Kinderen
alle pijlers
Brutalen hebben de halve wereld
woensdag 16 mei 2018 13:51
Lang getwijfeld over dit topic, want het onderwerp is potentieel fittiemateriaal. Maar goed, ik vraag het me toch af.
Mijn man en ik zijn vrij ouderwets opgevoed. Hij ouderwetser dan ik, maar we moesten beide altijd stil zijn als grote mensen aan het praten waren, we mochten ons niet met gesprekken bemoeien die ons niet aangingen, we mochten niet klagen en moesten netjes op onze beurt wachten. Nu kwam die beurt ook altijd, dus echt heel dramatisch was het niet.
Onze kinderen worden op bepaalde gebieden wat makkelijker opgevoed, maar de strekking is niet veel veranderd. Daardoor nemen mijn kinderen in gezelschap een wat afwachtende houding aan. De laatste tijd zie ik, tijdens interactie met andere kinderen (vooral als ze niet uit onze provincie komen), dat ze daardoor soms weleens ondersneeuwen. Ik vraag me soms af of ik mijn kinderen niet tekort doe door fatsoensnormen op te leggen die wellicht wat archaïsch zijn.
Zelf voel ik nog weleens de echo's van deze opvoeding, zo kan ik bijvoorbeeld heel moeilijk direct commentaar leveren op oudere collega's, omdat je oude mensen meestal gelijk moet geven ("Tenzij ze echt iets heel raars zeggen" zei mijn moeder dan).
Concrete vraag: moet je je kinderen een vorm van brutaliteit meegeven? Is wat ik brutaal vind, wel brutaal gedrag?
Mijn man en ik zijn vrij ouderwets opgevoed. Hij ouderwetser dan ik, maar we moesten beide altijd stil zijn als grote mensen aan het praten waren, we mochten ons niet met gesprekken bemoeien die ons niet aangingen, we mochten niet klagen en moesten netjes op onze beurt wachten. Nu kwam die beurt ook altijd, dus echt heel dramatisch was het niet.
Onze kinderen worden op bepaalde gebieden wat makkelijker opgevoed, maar de strekking is niet veel veranderd. Daardoor nemen mijn kinderen in gezelschap een wat afwachtende houding aan. De laatste tijd zie ik, tijdens interactie met andere kinderen (vooral als ze niet uit onze provincie komen), dat ze daardoor soms weleens ondersneeuwen. Ik vraag me soms af of ik mijn kinderen niet tekort doe door fatsoensnormen op te leggen die wellicht wat archaïsch zijn.
Zelf voel ik nog weleens de echo's van deze opvoeding, zo kan ik bijvoorbeeld heel moeilijk direct commentaar leveren op oudere collega's, omdat je oude mensen meestal gelijk moet geven ("Tenzij ze echt iets heel raars zeggen" zei mijn moeder dan).
Concrete vraag: moet je je kinderen een vorm van brutaliteit meegeven? Is wat ik brutaal vind, wel brutaal gedrag?
anoniem_328039 wijzigde dit bericht op 16-05-2018 13:56
0.58% gewijzigd
woensdag 16 mei 2018 15:03
Ikzelf ben ook zo opgevoed, dat had in mijn geval wel als resultaat dat ik een heel timide en verlegen kind was dat voor m'n gevoel altijd werd 'overgeslagen' of mis greep omdat anderen brutaler waren.
Mijn dochters zijn beleefd opgevoed en gedragen zich fatsoenlijk, maar ik leer ze zeker wel voor hun plekje te vechten als ze iets graag willen. Dus niet bescheiden zijn als je bijvoorbeeld graag voor de schoolkrant wilt schrijven en iedereen wil het: iedereen heeft even veel recht dus je hoeft niemand voor te laten om beleefd te zijn. Laat maar zien wie je bent, wat je wilt en wat je kunt.
Mijn dochters zijn beleefd opgevoed en gedragen zich fatsoenlijk, maar ik leer ze zeker wel voor hun plekje te vechten als ze iets graag willen. Dus niet bescheiden zijn als je bijvoorbeeld graag voor de schoolkrant wilt schrijven en iedereen wil het: iedereen heeft even veel recht dus je hoeft niemand voor te laten om beleefd te zijn. Laat maar zien wie je bent, wat je wilt en wat je kunt.
woensdag 16 mei 2018 15:08
Ik vraag mij hierbij ook af hoe groot de rol van de opvoeding is of dat het inderdaad ook voor een groot deel met het karakter van het kind te maken heeft.
