Kinderen
alle pijlers
De ''One and Done'' Mama's
vrijdag 23 februari 2024 11:53
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.
Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.
Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om ons verhaal te delen met elkaar.....
Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.
Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om ons verhaal te delen met elkaar.....
| Naam | Leeftijd | Zoon/Dochter + Leeftijd |
|---|---|---|
| LevendWortelen | 36 jaar | Zoon, 2020 |
| Baggal | 40 jaar | Dochter, 2017 |
| Ollie-Ollie | - | Dochter, 2020 |
| Isalinde | 39 jaar | Dochter, 2014 |
| Enigme | - | Zoon, 2014 |
| Lemoos | - | Zoon, 2010 |
levendwortelen87 wijzigde dit bericht op 01-03-2024 21:24
7.11% gewijzigd
vrijdag 23 februari 2024 12:09
vrijdag 23 februari 2024 12:09
Ik hoor hier wel en niet. Wel omdat ik besloten heb, al heel veel jaren gelden, om het bij één kind te laten. Sterker nog, voor ik moeder werd, zag ik mezelf ook al niet met meerdere kinderen. Dat is meteen de reden waarom ik hier ook niet hoor: als er moeders met één kind aan het woord worden gelaten, hoor je eigenlijk alleen maar de kant van de mensen die éigenlijk meer kinderen hadden gewild.
Maar goed, dan toch om te belichten dat dat niet altijd het geval is: ik heb één kind, een heerlijke knul van 17, en de reden daarvoor is omdat ik maar één kind wilde. Ik heb mezelf nooit gezien als moeder van meerdere kinderen, dus dat gevoel is er eigenlijk al geweest vanaf het moment dat ik besefte dat ik wel graag moeder wilde worden.
de wens om een kind te krijgen was heel erg sterk, maar na de geboorte van mijn kind is die wens niet meer terug gekomen, dus mijn kinderwens was met deze ene vervuld. Mijn man denkt er hetzelfde over, al hebben we wel jaren geleden af en toe even geëvalueerd of we er nog hetzelfde in stonden. Deze gevoelens zijn nooit veranderd. Dit past bij ons, ons gezin is compleet.
Maar goed, dan toch om te belichten dat dat niet altijd het geval is: ik heb één kind, een heerlijke knul van 17, en de reden daarvoor is omdat ik maar één kind wilde. Ik heb mezelf nooit gezien als moeder van meerdere kinderen, dus dat gevoel is er eigenlijk al geweest vanaf het moment dat ik besefte dat ik wel graag moeder wilde worden.
de wens om een kind te krijgen was heel erg sterk, maar na de geboorte van mijn kind is die wens niet meer terug gekomen, dus mijn kinderwens was met deze ene vervuld. Mijn man denkt er hetzelfde over, al hebben we wel jaren geleden af en toe even geëvalueerd of we er nog hetzelfde in stonden. Deze gevoelens zijn nooit veranderd. Dit past bij ons, ons gezin is compleet.
vrijdag 23 februari 2024 12:09
Ik zal me hier even kort opnieuw voorstellen, willen jullie dit ook weer even in het kort doen 
Ook voor de nieuwe volgers fijn.
2 jaar geleden (januari 2022) hebben we onze eerste twijfels uitgesproken naar elkaar: is het wel zo verstandig om een 2de kind te willen? Ik heb adhd en mijn man is doof, we hebben verschillende vrienden(groepen), de communicatie is en blijft in meer of mindere mate een uitdaging, man heeft überhaupt niet echt een wens voor een tweede en ik denk dat het voor mij gewoon niet slim is. Ik ben snel overprikkeld en dingen zijn snel teveel.
We besloten de deur voor een tijdje op een kier te zetten en begin 2024, het jaar dat zoon naar school gaat (mei), verder te kijken en te beslissen. Maar in de zomer waren we eigenlijk wel zeker: we hebben een gezonde zoon, zijn blij met elkaar, zitten goed in ons vel en het gaat goed. Vooral ik kon ook niet overtuigd zeggen of ik wel echt mezelf zou blijven met een 2de. Een leuke, spontane, gezellige en relaxte LW, partner en moeder. Ik wist diep van binnen bijna zeker dat ik echt op mijn tenen moet gaan lopen met een 2de.
