we steeds sneller weg en heeft dochter nog ruim een jaar geslapen van 19:30 tot 09:30 
Rond die tijd ging ze ook (eindelijk!) overdag weer slapen.
Jouw dochter heeft een pittig weekend gehad TO. Ik snap dat jullie mega moe zijn, maar geef het even tijd. En geef elkaar de kans om allebei een aantal uur aan een stuk te slapen!
Dochter heeft trouwens ook een fase gehad dat ze zichzelf in slaap huilde. Ik kon daar heel slecht tegen maar we kwamen er al snel achter dat als we er bij gingen zitten, zij 1-1,5 uur bleef huilen. Lieten we haar even dan duurde het precies 13 minuten. Ik had voor mezelf besloten haar max. 10 minuten te laten jammeren tot we er een keer niet heen konden na 10 minuten, 5 minuten later sliep ze. En dat bleef ze dus doen...
Rond die tijd ging ze ook (eindelijk!) overdag weer slapen.Jouw dochter heeft een pittig weekend gehad TO. Ik snap dat jullie mega moe zijn, maar geef het even tijd. En geef elkaar de kans om allebei een aantal uur aan een stuk te slapen!
Dochter heeft trouwens ook een fase gehad dat ze zichzelf in slaap huilde. Ik kon daar heel slecht tegen maar we kwamen er al snel achter dat als we er bij gingen zitten, zij 1-1,5 uur bleef huilen. Lieten we haar even dan duurde het precies 13 minuten. Ik had voor mezelf besloten haar max. 10 minuten te laten jammeren tot we er een keer niet heen konden na 10 minuten, 5 minuten later sliep ze. En dat bleef ze dus doen...
zondag 15 september 2019 19:26
Oh herkenbaar! Net naar bed gebracht en het is gelijk mis. Als we bij haar blijven kan ze het huilen inderdaad uuuuren volhouden. Ze slaapt op het moment zowel overdag als ‘s nachts niet. Ben net een tijd bij haar gebleven en oppakken werkt gewoon ook niet. Ik ga haar toch even laten huilen nu om te kijken wat er gebeurt, hoe onwijs moeilijk ik het ook vind.gsleutel schreef: ↑15-09-2019 19:19Ook, mijn dochter had rond 7/8 maanden een fase dat ze 's avonds níet in slaap viel. Ik kan me de moedeloosheid nog zo voor de geest halen... Met 4 maanden was ze zo ongeveer gestopt met overdag slapen maar dat gehad ze natuurlijk nog wel nodig, dus dat was al heel vermoeiend. Tot die tijd sliep ze 's avonds/'s nachts perfect. De fase heeft uiteindelijk een paar weken geduurd, zó vermoeiend! Ik heb één avond het 'laten huilen en steeds gaan kijken' principe toegepast maar dat past écht niet bij ons. Uiteindelijk hebben we maar gewoon avonden naast een huilend kind gezeten. Uitendelijk konden we steeds sneller weg en heeft dochter nog ruim een jaar geslapen van 19:30 tot 09:30
Jouw dochter heeft een pittig weekend gehad TO. Ik snap dat jullie mega moe zijn, maar geef het even tijd. En geef elkaar de kans om allebei een aantal uur aan een stuk te slapen!
Dochter heeft trouwens ook een fase gehad dat ze zichzelf in slaap huilde. Ik kon daar heel slecht tegen maar we kwamen er al snel achter dat als we er bij gingen zitten, zij 1-1,5 uur bleef huilen. Lieten we haar even dan duurde het precies 13 minuten. Ik had voor mezelf besloten haar max. 10 minuten te laten jammeren tot we er een keer niet heen konden na 10 minuten, 5 minuten later sliep ze. En dat bleef ze dus doen...