Mijn zusje en ik hebben dezelfde opvoeding gehad. Ik ben zelf heel extrovert, praat met iedereen, kan goed leidinggeven, op mijn 18 al zelfstandig wonen en alleen backpacken in ver bestemmingen, inmiddels geëmigreerd.
Mijn zusje is heel introvert, altijd heel verlegen, heeft verschillende assertiviteit trainingen gevolg, laat zich inderdaad altijd onder sneeuwen. Ze is nu bijna 24 en woont nog steeds thuis. Ze heeft haar paard waar ze alles voor doet en haar hele wereld is.
Zo zie je, zelfde opvoeding en twee totaal verschillende kinderen.
Mijn zusje en ik hebben dezelfde opvoeding gehad. Ik ben zelf heel extrovert, praat met iedereen, kan goed leidinggeven, op mijn 18 al zelfstandig wonen en alleen backpacken in ver bestemmingen, inmiddels geëmigreerd.
Mijn zusje is heel introvert, altijd heel verlegen, heeft verschillende assertiviteit trainingen gevolg, laat zich inderdaad altijd onder sneeuwen. Ze is nu bijna 24 en woont nog steeds thuis. Ze heeft haar paard waar ze alles voor doet en haar hele wereld is.
Zo zie je, zelfde opvoeding en twee totaal verschillende kinderen.
woensdag 16 mei 2018 15:10
Kort antwoord op de OP: ja, ik denk dat je ze tekort doet.
Opvoeden met waarden als beleefdheid, terughoudendheid, spreken is zilver enzovoorts, is heel mooi jaren 0-1975 maar het bereidt je kinderen niet voor op deze wereld.
Weten dat je ‘ruimte in mag nemen’, er durven staan, is belangrijk denk ik. Dat is wat anders dan brutaal.
Opvoeden met waarden als beleefdheid, terughoudendheid, spreken is zilver enzovoorts, is heel mooi jaren 0-1975 maar het bereidt je kinderen niet voor op deze wereld.
Weten dat je ‘ruimte in mag nemen’, er durven staan, is belangrijk denk ik. Dat is wat anders dan brutaal.
woensdag 16 mei 2018 15:12
Het is bij kleine kinderen lastige de nuance mee te geven. Kinderen vatten dingen vaak heel letterlijk op, dus als een kind geleerd heeft niet te vragen doet het dat ook niet als het per ongeluk wordt overgeslagen want zo hoort het in zijn hoofd. Wij zien het verschil in deze situatie waarin we vinden dat wel vragen hier prima kan maar kinderen kennen die nuance nog niet. Ik ken een kind dat geleerd had geen snoepjes aan te nemen van vreemde, na een paar weken kleuterklas kwam de juf vragen waarom het kind geen traktatie nam en of het soms allergische was of iets? Moeder had geen idee en bij navraag bij het kind bleek dat het kind gedacht had dat het deze kindjes niet kende (want nieuw in de klas) en dus geen snoepje had genomen zoals geleerd was. Het kind had dus heel braaf geluisterd en zag het verschil niet, vreemd=vreemd.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
woensdag 16 mei 2018 15:13
Sunny-in-Perth schreef: ↑16-05-2018 15:08Ik vraag mij hierbij ook af hoe groot de rol van de opvoeding is of dat het inderdaad ook voor een groot deel met het karakter van het kind te maken heeft.
Mijn zusje en ik hebben dezelfde opvoeding gehad. Ik ben zelf heel extrovert, praat met iedereen, kan goed leidinggeven, op mijn 18 al zelfstandig wonen en alleen backpacken in ver bestemmingen, inmiddels geëmigreerd.
Mijn zusje is heel introvert, altijd heel verlegen, heeft verschillende assertiviteit trainingen gevolg, laat zich inderdaad altijd onder sneeuwen. Ze is nu bijna 24 en woont nog steeds thuis. Ze heeft haar paard waar ze alles voor doet en haar hele wereld is.
Zo zie je, zelfde opvoeding en twee totaal verschillende kinderen.
