Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25
zondag 26 januari 2020 14:36
Ik ben net zoals jij wat betreft honden. Ben er echt dol op, maar heb er nog geen ivm ruimte, geld en tijd. Is je favoriete ras toevallig een labrador (avatar)? Dat is ook een van mijn favoriete rassen.Kwebbeltje91 schreef: ↑25-01-2020 18:37
Wat jij met katten hebt, heb ik met honden. Ik heb zelf (nog) geen hond, vroeger bij ons thuis liep er altijd wel een hond. Voornamelijk op 1 ras ben ik echt dol.
zondag 26 januari 2020 15:13
defyinggravity schreef: ↑26-01-2020 14:36Ik ben net zoals jij wat betreft honden. Ben er echt dol op, maar heb er nog geen ivm ruimte, geld en tijd. Is je favoriete ras toevallig een labrador (avatar)? Dat is ook een van mijn favoriete rassen.
Yes!
Ooit komt er een moment dat er hier een labrador komt. Of een golden retriever. Misschien als ik met pensioen ga ofzo 
Ik werk 4,5 dag in de week dus dat komt niet handig uit.
zondag 26 januari 2020 16:03
Veel herkenbaar in dit topic. Gelukkig heb ik kindervrije vriendinnen, maar daarvoor geldt ook vaak dat ze geen energie hebben om veel samen te doen.
Dan zal ik ook meteen even mijn stomste gesprek over kindervrijheid delen:
ik:"Ik wil geen kinderen, nooit gewild, en dat is fijn ook want ik heb (-een kleine medische aandoening-) waardoor het misschien niet zou lukken."
ander:"Oh maar je kunt toch ook adopteren"
Dan zal ik ook meteen even mijn stomste gesprek over kindervrijheid delen:
ik:"Ik wil geen kinderen, nooit gewild, en dat is fijn ook want ik heb (-een kleine medische aandoening-) waardoor het misschien niet zou lukken."
ander:"Oh maar je kunt toch ook adopteren"
zondag 26 januari 2020 17:45
vintagejurk schreef: ↑26-01-2020 16:03Veel herkenbaar in dit topic. Gelukkig heb ik kindervrije vriendinnen, maar daarvoor geldt ook vaak dat ze geen energie hebben om veel samen te doen.
Dan zal ik ook meteen even mijn stomste gesprek over kindervrijheid delen:
ik:"Ik wil geen kinderen, nooit gewild, en dat is fijn ook want ik heb (-een kleine medische aandoening-) waardoor het misschien niet zou lukken."
ander:"Oh maar je kunt toch ook adopteren"
Tjongejonge, zo goed kunnen mensen luisteren dus.
dinsdag 28 januari 2020 16:57
dinsdag 28 januari 2020 17:04
Ik voel dierenleed ook echt. Als mijn hond vroeger ziek was of pijn had dan bleef ik een dagje thuis. Noem het overdreven maar het deed pijn in mn hart. Ik kon het beestje niks uitleggen, ik was de enige die medicijnen of pijnstillers kon geven, opletten of hij wel eet enz.Kwebbeltje91 schreef: ↑25-01-2020 18:37Echt precies dit.
Toen ik een jaar of 18 was overleed er een mede-leerling/collega bij een auto-ongeluk. Dat heeft echt veel impact gehad destijds. Ik had ze 2 dagen daarvoor nog gesproken.
Wat jij met katten hebt, heb ik met honden. Ik heb zelf (nog) geen hond, vroeger bij ons thuis liep er altijd wel een hond. Voornamelijk op 1 ras ben ik echt dol.
Heftig dat je als tiener iemand van jouw leeftijd moest missen. Lijkt me heftig.
Het is puur de band die je hebt met de overledene en hoe je je daarover voelt. De een heeft een sterke band met kind, de ander met ouder of een neef, broer, noem maar op.
En reizende, het is dus nooit een wedstrijd en die oermoeder opmerkingen zijn suf.
vrijdag 31 januari 2020 18:08
Misschien valt dit jullie ook op, ik was benieuwd. Beetje vrijdagavondthema wel.
Ik zit een reclameblok te kijken en ik zie achtereenvolgens: een reclame voor tweepersoonsbedden met een baby in de hoofdrol. Reclame voor een shampoo voor volwassenen, ingesproken door een kleuter. Een commercial voor een auto met constant een kind in beeld.