In de loop van 2023 ben ik overspannen thuis komen te zitten en werd nogmaals duidelijk: ''One and Done'', het is goed zo! Ook al is dat gevoelsmatig nog wel wat lastig om te zeggen/voelen. Eind 2023 heeft mijn man een sterilisatie ondergaan en is het officieel klaar.
We zijn nu 2 jaar verder en N gaat bijna naar school. Een nieuwe fase, we kijken er naar uit en tegelijkertijd zie ik er enigszins tegenop. Het wordt wel erg stil in huis
Waar andere vaak nog een baby en/of peuter thuis hebben, heb ik straks echt rust Dat is erg fijn, maar ook gek en dubbel. Al heb ik genoeg om de stilte e.d. op te vullen. Genoeg mensen met kinderen die ik kan helpen/ondersteunen, om een voorbeeld te noemen.
Fijn om hier onze ervaringen e.d. te delen met gelijkgestemde. Die heb ik zelf niet echt in de vrienden/familiekring. Al zijn er wel 3 familie leden die, 1 al zeker, het bij 1 kind zullen laten. Ik heb alleen niet echt contact met hen. Hetzelfde voor 2 psz kinderen waarvan 1 zeker alleen is en blijft, de ander weet ik niet zeker, mogelijk nog een half/stief sibling.
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en belevenissen!
Ook voor de nieuwe volgers fijn. 2 jaar geleden (januari 2022) hebben we onze eerste twijfels uitgesproken naar elkaar: is het wel zo verstandig om een 2de kind te willen? Ik heb adhd en mijn man is doof, we hebben verschillende vrienden(groepen), de communicatie is en blijft in meer of mindere mate een uitdaging, man heeft überhaupt niet echt een wens voor een tweede en ik denk dat het voor mij gewoon niet slim is. Ik ben snel overprikkeld en dingen zijn snel teveel.
We besloten de deur voor een tijdje op een kier te zetten en begin 2024, het jaar dat zoon naar school gaat (mei), verder te kijken en te beslissen. Maar in de zomer waren we eigenlijk wel zeker: we hebben een gezonde zoon, zijn blij met elkaar, zitten goed in ons vel en het gaat goed. Vooral ik kon ook niet overtuigd zeggen of ik wel echt mezelf zou blijven met een 2de. Een leuke, spontane, gezellige en relaxte LW, partner en moeder. Ik wist diep van binnen bijna zeker dat ik echt op mijn tenen moet gaan lopen met een 2de.
In de loop van 2023 ben ik overspannen thuis komen te zitten en werd nogmaals duidelijk: ''One and Done'', het is goed zo! Ook al is dat gevoelsmatig nog wel wat lastig om te zeggen/voelen. Eind 2023 heeft mijn man een sterilisatie ondergaan en is het officieel klaar.
We zijn nu 2 jaar verder en N gaat bijna naar school. Een nieuwe fase, we kijken er naar uit en tegelijkertijd zie ik er enigszins tegenop. Het wordt wel erg stil in huis
Waar andere vaak nog een baby en/of peuter thuis hebben, heb ik straks echt rust Dat is erg fijn, maar ook gek en dubbel. Al heb ik genoeg om de stilte e.d. op te vullen. Genoeg mensen met kinderen die ik kan helpen/ondersteunen, om een voorbeeld te noemen. Fijn om hier onze ervaringen e.d. te delen met gelijkgestemde. Die heb ik zelf niet echt in de vrienden/familiekring. Al zijn er wel 3 familie leden die, 1 al zeker, het bij 1 kind zullen laten. Ik heb alleen niet echt contact met hen. Hetzelfde voor 2 psz kinderen waarvan 1 zeker alleen is en blijft, de ander weet ik niet zeker, mogelijk nog een half/stief sibling.
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en belevenissen!
vrijdag 23 februari 2024 12:10
Ik weet het, deze heb ik laten sluiten omdat topicstarter zich heeft laten anonimiseren, voorheen was er een tabel en dat was wel erg prettig , beetje suf maar wel waar
vrijdag 23 februari 2024 12:18
Jufjoke schreef: ↑23-02-2024 12:09Ik hoor hier wel en niet. Wel omdat ik besloten heb, al heel veel jaren gelden, om het bij één kind te laten. Sterker nog, voor ik moeder werd, zag ik mezelf ook al niet met meerdere kinderen. Dat is meteen de reden waarom ik hier ook niet hoor: als er moeders met één kind aan het woord worden gelaten, hoor je eigenlijk alleen maar de kant van de mensen die éigenlijk meer kinderen hadden gewild.