Je hebt een basiskarakter maar daar kan je nog wel wat in afremmen of stimuleren als ouders. Jij had het niet nodig maar juist iemand als je zusje zou baat gehad kunnen hebben bij positieve stimulans van je ouders. Dat zou haar niet zoals jou hebben gemaakt maar misschien wel iets hebben geholpen om zich beter staande te houden.
woensdag 16 mei 2018 15:14
Ik zou dat echt als een foutje van de gastvrouw zien. Ik vind dat je hoort te checken of iedereen voorzien is en zelfs nog hoort aan te bieden aan wie niet heeft of heeft afgeslagen. En als de zakjes chips op zijn zou ik het afgepast vinden.
Dit denkbeeld bepaalt wel hoe je je kind opvoedt bedenk ik me nu.
Ik heb mijn kinderen ook wel eens gezegd dat je nooit op hapjes af mag springen en zorg ook dat we nooit hongerig ergens aankomen. Dus chips wat in het wilde weg wordt uitgedeeld zou voor mijn kinderen ook iets moeilijks zijn denk ik! Misschien sneu, maar ze vinden na een paar keer geen chips of geen ijs hun eigen manieren wel ga ik van uit.
woensdag 16 mei 2018 15:14
tegenover leeftijdgenoten, niet tegenover volwassenenXanthan schreef: ↑16-05-2018 15:10Kort antwoord op de OP: ja, ik denk dat je ze tekort doet.
Opvoeden met waarden als beleefdheid, terughoudendheid, spreken is zilver enzovoorts, is heel mooi jaren 0-1975 maar het bereidt je kinderen niet voor op deze wereld.
Weten dat je ‘ruimte in mag nemen’, er durven staan, is belangrijk denk ik. Dat is wat anders dan brutaal.
woensdag 16 mei 2018 15:15
Zoon lust geen ranja. Is het wel netjes om dan om water te vragen? (Kleuters) En mag je van de ouder die de speeldate/verjaardagsfeestje onder beheer heeft verwachten dat zoon dan water krijgt?vrouwjagersma schreef: ↑16-05-2018 14:06
Ik zou het echt heel erg vinden als mijn kinderen op een feestje een ijsje aangeboden zouden krijgen en ze zouden zeggen: "ik lust geen waterijs, mag ik wel een cornetto" Maar is dat wel zo dramatisch?
Hij is regelmatig verdorst thuisgekomen vanwege "hier mag jij lekker ranja drinken-moeders". Vaders waren meestal flexibeler met drinken.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
woensdag 16 mei 2018 15:18
Water mag je natuurlijk altijd vragen. Maar dure luxe ijsjes vragen omdat je het goedkope ijsje niet lust, vind ik onbeleefd. Als de dure ijsjes voor de kinderen bedoeld waren zouden die tenslotte wel aangeboden zijn als keuzeoptie.Snoesje666 schreef: ↑16-05-2018 15:15Zoon lust geen ranja. Is het wel netjes om dan om water te vragen? (Kleuters) En mag je van de ouder die de speeldate/verjaardagsfeestje onder beheer heeft verwachten dat zoon dan water krijgt?
Hij is regelmatig verdorst thuisgekomen vanwege "hier mag jij lekker ranja drinken-moeders". Vaders waren meestal flexibeler in drinken.
woensdag 16 mei 2018 15:18
Ik bied altijd gesloten keuzes. Wil je wat drinken? Wil je water of ranja? Ik vind dat ouders bij kinderfeestjes ervoor moeten zorgen dat elk kind gevraagd wordt. Ik heb ook wel eens een nest op bezoek gehad dat geen rode ranja lustte en geen water en ook geen appelsap, maar zo vaak komt dat niet voor.Snoesje666 schreef: ↑16-05-2018 15:15Zoon lust geen ranja. Is het wel netjes om dan om water te vragen? (Kleuters) En mag je van de ouder die de speeldate/verjaardagsfeestje onder beheer heeft verwachten dat zoon dan water krijgt?
Hij is regelmatig verdorst thuisgekomen vanwege "hier mag jij lekker ranja drinken-moeders". Vaders waren meestal flexibeler in drinken.
woensdag 16 mei 2018 15:20
Cornetto vragen als je waterijs krijgt aangeboden mag niet van mij. Andersom wel als je ziet dat het er ligt.
