Kinderen
alle pijlers
Doorzettingsvermogen 6 jaar
woensdag 22 augustus 2018 10:45
Zoontje wordt over twee maanden zes en ondertussen begin ik aardig vast te lopen in onze pogingen om hem wat zelfstandiger te maken.
Omdat ik niet weet of wij te veel van hem vragen en zijn gedrag normaal is, of net gemakzuchtig, kunnen we wel wat input gebruiken van buitenstaanders.
Waar we momenteel mee bezig zijn:
- leren fietsen zonder zijwieltjes: gaat moeilijk, elke onverwachte beweging gaat gepaard met een hoop gegil. Zelf oefenen lukt niet, er moet altijd een volwassene bij zijn.
- zelf een boterham smeren: een hoop gezucht bij het besef dat hij dit zelf moet doen, frustratie's wanneer het niet lukt (gillen, huilen etc. ) en uiteindelijk doen we dit dan zelf. We blijven bezig met oefenen en demonstreren maar er lijkt bij hem geen enkel verlangen aanwezig te zijn om dit zelf te kunnen.
In het algemeen moet bij hem alles makkelijk zijn (echt, no way dat hij een kilometer gaat stappen) en zodra iets hem wat moeite kost vraagt hij hulp of geeft hij dit uit handen. Daarnaast heeft hij veel moeite om zichzelf bezig te houden en lijkt het wel alsof wij ons moeten schikken naar zijn verlangen.
Iemand tips of oefeningen om zijn doorzettingsvermogen te verbeteren en hem minder aanhankelijk te maken?
Omdat ik niet weet of wij te veel van hem vragen en zijn gedrag normaal is, of net gemakzuchtig, kunnen we wel wat input gebruiken van buitenstaanders.
Waar we momenteel mee bezig zijn:
- leren fietsen zonder zijwieltjes: gaat moeilijk, elke onverwachte beweging gaat gepaard met een hoop gegil. Zelf oefenen lukt niet, er moet altijd een volwassene bij zijn.
- zelf een boterham smeren: een hoop gezucht bij het besef dat hij dit zelf moet doen, frustratie's wanneer het niet lukt (gillen, huilen etc. ) en uiteindelijk doen we dit dan zelf. We blijven bezig met oefenen en demonstreren maar er lijkt bij hem geen enkel verlangen aanwezig te zijn om dit zelf te kunnen.
In het algemeen moet bij hem alles makkelijk zijn (echt, no way dat hij een kilometer gaat stappen) en zodra iets hem wat moeite kost vraagt hij hulp of geeft hij dit uit handen. Daarnaast heeft hij veel moeite om zichzelf bezig te houden en lijkt het wel alsof wij ons moeten schikken naar zijn verlangen.
Iemand tips of oefeningen om zijn doorzettingsvermogen te verbeteren en hem minder aanhankelijk te maken?
woensdag 22 augustus 2018 11:45
Dat ‘dan ook geven’ lijkt me wel essentieel in het verhaal. Het klinkt alsof TO zijn vraag om hulp nu gewoon negeert. Dan snap ik wel dat hij het op een gillen zet om gehoord te worden.Lucifer2018 schreef: ↑22-08-2018 11:22Serieus? En dan kom je hier een topic openen over brood smeren en fietsen?
Tja. Echt?
En gewoon geen chocomelk meer kopen. Dat is gewoon opvoeding.
Net als dat gillen. Als iets niets lukt kan hij hulp vragen en die zou ik dan ook geven als er een motorisch probleem is lijkt me. Beetje positief benaderen.
Dan raakt hij misschien ook niet gefrustreerd.
Wat niet gek is als dingen niet lukken en je ouders ondanks je motorische problemen toch zulke dingen van je verwachten.
Of is dat te simpel bedacht?
woensdag 22 augustus 2018 11:48
Goed ouderschap betekent dat je kijkt naar wat je eigen kind nodig heeft, en daar op reageert. Bij jouw kind ligt dat op motorisch gebied kennelijk anders dan bij veel andere kinderen. Kijk wat hij nodig heeft (en wanneer!) om te leren wat hij moeilijk vindt, hoe je het voor hem veilig maakt om fouten te maken etc.Valdemar_II schreef: ↑22-08-2018 11:36Ook voor anderen: bedankt, gewoon wat rustiger in staan. Misschien legden we effectief te veel druk door onze eigen verwachtingen en de behoefte te beantwoorden aan goed ouderschap.
woensdag 22 augustus 2018 11:53
@ Hanka: het gillen en krijsen komt er natuurlijk bij. Als we ergens naar toe moeten geven we dit op tijd aan, wanneer hij daarna moet stoppen met spelen -> gegil.
