Kinderen
alle pijlers
Dochter (11) maakt veel onnodige slordigheidsfouten.
maandag 18 februari 2019 12:09
Hoi,
Mijn dochter doet het prima op school (groep 7), alleen keldert haar gemiddelde af en toe door stomme fouten zoals: vergeten te kijken of er op de achterkant van het blaadje ook nog opdrachten staan, of dingen door elkaar halen of niet goed te kijken. Kortom, echt stomme fouten.
Ze scoort I+ voor spelling en zit met begrijpend lezen ook op I niveau, maar regelmatig heeft ze dus weer zo'n actie wat het rapportcijfer dan naar beneden haalt.
Mijn dochter is een slow starter. Is in groep 3 blijven zitten wegens niet halen van AVI-score en nihilscores op cito rekenen. Nu is ze al 3 jaar AVI-UIT en scoort ze voor rekenen een hoge III met rapportcijfer 7-.
Kortom. Prima leerling, alleen slordig en ontzettend dromerig. Moeite met aanleren nieuwe dingen, domweg omdat ze niet oplet.
Eind dit jaar krijgen we voorlopig studie-advies. Ik zou het zonde vinden als ze door dit slordige werken een advies krijgt mede-gebaseerd op het slordige werken. Thuis heeft ze moeite met langer dan 5 minuten met iets bezig te zijn. Zou dit een aanwijzing kunnen zijn voor ADD? (ik ga zelf binnenkort het traject ook in). Moeten we dit laten onderzoeken of het gewoon zo laten?
School geeft wel extra instructie tijdens aanleerlessen maar nog maakt ze die stomme fouten steeds.
Mijn dochter doet het prima op school (groep 7), alleen keldert haar gemiddelde af en toe door stomme fouten zoals: vergeten te kijken of er op de achterkant van het blaadje ook nog opdrachten staan, of dingen door elkaar halen of niet goed te kijken. Kortom, echt stomme fouten.
Ze scoort I+ voor spelling en zit met begrijpend lezen ook op I niveau, maar regelmatig heeft ze dus weer zo'n actie wat het rapportcijfer dan naar beneden haalt.
Mijn dochter is een slow starter. Is in groep 3 blijven zitten wegens niet halen van AVI-score en nihilscores op cito rekenen. Nu is ze al 3 jaar AVI-UIT en scoort ze voor rekenen een hoge III met rapportcijfer 7-.
Kortom. Prima leerling, alleen slordig en ontzettend dromerig. Moeite met aanleren nieuwe dingen, domweg omdat ze niet oplet.
Eind dit jaar krijgen we voorlopig studie-advies. Ik zou het zonde vinden als ze door dit slordige werken een advies krijgt mede-gebaseerd op het slordige werken. Thuis heeft ze moeite met langer dan 5 minuten met iets bezig te zijn. Zou dit een aanwijzing kunnen zijn voor ADD? (ik ga zelf binnenkort het traject ook in). Moeten we dit laten onderzoeken of het gewoon zo laten?
School geeft wel extra instructie tijdens aanleerlessen maar nog maakt ze die stomme fouten steeds.
anoniem_651d480a3d1d1 wijzigde dit bericht op 18-02-2019 12:10
Reden: typfout
Reden: typfout
0.31% gewijzigd
maandag 18 februari 2019 13:25
Waar lees jij in mijn OT dat ik verder ga dan stimuleren? Ze gaf bij het eten aan dat als ze fouten maakt, het niet komt omdat ze het niet wist, maar omdat ze het vergat of niet had gezien. Ik heb het er verder niet over gehad met haar. Ik zoek gewoon handvatten voor het a.s. oudergesprek, wat we moeten doen met dat slordige werken, en hoe we dat kunnen voorkomen. Naar bijles gaat ze ook niet. Het enige wat ik doe is haar overhoren. En als ze meer dan 3 fout heeft bij Topo, zeg ik dat ze weer even verder moet leren. Is dat overstimulatie?luiwammes schreef: ↑18-02-2019 13:21Wat jij miste was stimulering. Wat mijn ouders deden ging verder dan stimuleren, het was richting pushen. Op basis van je OT krijg ik de indruk dat je ook verder gaat dan stimuleren. Als je een kind wil stimuleren dan moedig je de eigen wensen van het kind aan. Dan moet je dus eerst goed nagaan wat die wensen zijn. Bij het jeugdjournaal werken, maar wat nog meer? Waar voelt ze zich prettig bij? Welke vakken vindt ze leuk? Houdt ze van leren of van creatieve dingen? Is ze graag onder de mensen? Op basis daarvan kun je er voor haar zijn zonder te pushen.
