Bewust kindvrij, deel 24.

24-01-2019 14:03 3043 berichten
Alle reacties Link kopieren
We kletsen hier weer verder, deel 24 al weer (voorheen ook wel bekend als Vanaf oktober 2010 kindvrij).

Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.

En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
roxy21 wijzigde dit bericht op 24-01-2019 14:31
23.35% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
Kraamvisites vind ik niet zo’n ramp. Mijn vriendinnen en hun mannen zijn lief en vinden het ook niet erg als ik tegen een van hun peuters zeg dat iets niet mag (ook al is het niet mijn huis, maar op het behang tekenen leek me sowieso nergens de bedoeling). Hun baby's slapen ook allemaal altijd heel netjes als er visite is :proud: maar ben wel altijd zo blij als ik lekker op mijn dooie akkertje in de trein terug zit. Of ‘s avonds thuis kom en met helemaal niemand hoef te dealen (behalve man, maar die laat me de eerste 20 minuten gewoon net rust).

Heb ook bijles gegeven als bijbaan aan de onderbouw. Pubers vind in ergens ook best grappig.

Maar ik hoef gewoon zelf geen moeder te worden. Zwanger zijn en bevallen is ook een schrikbeeld voor mij. Dan is zelfs je lijf niet meer van jezelf!

Enige wat ik wel echt jammer vind aan mijn vriendinnen-met-kinderen is dat ze nooit meer zonder komen en dat de gesprekken eigenlijk over weinig anders meer gaan. Zal misschien ook een fase zijn.

En als er specifiek weekendjes weg worden geboekt ZONDER kids, dan zou ik wel balen als er dan toch gevraagd wordt of ze mee mogen. Mensen zijn vaak wat overgevoelig als het de uitsluiting van hun kroost betreft...
Alle reacties Link kopieren
Ik snap dat ook echt niet. Die ene dag. Dat ene weekend per jaar. Hoe moeilijk is het.
Alle reacties Link kopieren
Ik verbaas me best wel dat het zo normaal is dat vriendengroepen tijdens vriendendagen een programma verzinnen voor de kinderen. Als ik terugkijk naar mijn eigen jeugd, jaren 80, dan gingen mijn ouders wel eens een avondje uit en kwam er een oppas. Maar vooral toen we klein waren was dat minder want ze vonden het belangrijk zelf voor de kleintjes er te zijn (duurde maar 4 jaar ofzo, sibling en ik schelen 1,5 jaar). Mijn ouders deden apart van elkaar sociale dingen, aldus mijn ouders. Toen we iets ouder waren mochten we dan een nachtje uit logeren en gingen mijn ouders uit met vrienden. Sterker nog ze gingen eens per jaar samen een weekendje weg. Als er wel eens vrienden kwamen eten brachten mijn ouders ons al vroeg naar bed. Dan mochten we in het grote bed nog even lezen o.i.d. maar vooral niet storen. Ik heb dat nooit vervelend gevonden. Het was gewoon grote mensen onder elkaar. Op familiedagen en verjaardagen draaide het vaak genoeg om de kinderen met ijs, taart, snoep en buiten spelen. Herkennen jullie dit? Ik voel me soms zo ouderwets haha.

Ik had ooit een vriendenmiddag toen wilde het enige stel met kinderen (inmiddels heeft bijna iedereen kinderen) de hele planning even omgooien want anders duurde het zo lang want middag was ook al in een andere stad en dan werd de oppas zo duur. Dafuq? Meen je dit serieus? Anders ga je met je luie reet voortaan lopend naar de supermarkt, kan je die tweede auto ook de deur uit doen. Dat scheelt je geld joh :bonk: Heb me er toen niet openlijk mee bemoeid maar was echt verbaasd!
Alle reacties Link kopieren
Hier ook bewust kinderloos. Zojuist kwam ik nog een soort van buurvrouw tegen met twee kinderen. Het jongste kind krijste echt de hele buurt bij elkaar, was echt niet normaal, schopte ook nog eens met zijn voetje tegen de fiets van mama... Ik kon me ergernis niet voor me houden, en riep ook echt "oh my god". Die vrouw kreeg echt een hoofd zo rood als een tomaat. Lijkt me echt zo erg en gênant.