Wanneer hij moet komen eten -> gegil.
Vanochtend bij het opstaan: een kwartier gillen en krijsen omdat hij niet wilt opstaan, omdat hij geen kleren wilt aandoen, omdat hij geen tanden wilt poetsen. etc.
Wanneer hij moet komen eten -> gegil.
Vanochtend bij het opstaan: een kwartier gillen en krijsen omdat hij niet wilt opstaan, omdat hij geen kleren wilt aandoen, omdat hij geen tanden wilt poetsen. etc.
woensdag 22 augustus 2018 11:59
Een deel goed ouderschap is kijken naar je kind en het kunnen loslaten van aspecten die nog niet zo gaan ...komt allemaal goedValdemar_II schreef: ↑22-08-2018 11:36Ook voor anderen: bedankt, gewoon wat rustiger in staan. Misschien legden we effectief te veel druk door onze eigen verwachtingen en de behoefte te beantwoorden aan goed ouderschap.
woensdag 22 augustus 2018 12:00
Valia_1 schreef: ↑22-08-2018 11:44Ik herken het een beetje van mijn zoon. Mijn dochter is altijd al heel zelfstandig geweest. Zodra ze het idee heeft dat ze iets zou moeten kunnen zal ze net zo lang proberen tot ze het kan. Veel doorzettingsvermogen. Mijn zoon een stuk minder. Dat is deels mijn schuld en deels zijn karakter. Hij heeft een handicap waardoor ik sowieso altijd veel voor hem moest doen en het is vaak makkelijker/handiger als ik het doe. Dus ik ben gewend om te veel voor hem te doen. Ik neem hem te veel uit handen. deels is het ook karakter. Hij vindt het heel fijn als mensen veel voor hem doen en heeft die drang naar zelfstandigheid niet zo.
Een aantal jaar terug ben ik me gaan realiseren dat ik te toegeeflijk en te makkelijk naar hem toe was en ben ik begonnen met hem meer te dwingen. Dat leverde uiteraard verzet op. Ik ben inderdaad begonnen met minder voor hem te doen, vooral de leuke dingen. Zodat hij meer motivatie zou hebben om het zelf te doen. Niet alles tegelijk maar bepaalde dingen. Dingen waar hij zelf last van had als ik ze niet deed. En ik ben hem ook meer vrijheid gaan geven, al maakte hij daar weinig gebruik van. Ik ben wat harder geworden, laat hem meer in zijn sop gaar koken en vaak gaat dat uiteindelijk wel goed. In het begin leverde het veel huilbuien op en weigeren iets te doen maar uiteindelijk ging hij toch meer zelf doen. En daar kreeg hij ook wel meer zelfvertrouwen van.
inmiddels gaat het een stuk beter. Mijn eerste reflex is nu niet meer dat doe ik wel en zijn eerste reflex is ook minder dat doet mama wel. Hij probeert nu meer zelf te doen en uit te proberen. We hebben allebei geleerd dat hij meer kan dan hij denkt en dat heeft ook meer zelfvertrouwen. Maar het is ook wel deels karakter. Hij vindt het nog steeds fijn als iemand voor hem zorgt en hij heeft minder behoefte aan vrijheid en experimenteren dan mijn dochter dat heeft. En hij is een perfectionist dus als hij denkt dat hij het niet goed kan dan durft hij niet goed. Dat is echt iets waar hij overheen moet zien te komen.
Bedankt. Dit is hetgeen ik momenteel ook probeer, maar kennelijk is er een fijne grens tot waar je kunt gaan.
Misschien is het voor ons nog wat lastiger omdat hij in co-ouderschap zit en wij kennelijk het gezin zijn waarbinnen hij veel moet, terwijl hij bij zijn vader meer "bediend" wordt.
woensdag 22 augustus 2018 12:01
Bediend? Of is hij meer realistischer over zijn zoon van 6 met motorische problemen?Valdemar_II schreef: ↑22-08-2018 12:00Bedankt. Dit is hetgeen ik momenteel ook probeer, maar kennelijk is er een fijne grens tot waar je kunt gaan.