Als mijn ouders me hadden gestimuleerd in plaats van gepusht dan hadden ze me op toneel les gezet in plaats van op bijles.
maandag 18 februari 2019 13:26
pantoffel81 schreef: ↑18-02-2019 12:23Omdat het geen kwestie is van niet weten, maar van vergeten en snel afgeleid zijn.
Wat wil ze zelf met haar toekomst?
maandag 18 februari 2019 13:27
Ik denk dat je het heel goed bedoelt. En het is ook verstandig om het in de gaten houden, maar wat jou is overkomen, is geen graadmeter van hoe haar leven gaat lopen. Iedereen volgt z'n eigen pad. Gun het haar om zichzelf te zijn en daardoor ook op haar eigen niveau te leren en te ontdekken. Juist als jij er onvoorwaardelijk bent kan zij groeien en dat is wat je uiteindelijk wilt.
Hallo?!
maandag 18 februari 2019 13:29
Ik probeer je niet aan te vallen! Ik schreef dat ik de indruk krijg dat het iets verder gaat. Ik wil hier niet mee zeggen dat je een moeder bent die haar kind teveel pusht. Wel raad ik aan om erop te letten dat je stimuleert, maar niet pusht.pantoffel81 schreef: ↑18-02-2019 13:25Waar lees jij in mijn OT dat ik verder ga dan stimuleren? Ze gaf bij het eten aan dat als ze fouten maakt, het niet komt omdat ze het niet wist, maar omdat ze het vergat of niet had gezien. Ik heb het er verder niet over gehad met haar. Ik zoek gewoon handvatten voor het a.s. oudergesprek, wat we moeten doen met dat slordige werken, en hoe we dat kunnen voorkomen. Naar bijles gaat ze ook niet. Het enige wat ik doe is haar overhoren. En als ze meer dan 3 fout heeft bij Topo, zeg ik dat ze weer even verder moet leren. Is dat overstimulatie?
maandag 18 februari 2019 13:32
pantoffel81 schreef: ↑18-02-2019 13:13Mijn ouders stimuleerden mij nergens in. Ondanks alleen negens en tienen, verknalde ik mijn cito volledig en kon ik nog net naar de mavo. Mijn ouders hebben altijd gezegd dat ze spijt hebben gehad dat ze toen niet aan de bel hebben getrokken. De leraar had gezegd dat de Citoscore bindend was. Heb me nergens zo ongelukkig gevoeld, ik vond geen aansluiting en bracht de pauzes op de wc door. Eenmaal op de HAVO bloeide ik op.
Begrijp me goed, ze hoeft van mij niet perse naar havo of vwo, maar ik zou het zonde vinden als het schooladvies anders uitvalt dan haar kunnen. Misschien wil ik niet mijn fout herstellen, maar wel die van mijn ouders dan.
Mijn dochter wil voor het jeugdjournaal werken.
Ze zit in groep zeven, het voorlopig advies is nog niet aan de orde op school maar hij maakt je eet nu al druk over. Waarom?
Tussen het voorlopige en definitieve advies is nog genoeg tijd om je druk te maken. En misschien is het niet eens nodig.
Neem het leven wat meer zoals het komt. Mijn middelste zit nu pas op zijn plek. Na groep 1, wilde hij naar groep 3, maar ging naar groep 2. Sindsdien vond hij er geen zak aan op school. Hij was niet ongelukkig, dat niet, maar hij zag het nut er niet van. Havo was drama tot hij in vier havo bleef zitten, maar wel zijn doel vond. Daarna de havo zeer gemotiveerd af gemaakt, en nu zit hij op het hbo van zijn dromen.
