Kinderen
alle pijlers
Bang voor een baby
maandag 23 maart 2020 19:25
Mijn vriend en ik willen graag een kindje. Ik heb al vaak op het punt gestaan te stoppen met de pil, maar steeds houdt iets me tegen. Als ik denk aan zwangerschap en een baby, komen er gelijk zo veel nare dingen bij. Denk aan uitscheuren, tepelkloven, ontstoken borsten, verzakkingen, noem maar op. Al die vreselijke dingen waar ik echt niet aan moet denken.
Misschien maak ik mezelf bang, ik weet dat wat je ervoor terug krijgt heel mooi is, maar het klinkt echt als horror wat er met je lijf gebeurt. Stretch marks of zo vind ik niet eens het ergste, het esthetische maak ik me nog het minst zorgen om, maar al die andere dingen.. Zo pijnlijk!
Zijn er hier moeders die mij gerust kunnen stellen? Of zijn mijn zorgen realistisch?
Misschien maak ik mezelf bang, ik weet dat wat je ervoor terug krijgt heel mooi is, maar het klinkt echt als horror wat er met je lijf gebeurt. Stretch marks of zo vind ik niet eens het ergste, het esthetische maak ik me nog het minst zorgen om, maar al die andere dingen.. Zo pijnlijk!
Zijn er hier moeders die mij gerust kunnen stellen? Of zijn mijn zorgen realistisch?
maandag 23 maart 2020 21:57
Kikikip schreef: ↑23-03-2020 21:52Ah joh! Ik ga over 9 weken bevallen en ik kijk er juist enorm naar uit! Bevallen van je kindje is het meest pure wat er bestaat. De pijn en intensiteit is niet voor niets. Pijn vergeet je daarna en alle pijntjes verdwijnen vanzelf weer. En als je daar anders over denkt dan moet je er nog maar niet aan beginnen.
maandag 23 maart 2020 21:57
Ik schreef "niet zo eng" ipv "erg".
Het kan nog steeds wel erg zijn.
En uitscheuren tot aan je anus proberen ze te voorkomen door knippen, lijkt mij?
maandag 23 maart 2020 22:00
Inderdaad. De pijn was hels, intens. En het ergste vond ik nog dat ik niet wist hoe lang het ging duren. Dat maakte dat ik een beetje in paniek raakte. Ik heb met een kussen op mijn hoofd thuis de weeën liggen opvangen, kon niemand om me heen verdragen. Toen werd ik met 9cm ontsluiting naar het ziekenhuis gebracht. Ook geen lolletje. Opengescheurd ben ik godzijdank niet, wel opengesneden. Ik zag in het metaal van operatielamp weerspiegeld wat er allemaal gebeurde.... Raar om jezelf zo te zien. Ik heb een vriendin die een totaalruptuur opliep en die heeft daar tien jaar na dato nog steeds last van.
maandag 23 maart 2020 22:00
Nee echt nog nooit. Ze is 2 keer ziek geweest, toen was ze overdag huilerig maar slapen ging gewoon goed. Tandjes nooit iets van gemerkt, ze kwijlde alleen wat meer. Ze heeft wel tot 8 maanden 2 a 3 nachtvoedingen gehad, maar dat vond ik goed te doen (ze lag in de cosleeper dus ik kon blijven liggen, ze viel ook altijd direct weer in slaap en ikzelf ook). Nu slaapt ze door maar wordt ze natuurlijk nog weleens wakker 's nachts, maar dan is het een aai over haar bol of speentje geven en ze gaat weer slapen. Ik heb echt nog nooit meegemaakt dat ze 's nachts niet wil/kan slapen. Heel relaxedSylphide75 schreef: ↑23-03-2020 21:45Nooit een slapeloze nacht gehad? Hoe doe je dat? Een baby is toch weleens ziek of krijgt tandjes? Die van mij gilden dan de hele nacht alles bij elkaar, sliepen alleen als ik naast het bedje ging zitten met een hand op hun hoofdjes. Pff, dan heb jij veel geluk gehad!