Maar goed, dan toch om te belichten dat dat niet altijd het geval is: ik heb één kind, een heerlijke knul van 17, en de reden daarvoor is omdat ik maar één kind wilde. Ik heb mezelf nooit gezien als moeder van meerdere kinderen, dus dat gevoel is er eigenlijk al geweest vanaf het moment dat ik besefte dat ik wel graag moeder wilde worden.
de wens om een kind te krijgen was heel erg sterk, maar na de geboorte van mijn kind is die wens niet meer terug gekomen, dus mijn kinderwens was met deze ene vervuld. Mijn man denkt er hetzelfde over, al hebben we wel jaren geleden af en toe even geëvalueerd of we er nog hetzelfde in stonden. Deze gevoelens zijn nooit veranderd. Dit past bij ons, ons gezin is compleet.
Bedankt voor je verhaal. Je bent uiteraard van harte welkom, al zijn de meeste kinderen zo ver ik weet in de groep een heel stuk jonger. Maar iemand met ervaring zo gezegd is altijd goed en fijn
Fijn dat je het al vroeg zeker wist en ook dat je man hetzelfde erin stond. Ook wel erg prettig!! Gelukkig ook dat het niet voor 1 van de 2 in de loop van de tijd is veranderd. Mooi dat jullie je nu echt compleet voelen en zijn. Dat gevoel krijg ik ook steeds meer!
Hoe vind je zoon het om geen broer of zus te hebben? Vindt hij het ergens jammer of vindt hij het eigenlijk wel heerlijk zo en weet hij ook gewoon niet beter? Heeft hij ''veel'' vrienden en is hij er close mee?
Hoe is jullie band met hem? Merk je verschil met jullie band en van andere om je heen met meerdere kinderen?
Zomaar wat vragen waar ik benieuwd naar ben en in me op kwamen.
vrijdag 23 februari 2024 12:18
LevendWortelen87 schreef: ↑23-02-2024 12:10Ik weet het, deze heb ik laten sluiten omdat topicstarter zich heeft laten anonimiseren, voorheen was er een tabel en dat was wel erg prettig , beetje suf maar wel waar
Hij is niet gesloten. Ik zou gewoon vragen of ze jou TO maken van dat andere topic, het is best raar om die andere te willen laten sluiten.
vrijdag 23 februari 2024 12:24
Officieel was ik die TS. Ik wist niet dat dat ook kon, om mij topicstarter te maken onder deze naam. Dan doe ik dat...Weer wat geleerd
vrijdag 23 februari 2024 12:28
Welkom hier mee te schrijvenJufjoke schreef: ↑23-02-2024 12:09Ik hoor hier wel en niet. Wel omdat ik besloten heb, al heel veel jaren gelden, om het bij één kind te laten. Sterker nog, voor ik moeder werd, zag ik mezelf ook al niet met meerdere kinderen. Dat is meteen de reden waarom ik hier ook niet hoor: als er moeders met één kind aan het woord worden gelaten, hoor je eigenlijk alleen maar de kant van de mensen die éigenlijk meer kinderen hadden gewild.
Maar goed, dan toch om te belichten dat dat niet altijd het geval is: ik heb één kind, een heerlijke knul van 17, en de reden daarvoor is omdat ik maar één kind wilde. Ik heb mezelf nooit gezien als moeder van meerdere kinderen, dus dat gevoel is er eigenlijk al geweest vanaf het moment dat ik besefte dat ik wel graag moeder wilde worden.
de wens om een kind te krijgen was heel erg sterk, maar na de geboorte van mijn kind is die wens niet meer terug gekomen, dus mijn kinderwens was met deze ene vervuld. Mijn man denkt er hetzelfde over, al hebben we wel jaren geleden af en toe even geëvalueerd of we er nog hetzelfde in stonden. Deze gevoelens zijn nooit veranderd. Dit past bij ons, ons gezin is compleet.