Misschien is het voor ons nog wat lastiger omdat hij in co-ouderschap zit en wij kennelijk het gezin zijn waarbinnen hij veel moet, terwijl hij bij zijn vader meer "bediend" wordt.
woensdag 22 augustus 2018 12:05
Aha, zijn vader is dus meer ontspannen en realistischer in zijn verwachtingen over jullie zoon.
Let je er wel op TO dat je de mogelijke concurrentie strijd met je ex en het eventuele gevoel te moeten compenseren voor wat hij in jou ogen qua opvoeding laat liggen, niet op de smalle schoudertjes van je 6 jarige legt ?
Ik lees ook steeds “we”. Bedoel je daar je ex man mee of een nieuwe partner ?
Kan het zijn dat je onder druk staat van een nieuwe partner die bepaalde ideeen heeft over wat een zesjarige allemaal zou moeten kunnen ?
Let je er wel op TO dat je de mogelijke concurrentie strijd met je ex en het eventuele gevoel te moeten compenseren voor wat hij in jou ogen qua opvoeding laat liggen, niet op de smalle schoudertjes van je 6 jarige legt ?
Ik lees ook steeds “we”. Bedoel je daar je ex man mee of een nieuwe partner ?
Kan het zijn dat je onder druk staat van een nieuwe partner die bepaalde ideeen heeft over wat een zesjarige allemaal zou moeten kunnen ?
anoniem_370937 wijzigde dit bericht op 22-08-2018 12:31
28.66% gewijzigd
woensdag 22 augustus 2018 12:14
Wanneer hij motorische problemen heeft, niet goed kan fietsen, moeite met wandelen, etc, dan zou ik eens naar een goede kinderfysiotherapeut te gaan. Want dit kan echt een rem zijn om dingen te gaan doen.
Of ben je wel eens bij een opticien geweest om zijn ogen te laten testen? Niet goed zien, kan ook zeer belemmerend werken.
Of ben je wel eens bij een opticien geweest om zijn ogen te laten testen? Niet goed zien, kan ook zeer belemmerend werken.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 22 augustus 2018 12:34
Denk dat dit een evenwichtsoefening is.Lucifer2018 schreef: ↑22-08-2018 12:01Bediend? Of is hij meer realistischer over zijn zoon van 6 met motorische problemen?
Feit is wel dat hij ondertussen zelf zijn billen veegt en zichzelf aankleed omdat wij erachter zaten. Maar misschien leggen wij wel te veel druk omdat we menen dat de andere zijde te gemakzuchtig is.
Edit: motorisch probleem: hij is rechtshandig en kan met zijn linkerhand bepaalde bewegingen niet uitvoeren vanwege een aangeboren afwijking.
woensdag 22 augustus 2018 12:49
Zet je kind niet zo onder druk joh. Zoals mijn opoe zaliger zei: 'Met achttien kunnen ze alles'.
Waarom moet je kind los leren fietsen? Blijkbaar is hij er nog niet aan toe en ik zou hem lekker laten klungelen met zijn zijwieltjes. Het ene kind fietst met vier jaar los, het andere met zeven jaar. Het is niet belangrijk genoeg om je over op te winden.
Die chocomel zou ik daar laten waar het hoort: in de supermarkt. Je zoon kan kiezen uit water/thee/melk/aanmaaklimonade en dat is het. Het is nergens voor nodig om chocomel te drinken en daarnaast vind ik het persoonlijk geen dorstlesser.
Waarom moet je kind los leren fietsen? Blijkbaar is hij er nog niet aan toe en ik zou hem lekker laten klungelen met zijn zijwieltjes. Het ene kind fietst met vier jaar los, het andere met zeven jaar. Het is niet belangrijk genoeg om je over op te winden.
Die chocomel zou ik daar laten waar het hoort: in de supermarkt. Je zoon kan kiezen uit water/thee/melk/aanmaaklimonade en dat is het. Het is nergens voor nodig om chocomel te drinken en daarnaast vind ik het persoonlijk geen dorstlesser.
woensdag 22 augustus 2018 13:23
Het eerste en misschien zelf enige waar ik op zou inzetten is het afleren van het gegil. Hem aanleren dat je alles voor hem doet als hij het vraagt.
Pas als hij dat kan, verder gaan in dingen leren die hij zelfstandig zou moeten kunnen.
Leer hem ook dat hij die dingen bij anderen ook mag vragen. Niet vervelender dan dat hij bij een vriendje thuis niks vraagt maar het ook niet kan. Ik zie nog het vriendje van jongste hier alles onder de chocopasta smeren omdat hij nog nooit zelf een broodje had gesmeerd.
Pas als hij dat kan, verder gaan in dingen leren die hij zelfstandig zou moeten kunnen.
Leer hem ook dat hij die dingen bij anderen ook mag vragen. Niet vervelender dan dat hij bij een vriendje thuis niks vraagt maar het ook niet kan. Ik zie nog het vriendje van jongste hier alles onder de chocopasta smeren omdat hij nog nooit zelf een broodje had gesmeerd.
woensdag 22 augustus 2018 13:48
Dit vind ik eigenlijk wel bijzonder.Valdemar_II schreef: ↑22-08-2018 11:53@ Hanka: het gillen en krijsen komt er natuurlijk bij. Als we ergens naar toe moeten geven we dit op tijd aan, wanneer hij daarna moet stoppen met spelen -> gegil.
Wanneer hij moet komen eten -> gegil.
Vanochtend bij het opstaan: een kwartier gillen en krijsen omdat hij niet wilt opstaan, omdat hij geen kleren wilt aandoen, omdat hij geen tanden wilt poetsen. etc.
Maar dat vijfjarigen een lage frustratiedrempel hebben is helemaal niet vreemd. En doorzettingsvermogen moeten ze leren, dat is er niet vanzelf, zéker niet op die leeftijd. Op dit moment is jouw aanpak om hem doorzettingsvermogen te leren niet de handigste. Druk opleggen, ongeduldig zijn, toch maar zelf doen. Hij moet dat leren, maar wel van zijn ouders!
Het om de haverklap gillen en krijsen. ...Tja, ik denk dat dat toch wel enigszins afwijkend gedrag is; in ieder geval, ik ken het zelf niet. Bespreek hierover met zijn vader hoe je dat gaat aanpakken, zorg voor een plan en hou je daaraan. Hulp voor zo'n plan vind je via opvoedboeken, huisarts, consultatiebureau enz.
woensdag 22 augustus 2018 14:07
Valdemar_II schreef: ↑22-08-2018 11:53@ Hanka: het gillen en krijsen komt er natuurlijk bij. Als we ergens naar toe moeten geven we dit op tijd aan, wanneer hij daarna moet stoppen met spelen -> gegil.
Wanneer hij moet komen eten -> gegil.
Vanochtend bij het opstaan: een kwartier gillen en krijsen omdat hij niet wilt opstaan, omdat hij geen kleren wilt aandoen, omdat hij geen tanden wilt poetsen. etc.
Heb je hem wel eens gevraagd waarom hij dat doet?
woensdag 22 augustus 2018 14:08
Ik herken van ons kind een heel aantal dingen qua frustratie, gegil, weigeren te proberen. Toch zijn we denk ik een stuk verder qua zaken die hij kan/ geen strijd over is. Een aantal dingen die bij ons hebben geholpen:
1 een 'nog niet' houding: Kind neigt bij ons te vinden dat als hij iets niet kan 'dat zo is' (fixed mindset). Wij benadrukken dat hij het nog niet kan. Of dat hij al zoveel geleerd heeft, het oefenen echt helpt, enz. (growth mindset)
2 Keuzes. Net als bij driftige peuters heeft mijn kind keuzes nodig. Ook als de keuze droog brood is of zelf smeren. Of in zijn onderbroek naar school of zich zelf aankleden. Je hoeft niet te eten/ drinken, je mag eten.
1 een 'nog niet' houding: Kind neigt bij ons te vinden dat als hij iets niet kan 'dat zo is' (fixed mindset). Wij benadrukken dat hij het nog niet kan. Of dat hij al zoveel geleerd heeft, het oefenen echt helpt, enz. (growth mindset)
2 Keuzes. Net als bij driftige peuters heeft mijn kind keuzes nodig. Ook als de keuze droog brood is of zelf smeren. Of in zijn onderbroek naar school of zich zelf aankleden. Je hoeft niet te eten/ drinken, je mag eten.