Het is veel werk die nuances erin te krijgen. In cornetto geval of uit zichzelf vragende kinderen wijs ik er wel op dat dat niet zo netjes is. Dat mogen andere ouders ook bij mijn kinderen. Ik vraag ook vaak als ze ergens hebben gespeeld hoe ze zich gedragen hebben. Bespreek veel situaties na.
Mijn kinderen zijn erg beleefd maar niet verlegen. Ik vind extreem verlegen kinderen ook vaak onbeschoft. Ouders vergoeienlijken het snel: ze is verlegen. Maar ook als je verlegen bent moet je leren iemand aan te kijken, hand te geven of te antwoorden. Als ze 4 zijn is dat nog in ontwikkeling. Als ze 10 zijn word het onbeschoft.
Verder is dat assertieve of afwachtende vooral karakter. Denk ik. Mijn zussen hebben dezelfde opvoeding maar we zijn compleet anders. Mijn dochters idem.
Het is veel werk die nuances erin te krijgen. In cornetto geval of uit zichzelf vragende kinderen wijs ik er wel op dat dat niet zo netjes is. Dat mogen andere ouders ook bij mijn kinderen. Ik vraag ook vaak als ze ergens hebben gespeeld hoe ze zich gedragen hebben. Bespreek veel situaties na.
Mijn kinderen zijn erg beleefd maar niet verlegen. Ik vind extreem verlegen kinderen ook vaak onbeschoft. Ouders vergoeienlijken het snel: ze is verlegen. Maar ook als je verlegen bent moet je leren iemand aan te kijken, hand te geven of te antwoorden. Als ze 4 zijn is dat nog in ontwikkeling. Als ze 10 zijn word het onbeschoft.
Verder is dat assertieve of afwachtende vooral karakter. Denk ik. Mijn zussen hebben dezelfde opvoeding maar we zijn compleet anders. Mijn dochters idem.
woensdag 16 mei 2018 15:20
Ik vind de Nederlandse kinderen (niet allen!) soms wel heel erg assertief, op het overdrevene af. Dat is hier waar ik woon veel minder, dus ik moet er altijd weer even aan wennen als ik in Nederland ben.
Ik voed eigenlijk op zoals mij zelf goed lijkt, dat hoeft niet altijd zo te zijn zoals ik mij herinner van vroeger. Maar ik ga mijn kinderen niet bewust assertiviteit aanleren, omdat de huidige maatschappij dat zou vragen. Daarmee zou ik namelijk voorbij gaan aan mijn eigen principes.
Ik probeer mijn kinderen wel zelfvertrouwen en het bewust naar een gewenst doel toewerken mee te geven. Ik vermoed dat ze er daar ook wel mee komen. Mochten ze niet assertief genoeg zijn voor de huidige maatschappij (wat ik niet geloof overigens), soit.
Ik voed eigenlijk op zoals mij zelf goed lijkt, dat hoeft niet altijd zo te zijn zoals ik mij herinner van vroeger. Maar ik ga mijn kinderen niet bewust assertiviteit aanleren, omdat de huidige maatschappij dat zou vragen. Daarmee zou ik namelijk voorbij gaan aan mijn eigen principes.
Ik probeer mijn kinderen wel zelfvertrouwen en het bewust naar een gewenst doel toewerken mee te geven. Ik vermoed dat ze er daar ook wel mee komen. Mochten ze niet assertief genoeg zijn voor de huidige maatschappij (wat ik niet geloof overigens), soit.
woensdag 16 mei 2018 15:20
Overigens vind ik het geen probleem als kinderen dure ijsjes eten. Ik ben daar dan wel weer heel apart in, op een verjaardag mag iedereen taart (zolang je het maar opeet en niet ermee kliert), niet dat alle volwassenen iets lekkers mogen uitkiezen en jij als kind afgescheept wordt met een stomme kleine chocozoen of een minitompouce.
En dat brutaal ook maar een kwestie van interpretatie is, klopt natuurlijk. Ik vind het wel lastig.
En dat brutaal ook maar een kwestie van interpretatie is, klopt natuurlijk. Ik vind het wel lastig.
woensdag 16 mei 2018 15:24
Mee eens.
