Kinderen
alle pijlers
Baby en peuter: lange dagen en angstige gevoelens
dinsdag 21 januari 2020 17:12
Het is lang geleden dat ik een topic heb geopend of zelfs maar heb ingelogd, maar ik zit enorm met iets.
9 weken geleden is mijn dochtertje geboren en ik heb ook een zoontje van 3. Ik ervaar de dagen als enorm zwaar: ik weet niet goed hoe ik mijn zoontje moet vermaken - die middenin een heftige peuterpuberteit zit - en tegelijkertijd het ritme met mijn dochtertje moet opbouwen. Dit geeft me zoveel stress, dat ik continu met wanhoops- en angstgevoelens rondloop.
Ik ben sowieso niet een type van ‘go with the flow’ en dat zit me momenteel ontzettend in de weg. Ik kan mezelf helemaal opvreten met de gedachte wat er allemaal ‘verkeerd’ kan gaan. En ik zie enorm op tegen de lange dagen. Het grijze en koude weer helpt ook niet mee.
Ik herken deze gevoelens heel erg van na de geboorte van mijn zoontje. Die zijn toen overgegaan (deels vanzelf, al heb ik uiteindelijk ook een psycholoog ingeschakeld), maar dat heeft wel maanden geduurd. Ik dacht dat ik nu voorbereid was op deze periode, maar helaas dus niet.
Er zit nog heel veel meer in mijn hoofd, maar ik weet het even niet meer eruit te krijgen.
Wie herkent dit? Hoe kan ik dit verhelpen? En wat doe je op een dag met een peuter en een baby die volstrekt tegenstrijdige behoeftes hebben?
9 weken geleden is mijn dochtertje geboren en ik heb ook een zoontje van 3. Ik ervaar de dagen als enorm zwaar: ik weet niet goed hoe ik mijn zoontje moet vermaken - die middenin een heftige peuterpuberteit zit - en tegelijkertijd het ritme met mijn dochtertje moet opbouwen. Dit geeft me zoveel stress, dat ik continu met wanhoops- en angstgevoelens rondloop.
Ik ben sowieso niet een type van ‘go with the flow’ en dat zit me momenteel ontzettend in de weg. Ik kan mezelf helemaal opvreten met de gedachte wat er allemaal ‘verkeerd’ kan gaan. En ik zie enorm op tegen de lange dagen. Het grijze en koude weer helpt ook niet mee.
Ik herken deze gevoelens heel erg van na de geboorte van mijn zoontje. Die zijn toen overgegaan (deels vanzelf, al heb ik uiteindelijk ook een psycholoog ingeschakeld), maar dat heeft wel maanden geduurd. Ik dacht dat ik nu voorbereid was op deze periode, maar helaas dus niet.
Er zit nog heel veel meer in mijn hoofd, maar ik weet het even niet meer eruit te krijgen.
Wie herkent dit? Hoe kan ik dit verhelpen? En wat doe je op een dag met een peuter en een baby die volstrekt tegenstrijdige behoeftes hebben?
dinsdag 21 januari 2020 17:18
Maar je ‘moet’ toch ‘genieten’? (Moet tussen aanhalingstekens omdat je dat overal hoort en ik mezelf dat ook voorhoud.) Ik dacht dat het heerlijk zou zijn, beetje keutelen met baby en peuter. Maar dit is nu al de tweede keer dat het me best tegenvalt. Terwijl ik echt heel dankbaar ben dat ik ze heb mogen krijgen.
En ja ik heb een vangnet, een hele goede zelfs met lieve opa’s en oma’s die steeds aanbieden om peuter een dagje te nemen en waar ik altijd langs mag komen. Maar dan voel ik me zo bezwaard. Het liefst zou ik elke dag die ik alleen met peuter ben bij iemand zijn, maar dat kan toch niet? Ik (wij) wilde(n) kinderen, dan moet ik er toch zelf voor kunnen zorgen..
dinsdag 21 januari 2020 17:20
laat het losPuntje schreef: ↑21-01-2020 17:18
En ja ik heb een vangnet, een hele goede zelfs met lieve opa’s en oma’s die steeds aanbieden om peuter een dagje te nemen en waar ik altijd langs mag komen. Maar dan voel ik me zo bezwaard. Het liefst zou ik elke dag die ik alleen met peuter ben bij iemand zijn, maar dat kan toch niet? Ik (wij) wilde(n) kinderen, dan moet ik er toch zelf voor kunnen zorgen..
en kies voor jezelf, word je een leukere moeder van
dinsdag 21 januari 2020 17:26
Wat iets zou kunnen helpen is het uitbesteden van het huishouden, als dat financieel mogelijk is. Elke week een paar uur, of misschien zelfs twee keer per week een paar uur een hulp die voor je schoonmaakt kan al wat verlichting bieden.
