Kinderen
alle pijlers
Dochter (9) wil zelf onderzoek naar ADHD
zondag 22 april 2018 23:38
Overigens heb ik de diagnose wel, en man niet. Maar man schrok zich rot bij het invullen van de lijsten van zoon. Behandelaar van zoon en ik zijn er vrij van overtuigd dat zoon het niet perse van mij heeft, maar omdat man geen last heeft is onderzoeken zinloos (en ja, ons huishouden is 1 complete chaos)
zondag 22 april 2018 23:41
Ik vind mijn 10 jarige dochter ook leuk zoals ze is en voor mij hoeft ze geen medicijnen te nemen.
Maar ik gun haar rust in haar hoofd zodat ze nu wel goed kan meekomen op school en nu wel zelfverzekerd is doordat haar schoolwerk makkelijker afgaat.
Dus ja, mijn dochter is getest en gebruikt nu medicijnen. Alleen op school.
En ze is nog steeds leuk..
Maar ik gun haar rust in haar hoofd zodat ze nu wel goed kan meekomen op school en nu wel zelfverzekerd is doordat haar schoolwerk makkelijker afgaat.
Dus ja, mijn dochter is getest en gebruikt nu medicijnen. Alleen op school.
En ze is nog steeds leuk..
zondag 22 april 2018 23:59
Dat je eerst alles wat minder ingrijpend is wilt proberen snap ik. Gelukkig hoef je daar nog helemaal niet over na te denken want je dochter heeft (nog) geen diagnose. Ga gewoon eerst met haar in gesprek en vraag waarom ze een test wil. Als ze serieus is maak je een afspraak bij de huisarts.
maandag 23 april 2018 00:21
Hou veranderingen in de gaten. Stel haar gerust. Maar je neemt dat vriendinnetje niet serieus. Hoeft ook niet maar wie zegt dat ze liegt dat ze soms wél snel boos is. Momenten wanneer jij het niet ziet. Mijn nichtje deed dat nl onbewust ook.
Hou het wel in je achter hoofd. Je kent je kind het aller beste maar soms tonen ze ook ander gedrag wanneer jij het niet ziet. En dáár hou je geen rekening mee omdat je denkt dat je alles weet/ziet.
Maar zal het nog niet zwaar aanvullen maar dus wel serieus in de gaten houden.
Over medicijn gebruik, m'n nichtje is nog steeds erg leuk. De medicatie helpt vooral haar heel goed. Ze kan weer kind zijn zonder dat het haar veel energie kost. Zoals je het goed leest.. Het zal alleen HAAR iets helpen. Als het helpt, waarom zou je daar niet voor kiezen als ouder? Je wilt toch het aller beste voor je kind?!!
Hou het wel in je achter hoofd. Je kent je kind het aller beste maar soms tonen ze ook ander gedrag wanneer jij het niet ziet. En dáár hou je geen rekening mee omdat je denkt dat je alles weet/ziet.
Maar zal het nog niet zwaar aanvullen maar dus wel serieus in de gaten houden.
Over medicijn gebruik, m'n nichtje is nog steeds erg leuk. De medicatie helpt vooral haar heel goed. Ze kan weer kind zijn zonder dat het haar veel energie kost. Zoals je het goed leest.. Het zal alleen HAAR iets helpen. Als het helpt, waarom zou je daar niet voor kiezen als ouder? Je wilt toch het aller beste voor je kind?!!
Bam!!!!
maandag 23 april 2018 02:36
Ditsophiax schreef: ↑22-04-2018 23:36Allereerst is er geen kinderpsychiater die zomaar medicatie voorschrijft. Hoogstwaarschijnlijk is je dochter, als blijkt dat ze ADHD heeft, vooral gebaat bij psycho-educatie.
En stel dat je dochter wel baat heeft bij medicatie, dan ga je dat toch niet weigeren omdat jij er geen last van hebt? Dat zou je toch ook niet doen bij een andere diagnose?
De afkeer van medicatie druipt er vanaf. Omdat ik haar zelf veel te leuk vind? Dat is toch geen reden om je dochter iets te onthouden mits zij er baat bij heeft?
maandag 23 april 2018 06:34
Even kort door de bocht: je grapt al jaren dat je dochter ADHD zou hebben, maar als een vriendinnetje opmerkt dat je dochter druk is, liegt ze. Maar toch vind je het vreemd dat je dochter onderzocht wil worden, nadat ze al jaren van jullie hoort dat ze ADHD zou hebben, haar vriendinnetje bevestigd dat ze druk is, en ze zelf ook door heeft dat ze anders reageert op drukte en prikkels dan haar leeftijdsgenoten?