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
maandag 23 maart 2020 22:03
Dat kan zeker zo zijn hoor, maar nogal raar om dat met zoveel stelligheid hier te lopen verkondigen terwijl dit je eerste zwangerschap is. En je laatste opmerking is helemaal raar. Als je ergens tegenop ziet moet je er maar niet aan beginnen?Kikikip schreef: ↑23-03-2020 21:52Ah joh! Ik ga over 9 weken bevallen en ik kijk er juist enorm naar uit! Bevallen van je kindje is het meest pure wat er bestaat. De pijn en intensiteit is niet voor niets. Pijn vergeet je daarna en alle pijntjes verdwijnen vanzelf weer. En als je daar anders over denkt dan moet je er nog maar niet aan beginnen.
maandag 23 maart 2020 22:03
maandag 23 maart 2020 22:07
Een keizersnede valt reuze mee in tegenstelling tot een vaginale bevalling. Je krijgt een ruggenprik, die doet geen pijn vind ik, en dan voel je niets meer vanaf je borsten tot je tenen. Je voelt alleen het geduw en getrek aan je lichaam want het eruit halen van het kind gaat best wel met grof geweld. Er hing een arts op mijn buik om de baby omlaag te duwen en een ander trok haar eruit. Dan krijg je hem even te zien en wordt hij meegenomen voor controle en in een couveuse gelegd en mag je partner mee. Dan lig je daar dus alleen op de ok en word je dichtgenaaid. Dat duurt wel een tijdje want ze moeten veel lagen hechten. Daarna ga je naar je kamer waar je baby en partner zijn en mag je bijkomen. De morfine werkt langzaam uit en je voelt je alsof je onder een vrachtwagen hebt gelegen. De volgende ochtend moet je je bed uit om te lopen. De horror. Dat durf je helemaal niet en loopt als een oude oma voorovergebogen over de gang van het ziekenhuis. Als dat goed gaat mag je douchen. Ik mocht dat zonder hulp en schrok me wezenloos van de enorme stolsels die ik verloor....had niemand me verteld. Denk formaat tennisbal. Op de derde dag mocht ik lekker naar huis en ging mijn herstel snel. Dit was de eerste keer. De twee keren erna hetzelfde scenario maar herstel wat pittiger.Daveotion schreef: ↑23-03-2020 21:48Het enige waar ik tegen op kan zien is de bevalling, omdat ik bang ben dat het niet gaat passen (heb heel smalle heupen) en dat het kind dan via een keizersnee gehaald zou moeten worden. Dat lijkt me heel naar. Moet er echt niet aan denken.
Andere dingen, zoals uitscheuren/inknippen vind ik dan weer niet zo eng; ik verwacht dat je daar niet al te veel van voelt in combinatie met de persweeën.
De pijn lijkt me ook niet fijn, maar daar hoor je toch uiteenlopende dingen over. Veel vrouwen vinden het draaglijk.
Maar goed, ik heb nog nooit een kind gehad dus ik kan er eigenlijk niet over meepraten.
maandag 23 maart 2020 22:10
Opvoeden vind ik “pittiger” dan zwanger zijn en bevallen 
maar dat weet je daarna pas.
Ik heb 3 kinderen.
De bevallingen waren allemaal anders. De eerste het langst maar heel snel weer op de been. Scheuren is normaal, daar herstel je redelijk snel van (meestal). De tweede was een stukje sneller maar heftiger, en wat erger gescheurd maar dat was een grote baby. Herstel duurde wat langer.
De derde was ook redelijk groot, maar niet gescheurd en die werd zowat gelanceerd. Vrijwel direct was ik weer op de been.
Ja een bevalling doet pijn, vooral de weeen. Maar de rest, tja, dat hoort erbij en achteraf viel het me mee (op het moment niet natuurlijk). Ook een verzakking gehad tijdens de zwangerschap, maar na de bevalling trok dat snel weg. Godzijdank. Hier was ik echt heel bang van.
Ben allang blij dat ze allemaal gezond ter wereld zijn gekomen en vooralsnog gezond zijn.
maar dat weet je daarna pas.Ik heb 3 kinderen.
De bevallingen waren allemaal anders. De eerste het langst maar heel snel weer op de been. Scheuren is normaal, daar herstel je redelijk snel van (meestal). De tweede was een stukje sneller maar heftiger, en wat erger gescheurd maar dat was een grote baby. Herstel duurde wat langer.
De derde was ook redelijk groot, maar niet gescheurd en die werd zowat gelanceerd. Vrijwel direct was ik weer op de been.
Ja een bevalling doet pijn, vooral de weeen. Maar de rest, tja, dat hoort erbij en achteraf viel het me mee (op het moment niet natuurlijk). Ook een verzakking gehad tijdens de zwangerschap, maar na de bevalling trok dat snel weg. Godzijdank. Hier was ik echt heel bang van.
Ben allang blij dat ze allemaal gezond ter wereld zijn gekomen en vooralsnog gezond zijn.
tuinbank wijzigde dit bericht op 23-03-2020 22:13
0.06% gewijzigd
maandag 23 maart 2020 22:10
Wat heerlijk zeg! Dan heb je echt geluk! De tweede was bij ons ook zoveel makkelijker dan de eerste. Een echt cadeautje wat betreft slapen enzo. Zo fijn dat we nog wel een derde wilden! En die was dan weer minder makkelijk. Maar nu zijn ze alledrie pubers en slapen tot 12.00 uit dus mij hoor je niet meer klagen.gioia82 schreef: ↑23-03-2020 22:00Nee echt nog nooit. Ze is 2 keer ziek geweest, toen was ze overdag huilerig maar slapen ging gewoon goed. Tandjes nooit iets van gemerkt, ze kwijlde alleen wat meer. Ze heeft wel tot 8 maanden 2 a 3 nachtvoedingen gehad, maar dat vond ik goed te doen (ze lag in de cosleeper dus ik kon blijven liggen, ze viel ook altijd direct weer in slaap en ikzelf ook). Nu slaapt ze door maar wordt ze natuurlijk nog weleens wakker 's nachts, maar dan is het een aai over haar bol of speentje geven en ze gaat weer slapen. Ik heb echt nog nooit meegemaakt dat ze 's nachts niet wil/kan slapen. Heel relaxed
maandag 23 maart 2020 22:13
Klopt, ik kreeg niets meer mee van wat dan ook. Vantevoren had ik heel veel moeite met het idee dat "iedereen" in het ziekenhuis maar kon meekijken en ik daar dan naakt lag, in elk geval de onderkant. Nou, ik kan je verzekeren, ook al had koningin Beatrix er persoonlijk bij gestaan, het zou me niet opgevallen zijn. Zo in je eigen wereld zit je dan. Van enige preutsheid als je die al had, is ook geen sprake meer dan. De pijn neemt het allemaal over.
maandag 23 maart 2020 22:57
De zwangerschap ging bij mij aardig makkelijk. De bevalling was pijnlijk door de rugweeen en doordat je niet weet wanneer het klaar is. Het was nog wel spannend doordat ik geen persweeen had en het te lang duurde. Ze wilden mij eerst inknippen om totaalruptuur te voorkomen en als back up stonden de chirurgen al klaar om een keizersnede te doen. Gelukkig werd ze 3 minuten voor de 'deadline' geboren. Eerlijk gezegd heb ik er niet veel van meegekregen, ik had iets van doe maar wat nodig is ze moet er toch uit 
Ik was aardig snel op de been en heb fysio gehad voor de bekkenbodemspieren. Wat ik echt aanraad!
Eerlijk gezegd was mijn kinderwens zo groot dat ik door al die lichamelijke dingen gewoon heen gegaan ben. Vervelend was het wel, maar ik heb het niet gerelateerd aan onze dochter. Weet niet of ik het duidelijk verwoord
Ik was aardig snel op de been en heb fysio gehad voor de bekkenbodemspieren. Wat ik echt aanraad! Eerlijk gezegd was mijn kinderwens zo groot dat ik door al die lichamelijke dingen gewoon heen gegaan ben. Vervelend was het wel, maar ik heb het niet gerelateerd aan onze dochter. Weet niet of ik het duidelijk verwoord
maandag 23 maart 2020 23:05
Ik zeg helemaal niet dat het makkelijk en pijnloos is? Integendeel, het zal de meest heftige, intense, pijnlijkste ervaring worden die je ooit meemaakt. Maar is dat erg en is dat een reden voor mij om er niet aan te beginnen?.... nee. Maar als jij denkt van wel dan zou ik er nog even niet aan beginnen want dat betekent namelijk dat je er nog niet klaar voor bent. Dat is alles wat ik zeg. En wie heeft gezegd dat dit mijn eerste zwangerschap is?Herfstblaadje19 schreef: ↑23-03-2020 22:03Dat kan zeker zo zijn hoor, maar nogal raar om dat met zoveel stelligheid hier te lopen verkondigen terwijl dit je eerste zwangerschap is. En je laatste opmerking is helemaal raar. Als je ergens tegenop ziet moet je er maar niet aan beginnen?