Daarnaast iets van een mini-structuur als: in de ochtend even naar buiten voor een wandelingetje, misschien langs de bakker of door de buurt, en in de middag koffie bij iemand?
Of als twee maal daags naar buiten te veel is dan plan je dat 'uitje' alleen op de middag.
Vraag niet teveel van jezelf. Probeer wel dagelijks uit huis te gaan, dat is goed voor je hoofd.
De tijd waarin ze zo klein zijn is zo intensief, zo vermoeiend. En onthoud het deze keer, en maak geen derde
Dit met een knipoog, maar toch ook serieus.
Daarnaast iets van een mini-structuur als: in de ochtend even naar buiten voor een wandelingetje, misschien langs de bakker of door de buurt, en in de middag koffie bij iemand?
Of als twee maal daags naar buiten te veel is dan plan je dat 'uitje' alleen op de middag.
Vraag niet teveel van jezelf. Probeer wel dagelijks uit huis te gaan, dat is goed voor je hoofd.
De tijd waarin ze zo klein zijn is zo intensief, zo vermoeiend. En onthoud het deze keer, en maak geen derde
Dit met een knipoog, maar toch ook serieus.
dinsdag 21 januari 2020 17:27
Maar je zorgt er toch zelf voor? Namelijk door de omstandigheden te creëren dat jullie allemaal blij zijn, door peuter lekker een dagje weg te laten gaan met opa's en oma's en zelf lekker met baby te keutelen. Er zelf voor zorgen betekent toch niet per se alles zelf doen?Puntje schreef: ↑21-01-2020 17:18Maar je ‘moet’ toch ‘genieten’? (Moet tussen aanhalingstekens omdat je dat overal hoort en ik mezelf dat ook voorhoud.) Ik dacht dat het heerlijk zou zijn, beetje keutelen met baby en peuter. Maar dit is nu al de tweede keer dat het me best tegenvalt. Terwijl ik echt heel dankbaar ben dat ik ze heb mogen krijgen.
En ja ik heb een vangnet, een hele goede zelfs met lieve opa’s en oma’s die steeds aanbieden om peuter een dagje te nemen en waar ik altijd langs mag komen. Maar dan voel ik me zo bezwaard. Het liefst zou ik elke dag die ik alleen met peuter ben bij iemand zijn, maar dat kan toch niet? Ik (wij) wilde(n) kinderen, dan moet ik er toch zelf voor kunnen zorgen..
Ik wil hier geen tekst (maar een leeg vak kan ik niet opslaan)
dinsdag 21 januari 2020 17:28
Het is ook gewoon gezelliger om tijdens zo’n dag met een volwassene te praten. En makkelijker als ik baby op bed wil leggen en diegene peuter bezighoudt.
En ik was zo van plan om nu hulp te vragen en toch houdt iets me tegen.
Hoe deden anderen dat die eerste periode? Waren jullie inderdaad vaak op visite of was er iemand die je kon helpen als je anders alleen was geweest?
dinsdag 21 januari 2020 17:32
Spijker op de kop.. de eerste weken ging het goed en smooth en vooral: had ik die angstgevoelens niet dus dacht ik stiekem al over een derde. Maar ik wil niet een derde keer mezelf zo voelen, dus dat gaat toch niet meer gebeuren. Tot opluchting van man, die twee al meteen een mooi en afgerond aantal vond.esther766 schreef: ↑21-01-2020 17:26Wat iets zou kunnen helpen is het uitbesteden van het huishouden, als dat financieel mogelijk is. Elke week een paar uur, of misschien zelfs twee keer per week een paar uur een hulp die voor je schoonmaakt kan al wat verlichting bieden.
