bewust geen kinderen

04-11-2007 16:59 554 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik ben 32 jaar ik wil bewust geen kinderen. Ik wil en durf de verantwoordelijkheid voor kinderen niet te nemen. In mijn omgeving hebben we veel vrienden met kinderen. Allemaal super leuk en gezellig als ze bij ons zijn zal ik ze ook zo veel mogelijk verwennen. Ik vind kinderen leuk. In mijn omgeving heb ik eigenlijk geen mensen die bewust geen kinderen willen. Vandaar dat ik deze topic heb geopend om te kijken hoe andere mensen hier mee omgaan die bewust geen kinderen willen.
Ha Asterix, ik heb ook bewust geen kinderen. Ik ben nu boven de 40, dus ik verwacht niet dat er bij mij ooit nog een biologische klok gaat tikken.



Maar ik denk wel dat de verantwoordelijkheid niet aan durven een slechte reden is om niet voor kinderen te kiezen. Om me heen heb ik gezien dat mensen veel meer verantwoordelijkheid aan kunnen dan ze zelf denken en met vallen en opstaan vanzelf wel goede ouders worden. Ik zeg (uiteraard) niet dat jij nu ineens wel kinderen wilt, alleen dat gebrek aan (zelf)vertrouwen je niet zou moeten weerhouden.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Korenwolf,

Ik ben ook niet bang dat mijn biologische klok gaat tikken. Ik ben alleen benieuwd hoe anderen hier mee omgaan. Op verjaardagen zijn de gespreksonderwerpen meestal kinderen. Het grootste gedeelte van de mens ziet huisje boompje beestje als vanzelfsprekend. En bewust geen kinderen is toch afwijkend voor een groot gedeelte.



groeten asterix
Goed punt Korenwolf. Er gebeurt vast wel iets (in de vruchtbare jaren die nog voor je liggen) waarbij je nog versteld van jezelf zult gaan staan over wat je allemaal aankunt en durft. Dus dan zou het niet-durven best wel eens kunnen omslaan in lef-genoeg-hebben.



Ik denk ook dat niet willen een betere drijfveer is dan niet durven. Maar ik denk dat niet voelen de beste drijfveer is.



En dan bedoel ik "niet voelen dat je leven in positieve zin kan veranderen als je kinderen krijgt. Waarbij de positieve de negatieve effecten overschaduwen".



Ben zelf een twijfelaar....
Alle reacties Link kopieren
Het lijkt er op of je nog een beetje twijfelt. Als je helemaal zeker bent van je zaak, kan het je weinig schelen wat de norm is.
ik ben nog jong (22 jr.), maar moet er niet aan denken kinderen te krijgen / hebben. ik wil ze niet. zoals Vl3inder het noemt "niet voelen dat je leven in positieve zin kan veranderen als je kinderen krijgt. Waarbij de positieve de negatieve effecten overschaduwen". zo voelt het voor mij echt.

helaas is mijn omgeving het niet helemaal met mij eens ("je bent nog zo jong", "daar hoef je nu nog niets over te zeggen", en de ergste "wacht maar".

ik heb 1 vriendin die ook geen kinderen wil, daar kan ik gelukkig er goed mee over praten. ik heb trouwens een tijdje geleden het boek "geen kinderen geen bezwaar" gekocht, geschreven door een bewust kinderloze vrouw, in interview met verschillende kinderloze vrouwen. hierin worden een aantal zaken die ik voel heel goed verwoord. kan het dan ook zeker aanraden.

omdat mijn omgeving nu dus zo heftig reageert, hou ik het er maar op dat ik het nog niet weet. om het zoveelste irritante gesprek te voorkomen.
He Yin, dat boek heb ik ook gelezen! Ik had het gevoel dat een aantal vrouwen nogal verbitterd reageren. Heb me een tijdlang zitten afvragen of dat nou kwam omdat ik dus toch ergens een kinderwens heb, of dat ze echt verbitterd waren. Twijfel, twijfel...



Aan mij is zelfs wel eens gevraagd wanneer de tweede komt. Dit omdat mensen zelfs al verwachtten dat wij een eerste zouden hebben. Ben nu twee jaar getrouwd overigens.



Het is trouwens al wel weer een hele tijd geleden dat iemand tegen mij zulk soort opmerkingen heeft gemaakt. Het gaat dus over...kennelijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook nooit kinderen willen hebben.

Heb daar ook nooit de juiste relatie voor gehad.



Ik ben nu bijna 33 en heb een goede relatie.