Is het jullie trouwens opgevallen dat er steeds meer mannen zijn die wel kinderen willen en de vrouw niet? Alle mannen rond mijn leeftijd die ik ken, hebben of willen kinderen.
Het begint bij vrouwen meer en meer door te dringen dat ze opties hebben. Dat voortplanten niet HOEFT om happy te zijn.
Alle reacties Link kopieren
Familiemens, ik wilde als kind er helemaal niet bij zijn. Ik was best verlegen en had helemaal geen zin in die volwassenen. Ik kende de vrienden van mijn ouders nauwelijks. Een stel wel, maar dat waren de ouders van mijn beste vriendin. Dat was ideaal.
Ik was ook zo'n kind dat op haar eigen verjaardag direct een nieuw gekregen boek ging lezen en niet gezellig met de visite wou doen.
Wel kon ik verschrikkelijk irritant zijn als mijn ouders op straat iemand tegenkwamen en bleven praten. Dat duurde eindeloos in mijn beleving en dan ging ik enorm zeuren.
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
Alle reacties Link kopieren
Full_Moon schreef:
24-01-2019 23:03
Familiemens, ik wilde als kind er helemaal niet bij zijn. Ik was best verlegen en had helemaal geen zin in die volwassenen. Ik kende de vrienden van mijn ouders nauwelijks. Een stel wel, maar dat waren de ouders van mijn beste vriendin. Dat was ideaal.
Ik was ook zo'n kind dat op haar eigen verjaardag direct een nieuw gekregen boek ging lezen en niet gezellig met de visite wou doen.
Wel kon ik verschrikkelijk irritant zijn als mijn ouders op straat iemand tegenkwamen en bleven praten. Dat duurde eindeloos in mijn beleving en dan ging ik enorm zeuren.
Oh wat heerlijk, meteen in je nieuwe boek beginnen. Als je dan toch als verlegen meisje die aandacht wat teveel vindt dan is lezen in een hoekje fijn. Wat je zegt is waar. Ik kende die vrienden van mijn ouders ook niet...
En dat praten op straat is herkenbaar. Duurde laaaaaang! Ik stond vast ook te jengelen maar kan me vooral herinneren dat het speelpleintje een hoek had waar de moeders stonden te kletsen en wij in het klimrek hingen.
Geronimo2 schreef:
24-01-2019 21:51
Ik heb liever dat vrienden zonder kinderen komen, de kinderen vervelen zich, ik erger me en er is geen gesprek te beginnen met de ouders tenzij ze hun kinderen aan een IPad vast koppelen. Hoe is dit gezellig? Ik neem mijn honden nooit mee naar mensen die niet van honden houden of ze te druk vinden of ze maken te veel rotzooi.

Hier vind ik weinig aan inderdaad. Maak het af en toe mee dat volwassen kinderen of langskomen als ik er ben. Dan denk ik: grrr, ik heb toch een afspraak met je gemaakt, maar moeders durft niet tegen dochter te zeggen dat ze visite heeft. Dochter belde om te vragen of het paste. Maar ik vind het helemaal niet lekker praten als daar een derde bij zit. Dat snap ik dan niet.

En maak het een enkele keer mee dat thuiswonend kind er bij gaat zitten. Dan denk ik: hoepel op: ik kom voor je moeder.
Vroeger werd ik gewoon weggestuurd als ik er steeds bij zat. Vond ik niet leuk, maar ik snap het wel. Ook volwassen willen een goed gesprek op zijn tijd.
Ik heb zaterdag een verjaardag van mijn vriendin. Die heeft 2 kinderen (waarvan 1 heel jong nog) maar ik kan ze wel verdragen.
Echter heeft mijn vriendin een hele vriendenclub mét kids. Daarom ga ik er nu wat vroeger heen, en ga dan als het grootste gros binnen zit. Ben ik toch geweest, heb ik even wat tijd met mijn vriendin. Vorig jaar was ik iets later en zat echt die hele kamer propvol met vrouwen en kinderen. De horror. Was helemaal overprikkeld toen ik weer thuis was. En toen was ik maar 2 uur binnen geweest ofzo.
Ik vind kinderen meestal wel leuk. Maar moeders, van een bepaald soort, die kan ik niet verdragen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen hekel aan kinderen en kan ook best een half uur met een kind spelen, dus zo af en toe vind ik het wel leuk om de kinderen van vrienden te zien. Waar komt je ergernis vandaan (zijn ze slecht opgevoed ofzo?) en waarom ben je er dan zo vaak? Ik heb iets meer concretere info over de situatie nodig om je van zinnige tips te kunnen voorzien.
[/quote]