kinderen/het-blijft-bij-1-kind-bij-jull ... ges/492468
vrijdag 23 februari 2024 13:01
Een heel stuk jonger? Dat kan, al heb ik mijn leeftijd niet verteld. Maar goed, ik ben 47, dus niet meer de kleine-kinderen-leeftijd.LevendWortelen87 schreef: ↑23-02-2024 12:18Bedankt voor je verhaal. Je bent uiteraard van harte welkom, al zijn de meeste kinderen zo ver ik weet in de groep een heel stuk jonger. Maar iemand met ervaring zo gezegd is altijd goed en fijn
Fijn dat je het al vroeg zeker wist en ook dat je man hetzelfde erin stond. Ook wel erg prettig!! Gelukkig ook dat het niet voor 1 van de 2 in de loop van de tijd is veranderd. Mooi dat jullie je nu echt compleet voelen en zijn. Dat gevoel krijg ik ook steeds meer!
Hoe vind je zoon het om geen broer of zus te hebben? Vindt hij het ergens jammer of vindt hij het eigenlijk wel heerlijk zo en weet hij ook gewoon niet beter? Heeft hij ''veel'' vrienden en is hij er close mee?
Hoe is jullie band met hem? Merk je verschil met jullie band en van andere om je heen met meerdere kinderen?
Zomaar wat vragen waar ik benieuwd naar ben en in me op kwamen.
Onze band is heel fijn; geen rare puberperikelen. Zoon is nou eenmaal enig kind, ik heb niet de indruk dat hij daar erg mee zit. Hij heeft nooit gevraagd om een broertje of zusje. Hij heeft wél een tijdje gelden gezegd dat hij daar nu niet aan moet denken!
Ik kan de band met mijn kind niet vergelijken met mensen om mij heen, omdat je altijd alleen de oppervlakte ziet. Dus daar kan ik niets over zeggen.
vrijdag 23 februari 2024 13:24
Sorry ik doelde op de leeftijden van de kinderenJufjoke schreef: ↑23-02-2024 13:01Een heel stuk jonger? Dat kan, al heb ik mijn leeftijd niet verteld. Maar goed, ik ben 47, dus niet meer de kleine-kinderen-leeftijd.
Onze band is heel fijn; geen rare puberperikelen. Zoon is nou eenmaal enig kind, ik heb niet de indruk dat hij daar erg mee zit. Hij heeft nooit gevraagd om een broertje of zusje. Hij heeft wél een tijdje gelden gezegd dat hij daar nu niet aan moet denken!
Ik kan de band met mijn kind niet vergelijken met mensen om mij heen, omdat je altijd alleen de oppervlakte ziet. Dus daar kan ik niets over zeggen.
De meeste, als ik het goed zeg zijn onder de 10. Natuurlijk niet erg, maar vandaar de term ''ervaring''Fijn dat jullie band goed is en het allemaal oke is voor hem.
Dat is waar wat je zegt over de band tussen andere mensen en hun kind(eren)
vrijdag 23 februari 2024 19:03
vrijdag 23 februari 2024 21:47
Geen one and done mama, wel een enig kind hier. Inmiddels ben ik midden 50. Geen idee waarom mensen altijd denken dat dat zielig is, en vragen hoe het is. We vragen nooit hoe het is om broers en zussen te hebben voordat we een volgend kind op de wereld zetten.
Je doet je kind niet tekort als je het bij één houdt. Als jij één genoeg vindt, dan is het genoeg. Wij enig kinderen
zijn niet zielig en niet ongelukkig. Voel je niet schuldig!
Nu ga ik weer, wilde het alleen even kwijt.
Je doet je kind niet tekort als je het bij één houdt. Als jij één genoeg vindt, dan is het genoeg. Wij enig kinderen
zijn niet zielig en niet ongelukkig. Voel je niet schuldig!
