Kinderen
alle pijlers
Blijven zitten aan tafel
woensdag 18 september 2019 09:47
Onze jongens van bijna 5 en 2.5 jaar hebben weinig interesse in eten. Vooral voor de jongste is het echter belangrijk dat hij fatsoenlijk eet omdat hij beneden de groeicurven valt. Maar...: ze wiebelen en rommelen zo aan tafel in plaats van dat ze gewoon hun bordje leegeten. Onderuit zakken, aan elkaar plukken, even de keuken uitrennen om een speelgoedje te pakken, op hun kop gaan staan; dat soort dingen. Heeft iemand tips hoe ik hen beter bij de ‘les’ kan houden?
Ik heb niet de verwachting dat ze een uur blijven natafelen met hun knietjes netjes over elkaar
Het gaat mij erom dat ze gewoon rustig eten.
Ik heb niet de verwachting dat ze een uur blijven natafelen met hun knietjes netjes over elkaar
Het gaat mij erom dat ze gewoon rustig eten.
woensdag 18 september 2019 11:25
Tja, je moest wat als je geen ipad of tv had en er nog een was voor twaalf kinderen lag te wachten.jellycups01 schreef: ↑18-09-2019 11:15Ja, ik weet nog wel van mijn moeder hoe dat vroeger ging. Die kregen een oorvijg en dan bleven ze daarna wel zitten.
woensdag 18 september 2019 11:32
Bij ons heeft het ook geholpen om de plaats aan tafel eens opnieuw te bekijken. Je zegt dat ze aan elkaar plukken, zet ze dan zo neer dat ze elkaar niet kunnen aanraken bijvoorbeeld.
Komen ze snel van hun stoel, zet de stoel zo mogelijk zo dat er een belemmering is om er snel af te springen. Bijvoorbeeld nabij de muur, of een andere stoel of iets dergelijks.
Komen ze snel van hun stoel, zet de stoel zo mogelijk zo dat er een belemmering is om er snel af te springen. Bijvoorbeeld nabij de muur, of een andere stoel of iets dergelijks.
Waar je niets aan kan veranderen blijft niet perse hetzelfde.
woensdag 18 september 2019 11:33
Ja precies. Hup luisteren, geen tijd voor gezeiknessemeisje schreef: ↑18-09-2019 11:25Tja, je moest wat als je geen ipad of tv had en er nog een was voor twaalf kinderen lag te wachten.
.
woensdag 18 september 2019 11:37
De meeste kinderen kunnen dit inderdaad prima. Het is op de lange termijn ook veel duidelijker en veiliger voor ze als ze weten wat het kader is. Anders gaat er ook veel energie en focus verloren in die koppies bij het verzinnen van manieren om van tafel te komen. Even speelgoed halen, even dit even dat. Als je weet dat je gewoon op je stoel moet zitten hoef je je daar niet mee bezig te houden.florence13 schreef: ↑18-09-2019 10:20wij moesten vroeger echt gewoon blijven zitten (en dus niet opstaan) totdat iedereen klaar was, wat tergend langzaam ging in mijn herinnering (meestal met 8-12 mensen). Het idee dat een kind dat niet kan is naar mijn idee onzin, natuurlijk kan een kind dat, wij moesten het ook allemaal en dat hebben we ook geleerd.
Of je dat wil is een tweede, van te voren iets 'snaaien' klinkt als een goed idee, wellicht het eten leuker maken met een leuk verhaal ondertussen.
Het werpt ook zijn vruchten op in de publieke ruimte zoals in restaurants. Daar haal je de kinderen die niet begrensd zijn er zo uit. Uit de ouders van die kinderen komen namelijk klanken als: "Ja, je kunt ook niet verwachten dat ze zo lang stil kunnen zitten he." en "Tja, kinderen he." Dat er daarnaast dan kinderen zitten die het wel kunnen en waar anderen geen last van hebben is dan een collectieve blinde vlek of zo.