Een kleine 5 weken geleden is bij mij de omslag gekomen.

Ik was iets van 10 dagen overtijd. Heb dus met het idee gelopen dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn.

Toen ik een test deed en die negatief bleek te zijn voelde ik geen opluchting maar teleurstelling. Bij mijn vriend was dat gevoel net zo.

Dit heeft ons aan het denken gezet en ik ben nu juist helemaal om.

Alle argumenten waarom ik (nu) geen kinderen zou willen heb ik al van tafel geveegd.

Wij hebben dus nu ook besloten om de natuur haar gang te laten gaan. Hopelijk duurt het niet al te lang.



Met dit verhaal wil ik dus aangeven dat je nu kunt denken van "kinderen, nooit", maar dat gevoel kan ineens en onverwacht omslaan.
Frankly my dear, I don"t give a damn
Het erge is, dat ik zelfs wel eens hoop dat mij zoiets overkomt Calvijn. Dan weet ik tenminste wat ik wil. Ik denk namelijk niet dat mijn eierstokken zomaar uit het niets gaan klapperen, misschien kunnen ze dat wel niet eens.



Lijkt me een geweldig moment als je je allebei realiseert dat je toch wel wil en dat dan vertelt tegen elkaar. Zo romantisch, of draaf ik nu weer door?



Veel plezier en succes met de natuur!
Asterix, hoe denkt je partner (als je die hebt) er eigenlijk over?
Alle reacties Link kopieren
Nee hoor, je draaft niet door X-D



Ik wist van mijn vriend al dat hij héél graag kinderen wil en ik had zoiets van "Och, misschien wel, misschien ook niet."



Bij mij is echt de omslag gekomen door de relatie waar ik nu in zit.

Mijn ex kreeg al rode vlekken in zijn nek als ik het woord samenwonen/kinderen noemde.

Daar heb ik mij toen dus ook op ingesteld.



Nu is het zo anders.



Het is gewoon heel lastig als je het niet zeker weet, maar geloof me, eierstokken kunnen zeker zo maar ineens gaan ratelen
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Ik ben overigens zeker niet van mening dat kinderen krijgen zaligmakend is hoor.



Het is voor iedereen een eigen keus.
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat je kinderen moet nemen als je dat zelf graag wil, niet vanwege omgeving,ouders of wat dan ook. Ik heb ze zelf niet en heel vaak de vraag gehad waarom niet(de bemoeials! X-D) Het hoort er blijkbaar bij om kinderen te hebben maar als het niet goed voelt zou ik er zeker niet aan beginnen.En zo wel..ook goed toch?
Vl43inder schreef op 04 november 2007 @ 18:58:

He Yin, dat boek heb ik ook gelezen! Ik had het gevoel dat een aantal vrouwen nogal verbitterd reageren. Heb me een tijdlang zitten afvragen of dat nou kwam omdat ik dus toch ergens een kinderwens heb, of dat ze echt verbitterd waren. Twijfel, twijfel...




dat gevoel had ik niet echt. ik kon me juist erg inleven in wat er besproken wordt. misschien inderdaad omdat jij twijfelt?



Calvijn; tuurlijk kan het omslaan, dat ben ik met je eens. maar goed, dat weet je pas op het moment dat je in een situatie komt zoals jij die gehad hebt.
Alle reacties Link kopieren
Vl43inder, mijn partner denkt er net zo over als ik. Hij vindt kinderen leuk maar vindt het ook prettig als ze weer naar huis gaan. Je uitspraak over voelen klopt inderdaad voor mij zelf twijfel ik niet.



Succes met je twijfel



Yin succes alle wijze adviezen die je in de loop der tijd zult krijgen. Misschien is het een troost maar uiteindelijk gaan die opmerkingen aan je voorbij. Ik ga het boek gelijk bestellen

gr

'
Alle reacties Link kopieren
luni schreef op 04 november 2007 @ 19:13:

Ik vind dat je kinderen moet nemen als je dat zelf graag wil, niet vanwege omgeving,ouders of wat dan ook. Ik heb ze zelf niet en heel vaak de vraag gehad waarom niet(de bemoeials! X-D) Het hoort er blijkbaar bij om kinderen te hebben maar als het niet goed voelt zou ik er zeker niet aan beginnen.En zo wel..ook goed toch?






"Kinderen neem je niet, die krijg je". 8-P



Was het maar zo makkelijk.

Nu ik weet dat i kze graag wil, ben ik me er in gaan verdiepen.