Nu ga ik weer, wilde het alleen even kwijt.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 23 februari 2024 22:20
Dankjewel voor dit bericht! Ik lees hier mee maar was niet voornemens om mee te schrijven omdat man en ik nog heel erg in de twijfelfase zitten; willen we nog een tweede kindje of niet? We neigen naar niet, maar ik heb dus best een schuldgevoel richting dochter daarin merk ik. Ergens zit toch in mijn achterhoofd dat ik haar dan tekort doe. Jouw bericht deed me goedHexopbezemsteel schreef: ↑23-02-2024 21:47Geen one and done mama, wel een enig kind hier. Inmiddels ben ik midden 50. Geen idee waarom mensen altijd denken dat dat zielig is, en vragen hoe het is. We vragen nooit hoe het is om broers en zussen te hebben voordat we een volgend kind op de wereld zetten.
Je doet je kind niet tekort als je het bij één houdt. Als jij één genoeg vindt, dan is het genoeg. Wij enig kinderen
zijn niet zielig en niet ongelukkig. Voel je niet schuldig!
Nu ga ik weer, wilde het alleen even kwijt.
Nu ben ik hier ook weet weg (lees wel nog mee).
vrijdag 23 februari 2024 22:27
Hexopbezemsteel schreef: ↑23-02-2024 21:47Geen one and done mama, wel een enig kind hier. Inmiddels ben ik midden 50. Geen idee waarom mensen altijd denken dat dat zielig is, en vragen hoe het is. We vragen nooit hoe het is om broers en zussen te hebben voordat we een volgend kind op de wereld zetten.
Je doet je kind niet tekort als je het bij één houdt. Als jij één genoeg vindt, dan is het genoeg. Wij enig kinderen
zijn niet zielig en niet ongelukkig. Voel je niet schuldig!
Nu ga ik weer, wilde het alleen even kwijt.
Eens hoor. Ik ben zelf ook enig kind. Niks zieligs aan, dat wordt aangepraat.
wij slapen nooit.
vrijdag 23 februari 2024 22:43
Nou, ik ben geen enig kind. Ik heb een zusje (ahum, we zijn allebei 50+)
En we lopen de deur niet plat bij elkaar, er gaan soms maanden voorbij dat we elkaar niet spreken. We zijn ook niet echt vriendinnen. Nooit geweest, al hadden we tijdens vakanties wel altijd elkaar.
Maar als er echt iets is, met haar of met mij maar vóóral met onze ouders, dan hebben we heel veel steun aan elkaar. En dat is toch anders dan met vriendinnen.
Het lijkt me ook vreselijk als je ouders overlijden of erg ziek worden en je hebt geen broer of zus.
En we lopen de deur niet plat bij elkaar, er gaan soms maanden voorbij dat we elkaar niet spreken. We zijn ook niet echt vriendinnen. Nooit geweest, al hadden we tijdens vakanties wel altijd elkaar.
Maar als er echt iets is, met haar of met mij maar vóóral met onze ouders, dan hebben we heel veel steun aan elkaar. En dat is toch anders dan met vriendinnen.
Het lijkt me ook vreselijk als je ouders overlijden of erg ziek worden en je hebt geen broer of zus.
.
vrijdag 23 februari 2024 22:54
impala schreef: ↑23-02-2024 22:43Nou, ik ben geen enig kind. Ik heb een zusje (ahum, we zijn allebei 50+)
En we lopen de deur niet plat bij elkaar, we zijn ook niet echt vriendinnen. Nooit geweest, al hadden we tijdens vakanties wel altijd elkaar.
Maar als er echt iets is, met haar of met mij maar vóóral met onze ouders, dan hebben we heel veel steun aan elkaar. En dat is toch anders dan met vriendinnen.
Het lijkt me ook vreselijk als je ouders overlijden en je hebt geen broer of zus.
Dat is maar de vraag of vriendinnen niet meer steun kunnen bieden dan een zus/broer. Natuurlijk is er die bloedband maar zegt niet alles.
Op je laatste zin: ja, dat is wel iets waarover ik weleens nadenk idd. Niet over het feit dat ik geen broer/zus heb want dat mis ik niet. Wel dat ik t.z.t. de boel moet gaan regelen, mocht mijn vader's vriendin er ondertussen ook niet meer zijn. In dat geval heb ik mijn vriendinnen van wie ik heel zeker weet, dat ze zullen helpen waar nodig.
wij slapen nooit.
vrijdag 23 februari 2024 22:56
Ik heb ook vriendinnen. Die veel meer vriendin zijn dan mijn zus. Zij weten meer van mij dan mijn zus. Sommigen ken ik al sinds mijn schooltijd. Maar toch is dat anders in echte crisissituaties. En minder onvoorwaardelijk. Bloedband is een soort pijler onder je bestaan.iceteapeach schreef: ↑23-02-2024 22:54Dat is maar de vraag of vriendinnen niet meer steun kunnen bieden dan een zus/broer. Natuurlijk is er die bloedband maar zegt niet alles.