woensdag 18 september 2019 11:44
(voor de goede orde vertel ik even hoe het hier gaat, voordat iedereen denkt dat ik dit dus helemaal voor elkaar heb). Baby zit in stoel aan tafel. Tilt bord op, houdt het boven zijn hoofdje onderste boven, ik probeer, omdat ik natuurlijk een frisse baby wil, dat eten van zijn hoofd te vegen. Hij gooit ondertussen het bord (met nog wat plakkerig eten erop) als een frisbee door de kamer, waar hij best talent voor blijkt te hebben. Ik bedenk dat ik dat straks wel opruim om meteen geconfronteerd te worden met het feit dat het eten dat niet op zijn hoofd gevallen is, onder luid gejuich geprakt wordt door baby zelf Hij slaat met vol enthousiasme op stukjes groente en aardappel zodat er op het baby stoeltje een puree ontstaat. Het leuke aan puree is dat je dat kunt smeren, op jezelf, op je moeder, op de muur, en alles natuurlijk met een enorm schattige big smile. Meestal realiseer ik me dan dat ik het vloerkleed niet weggelegd heb en probeer wat stukjes eten op de grond op te ruimen. Dit nodigt natuurlijk uit om dat al dan niet gepureerde eten op mijn hoofd te lanceren, nog steeds onder vrolijk gebrabbel. Het eindigt op het punt dat baby en ik in de douche gaan en man gaat dweilen.lotus77 schreef: ↑18-09-2019 11:37De meeste kinderen kunnen dit inderdaad prima. Het is op de lange termijn ook veel duidelijker en veiliger voor ze als ze weten wat het kader is. Anders gaat er ook veel energie en focus verloren in die koppies bij het verzinnen van manieren om van tafel te komen. Even speelgoed halen, even dit even dat. Als je weet dat je gewoon op je stoel moet zitten hoef je je daar niet mee bezig te houden.
Het werpt ook zijn vruchten op in de publieke ruimte zoals in restaurants. Daar haal je de kinderen die niet begrensd zijn er zo uit. Uit de ouders van die kinderen komen namelijk klanken als: "Ja, je kunt ook niet verwachten dat ze zo lang stil kunnen zitten he." en "Tja, kinderen he." Dat er daarnaast dan kinderen zitten die het wel kunnen en waar anderen geen last van hebben is dan een collectieve blinde vlek of zo.
woensdag 18 september 2019 11:55
Ha geweldig! Ik gok en hoop dat baby dit niet meer doet over een paar jaar. Ik heb zelf ook de muur bij de eettafel een aantal keer mogen overschilderen wegens enthousiast kleiwerk op die leeftijd. Doen ze ook altijd met eten wat extra kleurt, zoals bieten of spinazie. Hop, bord tegen de muur geplakt en lachen maar.florence13 schreef: ↑18-09-2019 11:44(voor de goede orde vertel ik even hoe het hier gaat, voordat iedereen denkt dat ik dit dus helemaal voor elkaar heb). Baby zit in stoel aan tafel. Tilt bord op, houdt het boven zijn hoofdje onderste boven, ik probeer, omdat ik natuurlijk een frisse baby wil, dat eten van zijn hoofd te vegen. Hij gooit ondertussen het bord (met nog wat plakkerig eten erop) als een frisbee door de kamer, waar hij best talent voor blijkt te hebben. Ik bedenk dat ik dat straks wel opruim om meteen geconfronteerd te worden met het feit dat het eten dat niet op zijn hoofd gevallen is, onder luid gejuich geprakt wordt door baby zelf Hij slaat met vol enthousiasme op stukjes groente en aardappel zodat er op het baby stoeltje een puree ontstaat. Het leuke aan puree is dat je dat kunt smeren, op jezelf, op je moeder, op de muur, en alles natuurlijk met een enorm schattige big smile. Meestal realiseer ik me dan dat ik het vloerkleed niet weggelegd heb en probeer wat stukjes eten op de grond op te ruimen. Dit nodigt natuurlijk uit om dat al dan niet gepureerde eten op mijn hoofd te lanceren, nog steeds onder vrolijk gebrabbel. Het eindigt op het punt dat baby en ik in de douche gaan en man gaat dweilen.
woensdag 18 september 2019 11:58
Hier moeten ze aan tafel blijven totdat iedereen klaar is. Als ze tussendoor van tafel willen moeten ze dat eerst vragen. Als ze zich hier niet aan houden, waarschuwen we twee keer en bij de derde keer moeten ze op de gang gaan staan. Was in t begin ff strijd maar nu is op de gang staan eigenlijk niet meer nodig.