Achteraf gezien passen het hele s systeem van school en zoon gewoon niet zo goed bij elkaar. Hij kan heel makkelijk dingen leren als hij het wil. Het systeem van leerstof per jaarklas past niet bij hem. Hij leerde klokkijken, van niets tot de seconde nauwkeurig in twee dagen, analoog en digitaal in groep drie. Op dat moment hoefde hij alleen de hele en de halve uren te kennen. Voor hem is het alles of niets.
maandag 18 februari 2019 13:33
Dit!watdachtjehiervan schreef: ↑18-02-2019 12:14Ik vind stomme fouten erg denigrerend. Ik hoop niet dat je dit ook zo noemt naar dochter toe.
Ik herken mezelf in je dochter. Het is iets wat in je dochter zit en er niet uit te krijgen zal zijn. Je dochter gaat dit ook op de middelbare school doen. Daarom zou ik dat juist mee nemen in de keuze van een school.
Je typt ook dat ze snel is afgeleid. Ook om die reden zou ik haar niet op een niveau doen waar ze het hard te halen heeft.
Waarom zou je haar testen op add? Wat levert het op?
'I don't need an inspirational quote. I Just need coffee.
maandag 18 februari 2019 13:34
En dit!
'I don't need an inspirational quote. I Just need coffee.
maandag 18 februari 2019 13:35
handigmetgeld schreef: ↑18-02-2019 13:30Dat is bij een meisje van 11 nou niet echt een doorslaggevend argument.
Ik luister graag wel naar mijn kinderen. Kan ik nog zo willen dat ze naar het gym gaan, maar als het dromers zijn, dan zijn ze misschien beter af op een vrije school met veel kunst en theater zoals iemand anders uit eigen ervaring schreef.
maandag 18 februari 2019 13:36
Ik heb ook ADD.
En weet je wat ik het allerergst vind? Dat ik al die jaren door anderen en uiteindelijk ook door mezelf, bekritiseerd werd op allerlei punten.
Ik heb er zo'n ontzettend negatief zelfbeeld door gekregen! Op het VO voelt het, achteraf gezien, wel als een hoogtepunt! Hoe kon ik zo stom zijn te vergeten mijn Frans huiswerk te leren. Hoe kon ik mijn gymtas nou vergeten.
Waarom kon ik na 3 jaar nog steeds het juiste lokaal niet weten voor bepaalde vakken???
Oh, wat heb ik gehuild om mezelf toen ik eindelijk ontdekte waar (bijna) alles wat ik 'fout deed' door veroorzaakt werd! En wat scheelt het veel dat ik tegenwoordig kan kijken naar wat er vandaag WEL gelukt is ipv wat niet (want gelukkig lukt er een hele hoop wel! Dat was ik zelf echt vergeten...). Dat maakt mijn leven een stuk beter, al zal ik dat negatieve zelfbeeld nooit helemaal kwijtraken.
ADD steekt vooral bij het VO de kop op, omdat je dan ineens zoveel zelfstandig moet doen. En ja, leren zal je dochter wel kunnen. Maar een advies is er een voor een totaalplaatje, niet voor een IQ. En mocht het toevallig ADD zijn (uit een appelboom vallen over het algemeen geen peren), dan zal dit in de brugklas niet over zijn.
Noem het dus alsjeblieft geen domme fouten!
(en een beetje begeleiding van een leerkracht zou wel helpen. Want wat wil je laten zien met een rapportpunt? Of ze kan rekenen of of ze de boel goed genoeg kan ordenen om de hele toets te maken? Een keer 'meisje, denk je ook aan de acherkant?' zal wonderen doen!
Over het algemeen helpt een diagnose wel wat in begrip tonen voor anderen en zicht krijgen op wat je mankeert. Laat haar eens bekijken! En nee, je hoeft echt niet meteen aan de pillen of zo (al heb ik die wel en verrichten ze hier wonderen!)
En weet je wat ik het allerergst vind? Dat ik al die jaren door anderen en uiteindelijk ook door mezelf, bekritiseerd werd op allerlei punten.
Ik heb er zo'n ontzettend negatief zelfbeeld door gekregen! Op het VO voelt het, achteraf gezien, wel als een hoogtepunt! Hoe kon ik zo stom zijn te vergeten mijn Frans huiswerk te leren. Hoe kon ik mijn gymtas nou vergeten.