Op je laatste zin: ja, dat is wel iets waarover ik weleens nadenk idd. Niet over het feit dat ik geen broer/zus heb want dat mis ik niet. Wel dat ik t.z.t. de boel moet gaan regelen, mocht mijn vader's vriendin er ondertussen ook niet meer zijn. In dat geval heb ik mijn vriendinnen van wie ik heel zeker weet, dat ze zullen helpen waar nodig.
.
zaterdag 24 februari 2024 08:00
Mijn moeder komt uit een gezin van drie. Toen mijn grootouders hulpbehoevend werden zaten ze elkaar vooral in de weg. Mijn moeder regelde zorg, haar siblings vonden op grote afstand dat het allemaal anders moest. De één deelde orders uit vanaf de andere kant van de wereld. Of kwam langs om tijdens een bezoek van een week de hele thuiszorg op te zeggen.impala schreef: ↑23-02-2024 22:43Nou, ik ben geen enig kind. Ik heb een zusje (ahum, we zijn allebei 50+)
En we lopen de deur niet plat bij elkaar, er gaan soms maanden voorbij dat we elkaar niet spreken. We zijn ook niet echt vriendinnen. Nooit geweest, al hadden we tijdens vakanties wel altijd elkaar.
Maar als er echt iets is, met haar of met mij maar vóóral met onze ouders, dan hebben we heel veel steun aan elkaar. En dat is toch anders dan met vriendinnen.
Het lijkt me ook vreselijk als je ouders overlijden of erg ziek worden en je hebt geen broer of zus.
De ander probeerde mijn grootouders hun geld afhandig te maken. In verband met herkenbaarheid schrijf ik het maar niet verder op, maar het was afschuwelijk.
Aan mijn vaders kant was het niet veel beter. Van de drie kinderen deed één van de siblings helemaal niets, omdat de relatie met de ouders nogal verstoord was. De ander haalde mijn (dementerende) grootouder doodleuk uit het verzorgingstehuis waar deze met veel moeite en regelwerk, en op eigen verzoek, een plekje had gekregen. Uiteraard werd dat één groot drama. Je kan wel raden wie weet kom regelen dat grootouder ergens terecht kon.
Mijn ouders worden nu snel ouder en hebben meer hulp nodig. Mijn lief en volwassen kinderen springen allemaal bij. Dan is het soms jammer dat ik geen broers of zussen heb, maar ik heb van heel dichtbij gezien dat je daar lang niet altijd steun aan hebt.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 24 februari 2024 10:25
Ik zal mij hier dan ook maar even opnieuw voorstellen: ik ben Baggal, inmiddels 40 en mijn man en ik hebben een dochter van 6, geboren oktober 2017.
Mijn Britse man en ik wonen in een Londense buitenwijk. Onze dochter is geboren na een aantal IVF (met ICSI) behandelingen. Mijn man en zeker ik hebben het daarna nog wel even gehad over een nieuwe poging, maar daar uiteindelijk toch vanaf gezien. De onzekerheid, de private weg weer bewandelen en het gedoe er om heen heeft ons doen besluiten niet verder te gaan. Destijds vond ik dat jammers maar ik denk dat ik er, met de wijsheid van nu, eigenlijk heel verstandig was. Ik heb er denk ik een jaar of twee mee geworsteld, hoewel ik mijzelf ook al een van de “lucky few” zie bij wie IVF uiteindelijk goed heeft uitgepakt. Ik ben nu 40 en zit met ons meisje in een andere fase.
Mijn man heeft 3 kinderen uit zijn vorige relatie, maar die zijn inmiddels allemaal volwassen en sommige hebben zelfs eigen kinderen: onze dochter is dus al tante.