woensdag 18 september 2019 11:58
nee natuurlijk niet, je begrijpt toch zeker zelf dat ik over een jaar of 6 een Keurig kind heb dat netjes met mes en vork eet, niet met volle mond praat, beleefd tegen anderen aan tafel 'smakelijk eten' zegt en zegt en mij bedankt voor mijn kookkunsten. Hij blijft uiteraard keurig aan tafel zitten en praat niet door andere mensen heen.lotus77 schreef: ↑18-09-2019 11:55Ha geweldig! Ik gok en hoop dat baby dit niet meer doet over een paar jaar. Ik heb zelf ook de muur bij de eettafel een aantal keer mogen overschilderen wegens enthousiast kleiwerk op die leeftijd. Doen ze ook altijd met eten wat extra kleurt, zoals bieten of spinazie. Hop, bord tegen de muur geplakt en lachen maar.
woensdag 18 september 2019 12:02
Ik heb er tien jaar langer over gedaan dan dat. Het zijn nu pubers die inderdaad smakelijk eten zeggen en bedanken voor het eten. Toen ze zes waren waren het vooral kokhalsgeluiden, drama, gesmeer en gesmak (en in restaurants gejammer dat ze niet net als hun neefjes en nichtjes van tafel mochten rennen).florence13 schreef: ↑18-09-2019 11:58nee natuurlijk niet, je begrijpt toch zeker zelf dat ik over een jaar of 6 een Keurig kind heb dat netjes met mes en vork eet, niet met volle mond praat, beleefd tegen anderen aan tafel 'smakelijk eten' zegt en zegt en mij bedankt voor mijn kookkunsten. Hij blijft uiteraard keurig aan tafel zitten en praat niet door andere mensen heen.
woensdag 18 september 2019 12:02
Het was hier ook altijd drama. Een kind kon niet stilzitten. Die gaven we dan de keuze om te gaan staan of te blijven zitten. Meestal was staan wel een manier om zijn onrust wat kwijt te raken.
Een ander ging steeds van tafel. Die hebben we zijn bord meegeven en duidelijk buitengesloten van het gezellige tafelen. Vond ie toch ook niet zo leuk.
Ik heb ze ook om de zoveel tijd met eet stokjes laten eten. Maakt het eten gelijk een stuk interessanter.
Luisterboek of muziek aan. Hebben ze ook een beetje afleiding.
Nu gaat het goed. Ze kunnen zelfs al een beetje natafelen. Dus hou vol! Het komt goed!
Een ander ging steeds van tafel. Die hebben we zijn bord meegeven en duidelijk buitengesloten van het gezellige tafelen. Vond ie toch ook niet zo leuk.
Ik heb ze ook om de zoveel tijd met eet stokjes laten eten. Maakt het eten gelijk een stuk interessanter.
Luisterboek of muziek aan. Hebben ze ook een beetje afleiding.
Nu gaat het goed. Ze kunnen zelfs al een beetje natafelen. Dus hou vol! Het komt goed!
woensdag 18 september 2019 12:09
Als ze zo lang aan tafel moeten zitten en nog steeds weinig eten, werkt dat lange zitten dus niet. Lijkt mij dat ze eten aan tafel dan gaan zien als iets vervelends en dat moet je denk ik zien te voorkomen. Eten moet leuk blijven.
Ik denk dat je moet kiezen, wil je dat ze aan tafel blijven, of wil je dat ze genoeg eten. Dat tweede hoeft niet per se aan tafel. Manieren kun je ze ook later aanleren.
Maak vooral dingen die ze graag lusten en probeer eens nieuwe gerechten.
Monkey platter. Introduceer nieuw bestek. Zet een film op. Doe een spelletje.
Ik denk dat je moet kiezen, wil je dat ze aan tafel blijven, of wil je dat ze genoeg eten. Dat tweede hoeft niet per se aan tafel. Manieren kun je ze ook later aanleren.
Maak vooral dingen die ze graag lusten en probeer eens nieuwe gerechten.
Monkey platter. Introduceer nieuw bestek. Zet een film op. Doe een spelletje.
woensdag 18 september 2019 12:14
Hebben ze nooit interesse in eten of alleen niet tijdens het avondeten? Als het dat laatste is, zou ik twee dingen doen.
1. Ze de belangrijkste voedingsstoffen (wat dat is, mag je zelf bepalen, hetgeen jij het liefste hebt dat ze op zouden eten) voorzetten op het tijdstip dat ze het beste eten. Misschien betekent dat warm eten voor het ontbijt. Nou en. Dat doen mensen over de hele wereld. Om het voor jezelf makkelijk te maken, zijn dat dan de leftovers van de dag ervoor. Zo haal je de druk van dat avondeten af en kun je daarbij focussen op het blijven zitten gedeelte. Of ze dan ook wat eten, maakt minder uit.