En ja, mijn man slaapt vannacht op zolder en ik mag morgen nacht indien nodig..
zondag 15 september 2019 19:44
Ehhh oké.. laten huilen ben ik dus niet goed in.. ging erheen, opgetild, sloeg ze gelijk haar handjes om m’n nek en stil. Met wegleggen gelijk weer huilen, dit tot 2x toe. Ben met mijn rug tegen ledikant aan gaan zitten, rug naar haar toe. Ze ging gelijk weer zitten (want dat doet ze nu steeds) en ik ben op m’n ademhaling gaan letten. Op een gegeven moment hoorde ik dat ze ging liggen en toen ik keek lag ze op haar buik te slapen.. voor het eerst in tien maanden ligt ze nu, beetje half, op haar buik.. maar TE SLAPEN!..
zondag 15 september 2019 19:50
Oh wat zwaar he!
Gelukkig is ze net in slaap gevallen. Ik hoop voor je dat het rustig zelf in slaap vallen wat rust geeft, en wat uurtjes aan een stuk.
Nu snel zelf ook je bed in, want jij hebt ook wel wat uren in te halen.
En, je netwerk vragen een nachtje op zich te nemen zodat je even bij kan slapen, is ook geen gek iets. Als jij uitgerust bent, kan je dit ook beter aan.
Gelukkig is ze net in slaap gevallen. Ik hoop voor je dat het rustig zelf in slaap vallen wat rust geeft, en wat uurtjes aan een stuk.
Nu snel zelf ook je bed in, want jij hebt ook wel wat uren in te halen.
En, je netwerk vragen een nachtje op zich te nemen zodat je even bij kan slapen, is ook geen gek iets. Als jij uitgerust bent, kan je dit ook beter aan.
zondag 15 september 2019 19:51
.Naatje2000 schreef: ↑15-09-2019 18:44Tuinhek: Ja maar ik reageerde toen niet op het “even” van snorriemorrie eerder, mijn post ging over het “laten huilen en dan af en toe komen kijken” wat TO schreef.
En was niet mijn bedoeling betweterig over te komen, wilde alleen aangeven dat ik niet zomaar iets roep omdat ik t vanuit mijn moederhart zielig vindt. Kan misschien raar overkomen, zie ik nu ook.
En ja ik reageer misschien ook wat aangebrand als mensen zeggen dat ik dingen schrijf die ik niet schrijf, want dat vind ik vreselijk irritant en de zwangerschapshormonen helpen ook niet mee.
Dus: al met al zijn we het eigenlijk met elkaar eens. Vriendjes?
Maar hetzelfde geldt misschien ook voor snorrie
Ik denk inderdaad dat we het grotendeels met elkaar eens zijn inhoudelijk en ik denk zelfs dat snorrie het ook voor een groot deel met je eens is.
zondag 15 september 2019 19:54
.Yoginica schreef: ↑15-09-2019 19:44Ehhh oké.. laten huilen ben ik dus niet goed in.. ging erheen, opgetild, sloeg ze gelijk haar handjes om m’n nek en stil. Met wegleggen gelijk weer huilen, dit tot 2x toe. Ben met mijn rug tegen ledikant aan gaan zitten, rug naar haar toe. Ze ging gelijk weer zitten (want dat doet ze nu steeds) en ik ben op m’n ademhaling gaan letten. Op een gegeven moment hoorde ik dat ze ging liggen en toen ik keek lag ze op haar buik te slapen.. voor het eerst in tien maanden ligt ze nu, beetje half, op haar buik.. maar TE SLAPEN!..
Goed gedaan hoor
zondag 15 september 2019 19:56
Het is ook lastig lezen als je een gezicht of de uitspraak er niet bij ziet/hoort. Klopt.
En het laatste waarvoor ik iets op dit topic post is om te harrewarren met andere moeders.
zondag 15 september 2019 20:00
Wat fijn! Dit is dan blijkbaar de methode voor jouw kindje, wat heerlijk meid!Yoginica schreef: ↑15-09-2019 19:44Ehhh oké.. laten huilen ben ik dus niet goed in.. ging erheen, opgetild, sloeg ze gelijk haar handjes om m’n nek en stil. Met wegleggen gelijk weer huilen, dit tot 2x toe. Ben met mijn rug tegen ledikant aan gaan zitten, rug naar haar toe. Ze ging gelijk weer zitten (want dat doet ze nu steeds) en ik ben op m’n ademhaling gaan letten. Op een gegeven moment hoorde ik dat ze ging liggen en toen ik keek lag ze op haar buik te slapen.. voor het eerst in tien maanden ligt ze nu, beetje half, op haar buik.. maar TE SLAPEN!..