woensdag 22 augustus 2018 14:10
Dat is heel herkenbaar. En heeft niets met motorische problemen te maken, mijn 6-jarige doet dit ook (en die kon op zijn 3e fietsen en brood smeren, motorisch sterk dus). Hier is het nog vakantie, dus de druk van vroeg opstaan is hier nu niet zo aanwezig. Maar vanochtend moest ik naar de tandarts dus vandaag wel even vroeg en tijdsdruk. Wat ik zelf doe is dat kwartier mopperen en gillen gewoon incalculeren, hier moeten we uiterlijk 8.15 vertrekken voor school. Hij heeft zelf een wekker, die gaat om 6.50, als je alles klaar hebt mag je tot 8 uur tv kijken. En hij is idd wel eens om 7.55 beneden gekomen en dan moest hij nog ontbijten. Boos omdat hij geen TV meer kon kijken. Tegenwoordig lukt het vaak wel (al zal het na de zomervakantie wel even weer wennen zijn. Ik ga overigens rond 7.15 nog wel even naar boven als ik nog niets heb gehoord. We zijn nu ook bezig met normaal vragen. Als je iets gewoon vraagt ipv te gillen wil ik je best helpen. Al gaat dat ook niet zonder slag of stoot. Ook gebruik ik de klok (als de grote wijzer boven is moeten we klaarmaken voor school). Of als de 7 een 8 is geworden bij een digitale klok. Als je een kind hebt wat de hele tijd naar dezelfde zender kijkt kun je ook nog gebruiken: als programma X afgelopen is moet de tv uit en moeten we ons klaarmaken.Valdemar_II schreef: ↑22-08-2018 11:53@ Hanka: het gillen en krijsen komt er natuurlijk bij. Als we ergens naar toe moeten geven we dit op tijd aan, wanneer hij daarna moet stoppen met spelen -> gegil.
Wanneer hij moet komen eten -> gegil.
Vanochtend bij het opstaan: een kwartier gillen en krijsen omdat hij niet wilt opstaan, omdat hij geen kleren wilt aandoen, omdat hij geen tanden wilt poetsen. etc.
woensdag 22 augustus 2018 14:18
woensdag 22 augustus 2018 14:45
Dat is meestal alleen in de vakanties zo. En ik checkte dat ook regelmatig via mijn tv gids app of de pc. En ja, ook wel meegemaakt dat wij school hadden, maar het in de rest van NL vakantie was en dan wordt doodleuk de programmering van zappelin aangepast. Inmiddels weten mijn kinderen zelf hoe de afstandsbediening werkt en zappen ze 's ochtends nog wel eens naar een andere zender. Dus dan zeg je als Lego city is afgelopen TV uit, zitten ze ineens ducktales te kijken op een andere zender. Dus vandaar overgestapt op als de grote wijzer boven is. (of beneden als dat beter uitkomt)Valeriaansnoepje schreef: ↑22-08-2018 14:18Tot er een keer een langere aflevering of een film in plaats van een aflevering is.
woensdag 22 augustus 2018 15:01
Keuzes zijn voor mijn kind ook heel belangrijk. Met meer te kiezen geeft hij ook meer mee. Maar wat ‘nog niet’ betreft is die van mij dan weer net anders; bij hem past ‘je kunt meer dan je denkt’ (wat Valia ook noemde) beter; hij wil vaak niet beginnen aan iets waarvan hij alleen maar dénkt dat hij het niet kan.RegretteRien schreef: ↑22-08-2018 14:08Ik herken van ons kind een heel aantal dingen qua frustratie, gegil, weigeren te proberen. Toch zijn we denk ik een stuk verder qua zaken die hij kan/ geen strijd over is. Een aantal dingen die bij ons hebben geholpen:
1 een 'nog niet' houding: Kind neigt bij ons te vinden dat als hij iets niet kan 'dat zo is' (fixed mindset). Wij benadrukken dat hij het nog niet kan. Of dat hij al zoveel geleerd heeft, het oefenen echt helpt, enz. (growth mindset)
2 Keuzes. Net als bij driftige peuters heeft mijn kind keuzes nodig. Ook als de keuze droog brood is of zelf smeren. Of in zijn onderbroek naar school of zich zelf aankleden. Je hoeft niet te eten/ drinken, je mag eten.