Waarom zit er plots in ieder reclame een kind, bij producten die NIKS met kinderen van doen hebben? Ik behoor blijkbaar niet tot de doelgroep.
Ik zit een reclameblok te kijken en ik zie achtereenvolgens: een reclame voor tweepersoonsbedden met een baby in de hoofdrol. Reclame voor een shampoo voor volwassenen, ingesproken door een kleuter. Een commercial voor een auto met constant een kind in beeld.
Waarom zit er plots in ieder reclame een kind, bij producten die NIKS met kinderen van doen hebben? Ik behoor blijkbaar niet tot de doelgroep.
anoniem_366940 wijzigde dit bericht op 31-01-2020 18:09
Reden: Z
Reden: Z
0.21% gewijzigd
vrijdag 31 januari 2020 19:05
Oh dat valt mij ook zo op en ik erger me er dood aan. Continu reclames met kinderen erin. Logisch als het om luiers oid gaat maar inderdaad bij producten die niets met kinderen te maken hebben. Wat mij betreft een reden om dat merk juist NIET te kopen. Maar ja, er zullen wel meer mensen zijn die kinderen wel schattig vinden dan mensen die dat niet vinden.
vrijdag 31 januari 2020 20:54
Tamago schreef: ↑31-01-2020 18:08Misschien valt dit jullie ook op, ik was benieuwd. Beetje vrijdagavondthema wel.
Ik zit een reclameblok te kijken en ik zie achtereenvolgens: een reclame voor tweepersoonsbedden met een baby in de hoofdrol. Reclame voor een shampoo voor volwassenen, ingesproken door een kleuter. Een commercial voor een auto met constant een kind in beeld.
Waarom zit er plots in ieder reclame een kind, bij producten die NIKS met kinderen van doen hebben? Ik behoor blijkbaar niet tot de doelgroep.
Ik knap gelijk op dat soort producten af. Maar reclamemakers hebben blijkbaar bedacht dat kinderen vertedering oproepen, en ja, dan moet er een kind in.
vrijdag 31 januari 2020 20:58
Ja het was echt best heftig, die tijd. We hadden een totaal verschillend karakter maar toch konden we het goed met elkaar vinden. Dat viel andere collega's ook op. Ik weet het nog als de dag van gisteren toen ik haar overlijdensadvertentie zag.Familiemens schreef: ↑28-01-2020 17:04Ik voel dierenleed ook echt. Als mijn hond vroeger ziek was of pijn had dan bleef ik een dagje thuis. Noem het overdreven maar het deed pijn in mn hart. Ik kon het beestje niks uitleggen, ik was de enige die medicijnen of pijnstillers kon geven, opletten of hij wel eet enz.
Heftig dat je als tiener iemand van jouw leeftijd moest missen. Lijkt me heftig.
Het is puur de band die je hebt met de overledene en hoe je je daarover voelt. De een heeft een sterke band met kind, de ander met ouder of een neef, broer, noem maar op.
En reizende, het is dus nooit een wedstrijd en die oermoeder opmerkingen zijn suf.
Toen onze labrador ziek(er) werd vond ik het ook zo sneu voor hem. Je weet dat er een moment komt dat hij dood gaat. Toen dat inderdaad het geval was, ben ik weken van slag geweest. Van de week was ik wat administratie aan het uitzoeken en kwam ik een foto van hem tegen
De schat. Echt hoor, hij was echt mijn maatje. Ik zat in die tijd niet lekker in mijn vel en dat leek hij aan te voelen. Heb heel veel steun aan hem gehad.
vrijdag 31 januari 2020 21:52
Ik kan er niets aan doen maar als ik op een feestje vrouwen hoor doorpraten over hun kinderen schrijf ik ze ook meteen af als leuke gesprekspartner voor een later moment, ik ben doodsbang dat ze tegen mij ook beginnen over hun kinderen. Sowieso vreemd dat contact maken door het vooral indirect over zichzelf te praten, of het gaat over hun werk of kinderen.vintagejurk schreef: ↑26-01-2020 16:03Veel herkenbaar in dit topic. Gelukkig heb ik kindervrije vriendinnen, maar daarvoor geldt ook vaak dat ze geen energie hebben om veel samen te doen.
Dan zal ik ook meteen even mijn stomste gesprek over kindervrijheid delen:
ik:"Ik wil geen kinderen, nooit gewild, en dat is fijn ook want ik heb (-een kleine medische aandoening-) waardoor het misschien niet zou lukken."
ander:"Oh maar je kunt toch ook adopteren"
zaterdag 1 februari 2020 00:31
Sorry...ik breek even in. Ben een meelezer ☺. Waar ik mij kapot aan erger is dat veel vrouwen die een kind hebben of meer kinderen,zich een gebruikersnaam-profielnaam (of hoe noem je dat?) nemen zoals; mama van, moeder van. Sorry hoor, maar ben je dan geen individu meer met een eigen naam en ook een eigen leven?
Ik lees mee op een afval app van een afvalprogramma. Hoe vaak dat gebeurd. Ik scroll meteen door. En ook hoe vaak die koters in hun verhaaltjes voorkomen. Dat het alleen maar over hun gaat. Come on, je hebt nog een leven naast je kind. Ik schrijf ze af. Ik houd niet van vrouwen (en ook) mannen die zo gefixeert zijn op hun kroost. Mag allemaal wel wat nuchterder.
Zo...ga weer onder meeleessteen.
Ik lees mee op een afval app van een afvalprogramma. Hoe vaak dat gebeurd. Ik scroll meteen door. En ook hoe vaak die koters in hun verhaaltjes voorkomen. Dat het alleen maar over hun gaat. Come on, je hebt nog een leven naast je kind. Ik schrijf ze af. Ik houd niet van vrouwen (en ook) mannen die zo gefixeert zijn op hun kroost. Mag allemaal wel wat nuchterder.
Zo...ga weer onder meeleessteen.
zaterdag 1 februari 2020 12:32
Nog een Apeldoorner!!
Ik dacht dat ik de enige hier was. Het irriteert me altijd mateloos hoe Apeldoorn zich als gezinsstad profileert en heb het gevoel dat ik de enige kinderloze van midden/eind dertig ben. Tenzij je mijn buurvrouw bent trouwens: die is ook tof en heeft geen kinderen. Zou wel hilarisch zijn.
zaterdag 1 februari 2020 12:49
Even een kleine ‘rant’ hoor. Dingen waar ik me aan erger, maar die ik in mijn omgeving niet hardop kan uitspreken. Die echt allemaal niet zo zwaar zijn als ik hieronder zeg, maar wel wat irritant.
Ik vind het wat gek hoe mensen hun geluk halen uit een anders mens. Dat een kind verantwoordelijk is voor jouw geluk. En dat dan ook nog wordt verheiligd. Het is toch schraal dat je zelf geen zingeving en geluk uit het leven kunt halen? Dat je daar een ander wezen voor nodig hebt?
En dat je leven dan ook nog eens heel beperkt wordt. In gezinnen draait het logischerwijs alleen maar om het gezin. De hele blik op de buitenwereld verdwijnt. Terwijl je daar toch ook onderdeel van bent? Daar ook een verantwoordelijkheid toe hebt? Dat lijkt helemaal te verdwijnen met het krijgen van kinderen. Betrokken collega’s worden part-time afwezige collega’s bij wie de kinderen ALTIJD voorgaan. Betrokken vriendinnen worden afwezige vriendinnen die je verjaardag vergeten en nooit meer uit zichzelf appen om te vragen hoe het gaat. En die zo weinig leven buiten de kinderen hebben dat gesprekken een stuk saaier zijn geworden. Betrokken broers en zussen die vroeger ook nog wel eens bij hun ouders langsgingen om ze ergens mee te helpen, komen alleen nog maar als opa en oma kunnen oppassen.
Iets doen voor het grotere geheel dat buiten het kerngezin valt, dus werk, vereniging, familie, gebeurt nog zelden. En alleen gepland om het gezin heen. Want mama moet er wel altijd zijn. Oh wee als de kinderen even naar de oppas moeten.
Goed, einde van mijn ‘rant’. Denk ik
Verder ben ik heel gezellig en vrolijk hoor. Maar dit zijn van die dingen die je nooit in je kinderrijke omgeving hardop kunt zeggen.
Toevallig herkenbaar voor iemand?
Ik vind het wat gek hoe mensen hun geluk halen uit een anders mens. Dat een kind verantwoordelijk is voor jouw geluk. En dat dan ook nog wordt verheiligd. Het is toch schraal dat je zelf geen zingeving en geluk uit het leven kunt halen? Dat je daar een ander wezen voor nodig hebt?