2. Jezelf afvragen wat er precies anders is tijdens die maaltijden. Zijn ze dan minder moe? Hebben ze net een rustigere activiteit gedaan (bijvoorbeeld door een boekje bladeren in plaats van in de tuin rondrennen) en zijn ze daardoor kalmer?
Als ze nooit interesse hebben in eten, zou ik proberen om ze meer te betrekken bij het kookproces. Laat ze meekijken in de keuken en ook zelf al wat dingen doen. Een tweejarige kan al cherrytomaatjes in een saladebak gooien (als jij het niet erg vindt, dat die af en toe wat geplet zijn). Laat ze ook mee kiezen: eten we vanavond pasta of rijst? Kip of gehakt? Dat geeft ze een gevoel van autonomie. Stel ze ook vragen: smaakt deze paprika anders nu hij even in de pan is gekookt? Is de kleur van het gehakt nog hetzelfde nu het warm gemaakt is?
1. Ze de belangrijkste voedingsstoffen (wat dat is, mag je zelf bepalen, hetgeen jij het liefste hebt dat ze op zouden eten) voorzetten op het tijdstip dat ze het beste eten. Misschien betekent dat warm eten voor het ontbijt. Nou en. Dat doen mensen over de hele wereld. Om het voor jezelf makkelijk te maken, zijn dat dan de leftovers van de dag ervoor. Zo haal je de druk van dat avondeten af en kun je daarbij focussen op het blijven zitten gedeelte. Of ze dan ook wat eten, maakt minder uit.
2. Jezelf afvragen wat er precies anders is tijdens die maaltijden. Zijn ze dan minder moe? Hebben ze net een rustigere activiteit gedaan (bijvoorbeeld door een boekje bladeren in plaats van in de tuin rondrennen) en zijn ze daardoor kalmer?
Als ze nooit interesse hebben in eten, zou ik proberen om ze meer te betrekken bij het kookproces. Laat ze meekijken in de keuken en ook zelf al wat dingen doen. Een tweejarige kan al cherrytomaatjes in een saladebak gooien (als jij het niet erg vindt, dat die af en toe wat geplet zijn). Laat ze ook mee kiezen: eten we vanavond pasta of rijst? Kip of gehakt? Dat geeft ze een gevoel van autonomie. Stel ze ook vragen: smaakt deze paprika anders nu hij even in de pan is gekookt? Is de kleur van het gehakt nog hetzelfde nu het warm gemaakt is?
anoniem_362312 wijzigde dit bericht op 18-09-2019 12:16
Reden: Iets vergeten te zeggen.
Reden: Iets vergeten te zeggen.
5.28% gewijzigd
woensdag 18 september 2019 12:14
hier aten ze op die leeftijd niet aan tafel, en als ik viva-forum mag geloven doen alleen paupers dit, dus wij zijn paupers - en dan aten we op de bank met de tv aan. Ze zijn nu beide boven de 6 jaar en begrijpen nu wel dat je aan tafel blijft tot je bordje leeg is, en dan eerst vragen of je van tafel mag.
woensdag 18 september 2019 12:18
Hoe eten ze de rest van de maaltijden? Mijn peuter van 2,5 haalt zijn calorieën vooral uit brood, fruit en rauwkost gedurende de dag. En dat vind ik prima. Hier ook geen regel dat je bord leeg moet. Ik betaal wat ze eten en zij hoeveel ze eten. Ze hoeven niet tegen heug en meug te eten omdat bord nog niet leeg is.
woensdag 18 september 2019 12:44
Dat hoop ik wel voor je peuterDue-scimmie schreef: ↑18-09-2019 12:18Hoe eten ze de rest van de maaltijden? Mijn peuter van 2,5 haalt zijn calorieën vooral uit brood, fruit en rauwkost gedurende de dag. En dat vind ik prima. Hier ook geen regel dat je bord leeg moet. Ik betaal wat ze eten en zij hoeveel ze eten. Ze hoeven niet tegen heug en meug te eten omdat bord nog niet leeg is.