Ten eerste: stop met dat achterlijke grappen dat ze ADHD heeft. Ze heeft het of heeft het niet, en het is nou niet bepaald iets 'grappigs' om te hebben.
Zij heeft last van haar eigen gedrag, merkt dat anderen last hebben van haar gedrag, en krijgt al jaren door haar omgeving dit etiket opgedrongen. Ik vind het helemaal niet zo raar dat ze onderzocht wil worden. En eigenlijk, als ik lees hoe ze is, denk ik dat haar hoofd nog een paar standjes drukker is dan je aan de buitenkant kan zien (gezien haar gedrag bij prikkels).
Begin gewoon bij de huisarts. Waarschijnlijk kan die al prima inschatten of onderzoek nodig is. Praat dan niet voor je dochter, maar laat haar het woord doen. Ze zou je nog wel eens kunnen verrassen. En dit is uit eigen ervaring. Kinderen blijken ook vaak hun ouders te beschermen tegen hun hersenkronkels. Laat haar die maar eens aan de huisarts vertellen, en dan kan die verder kijken of en wat er nodig is.
Je dochter is niet blij, daarom wil ze onderzocht worden. Doe er wat mee.
Succes!
Ten eerste: stop met dat achterlijke grappen dat ze ADHD heeft. Ze heeft het of heeft het niet, en het is nou niet bepaald iets 'grappigs' om te hebben.
Zij heeft last van haar eigen gedrag, merkt dat anderen last hebben van haar gedrag, en krijgt al jaren door haar omgeving dit etiket opgedrongen. Ik vind het helemaal niet zo raar dat ze onderzocht wil worden. En eigenlijk, als ik lees hoe ze is, denk ik dat haar hoofd nog een paar standjes drukker is dan je aan de buitenkant kan zien (gezien haar gedrag bij prikkels).
Begin gewoon bij de huisarts. Waarschijnlijk kan die al prima inschatten of onderzoek nodig is. Praat dan niet voor je dochter, maar laat haar het woord doen. Ze zou je nog wel eens kunnen verrassen. En dit is uit eigen ervaring. Kinderen blijken ook vaak hun ouders te beschermen tegen hun hersenkronkels. Laat haar die maar eens aan de huisarts vertellen, en dan kan die verder kijken of en wat er nodig is.
Je dochter is niet blij, daarom wil ze onderzocht worden. Doe er wat mee.
Succes!
maandag 23 april 2018 06:58
Het belangrijkste criterium voor testen is niet of jij er last van hebt of dat de school er last van heeft of dat haar vriendinnetjes iets zeggen maar dat ze er zelf last van heeft. En soms is dat heel duidelijk maar soms ook niet.
Wat voor mij belangrijk zou zijn is is mijn kind gelukkig in hoe ze nu is. Kan ze 90% van de tijd met haar drukte omgaan. Kunnen jullie met haar samen ervoor zorgen dat haar hoofd voldoende rust krijgt van prikkels en kun je dat ook blijven doen. Redt ze het op school, is ze blij op school, zit haar drukte haar njet in de weg om op een niveau te werken dat ze aankan.
Mijn kinderen waren duidelijk niet gelukkig, bij jongste werd zijn gedrag een reden tot pesten, hij had geen controle erover. Oudste was zo’n verschrikkelijke chaoot dat ze nog niet eens haar agenda naar haar tas kon brengen.
Praat met haar, leg uit dat er kinderen zijn in 20000 varianten. De ene dikker de ander langer de ene weer wat drukker etc etc. Dat iedere uitzondering niet altijd reden voor onderzoek hoeft te zijn omdat iedereen nou eenmaal verschillend is. Pas als zij zelf er ongelukkig van wordt en er echt last van heeft dan pas is er reden voor testen
Wat voor mij belangrijk zou zijn is is mijn kind gelukkig in hoe ze nu is. Kan ze 90% van de tijd met haar drukte omgaan. Kunnen jullie met haar samen ervoor zorgen dat haar hoofd voldoende rust krijgt van prikkels en kun je dat ook blijven doen. Redt ze het op school, is ze blij op school, zit haar drukte haar njet in de weg om op een niveau te werken dat ze aankan.
Mijn kinderen waren duidelijk niet gelukkig, bij jongste werd zijn gedrag een reden tot pesten, hij had geen controle erover. Oudste was zo’n verschrikkelijke chaoot dat ze nog niet eens haar agenda naar haar tas kon brengen.
Praat met haar, leg uit dat er kinderen zijn in 20000 varianten. De ene dikker de ander langer de ene weer wat drukker etc etc. Dat iedere uitzondering niet altijd reden voor onderzoek hoeft te zijn omdat iedereen nou eenmaal verschillend is. Pas als zij zelf er ongelukkig van wordt en er echt last van heeft dan pas is er reden voor testen
maandag 23 april 2018 08:31
Goed dat je in gesprek gaat. Als ik lees over haar medische achtergrond lijkt me dit sowieso niet het moment om te testen. Eerst moet ze volledig herstellen, anders kan het ook zijn dat ze onterecht de diagnose krijgt. De diagnose is nl niks anders dan een lijst met vragen aan het kind, de ouders en school. En evt een concentratietest. Als ze nog last heeft van de naweeen van de hersenontsteking dan geeft dat een vertekend beeld.Rinkels schreef: ↑23-04-2018 07:10Dank je wel voor jullie reacties! Het zet me aan het denken. Waarom ben ik zo tegen medicatie als het haar zou helpen.
De grapjes over adhd maken we niet tegen haar. Mijn man en ik hebben het vroeger weleens tegen elkaar gezegd.
Door die hersenontsteking is ze zo ontzettend moe geweest dat ze heel veel niet kon doen. Daardoor heeft ze natuurlijk sowieso minder prikkels gekregen.
Spiritus Loco, je hebt gelijk over dat vriendinnetje. Ze heeft goed gezien dat ze druk kan zijn. Ze heeft toch ook veel dingen gezegd die niet waar zijn. Maar dit klopt natuurlijk wel.
Ik ga met mijn dochter in gesprek en bekijken of ik erachter kan komen hoeveel last ze heeft en hoe serieus ze is.
Wat betreft medicatie snap ik je volledig. Ik was ook 'tegen'. Vond dat zoonlief moest leren om ermee om te gaan ipv te onderdrukken. Een volwassene met ADHD is toen heel boos op me geworden. Hij had pas onlangs medicatie gekregen en hij zei dat ik me niet kon voorstellen wat het betekende om altijd onrustig te zijn in je hoofd. En bovendien alles te horen en te zien wat er in je omgeving gebeurt. Hij had natuurlijk gelijk, dat kun je je niet voorstellen als je het zelf niet hebt.
Zoon was hier niet bij maar had zelf al gesproken met klasgenootjes met ADHD en besloten dat hij medicatie wilde. Hij gebruikt een kleine dosis maar het hielp hem meteen enorm. En het geeft vooral ook de ruimte om te groeien in zijn persoonlijkheid en hoe hij omgaat met zijn adhd. Zonder medicatie was het overleven en was daar geen ruimte voor. Een normale dosis vond hij vervelend, hij voelde zich niet meer zichzelf. Klopt ook, hij werd er heel erg rustig van. Op halve dosis gaat het prima. Hij is zichzelf en kan zich net wat beter concentreren en afsluiten van de prikkels. En komt dus niet meer uitgeput uit school. Nu ben ik dus niet meer tegen, maar toch nog steeds wel blij als hij er vanaf is. In de weekeinden en vakanties gebruikt hij niets.
donderdag 26 april 2018 11:59
Ja we hebben het er nog over gehad inderdaad. Het vriendinnetje vond haar druk en met een ander vriendje van school zeggen ze vaak "ADHD"-er tegen elkaar voor de grap. Maar ze dacht niet echt dat ze het had. Ze vond zo'n onderzoek erg interessant klinken. Maar toen ik uitlegde hoe zo'n onderzoek er echt aan toe gaat, had ze er al geen zin meer in. Daarna nog gevraagd of zij zelf problemen ervaart met haar druk-zijn. En dat had ze niet. Daarna had ze nog wat vragen aan mij of bepaald gedrag van haar onder ADHD zou kunnen vallen. Maar dat was volgens mij niet zo en dat heb ik haar ook verteld.