Ik ben er zo vaak omdat die blagen op de plek wonen maar mijn sociale leven zich afspeelt ivm hobby / werk (ik wil niet teveel in detail treden, bij herkenning ben ik de l*l ;-D )

Ze zijn er een paar keer per week zeker bij en zeuren, maken veel lawaai tijdens het spelen, vragen constant aandacht terwijl dit in mijn ogen niet kan omdat er klanten lopen waar aandacht aan moet worden besteed.
anoniem_201928 wijzigde dit bericht op 25-01-2019 09:08
0.46% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
koekie1980 schreef:
24-01-2019 20:53
Stinkdier 😂😂😂😂😂

Daar zit de koffie in mn toetsenbord.. bedankt
Sorry! :rofl:
Alle reacties Link kopieren
hondenmens schreef:
24-01-2019 17:01
Hebben jullie ook moeite met aanrakingen van kinderen? Als ze willen knuffelen b.v. Ik was eens op de verjaardag van een collega en haar dochter van 3 zat steeds aan mij te plukken. Brrrr! Sowieso raak ik mensen in het algemeen niet uit mezelf aan.
Oh dat vind ik ook verschrikkelijk!! Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om zo'n wezen aan te raken! Je loopt er van alles van op!
Alle reacties Link kopieren
lilguinea schreef:
24-01-2019 18:31
Dat vind ik een goeie. Ik ga dit weekend mijn boze blik oefenen in de spiegel.
Ik ga ook oefenen! Ik denk dat het me best goed zal vergaan ;-D
Alle reacties Link kopieren
Roxy21 schreef:
24-01-2019 22:24
Voor die ouders zijn hun kinderen een soort verlengstuk en het meeste makkelijke is om die kinderen mee te nemen, dat snap ik ook wel.
Maar ik zou nu je poot stijf houden.
Het is misschien niet prettig om het te zeggen, maar dit is wel hét moment om er iets over te zeggen. Als je nu zelf kiest voor het makkelijke 'nee geen probleem', terwijl je het eigenlijk niet ziet zitten, heb je zelf ook een aandeel in hoe het loopt en kun je wat mij betreft er niet meer over 'zeuren'.
Dit klinkt misschien een beetje streng, maar ik zie nog te vaak gebeuren dat mensen liever de vrede bewaren en dat de situatie uiteindelijk niet meer leuk is, terwijl als je er wel iets van zegt, het vaak nog mogelijk was geweest om het om te buigen.