En als je nu een beetje wil huilen van opluchting is dat ook heel normaal hoor!
zondag 15 september 2019 20:03
Heel goed gedaan! Dit werkte dus ik zou dit de volgende keer weer doen!
zondag 15 september 2019 20:16
Ohja, laten 'zeuren' doen we hier wel hoor, maar wenen niet.
Heb je een goede ergonomische draagzak? Normaal gezien kun je met een goede, en goed afgestelde draagzak, uren rondwandelen zonder last.
En, zoek eens op google 'hair dryer sounds', dat helpt bij onze jongste geweldig! In de auto moet ik die bijna standaard opzetten want anders hebben we een hele rit gekrijs
Heb je een goede ergonomische draagzak? Normaal gezien kun je met een goede, en goed afgestelde draagzak, uren rondwandelen zonder last.
En, zoek eens op google 'hair dryer sounds', dat helpt bij onze jongste geweldig! In de auto moet ik die bijna standaard opzetten want anders hebben we een hele rit gekrijs
zondag 15 september 2019 20:49
Mijn enige reden om die laatste zin erbij te zetten was om te nuanceren, omdat ik zelf het heel moeilijk heb gehad om te kunnen relativeren wanneer je een kindje een onveilig gevoel geeft. Ik voelde me totaal niet aangevallen, ik wilde alleen even nuanceren voor het geval TO (net als ik "vroeger") ook in de stress zou raken bij het idee dat ze haar kindje een onveilig gevoel zou geven als ze haar even een paar minuutjes laat huilen. That's all 
zondag 15 september 2019 20:58
Ik las m anders maar no biggie inderdaadsnorriemorrie schreef: ↑15-09-2019 20:49Mijn enige reden om die laatste zin erbij te zetten was om te nuanceren, omdat ik zelf het heel moeilijk heb gehad om te kunnen relativeren wanneer je een kindje een onveilig gevoel geeft. Ik voelde me totaal niet aangevallen, ik wilde alleen even nuanceren voor het geval TO (net als ik "vroeger") ook in de stress zou raken bij het idee dat ze haar kindje een onveilig gevoel zou geven als ze haar even een paar minuutjes laat huilen. That's all
En laten we samen hopen dat die kleine van TO vanaf nu lekker langer gaat slapen. Fijne avond!
zondag 15 september 2019 21:58
Wat fijn dat dit voor nu werkt! Heerlijk genieten van een slapend kindje. Onze zoon is inmiddels bijna 4, maar was rond die tijd ook zo'n hopeloze slaper, wat vreselijk machteloos kun je je dan voelen he. Wat mij hielp was bij hem gaan zitten, zonder oogcontact, in mezelf herhalen als een soort mantra 'het is een fase, het gaat voorbij' en inderdaad zelf heel bewust heel rustig ademhalen. Mijn zoon legde vaak zijn handje tegen mijn rug of (als hij bij mij in bed lag) tegen mijn borst, alsof hij bewust ging mee ademen.Yoginica schreef: ↑15-09-2019 19:44Ehhh oké.. laten huilen ben ik dus niet goed in.. ging erheen, opgetild, sloeg ze gelijk haar handjes om m’n nek en stil. Met wegleggen gelijk weer huilen, dit tot 2x toe. Ben met mijn rug tegen ledikant aan gaan zitten, rug naar haar toe. Ze ging gelijk weer zitten (want dat doet ze nu steeds) en ik ben op m’n ademhaling gaan letten. Op een gegeven moment hoorde ik dat ze ging liggen en toen ik keek lag ze op haar buik te slapen.. voor het eerst in tien maanden ligt ze nu, beetje half, op haar buik.. maar TE SLAPEN!..
Voor nu: genieten en duimen voor morgen!