Mijn Britse man en ik wonen in een Londense buitenwijk. Onze dochter is geboren na een aantal IVF (met ICSI) behandelingen. Mijn man en zeker ik hebben het daarna nog wel even gehad over een nieuwe poging, maar daar uiteindelijk toch vanaf gezien. De onzekerheid, de private weg weer bewandelen en het gedoe er om heen heeft ons doen besluiten niet verder te gaan. Destijds vond ik dat jammers maar ik denk dat ik er, met de wijsheid van nu, eigenlijk heel verstandig was. Ik heb er denk ik een jaar of twee mee geworsteld, hoewel ik mijzelf ook al een van de “lucky few” zie bij wie IVF uiteindelijk goed heeft uitgepakt. Ik ben nu 40 en zit met ons meisje in een andere fase.
Mijn man heeft 3 kinderen uit zijn vorige relatie, maar die zijn inmiddels allemaal volwassen en sommige hebben zelfs eigen kinderen: onze dochter is dus al tante.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 24 februari 2024 10:51
Jufjoke: welkom! En fijn dat jullie gewoon helemaal klaar waren na de komst van jullie zoon. Heeft hij in het verleden broers/zusjes gemist of dat aangegeven?
LV: Ik denk dat je een hele verstandige keuze hebt gemaakt. Van op je tenen lopen
ga je echt niet gelukkiger worden. En waarom? Als het nu goed loopt, de ADHD onder controle is en het binnen je gezin goed gaat, is dat toch prima? Ik zag twee destijds ook als een soort heilige graal (waarom? Omdat het zo hoort?), maar zie om mij heen ook mensen die twee of meer kinderen echt heel erg pittig vinden. De dochter van mijn man heeft een leergierige, ietwat verlegen dochter en daarna nog een zoontje gekregen: die laatste is echt een wildebras. Als ze hier komen logeren ben ik altijd blij wanneer ze weer verrekken vanwege de chaos en het circus in huis: die jongste kan het allemaal op stelten zetten. Ook in als wij daar zijn overigens. Ze zegt daar zelf over dat als haar zoon de oudste was geweest dat ze niet bewust voor een tweede hadden gekozen.
Onze dochter is “sassy” weet precies wat ze wil en vraagt begrijpelijkerwijs aandacht. Daarnaast zit ze op een school waarbij er om de dag huiswerk is. Ik heb een pittige baan… dus ja… ik ben oprecht blij dat het zo loopt en dat het vooral nog heel lang goed mag zijn en blijven. Het contact met de kinderen uit mijn man’s 1e huwelijk is goed. Zijn jongste zoon was hier met zijn vrouw en hun 9 maanden oude baby. Dan kan onze dochter even “moederen”.
LV: Ik denk dat je een hele verstandige keuze hebt gemaakt. Van op je tenen lopen
ga je echt niet gelukkiger worden. En waarom? Als het nu goed loopt, de ADHD onder controle is en het binnen je gezin goed gaat, is dat toch prima? Ik zag twee destijds ook als een soort heilige graal (waarom? Omdat het zo hoort?), maar zie om mij heen ook mensen die twee of meer kinderen echt heel erg pittig vinden. De dochter van mijn man heeft een leergierige, ietwat verlegen dochter en daarna nog een zoontje gekregen: die laatste is echt een wildebras. Als ze hier komen logeren ben ik altijd blij wanneer ze weer verrekken vanwege de chaos en het circus in huis: die jongste kan het allemaal op stelten zetten. Ook in als wij daar zijn overigens. Ze zegt daar zelf over dat als haar zoon de oudste was geweest dat ze niet bewust voor een tweede hadden gekozen.
Onze dochter is “sassy” weet precies wat ze wil en vraagt begrijpelijkerwijs aandacht. Daarnaast zit ze op een school waarbij er om de dag huiswerk is. Ik heb een pittige baan… dus ja… ik ben oprecht blij dat het zo loopt en dat het vooral nog heel lang goed mag zijn en blijven. Het contact met de kinderen uit mijn man’s 1e huwelijk is goed. Zijn jongste zoon was hier met zijn vrouw en hun 9 maanden oude baby. Dan kan onze dochter even “moederen”.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 24 februari 2024 14:35
Eerst even een zwaai naar Baggal en Engime!