Waarom kon ik na 3 jaar nog steeds het juiste lokaal niet weten voor bepaalde vakken???
Oh, wat heb ik gehuild om mezelf toen ik eindelijk ontdekte waar (bijna) alles wat ik 'fout deed' door veroorzaakt werd! En wat scheelt het veel dat ik tegenwoordig kan kijken naar wat er vandaag WEL gelukt is ipv wat niet (want gelukkig lukt er een hele hoop wel! Dat was ik zelf echt vergeten...). Dat maakt mijn leven een stuk beter, al zal ik dat negatieve zelfbeeld nooit helemaal kwijtraken.
ADD steekt vooral bij het VO de kop op, omdat je dan ineens zoveel zelfstandig moet doen. En ja, leren zal je dochter wel kunnen. Maar een advies is er een voor een totaalplaatje, niet voor een IQ. En mocht het toevallig ADD zijn (uit een appelboom vallen over het algemeen geen peren), dan zal dit in de brugklas niet over zijn.
Noem het dus alsjeblieft geen domme fouten!
(en een beetje begeleiding van een leerkracht zou wel helpen. Want wat wil je laten zien met een rapportpunt? Of ze kan rekenen of of ze de boel goed genoeg kan ordenen om de hele toets te maken? Een keer 'meisje, denk je ook aan de acherkant?' zal wonderen doen!
Over het algemeen helpt een diagnose wel wat in begrip tonen voor anderen en zicht krijgen op wat je mankeert. Laat haar eens bekijken! En nee, je hoeft echt niet meteen aan de pillen of zo (al heb ik die wel en verrichten ze hier wonderen!)
maandag 18 februari 2019 13:38
pantoffel81 schreef: ↑18-02-2019 13:25Waar lees jij in mijn OT dat ik verder ga dan stimuleren? Ze gaf bij het eten aan dat als ze fouten maakt, het niet komt omdat ze het niet wist, maar omdat ze het vergat of niet had gezien. Ik heb het er verder niet over gehad met haar. Ik zoek gewoon handvatten voor het a.s. oudergesprek, wat we moeten doen met dat slordige werken, en hoe we dat kunnen voorkomen. Naar bijles gaat ze ook niet. Het enige wat ik doe is haar overhoren. En als ze meer dan 3 fout heeft bij Topo, zeg ik dat ze weer even verder moet leren. Is dat overstimulatie?
Maar dat staat dus niet in de OP; wél dat ze steeds stomme fouten maakt. Vandaar mijn misschien voorbarige conclusie, waarvoor mijn excuses. Ik blijf er wel bij dat teveel hameren op die slordigheid geen zin heeft, omdat het geen slordigheid is die voortkomt uit onverschilligheid.
Misschien zou je de leerkracht kunnen vragen om haar ongemerkt een beetje te helpen, zoals bijvoorbeeld door bij een toets in het algemeen in de klas te zeggen: kijk ook even op de achterkant van je blad?
maandag 18 februari 2019 13:46
Neem je kind zoals het is en projecteer je eigen verleden en wensen niet op de toekomst van je kind.
Je benadert het nu negatief: ze is slordig en maakt veel onnodige fouten. Je geeft hiermee een waardeoordeel en je dochter zal zich uiteindelijk naar dat oordeel gaan gedragen. Jouw normen en waarden neemt ze over en projecteert ze op zichzelf. Nu leer je haar maar een ding; dat ze niet goed is zoals ze is.
Draai dat slordige nu eens om: ze is creatief. Dit wordt jullie startpunt. Hoe ga je haar creativiteit het beste stimuleren? Hoe geef je haar de ruimte om te mogen zijn wie ze is?
En ja, ik ben een ervaringsdeskundige. Slordig, lui en zonde dat ze haar intelligentie niet gebruikt. Dit werd vroeger over me gezegd en helaas heb ik dit tot me genomen en mijn zelfbeeld laten bepalen.
Achteraf zeggen mijn ouders ook dat ze het verkeerd hebben gedaan. In plaats van te drammen over gymnasium (waar ik op zat en me verveelde), hadden ze me beter naar een Vrije School kunnen sturen en me heerlijk laten fladderen. Dat is namelijk waar ik goed in ben: fladderen. Ik heb altijd honderd ideeën in mijn hoofd, ben creatief en uitermate scherp als iets me interesseert.