TO, waar bij RegretteRiens kind ‘dat kun je nóg niet’ goed helpt, zou dat die van mij alleen maar bevestigen in het beeld dat hij het (op dit moment) niet kan. Voor hem zou dat averechts werken. Blijf dus kijken naar je eigen kind, want die van jou is misschien wéér anders.
woensdag 22 augustus 2018 15:04
Hoe ziet zijn leven er verder uit? Zit hij veel op tablet/telefoon/laptop/spelcomputer? Hoe zit het met tv-kijken (dvd kijken, Netflix kijken, YouTube kijken)? Met andere woorden: is je zoon voldoende praktisch bezig of is zijn leven vooral passief en virtueel? Speelt hij regelmatig buiten? Knutselt hij? Speelt hij met fysiek speelgoed (auto's, voetbal, racebaan, Lego etc.)?
Het klinkt alsof je zoon niet gewend is dat dingen moeite kosten.
Het klinkt alsof je zoon niet gewend is dat dingen moeite kosten.
donderdag 23 augustus 2018 09:30
Pik deze er even uit.elske1975 schreef: ↑22-08-2018 15:04Hoe ziet zijn leven er verder uit? Zit hij veel op tablet/telefoon/laptop/spelcomputer? Hoe zit het met tv-kijken (dvd kijken, Netflix kijken, YouTube kijken)? Met andere woorden: is je zoon voldoende praktisch bezig of is zijn leven vooral passief en virtueel? Speelt hij regelmatig buiten? Knutselt hij? Speelt hij met fysiek speelgoed (auto's, voetbal, racebaan, Lego etc.)?
Het klinkt alsof je zoon niet gewend is dat dingen moeite kosten.
Bij ons is zijn schermtijd beperkt, maar als je hem liet doen dan zat hij er een ganse dag op. Daarnaast speelt hij wat met zijn figuurtjes in de zetel of spelen we samen een spelletje. Lego: het staat in elkaar wanneer hij dit krijgt, hij speelt, er gaat iets stuk en daarna moet alles terug op dezelfde manier in elkaar gestoken worden. Zelf iets bouwen, tekenen etc. doet hij zelden of nooit. Buiten spelen is niet zijn ding, het merendeel van de dag wilt hij dat er een volwassene meedoet (lezen, spelletje, ...).
@Nemaìn: hij moet het niet perse kunnen, maar we maken ons soms wel zorgen. Volgende maand krijgt hij warm eten op school, hoe gaat zijn omgeving dan reageren wanneer hij met zijn handen eet? Vorig jaar was hij al een minderheid tijdens de verkeerslessen met zijn zijwieltjes, hoe gaat het dit jaar gaan?
@RegretteRien: Dit proberen we, maar alles is moeilijk en lukt nooit,... volhouder wint zekers? We laten hem natuurlijk niet eeuwig aanmodderen, maar bij hem begint het gezucht al alvorens hij iets probeert. Zelf zijn we al tevreden wanneer hij effectief een poging onderneemt.
donderdag 23 augustus 2018 09:36
donderdag 23 augustus 2018 09:39
Stop met je zorgen maken en geef je kind de zorg die hij nodig heeft.
En als je de zijwieltjes niet vindt kunnen, dan haal je ze er gewoon af - en wil hij dan niet fietsen, dan fietst hij niet. Gewoon geen probleem van maken. Als hij er aan toe is om het te proberen, dan is dat goed. Als hij wil oefenen, kan hij oefenen.
Laat hem wat meer regie hebben over zijn eigen leven en geef hem het gevoel dat het okay is dat iedereen zijn eigen tempo en motivatie heeft. Ga er in elk geval vooral niet vanuit dat je zoon lui of gemakzuchtig is.
En met de handen eten? Ach, ik heb mijn kinderen werkelijk nooit met bestek leren eten en dat bleken ze desalniettemin bij anderen toch prima te kunnen.
En als je de zijwieltjes niet vindt kunnen, dan haal je ze er gewoon af - en wil hij dan niet fietsen, dan fietst hij niet. Gewoon geen probleem van maken. Als hij er aan toe is om het te proberen, dan is dat goed. Als hij wil oefenen, kan hij oefenen.
Laat hem wat meer regie hebben over zijn eigen leven en geef hem het gevoel dat het okay is dat iedereen zijn eigen tempo en motivatie heeft. Ga er in elk geval vooral niet vanuit dat je zoon lui of gemakzuchtig is.
En met de handen eten? Ach, ik heb mijn kinderen werkelijk nooit met bestek leren eten en dat bleken ze desalniettemin bij anderen toch prima te kunnen.