anoniem_387698 wijzigde dit bericht op 23-03-2020 23:09
6.93% gewijzigd
maandag 23 maart 2020 23:06
Ik was ook wel bang voor de drukte en die is er ook wel echt. Nu na een jaar wordt het wat makkelijker doordat ze veel zelf kan spelen. We hebben een appartement en 1 kamer is compleet speelkamer dus daar kan ze zo een uur zelf spelen. Vermoeiend is het wel om steeds 'aan' te staan, al scheelt het als je dingen makkelijk voor jezelf maken. Ik snap het dubbele wat je hebt, het is vermoeiend terwijl ik ook vaak dubbel lig als ze weer eens als een bulldozer met een karretje over haar speelgoed heen rijdt. Of de douchedeur opendoet als je aan het douchen bent.Kokoro schreef: ↑23-03-2020 19:38Ik herken het wel, maar ik ben niet zo bang voor de fysieke dingen. Ja, dat zal vast ruk worden, maar een deel heelt en het deel dat niet heelt vinden flink veel mensen blijkbaar leefbaar. Wel heb ik hard mijn best gedaan heel fit te worden in de hoop dat dat e.e.a. iets dragelijker maakt, mochten we er wel voor gaan.
Ik ben zelf vooral bang voor de drukte van een gezinsleven. Nooit meer rustig opstaan met een kopje koffie, maar direct zo'n jengelend kindje (hallo wekker!) moeten vermaken. Niet alleen jezelf aankleden en hup, door. In plaats daarvan eerst luier verschonen, snottebellen wegvegen, kind aankleden en wegbrengen en dán pas kun je richting je werk. Niet na werk lekker naar huis, even langs de winkel en koken en rusten, maar kind ophalen en voeden, kind naar bed brengen. Kind, kind, kind... Dit komt ook wel door wat ik zie bij vriendinnen. Zij hebben allemaal super schattige en goed opgevoede kinderen, maar zó weinig tijd. En helaas ben ik niet jong genoeg meer om er naiever in te staan. Een kind verandert alles.
En toch lijkt het me fijn. Zo'n hummeltje van hem en mij. En dat op te voeden tot zelfstandig functionerend mens.
Moeilijk he?
dinsdag 24 maart 2020 06:36
Jijzelf...Kikikip schreef: ↑23-03-2020 23:05Ik zeg helemaal niet dat het makkelijk en pijnloos is? Integendeel, het zal de meest heftige, intense, pijnlijkste ervaring worden die je ooit meemaakt. Maar is dat erg en is dat een reden voor mij om er niet aan te beginnen?.... nee. Maar als jij denkt van wel dan zou ik er nog even niet aan beginnen want dat betekent namelijk dat je er nog niet klaar voor bent. Dat is alles wat ik zeg. En wie heeft gezegd dat dit mijn eerste zwangerschap is?
Ik vind TO trouwens vooral realistischer dan jou. Dat betekent niet dat ze er minder klaar voor is, integendeel misschien...
Mijn mantra toen ik zwanger was: De meeste mensen willen meer dan een kind, blijkbaar is het het waard
.
dinsdag 24 maart 2020 07:44
Ik zeg ook nergens dat jij dat hebt gezegd. Maar ik doel hierop:Kikikip schreef: ↑23-03-2020 23:05Ik zeg helemaal niet dat het makkelijk en pijnloos is? Integendeel, het zal de meest heftige, intense, pijnlijkste ervaring worden die je ooit meemaakt. Maar is dat erg en is dat een reden voor mij om er niet aan te beginnen?.... nee. Maar als jij denkt van wel dan zou ik er nog even niet aan beginnen want dat betekent namelijk dat je er nog niet klaar voor bent. Dat is alles wat ik zeg. En wie heeft gezegd dat dit mijn eerste zwangerschap is?
“Pijn vergeet je daarna en alle pijntjes verdwijnen vanzelf weer.” Dat kun je echt niet zo zeggen want dat geldt echt niet voor iedereen, je kunt na een zwangerschap met allerlei “restklachten” blijven zitten die vrij bepalend kunnen zijn voor je dagelijks leven. En nogmaals, dat hoeft echt niet zo te zijn en ik hoop voor jou ook dat dat niet het geval is. Maar het kan wel degelijk.
En je hebt in dit topic niet gezegd dat dit je eerste zwangerschap is, maar dat staat gewoon in dat andere topic waarin je meeschrijft.