Helaas moest ik hier veertig voor worden. In plaats van rechten studeren ('je bent een kwartje, dus gedraag je als een kwartje!') wilde ik naar de toneelschool. Niet dat ik mezelf nu in de Luizenmoeder had zien spelen (alhoewel de rol van Helma me op het lijf geschreven is), maar ik had tenminste kunnen doen waar mijn talenten en interesses liggen.
Mijn advies aan jou: accepteer je dochter. Kijk naar haar positieve kanten en koester ze. Mocht je onverhoopt toch een negatief waardeoordeel over iets (slordig bijvoorbeeld) geven, draai het dan om.
Je benadert het nu negatief: ze is slordig en maakt veel onnodige fouten. Je geeft hiermee een waardeoordeel en je dochter zal zich uiteindelijk naar dat oordeel gaan gedragen. Jouw normen en waarden neemt ze over en projecteert ze op zichzelf. Nu leer je haar maar een ding; dat ze niet goed is zoals ze is.
Draai dat slordige nu eens om: ze is creatief. Dit wordt jullie startpunt. Hoe ga je haar creativiteit het beste stimuleren? Hoe geef je haar de ruimte om te mogen zijn wie ze is?
En ja, ik ben een ervaringsdeskundige. Slordig, lui en zonde dat ze haar intelligentie niet gebruikt. Dit werd vroeger over me gezegd en helaas heb ik dit tot me genomen en mijn zelfbeeld laten bepalen.
Achteraf zeggen mijn ouders ook dat ze het verkeerd hebben gedaan. In plaats van te drammen over gymnasium (waar ik op zat en me verveelde), hadden ze me beter naar een Vrije School kunnen sturen en me heerlijk laten fladderen. Dat is namelijk waar ik goed in ben: fladderen. Ik heb altijd honderd ideeën in mijn hoofd, ben creatief en uitermate scherp als iets me interesseert.
Helaas moest ik hier veertig voor worden. In plaats van rechten studeren ('je bent een kwartje, dus gedraag je als een kwartje!') wilde ik naar de toneelschool. Niet dat ik mezelf nu in de Luizenmoeder had zien spelen (alhoewel de rol van Helma me op het lijf geschreven is), maar ik had tenminste kunnen doen waar mijn talenten en interesses liggen.
Mijn advies aan jou: accepteer je dochter. Kijk naar haar positieve kanten en koester ze. Mocht je onverhoopt toch een negatief waardeoordeel over iets (slordig bijvoorbeeld) geven, draai het dan om.
maandag 18 februari 2019 13:50
Stefke schreef: ↑18-02-2019 13:36Ik heb ook ADD.
En weet je wat ik het allerergst vind? Dat ik al die jaren door anderen en uiteindelijk ook door mezelf, bekritiseerd werd op allerlei punten.
Ik heb er zo'n ontzettend negatief zelfbeeld door gekregen! Op het VO voelt het, achteraf gezien, wel als een hoogtepunt! Hoe kon ik zo stom zijn te vergeten mijn Frans huiswerk te leren. Hoe kon ik mijn gymtas nou vergeten.
Waarom kon ik na 3 jaar nog steeds het juiste lokaal niet weten voor bepaalde vakken???
Oh, wat heb ik gehuild om mezelf toen ik eindelijk ontdekte waar (bijna) alles wat ik 'fout deed' door veroorzaakt werd! En wat scheelt het veel dat ik tegenwoordig kan kijken naar wat er vandaag WEL gelukt is ipv wat niet (want gelukkig lukt er een hele hoop wel! Dat was ik zelf echt vergeten...). Dat maakt mijn leven een stuk beter, al zal ik dat negatieve zelfbeeld nooit helemaal kwijtraken.
ADD steekt vooral bij het VO de kop op, omdat je dan ineens zoveel zelfstandig moet doen. En ja, leren zal je dochter wel kunnen. Maar een advies is er een voor een totaalplaatje, niet voor een IQ. En mocht het toevallig ADD zijn (uit een appelboom vallen over het algemeen geen peren), dan zal dit in de brugklas niet over zijn.