Blijkt nog helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn. X-D
Frankly my dear, I don"t give a damn
Ok, dank je Yin, was al een tijdje op zoek naar iemand die het boek had gelezen maar mensen in mijn omgeving hadden eigenlijk geen interesse om het te lezen (hadden het te druk met hun kinderen denk ik).



Calvijn, ik zit nu ook in zo'n rode vlekken relatie zeg maar, al heel lang eigenlijk. Maar ik wil voor mezelf beslissen in dit geval, ik wil me over dit onderwerp niet instellen op hem.



Ik heb trouwens ook "Dilemma, wil ik een kind of niet?" gelezen. Iemand reacties?
Ja, de opmerkingen gaan zelfs voorbij als je uiteindelijk na jaren toch gaat twijfelen.



Ik heb ook wel het gevoel dat kinderloos zijn steeds meer geaccepteerd wordt. Is dat bij jullie ook zo?
Sorry dat ik zoveel post, wil het topic niet overnemen ofzo. Ben alleen erg getriggerd zeg maar.



Nog even een opmerking: ik heb wel aantal mensen in mijn omgeving die bewust kinderloos zijn. Zij hebben een hardstikke leuk leven, missen niet iets, maar "checken" wel regelmatig bij elkaar of ze toch nog opdezelfde golflengte zitten wat kinderen betreft. Niet voor kinderen gaan is immers ook een keuze die veel impact op je relatie heeft.
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg eigenlijk al vanaf mijn 14e dat ik 'later' geen kinderen wil. Ben nu 26 en de vraag of ik kinderen wil komt eigenlijk irritant vaak voorbij. :)



De reden waarom ik geen kinderen wil is eigenlijk niet zo leuk. Het komt omdat ik vroeger erg gepest ben. Veel ouders vinden het leuk om dingen van zichzelf in hun kinderen terug te zien. Ik heb dat zelf niet zo. Als ik dingen van mezelf in een kindje terug zou zien, zou ik heel bang zijn dat het kindje hetzelfde overkomt als mij vroeger, en dat zou ik heel erg vinden.



Nu ben ik dus bijna 27 en is de tijd van 'later' is nu zo ongeveer gekomen. Ik heb natuurlijk nog wel een paar jaar speling. Of ik een kind wil is heel moeilijk te zeggen. Ik wil het verleden niet nog een keer meemaken. Maar van de andere kant hoeft dat helemaal niet te gebeuren en is dit het dan waard om geen kind te nemen? Ik vind het heel moeilijk.
Alle reacties Link kopieren
vl43inder, Ik geloof ook wel dat kinderloos meer geaccepteerd wordt. Alleen blijft de vraag komen wanneer er toch kinderen komen. Ik heb zelf een heel leuk en druk leven samen met mijn partner. Drie maanden nadat ik hem heb leren kennen heb ik hem ook medegedeeld dat als hij ooit papa wilde worden dat hij een andere vrouw moest zoeken. Dat is nu 12 jaar geleden
Alle reacties Link kopieren
vl43inder, Ik geloof ook wel dat kinderloos meer geaccepteerd wordt. Alleen blijft de vraag komen wanneer er toch kinderen komen. Ik heb zelf een heel leuk en druk leven samen met mijn partner. Drie maanden nadat ik hem heb leren kennen heb ik hem ook medegedeeld dat als hij ooit papa wilde worden dat hij een andere vrouw moest zoeken. Dat is nu 12 jaar geleden
Alle reacties Link kopieren
calvijn1 schreef op 04 november 2007 @ 19:19:

[...]





"Kinderen neem je niet, die krijg je". 8-P Ohja,stom van mij zeg :-P



Was het maar zo makkelijk.

Nu ik weet dat i kze graag wil, ben ik me er in gaan verdiepen.

Blijkt nog helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn. X-D
Gewoon veel oefenen,komt vanzelf goed X-D
Alle reacties Link kopieren
Ik kan me je twijfel voorstellen Elske



Toch moet je proberen het positief te bekijken en er vanuit gaan dat het niet nog een keer gebeurd.



Het gaat er om wat jij en je partner een kindje kunnen (mee)geven.

Een hoop liefde en levenservaring.
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
luni schreef op 04 november 2007 @ 19:48:

[...]





Gewoon veel oefenen,komt vanzelf goed X-D






*kijkt heel blont*



Huh? Oefenen?



We 'klussen' wat af X-D
Frankly my dear, I don"t give a damn

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven