Kinderen
alle pijlers
Dochter van 14 gaat niet lekker. Wat doen?
dinsdag 4 februari 2020 om 12:35
Mijn dochter van (bijna) 14 zit in de 2e van het middelbaar onderwijs. Vorig jaar gestart op een gymnasium. Dat hoefde van mij niet zo, maar ze wilde het graag. In mijn beleving was het iets te hoog gegrepen voor haar, maar het had haar voorkeur en zowel de leerkracht van groep 8 als het gymnasium hadden er vertrouwen in. Dat ging dus niet goed. Vorig jaar kerstvakantie was ze óp. Hier toen ook een topic geopend. Zij wilde de knoop maar niet doorhakken om te stoppen op dat gymnasium, heeft nog bijles genomen en na tig gesprekken bij de mentor in april/mei hebben wij als ouders besloten dat ze echt ging stoppen daar. Dus toen een andere school gezocht en ze bleek enorm opgelucht. Nu zit ze in een havo/vwo brugklas, waar ze volgens haar mentor op de oude school, en mentor op de nieuwe school makkelijk vwo zou kunnen doen. Na het tweede jaar wordt er gekeken of mensen naar havo of vwo doorstromen.
Maar wederom nu het bericht dat we beter kunnen uitkijken naar vmbo scholen, want ze gaat het zelfs op havo niveau niet redden dit jaar ,tenzij ze echt nog véél punten erbij haalt. De mentor gaf meteen aan dat vmbo eigenlijk geen optie is voor haar. Nu is er niets mis met vmbo, als dat is wat je kan. Maar mijn dochter is een bijzonder intelligent kind. Op de basisschool ook al wat strubbelingen gehad omdat ze zo voor liep. Gekeken naar een plusklas, daar kwam ze net niet voor in aanmerking, dus heeft de juf daar haar extra uitdaging geboden. Montessorischool, dus heel flexibel en ze had het daar enorm naar haar zin.
Even afgezien van schoolniveau maak ik me zorgen om haar. Vorig schooljaar hebben we bij de huisarts gezeten, want ze was moe en wit en ziekjes. Bloedgeprikt en onderzoeken, uitslag: een allergie en we hebben huisdieren. Dus dat kan dan wel kloppen. Daar wilde ze overigens niets mee. Ze slikt af en toe een allergiepil en dat was het wel.
En ze was overbelast door school, dus al met al niet gek dat ze zich niet goed voelde. En de huisarts maakte zich zorgen om haar gewicht, ze is erg dun. En dus ook weinig weerstand.
Op de nieuwe school ging het beter, aansluiting met klasgenootjes was vorig jaar ook prima en dit jaar weer. Ook de mentor zegt dat het eerder te gezellig in de klas is dan wat anders. Wel zijn alle meisjes heel druk qua planning, veel kinderen die sporten op hoog niveau en daardoor minder lessen volgen, en alle vrije tijd aan trainingen besteden. Ze wilde graag op een sport waar de rest van de meisjes ook op zat, en daar is ze nu lid. Ik kan er mijn vinger gewoon niet op leggen wat er is. Ik zie weinig meisjes hier thuis, we wonen relatief ver van school vergeleken bij klasgenoten. Ze spreekt wel af met klasgenoten, heeft weleens een verjaardag of iets anders. Ze eet haar avondeten en lunch zéér matig en is ontzettend gefocussed op snoep/ongezond eten. Al haar zakgeld gaat naar mcdonalds en aanverwante zaken. En ze heeft nog steeds net wel/net geen ondergewicht. Ze is bijna de kleinste van de klas op dit moment, want de groeispurt blijft ook wat uit. Qua huiswerk bieden we keer op keer aan om haar te helpen, helpen met plannen, overhoren, toetsweken, maar ze geeft vrijwel geen inzage. Ze zegt ook steeds dat ze 'heel goed geleerd heeft' maar daar heb ik weinig zicht op. Als het aan haar ligt zit ze veel op haar kamer.
Tig keren gesprekken gehad over de tijd die instagram, youtube en telefoon en dat soort shizzle haar kost, ze kreeg dit ook van huisarts en mentor te horen, en toen heeft ze het wel wat aangepast en ze zégt dat ze dat nog steeds minder doet, maar ik zie het dus niet. Ze is van zichzelf heel gesloten, geen prater, niet over wat haar dwars zit en alles ligt aan een ander. De toets is mislukt omdat die te moeilijk was/de leraar ziek was/iedereen had hem slecht gemaakt, dat werk. Het ligt nooit aan haar voorbereiding. Ze heeft bijles voor wiskunde, maar haalt nog steeds niet hoger dan een 4 (wat op zich toch al een verbetering is ten op zichte van een 2). Haar broer is op dezelfde school begonnen. Doet eveneens geen bal, tenzij we hem enorm achter de vodden zitten, maar haalt evengoed achten. Dat wringt ook wel een beetje bij haar.
Nu gaat het mij er niet zo zeer om dat ze per se vwo gaat doen. Havo is hélemaal prima. En als blijkt dat haar hele basisschoolperiode verkeerd is gekeken en ze echt niet intelligenter is dan vmbo niveau is dat ook prima. Maar ik maak me gewoon zorgen om haar welzijn. Ze lijkt ergens mee te zitten, ze bespreekt het niet. Ik vis uiteraard soms, of ik ga indirecte gesprekjes aan over dingen in de hoop dat ze iets los laat. Ik probeer gezellige dingen met haar te doen, eens ergens koffie en taart gaan eten, samen iets leuks doen, en ze is ook prima te porren voor een spelletje of samen film kijken thuis.
Ik ben nu wel zo ver dat ik serieus iets wil gaan ondernemen. Gesprekjes aan de keukentafel en een keertje bloedprikken zijn niet meer afdoende.
Wij zijn geen strenge ouders, we zijn heel open, alles is bespreekbaar. Ze weten beiden dat als ze iets heel stoms hebben gedaan of er is iets heel naars, dat dat ze dan beter toch met ons kunnen bespreken, ookal denken ze dat ze heel erg fout zaten en dat wij heel boos zullen worden. Misschien zijn we wel te makkelijk, want we laten haar best vrij, in die zin dat we haar niet dwingen om aan de keukentafel haar huiswerk te maken en dat aan ons te laten zien. Maar misschien moeten we dat wel doen?
Maar wat is de beste aanpak en wat kan ik doen? Zie ik iets over het hoofd? Is dit nog 'gewoon' pubergedrag?
Maar wederom nu het bericht dat we beter kunnen uitkijken naar vmbo scholen, want ze gaat het zelfs op havo niveau niet redden dit jaar ,tenzij ze echt nog véél punten erbij haalt. De mentor gaf meteen aan dat vmbo eigenlijk geen optie is voor haar. Nu is er niets mis met vmbo, als dat is wat je kan. Maar mijn dochter is een bijzonder intelligent kind. Op de basisschool ook al wat strubbelingen gehad omdat ze zo voor liep. Gekeken naar een plusklas, daar kwam ze net niet voor in aanmerking, dus heeft de juf daar haar extra uitdaging geboden. Montessorischool, dus heel flexibel en ze had het daar enorm naar haar zin.
Even afgezien van schoolniveau maak ik me zorgen om haar. Vorig schooljaar hebben we bij de huisarts gezeten, want ze was moe en wit en ziekjes. Bloedgeprikt en onderzoeken, uitslag: een allergie en we hebben huisdieren. Dus dat kan dan wel kloppen. Daar wilde ze overigens niets mee. Ze slikt af en toe een allergiepil en dat was het wel.
En ze was overbelast door school, dus al met al niet gek dat ze zich niet goed voelde. En de huisarts maakte zich zorgen om haar gewicht, ze is erg dun. En dus ook weinig weerstand.
Op de nieuwe school ging het beter, aansluiting met klasgenootjes was vorig jaar ook prima en dit jaar weer. Ook de mentor zegt dat het eerder te gezellig in de klas is dan wat anders. Wel zijn alle meisjes heel druk qua planning, veel kinderen die sporten op hoog niveau en daardoor minder lessen volgen, en alle vrije tijd aan trainingen besteden. Ze wilde graag op een sport waar de rest van de meisjes ook op zat, en daar is ze nu lid. Ik kan er mijn vinger gewoon niet op leggen wat er is. Ik zie weinig meisjes hier thuis, we wonen relatief ver van school vergeleken bij klasgenoten. Ze spreekt wel af met klasgenoten, heeft weleens een verjaardag of iets anders. Ze eet haar avondeten en lunch zéér matig en is ontzettend gefocussed op snoep/ongezond eten. Al haar zakgeld gaat naar mcdonalds en aanverwante zaken. En ze heeft nog steeds net wel/net geen ondergewicht. Ze is bijna de kleinste van de klas op dit moment, want de groeispurt blijft ook wat uit. Qua huiswerk bieden we keer op keer aan om haar te helpen, helpen met plannen, overhoren, toetsweken, maar ze geeft vrijwel geen inzage. Ze zegt ook steeds dat ze 'heel goed geleerd heeft' maar daar heb ik weinig zicht op. Als het aan haar ligt zit ze veel op haar kamer.
Tig keren gesprekken gehad over de tijd die instagram, youtube en telefoon en dat soort shizzle haar kost, ze kreeg dit ook van huisarts en mentor te horen, en toen heeft ze het wel wat aangepast en ze zégt dat ze dat nog steeds minder doet, maar ik zie het dus niet. Ze is van zichzelf heel gesloten, geen prater, niet over wat haar dwars zit en alles ligt aan een ander. De toets is mislukt omdat die te moeilijk was/de leraar ziek was/iedereen had hem slecht gemaakt, dat werk. Het ligt nooit aan haar voorbereiding. Ze heeft bijles voor wiskunde, maar haalt nog steeds niet hoger dan een 4 (wat op zich toch al een verbetering is ten op zichte van een 2). Haar broer is op dezelfde school begonnen. Doet eveneens geen bal, tenzij we hem enorm achter de vodden zitten, maar haalt evengoed achten. Dat wringt ook wel een beetje bij haar.
Nu gaat het mij er niet zo zeer om dat ze per se vwo gaat doen. Havo is hélemaal prima. En als blijkt dat haar hele basisschoolperiode verkeerd is gekeken en ze echt niet intelligenter is dan vmbo niveau is dat ook prima. Maar ik maak me gewoon zorgen om haar welzijn. Ze lijkt ergens mee te zitten, ze bespreekt het niet. Ik vis uiteraard soms, of ik ga indirecte gesprekjes aan over dingen in de hoop dat ze iets los laat. Ik probeer gezellige dingen met haar te doen, eens ergens koffie en taart gaan eten, samen iets leuks doen, en ze is ook prima te porren voor een spelletje of samen film kijken thuis.
Ik ben nu wel zo ver dat ik serieus iets wil gaan ondernemen. Gesprekjes aan de keukentafel en een keertje bloedprikken zijn niet meer afdoende.
Wij zijn geen strenge ouders, we zijn heel open, alles is bespreekbaar. Ze weten beiden dat als ze iets heel stoms hebben gedaan of er is iets heel naars, dat dat ze dan beter toch met ons kunnen bespreken, ookal denken ze dat ze heel erg fout zaten en dat wij heel boos zullen worden. Misschien zijn we wel te makkelijk, want we laten haar best vrij, in die zin dat we haar niet dwingen om aan de keukentafel haar huiswerk te maken en dat aan ons te laten zien. Maar misschien moeten we dat wel doen?
Maar wat is de beste aanpak en wat kan ik doen? Zie ik iets over het hoofd? Is dit nog 'gewoon' pubergedrag?
anoniem_395148 wijzigde dit bericht op 04-02-2020 12:45
0.24% gewijzigd
dinsdag 4 februari 2020 om 13:03
En hoe is haar gewicht? Blijft ze stabiel/groeit ze? Of valt ze af?Th∅rdis schreef: ↑04-02-2020 12:58Daar zit ik vaak met mijn neus bovenop. En dat zie ik aan haar bankrekening. Ze eet ook wel, huisarts vroeg ook gelijk door op eetstoornissen, die had dezelfde alarmbellen. Ze ontbijt doorgaans prima, yoghurt, banaan, havermout, ei, ze maakt er smoothies of pannekoeken van. We ontbijten doorgaans samen. Lunch neemt ze tegenwoordig vaak niet mee, want 'geen tijd' en dan koopt ze een broodje op school zegt ze. Thuis eet ze dan vaak nog weer yoghurt, maar bij voorkeur kijkt ze of er chips, snoep, koek of chocola is. Avondeten en lunch eet ze dus zeer matig. Qua avondeten hebben we soms echt weer een peuter aan tafel. Muizehapjes, lussiknie (kind at op dr 1e verjaardag met smaak olijven... lustte álles), heen en weer schuiven op bord en er gaan nauwelijks 3 grote happen in. Tenzij we pizza, patat, pannekoeken ofzo eten, dan wel. En toetjes ook. Ontbijt en avondeten is 6 van de 7 dagen met z'n allen aan tafel. En doorgaans gezellig.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:04
dinsdag 4 februari 2020 om 13:05
Ik zie de nodige overeenkomsten met mijn zoon, inmiddels 18. Inclusief slecht en ongezond eten, dreigen af te stromen qua schoolniveau, niet lekker in zijn vel zitten, binnenvetter, etc. En ook jouw twijfels: laten we hem te vrij, of juist niet, is het gewoon pubergedrag of is er meer aan de hand, etc. Is op zijn 13e gediagnosticeerd met ADD nadat hij keihard vastliep in de brugklas. Lang verhaal kort: schoolcarriere bleef moeizaam, hij doet nu voor de 2e keer 5 HAVO (op volwassenenonderwijs). Loopt sinds kort weer bij PsyQ omdat hij - af en aan, maar nu erger - niet lekker in zijn vel zit (bijna geen vrienden, etc.). Eten blijft gedoe.
Huiswerk/studiebegeleiding zou ik zeker inzetten. Als je het gevoel hebt dat er meer aan de hand is, verdere hulp zoeken. En op sommige dingen mag je best doorpakken. Kom op hey, ze is pas 14, nog te jong om te beslissen over wel of niet naar een allergoloog.
Huiswerk/studiebegeleiding zou ik zeker inzetten. Als je het gevoel hebt dat er meer aan de hand is, verdere hulp zoeken. En op sommige dingen mag je best doorpakken. Kom op hey, ze is pas 14, nog te jong om te beslissen over wel of niet naar een allergoloog.
Nothing happens for a reason
dinsdag 4 februari 2020 om 13:07
Ik weeg haar niet. Ze is in de lengte wel een stukje gegroeid, maar ze is aan de kleine kant. Ze valt op het oog niet af en komt ook niet aan.
Ze is gewoon heel dun en haar bmi ook te laag. Nu ben ik daar niet meteen bang voor, want haar vader was niet anders tot hij ruimschoots volwassen was en ook haar (belachelijke hoeveelheden etende) broer heeft 'ondergewicht'. Het is bij haar meer de combinatie met andere dingen, gespannen lijken, niet praten, niet naar verwachting presteren op school, terugtrekken die me zorgen baart
dinsdag 4 februari 2020 om 13:08
Dit. Je hoeft niet alles te doen om haar maar tevreden te houden.Madeliefjees schreef: ↑04-02-2020 13:00Ze weigert om naar een allergoloog te gaan? Ze is 14, wie is hier de baas? Ze gaat, en anders gaan de huisdieren weg.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:08
Wat ik als ouder zou willen weten is hoe het nu precies zit met haar intelligentie. Wij hebben destijds via school een IQ test laten afnemen bij onze dochter omdat ze op school vastliep en haar IQ volgens ons prima was. Dat bleek ook het geval. Daarna verdere onderzoeken laten doen. Resultaat een diagnose die verklaarde waarom ze vastliep op school. Nu medicatie daarvoor en het gaat prima.
Daarnaast zou ik haar voor de keuze stellen; of naar allergoloog of huisdieren gaan weg. Als iets je systeem zo ondermijnd als een huisdieren allergie dan sta je structureel met 2-0 achter. Je lijf is steeds hard aan het werk en dat kost bakken energie die ze nodig heeft voor andere zaken.
Ook is huiswerkbegeleiding (extern) een goed idee.
Verder klinkt het inderdaad als ook de pubertijd die haar parten speelt. In elk geval herkenbaar voor mij als ouder van een dame van 15. Ook om me heen hoor ik dezelfde geluiden van ouders met kinderen in dezelfde leeftijd.
Daarnaast zou ik haar voor de keuze stellen; of naar allergoloog of huisdieren gaan weg. Als iets je systeem zo ondermijnd als een huisdieren allergie dan sta je structureel met 2-0 achter. Je lijf is steeds hard aan het werk en dat kost bakken energie die ze nodig heeft voor andere zaken.
Ook is huiswerkbegeleiding (extern) een goed idee.
Verder klinkt het inderdaad als ook de pubertijd die haar parten speelt. In elk geval herkenbaar voor mij als ouder van een dame van 15. Ook om me heen hoor ik dezelfde geluiden van ouders met kinderen in dezelfde leeftijd.
wiriehorn wijzigde dit bericht op 04-02-2020 13:10
1.16% gewijzigd
Your ego is not your amigo!
dinsdag 4 februari 2020 om 13:10
Maar nu loopt ze vast en is het wel noodzaak om te testen. Ik zou daar echt achteraan gaan.Th∅rdis schreef: ↑04-02-2020 13:00Die durf ik wel uit te sluiten, ASS. Ik word zelf onderzocht op ADHD over een aantal weken. Maar daar heb ik haar nooit van verdacht, maar misschien dat dat toch zou kunnen. Zoon wel, als ik door die molen ben en ik blijk dat te hebben dan kan hij er zo achteraan. Ik heb wel eens getwijfeld of ze niet hoogbegaafd was, basisschool ook. Maar nooit getest, want ze deed het best heel goed. En sociaal is ze heel sterk.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:10
Omdat de allergieklachten op dit moment eigenlijk prima onder controle zijn zie ik daar nu niet zoveel meerwaarde van. Ze had vorig jaar veel uitslag, veel hoesten, voortdurend verkouden en dat is nu allemaal niet. Ik noemde dat omdat er vorig jaar aanleiding was tot bloedprikken wegens haar algehele toestand.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑04-02-2020 13:04Jij bent niet de baas in huis? Ze is 14. Die kan dat soort beslissingen nog helemaal niet zelf goed maken.
Waarom laat je haar niet alsnog testen op hoogbegaafdheid? Ik mis een beetje actie in deze van haar ouders.
Hup naar de allergoloog, hup naar de psycholoog voor een test en een goed gesprek.
En psycholoog, we zitten dus nu te dubben wat we moeten. Vandaar dit topic. Er is geen gebrek aan actie, ze is net in september op een nieuwe school begonnen en deze week zijn de resultaten van de toetsweek binnen. We hebben haar even wat tijd gegeven om te acclimatiseren op haar nieuwe school en te kijken hoe haar cijfers zouden uitpakken.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:14
Je met een brede hulpvraag melden bij de psycholoog zou ik doen. Dus zowel cognitief (op IQ) als sociaal-emotioneel als psychisch (eetstoornis?) als executief (kan ze het niet, is er sprake van AD(H)D?).
En dan die vier onderdelen gaan uitfilteren. Dat kan best samen, want er zijn ook overlappingen natuurlijk, wellicht wordt het een veroorzaakt door het ander.
En meer structuur gaan aanbieden in de tussentijd kan geen kwaad. Dus inderdaad zorgen voor huiswerkbegeleiding, internetgebruik gaan inperken, regelmaat gaan kweken qua eten (ook overdag).
En dan die vier onderdelen gaan uitfilteren. Dat kan best samen, want er zijn ook overlappingen natuurlijk, wellicht wordt het een veroorzaakt door het ander.
En meer structuur gaan aanbieden in de tussentijd kan geen kwaad. Dus inderdaad zorgen voor huiswerkbegeleiding, internetgebruik gaan inperken, regelmaat gaan kweken qua eten (ook overdag).
dinsdag 4 februari 2020 om 13:15
Ik neem aan dat er een samenwerkingsverband is? Kan ze niet een keer in de klas geobserveerd worden?Th∅rdis schreef: ↑04-02-2020 13:10Omdat de allergieklachten op dit moment eigenlijk prima onder controle zijn zie ik daar nu niet zoveel meerwaarde van. Ze had vorig jaar veel uitslag, veel hoesten, voortdurend verkouden en dat is nu allemaal niet. Ik noemde dat omdat er vorig jaar aanleiding was tot bloedprikken wegens haar algehele toestand.
En psycholoog, we zitten dus nu te dubben wat we moeten. Vandaar dit topic. Er is geen gebrek aan actie, ze is net in september op een nieuwe school begonnen en deze week zijn de resultaten van de toetsweek binnen. We hebben haar even wat tijd gegeven om te acclimatiseren op haar nieuwe school en te kijken hoe haar cijfers zouden uitpakken.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:17
Zover ben ik nog niet echt eigenlijk, ik ben net aan het kijken hoe dat op school geregeld is/bij het cjg eens aan het rondneuzen. En ik ga even een collega vragen die daar meer verstand van heeft
. De mentor hebben we in deze ook niet bijzonder veel aan helaas. De vorige wel.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:19
Ik geloof niet dat soft nou per se op mij van toepassing is. Grenzen zijn hier thuis redelijk vanzelfsprekend.Madeliefjees schreef: ↑04-02-2020 13:18Ik lees vooral een hele softe benadering ipv grenzen stellen en maatregelen nemen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Jullie staan serieus toe dat al haar zakgeld naar junkfood en snoep gaat?
En nee, dat staan we niet toe. Ze zet een deel achteruit. Het is niet alsof ze 100,- per maand aan snoep kan besteden
dinsdag 4 februari 2020 om 13:20
Heeft ze wel een goede, uitgebreide allergietest gehad? Weet je of ze überhaupt allergisch is voor de huisdieren die jullie hebben? Alle huisdieren weg moeten doen is vaak helemaal niet nodig. Nader onderzoek lijkt me wel aan te raden.Th∅rdis schreef: ↑04-02-2020 13:10Omdat de allergieklachten op dit moment eigenlijk prima onder controle zijn zie ik daar nu niet zoveel meerwaarde van. Ze had vorig jaar veel uitslag, veel hoesten, voortdurend verkouden en dat is nu allemaal niet. Ik noemde dat omdat er vorig jaar aanleiding was tot bloedprikken wegens haar algehele toestand.
En psycholoog, we zitten dus nu te dubben wat we moeten. Vandaar dit topic. Er is geen gebrek aan actie, ze is net in september op een nieuwe school begonnen en deze week zijn de resultaten van de toetsweek binnen. We hebben haar even wat tijd gegeven om te acclimatiseren op haar nieuwe school en te kijken hoe haar cijfers zouden uitpakken.
De dochter van een vriendin van me bleef, ondanks dat haar allergie goed onder controle leek, ook moe en futloos. Ze bleek naast haar allergie een glutenintolerantie te hebben. Dit blijkt zich niet altijd te uiten in darmklachten. Dit meisje is erg opgeknapt door een glutenvrij dieet, en heeft weer helemaal zin in het leven. Misschien speelt er bij je dochter ook nog iets anders waar je nu helemaal niet aan denkt.
Ik weet niet waarom je dochter niet naar de allergoloog wil, maar kan het zijn dat ze bang is dat deze zal zeggen dat de huisdieren weg moeten? Misschien kun je dan zeggen dat die beslissing altijd nog bij jullie zelf ligt, maar dat het goed zou zijn om te kijken of er misschien nog andere oorzaken zijn.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:20
Het is voor mij ongelofelijk herkenbaar.
Als ik jouw stuk lees had mijn moeder die tekst ook kunnen schrijven vroeger.
Ik vond de puberteit extreem zwaar. Ik was heel erg onzeker, en daarbij bleek later dat ik AD(H)D heb.
Ik leerde wel maar omdat m'n hoofd zo vol zat bleef niks hangen.
Dat stukje over dat ze denkt het in 1 oogopslag te moeten snappen is ook heel herkenbaar. Ik kon mezelf echt de tijd niet geven om echt te studeren. Altijd afgeleid...
Mij had het wel geholpen als ik aan de keukentafel was gezet en daar m'n huiswerk moest maken. Ik werd eigenlijk te vrij gelaten en daardoor voelde ik me verloren.
Ik snapte niks van mezelf, echt een afschuwelijk gevoel is dat.
Ik ben uiteindelijk echt enorm afgegleden en de weg kwijt geraakt.
Als ik eerder met medicatie was begonnen was het waarschijnlijk beter gegaan. Maargoed, dat is mijn verhaal. Iedereen is anders.
Als ik jouw stuk lees had mijn moeder die tekst ook kunnen schrijven vroeger.
Ik vond de puberteit extreem zwaar. Ik was heel erg onzeker, en daarbij bleek later dat ik AD(H)D heb.
Ik leerde wel maar omdat m'n hoofd zo vol zat bleef niks hangen.
Dat stukje over dat ze denkt het in 1 oogopslag te moeten snappen is ook heel herkenbaar. Ik kon mezelf echt de tijd niet geven om echt te studeren. Altijd afgeleid...
Mij had het wel geholpen als ik aan de keukentafel was gezet en daar m'n huiswerk moest maken. Ik werd eigenlijk te vrij gelaten en daardoor voelde ik me verloren.
Ik snapte niks van mezelf, echt een afschuwelijk gevoel is dat.
Ik ben uiteindelijk echt enorm afgegleden en de weg kwijt geraakt.
Als ik eerder met medicatie was begonnen was het waarschijnlijk beter gegaan. Maargoed, dat is mijn verhaal. Iedereen is anders.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:23
Ik zou haar meenemen naar een psycholoog om te kijken of er misschien meer speelt.
Ik heb zelf ADD en haalde constant onvoldoendes op het vmbo. Terwijl ik qua intelligentie absoluut hoger had aangekund. Dus in zo'n geval is steeds een niveau lager gaan ook absoluut niet nuttig, en wil je echt goede begeleiding. En ook met bijvoorbeeld hoogbegaafdheid kan het mentaal allemaal erg ingewikkeld zijn, en kan begeleiding van buitenaf en wat meer zelfkennis wellicht helpen.
Ik heb zelf ADD en haalde constant onvoldoendes op het vmbo. Terwijl ik qua intelligentie absoluut hoger had aangekund. Dus in zo'n geval is steeds een niveau lager gaan ook absoluut niet nuttig, en wil je echt goede begeleiding. En ook met bijvoorbeeld hoogbegaafdheid kan het mentaal allemaal erg ingewikkeld zijn, en kan begeleiding van buitenaf en wat meer zelfkennis wellicht helpen.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:25
Ik snap dat je zorgen heb om het totaalplaatje. Mijn idee zou echter zijn: weeg haar eens, of zorg dat je een gewicht ziet, en vergelijk dat met een eerder gewicht. Dan heb je echt objectieve gegevens. Gewicht zegt niet alles, je kunt er echter wel het een en ander uit afleiden als je haar in een groeicurve plaatst.Th∅rdis schreef: ↑04-02-2020 13:07Ik weeg haar niet. Ze is in de lengte wel een stukje gegroeid, maar ze is aan de kleine kant. Ze valt op het oog niet af en komt ook niet aan.
Ze is gewoon heel dun en haar bmi ook te laag. Nu ben ik daar niet meteen bang voor, want haar vader was niet anders tot hij ruimschoots volwassen was en ook haar (belachelijke hoeveelheden etende) broer heeft 'ondergewicht'. Het is bij haar meer de combinatie met andere dingen, gespannen lijken, niet praten, niet naar verwachting presteren op school, terugtrekken die me zorgen baart
En misschien is het geen eetstoornis. Je dochter gaat echter niet lekker, zoals je zelf zegt, en dat is wat ik ook uit jouw beschrijving haal. En 1 van de dingen die opvallen zijn in dit verhaal is: de zorgen/alarmbellen van de huisarts rondom gewicht, haar eetpatroon.
Ik als moeder zou willen weten of er sprake is van een beginnende eetstoornis met bijkomende problemen (de problemen die je beschrijft), of dat er problemen spelen die zich oa uiten in problemen rondom het eten, of dat het eten helemaal geen probleem is maar ‘gewoon pubergedrag’ en een fase in haar groei die vanzelf weer bijtrekt.
Als ik persoonlijk dat in beeld had voor mezelf dan zou ik inschatten wat verder te doen. Kinderarts is dan het eerste dat in me opkomt: medisch gezien iets laten uitsluiten, en dan eventueel een doorverwijzing naar een psycholoog.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:26
Of niet als ze te veel ondergewicht heeft.
Je stipt het even aan en begint dan over andere dingen. Ondergewicht kan er echter wel voor zorgen dat ze altijd futloos en moe is en zich niet kan concentreren.
In plaats van zo te focussen op school zou ik hulp organiseren voor haar eetstoornis.
Als die is aangepakt en ze beter in haar vel komt te zitten daardoor gaat school ongetwijfeld ook weer beter.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:28
Ik denk dat hier meerdere dingen spelen. Voor nu zou ik inzetten op meerdere sporen:
- IQ-test. Het klinkt allemaal erg bekend voor mij en ik bleek na een rottige puberteit (en stevig afzakken op school) op mijn 35ste hb te zijn. Had ik dat maar eerder geweten.
- Psychologisch onderzoek. 't Is een meisje en ADHD uit zich bij jongens en meisjes totaal verschillend. Naast een hoog IQ op mijn 35ste bleek ik ook ADHD te hebben. Gek, vond mijn moeder. Ik ben toch helemaal niet druk? Uiterlijk niet, maar het is altijd storm in mijn hoofd.
- Huiswerk maken aan de keukentafel. Ze zal vast heel lang op haar kamer zitten, maar huiswerk maken doet ze waarschijnlijk niet. Sterker nog: ik denk dat ze niet weet hoe ze het moet maken en waar ze moet beginnen. Met haar stap voor stap het huiswerk maken en leren is een begin. Leuk? Nee. Voor niemand. Wel noodzakelijk denk ik.
- Eventueel op huiswerkklas. Dit haalt een hoop geruzie thuis weg.
- Thuis is eten, dus een broodje hoeft niet op school te worden gekocht. Ze gaat ongezond om met eten en dan heb ik het niet over alle chips, maar over het weinige eten. De meeste pubers verbranden een hoop energie en eten als bootwerkers.
- IQ-test. Het klinkt allemaal erg bekend voor mij en ik bleek na een rottige puberteit (en stevig afzakken op school) op mijn 35ste hb te zijn. Had ik dat maar eerder geweten.
- Psychologisch onderzoek. 't Is een meisje en ADHD uit zich bij jongens en meisjes totaal verschillend. Naast een hoog IQ op mijn 35ste bleek ik ook ADHD te hebben. Gek, vond mijn moeder. Ik ben toch helemaal niet druk? Uiterlijk niet, maar het is altijd storm in mijn hoofd.
- Huiswerk maken aan de keukentafel. Ze zal vast heel lang op haar kamer zitten, maar huiswerk maken doet ze waarschijnlijk niet. Sterker nog: ik denk dat ze niet weet hoe ze het moet maken en waar ze moet beginnen. Met haar stap voor stap het huiswerk maken en leren is een begin. Leuk? Nee. Voor niemand. Wel noodzakelijk denk ik.
- Eventueel op huiswerkklas. Dit haalt een hoop geruzie thuis weg.
- Thuis is eten, dus een broodje hoeft niet op school te worden gekocht. Ze gaat ongezond om met eten en dan heb ik het niet over alle chips, maar over het weinige eten. De meeste pubers verbranden een hoop energie en eten als bootwerkers.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:30
Welke eetstoornis?sugarmiss schreef: ↑04-02-2020 13:26Of niet als ze te veel ondergewicht heeft.
Je stipt het even aan en begint dan over andere dingen. Ondergewicht kan er echter wel voor zorgen dat ze altijd futloos en moe is en zich niet kan concentreren.
In plaats van zo te focussen op school zou ik hulp organiseren voor haar eetstoornis.
Als die is aangepakt en ze beter in haar vel komt te zitten daardoor gaat school ongetwijfeld ook weer beter.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:30
dinsdag 4 februari 2020 om 13:31
Ze was toen al het 'gedoe' gewoon zat. Ze wil al die aandacht niet, gesprekken op school, met de huisarts, met ons.Astromeria schreef: ↑04-02-2020 13:20Heeft ze wel een goede, uitgebreide allergietest gehad? Weet je of ze überhaupt allergisch is voor de huisdieren die jullie hebben? Alle huisdieren weg moeten doen is vaak helemaal niet nodig. Nader onderzoek lijkt me wel aan te raden.
De dochter van een vriendin van me bleef, ondanks dat haar allergie goed onder controle leek, ook moe en futloos. Ze bleek naast haar allergie een glutenintolerantie te hebben. Dit blijkt zich niet altijd te uiten in darmklachten. Dit meisje is erg opgeknapt door een glutenvrij dieet, en heeft weer helemaal zin in het leven. Misschien speelt er bij je dochter ook nog iets anders waar je nu helemaal niet aan denkt.
Ik weet niet waarom je dochter niet naar de allergoloog wil, maar kan het zijn dat ze bang is dat deze zal zeggen dat de huisdieren weg moeten? Misschien kun je dan zeggen dat die beslissing altijd nog bij jullie zelf ligt, maar dat het goed zou zijn om te kijken of er misschien nog andere oorzaken zijn.
Als het echt moet dan pak ik ook op dit vlak heus door en gáát ze gewoon, maar dat was tot nu toe niet noodzakelijk.
Er kwam uit de test allergisch voor pollen, gras, katten en honden. Was niet een héél uitgebreide test, maar ook dit heeft haar vader ook en daarom waren we niet echt verbaasd.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:32
Zit ze weleens langdurig oo de wc of in de badkamer na het eten? Ik moest als eerste aan een eetstoornis denken, maar na wat meer lezen begin ik wat te twijfelen.
Als je denkt aan hoogbegaafdheid: zou ze getest willen worden?
Ik zou beginnen bij school: mij dochter heeft af en toe gesprekken met de pedagoge van het samenwerkingsverband en ervaart die gesprekken als heel prettig. De pedagoge heeft ook tips gegeven voor eventueel verdere hulp. Ik zou je "niet-pluis"gevoel wel serieus nemen in deze.
Als je denkt aan hoogbegaafdheid: zou ze getest willen worden?
Ik zou beginnen bij school: mij dochter heeft af en toe gesprekken met de pedagoge van het samenwerkingsverband en ervaart die gesprekken als heel prettig. De pedagoge heeft ook tips gegeven voor eventueel verdere hulp. Ik zou je "niet-pluis"gevoel wel serieus nemen in deze.
dinsdag 4 februari 2020 om 13:36
Dat snap ik wel. En ja ze is héél perfectionistisch. Een deel van het niet lekker in dr vel zitten verklaar ik dus ook echt door de tegenvallende resultaten. Ze schaamt zich.*TanteSjaan* schreef: ↑04-02-2020 13:30Dat eten zit me denk ik nog het meest dwars. Of beter gezegd: dat gebrek aan eten. De huisarts kreeg alarmbellen en bij mij gaan ze ook af.
- Ze eet weinig
- Ze eet niet met smaak, maar met muizenhapjes
- Ze koopt eten op school. Zegt ze. Waarschijnlijk is het niet zo.
- Is ze perfectionistisch?
Als ze iets lekker vindt eet ze overigens geen muizenhapjes. Dan eet ze gewoon veel. Er is geen sprake van overgeven of iets in die geest. Ze blijft gewoon zitten nakletsen aan tafel. Ze zit rustig een zak chips leeg te eten en als ze wel thuis is in de weekenden bijvoorbeeld, dan luncht ze gewoon gezellig mee van wat ik op tafel zet. Zonder miepen. Vanmorgen bakte ik pannenkoeken als ontbijt en dat eet ze dan prima en omdat ik wilde dat ze goed lunchte had ik haar brood gesmeerd. Dan neemt ze het wel mee (maar ze kan het weggooien natuurlijk) Ze vraagt ook vaak om 'oh kunnen we ... eten vanavond?'Het is meer de enorme voorkeur voor zoet en suiker die ik wat zorgelijk vind dan dat ik echt denk dat ze een eetstoornis heeft. Ze is iig niet onzeker over haar uiterlijk, gewicht is in ons huishouden nooit een issue, voor de dunne gezinsleden niet en voor mij (overgewicht) ook niet.
anoniem_395148 wijzigde dit bericht op 04-02-2020 13:38
12.85% gewijzigd