Noem het dus alsjeblieft geen domme fouten!
(en een beetje begeleiding van een leerkracht zou wel helpen. Want wat wil je laten zien met een rapportpunt? Of ze kan rekenen of of ze de boel goed genoeg kan ordenen om de hele toets te maken? Een keer 'meisje, denk je ook aan de acherkant?' zal wonderen doen!
Over het algemeen helpt een diagnose wel wat in begrip tonen voor anderen en zicht krijgen op wat je mankeert. Laat haar eens bekijken! En nee, je hoeft echt niet meteen aan de pillen of zo (al heb ik die wel en verrichten ze hier wonderen!)
Precies, herkenbaar. Dat is ook exact de reden waarom ik me ook laat testen op ADD. Om voor mezelf recht te breien dat die STOMME fouten niet worden veroorzaakt door luiheid of laksheid.
Maar het is allemaal weer een beetje tegenstrijdig hier. 'Laten zijn wie ze is, geen stempel, maar je mag het geen stomme fouten noemen, want: dat komt waarschijnlijk door ADD..." Hoe leg je dat uit aan een kind van 11?
Overigens weet ik niet of ik straks door mijn eigen ADD-diagnose mijn fouten niet meer stom ga noemen, maar: onnodig. Ik vind het soms gewoon nog echt ''stom/dom'. Mag dat?
maandag 18 februari 2019 13:55
*Toos* schreef: ↑18-02-2019 13:46Neem je kind zoals het is en projecteer je eigen verleden en wensen niet op de toekomst van je kind.
Je benadert het nu negatief: ze is slordig en maakt veel onnodige fouten. Je geeft hiermee een waardeoordeel en je dochter zal zich uiteindelijk naar dat oordeel gaan gedragen. Jouw normen en waarden neemt ze over en projecteert ze op zichzelf. Nu leer je haar maar een ding; dat ze niet goed is zoals ze is.
Draai dat slordige nu eens om: ze is creatief. Dit wordt jullie startpunt. Hoe ga je haar creativiteit het beste stimuleren? Hoe geef je haar de ruimte om te mogen zijn wie ze is?
En ja, ik ben een ervaringsdeskundige. Slordig, lui en zonde dat ze haar intelligentie niet gebruikt. Dit werd vroeger over me gezegd en helaas heb ik dit tot me genomen en mijn zelfbeeld laten bepalen.
Achteraf zeggen mijn ouders ook dat ze het verkeerd hebben gedaan. In plaats van te drammen over gymnasium (waar ik op zat en me verveelde), hadden ze me beter naar een Vrije School kunnen sturen en me heerlijk laten fladderen. Dat is namelijk waar ik goed in ben: fladderen. Ik heb altijd honderd ideeën in mijn hoofd, ben creatief en uitermate scherp als iets me interesseert.
Helaas moest ik hier veertig voor worden. In plaats van rechten studeren ('je bent een kwartje, dus gedraag je als een kwartje!') wilde ik naar de toneelschool. Niet dat ik mezelf nu in de Luizenmoeder had zien spelen (alhoewel de rol van Helma me op het lijf geschreven is), maar ik had tenminste kunnen doen waar mijn talenten en interesses liggen.
Mijn advies aan jou: accepteer je dochter. Kijk naar haar positieve kanten en koester ze. Mocht je onverhoopt toch een negatief waardeoordeel over iets (slordig bijvoorbeeld) geven, draai het dan om.
Nogmaals, ik PRAAT hier niet met mijn kind over.... Ik ben GEEN moment boos op haar geworden over die foutjes, en ik geef geen oordeel, Alleen hier op een forum met wildvreemden. Geef ik je overigens de indruk dat ik haar niet accepteer? Je laatste zin komt enorm betuttelend/kwetsend over.
maandag 18 februari 2019 13:56
Oh, eens. Als je met 'toekomst' de komende 2 jaar bedoelt, ben ik het volledig met je eens. Maar een kind van 11 overziet echt niet dat als ze nu zegt 'ik wil helemaal niet zo hard moeten studeren', dat dat over 10 jaar wel eens kan betekenen dat ze nog een opleiding erbovenop stapelt omdat ze dat dan wel nodig vindt. Nu denk ik dat je ook helemaal niet zover vooruit moet denken, maar TO doet dat wel.