Daarnaast iets van een mini-structuur als: in de ochtend even naar buiten voor een wandelingetje, misschien langs de bakker of door de buurt, en in de middag koffie bij iemand?
Of als twee maal daags naar buiten te veel is dan plan je dat 'uitje' alleen op de middag.
Vraag niet teveel van jezelf. Probeer wel dagelijks uit huis te gaan, dat is goed voor je hoofd.
De tijd waarin ze zo klein zijn is zo intensief, zo vermoeiend. En onthoud het deze keer, en maak geen derde
Naar buiten gaan probeer ik inderdaad wel te doen. Maar speeltuinen zijn best nat nu. Dus dan maar weer naar de winkels. En ondertussen slaapt baby niet in bed maar in de kinderwagen, ze moet toch ook leren in bed te slapen? Dat ging niet zo goed met peuter toentertijd, dus daar ben ik nu erg op gefocust. Maar tegelijkertijd zou ik zo graag de hele dag met baby op mij willen zitten.
Ik zit vooral mezelf erg in de weg merk ik
dinsdag 21 januari 2020 17:40
Jeetje ik ken die tijd, mijn jongste is nu bijna 2,5, en ik ben heel blij dat hij wat meer zelf kan. Echt ik heb genoten tussen de regels door zeg maar, maar wat is het af en toe pittig. Laat het los wat ‘moet’. Ik schenk soms om 17.00 een wijntje in en ze kijken wat meer tv. Echt geef er zelf een eigen draai aan. En idd lekker veel langs familie en vriendinnen. En voor de rest adem in en uit!
dinsdag 21 januari 2020 17:40
Ik geloof niets van baby in bed leren slapen. Mijne sliep nog heel lang op mij, in de draagzak het liefst. Misschien is dat iets voor jou, een draagzak, zodat je veel lichamelijk contact met je baby hebt, terwijl je er wel op uit kunt met je peuter. Waarschijnlijk had jouw eerste gewoon veel behoefte aan bij je zijn en heb je dat leren slapen helemaal niet fout gedaan, maar juist goed zijn behoeftes gevolgd. Laat je niet aanpraten dat je je baby verpest of verwend door haar bij je te houden. Als jij ook behoefte hebt veel met de baby te kroelen dan zou ik daar lekker aan toegeven en dat zo goed mogelijk organiseren. Volgens mij ben je dan heel goed bezig.
dinsdag 21 januari 2020 17:45
Helemaal okee als je baby slaapt in de wagen. En ook okee als hij/zij minder goed slaapt in bed of juist wel of wat dan ook. Het is gewoon van belang dat je buiten komt. En speeltuinen zijn nat, maar het is nog maar een peuter toch? Gewoon een wandelingetje door de buurt kan ook genoeg afleiding bieden. Probeer wat los te laten wat 'moet'. Zoals voedingsschema's of slapen in bed of slaaptijden....elk kind is anders, en dit kind heeft al een oudere broer/zus, dat had je oudste niet. Vergelijken heeft geen zin. Sta open voor wat dit kind brengt, wacht het ook wat af.
dinsdag 21 januari 2020 17:46
Probeer het jezelf makkelijker te maken.
Dus regenpak en warme laarsjes voor de peuter (en voor jou warme jas en warme schoenen, meeneemmok koffie), zodat peuter even los kan gaan in de speeltuin. Trek je bij de voordeur zo weer uit en klaar.
Zet peuter rustig wat langer voor de tv of achter de iPad als hij dat leuk vindt, met een bak fruit, koekjes, limonade. Heb jij je handen vrij voor baby.
Baby doet gewoon wat ie doet. Als je op pad bent, ligt ie lekker in de kinderwagen. Slapen in bed komt vanzelf hoor.
Is (extra) oppas voor peuter mogelijk? Al is het maar 1-2 dagen per week (peuterspeelzaal, uitbreiding kdv-dagen, andere oppas).
Probeer een vast moment in de week voor jezelf te prikken: even naar de sportschool, kapper, nagelstylist, massage, lunch buiten de deur of gewoon een wandelingetje alleen/met vriendin.