Ik zal me ook even opnieuw voorstellen. Ik ben zelf enig kind en heb een dochter van 9. Nooit de vurige wens voor een tweede kind gehad maar toen dochterlief een jaar of 4 was heb ik er wel over nagedacht. Man wilde echter geen tweede dus toen hield het op.
Ik heb het zelf nooit erg gevonden om enig kind te zijn maar weet natuurlijk ook niet hoe het met een broer of zus was geweest. Ik vind het voor mijn dochter soms wel jammer dat ze de levenslange band met een broer of zus mist en niemand heeft met dezelfde jeugdherinneringen. Ze is gelukkig heel sociaal en heeft veel vriendinnen maar dat is natuurlijk toch anders. Ze vraagt ook weleens om een zusje (geen broertje:-) Gelukkig heeft ze een hele goede band met haar neef en nichtjes, daar ben ik extra dankbaar voor.
Ik heb wel het idee dat er tegenwoordig meer enig kinderen zijn dan vroeger. Ik was in mijn klas altijd de enige maar bij mijn dochter in de klas zitten er best veel.
Ik denk dat het zowel voor- als nadelen heeft om enig kind te zijn. Het hebben van een broer of zus is natuurlijk ook geen garantie voor een goede band. Ik ken zowel broers als zussen die heel hecht zijn als broers en zussen die elkaar echt de tent uit vechten.
Het lijkt me wel lastig als mijn ouders ouder (en misschien hulpbehoevend) worden maar aan de andere kant heb je bij grote gezinnen ook geen garantie dat je die last echt samen kunt dragen.
Ik ben dolgelukkig met mijn dochter en we hebben een hele fijne dynamiek met z'n drieën. Sinds drie jaar hebben we twee katten en daar is ze stapeldol op. Ze is erg zorgzaam en vindt het ook leuk om met jongere kinderen te spelen, ze is dol op baby's.
Gisteren waren we bij een vriendin van me met drie jonge kinderen. Erg gezellig maar mijn dochter was na afloop behoorlijk moe:-) Ik speelde vroeger ook vaak bij een vriendin die uit een groot gezin kwam. Heel gezellig maar na afloop genoot ik ook weer van de rust thuis.
Ik zal me ook even opnieuw voorstellen. Ik ben zelf enig kind en heb een dochter van 9. Nooit de vurige wens voor een tweede kind gehad maar toen dochterlief een jaar of 4 was heb ik er wel over nagedacht. Man wilde echter geen tweede dus toen hield het op.
Ik heb het zelf nooit erg gevonden om enig kind te zijn maar weet natuurlijk ook niet hoe het met een broer of zus was geweest. Ik vind het voor mijn dochter soms wel jammer dat ze de levenslange band met een broer of zus mist en niemand heeft met dezelfde jeugdherinneringen. Ze is gelukkig heel sociaal en heeft veel vriendinnen maar dat is natuurlijk toch anders. Ze vraagt ook weleens om een zusje (geen broertje:-) Gelukkig heeft ze een hele goede band met haar neef en nichtjes, daar ben ik extra dankbaar voor.
Ik heb wel het idee dat er tegenwoordig meer enig kinderen zijn dan vroeger. Ik was in mijn klas altijd de enige maar bij mijn dochter in de klas zitten er best veel.
Ik denk dat het zowel voor- als nadelen heeft om enig kind te zijn. Het hebben van een broer of zus is natuurlijk ook geen garantie voor een goede band. Ik ken zowel broers als zussen die heel hecht zijn als broers en zussen die elkaar echt de tent uit vechten.
Het lijkt me wel lastig als mijn ouders ouder (en misschien hulpbehoevend) worden maar aan de andere kant heb je bij grote gezinnen ook geen garantie dat je die last echt samen kunt dragen.
Ik ben dolgelukkig met mijn dochter en we hebben een hele fijne dynamiek met z'n drieën. Sinds drie jaar hebben we twee katten en daar is ze stapeldol op. Ze is erg zorgzaam en vindt het ook leuk om met jongere kinderen te spelen, ze is dol op baby's.
Gisteren waren we bij een vriendin van me met drie jonge kinderen. Erg gezellig maar mijn dochter was na afloop behoorlijk moe:-) Ik speelde vroeger ook vaak bij een vriendin die uit een groot gezin kwam. Heel gezellig maar na afloop genoot ik ook weer van de rust thuis.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