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
maandag 18 februari 2019 13:58
pantoffel81 schreef: ↑18-02-2019 13:50Precies, herkenbaar. Dat is ook exact de reden waarom ik me ook laat testen op ADD. Om voor mezelf recht te breien dat die STOMME fouten niet worden veroorzaakt door luiheid of laksheid.
Maar het is allemaal weer een beetje tegenstrijdig hier. 'Laten zijn wie ze is, geen stempel, maar je mag het geen stomme fouten noemen, want: dat komt waarschijnlijk door ADD..." Hoe leg je dat uit aan een kind van 11?
Overigens weet ik niet of ik straks door mijn eigen ADD-diagnose mijn fouten niet meer stom ga noemen, maar: onnodig. Ik vind het soms gewoon nog echt ''stom/dom'. Mag dat?
Het tegen jezelf zeggen is natuurlijk iets anders dan het tegenover je kind zo benoemen.
Ik ben trouwens, in tegenstelling tot velen, geen tegenstander van etiketjes, omdat ik het gezien hoe het mensen vooruit kan helpen als ze weten wat er aan de hand is.
maandag 18 februari 2019 13:58
Helemaal niet, wat een aannames hier zeg.. ik geef alleen mijn vrees aan dat ze door deze slordige houding wellicht een ander schooladvies KAN krijgen.handigmetgeld schreef: ↑18-02-2019 13:56Oh, eens. Als je met 'toekomst' de komende 2 jaar bedoelt, ben ik het volledig met je eens. Maar een kind van 11 overziet echt niet dat als ze nu zegt 'ik wil helemaal niet zo hard moeten studeren', dat dat over 10 jaar wel eens kan betekenen dat ze nog een opleiding erbovenop stapelt omdat ze dat dan wel nodig vindt. Nu denk ik dat je ook helemaal niet zover vooruit moet denken, maar TO doet dat wel.
maandag 18 februari 2019 13:58
maandag 18 februari 2019 14:00
zucht, ik ZEG het niet TEGEN mijn kind. Ik zeg het OVER mijn kind op een forum vol vreemden die niet de moeite hebben het topic eens goed door te lezen.Ikzegookwat schreef: ↑18-02-2019 13:58Het tegen jezelf zeggen is natuurlijk iets anders dan het tegenover je kind zo benoemen.
Ik ben trouwens, in tegenstelling tot velen, geen tegenstander van etiketjes, omdat ik het gezien hoe het mensen vooruit kan helpen als ze weten wat er aan de hand is.
maandag 18 februari 2019 14:02
Thanx, gaat faalangst ooit over?
maandag 18 februari 2019 14:05
pantoffel81 schreef: ↑18-02-2019 14:00zucht, ik ZEG het niet TEGEN mijn kind. Ik zeg het OVER mijn kind op een forum vol vreemden die niet de moeite hebben het topic eens goed door te lezen.
Ook hier lees je een oordeel waar het niet zo bedoeld is. En blijkbaar heb je mijn eerdere post ook niet gelezen. Ik probeer oprecht adviezen te geven op grond van mij eigen ervaring én ervaring met één van mijn kinderen. Maar als je alleen het negatieve wilt zien, dan kun je er waarschijnlijk niets mee.
anoniem_379633 wijzigde dit bericht op 18-02-2019 14:06
0.74% gewijzigd
maandag 18 februari 2019 14:06
Daar heb ik dan weer geen ervaring mee, dus helaas kan ik je daar geen advies over geven
maandag 18 februari 2019 14:13
handigmetgeld schreef: ↑18-02-2019 13:56Oh, eens. Als je met 'toekomst' de komende 2 jaar bedoelt, ben ik het volledig met je eens. Maar een kind van 11 overziet echt niet dat als ze nu zegt 'ik wil helemaal niet zo hard moeten studeren', dat dat over 10 jaar wel eens kan betekenen dat ze nog een opleiding erbovenop stapelt omdat ze dat dan wel nodig vindt. Nu denk ik dat je ook helemaal niet zover vooruit moet denken, maar TO doet dat wel.
Ja die toekomst bedoelde ik