En nee hoor, je hoeft het helemaal niet leuk te vinden en mag soms best balen.
Dus regenpak en warme laarsjes voor de peuter (en voor jou warme jas en warme schoenen, meeneemmok koffie), zodat peuter even los kan gaan in de speeltuin. Trek je bij de voordeur zo weer uit en klaar.
Zet peuter rustig wat langer voor de tv of achter de iPad als hij dat leuk vindt, met een bak fruit, koekjes, limonade. Heb jij je handen vrij voor baby.
Baby doet gewoon wat ie doet. Als je op pad bent, ligt ie lekker in de kinderwagen. Slapen in bed komt vanzelf hoor.
Is (extra) oppas voor peuter mogelijk? Al is het maar 1-2 dagen per week (peuterspeelzaal, uitbreiding kdv-dagen, andere oppas).
Probeer een vast moment in de week voor jezelf te prikken: even naar de sportschool, kapper, nagelstylist, massage, lunch buiten de deur of gewoon een wandelingetje alleen/met vriendin.
En nee hoor, je hoeft het helemaal niet leuk te vinden en mag soms best balen.
dinsdag 21 januari 2020 18:07
Deels wel herkenbaar maar juist dingen als in bed slapen heb ik bij de tweede zoveel mogelijk los gelaten. Die heeft maanden overdag vrijwel altijd in de draagzak geslapen en dat is ook goed gekomen.
Hier geen familie dichtbij maar als dat wel zo was geweest had ik er zeker gebruik van gemaakt. Ik probeerde elke dag wel de deur uit te gaan maar had wel het geluk dat het voorjaar was.
En verder heeft peuter idd regelmatig wat meer filmpjes gekeken dan me lief was maar vooruit maar.
Als baby sliep (in de draagzak) probeerde ik met peuter altijd even 1 op 1 wat te doen, meestal aan tafel. Baby kreeg de geborgenheid die hij nodig had en peuter aandacht. Maar het was absoluut een pittige tijd, ook een van de redenen dat er er hier geen derde komt.
Gaat de oudste nog naar de opvang? Of ben je hele dagen met ze thuis?
Het klinkt vooral alsof je heel veel moet van jezelf, ik denk dat het leven voor iedereen makkelijker wordt als het je lukt om dat wat meer los te laten!
Hier geen familie dichtbij maar als dat wel zo was geweest had ik er zeker gebruik van gemaakt. Ik probeerde elke dag wel de deur uit te gaan maar had wel het geluk dat het voorjaar was.
En verder heeft peuter idd regelmatig wat meer filmpjes gekeken dan me lief was maar vooruit maar.
Als baby sliep (in de draagzak) probeerde ik met peuter altijd even 1 op 1 wat te doen, meestal aan tafel. Baby kreeg de geborgenheid die hij nodig had en peuter aandacht. Maar het was absoluut een pittige tijd, ook een van de redenen dat er er hier geen derde komt.
Gaat de oudste nog naar de opvang? Of ben je hele dagen met ze thuis?
Het klinkt vooral alsof je heel veel moet van jezelf, ik denk dat het leven voor iedereen makkelijker wordt als het je lukt om dat wat meer los te laten!
dinsdag 21 januari 2020 19:11
Peuter gaat 2 dagen naar de opvang. En ik moet inderdaad van alles van mezelf, ik kan hele waslijsten hier opschrijven. En baby leek een paar weken geleden zelf aan te geven niet meer beneden te kunnen slapen dus vandaar dat ik haar in haar bedje wil hebben. Maar ze lijkt er inderdaad toch nog te klein voor. Over een paar weken weer proberen dan maar?-Hanka- schreef: ↑21-01-2020 18:07Deels wel herkenbaar maar juist dingen als in bed slapen heb ik bij de tweede zoveel mogelijk los gelaten. Die heeft maanden overdag vrijwel altijd in de draagzak geslapen en dat is ook goed gekomen.
Hier geen familie dichtbij maar als dat wel zo was geweest had ik er zeker gebruik van gemaakt. Ik probeerde elke dag wel de deur uit te gaan maar had wel het geluk dat het voorjaar was.
En verder heeft peuter idd regelmatig wat meer filmpjes gekeken dan me lief was maar vooruit maar.