Ruimte in nemen, er mogen staan, heeft mijn inziens meer te maken met zelfvertrouwen, voor jezelf zorgen. Als je dat ook nog netjes doet, doe je dit ook met zorg voor de ander. Bij ouderen vind ik dat je moet kunnen nuanceren uit respect als dat nodig is. En daarmee bedoel ik niet inslikken!
Dus ik ben bang dat dat er idd bij mij op neer komt dat je ouderen niet teveel tegenspreekt, "alleen als ze echt iets raars zeggen".
anoniem_352432 wijzigde dit bericht op 16-05-2018 15:25
0.09% gewijzigd
woensdag 16 mei 2018 15:24
Ik heb enorm beleefde kinderen. Geen idee hoe het zo gekomen is want heel erg de nadruk heb ik er niet op gelegd, tijdens het opvoeden.
Maar wat ze wél mochten is bv een plakje worst aan de slager vragen (voorbeeld, mensen, voorbeeld) waarbij ik zei dat je best dingen mag vragen maar dat je er ook rekening mee moet houden dat het antwoord weleens "nee" is.
Maar wat ze wél mochten is bv een plakje worst aan de slager vragen (voorbeeld, mensen, voorbeeld) waarbij ik zei dat je best dingen mag vragen maar dat je er ook rekening mee moet houden dat het antwoord weleens "nee" is.
anoniem_361866 wijzigde dit bericht op 16-05-2018 15:30
1.11% gewijzigd
woensdag 16 mei 2018 15:25
Dit snap ik niet. Als het er toch ligt, waarom mag je het ene wel vragen en het andere niet? Het ligt er toch?Fliefd schreef: ↑16-05-2018 15:20Cornetto vragen als je waterijs krijgt aangeboden mag niet van mij. Andersom wel als je ziet dat het er ligt.
Het is veel werk die nuances erin te krijgen. In cornetto geval of uit zichzelf vragende kinderen wijs ik er wel op dat dat niet zo netjes is. Dat mogen andere ouders ook bij mijn kinderen. Ik vraag ook vaak als ze ergens hebben gespeeld hoe ze zich gedragen hebben. Bespreek veel situaties na.
Mijn kinderen zijn erg beleefd maar niet verlegen. Ik vind extreem verlegen kinderen ook vaak onbeschoft. Ouders vergoeienlijken het snel: ze is verlegen. Maar ook als je verlegen bent moet je leren iemand aan te kijken, hand te geven of te antwoorden. Als ze 4 zijn is dat nog in ontwikkeling. Als ze 10 zijn word het onbeschoft.
Verder is dat assertieve of afwachtende vooral karakter. Denk ik. Mijn zussen hebben dezelfde opvoeding maar we zijn compleet anders. Mijn dochters idem.
woensdag 16 mei 2018 15:28
Mijn ouder en mijn opa (die mede-opvoeder was) waren wel altijd heel duidelijk over racisme, misogynie en dom geklets in het algemeen, daar mocht ik altijd beleefd maar duidelijk iets van zeggen. En, ondanks onze sociaal-economische positie, werd ons altijd voorgehouden dat we veelbelovend waren en dat er van ons verwacht werd dat we er iets van zouden maken. Die verwachting was er dus wel, het was geen fatalisme. Idem nu bij mij.
Het is toch opmerkelijk hoeveel elementen van je eigen opvoeding je meeneemt als je zelf kinderen hebt.
Het is toch opmerkelijk hoeveel elementen van je eigen opvoeding je meeneemt als je zelf kinderen hebt.
woensdag 16 mei 2018 15:30
Sunny-in-Perth schreef: ↑16-05-2018 15:08Ik vraag mij hierbij ook af hoe groot de rol van de opvoeding is of dat het inderdaad ook voor een groot deel met het karakter van het kind te maken heeft.
Mijn zusje en ik hebben dezelfde opvoeding gehad. Ik ben zelf heel extrovert, praat met iedereen, kan goed leidinggeven, op mijn 18 al zelfstandig wonen en alleen backpacken in ver bestemmingen, inmiddels geëmigreerd.
Mijn zusje is heel introvert, altijd heel verlegen, heeft verschillende assertiviteit trainingen gevolg, laat zich inderdaad altijd onder sneeuwen. Ze is nu bijna 24 en woont nog steeds thuis. Ze heeft haar paard waar ze alles voor doet en haar hele wereld is.