woensdag 18 september 2019 13:15
Bij ons was het beginnen met klieren met eten meestal een teken dat kind geen trek meer had. Dus op het moment dat kind bord oppakte pakte ik het weg en zette het op tafel buiten zijn bereik. In het begin gaf kind dan aan bord terug te willen en dan kreeg hij dat ook wel. Ging hij direct weer gooien of zo dan was het definitief bord weg.florence13 schreef: ↑18-09-2019 11:44(voor de goede orde vertel ik even hoe het hier gaat, voordat iedereen denkt dat ik dit dus helemaal voor elkaar heb). Baby zit in stoel aan tafel. Tilt bord op, houdt het boven zijn hoofdje onderste boven, ik probeer, omdat ik natuurlijk een frisse baby wil, dat eten van zijn hoofd te vegen. Hij gooit ondertussen het bord (met nog wat plakkerig eten erop) als een frisbee door de kamer, waar hij best talent voor blijkt te hebben. Ik bedenk dat ik dat straks wel opruim om meteen geconfronteerd te worden met het feit dat het eten dat niet op zijn hoofd gevallen is, onder luid gejuich geprakt wordt door baby zelf Hij slaat met vol enthousiasme op stukjes groente en aardappel zodat er op het baby stoeltje een puree ontstaat. Het leuke aan puree is dat je dat kunt smeren, op jezelf, op je moeder, op de muur, en alles natuurlijk met een enorm schattige big smile. Meestal realiseer ik me dan dat ik het vloerkleed niet weggelegd heb en probeer wat stukjes eten op de grond op te ruimen. Dit nodigt natuurlijk uit om dat al dan niet gepureerde eten op mijn hoofd te lanceren, nog steeds onder vrolijk gebrabbel. Het eindigt op het punt dat baby en ik in de douche gaan en man gaat dweilen.
Wij hebben ook altijd tussen de kinderen in gezeten zodat ze elkaar niet konden gaan klieren. 1 hielp de oudste, ander hielp de jongste.
woensdag 18 september 2019 13:46
Bedankt voor alle reacties zo ver!
Wat het niet willen eten betreft, geldt dat de oudste wel genoeg eet, maar slechts een beperkt assortiment (niets nieuws willen proberen). De jongste (of eigenlijk de middelste; we hebben nog een baby van 2 maanden) eet redelijk gevarieerd, maar gewoon heel weinig. Dat is altijd zo geweest en bij de dokter en dietist zijn we geweest, maar er is geen lichamelijke oorzaak. Hij moet ‘gewoon’ meer eten.
Soep eten ze eigenlijk het beste dus ‘s avonds krijgen ze eerst soep (niet al te grote portie) en daarna een warme maaltijd. Koken doe ik vaak overdag al; dus meehelpen met koken is niet altijd zo makkelijk omdat ze naar de opvang gaan, maar ik kan ze wel de tafel laten dekken enzo. Dat ga ik proberen.
Eten met de tablet aan hebben we geprobeerd en dat gaat wel een stuk beter. Maar ik erger me suf aan die tablet en ben bang dat ze straks niet meer zonder kunnen.
‘Omkopen’ met een toetje werkt ook redelijk. Dat doen we eigenlijk dagelijks![😁]()
Iemand vroeg voorzichtig of ik wel kan koken. Leuke vraag! Maar ja: ik kan best behoorlijk koken, al zeg ik het zelf.
2019 heeft volgens mij moeilijkheden met lezen, of ze vindt het gewoon leuk om me de kast op te jagen. Even goede vrienden
Hun bord hoeft niet leeg, maar ik wil wel dat ze een behoorlijke portie eten. En uiteindelijk gebeurt dat meestal ook wel na al die pauzes die ze inlassen. Dus de trek is er wel, denk ik. Maar de aandacht lijkt te ontbreken.
Wat het niet willen eten betreft, geldt dat de oudste wel genoeg eet, maar slechts een beperkt assortiment (niets nieuws willen proberen). De jongste (of eigenlijk de middelste; we hebben nog een baby van 2 maanden) eet redelijk gevarieerd, maar gewoon heel weinig. Dat is altijd zo geweest en bij de dokter en dietist zijn we geweest, maar er is geen lichamelijke oorzaak. Hij moet ‘gewoon’ meer eten.
Soep eten ze eigenlijk het beste dus ‘s avonds krijgen ze eerst soep (niet al te grote portie) en daarna een warme maaltijd. Koken doe ik vaak overdag al; dus meehelpen met koken is niet altijd zo makkelijk omdat ze naar de opvang gaan, maar ik kan ze wel de tafel laten dekken enzo. Dat ga ik proberen.