En dat je leven dan ook nog eens heel beperkt wordt. In gezinnen draait het logischerwijs alleen maar om het gezin. De hele blik op de buitenwereld verdwijnt. Terwijl je daar toch ook onderdeel van bent? Daar ook een verantwoordelijkheid toe hebt? Dat lijkt helemaal te verdwijnen met het krijgen van kinderen. Betrokken collega’s worden part-time afwezige collega’s bij wie de kinderen ALTIJD voorgaan. Betrokken vriendinnen worden afwezige vriendinnen die je verjaardag vergeten en nooit meer uit zichzelf appen om te vragen hoe het gaat. En die zo weinig leven buiten de kinderen hebben dat gesprekken een stuk saaier zijn geworden. Betrokken broers en zussen die vroeger ook nog wel eens bij hun ouders langsgingen om ze ergens mee te helpen, komen alleen nog maar als opa en oma kunnen oppassen.
Iets doen voor het grotere geheel dat buiten het kerngezin valt, dus werk, vereniging, familie, gebeurt nog zelden. En alleen gepland om het gezin heen. Want mama moet er wel altijd zijn. Oh wee als de kinderen even naar de oppas moeten.
Goed, einde van mijn ‘rant’. Denk ik
Verder ben ik heel gezellig en vrolijk hoor. Maar dit zijn van die dingen die je nooit in je kinderrijke omgeving hardop kunt zeggen. Toevallig herkenbaar voor iemand?
zaterdag 1 februari 2020 13:07
@katkaatje, ik merk vooral dat het heel erg verschilt per ouder. Ik heb twee vriendinnen met nageslacht in de basisschoolleeftijd. De één gaat helemaal op in haar eigen microwereldje, de ander is nog altijd een heel betrokken vriendin. In het afgelopen shit-jaar was zij degene die steeds contact opnam met mij, om te vragen hoe het met me ging en of ze wat voor me kon doen.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zaterdag 1 februari 2020 18:32
Nou en dit dus ook.katkaatje schreef: ↑01-02-2020 12:49Even een kleine ‘rant’ hoor. Dingen waar ik me aan erger, maar die ik in mijn omgeving niet hardop kan uitspreken. Die echt allemaal niet zo zwaar zijn als ik hieronder zeg, maar wel wat irritant.
Ik vind het wat gek hoe mensen hun geluk halen uit een anders mens. Dat een kind verantwoordelijk is voor jouw geluk. En dat dan ook nog wordt verheiligd. Het is toch schraal dat je zelf geen zingeving en geluk uit het leven kunt halen? Dat je daar een ander wezen voor nodig hebt?
En dat je leven dan ook nog eens heel beperkt wordt. In gezinnen draait het logischerwijs alleen maar om het gezin. De hele blik op de buitenwereld verdwijnt. Terwijl je daar toch ook onderdeel van bent? Daar ook een verantwoordelijkheid toe hebt? Dat lijkt helemaal te verdwijnen met het krijgen van kinderen. Betrokken collega’s worden part-time afwezige collega’s bij wie de kinderen ALTIJD voorgaan. Betrokken vriendinnen worden afwezige vriendinnen die je verjaardag vergeten en nooit meer uit zichzelf appen om te vragen hoe het gaat. En die zo weinig leven buiten de kinderen hebben dat gesprekken een stuk saaier zijn geworden. Betrokken broers en zussen die vroeger ook nog wel eens bij hun ouders langsgingen om ze ergens mee te helpen, komen alleen nog maar als opa en oma kunnen oppassen.
Iets doen voor het grotere geheel dat buiten het kerngezin valt, dus werk, vereniging, familie, gebeurt nog zelden. En alleen gepland om het gezin heen. Want mama moet er wel altijd zijn. Oh wee als de kinderen even naar de oppas moeten.
Goed, einde van mijn ‘rant’. Denk ik
Toevallig herkenbaar voor iemand?
zaterdag 1 februari 2020 18:39
Hi!!katkaatje schreef: ↑01-02-2020 12:32Nog een Apeldoorner!!
Nee, we zijn geen buren. Aangezien mijn enige buren een kind hebben.
Apeldoorn probeert heel erg om meer hoogopgeleiden met kinderen naar de stad te krijgen. Beter voor de locale economie, want dat zijn toch degenen die naar meer soorten winkels (bv ook de boekwinkel en duurdere kledingwinkels) gaan en meer gebruik maken van duurdere horeca en zo. Dan wordt het ook weer aantrekkelijker voor bedrijven die hoogopgeleiden mensen nodig hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