Ik zou dus gewoon iets zeggen in de trant dat jullie het liefste hebben om zonder kinderen af te spreken, zodat jullie alle tijd hebben om bij te kletsen, zoals het ook ooit de bedoeling was en dat dat voor hun zelf vast ook een stuk ontspanner is. En als jullie nu twijfelen om mee te gaan omdat er kinderen mee gaan, zou ik dat ook zeggen. Omdat je toch merkt dat de aandacht voor elkaar gewoon minder is als de kinderen er bij zijn en dat het dan minder ongedwongen en leuk is voor jullie. Ofzo.
Precies dit!
Alle reacties Link kopieren
Kwebbeltje91 schreef:
25-01-2019 08:08
Ik heb zaterdag een verjaardag van mijn vriendin. Die heeft 2 kinderen (waarvan 1 heel jong nog) maar ik kan ze wel verdragen.
Echter heeft mijn vriendin een hele vriendenclub mét kids. Daarom ga ik er nu wat vroeger heen, en ga dan als het grootste gros binnen zit. Ben ik toch geweest, heb ik even wat tijd met mijn vriendin. Vorig jaar was ik iets later en zat echt die hele kamer propvol met vrouwen en kinderen. De horror. Was helemaal overprikkeld toen ik weer thuis was. En toen was ik maar 2 uur binnen geweest ofzo.
Herkenbaar!! En dan ben je de eerste uren ook niet meer in staat om normaal te functioneren, je moet dan echt eerst stoom afblazen. Tenminste dat heb ik.
Nou ik ga dan gewoon liever een keer met alleen de volwassenen uit eten (ben toch al niet zo van de daguitstapjes) en dan gaan zij maar lekker met de kinderen de hort op. Dat hebben vriend en ik nu ook aangegeven (al is de heersende indruk dat IK degene ben met een hekel aan kinderen, terwijl vriend het minstens even vervelend vind).
Alle reacties Link kopieren
lilguinea schreef:
25-01-2019 09:28
Nou ik ga dan gewoon liever een keer met alleen de volwassenen uit eten (ben toch al niet zo van de daguitstapjes) en dan gaan zij maar lekker met de kinderen de hort op. Dat hebben vriend en ik nu ook aangegeven (al is de heersende indruk dat IK degene ben met een hekel aan kinderen, terwijl vriend het minstens even vervelend vind).
Ik heb het idee dat mannen het makkelijker kunnen verbergen en naast zich neer kunnen leggen.
Hebben jullie wel eens twijfels over geen kinderen nemen? Ik niet (meer) want van het idee alleen al om kinderen te hebben word ik doodmoe maar ik heb wel twijfels gehad. Maar dat had ook maar 1 reden; ben heel bang om een eenzaam leven te krijgen. Als ik mijn man niet meer heb heb ik letterlijk niemand meer. Dus ook geen kinderen. Dat is wel een angst die speelt. Denken jullie hier wel eens bij na?
Alle reacties Link kopieren
Doubletree20 schreef:
25-01-2019 10:29
Hebben jullie wel eens twijfels over geen kinderen nemen? Ik niet (meer) want van het idee alleen al om kinderen te hebben word ik doodmoe maar ik heb wel twijfels gehad. Maar dat had ook maar 1 reden; ben heel bang om een eenzaam leven te krijgen. Als ik mijn man niet meer heb heb ik letterlijk niemand meer. Dus ook geen kinderen. Dat is wel een angst die speelt. Denken jullie hier wel eens bij na?
Dat geldt voor mij inderdaad ook, alleen is dat geen reden voor mij om toch kinderen te nemen. Geen haar op mijn hoofd! Liever alleen dan met van die klootkoters om me heen.
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij is het vooral zo dat mensen het minder erg/vreemd vinden als een man weinig met kinderen heeft. Ik bedoel maar, hoeveel vrouwen verwachten dat hun man nog wel bij zal draaien zodra het kind er eenmaal is. Ik kan daar alleen maar verbaasd over zijn, hoe dom kan je zijn om zo'n grote beslissing voor een ander te maken omdat jij zogenaamd beter weet wat hij (gaat) denkt(en).
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
Alle reacties Link kopieren
Full_Moon schreef:
25-01-2019 10:49
Volgens mij is het vooral zo dat mensen het minder erg/vreemd vinden als een man weinig met kinderen heeft. Ik bedoel maar, hoeveel vrouwen verwachten dat hun man nog wel bij zal draaien zodra het kind er eenmaal is. Ik kan daar alleen maar verbaasd over zijn, hoe dom kan je zijn om zo'n grote beslissing voor een ander te maken omdat jij zogenaamd beter weet wat hij (gaat) denkt(en).
Dat is inderdaad ook wel een dingetje
Hi allemaal, ik ben 40+ en weet al heel mijn leven dat kinderen niet voor mij zijn. Ik heb zeker geen hekel aan kinderen, maar ik merk wel dat mijn leven 'anders' is dan dat van anderen. Ik worstel soms wel met vriendschap omdat nèt als ik denk dat ik een vriendin voor het leven heb, komen er kinderen en tja, dat verandert voor mijn gevoel ook de relatie. Anyway, ik schrijf mee!
coolingdown. schreef:
25-01-2019 10:44
Dat geldt voor mij inderdaad ook, alleen is dat geen reden voor mij om toch kinderen te nemen. Geen haar op mijn hoofd! Liever alleen dan met van die klootkoters om me heen.
Dat is voor mij ook geen reden hoor absoluut niet. Maar ik geef eerlijk toe dat het wel vaak door m'n hoofd speelt. Niet alleen de angst om te vereenzamen maar ook praktische dingetjes zoals dat ik misschien niet veel meer kan mocht ik oud worden en dan heb je niemand om op terug te vallen. Maar ja, ook al heb je kinderen dan is dat nog geen garantie.
Net terug van een paar dagen Spanje met m'n moeder. Heerlijk even een voorproefje op het voorjaar kunnen nemen!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven