Kinderen
alle pijlers
Brutalen hebben de halve wereld
woensdag 16 mei 2018 13:51
Lang getwijfeld over dit topic, want het onderwerp is potentieel fittiemateriaal. Maar goed, ik vraag het me toch af.
Mijn man en ik zijn vrij ouderwets opgevoed. Hij ouderwetser dan ik, maar we moesten beide altijd stil zijn als grote mensen aan het praten waren, we mochten ons niet met gesprekken bemoeien die ons niet aangingen, we mochten niet klagen en moesten netjes op onze beurt wachten. Nu kwam die beurt ook altijd, dus echt heel dramatisch was het niet.
Onze kinderen worden op bepaalde gebieden wat makkelijker opgevoed, maar de strekking is niet veel veranderd. Daardoor nemen mijn kinderen in gezelschap een wat afwachtende houding aan. De laatste tijd zie ik, tijdens interactie met andere kinderen (vooral als ze niet uit onze provincie komen), dat ze daardoor soms weleens ondersneeuwen. Ik vraag me soms af of ik mijn kinderen niet tekort doe door fatsoensnormen op te leggen die wellicht wat archaïsch zijn.
Zelf voel ik nog weleens de echo's van deze opvoeding, zo kan ik bijvoorbeeld heel moeilijk direct commentaar leveren op oudere collega's, omdat je oude mensen meestal gelijk moet geven ("Tenzij ze echt iets heel raars zeggen" zei mijn moeder dan).
Concrete vraag: moet je je kinderen een vorm van brutaliteit meegeven? Is wat ik brutaal vind, wel brutaal gedrag?
Mijn man en ik zijn vrij ouderwets opgevoed. Hij ouderwetser dan ik, maar we moesten beide altijd stil zijn als grote mensen aan het praten waren, we mochten ons niet met gesprekken bemoeien die ons niet aangingen, we mochten niet klagen en moesten netjes op onze beurt wachten. Nu kwam die beurt ook altijd, dus echt heel dramatisch was het niet.
Onze kinderen worden op bepaalde gebieden wat makkelijker opgevoed, maar de strekking is niet veel veranderd. Daardoor nemen mijn kinderen in gezelschap een wat afwachtende houding aan. De laatste tijd zie ik, tijdens interactie met andere kinderen (vooral als ze niet uit onze provincie komen), dat ze daardoor soms weleens ondersneeuwen. Ik vraag me soms af of ik mijn kinderen niet tekort doe door fatsoensnormen op te leggen die wellicht wat archaïsch zijn.
Zelf voel ik nog weleens de echo's van deze opvoeding, zo kan ik bijvoorbeeld heel moeilijk direct commentaar leveren op oudere collega's, omdat je oude mensen meestal gelijk moet geven ("Tenzij ze echt iets heel raars zeggen" zei mijn moeder dan).
Concrete vraag: moet je je kinderen een vorm van brutaliteit meegeven? Is wat ik brutaal vind, wel brutaal gedrag?
anoniem_328039 wijzigde dit bericht op 16-05-2018 13:56
0.58% gewijzigd
woensdag 16 mei 2018 13:57
woensdag 16 mei 2018 14:00
Wat vind je brutaal?
(Enige vorm van) assertiveit vind ik wel belangrijk. Aangeven als je geen kus wil van iemand, kinderen mogen van mij iets afslaan/het aangeven als ze iets miet lekker vinden. Ze mogen het ook aangeven als ze het ergens niet mee eens zijn, maar ik beslis uiteindelijk zelf.
Oudere mensen hebben bij mij zeker niet per definitie gelijk. Dan zijn (goede) argumenten belangrijk.
Hoe ouder de kinderen worden, hoe beter ze het concept ‘op je beurt wachten’ begrijpen. Als ik een ‘grotemensengesprek’ voer waar mijn kinderen bij zijn, vind ik het logisch dat ze tussendoor wat vragen/zeggen of met een half oor mee luisteren.
Ik denk niet dat ik van het ‘laat maar waaien ben’. Maar ik heb geen vastomlijnde ideeën van hoe het hoort.
(Enige vorm van) assertiveit vind ik wel belangrijk. Aangeven als je geen kus wil van iemand, kinderen mogen van mij iets afslaan/het aangeven als ze iets miet lekker vinden. Ze mogen het ook aangeven als ze het ergens niet mee eens zijn, maar ik beslis uiteindelijk zelf.
Oudere mensen hebben bij mij zeker niet per definitie gelijk. Dan zijn (goede) argumenten belangrijk.
Hoe ouder de kinderen worden, hoe beter ze het concept ‘op je beurt wachten’ begrijpen. Als ik een ‘grotemensengesprek’ voer waar mijn kinderen bij zijn, vind ik het logisch dat ze tussendoor wat vragen/zeggen of met een half oor mee luisteren.
Ik denk niet dat ik van het ‘laat maar waaien ben’. Maar ik heb geen vastomlijnde ideeën van hoe het hoort.
vitamined wijzigde dit bericht op 16-05-2018 14:01
0.46% gewijzigd
woensdag 16 mei 2018 14:01
Ik kreeg een pets op mijn achterhoofd.
Als je een voorbeeld wilt een corrigerende Gibbs tik uit NCIS. Leer je het snel genoeg. Voor de rest naar mijn idee niet zo zwaar aan tillen. Leer je kinderen gewoon dat ze er mogen zijn en laat zijn / haar karakter het verder uitbouwen. Als ze wat ouder zijn Kun je altijd is met ze praten.
woensdag 16 mei 2018 14:01
Door het goede voorbeeld te geven en ze te begeleiden in situaties en achteraf samen bespreken waarom het ene wel kan en het andere niet en hoe het het beste aangepakt kan worden.
woensdag 16 mei 2018 14:02
Ja je doet je kinderen tekort als je ze niet leert om assertief te zijn. Gezien je OP heb je daar zelf ook moeite mee, aangezien assertief nooit aanvallend is, zou het geen probleem moeten zijn om dit naar ouderen te zijn.
Jij bent subassertief. Die brutalen waar jij het over hebt zijn eigenlijk agressief.
Google: Een adequaat assertieve houding betekent opkomen voor zichzelf en de eigen mening, rechten en standpunten zonder gesprekspartners agressief te benaderen zodat zij in hun waarde blijven.
Jij bent subassertief. Die brutalen waar jij het over hebt zijn eigenlijk agressief.
Google: Een adequaat assertieve houding betekent opkomen voor zichzelf en de eigen mening, rechten en standpunten zonder gesprekspartners agressief te benaderen zodat zij in hun waarde blijven.
woensdag 16 mei 2018 14:04
Nee precies. Ik ben helemaal voor beleefdheid maar zoals TO beschrijft dat zij op haar beurt moest wachten maar altijd wel een beurt kreeg, dat gebeurt gewoon niet altijd (meer).
Ik wil hier geen tekst (maar een leeg vak kan ik niet opslaan)
woensdag 16 mei 2018 14:06
Nee, niet als je het in het vat 'brutaliteit' giet wat mij betreft.vrouwjagersma schreef: ↑16-05-2018 13:51Concrete vraag: moet je je kinderen een vorm van brutaliteit meegeven? Is wat ik brutaal vind, wel brutaal gedrag?
Wat je je kinderen wel mee moet geven is de overtuiging dat zij ruimte mogen innemen en dat zij belangrijk zijn. Dat hun behoeftes belangrijk zijn en dat die belangrijk zijn en gezien mogen worden.
anoniem_365339 wijzigde dit bericht op 16-05-2018 14:09
2.23% gewijzigd
woensdag 16 mei 2018 14:06
Ik kom prima voor mezelf op, dat is het probleem niet. Maar wellicht komt dat ook omdat ik bepaalde situaties vermijd, dat weet ik niet. Ik ben ook niet onzeker over mezelf en niet passief-agressief. Mijn kinderen krijgen ook veel positieve bevestiging, ik vind het leuke, vriendelijke kinderen en ik ben erg trots op ze.
Mijn kinderen hoeven zichzelf geen geweld aan te doen, ze hoefden geen kusjes te geven als ze dat niet wilden, maar wel altijd een hand. Beetje in die richting.
Ik zou het echt heel erg vinden als mijn kinderen op een feestje een ijsje aangeboden zouden krijgen en ze zouden zeggen: "ik lust geen waterijs, mag ik wel een cornetto" Maar is dat wel zo dramatisch?
Mijn kinderen hoeven zichzelf geen geweld aan te doen, ze hoefden geen kusjes te geven als ze dat niet wilden, maar wel altijd een hand. Beetje in die richting.
Ik zou het echt heel erg vinden als mijn kinderen op een feestje een ijsje aangeboden zouden krijgen en ze zouden zeggen: "ik lust geen waterijs, mag ik wel een cornetto" Maar is dat wel zo dramatisch?
woensdag 16 mei 2018 14:09
Nou dit. Ik zie dat steeds meer. Dan wordt er op een feestje gezegd "wie wil er een zakje chips?" en dan gaat mijn kind netjes in een niet-bestaande rij staan, terwijl de hordes om de persoon met de chips heen drommen. Iedereen chips, behalve mijn kind. Dat vind ik sneu en ik vind het ook gewoon stom dat je niet oplet, maar goed. Anekdote van niets verder, want chips zijn geen eerste levensbehoefte, maar goed.borboletas schreef: ↑16-05-2018 14:04Nee precies. Ik ben helemaal voor beleefdheid maar zoals TO beschrijft dat zij op haar beurt moest wachten maar altijd wel een beurt kreeg, dat gebeurt gewoon niet altijd (meer).
woensdag 16 mei 2018 14:10
florence13 schreef: ↑16-05-2018 13:55Denk ook dat het karakter is, mijnouders hebben echt hun best gedaan mij zo op te voeden zoals jij beschrijft, is gruwelijk mislukt...
In welk opzicht?
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
woensdag 16 mei 2018 14:14
Toch denk ik dat een groot deel ook karakter is. Ons kind krijgt een "moderne" opvoeding maar is van zichzelf rustig en afwachtend. In speeltuinen en bij glijbanen etc. Spit hij echt het onderdelft. Hij zal ook niet zomaar een kind aan de kant duwen b.v. Vraag me ook regelmatig af hoe dat straks zal gaan op de basisschool. Dus ik denk niet dat alleen je opvoeding dat gedrag in de hand werkt zeg maar.
woensdag 16 mei 2018 14:14
vrouwjagersma schreef: ↑16-05-2018 14:09Nou dit. Ik zie dat steeds meer. Dan wordt er op een feestje gezegd "wie wil er een zakje chips?" en dan gaat mijn kind netjes in een niet-bestaande rij staan, terwijl de hordes om de persoon met de chips heen drommen. Iedereen chips, behalve mijn kind. Dat vind ik sneu en ik vind het ook gewoon stom dat je niet oplet, maar goed. Anekdote van niets verder, want chips zijn geen eerste levensbehoefte, maar goed.
Netjes op de beurt wachten vind ik ook belangrijk om mijn kind te leren. Maar in dit specifieke geval zou ik dan even naar mijn kind toelopen en het aanmoedigen om naar de gastvrouw te gaan en aan te geven dat hij is overgeslagen.