Als baby sliep (in de draagzak) probeerde ik met peuter altijd even 1 op 1 wat te doen, meestal aan tafel. Baby kreeg de geborgenheid die hij nodig had en peuter aandacht. Maar het was absoluut een pittige tijd, ook een van de redenen dat er er hier geen derde komt.
Gaat de oudste nog naar de opvang? Of ben je hele dagen met ze thuis?
Het klinkt vooral alsof je heel veel moet van jezelf, ik denk dat het leven voor iedereen makkelijker wordt als het je lukt om dat wat meer los te laten!
dinsdag 21 januari 2020 19:13
@iedereen dank voor jullie tips en fijn om jullie herkenning te lezen! Ik weet dat ik deze tijd moet uitzitten en dat het in het voorjaar wel beter zal worden - want dan kunnen we weer naar buiten en dan is baby wat groter - maar dat voelt als nog oneindig lang wachten en daar krijg ik dus angst en stress van.
dinsdag 21 januari 2020 19:21
dinsdag 21 januari 2020 19:36
Voornamelijk als ik alleen ben met de kinderen. Hoewel de weekenden ook nog niet echt soepel lopen.Bloemenzee schreef: ↑21-01-2020 19:21Heb je dat gevoel vooral op die 3 dagen dat je alleen met 2 kinderen thuis bent? Of ook als peuter naar de opvang is of in het weekend?
Ik heb er maar één, maar ik herken je gevoel van die beginperiode. Kun je nog een paar kee bij je psych terecht?
En vooral: let it go!
Ik kan vast wel bij die psycholoog terecht, maar ik dacht eerst: zij kan mij natuurlijk niet vertellen wat ik met mijn kinderen moet gaan doen. Maar wellicht kan ze me wel wat handvatten geven voor de gevoelens die ik heb..
dinsdag 21 januari 2020 20:06
Werk inderdaad aan je eigen gevoelens. ‘Geniet ervan’... ik snap het nog steeds niet. Niet iedereen vindt het alleen maar heerlijk om te keutelen met dat kleine grut.
Verder:
* ga lekker vaak langs de grootouders. Of laat juist oma of opa één van de kinderen oppikken.
* naar buiten kan ook anders dan de speeltuin: kinderboerderij, bos, kleine boodschap doen, ergens wat drinken, rondje door de buurt.
* wat deed je voor de komst van de baby met je peuter? Is er bepaald speelgoed waar hij zich goed zelf mee kan vermaken? Misschien daar een aanvulling op kopen?
Verder:
* ga lekker vaak langs de grootouders. Of laat juist oma of opa één van de kinderen oppikken.
* naar buiten kan ook anders dan de speeltuin: kinderboerderij, bos, kleine boodschap doen, ergens wat drinken, rondje door de buurt.
* wat deed je voor de komst van de baby met je peuter? Is er bepaald speelgoed waar hij zich goed zelf mee kan vermaken? Misschien daar een aanvulling op kopen?
dinsdag 21 januari 2020 20:20
Waarom dan in godsnaam dan kinderen nemen?Bloemenzee schreef: ↑21-01-2020 20:06Werk inderdaad aan je eigen gevoelens. ‘Geniet ervan’... ik snap het nog steeds niet. Niet iedereen vindt het alleen maar heerlijk om te keutelen met dat kleine grut.
dinsdag 21 januari 2020 20:25
Lekker de hort op gaan, anders duren die dagen eindeloos.
Tweede, derde of enz. slapen meestal veel vaker in de kinderwagen, dat is helemaal niet erg.
Ik deed ouder/kind gym met mijn peuter en de baby stond in de wagen aan de kant. We hadden een abonnement op Blijdorp/Plaswijckpark en gingen vaak naar binnenspeeltuinen. Elke week naar de bibliotheek en lekker vaak op visite.
Tweede, derde of enz. slapen meestal veel vaker in de kinderwagen, dat is helemaal niet erg.
Ik deed ouder/kind gym met mijn peuter en de baby stond in de wagen aan de kant. We hadden een abonnement op Blijdorp/Plaswijckpark en gingen vaak naar binnenspeeltuinen. Elke week naar de bibliotheek en lekker vaak op visite.