Eten met de tablet aan hebben we geprobeerd en dat gaat wel een stuk beter. Maar ik erger me suf aan die tablet en ben bang dat ze straks niet meer zonder kunnen.
‘Omkopen’ met een toetje werkt ook redelijk. Dat doen we eigenlijk dagelijks
Iemand vroeg voorzichtig of ik wel kan koken. Leuke vraag! Maar ja: ik kan best behoorlijk koken, al zeg ik het zelf.
2019 heeft volgens mij moeilijkheden met lezen, of ze vindt het gewoon leuk om me de kast op te jagen. Even goede vrienden
Hun bord hoeft niet leeg, maar ik wil wel dat ze een behoorlijke portie eten. En uiteindelijk gebeurt dat meestal ook wel na al die pauzes die ze inlassen. Dus de trek is er wel, denk ik. Maar de aandacht lijkt te ontbreken.
woensdag 18 september 2019 14:01
Niet alles gelezen, maar hier wat ideeen:FroggyP schreef: ↑18-09-2019 10:07Je hebt het woordje ‘niet’ over het hoofd gezien, denk ik
We zitten nu lang aan tafel (45 min ongeveer) omdat zij zo rommelen. Zelf heb ik m’n bord in 5-10 minuten wel leeg en als zij dat ook zouden hebben (of dat ze in ieder geval goed gegeten hebben), mogen ze van ons weer gaan spelen.
Ik ga eens proberen op een eerder tijdstip te eten. Dat heb ik eigenlijk nog niet gedaan (omdat m’n man dan meestal nog niet thuis is).
- duur van de maaltijd beperken: maximaal 20 minuten, daarna gaat het bord weg;
- weglopen van tafel niet accepteren, duidelijk zijn. Hou het verder gezellig aan tafel (of doe in elk geval alsof je het gezellig vindt
);- is er iets wat jouw kinderen graag eten (en wat binnen een gezond voedingspatroon past)? Ik zet de groente welke mijn kinderen graag en goed eten soms wel 3 x per week op tafel (eet zelf desnoods iets anders), en dan met name de dag nadat ze erg slecht gegeten hebben;
- eventueel op een ander tijdstip eten/kinderen al eerder laten eten als jouw man bijvoorbeeld laat terug is van werk;
- als ze met elkaar zitten te klieren: je kinderen een andere plek aan tafel geven, niet naast/tegenover elkaar.
Oh lees dat ze graag soep eten: waarom eerst soep en dan warm eten...? Ik zou er dan voor kiezen om de soep op een ander moment te geven, zodat ze voldoende trek hebben in een bordje ‘ gewoon warm eten’.
En: als je middelste extra calorieën nodig heeft, kun je de soep romiger (en calorierijke) maken met een beetje room.
woensdag 18 september 2019 14:05
woensdag 18 september 2019 14:31
woensdag 18 september 2019 14:34
En wat zeggen je kinderen als je dit vraagt?
Heb je de mogelijkheid soep eerder te geven? Dus bijvoorbeeld uit beker voor je aan tafel gaat zodat dit iets kan zakken?
woensdag 18 september 2019 14:40
Aan een peuter en kleuter vragen wat ze van je kookkunsten vinden? Waarom zou je dat doen?
woensdag 18 september 2019 14:55
Ik zal wel ontaard of een lakse tokkie-ouder zijn, maar hier mag kind (3,5) van tafel als ze niet meer hoeft. Ook als ze 1 hap heeft gegeten, ook als ze niks blieft (is de helft van de tijd). Ik heb gewoon geen zin in de strijd, die leveren we al de hele dag door met belangrijkere dingen.
Uit eten gaan we dus ook bijna nooit. Hooguit een pannenkoek in restaurant met speelhoek. Het lastigste vind ik eten bij familie, waar kinderen wel braaf blijven zitten tot ze van tafel mogen. Maar die kinderen zijn dan ook niet zo intensief als die van mij..
Uit eten gaan we dus ook bijna nooit. Hooguit een pannenkoek in restaurant met speelhoek. Het lastigste vind ik eten bij familie, waar kinderen wel braaf blijven zitten tot ze van tafel mogen. Maar die kinderen zijn dan ook niet zo intensief als die van mij..