Zo zie je, zelfde opvoeding en twee totaal verschillende kinderen.
In hetzelfde gezin worden kinderen ook niet altijd hetzelfde benadert, vaak onbewust. Een moeder die zelf angstig is reageert waarschijnlijk luchthartiger op haar kind dat meteen bovenin het klimrek zit dan op het kind dat net als zij angstig is en amper naar boven durft. Daardoor krijgt het eerste kind mee dat het prima gaat en het dit kan wat goed voor het zelfvertrouwen is en het angstige kind kan daardoor juist bevestigd worden in zijn angst doordat moeder erbij blijft staan en verteld dat ze ernaast staat en er niets kan gebeuren. Dat vind ik daar een mooi voorbeeld van. Dat gaat niet bewust, de moeder herkent die angst en wil haar kind geruststellen en daar is ook niets mis mee op zich maar het geeft mooi weer hoe twee kinderen van dezelfde moeder in dezelfde situatie anders benadert worden. Ook dat speelt denk ik een rol in karakterverschillen tussen kinderen uit hetzelfde gezin.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
woensdag 16 mei 2018 15:32
Ach ik leef nog, maar achteraf vind ik het jammer dat ik juist wel werd overgeslagen en de kinderen met een grote mond wel snoep/taart/drinken kregen op een feestje (dit gebeurde bij mijn oma).redbulletje schreef: ↑16-05-2018 14:57En wat is daar mis mee? Je krijgt ook als kind gewoon op tijd je eten, drinken en lekkers. Ik leerde dat ik heus geen extra lekkers zou krijgen als ik er de hele tijd om zou zeuren, eerder minder!
Mensen die iets in de kinderen doen (ouder zijn of op school werken) zouden gewoon de beleefde bescheiden kinderen voor moeten laten gaan en de drammertjes overslaan of als laatst aan de beurt laten komen bij de leuke dingen. Dan leren ze dat gedram wel af.
Je leert dat bescheidenheid loont, maar bij mij heeft het in de praktijk nooit geloond. En hoewel het voor een kind niet zo'n ramp is om met lekkers een keer te worden overgeslagen ; het gebeurt me in het echte leven ook. Helaas.
Ook op mijn werk niet; ik kreeg de sufste projecten en het laagste salaris en als ik eens iets fantastisch maakte (best vaak) kreeg ik daar geen credits voor. Een paar keer kreeg zelfs een ander het compliment voor mijn werk.
En ik houd mijn mond.
Dat lijkt me niet goed.
En dat komt toch deels doordat ik heb geleerd dat kinderen vooral hun mond moeten houden. Ik snap dat veel volwassenen erg blij zijn met zulke kinderen. Want veel volwassenen vinden kinderen bij voorbaat al lastig.
Maar deze kinderen worden groot. En als ze die boodschap iets te fanatiek hebben geleerd (zoals ik) durf je als volwassene ook je mond niet open te trekken, want dat is immers niet netjes.
woensdag 16 mei 2018 15:34
Dat is onzin, als een volwassene iemand overslaat mag een kind dat wordt overgeslagen dan niks daarvan zeggen (op een nette manier)? En wat leert een kind daarvan?
woensdag 16 mei 2018 15:36
Waarom zou je worden overgeslagen? Normaal gesproken komt iedereen gewoon aan de beurt.Gelukspopje schreef: ↑16-05-2018 15:34Dat is onzin, als een volwassene iemand overslaat mag een kind dat wordt overgeslagen dan niks daarvan zeggen (op een nette manier)? En wat leert een kind daarvan?
woensdag 16 mei 2018 15:38
Het is raar dat als het er allebei ligt je wel om het een mag vragen en niet om het ander. Want blijkbaar is het wel voor bezoek, anders lag het er niet.redbulletje schreef: ↑16-05-2018 15:29Verschil in prijs. Niet alles wat je in huis hebt hoeft voor bezoek bedoeld te zijn.
Daarbij hangt het maar net af welke waterijsjes en cornettos je haalt, want ze hoeven niet in prijs te verschillen.
Als ik iemand thee aanbied en er staat ook koffie mogen ze van mij echt wel on koffie vragen, daarom staat het er, ik zie daar niks brutaal in, ook al is koffie duurder dan water.
